ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ Β' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ'

Ήχος δ' Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Αναστάς εκ τού μνήματος, κεκλεισμένων εφίστασαι τών θυρών τοίς Φίλοις σου, παντοδύναμε, καί τώ θωμά απιστήσαντι τών ήλων υπέδειξας διατρήσεις καί πλευράς, τήν εκ λόγχης εκκέντησιν, βεβαιών αυτόν καί πιστούμενος Λόγε, ως αυτός εί ο δι' οίκτον υπομείνας, σωτηριώδη παθήματα.

Τήν πολλήν συγκατάβασιν, καί δι' οίκτον αμέτρητον καθορών μου κένωσιν, μή αμφίβαλε, αλλά πιστώθητι Δίδυμε, ο Κύριος έφησεν, ως αυτός εγώ ειμι, ο παθών καί τριήμερος, εκ τού μνήματος αναστάς, καί τού Άδου τά ταμεία, εκκενώσας καί ζωώσας, τούς απ αιώνος τεθνήξαντας.

Εκπλαγείς ως εώρακεν, ο θωμάς ανεβόησεν, Οπηνίκα ειδέ σε, Παντοδύναμε, Σύ ει Θεός μου καί Κύριος, πιστεύω φιλάνθρωπε, ως αυτός ει ο παθών, καί τά πάθη ιώμενος, τών ψυχών ημών.

προσκυνώ σου τό κράτος, καί τώ κόσμω, διαγγέλλω τήν φρικτήν σου, καί παντοδύναμον Έγερσιν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος α'

Τών Μαθητών δισταζόντων, τή ογδόη ημέρα, επέστη ο Σωτήρ, ού ήσαν συνηγμένοι.

καί τήν ειρήνην δούς, τώ θωμά εβόησε, Δεύρο Απόστολε, ψηλάφησον παλάμας, αίς τούς ήλους έπηξαν, Ώ καλή απιστία τού θωμά! τών πιστών τάς καρδίας εις επίγνωσιν ήξε, καί μετά φόβου εβόησεν, ο Κύριός μου καί ο Θεός μου, δόξα σοι.

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος α' Αναστάσιμον

Κυκλώσατε λαοί Σιών, καί περιλάβετε αυτήν, καί δότε δόξαν εν αυτή, τώ αναστάντι εκ νεκρών, ότι αυτός εστιν ο Θεός ημών ο λυτρωσάμενος ημάς, εκ τών ανομιών ημών.

Κατανυκτικόν

Ότι εννοίαις πονηραίς καί έργοις καταδεδίκασμαι Σωτήρ, λογισμόν μοι δώρησαι επιστροφής ο Θεός, ίνα κράζω, Σώσόν με Ευεργέτα αγαθέ, καί ελέησόν με.

Μαρτυρικόν

Ή εν σταδίω υμών ομολογία Άγιοι, τών Δαιμόνων κατέπτηξε τήν δύναμιν, καί τής πλάνης τούς ανθρώπους ηλευθέρωσε, διό καί τάς κεφαλάς αποτεμνόμενοι, εκράζετε, Γενέσθω Κύριε η θυσία τών ψυχών ημών ευπρόσδεκτος ενώπιόν σου, ότι σε ποθήσαντες, κατεφρονήσαμεν τής προσκαίρου ζωής, φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Μετά τήν Εγερσίν σου Κύριε συνηγμένων τών Μαθητών σου, καί τών θυρών κεκλεισμένων, εν μέσω έστης ειρήνην παρέχων αυτοίς, πεισθείς δέ καί ο θωμάς, τή Οράσει τών χειρών καί τής πλευράς σου, Κύριον καί Θεόν σε ωμολόγησε, σώζοντα τούς ελπίζοντας εις σέ, φιλάνθρωπε.

ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ Β' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Π Ρ Ω Ϊ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα τής Οκτωήχου

Αναστάσιμον Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Γυναίκες πρός το μνήμα παρεγένοντο όρθριαι, καί αγγελικήν οπτασίαν θεασάμεναι έτρεμον, ο τάφος εξήστραπτε ζωήν, τό θαύμα κατέπληττεν αυτάς, διά τούτο απελθούσαι, τοίς Μαθηταίς εκήρυττον τήν Έγερσιν, Τόν, Άδην εσκύλευσε Χριστός, ως μόνος κραταιός καί δυνατός, καί φθαρέντας συνήγειρε πάντας, τόν τής κατακρίσεως λύσας φόβον, δυνάμει Σταυρού.

Κατανυκτικόν

Ει ο δίκαιος μόλις σώζεται, εγώ πού φανούμαι ο αμαρτωλός; τό βάρος καί τόν καύσωνα τής ημέρας ουκ εβάστασα, τοίς περί τήν ενδεκάτην ώραν, συναρίθμησόν με, ο Θεός καί σώσόν με.

