ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ Δ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ'

Ήχος α' Τών ουρανίων ταγμάτων

Ο ποιητής τών απάντων, καί τής ζωής χορηγός, ο τώ Πατρί τώ θείω, συναϊδιος Λόγος, εκών εκ τής Παρθένου, σάρκα λαβών, καί γενόμενος άνθρωπος, τά τής αρρήτου, σοφίας ως αγαθός, πάσιν έβλυσε διδάγματα.

Τής εορτής μεσαζούσης, τών Ιουδαίων Χριστέ, τώ ιερώ επέστης, ο τού νόμου Δεσπότης, διδάσκων εξουσία, καί Γραμματείς, διελέγχων, ως γέγραπται, καί καταπλήττων σοφία λόγων τών σών, καί θαυμάτων επιδείξεσιν.

Ο χορηγός τής σοφίας, καί τών καλών παροχεύς, ο χέων θεία ρείθρα, εκ πηγής αενάου, Δεύτε πρός με, κράζει, ύδωρ ζωής, οι διψώντες αρύσασθε, καί ποταμοί εκ κοιλίας υμών, φησί, χαρισμάτων θείων ρεύσουσι.

Δόξα... Ήχος α'

Πεντηκοστής εφέστηκεν η τών ημερών μεσότης, εν ή Χριστός, παραγυμνώσας αμυδρώς θεϊκήν δυναστείαν, Παράλυτον συνέσφιγξε, λόγω αυτόν τής κλίνης εξαναστήσας, καί θεοπρεπώς θαυματουργών, εν οστρακίνω σώματι, τοίς ανθρώποις εδωρήσατο, τήν αιώνιον ζωήν, καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος γ'

Πώς μή θαυμάσωμεν, τόν θεανδρικόν σου τόκον, πανσεβάσμιε; πείραν γάρ ανδρός μή δεξαμένη, πανάμωμε, έτεκες απάτορα Υιόν εν σαρκί, τόν πρό αιώνων εκ Πατρός γεννηθέντα αμήτορα, μηδαμώς υπομείναντα τροπήν, ή φυρμόν, ή διαίρεσιν, αλλ' εκατέρας ουσίας, τήν ιδιότητα σώαν φυλάξαντα, Διό, Μητροπάρθενε Δέσποινα, αυτόν ικέτευε σωθήναι, τάς ψυχάς τών ορθοδόξως, Θεοτόκον oμολογούντων σε.

Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Ήχος γ'

Τώ σώ Σταυρώ Χριστέ Σωτήρ, θανάτου κράτος λέλυται, καί Διαβόλου η πλάνη κατήργηται.

γένος δέ ανθρώπων πίστει σωζόμενον, ύμνον σοι καθ' εκάστην προσφέρει.

Στίχ. O Κύριος εβασίλευσεν...

Πεφώτισται τά σύμπαντα, τή Αναστάσει σου Κύριε, καί ο Παράδεισος πάλιν ηνέωκται, πάσα δέ η κτίσις ανευφημούσά σε, ύμνον σοι καθ' εκάστην προσφέρει.

Στίχ. Καί γάρ εστερέωσε τήν οικουμένην...

Δοξάζω τού Πατρός, καί τού Υιού τήν δύναμιν, καί Πνεύματος αγίου, υμνώ τήν εξουσίαν, αδιαίρετον, άκτιστον θεότητα, Τριάδα Ομοούσιον, τήν βασιλεύουσαν εις αιώνας αιώνων.

Στίχ. Τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα...

Ο τώ πάθει σου Χριστέ, αμαυρώσας τόν ήλιον, καί τώ φωτί τής σής Αναστάσεως, φαιδρύνας τά σύμπαντα, πρόσδεξαι ημών, τόν εσπερινόν ύμνον φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος α'

Εν τώ ιερώ επέστης, η σοφία τού Θεού, μεσούσης τής εορτής, διδάσκων καί ελέγχων τούς απειθείς Ιουδαίους, τούς Φαρισαίους καί Γραμματείς, καί βοών παρρησία πρός αυτούς, ο διψών ερχέσθω πρός με, καί πινέτω ύδωρ ζωηρόν, καί ου μή διψήση εις τόν αιώνα, ο πιστεύων τή εμή χρηστότητι, ποταμοί ρεύσουσιν εκ τής κοιλίας αυτού ζωής αιωνίου, Ώ τής αγαθότητος, καί τής ευσπλαγχνίας σου, Χριστέ ο Θεός ημών! Δόξα σοι.

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΤΗΣ Δ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Π Ρ Ω Ϊ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα τής Οκτωήχου

Αναστάσιμα Ήχος γ'

Χριστός εκ νεκρών εγήγερται η απαρχή τών κεκοιμημένων, ο πρωτότοκος τής κτίσεως, καί δημιουργός πάντων τών γεγονότων, τήν καταφθαρείσαν φύσιν τού γένους ημών, εν εαυτώ ανεκαίνισεν, ουκ έτι θάνατε κυριεύεις, ο γάρ τών όλων Δεσπότης, τό κράτος σου κατέλυσε.

