TΗ ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ Γ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ'

Ήχος β' Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Χαίρουσι Μαθήτριαι Χριστού, τών εκ τού Αγγέλου ρημάτων, επακροώμεναι, δι' ών τήν Ανάστασιν, τού δι' ημάς εν νεκροίς λογισθέντος πιστούμεναι, κάν πρίν Μυροφόροι, τάφω παρειστήκεισαν, καί εθρηνώδουν αυτόν, λίθον αναβλέπουσι τούτου, αποκυλισθέντα αθρόον ού δι' ηπορούντο τήν μετάθεσιν.

Άληκτον καί θείαν χαρμονήν, επιχορηγούσαι τοίς θείοις, καί Ιεροίς Μαθηταίς, ώφθησαν Μαθήτριαι αι Μυροφόροι Χριστού, εκπληρούσαι τό κέλευσμα, τού θείου Αγγέλου, ού εξεθαμβήθησαν, τήν λευκοφόρον στολήν, λέγουσαι, Εσκύλευται Άδης τή πανσωστική Αναστάσει, τού υπέρ ημών θανόντος Άνακτος.

Ρείθρα δακρυρρόου εκ πηγής, θρήνων αναστείλασαι θείαι, Χριστού Μαθήτριαι ρήματα χαρμόσυνα, διαπορθμεύουσαι νύν, τοίς αυτόπταις τής χάριτος, μηνύουσαι τούτοις, τήν τού Λόγου Έγερσιν, καί τήν εκ τάφου χαράν, όθεν, τήν αντίθετον λύπης, ήκουον φωνήν παραδόξως ταύταις τήν τό Χαίρετε, προστάττουσαν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Αι Μυροφόροι γυναίκες, τόν τάφον σου καταλαβούσαι καί τάς σφραγίδας τού μνήματος ιδούσαι, μή ευρούσαι δέ τό άχραντον Σώμά σου, οδυρόμεναι μετά σπουδής ήλθον λέγουσαι, Τίς έκλεψεν ημών τήν ελπίδα; τίς είληφε νεκρόν, γυμνόν εσμυρνισμένον, τής Μητρός μόνον παραμύθιον; ώ! πώς ο νεκρούς ζωώσας τεθανάτωται; ο τόν Άδην σκυλεύσας, πώς τέθαπται; Αλλ' ανάστηθι Σωτήρ αυτεξουσίως, καθώς είπας τριήμερος σώζων τάς ψυχάς ημών.

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος β' Σταυρώσιμον

Σώσόν με Χριστέ Σωτήρ, τή δυνάμει τού Σταυρού, ο σώσας Πέτρον εν τή θαλάσση, καί ελέησόν με ο Θεός.

Αποστολικόν

Σύν Αρχαγγέλοις υμνήσωμεν, Χριστού τήν Ανάστασιν, αυτός γάρ λυτρωτής εστι, καί Σωτήρ τών ψυχών ημών, καί εν δόξη φοβερά, καί κραταιά δυνάμει, πάλιν έρχεται, κρίναι κόσμον, όν έπλασεν.

Μαρτυρικόν

Χοροί Μαρτύρων αντέστησαν, τοίς τυράννοις, λέγοντες, Ημείς στρατευόμεθα τώ Βασιλεί τών δυνάμεων, ει καί πυρί καί βασάνοις αναλώσητε ημάς, ουκ αρνούμεθα τής Τριάδος τήν δύναμιν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Ητήσατο Ιωσήφ τό Σώμα τού Ιησού, καί απέθετο εν τώ καινώ αυτού μνημείω, έδει γάρ αυτόν εκ τάφου, ως εκ παστάδος προελθείν, ο συντρίψας κράτος θανάτου, καί ανοίξας πύλας Παραδείσου ανθρώποις, δόξα σοι.

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ Γ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Π Ρ Ω Ϊ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα τής Οκτωήχου

Ήχος β' Σταυρώσιμον

Σωτηρίαν ειργάσω εν μέσω τής γής, Χριστέ ο Θεός, επί Σταυρού τάς αχράντους σου χείρας εξέτεινας, επισυνάγων πάντα τά έθνη, κράζοντα, Κύριε, δόξα σοι.

Αποστολικόν

Αναστάς εκ τού μνήματος καί τά δεσμά διαρρήξας τού Άδου, έλυσας τό κατάκριμα τού θανάτου Κύριε πάντας εκ τών παγίδων τού εχθρού ρυσάμενος, εμφανίσας σεαυτόν τοίς Αποστόλοις σου, εξαπέστειλας αυτούς επί τό κήρυγμα, καί δι' αυτών τήν ειρήνην σου παρέσχες τή οικουμένη, μόνε πολυέλεε.

