ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

Στιχηρά

Ήχος πλ. α'

Διά τού τιμίου σου Σταυρού Χριστέ, Διάβολον ήσχυνας, καί διά τής Αναστάσεώς σου, τόν κέντρον τής αμαρτίας ήμβλυνας, καί έσωσας ημάς εκ τών πυλών τού θανάτου, Δοξάζομέν σε Μονογενές.

Ο τήν Ανάστασιν διδούς, τώ γένει τών ανώς πρόβατον επί σφαγήν ήχθη, θρώπων, έφριξαν τούτον οι άρχοντες τού Άδου, καί επήρθησαν πύλαι οδυνηραί, εισελήλυθε γάρ ο Βασιλεύς τής δόξης, Χριστός, λέγων τοίς εν δεσμοίς, Εξέλθετε, καί τοίς εν τώ σκότει, Ανακαλύπτεσθε.

Μέγα θαύμα! ο τών αοράτων κτίστης, διά φιλανθρωπίαν σαρκί παθών, ανέστη ο αθάνατος, Δεύτε πατριαί τών εθνών, τούτον προσκυνήσωμεν, τή γάρ αυτού ευσπλαγχνία εκ πλάνης ρυσθέντες, εν τρισίν υποστάσεσιν ένα Θεόν υμνείν μεμαθήκαμεν.

Στιχηρά Ανατολικά

Εσπερινήν προσκύνησιν προσφέρομέν σοι τώ ανεσπέρω φωτί τώ επί τέλει τών αιώνων, ως εν εσόπτρω, διά σαρκός λάμψαντι τώ κόσμω καί μέχρις Άδου κατελθόντι, καί τό εκείσε σκότος λύσαντι, καί τό φώς τής Αναστάσεως τοίς έθνεσι δείξαντι, Φωτοδότα Κύριε δόξα σοι.

Τόν αρχηγόν τής σωτηρίας ημήν, Χριστόν δοξολογήσωμεν, αυτού γάρ εκ νεκρών αναστάντος, κόσμος εκ πλάνης σέσωσται, Χαίρει χορός Αγγέλων, φεύγει δαιμόνων πλάνη, Αδάμ πεσών, ανίσταται, Διάβολος κατήργηται.

Οι τής κουστωδίας, ενηχούντο υπό τήν παρανόμων, Καλύψατε Χριστού τήν Έγερσιν, καί λάβετε αργύρια καί είπατε, ότι υμών κοιμωμένων, εκ τού μνημείου εσυλήθη ο νεκρός, Τίς είδε; τίς ήκουσε νεκρόν κλαπέντα ποτέ; μάλιστα εσμυρνισμένον καί γυμνόν, καταλιπόντα καί εν τώ τάφω τά εντάφια αυτού; Μή πλανάσθε Ιουδαίοι, μάθετε τάς ρήσεις τήν Προφητών, καί γνώτε, ότι αυτός εστιν αληθώς, ο λυτρωτής τού κόσμου, καί παντοδύναμος.

Δόξα...

Κύριε, ο τόν Άδην σκυλεύσας, καί τόν θάνατον πατήσας Σωτήρ ημήν, ο φωτίσας τόν κόσμον τώ Σταυρώ τώ τιμίω, ελέησον ημάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εν τή Ερυθρά θαλάσση, τής απειρογάμου νύμφης εικών διεγράφη ποτέ, Εκεί Μωϋσής διαιρέτης τού ύδατος, ενθάδε Γαβριήλ υπηρέτης τού θαύματος, Τότε τόν βυθόν επέζευσεν αβρόχως Ισραήλ, νύν δέ τόν Χριστόν εγέννησεν ασπόρως η Παρθένος, Η θάλασσα, μετά τήν πάροδον τού Ισραήλ, έμεινεν άβατος, η άμεμπτος, μετά τήν κύησιν τού Εμμανουήλ, έμεινεν άφθορος, ο ών, καί προών, καί φανείς ως άνθρωπος Θεός, ελέησον ημάς.

Προκείμενον Ήχος βαρύς

Ενώτισαι, ο Θεός, τήν προσευχήν μου καί μή υπερίδης τήν δέησίν μου.

Στίχ. Πρόσχες μοι καί εισάκουσόν μου.

Στίχ. Ότι εξέκλιναν επ εμέ ανομίαν.

Στίχ. Εγώ πρός τόν Θεόν εκέκραξα.

Απόστιχα

Ήχος πλ. α'

Σέ τόν σαρκωθέντα Σωτήρα Χριστόν, καί τών ουρανών μή χωρισθέντα, εν φωναίς ασμάτων μεγαλύνομεν, ότι Σταυρόν καί θάνατον, κατεδέξω, διά τό γένος ημών, ως φιλάνθρωπος Κύριος, σκυλεύσας Άδου πύλας τριήμερος ανέστης, σώζων τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ ΔIΑΚΑΙΝΗΕIΜΟΥ

Π Ρ Ω Ϊ

Εις τούς Αινούς

Ήχος πλ. α'

Κύριε, εσφραγισμένου τού τάφου υπό τήν παρανόμων, προήλθες εκ τού μνήματος καθώς ετέχθης εκ τής Θεοτόκου, ουκ έγνωσαν πώς εσαρκώθης, οι ασώματοί σου Άγγελοι, ουκ ήσθοντο πότε ανέστης, οι φυλάσσοντές σε στρατιώται, αμφότερα γάρ εσφράγισται τοίς ερευνώσι, πεφανέρωται δέ τά θαύματα, τοίς προσκυνούσιν εν πίστει τό μυστήριον, ό ανυμνούσιν, απόδος ημίν αγαλλίασιν, καί τό μέγα έλεος.

Κύριε, τούς μοχλούς τούς αιωνίους συντρίψας, καί δεσμά διαρρήξας, τού μνήματος ανέστης, καταλιπών σου τά εντάφια, εις μαρτύριον τής αληθούς τριημέρου ταφής σου, καί προήγες εν τή Γαλιλαία, ο εν σπηλαίω τηρούμενος, Μέγα σου τό έλεος, ακατάληπτε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Κύριε, αι γυναίκες έδραμον, επί τό μνήμα τού ιδείν σε τόν Χριστόν, τόν δι' ημάς παθόντα, καί προσελθούσαι, εύρον Άγγελον επί τόν λίθον καθήμενον, τώ φόβω κυλισθέντα, καί πρός αυτάς εβόησε λέγων, Ανέστη ο Κύριος, είπατε τοίς Μαθηταίς, ότι ανέστη εκ νεκρών, ο σώζων τάς ψυχάς ημών.

Κύριε, ώσπερ εξήλθες εσφραγισμένου τού τάφου, ούτως εισήλθες καί τών θυρών κεκλεισμένων, πρός τούς Μαθητάς σου, δεικνύων αυτοίς τά τού σώματος πάθη, άπερ κατεδέξω Σωτήρ μακροθυμήσας, ως εκ σπέρματος Δαυϊδ, μώλωπας υπήνεγκας, ως Υιός δέ τού Θεού, κόσμον ηλευθέρωσας, Μέγα σου τό έλεος, ακατάληπτε Σωτήρ, ελέησον ήμάς.

Εις τήν Λειτουργίαν

Προκείμενον τού Αποστόλου Ήχος γ'

Ψάλατε τώ Θεώ ημών ψάλατε.

Στίχ. Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας.