ΤΗ ΤΕΤAPΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ'

Ήχος δ' O εξ υψίστου κληθείς

Προκαταλύσας τό κράτος τού θανάτου, Χριστέ τώ θανάτω σου, ζωήν παρέσχες βροτοίς, εν τή ενδόξω Εγέρσει σου, συνεξεγείρας, γένος ανθρώπων τή καταβάσει σου, Όθεν χαριστήριον, αίνόν σοι άδομεν, τήν εορτήν εορτάζοντες, τής τριημέρου, καί λαμπροφόρου σου Αναστάσεως, εν ή τό μέσον τών πανσέπτων νύν, ημερών ημίν πάσιν επέλαμψεν, Ιησού ζωοδότα, ευεργέτα τών ψυχών ημών.

Πρό τού τιμίου σταυρού σου καί τού Πάθους, θαυμάτων τά ένδοξα, επιτελών τοίς λαοίς, τής εορτής καθώς γέγραπται, εν μέσω έστης, τής νομικής Χριστέ Παντοδύναμε, καί πάσιν εβόησας, Εί τις διψά, πρός εμέ αυτομολείτω, καί ύδατος τού θείου πόμα, απαντλησάτω καί ζωής νάματα, ύδωρ ζωής γάρ καί δυνάμεως καί σοφίας εγώ πάσι δίδωμι, ότι θέλων ανθρώποις, ωμοιώθην ως φιλάνθρωπος.

Ως επί κλίνης με κείμενον οδύνης, Χριστέ πολυέλεε, τών εγκλημάτων μου καί παρειμένον τοίς μέλεσιν, ως διά μέγα, φιλανθρωπίας πέλαγος άνθρωπος, θελήσει γενόμενος, νύν αοράτως με, ως τόν παράλυτον έγειρον, καί τρίβους θείας, τών εντολών σου τρέχειν ευόδωσον, ο πρό τού Πάθους, τοίς λαοίς Σωτήρ, τών Εβραίων θαυμάτων τοίς πλήθεσι, παριστάμενος ότι, Θεός ών, βουλήσει πάσχεις σαρκί.

Δόξα... Καί νυν... Ήχος β'

Ότε παρεγένου εν ιερώ Χριστέ ο Θεός, με λαοίς εδίσούσης τής εορτής, τότε τοις δασκες βοών, ο πιστεύων εις εμέ, κάν αποθάνη ζήσεται, οι δέ Ιουδαίοι διεπρίοντο, μετά τών Φαρισαίων, καί Σαδδουκαίων, καί Γραμματέων, λέγοντες, Τίς εστιν ούτος, ός λαλεί βλασφημίας; μή λογιζόμενοι, ότι σύ υπάρχεις ο πρό πάντων αιώνων, σύν Πατρί καί Πνεύματι δοξαζόμενος, Θεός ημών, δόξα σοι.

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος γ' Αναστάσιμον

Ο τώ πάθει σου Χριστέ, αμαυρώσας τόν ήλιον, καί τώ φωτί τής σής αναστάσεως, φαιδρύνας τά σύμπαντα, πρόσδεξαι ημών τόν εσπερινόν ύμνον φιλάνθρωπε.

Αποστολικόν

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος υμών, άγιοι Απόστολοι, ειδώλων πλάνην ελύσατε θεογνωσίαν κηρύξαντες, ούτος ο καλός αγών, υμών υπάρχει μακάριοι, διό υμνούμεν, καί δοξολογούμεν υμών τά μνημόσυνα.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, πίστει στηριχθέντες, ελπίδι βεβαιωθέντες τή αγάπη τού σταυρού σου ψυχικώς ενωθέντες, τού εχθρού τήν τυραννίδα έλυσαν, καί τυχόντες τών στεφάνων, μετά τών ασωμάτων πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος γ'

Γερμανού

Μεσούσης τής Εορτής, δοξάζομεν τόν εν μέσω τή γής, σωτηρίαν εργασάμενον, Μέσον μέν δύο ληστών η ζωή εν ξύλω εκρέματο, καί τώ μέν βλασφημούντι εσιώπα, τώ δέ πιστεύοντι εβόα, Σήμερον μετ' εμού έση εν τώ Παραδείσω, Κατήλθεν εν τάφω, εσκύλευσε τόν Άδην, καί ανέστη τριήμερος, σώζων τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ Δ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Π Ρ Ω Ϊ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα τής Οκτωήχου

Ήχος γ' Αναστάσιμον

Τήν ωραιότητα

Πάντα ανθρώπινα, καταδεξάμενος, πάντα ημέτερα, οικειωσάμενος, προσηλωθήναι εν Σταυρώ, ηυδόκησας ποιητά μου, θάνατον ελόμενος, υπομείναι ως άνθρωπος, ίνα τό ανθρώπινον, εκ θανάτου λυτρώση ως Θεός, διό ως ζωοδότη βοώμέν σοι, Δόξα Χριστε τή Αναστάσει σου.