Μαρτυρικόν

Αθλοφόροι Κυρίου, μακαρία η γή, η πιανθείσα τοίς αίμασιν υμών, καί άγιαι αι σκηναί, αι δεξάμεναι τά πνεύματα υμών, εν σταδίω γάρ τόν εχθρόν εθριαμβεύσατε καί Χριστόν μετά παρρησίας εκηρύξατε, Αυτόν ως αγαθόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Σταυροθεοτοκίον

Παρεστώσα τώ Σταυρώ σου η ασπόρως τεκούσά σε καί μή φέρουσα οράν αδίκως πάσχοντα, ωλοφύρετο κλαυθμώ, καί ανεβόα σοι, Πώς πάσχεις ο τή φύσει απαθής, γλυκύτατε Υιέ; Υμνώ σου τήν άκραν αγαθότητα.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Εορτής

Ήχος β' Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα

Πρός τό μνήμά σου Σώτερ, αι σεπταί Μυροφόροι ελθούσαι, τόν Δεσπότην αλείψασθαι μύροις, ως βροτόν σε κατηπείγοντο, Άγγελος δέ αυταίς χαράν εμήνυσεν, Ανέστη ο Κύριος, διό κηρύξατε Αποστόλοις τήν εκ τάφου όντως φρικτήν τούτου εξανάστασιν.

Εις τούς Α ί ν ο υ ς

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος β' Σταυρώσιμον

Εκουσίως πτωχεύσας, τήν πτωχείαν τού Αδάμ Χριστέ ο Θεός, ήλθες επί γής εκ Παρθένου σαρκωθείς, καί Σταυρόν κατεδέξω ίνα ημάς ελευθερώσης τής δουλείας τού εχθρού, Κύριε, δόξα σοι. (Δίς)

Αναστάσιμον

Χαίρετε λαοί καί αγαλλιάσθε, Άγγελος εκάθισεν εις τόν λίθον τού μνήματος, αυτός ημάς ευηγγελίσατο, ειπών, Χριστός ανέστη εκ νεκρών, ο Σωτήρ τού κόσμου, καί επλήρωσε τά σύμπαντα ευωδίας, Χαίρετε λαοί καί αγαλλιάσθε.

Μαρτυρικόν

Τών Αγίων σου τά πλήθη δυσωπούσί σε Χριστέ, Ελέησον ημάς ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος α'

Μετά φόβου ήλθον αι γυναίκες, επί τό μνήμα, αρώμασι τό Σώμά σου μυρίσαι σπουδάζουσαι, καί τούτο μή ευρούσαι δι' ηπόρουν πρός αλλήλας, αγνοούσαι τήν Ανάστασιν, αλλ' επέστη αυταίς Άγγελος, καί είπεν, Ανέστη Χριστός, δωρούμενος ημίν τό μέγα έλεος.

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής

Ήχος β' Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Άρα, εν νεκροίς ο λυτρωτής; θρήνοις Μυροφόροι εβόων, Χριστού μαθήτριαι, Ήλιος δ' ο μέγιστος, μέχρι καί νύν υπό γήν, ή ανέστη ως έφησε; Καί ούτω κλαιούσαις, εκ τού τάφου Άγγελος, τήν θείαν όντως χαράν, έφη, ο Χριστός εξανέστη, δράμετε, κηρύξατε πάσι, τούτου τήν εκ τάφου θείαν Έγερσιν.

Στίχ. Ευδόκησας Κύριε τήν γήν σου...

Μύρα, ετοιμάσασαι σεπτά, έτι τής σκοτίας ενούσης, τή τών Σαββάτων μιά, ήλθον πρός τό μνήμά σου, αι Μυροφόροι Χριστέ, τού μυρίσαι τό άχραντον, καί θείόν σου Σώμα, όθεν τήν Ανάστασιν, καταμαθούσαι τήν σήν, έσπευδον μηνύσαι τοίς Μύσταις, αίς προϋπαντήσας εκ τάφου Χαίρετε, βοάς φιλανθρωπότερον.

Στίχ. Έλεος καί αλήθεια συνήντησαν...

Ύψιστον Θεόν επί τής γής, ενταφιασθέντα ως νέκυν, μυρίσαι σπεύδουσι, τούτου αι Μαθήτριαι, δι' αρωμάτων σεπτών, καί εν τάφω καθήμενον, καινόν νεανίαν, βλέψασαι εξέστησαν, εν αστραπτούση μορφή, όθεν, τήν εκ τάφου τού Λόγου, Έγερσιν τριήμερον γνούσαι, ταύτην Αποστόλοις κατεμήνυον.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. α'

Σέ τόν αναβαλλόμενον τό φώς, ώσπερ ιμάτιον, καθελών Ιωσήφ από τού ξύλου σύν Νικοδήμω, καί θεωρήσας νεκρόν γυμνόν, άταφον, ευσυμπάθητον θρήνον αναλαβών, οδυρόμενος έλεγεν, Οίμοι, γλυκύτατε Ιησού! όν πρό μικρού ο ήλιος εν Σταυρώ κρεμάμενοv θεασάμενος, ζόφον περιεβάλλετο, καί η γή τώ φόβω εκυμαίνετο, καί διερρύγνυτο ναού τό καταπέτασμα, αλλ' ιδού νύν βλέπω σε, δι' εμέ εκουσίως υπελθόντα θάνατον, Πώς σε κηδεύσω Θεέ μου; ή πώς σινδόσιν ειλήσω; ποίαις χερσί δέ προσψαύσω τό σόν ακήρατον Σώμα; ή ποία άσματα μέλψω τή σή εξόδω οικτίρμον; Μεγαλύνω τά πάθη σου, υμνολογώ καί τήν ταφήν σου, σύν τή Αναστάσει κραυγάζων, Κύριε, δόξα σοι.