ΚΥΡΙΑΚΗ

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΙΗ' ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

ΤΩΝ ΕΝ ΝΙΚΑΙΑ

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα... ιστώμεν Στίχους δ', καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα, δευτερούντες τό α'.

Ήχος πλ. β'

Νίκην έχων Χριστέ, τήν κατά τού Άδου, εν τώ Σταυρώ ανήλθες, ίνα τούς εν σκοτει θανάτου καθημένους, συναναστήσης σεαυτώ, ο εν νεκροίς ελεύθερος, ο πηγάζων ζωήν εξ οικείου φωτός, Παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Σήμερον ο Χριστός, θάνατον πατήσας, καθώς είπεν ανέστη, καί τήν αγαλλίασιν τώ κόσμω εδωρήσατο, ίνα πάντες κραυγάζοντες τόν ύμνον ούτως είπωμεν. Η πηγή τής ζωής, τό απρόσιτον φώς, παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Σέ Κύριε τόν όντα εν πάση τή κτίσει, αμαρτωλοί πού φύγωμεν; εν τώ ουρανώ; αυτός κατοικείς, εν τώ Άδη; επάτησας θάνατον, εις τά βάθη τα τής θαλάσσης; εκεί η χείρ σου Δέσποτα. Πρός σέ καταφεύγομεν, σοί προσπίπτοντες ικετεύομεν. Ο αναστάς εκ τών νεκρών, ελέησον ημάς.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Τάς μυστικάς σήμερον τού Πνεύματος σάλπιγγας, τούς θεοφόρους Πατέρας ανευφημήσωμεν, τούς μελωδήσαντας εν μέσω τής Εκκλησίας, μέλος εναρμόνιον θεολογίας, Τριάδα μίαν, απαράλλακτον, ουσίαν τε καί θεότητα, τούς καθαιρέτας Αρείου, καί ορθοδόξων προμάχους, τούς πρεσβεύοντας πάντοτε Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό Δογματικόν Ήχος ο αυτός

Άξιον εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν σήν γάρ άχραντον υποδύς γαστέρα, ο πάντων δημιουργός, εγένετο σάρξ, ου τραπείς τήν φύσιν, ουδε φαντάσας τήν οικονομίαν, αλλά τή εκ σού ληφθείση λογικώς εμψυχωμένη σαρκί, καί εν αυτώ τό είναι λαβούση, ενωθείς καθ' υπόστασιν, όθεν ευσεβώς, εν δύο φύσεσιν επιδηλουμέναις, τήν διαφοράν ποιούμεθα, Αυτόν ικέτευε, σεμνή Παναγία, καταπέμψαι ημίν ειρήνην καί μέγα έλεος.

Εις τόν Στίχον, τό Στιχηρόν Αναστάσιμον.

Ήχος πλ. β'

Τήν Ανάστασίν σου Χριστέ Σωτήρ, Άγγελοι υμνούσιν εν ουρανοίς, καί ημάς τούς επί γής καταξίωσον, εν καθαρά καρδία σέ δοξάζειν.

Ήχος πλ. β'

Όλην αποθέμενοι

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Όρκω ως υπέσχετο, τώ σώ, Προπάτορι πάλαι, Θεός ο υπέρχρονος, επ' εσχάτων τών χρόνων τετελείωκε, προελθών άχραντε, εκ γαστρός σου θείας, καί γάρ όντως εξανέτειλεν, εκ σού ο Κύριος, ο δρακί συνέχων τά πέρατα, όν περ καμοί ευϊλατον ποίησον εν ώρα τής κρίσεως, Παρθένε Μαρία, αυτού τής βασιλείας με τυχείν, δι' αρετών ανυψώσεως, καί παθών νεκρώσεως.

Στίχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου, καί τού οίκου τού πατρός σου, καί επιθυμήσει ο Βασιλεύς τού κάλλους σου.

Νοός καθαρότητι, ο Ησαϊας Παρθένε, πόρρωθεν προέφησε, Ποιητήν τής κτίσεως τεξομένην σε, ώ σεμνή πάναγνε, σύ γάρ ώφθης μόνη, εξ αιώνος παναμώμητος, διό σου δέομαι, τήν μεμολυσμένην καρδίαν μου, καθάρισον, καί λάμψεως, θείας κοινωνόν με ανάδειξον, Κόρη τού Υιού σου, καί στάσεως αυτού τής δεξιάς, όταν καθίση ως γέγραπται, κρίναι κόσμον άπαντα.

Στίχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού τής γής.

Θανάτου κατάλυσις, διά τού τόκου σου ώφθη, σύ γάρ Κόρη πέφυκας, τής ζωής αφθάρτου ενδιαίτημα, διό σου δέομαι, εν σοροίς τού Άδου, τών παθών μου κατακείμενον, σύ εξανάστησον, καί πρός ευφροσύνην καί ζώωσιν, Παρθένε χειραγώγησον, πρός τήν μακαρίαν αντίδοσιν, καί τής ανωλέθρου, καί θείας καταξίωσον χαράς, ένθα τρυφή η αϊδιος, ένθα φώς ανέσπερον.