Μαρτυρικόν

Ως καλοί στρατιώται, ομοφρόνως πιστεύσαντες, τάς απειλάς τών τυράννων μή πτοούμενοι Άγιοι, προσήλθετε προθύμως τώ Χριστώ, αράμενοι τόν τίμιον σταυρόν, καί τελέσαντες τόν δρόμον εξ ουρανού τήν νίκην εδέξασθε, Δόξα τώ ενισχύσαντι ημάς, δόξα τώ στεφανώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι δι' υμών πάσιν ιάματα.

Θεοτοκίον

Άρρηκτον τείχος κεκτημένοι πιστοί, τήν Θεοτόκον Μαρίαν δεύτε προσκυνήσωμεν, καί προσπέσωμεν αυτή, παρρησίαν γάρ έχει πρός τόν τεχθέντα εξ αυτής, καί πρεσβεύειν καί σώζειν από οργής καί θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Εορτής

Ήχος πλ. α' Τόν συνάναρχον Λόγον

Τόν Απόστολον πάντες καί μαθητήν τού Χριστού, ευφημήσωμεν ύμνοις επί τή μνήμη αυτού, θεοπρεπώς γάρ τάς ημών διανοίας αυτός τύπους τών ήλων ψηλαφών, βεβαίαν πίστιν εκζητών, εστήριξεν εν τώ κόσμω καί δυσωπεί τόν Σωτήρα, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών. (Δίς)

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος α' Αναστάσιμον

Ο Σταυρόν υπομείνας, καί τόν θάνατον καταργήσας, καί αναστάς εκ τών νεκρών, ειρήνευσον ημών τήν ζωήν Κύριε, ως μόνος παντοδύναμος. (Δίς)

Κατανυκτικόν

Μή αποδοκιμάσης με Σωτήρ μου, τή ραθυμία τής αμαρτίας συνεχόμενον, διέγειρόν μου τόν λογισμόν πρός μετάνοιαν, καί τού σού αμπελώνος εργάτην δόκιμον ανάδειξόν με, δωρούμενός μοι τής ενδεκάτης ώρας τόν μισθόν, καί τό μέγα έλεος.

Μαρτυρικόν

Ούτοι οι στρατιώται τού Βασιλέως τού μεγάλου, αντέστησαν τοίς δόγμασι τών τυράννων, γενναίως κατεφρόνησαν τών βασάνων καί τήν πλάνην πάσαν πατήσαντες, αξίως στεφανωθέντες, αιτούνται παρά τού Σωτήρος, ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Δοξα... Καί νύν... Ήχος β'

Τών θυρών κεκλεισμένων, επιστάς ο Ιησούς τοίς Μαθηταίς, αφοβίαν καί ειρήνην εδίδου, είτα λέγει τώ θωμά, Τί μοι απιστείς, ότι ανέστην εκ νεκρών; φέρε ώδε τήν χείρά σου, καί βάλε εις τήν πλευράν μου καί ίδε, σού γάρ απιστούντος, οι πάντες έμαθον, τά πάθη καί τήν Ανάστασίν μου, κράζειν μετά σού, ο Κύριός μου καί ο Θεός μου, δόξα σοι.

Στιχηρά τής Εορτής

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Υμνήσωμεν πιστοί, απαύστως σύν Αγγέλοις, Χριστόν τόν αναστάντα, τριήμερον εκ τάφου, καί κόσμον συνεγείραντα.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Θωμάς σου τήν πλευράν εύσπλαγχνε ψηλαφήσας, πρός πίστιν επανήλθε, καί ημείς δι' αυτού σε, Θεόν λοιπόν επέγνωμεν.

Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Νέμεις ώ λυτρωτά, ειρήνην τώ λαώ σου, εξαναστάς τού τάφου, καί κόσμον συνεγείρας, εξ Άδου Παντοδύναμε.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Τών θυρών κεκλεισμένων, επέστης Χριστέ πρός τούς Μαθητάς, Τότε ο θωμάς οικονομικώς ουχ ευρέθη μετ' αυτών, έλεγε γάρ, ου μή πιστεύσω, εάν μή ίδω καγώ τόν Δεσπότην, ίδω τήν πλευράν, όθεν εξήλθε τό αίμα, τό ύδωρ, τό βάπτισμα, ίδω τήν πληγήν, εξ ής ιάθη τό μέγα τραύμα ο άνθρωπος, ίδω, πώς ουκ ήν ως πνεύμα, αλλά σάρξ καί οστέα, ο τόν θάνατον πατήσας, καί θωμάν πληροφορήσας, Κύριε, δόξα σοι.