Αποστολικόν

Τών Αποστόλων σου, τήν μνήμην Κύριε, υπερεφαίδρυνας, ως παντοδύναμος, ότι ενίσχυσας αυτούς, τά Πάθη σου μιμήσασθαι, ενίκησαν ανδρείως γάρ, τού Βελίαρ τήν δύναμιν, όθεν καί απέλαβον, Ιαμάτων χαρίσματα, Αυτών ταίς ικεσίαις φιλάνθρωπε, ειρήνην παράσχου τώ λαώ σου.

Μαρτυρικόν

Θωρακισάμενοι, τήν πανοπλίαν Χριστού καί ενδυσάμενοι όπλα τής πίστεως, τάς παρατάξεις τού εχθρού, ανδρικώς κατεβάλετε, προθύμως τή ελπίδι γάρ, τής ζωής υπεμείνατε, πάσας τών τυράννων, πρίν απειλάς τε καί μάστιγας, διό καί τούς στεφάνους εδέξασθε, Μάρτυρες Χριστού καρτερόψυχοι.

Θεοτοκίον

Προφήται προεκήρυξαν, Απόστολοι εδίδαξαν, Μάρτυρες ωμολόγησαν, καί ημείς επιστεύσαμεν, Θεοτόκον σε κυρίως υπάρχουσαν, διό καί μεγαλύνομεν τόν τόκον σου τόν άφραστον.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Εορτής

Ήχος πλ. δ' Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Εστηκώς εν τώ μέσω τού ιερού, μεσαζούσης ενθέως τής Εορτής, ο διψών ανέκραζες, ερχέσθω πρός με καί πινέτω, ο γάρ πίνων εκ τούτου, τού θείου μου νάματος, ποταμούς εκ κοιλίας, εκρεύσει δογμάτων μου, ός τις δέ πιστεύει, εις εμέ τόν σταλέντα, εκ θείου Γεννήτορος, μετ' εμού δοξασθήσεται, Διά τούτο βοώμέν σοι, Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, ότι πλουσίως εξέχεας τά νάματα, τής σής φιλανθρωπίας τοίς δούλοις σου. (Δίς)

Εις τούς Α ί ν ο υ ς

Στιχηρά ιστώμεν Στίχους δ' και τής Οκτωήχου

Ήχος γ' Αναστάσιμον

Εν τώ φωτί σου Δέσποτα, οψόμεθα φώς φιλάνθρωπε, ανέστης γάρ εκ τών νεκρών, σωτηρίαν τώ γένει τών ανθρώπων δωρούμενος, ίνα σε πάσα κτίσις δοξολογή, τόν μόνον αναμάρτητον, Ελέησον ημάς. (Δίς)

Αποστολικόν

Τάς τού Χριστού παραγγελίας, αμέμπτως φυλάξαντες, άγιοι Απόστολοι, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν παρέχετε, ιατρεύοντες τά πάθη τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών, διό έχοντες παρρησίαν αυτόν ικετεύσατε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μαρτυρικόν

Ως φωστήρες εν κόσμω λάμπετε, καί μετά θάνατον άγιοι Μάρτυρες, τόν αγώνα τόν καλόν αγωνισάμενοι, διό έχοντες παρρησίαν, Χριστόν ικετεύσατε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Κύριε, πρό τού αχράντου σου Σταυρού, τής εορτής μεσούσης, εν τώ ιερώ ανήλθες, Ιουδαίους παρρησία διδάσκων, τά Μωσέως, καί εν νόμω διά σού νομοθετηθέντα, εκπληττόμενοι δέ Χριστέ, τής σής σοφίας τό άφραστον μυστηριον, τήν κατά σού σκευωρίαν εν αυτοίς φθόνω εμελέτων, Πώς ούτος οίδε γράμματα μή μεμαθηκώς; αγνοούντες σε τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Μέγας εί βασιλεύ καί μέγα σου τό κράτος, μεγάλως γάρ πτωχεύσας, μεγάλων χαρισμάτων, τήν οικουμένην έπλησας.

Στίχ. Μνήσθητι τής συναγωγής σου...

Έστης εν τώ ναώ, εκβλύζων σου τά ρείθρα, τής εορτής μεσούσης, καί άρδων τούς διψώντας τήν θείαν χάριν εύσπλαγχνε.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών...

Σώσαί με βουληθείς, σαρκούσαι παραδόξως, εκ Κόρης απειράνδρου, καί μέσον τού ναού σου τήν χάριν μοι επήγασας.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Ιωάννου Μοναχού

Μεσούσης τής εορτής πρό τού Πάθους, καί τής ενδόξου Αναστάσεώς σου Κύριε, ής διδάσκων αγαθέ εν τώ ιερώ, τούς απειθούντας Ιουδαίους, καί Φαρισαίους, καί Γραμματείς, καί βοών πρός αυτούς, ο διψών, ερχέσθω πρός με καί πινέτω, ο πιστεύων εις εμέ, ύδατος ζωής Πνεύματος θείου, ποταμοί ρεύσουσιν εκ τής κοιλίας αυτού, Ώ τής αρρήτου σοφίας τής σής συνέσεως! ο τά πάντα πληρών Θεός ημών δόξα σοι.