Δόξα... (Τών Πατέρων) Ήχος δ'

Τήν ετήσιον μνήμην σήμερον, τών θεοφόρων ην Πατέρων, τών εκ πάσης τής οικουμένης συναθροισθέντων, εν τή λαμπρά πόλει Νικαέων, τών Ορθοδόξων τά συστήματα, ευσεβούντες πιστώς εορτάσωμεν, Ούτοι γάρ τού δεινού Αρείου τό άθεον δόγμα, ευσεβοφρόνως καθείλον, καί τής Καθολικής Εκκλησίας συνοδικώς τούτον εξωστράκισαν, καί τρανώς τόν Υιόν τού Θεού, ομοούσιον καί συναϊδιον, πρό τών αιώνων όντα, τοίς πάσιν εδίδαξαν ομολογείν, εν τώ τής πίστεως Συμβόλω, ακριβώς καί ευσεβώς τούτο εκθέμενοι, όθεν καί ημείς, τοίς θείοις αυτών δόγμασιν επόμενοι, βεβαίως πιστεύοντες λατρεύομεν, σύν Πατρί τόν Υιόν, καί τό Πνεύμα τό πανάγιον, εν μιά θεότητι, Τριάδα ομοούσιον.

Καί νύν... (Τής Εορτής) Ήχος ο αυτός

Κύριε, τό μυστήριον, τό από τών αιώνων κεκρυμμένον, καί από γενεών, πληρώσας ως αγαθός, ήλθες μετά τών Μαθητών σου εν τώ όρει τών Ελαιών, έχων τήν τεκούσάν σε τόν ποιητήν καί πάντων δημιουργόν, τήν γάρ εν τώ πάθει σου μητρικώς πάντων υπεραλγήσασαν, έδει καί τή δόξη τής σαρκός σου υπερβαλλούσης απολαύσαι χαράς, ής καί ημείς μετασχόντες, τή εις ουρανούς ανόδω σου Δέσποτα, τό μέγα σου έλεος, τό εις ημάς γεγονός δοξάζομεν.

Απολυτίκια

Απολυτίκιον Ήχος πλ. β’

Αγγελικαί Δυνάμεις επί τό μνήμά σου, καί οι φυλάσσοντες απενεκρώθησαν, καλί ίστατο οι Μαρία εν τώ τάφω, ζητούσα τό άχραντόν σου σώμα. Εσκύλευσας τόν Άδην, μή πειρασθείς υπ' αυτού, υπήντησας τη Παρθένω, δωρούμενος τήν ζωήν, ο αναστάς εκ των νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα...

Τών Πατέρων Ήχος πλ. δ'

Υπερδεδοξασμένος εί, Χριστέ ο Θεός ημών, ο φωστήρας επί γής τούς Πατέρας ημών θεμελιώσας, καί δι' αυτών πρός τήν αληθινήν πίστιν, πάντας ημάς οδηγήσας, πολυεύσπλαγχνε, δόξα σοι.

Καί νύν...

Τής Εορτής Ήχος δ'

Ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, χαροποιήσας τούς Μαθητάς, τή επαγγελία τού αγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αυτών διά τής ευλογίας, ότι σύ εί ο Υίός τού Θεού, ο λυτρωτής τού κόσμου.

καί Απόλυσις

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Μετά τόν Προοιμιακόν, κτλ. εις τό, Κύριε εκέκραξα... ιστώμεν, Στίχους ι' καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα γ' τής Αναλήψεως γ' καί τών αγίων Πατέρων δ'.

Στιχηρά Αναστάσιμα Ήχος πλ. β'

Τής Αναλήψεως

Ήχος ο αυτός

Ο Κύριος ανελήφθη εις ουρανούς, ίνα πέμψη τόν Παράκλητον τώ κόσμω, Οι ουρανοί ητοίμασαν τόν θρόνον αυτού, νεφέλαι τήν επίβασιν αυτού, Άγγελοι θαυμάζουσιν, άνθρωπον ορώντες υπεράνω αυτών, ο Πατήρ εκδέχεται, όν εν κόλποις έχει συναϊδιον, τό Πνεύμα τό άγιον, κελεύει πάσι τοίς Αγγέλοις αυτού, Άρατε πύλας οι άρχοντες υμών, πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας, ότι ανέβη Χριστός, όπου ήν τό πρότερον.

Κύριε τή σή Αναλήψει, εξεπλάγησαν τά Χερουβίμ, θεωρήσαντά σε τόν Θεόν, επί νεφελών ανερχόμενον, τόν επ' αυτών καθεζόμενον, καί δοξάζομέν σε, ότι χρηστόν τό έλεός σου, Δόξα σοι.

Εν τοίς όρεσι τοίς αγίοις, θεωρούντές σου τάς υψώσεις Χριστέ, τό απαύγασμα τής δόξης τού Πατρός, ανυμνούμέν σου τήν φωτοειδή τού προσώπου μορφήν, προσκυνούμέν σου τά Παθήματα, τιμώμεν τήν Ανάστασιν, τήν ένδοξον Ανάληψιν δοξάζοντες, Ελέησον ημάς.

Τών αγίων Πατέρων

Ήχος ο αυτός Η απεγνωσμένη

Εκ γαστρός ετέχθης πρό εωσφόρου, εκ Πατρός αμήτωρ πρό τών αιώνων, κάν Άρειος κτίσμα σε, καί ου Θεόν δοξάζη, τόλμη συνάπτων σε τόν κτίστην, τοίς κτίσμασιν αφρόνως, ύλην πυρός τού αιωνίου, εαυτώ θησαυρίζων, αλλ' η σύνοδος η εν Νικαία, Υιόν Θεού σε ανεκήρυξε, Κύριε, Πατρί καί Πνεύματι σύνθρονον.

