ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ

Ε Σ Π Ε Ρ ΑΣ

Μετά τό, Χριστός ανέστη, καί τά λοιπά, εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου.

Ήχος γ'

Τώ σώ Σταυρώ, Χριστέ Σωτήρ, θανάτου κράτος λέλυται, καί διαβόλου η πλάνη κατήργηται, γένος δέ ανθρώπων πίστει σωζόμενον, ύμνον σοι καθ' εκάστην προσφέρει.

Πεφώτισται τά σύμπαντα, τή Αναστάσει σου Κύριε, καί ο Παράδεισος πάλιν ηνέωκται, πάσα δέ η κτίσις ανευφημούσά σε, ύμνον σοι καθ' εκάστην προσφέρει.

Δοξάζω τού Πατρός, καί τού Υιού τήν δύναμιν, καί Πνεύματος αγίου υμνώ τήν εξουσίαν, αδιαίρετον, άκτιστον θεότητα, Τριάδα Ομοούσιον, τήν βασιλεύουσαν εις αιώνα αιώνος.

Έτερα Στιχηρά Ανατολικά

Τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον, προσκυνούμεν Χριστέ, καί τήν Ανάστασίν σου υμνούμεν καί δοξάζομεν, τώ γάρ μώλωπί σου, ημείς οι πάντες ιάθημεν.

Υμνούμεν τόν Σωτήρα τόν εκ τής Παρθένου σαρκωθέντα, δι' ημάς γάρ εσταυρώθη, καί τή τρίτη ημέρα ανέστη δωρούμενος ημίν τό μέγα έλεος.

Τοίς εν Άδη καταβάς Χριστός ευηγγελίσατο, θαρσείτε, λέγων, νύν νενίκηκα, εγώ ειμί η Ανάστασις, εγώ υμάς ανάξω, λύσας θανάτου τάς πύλας.

Δόξα...

Οι αναξίως εστώτες, εν τώ αχράντω σου οίκω, εσπερινόν ύμνον αναμέλπομεν, εκ βαθέων κραυγάζοντες, Χριστέ ο Θεός, ο φωτίσας τόν κόσμον τή τριημέρω Αναστάσει σου, εξελού τόν λαόν σου, εκ χειρός τών εχθρών σου, φιλάνθρωπε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Πώς μή θαυμάσωμεν τόν θεανδρικόν σου τόκον πανσεβάσμιε; πείραν γάρ ανδρός μή δεξαμένη πανάμωμε έτεκες απάτορα Υιόν εν σαρκί, τόν πρό αιώνων εκ Πατρός γεννηθέντα αμήτορα μηδαμώς υπομείναντα τροπήν, ή φυρμόν, ή διαίρεσιν, αλλ' εκατέρας ουσίας τήν ιδιότητα, σώαν φυλάξαντα, Διό, Μητροπάρθενε Δέσποινα, αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς τών ορθοδόξως, Θεοτόκον Ομολογούντων σε.

Προκείμενον Ήχος βαρύς

Ο Θεός ημών εν τώ ουρανώ καί εν τή γή πάντα δσα ηθέλησεν εποίησεν.

Στίχ. Η θάλασσα είδε καί έφυγεν, ο Ιορδάνης εστάφη εις οπίσω.

Στίχ. Τί σοί εστι θάλασσα, ότι έφυγες; καί σοί Ιοράνη ότι ανεχώρησας εις τά οπίσω;

Ήχος γ'

Ο τώ πάθει σου Χριστέ αμαυρώσας τόν ήλιον, καί τώ φωτί τής σής Αναστάσεως, φαιδρύνας τά σύμπαντα, πρόσδεξαι ημών τόν εσπερινόν ύμνον, φιλάνθρωπε.

ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ

Π Ρ Ω Ϊ

Εις τούς Αινούς

Ήχος γ'

Δεύτε πάντα τά έθνη γνώτε τού φρικτού μυστηρίου τήν δύναμιν, Χριστός γάρ ο Σωτήρ ημών, ο εν αρχή Λόγος, εσταυρώθη δι' ημάς, καί εκών ετάφη, καί ανέστη εκ νεκρών, τού σώσαι τά σύμπαντα, αυτόν προσκυνήσωμεν.

Διηγήσαντο πάντα τά θαυμάσια, οι φύλακές σου Κύριε, αλλά τό συνέδριον τής ματαιότητος πληρώσαν δώρων τήν δεξιάν αυτών, κρύπτειν ενόμιζον τήν Ανάστασίν σου, ήν ο κόσμος δοξάζει, ελέησον ημάς.

Χαράς τά πάντα πεπλήρωται, τής Αναστάσεως τήν πείραν ειληφότα, Μαρία γάρ η Μαγδαληνή, επί τό μνήμα ήλθεν, εύρεν Άγγελον επί τόν λίθον καθήμενον, τοίς ιματίοις εξαστράπτοντα, καί λέγοντα, Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών; ουκ έστιν ώδε, αλλ' εγήγερται, καθώς είπε, προάγων εν τή Γαλιλαία.

Εν τώ φωτί σου Δέσποτα, οψόμεθα φώς φιλάνθρωπε, ανέστης γάρ εκ τών νεκρών, σωτηρίαν τώ γένει τών ανθρώπων δωρούμενος, ίνα σε πάσα κτίσις δοξολογή, τόν μόνον αναμάρτητον, ελέησον ημάς.

Εις τήν Λ ε ι τ ο υ ρ γ ί α ν

Προκείμενον τού Αποστόλου Ήχος γ'

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον.

Στίχ. Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού.

Η Πράξις

Εν ταίς ημέραις εκείναις, σταθείς ο Πέτρος σύν τοίς Ενδεκα...

Αλληλούϊα Ήχος πλ. δ'

Ανάστηθι Κύριε εις τήν ανάπαυσίν σου.

Στίχ. Ώμοσε Κύριος τώ Δαυϊδ αλήθειαν.

Ευαγγέλιον

Κατά Λουκάν Εωθινόν ε'

Τώ καιρώ εκείνω, ο Πέτρος αναστάς έδραμεν επί τό μνημείον...