ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ Γ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ'

Ήχος β' Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Ρήματα ακούσασαι χαράς, εκ τών εν τώ τάφω τού Λόγου, προσκαθημένων νοών, δρόμον επεδείξαντο, σπουδαιοτέρας ορμής, καί τήν τάξιν αφέμεναι, τών πρίν Μυροφόρων, ως ευαγγελίστριαι εθεωρήθησαν, Έγερσιν εξ Άδου κευθμώνων, ευαγγελιζόμεναι Μύσταις, τού υπέρ ημών ενανθρωπήσαντος.

Όρθρον προλαβούσαι τόν βαθύν, φόβω Μυροφόροι γυναίκες, τάφω παρέστησαν, μύρα προσκομίζουσαι, τώ ζωοδότη Χριστώ, εν νεκροίς λογιζόμεναι, τόν Άδην νεκρούντα, αλλά θείος Άγγελος, επέστη ταύταις βοών, Τί τόν ζωηφόρον καί ζώντα, μετά τών νεκρών εκζητείτε; άπιτε τήν Έγερσιν κηρύττουσαι.

Φέρεις τόν επ' ώμων Χερουβίμ, επαναπαυόμενον Λόγον, μακαριστέ Ιωσήφ, άλλο ως περ όχημα, επί τών ώμων τών σών, σαρκωθέντα τό πρότερον, καί νύν νεκρωθέντα, ός εζωοποίησε, τούς νεκρωθέντας ημάς, ού τήν εξανάστασιν βλέπων, χαίρεις σύν σεπταίς Μυροφόροις, κάν προεθρηνείτε τούτου νέκρωσιν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος α'

Ήλθον επί τό μνημείον, η Μαγδαληνή καί η άλλη Μαρία ζητούσαι τόν Κύριον, καί τόν Άγγελον είδον ωσεί αστραπήν, καθεζόμενον επί τόν λίθον, καί λέγοντα αυταίς, Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών τεθνεώτων; ανέστη καθώς είπεν, εν Γαλιλαία αυτόν ευρήσετε, Πρός όν βοήσωμεν, ο αναστάς εκ νεκρών Κύριε δόξα σοι.

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος β' Αναστάσιμον

Η Ανάστασίς σου Χριστέ Σωτήρ άπασαν εφώτισε τήν οικουμένην, καί ανεκαλέσω τό ίδιον πλάσμα, Παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Αποστολικόν

Εμεγάλυνας Σωτήρ, εν τή οικουμένη τών κορυφαίων Αποστόλων τά ονόματα, έμαθον τών ουρανών τά άρρητα, έδωκαν τοίς επί γής ιάματα, καί αι σκιαί αυτών μόναι τά πάθη εθεράπευον, ο εξ αλιέων εθαυματούργει, καί ο εξ Ιουδαίων εθεολόγει, τής χάριτος τά δόγματα, δι' ών εύσπλαγχνε, δός ημίν τό μέγα σου έλεος.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Μαρτυρικόν

Μεγάλη η δόξα, ήν εκτήσασθε Άγιοι διά τής πίστεως! ου μόνον γάρ εν τώ πάσχειν τόν εχθρόν ενικήσατε αλλά καί μετά θάνατον πνεύματα απελαύνετε, ασθενούντας θεραπεύετε, ψυχών καί σωμάτων ιατροί, Πρεσβεύσατε πρός Κύριον, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Έρραναν μύρα μετά δακρύων επί τό μνήμά σου αι Γυναίκες, καί επλήσθη χαράς τό στόμα αυτών, εν τώ λέγειν, Ανέστη ο Κύριος.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ Γ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Π Ρ Ω Ϊ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα τής Οκτωήχου

Ήχος β' Αναστάσιμον

Τά μύρα τής ταφής σου, αι γυναίκες κομίσασαι, λαθραίως πρός τό μνήμα παρεγένοντο όρθριαι τών Ιουδαίων δειλιώσαι τήν αυθάδειαν, καί στρατιωτών προορώσαι τήν ασφάλειαν, αλλά φύσις ασθενής τήν ανδρείαν ενίκησεν, ότι γνώμη συμπαθής, τώ Θεώ ευηρέστησε, προσφόρως ούν εκραύγαζον, Ανάστα Κύριε, βοήθησον ημίν, καί λύτρωσαι ημάς, ένεκεν τού ονόματός σου.

Αποστολικόν

Ο σοφίσας υπέρ ρήτορας τούς αλιείς, καί εκπέμψας ώσπερ κήρυκας πάση τή γή, τή αφάτω φιλανθρωπία σου, Χριστέ ο Θεός, δι' αυτών κραταίωσον τήν Εκκλησίαν σου, καί τοίς πιστοίς κατάπεμψον τήν ευλογίαν σου, ο μόνος ελεήμων καί φιλάνθρωπος.

Μαρτυρικόν

Απόστολοι, Μάρτυρες καί Προφήται, Ιεράρχαι, Όσιοι καί Δίκαιοι οι καλώς τόν αγώνα τελέσαντες, καί τήν πίστιν τηρήσαντες, παρρησίαν έχοντες πρός τόν Σωτήρα, υπέρ ημών αυτόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Θεοτοκίον

Θείας γεγόναμεν κοινωνοί φύσεως, διά σού Θεοτόκε αειπάρθενε, Θεόν γάρ ημίν σεσαρκωμένον έτεκες, Διό κατά χρέος σε πάντες ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Εορτής

Ήχος β' Τά άνω ζητών

Τά μύρα Σωτήρ Γυναίκες προσκομίζουσαι εζήτουν σπουδή, μυρίσαί σε φιλάνθρωπε, εκ τού τάφου δέ Άγγελος, πρός αυτάς εβόα, Εγήγερται ο ζωοδότης καί Κύριος, πατήσας τόν Άδην καί τόν θάνατον.