Τίς σου τόν χιτώνα Σώτερ διείλεν, Άρειος, σύ έφης, ο τής Τριάδος, τεμών τήν ομότιμον αρχήν εις διαιρέσεις, ούτος ηθέτησέ σε είναι, τόν ένα τής Τριάδος, ούτος Νεστόριον διδάσκει, Θεοτόκον μή λέγειν, αλλ' η Σύνοδος η εν Νικαία, Υιόν Θεού σε ανεκήρυξε, Κύριε, Πατρί καί Πνεύματι σύνθρονον.

Κρημνώ περιπίπτει τής αμαρτίας, Άρειος, ο μύσας τό φώς μή βλέπειν, καί θείω σπαράττεται, αγκίστρω τοίς εγκάτοις, πάσαν εκδούναι τήν ουσίαν, καί τήν ψυχήν βιαίως, άλλος Ιούδας χρηματίσας, τή γνώμη καί τώ τρόπω, αλλ' η Σύνοδος η εν Νικαία, Υιόν Θεού σε ανεκήρυξε, Κύριε, Πατρί καί Πνεύματι σύνθρονον.

Άρειος π άφρων, τής παναγίας, τέτμηκε Τριάδος τήν μοναρχίαν, εις τρείς ανομίους τε καί εκφύλους ουσίας, όθεν Πατέρες θεοφόροι, συνελθόντες προθύμως, ζήλω πυρούμενοι, καθάπερ, ο θεσβίτης Ηλίας, τώ τού Πνεύματος τέμνουσι ξίφει, τόν τής αισχύνης δογματίσαντα βλάσφημον, καθώς τό Πνεύμα απεφήνατο.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Καί νύν... Θεοτοκίον ο αυτός

Τίς μή μακαρίσει σε παναγία Παρθένε; τίς μή ανυμνήσει σου τόν αλόχευτον τόκον; ο γάρ αχρόνως εκ Πατρός εκλάμψας Υιός μονογενής, ο αυτός εκ σού τής αγνής προήλθεν, αφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός υπάρχων, καί φύσει γενόμενος άνθρωπος δι' ημάς, ουκ εις δυάδα προσώπων τεμνόμενος, αλλ' εν δυάδι φύσεων, ασυγχύτως γνωριζόμενος, αυτόν ικέτευε, σεμνή παμμακάριστε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Είσοδος. τό, Φώς ιλαρόν... τό Προκείμενον τής ημέρας, καί τά Αναγνώσματα.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 14, 14-20)

Ακούσας Άβραμ, ότι ηχμαλώτευται Λώτ ο αδελφιδούς αυτού, ηρίθμησε τούς ιδίους οικογενείς αυτού, τριακοσίους δέκα καί οκτώ, καί κατεδίωξεν οπίσω αυτών έως Δάν, καί επέπεσεν επ' αυτούς τήν νύκτα αυτός, καί οι Παίδες αυτού μετ' αυτού καί επάταξεν αυτούς καί κατεδίωξεν αυτούς έως Χοβάλ, ή εστιν εν αριστερά ο Δαμασκού, καί απέστρεψε πάσαν τήν ίππον Σοδόμων, καί Λωτ τόν αδελφιδούν αυτού απέστρεψε, καί πάντα τά υπάρχοντα αυτού, καί τάς γυναίκας, καί τόν λαόν, Εξήλθε δέ βασιλεύς Σοδόμων εις συνάντησιν αυτώ ο μετά τό υποστρέψαι αυτόν από τής κοπής τού Χοδολλογόμορ καί τών βασιλέων τών μετ' αυτού, εις τήν κοιλάδα τού Σαβύ, τούτο ήν πεδίον Βασιλέως, καί Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, εξήνεγκεν άρτους καί οίνον, ήν δέ Ιερεύς τού Θεού τού Υψίστου, καί ευλόγησε τόν Αβραμ, καί είπεν. Eυλογημένος Άβραμ τώ Θεώ τώ Υψίστω, ός έκτισε τόν ο ουρανόν καί τήν γήν. Καί ευλογητός ο Θεός ο Ύψιστος, ός παρέδωκε τούς εχθρούς σου υποχειρίους σοι.

Δευτερονομίου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 1, 8-11, 15-17)

Έλιπε Μωσής πρός τούς υιούς, Ισραήλ ίδετε, παρέδωκα ενώπιον υμών τήν γήν, εισελθόντες κληρονομήσατε τήν γήν, ήν ώμοσε Κύριος τοίς πατράσιν υμών, τώ Αβραάμ καί τώ Ισαάκ καί τώ Ιακώβ, δούναι αυτοίς καί τώ σπέρματι αυτών μετ' αυτούς. Καί είπον πρός υμάς εν τώ καιρώ εκείνω, λέγων ου δυνήσομαι μόνος φέρειν υμάς. Κύριος ο Θεός ημών επλήθυνεν υμάς, καί ιδού εστε σήμερον ωσεί τά άστρα τού ουρανού τώ πλήθει. Κύριος ο Θεός τών Πατέρων υμών προσθείη υμίν, ως εστέ χιλιοπλασίως, καί ευλογήσαι υμάς, καθότι ελάλησεν υμίν. Καί έλαβον εξ υμών άνδρας σοφούς, καί επιστήμονας, καί συνετούς, καί κατέστησα αυτούς ηγείσθαι εφ' ημών, χιλιάρχους καί εκατοντάρχους, καί πεντηκοντάρχους, καί δεκάρχους, καί γραμματοεισαγωγείς τοίς κριταίς υμών. Καί ενετειλάμην τοίς κριταίς υμών εν τώ καιρώ εκείνω, λέγων. Διακούετε αναμέσον τών αδελφών υμών, καί Κρίνατε δικαίως αναμέσον ανδρός καί αναμέσον τού αδελφού αυτού. Καί τού προσηλύτου αυτού. Ουκ επιγνώσει πρόσωπον εν κρίσει, κατά τόν μικρόν καί κατά τόν μέγα κρινείς, ου μή υποστείλη πρόσωπον ανθρώπου, ότι η κρίσις τού Θεού εστι.

