ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ Β' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΣΠΕΡΑΣ

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ'

Ήχος α' Τών ουρανίων ταγμάτων

Δικαιοσύνης εσθήτα, περιβαλλόμενοι λευκήν υπέρ χιόνα, τή παρούση τού Πάσχα, ημέρα ευφρανθώμεν, εν ή ο Χριστός, δικαιοσύνης ως ήλιος, εκ τών νεκρών ανατείλας πάντας ημάς, αφθαρσία κατεφαίδρυνεν.

Η βασιλίς καί κυρία, τών εορτών Εορτή, η νύν εστίν ημέρα ήν εποίησεν όντως, ο Κύριος, εν ταύτη, ως ψάλλει Δαυϊδ, μυστικώς ευφρανθώμεν λαοί, τών γάρ θυρών κεκλεισμένων τοίς Μαθηταίς, τήν ειρήνην εδωρήσατο.

Η τού θωμά απιστία τήν κοσμοσώτειραν, τού θεανθρώπου Λόγου, τήν εξ Άδου κευθμώνος, Έγερσιν πιστούται, τρήσιν χειρών, καί ποδών τολμηρότερον, εμψηλαφώσα πρός πίστωσιν κοσμικήν, δεξιά τή φιλοπράγμονι.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Τών θυρών κεκλεισμένων, επιστάς ο Ιησούς τοίς Μαθηταίς, αφοβίαν καί ειρήνην εδίδου, είτα λέγει τώ θωμά, Τί μοιαπιστείς ότι ανέστην εκ νεκρών, φέρε ώδε τήν χείρά σου, καί βάλε εις τήν πλευράν μου, καί ίδε, σού γάρ απιστούντος, οι πάντες έμαθον τά πάθη καί τήν Ανάστασίν μου, κράζειν μετά σού, ο Κύριός μου καί ο Θεός μου, δόξα σοι.

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος α' Σταυρώσιμον

Άρρηκτον τείχος ημίν εστιν, ο τίμιος Σταυρός ο τού Σωτήρος, εν αυτώ γάρ πεποιθότες σωζόμεθα πάντες.

Αναστάσιμον

Τάς εσπερι νάς ημών ευχάς, πρόσδεξαι άγιε Κύριε, καί παράσχου ημίν, άφεσιν αμαρτιών, ότι μόνος ει ο δείξας, εν κόσμω τήν Ανάστασιν.

Μαρτυρικόν

Τή Πρεσβεία Κύριε, πάντων τών Αγίων καί τής Θεοτόκου, τήν σήν ειρήνην δός ημίν καί ελέησον ημάς ως μόνος οικτίρμων.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Άψαι θωμά τής πλευράς τή χειρί, λέγει Χριστός, καί τούς τύπους τών ήλων δεύρο ψηλάφησον, πίστει ερεύνησον καί γίνου μοι πιστός καί μή γίνου άπιστος, ο δέ θωμάς, τώ δακτύλω ως ήψατο τού Δεσπότου, μέγα ανεβόησε, Σύ μου Θεός καί Κύριος, εύσπλαγχνε, δόξα σοι.

ΤΗ ΠΑΡAEKEΥΗ ΤΗΣ Β' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΠΡΩΪ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα τής Οκτωήχου

Σταυρώσιμον Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Τού Σταυρού σου τό ξύλον προσκυνούμεν φιλάνθρωπε, ότι εν αυτώ προσηλώθης η ζωή τών απάντων, Παράδεισον ηνέωξας Σωτήρ τώ πίστει προσελθόντι σοι Ληστή, καί τρυφής κατηξιώθη, ομολογών σοι, Μνήσθητί μου Κύριε, Δέξαι ώσπερ εκείνον καί ημάς, κραυγάζοντας, Ημάρτομεν, πάντες τή ευσπλαγχνία σου, μή υπερίδης ημάς.

Αναστάσιμον

Τόν τάφον σου Σωτήρ, στρατιώται τηρούντες, νεκροί τή αστραπή, τού οφθέντος Αγγέλου, εγένοντο κηρύττοντος, γυναιξί τήν Ανάστασιν, Σέ δοξάζομεν, τόν τής φθοράς καθαιρέτην, σοί προσπίπτομεν, τώ αναστάντι εκ τάφου, καί μόνφ Θεώ ημών.

Μαρτυρικόν

Αθλήσεως καύχημα καί στεφάνων αξλιωμα, οι ένδοξοι Αθλοφόροι περιβέβληνταί σε Κύριε, καρτερία γάρ αικισμών, τούς ανόμους ετροπώσαντο, καί δυνάμει θεϊκή, εξ ουρανού τήν νίκην εδέξαντο, αυτών ταίς ικεσίαις ελευθέρωσον τού αοράτου εχθρού Σωτήρ, καί σώσόν με.