Δόξα...

Σαρκί τού θανάτου γευσάμενος Κύριε, τό πικρόν τού θανάτου εξέτεμες τή Εγέρσει σου, καί τόν άνθρωπον νύν κατ' αυτού ενίσχυσας, τής αρχαίας κατάρας τήν ήτταν ανακαλούμενος, ο υπερασπιστής τής ζωής ημών Κύριε, δόξα σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ τήν μεσιτεύσασαν, τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση ο Υιός σου καί Θεός ημών, τό διά Σταυρού καταδεξάμενος Πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Εορτής

Ήχος πλ. δ' Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Εορτής μεσαζούσης τής νομικής, ής διδάσκων Σωτήρ μου εν ιερώ, ελέγχων τε τήν άνοιαν, τών απίστων Εβραίων, καί βοών τοίς όχλοις, θεία φωνή ως φιλάνθρωπος, ο διψών ανέκραζες, ερχέσθω πρός με καί πινέτω, όθεν επηγγείλω, τοίς πιστεύουσι νέμειν, σοφίας τά νάματα, εκ πηγής ακηράτου σου, Διά τούτο βοώμέν σοι, Κατάπεμψον Χριστέ ο Θεός, μόνος τό πανάγιον Πνεύμά σου, καί σώσον ημάς, ότι υπάρχεις πολυέλεος.

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά Αναστάσιμα Ήχος γ'

Δεύτε πάντα τά έθνη, γνώτε τού φρικτού μυστηρίου τήν δύναμιν, Χριστός γάρ ο Σωτήρ ημών, ο εν αρχή Λόγος, εσταυρώθη δι' ημάς, καί εκών ετάφη, καί ανέστη εκ νεκρών, τού σώσαι τά σύμπαντα, Αυτόν προσκυνήσωμεν.

Διηγήσαντο πάντα τά θαυμάσια, οι φύλακές σου Κύριε, αλλά τό συνέδριον τής ματαιότητος, πληρώσαν δώρων τήν δεξιάν αυτών, κρύπτειν ενόμιζον τήν Ανάστασίν σου, ήν ο κόσμος δοξάζει, Ελέησον ημάς.

Χαράς τά πάντα πεπλήρωται, τής, Αναστάσεως τήν πείραν ειληφότα, Μαρία γάρ η Μαγδαληνή επί τό μνήμα ήλθεν, εύρεν Άγγελον επί τόν λίθον καθήμενον, τοίς ιματίοις εξαστράπτοντα, καί λέγοντα, Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών, ουκ έστιν ώ δε, αλλ' εγήγερται, καθώς είπε, προάγων εν τή Γαλιλαία.

Εν τώ φωτί σου Δέσποτα, οψόμεθα φώς φιλάνθρωπε, ανέστης γάρ εκ τών νεκρών, σωτηρίαν τώ γένει τών ανθρώπων δωρούμενος, ίνα σε πάσα κτίσις δοξολογή, τόν μόνον αναμάρτητον, Ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Φωτισθέντες αδελφοί, τή Αναστάσει τού Σωτήρος Χριστού, καί φθάσαντες τό μέσον τής εορτής τής δεσποτικής, γνησίως φυλάξωμεν τάς εντολάς τού Θεού, ίνα άξιοι γενώμεθα καί τήν Ανάληψιν εορτάσαι, καί τής παρουσίας τυχείν τού αγίου Πνεύματος.

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Νάουσα η πηγή, τής σής σοφίας πόμα πνευματικόν πηγάζει, ού πίνοντες δογμάτων ενθέων εμπιπλώμεθα.

Στίχ. Μνήσθητι τής συναγωγής σου...

Τέτρωται τό δεινόν, Εβραίων όντως γένος, ακουόντων σου Λόγε, διδάσκοντος τοίς όχλοις, σωτήρια διδάγματα.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών,...

Ήκες ο πλαστουργός, εν τή Σιών καί έστης, εν μέσω τού λαού σου, καί τοίς λαοίς εδίδως, τήν χάριν τήν σωτήριον.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Κύριε, πρό τού αχράντου σου Σταυρού, τής εορτής μεσούσης, εν τώ ιερώ ανήλθες, Ιουδαίους παρρησία διδάσκων τά Μωσέως, καί εν νόμω διά σού νομοθετηθέντα, εκπληττόμενοι δέ Χριστέ, τής σής σοφίας τό άφραστον μυστήριον, τήν κατά σού σκευωρίαν εν εαυτοίς φθόνω εμελέτων, Πώς ούτος οίδε γράμματα, μή μεμαθηκώς; αγνοούντες, σέ τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.