Δευτερονομίου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 10, 14-21)

Είπε Μωσής πρός τούς υιούς Ισραήλ, ιδού, Κυρίου τού Θεού σου ο ουρανός, καί ο ουρανός τού ουρανού, η γή καί πάντα όσα εστίν εν αυτή. Πλήν τούς πατέρας υμών προείλετο Κύριος αγαπάν αυτούς, καί εξελέξατο τό σπέρμα αυτών μετ' αυτούς, υμάς παρά πάντα τά έθνη, κατά τήν ημέραν ταύτην. Καί περιτεμείσθε τήν σκληροκαρδίαν υμών, καί τόν τράχηλον υμών ου σκληρυνείτε έτι, ο γάρ Κύριος ο Θεός υμών, ούτος Θεός τών Θεών, καί Κύριος τών Κυρίων, ο Θεός ο μέγας, καί ισχυρός, καί φοβερός, ός τις ου θαυμάζει πρόσωπον, ουδ' ου μή λάβη δώρον, ποιών κρίσιν προσηλύτω καί ορφανώ καί χήρα, καί αγαπά τόν προσήλυτον, δούναι αυτώ άρτον καί ιμάτιον. Κύριον τόν Θεόν σου φοβηθήση, καί αυτώ μόνω λατρεύσεις, καί πρός αυτόν κολληθήση, καί επί τώ ονόματι αυτού ομή, αυτός Καύχημά σου, καί αυτός Θεός σου, ός τις εποίησέ σοι τά μεγάλα καί τά ένδοξα ταύτα, ά είδον οι οφθαλμοί σου.

Εις τήν Λιτήν

Τό Στιχηρόν τού Αγίου τής Μονής

Δόξα... (Τών Πατέρων) Ήχος γ'

Αποστολικών παραδόσεων, ακριβείς φύλακες γεγόνατε, άγιοι Πατέρες, τής γαρ αγίας Τριάδος τό ομοούσιον, ορθοδόξως δογματίσαντες, Αρείου τό βλάσφημον, συνοδικώς κατεβάλετε, μεθόν καί Μακεδόνιον, πνευματομάχον απελέγξαντες, κατεκρίνατε Νεστόριον, Ευτυχέα καί Διόσκορον, Σαβέλλιόν τε καί Σεβήρον τόν ακέφαλον, ών τής πλάνης αιτήσασθε ρυσθέντας ημάς, ακηλίδωτον ημών τόν βίον, εν τή πίστει φυλάττεσθαι δεόμεθα.

Καί νύν... (Τής Εορτής) Ήχος πλ. β'

Κύριε, τής οικονομίας πληρώσας τό μυστήριον, παραλαβών τούς σούς Μαθητάς, εις τό όρος τών Ελαιών ανελάμβανες, καί ιδού, τό στερέωμα τού ουρανού παρήλθες, ο δι' εμέ πτωχεύσας κατ' εμέ, καί αναβάς όθεν ουκ εχωρίσθης, τό πανάγιόν σου Πνεύμα εξαπόστειλον, φωτίζον τάς ψυχάς ημών.

Εις τόν Στίχον

Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Ήχος πλ. β'

Τά κατ' Αλφάβητον

Πύλας συντρίψας χαλκάς, καί μοχλούς τού Άδου συνθλάσας, ως Θεός παντοδύναμος, γένος ανθρώπων πεπτωκός ανέστησας. Διά τούτο καί ημείς συμφώνως βοώμεν. Ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

Ρεύσεως ημάς τής πάλαι Χριστός επανορθώσαι θέλων, σταυρώ προσπήγνυται καί τάφω τέθειται, όν Μυροφόροι Γυναίκες, μετά δακρύων ζητούσαι, θρηνούσαι έλεγον. Οίμοι Σωτήρ τών απάντων , πώς κατεδέξω τάφω οικήσαι; οικήσας δέ θέλων, πώς εκλάπης; πώς μετετέθης; ποίος δέ τόπος τό σόν ζωηφόρον κατέκρυψε σώμα; Αλλά Δέσποτα, ως υπέσχου, ημίν εμφάνηθι, καί παύσον αφ' ημών, τόν οδυρμόν τών δακρύων, θρηνούσαις δέ αυταίς, Άγγελος πρός αυτάς απεβόησε. Τόν θρήνον παυσάμεναι, τοίς Αποστόλοις είπατε, Ότι ανέστη ο Κύριος, τώ κόσμω δωρούμενος ιλασμόν, καί τό μέγα έλεος.