Σταυροθεοτοκίον

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Η άσπιλος αμνάς, τόν αμνόν καί ποιμένα, κρεμάμενον νεκρόν επί ξύλου ορώσα, θρηνούσα εφθέγγετο, μητρικώς ολολύζουσα, Πώς ενέγκω σου τήν υπέρ λόγον Υιέ μου, συγκατάβασιν, καί τά εκούσια Πάθη, Θεέ υπεράγαθε.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Εορτής

Ήχος α' Τόν τάφον σου Σωτήρ

Μακάριος εί σύ τάς πληγάς ψηλαφήσας, τής κρείττονος πλευράς, τού τό μέγιστον τραύμα, τού Αδάμ ιατρεύσαντος, καί ημίν τοίς πιστεύσασι, τόν ανώλεθρον, μακαρισμόν προξενήσας, μόνοις ρήμασι, τοίς τών σεπτών Αποστόλων, τήν τούτου Ανάστασιν. (Δίς)

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος α' Σταυρώσιμον

Διά τού Σταυρού σου Χριστέ, μία ποίμνη γέγονεν Αγγέλων καί ανθρώπων, καί μία Εκκλησία, ουρανός καί η γή αγάλλεται, Κύριε, δόξα σοι. (Δίς)

Αποστολικόν

Υμνούμέν σου Χριστέ τό σωτήριον Πάθος καί δοξάζομέν σου τήν Ανάστασιν.

Μαρτυρικόν

Τούς Αθλοφόρους τού Χριστού, δεύτε λαοί άπαντες τιμήσωμεν, ύμνοις καί ωδαίς πνευματικαίς, τούς φωστήρας τού κόσμου, καί κήρυκας τής πίστεως, τήν πηγήν τήν αέναον, εξ ής αναβλύζει τοίς πιστοίς τά ιάματα, Αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός ημών, τήν ειρήνην δώρησαι τώ κόσμω σου, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Τών θυρών κεκλεισμένων, τών Μαθητών συνηθροισμένων, επέστη ο Σωτήρ ού ήσαν συνηγμένοι, καί στάς εν μέσω αυτών, λέγει τώ θωμά, Δεύρο ψηλάφησον, καί ίδε τούς τύπους τών ήλων, έκτεινόν σου τήν χείρα, καί άψαι τής πλευράς μου, καί μή γίνου άπιστος αλλά πίστει κήρυξον, τήν εκ νεκρών μου Ανάστασιν.

Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος δ' Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Σταυρωθείς τόν Παράδεισον, τοίς ανθρώποις ηνέωξας, καί νεκρούς συνήγειρας, η ζωή ημών, καί εξανέστης τόν θάνατον, ελών τό δυνάμει σου, καί συνήψας ουρανοίς, αληθώς τά επλιγεια καί επλήρωσας, θυμηδίας απλέτου, Θεού Λόγε, τόν χορόν τών Αποστόλων, τούτοις ειρήνην φθεγξάμενος.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Η φθορά εξωστράκισται, αφθαρσία εξήνθησεν, ο δεσμός ο χρόνιος διαλέλυται, οι ουρανοί ευφραινέσθωσαν, γή καί τά επίγεια, εξανέστη γάρ Χριστός, εσκυλεύθη ο θάνατος, η ευφρόσυνος, επεφάνη ημέρα, κεκλεισμένων, τών θυρών ένδον εισήλθεν ο Ζωοδότης καί Κύριος.

Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Τή ημέρα ο Κύριος, ήν εποίησε σήμερον, αγαλλιασώμεθα ευφραινόμενοι, ο Ζωοδότης εγήγερται, ο Άδης εσκύλευται, Αποστόλων ο χορός τήν χαράν ακουτίζεται, εψηλάφησε, τήν πλευράν τού Δεσπότου, απιστήσας, ο θωμάς, καί ψηλαφήσας διπλήν ουσίαν εκήρυξε.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Άψαι θωμά τής πλευράς τή χειρί, λέγει Χριστός καί τούς τύπους τών ήλων δεύρο ψηλάφησον πίστει ερεύνησον, καί γίνου μοι πιστός, καί μή γίνου άπιστος, ο δέ θωμάς, τώ δακτύλω ως ήψατο τού Δεσπότου μέγα ανεβόησε, Σύ μου Θεός καί Κύριος εύσπλαγχνε δόξα σοι.