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος β' Αναστάσιμον

Άγγελος μεν τό Χαίρε, πρό τής σής συλλήψεως Κύριε, τή Κεχαριτωμένη εκόμισεν, Άγγελος δέ τόν λίθον τού ενδόξου σου μνήματος, εν τή σή, Αναστάσει εκύλισεν, ο μέν, αντί τής λύπης, ευφροσύνης σύμβολα μηνύων, ο δέ, αντί θανάτου, Δεσπότην ζωοδότην κηρύττων ημίν, διό βοώμέν σοι, Ευεργέτα τών Απάντων, Κύριε, δόξα σοι. (Δίς)

Αποστολικόν

Οι εξ αδίκων πράξεων πάντοθεν πολεμούμενοι, καί πρός σέ καταφεύγοντες, τόν όντως όντα Θεόν, τήν φωνήν τών σών Μαθητών προσφέρομέν σοι λέγοντες, Σώσον ημάς, Επιστάτα, απολλύμεθα, Δείξον καί νύν τοίς εχθροίς ημών δεόμεθα, ότι σκέπεις λαόν, καί σώζεις εκ κινδύνων, τή πρεσβεία τών Αποστόλων, παρορών αμαρτίας διά πολλήν αγαθότητα, Κύριε, δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Πάσα πόλις καί χώρα, τιμά υμών τά λείψανα, ώ αθλοφόροι Μάρτυρες, υμείς γάρ νομίμως αθλήσαντες, στέφανον ουράνιον ελάβετε, καί διά τούτο Ιερέων εστέ τό καύχημα, βασιλέων τό νίκος, Εκκλησιών η ευπρέπεια.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Αι Μυροφόροι γυναίκες όρθρου βαθέος, αρώματα λαβούσαι, τού Κυρίου τόν τάφον κατέλαβον, άπερ δέ ουκ ήλπιζον ευρούσαι, διελογίζοντο ευλαβούμεναι τού λίθου τήν μετάθεσιν, καί πρός αλλήλας διελέγοντο, Πού εισιν αι σφραγίδες τού μνήματος; πού εστιν, η τού Πιλάτου κουστωδία, καί ακριβής ασφάλεια; Γέγονε δε μηνυτής, τών αγνοουσών Γυναικών, εξαστράπτων Άγγελος, καί φάσκων πρός αυτάς, Τί μετά θρήνων ζητείτε τόν ζώντα, καί ζωοποιήσαντα τό γένος τών βροτών; εξηγέρθη Χριστός ο Θεός ημών, εκ νεκρών ως παντοδύναμος, παρέχων πάσιν ημίν αφθαρσίαν καί ζωήν, φωτισμόν καί τό μέγα έλεος.

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής

Ήχος β' Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Ότε, εξανέστης ως Θεός, τότε χαίρειν δέδωκας Λόγε ταίς Μυροφόροις ειπών, Ούπω αναβέβηκα πρός τόν Πατέρα μου, καί λοιπόν μή μου άπτεσθε, πορεύεσθε μόνον, είπατε τοίς Φίλοις μου, ιδού προάγει υμάς, Όθεν, μετά ταύτα ωράθης, καί δι' εμφυσήματος τούτοις, δέδωκας Σωτήρ Πνεύμα τό άγιον.

Στίχ. Ευδόκησας κύριε τήν γήν σου...

Ρήσεις, Μυροφόρων γυναικών, τάς εκ τών νεκρών κηρυττούσας, Χριστού Ανάστασιν, Μύσται μή πιστεύσαντες, έσπευσαν μνήμα ιδείν, καί σινδών καί σουδάριον, Οράται τώ τάφω, ο δ' αυτός ζητούμενος, ουχί τεθέαται, Όθεν, τήν Ανάστασιν γνόντες, κήρυκες Ορώνται εν κόσμω ταύτην καί τοίς έθνεσι μηνύοντες.

Στίχ. Έλεος καί αλήθεια συνήντησαν...

Ώφθη, φώς απρόσιτον ημίν, λάμπων από τάφου ωραίος, Χριστός ο Κύριος, Άδης ηχμαλώτισται, Σατάν ηφάνισται, χαίρει κόσμου τά πέρατα, χορεύει η κτίσις, μέλπει εορτάζουσα, η Εκκλησία Χριστού, μνήμην Ιωσήφ τού πανσόφου, καί τών Μυροφόρων σύν τούτω, γυναικών γεραίρει τήν πανήγυριν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Τί τά μύρα τοίς δάκρυσι Μαθήτριαι κιρνάτε; ο λίθος κεκύλισται, ο τάφος κεκένωται, ίδετε τήν φθοράν τή ζωή πατηθείσαν, τάς σφραγίδας μαρτυρούσας τηλαυγώς, υπνούντας δεινώς τούς φύλακας τών απειθών, τό θνητόν σέσωσται σαρκί Θεού, ο Άδης θρηνεί δραμούσαι χαρά, είπατε τοίς Αποστόλοις, ο νεκρώσας Χριστός τόν θάνατον, πρωτότοκος εκ νεκρών, υμάς προάγει εις τήν Γαλιλαίαν.