Σταυρωθείς ως ηβουλήθης Χριστέ, καί τόν θάνατον τή ταφή σου σκυλεύσας, τριήμερος ανέστης, ως Θεός μετά δόξης, τώ κόσμω δωρούμενος ατελεύτητον ζωήν, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... (Τών Πατέρων) Ήχος δ'

Καί νύν... (Τής Εορτής) Ήχος ο αυτός

Απολυτίκια

Απολυτίκιον Ήχος πλ. β’

Δόξα...

Τών Πατέρων Ήχος πλ. δ'

Καί νύν...

Τής Εορτής Ήχος δ'

ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΩ

Κανών Τριαδικός, ού η ακροστιχίς.

Τόν έκτσν ύμνσν πρσσφέρω σοι, θειότης.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ως εν ηπείρω πεζεύσας

Τρείς υποστάσεις υμνούμεν θεαρχικάς, ενιαίας φύσεως απαράλλακτον μορφήν, αγαθόν φιλάνθρωπον Θεόν, τών πταισμάτων ιλασμόν ημίν δωρούμενον.

Ο υπερούσιος μόνος καί τριλαμπής, χαρακτήρσι Κύριος, εν θεότητι μιά, πεφυκώς, συνέτισον ημάς, καί αξίωσον τής σής θείας ελλάμψεως.

Νυμφοστολίσας ο Παύλος τήν εθνών, Εκκλησίαν, ένα σε, τρισυπόστατον Θεόν, προσκυνείν εδίδαξεν, εξ ού, καί δι' ούπερ, καί εν ώ τά πάντα γέγονεν.

Θεοτοκίον

Εκ τής γαστρός σου προήλθεν ο νοητός, Θεοτόκε Ήλιος, καί κατηύγασεν ημάς, τριφαούς θεότητος αυγαίς, όν υμνούντες ευσεβώς, σέ μακαρίζομεν.

Ωδή γ'

Ουκ έστιν άγιος

Κοσμήσας τρίφωτε Θεέ, τάξεις τάς ουρανίους, κατεσκεύασας μέλπειν, τρισαγίοις σε φωναίς, δέξε μεθών καί ημάς, ανυμνούντας, σού τήν αγαθότητα.

Τήν μόνην άτρεπτον τριττήν, σύμμορφον ενιαίαν, θεαρχίαν υμνούντες, λιτάζομέν σε θερμώς, αμαρτημάτων πολλών, καταπέμψαι, νύν ημίν συγχώρησιν.

Ο νούς ο άναρχος Πατήρ, σύμμορφε Θεού Λόγε, καί τό Πνεύμα τό θείον, τό αγαθόν καί ευθές τούς ανυμνούντας πιστώς, τό σόν κράτος, φρούρησον ως εύσπλαγχνος.

Θεοτοκίον

Νομήν ανέστειλε φθοράς, άνθρωπος κατ' ουσίαν γενονώς ο Θεός μου, εν τή μήτρα σου Αγνή, καί τούς γενάρχας τής πρίν, καταδίκης, μόνος ηλευθέρωσεν.

Καθίσματα

Ήχος πλ. β' Τήν υπέρ ημών

Δέσποτα Θεέ, επίβλεψον ουρανόθεν, ίδε τήν ημών ταπείνωσιν ως οικτίρμων, καί σπλαγχνίσθητι φιλάνθρωπε πανάγαθε, ουδαμόθεν γάρ ελπίζομεν, συγχωρήσεως τεύξασθαι, τών κακών ών ημάρτομεν, διό γενού μεθημών, καί ουδείς καθ' ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Δέσποινα αγνή, επίβλεψον ουρανόθεν, ίδε τών ημών τραυμάτων τάς αλγηδόνας, καί σπλαγχνίσθητι πανάχραντε, καί ίασαι τού συνειδότος τόν καύσωνα, τώ σώ ελέει δροσίζουσα, καί βοώσα τοίς δούλοις σου, Εγώ ειμι μεθυμών, καί ουδείς καθυμών.

Ωδή δ'

Χριστός μου δύναμις

Υψού διάνοιαν, μονάς η τρίφωτος, καί ψυχήν καί καρδίαν σών υμνητών, θάττον αναβίβασον, καί τής ελλάμψεως τής σής, καί λαμπρότητος αξίωσον.

Μετασχημάτισον, καί μεταμόρφωσον, εκ κακίας με πάσης πρός αρετήν, μόνη ασχημάτιστε, καί αναλλοίωτε Τριάς, ταίς σαίς αίγλαις καταλάμπρυνον.

Νοήσας πρότερον, σοφώς υπέστησας, τών Αγγέλων τάς τάξεις λειτουργικάς, σού τής αγαθότητος, ο τρισυπόστατος Θεός, μεθ' ών δέξαι μου τήν αίνεσιν.

Θεοτοκίον

Ο φύσει άκτιστος, Θεός αϊδιος, τήν κτιστήν τών ανθρώπων προσειληφώς, φύσιν ανεμόρφωσεν, εν τή αγία σου γαστρί, Θεοτόκε αειπάρθενε.

Ωδή ε'

Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ

Νοούντες φύσιν θεαρχικήν, προνοητικήν καί σωστικήν, πάντων, υπάρχουσαν Δέσποτα, τρίφωτόν τε μίαν, πρός σε ορθρίζομεν, συγχώρησιν αιτούντες τών παραπτώσεων.

Πατήρ ο άναρχος καί Θεός, καί ο συναϊδιος Υιός, Πνεύμα τό άγιον, στήριξον, μοναρχικωτάτη Τριάς, τούς σούς υμνητάς, πάσης επηρείας ρύσαι καί θλίψεως.

Ρυθμίζων λάμψεσι θεουργοίς, καί πρός ευαρέστησιν τής σής, τρισυποστάτου θεότητος, Ήλιε τής δόξης καθοδηγών με αεί, τής θείας βασιλείας μέτοχον ποίησον.

Θεοτοκίον

Ο πάντα φέρων καί συντηρών, τή παντοδυνάμω σου χειρί, Λόγε Θεού αναλλοίωτε φρούρει καί συντήρει τούς σέ δοξάζοντας, πρεσβείαις τής τεκούσης σε Θεομήτορος.

Ωδή ς'

Τού βίου τήν θάλασσαν

Σοφίαν καί σύνεσιν, θεαρχία τριφαής, τοίς υμνηταίς σου δώρησαι, καί τού κάλλους ακτίσι τού φωτουργού, τής σής αγαθότητος, καταλάμπεσθαι πάντας καταξίωσον. (Δίς)

Φώς τό αδιαίρετον, κατ' ουσίαν τριλαμπές, παντοκρατές απρόσιτον, τάς καρδίας καταύγασον τών πιστώς, αινούντων τό κράτος σου καί πρός θείαν αγάπην αναπτέρωσον.

Θεοτοκίον

Εν σοί κατεσκήνωσεν, Αειπάρθενε σαφώς, ο συνοχεύς καί Κύριος, τών απάντων, καί μίαν τρισσολαμπή, μορφήν τής θεότητος, προσσκυνείν τούς ανθρώπους εισηγήσατο.

Καθίσματα Ήχος πλ. β'

Τήν υπέρ ημών πληρώσας

Πάτερ καί Υιέ σύν Πνεύματι τώ αγίω, βλέψον εις ημάς τούς πίστει σε προσκυνούντας, καί δοξάζοντας τό κράτος σου εύσπλαγχνε, σύν τοίς πυρίνοις οι πήλινοι, άλλον γάρ πλήν σου ουκ οίδαμεν, καί βόησον τοίς υμνούσί σε, Εγώ ειμι μεθυμών, καί ουδείς καθ' υμών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον Όμοιον

Βλέψον εις ημάς πανύμνητε Θεοτόκε, λάμψον φωτισμόν καρδίαις εσκοτισμέναις, καί καταύγασον τήν ποίμνην σου πανάχραντε, όσα γάρ θέλεις, καί δύνασαι, ως Μήτηρ ούσα τού Κτίστου σου, καί βόησον τοίς αιτούσί σε, Εγώ ειμι μεθυμών, καί ουδείς καθ' υμών.

Ωδή ζ'

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον

Ρωμαλέαν μοι διάνοιαν πρυτάνευσον τρίφωτε χαρακτήρσι Μονάς, τού φυλάττειν σου, καί τηρείν τάς θείας εντολάς, καί πάντοτε ψάλλειν σοι πιστώς, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ως ταυτότητι τής φύσεως υμνούμενος, αφράστως ενιαίος Θεός, τοίς προσώποις δέ, τής Τριάδος φέρων αριθμόν, συντήρησον άπαντας ημάς, από ποικίλων πειρασμών καί περιστάσεων.

Συμφυή καί συναϊδιον δοξάζομεν, ένα σε κατ' ουσίαν Θεόν, ιδιότησιν ασυγχύτοις υποστατικαίς, Τριάς τό διάφορον απλώς, προβαλλομένην εν μορφή, απαραλλάκτω σαφώς.

Θεοτοκίον

Θεός ο υπερούσιος προσείληφεν, άχραντε, εκ γαστρός σου αγνή, τό ημέτερον φιλανθρώπως φύραμα σαφώς, καί πάντας εδίδαξε βοάν, Ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα.

Ωδή η'

Εκ φλογός τοίς Οσίοις

Ιλασμόν τών πταισμάτων θάττον παράσχου μοι, καί παθών πολυτρόπων τήν απολύτρωσιν, σύμμορφε Τριάς, καί Μονάς τρισυπόστατε, ίνα σε δοξάζω, εις πάντας τους αιώνας.

Θελητής τού ελέους καταγγελλόμενος, ως Θεός ελεήμων πάντας ελέησον, τρίφωτε μονάς καί Τριάς υπεράγαθε, τούς δοξολογούντας, τήν σήν μεγαλωσύνην.

Εκ φωτός αϊδίου φώς συναϊδιον, τού Πατρός γεννηθέντα Λόγον σύν Πνεύματι, τώ εκπορευτώ φωτί, πίστει δοξάζομεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ιατρόν τοίς ανθρώποις Άχραντε τέτοκας, παντοδύναμον Λόγον, Χριστόν τόν Κύριον, τής προγονικής πληγής, πάντας ιώμενον, τούς υπερυψούντας, αυτόν εις τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Θεόν ανθρώποις

Οράν αί τάξεις Χερουβίμ Δέσποτα, κάλλους τού σού ήν δόξαν ου δυνάμεναι, πτέρυξι κατακαλυπτόμεναι, απαύστως τριττόν, ύμνον αναβοώσι, τό τρισυπόστατον, τής σής θεαρχίας ενικόν κράτος δοξάζουσαι.

Τάς σάς ελλάμψεις άδυτε Ήλιε, σών οικετών παράσχου ταίς καρδίαις, καί φώτισον τάς ψυχάς, καί λύτρωσαι πταισμάτων πολλών, μόνε παντελεήμον καί τρισυπόστατε, καί τής ακηράτου σου ζωής ημάς αξίωσον.

Η φώς ομότιμον καί τρισήλιον, καί φωτουργόν, θεότης πεφυκυία καταύγασον, τούς πιστώς σε μέλποντας, καί τής ζοφεράς, ρύσαι κακοπραγίας, καί καταξίωσον, τών φωτεινοτάτων σου σκηνών, ως υπεράγαθος.

Θεοτοκίον

Σοφλώς τόν άνθρωπον πρίν διέπλασεν, ο σός Υιός Παρθένε, καί φθαρέντα ανέπλασε, διά σού πανύμνητε, καί θείου φωτός, αίγλης τής ανεσπέρου, πάντας επλήρωσε, τούς σέ Θεοτόκον αληθώς πίστει δοξάζοντας.

Καί τά λοιπά ως σύνηθες καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α Στιχολογίαν.

Καθίσματα Ήχος πλ. β'

Τού τάφου ανεωγμένου, τού Άδου οδυρομένου, η Μαρία εβόα πρός τούς κεκρυμμένους Αποστόλους. Εξέλθετε οι τού αμπελώνος εργάται, κηρύξατε τόν τής Αναστάσεως λόγον. Ανέστη ο Κύριος, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα...

Κύριε, παρίστατο τώ τάφω σου Μαρία η Μαγδαληνή, καί έκλαιε βοώσα, καί κηπουρόν σε νομίζουσα έλεγε. Πού έκρυψας τήν αιώνιον Ζωήν; πού έθηκας τόν επί θρόνου Χερουβίμ; οι γάρ τούτον φυλάσσοντες, από τού φόβου απενεκρώθησαν, ή τόν Κύριόν μου δότε μοι, ή σύν εμοί κραυγάσατε, ο εν νεκροίς καί τούς νεκρούς αναστήσας δόξα σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο τήν ευλογημένην καλέσας σου Μητέρα ήλθες επί τό πάθος εκουσία βουλή, λάμψας εν τώ Σταυρώ, αναζητήσαι θέλων τόν Αδάμ, λέγων τοίς Αγγέλοις. Συγχάρητέ μοι, ότι ευρέθη η απολομένη δραχμή, ο πάντα σοφώς οικονομήσας, δόξα σοι.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν.

Καθίσματα

Η Ζωή, εν τώ τάφω ανέκειτο, καί σφραγίς εν τώ λίθω επέκειτο, ως Βασιλέα υπνούντα, στρατιώται εφύλαττον Χριστόν, καί τούς εχθρούς αυτού αορασία πατάξας, ανέστη ο Κύριος.

Δόξα...

Τώ εκουσίω θανάτω σου, ζωήν αθάνατον εύρομεν, παντοδύναμε καί μόνε τών όλων Σωτήρ, σύ γάρ εν τή σεπτή σου Εγέρσει, πάντας ανεκαλέσω, ο λύσας Άδου τό νίκος, καί θανάτου τό κέντρον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε Παρθένε, ικέτευε τόν Υιόν σου, τόν εκουσίως προσπαγέντα εν σταυρώ, καί αναστάντα εκ νεκρών, Χριστόν τόν Θεόν ημών, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Είτα, ο Αμωμος. τά Ευλογητάρια.

Η Υπακοή Ήχος πλ. β'

Τώ εκουσίω καί ζωοποιώ σου θανάτω Χριστέ, πύλας τού Άδου συντρίψας ως Θεός, ήνοιξας ημίν τόν πάλαι Παράδεισον, καί αναστάς εκ τών νεκρών, ερρύσω εκ φθοράς τήν ζωήν ημών.

Οι Αναβαθμοί, Αντίφωνον Α'

· Εν τώ ουρανώ τούς οφθαλμούς μου αίρω, πρός σέ Λόγε, οικτιρόν με, ίνα ζώ σοι.

· Ελέησον ημάς τούς εξουθενουμένους, καταρτίζων εύχρηστα, σκεύη σου Λόγε.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, πανσωστική αιτία, εί τινι τούτων κατ' αξίαν πνεύσει, τάχει εξαίρει τών τής γής, πτεροί, αύξει, τάττει άνω.

Αντίφωνον Β'

· Ει μή ότι Κύριος ήν εν ημίν, ουδείς ημών αντισχείν ηδύνατο, εχθρού πάλαισμα, οι νικώντες γάρ ένθεν υψούνται.

· Τοίς οδούσιν αυτών, μή μου ληφθήτω η ψυχή, ως στρουθίον Λόγε, οίμοι! πώς μέλλω τών εχθρών ρυσθήναι, φιλαμαρτήμων υπάρχων.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, ενθέωσις τοίς πάσιν, ευδοκία, σύνεσις, ειρήνη καί η ευλογία, ισουργόν γάρ τώ Πατρί εστι καί Λόγω.

Αντίφωνον Γ'

· Οι πεποιθότες επί Κύριον εχθροίς φοβεροί, καί πάσι θαυμαστικοί, άνω γάρ ορώσιν.

· Εν ανομίαις χείρας αυτών, ο τών δικαίων κλήρος, επίκουρόν σε έχων, Σώτερ ουκ εκτείνει.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, τό κράτος επί πάντων όπερ αι άνω Στρατηγίαι προσκυνούσι, σύν πάση πνοή τών κάτω.

Προκείμενον

Κύριε, εξέγειρον τήν δυναστείαν σου, καί ελθέ εις τό σώσαι ημάς.

Στίχ. Ο ποιμαίνων τόν Ισραήλ πρόσχες.

Τό Πάσα πνοή. Ευαγγέλιον Εωθινόν Ι'. Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι. Ο Ν' καί τά λοιπά.

Οι Κανόνες. ο Αναστάσιμος μετά τών Ειρμών εις δ', τής Αναλήψεως εις δ', καί τών Πατέρων εις ς'.

Κανών Αναστάσιμος Ήχος πλ. β'

Ωδή α' Ο Ειρμός

Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών, ποντούμενον Θεώ επινίκιον ωδήν εβόα άσωμεν.

Εκτεταμέναις παλάμαις επί Σταυρού, Πατρικής επλήρωσας, ευδοκίας αγαθέ, Ιησού τά σύμπαντα, διό, επινίκιον ωδήν σοι πάντες άσωμεν.

Φόβω σοι ως θεραπαινίς η τελευτή, προσταχθείσα πρόσεισι, τώ Δεσπότη τής ζωής, δι' αυτής βραβεύοντι ημίν, ατελεύτητον ζωήν καί, τήν Ανάστασιν.

Θεοτοκίον

Τόν εαυτής δεξαμένη Δημιουργόν, ως αυτός ηθέλησεν, εξ ασπόρου σου γαστρός, υπέρ νούν σαρκούμενον Αγνή, τών κτισμάτων αληθώς εδείχθης Δέσποινα.

Κανών τής Αναλήψεως

Ωδή α' Ήχος πλ. α' Τώ Σωτήρι Θεώ

Άσωμεν πάντες λαοί, τώ επί ώμων Χερουβίμ αναλ ηφθέντι, μετά δόξης Χριστώ, καί συγκαθίσαντι ημάς εν δεξιά τού Πατρός, Ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται.

Τώ οφθέντι Θεώ, επί τού όρους Σινά, καί νόμον δόντι τώ θεόπτη Μωσή, τών Ελαιών εκ τού όρους αναληφθέντι σαρκί, αυτώ πάντες άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Τόν μεσίτην Θεού καί ανθρώπων Χριστόν, χοροί Αγγέλων θεασάμενοι, μετά σαρκός εν υψίστοις εξεπλήττοντο, συμφώνως δέ ανέμελπον, ύμνον επινίκιον.

Θεοτοκίον

Άχραντε Μήτηρ Θεού, τον σαρκωθέντα εκ σού, καί εκ τών κόλπων τού γεννήτορος, μή εκφοιτήσαντα Θεόν, απαύστως πρέσβευε, εκ πάσης περιστάσεως, σώσαι ούς έπλασεν.

Κανών τών Αγίων Πατέρων Ήχος πλ. β' Ού η Ακροστιχίς.

Τόν πρώτον υμνώ, σύλλογον τών Ποιμένων.

Ωδή α' Ως εν ηπείρω πεζεύσας

Τήν τών αγίων Πατέρων ανευφημών, παναγίαν Σύνοδον, τό πανάγιον αυτής, εν εμοί χρησμώδημα βοών, ικετεύω σε Χριστέ διαφυλάττεσθαι.

Οι θεοφόροι Πατέρες ως αστραπαί, συνελθόντες σήμερον, σέ Χριστέ μονογενή, τώ Πατρί συνάναρχον Υιόν, ωμολόγησαν τρανώς καί ομοούσιον.

Νύμφης σου τής Εκκλησίας οι ευκλεείς, νυμφοστόλοι Δέσποτα, τόν τής πίστεως σαφώς, ορισμόν εκθέμενοι, χρυσούν, ώσπερ κόσμον ευπρεπή, ταύτην εκόσμησαν.

Θεοτοκίον

Πεποικιλμένη τή δόξη τή θεϊκή, η σεπτή Βασίλισσα, τώ Υιώ τώ εαυτής, καί Θεώ παρίσταται ημίν, σωτηρίαν ψυχικήν καθικετεύουσα.

Καταβασία

· Θείω καλυφθείς ο βραδύγλωσσος γνόφω

· Ερρητόρευσε τόν θεόγραφον νόμον.

· Ιλύν γάρ εκτινάξας όμματος νόου,

· Ορά τόν όντα, καί μυείται Πνεύματος

· Γνώσιν, γεραίρων ενθέοις τοίς άσμασιν.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Ούκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.

Θεόν σταυρούμενον σαρκί, καθορώσα η κτίσις, διελύετο φόβω, αλλά τή συνεκτική, παλάμη τού δι' ημάς σταυρωθέντος, κραταιώς συνείχετο.

Δόξα...

Θανάτω θάνατος λυθείς, κείται δείλαιος άπνους, της ζωής γάρ μή φέρων, τήν ένθεον προσβολήν, νεκρούται ο ισχυρός, καί δωρείται πάσιν η Ανάστασις.

Καί νύν ... Θεοτοκίον

Τού θείου τόκου σου Αγνή, πάσαν φύσεως τάξιν, υπερβαίνει τό θαύμα, Θεόν γάρ υπερφυώς, συνέλαβες εν γαστρί, καί τεκούσα μένεις αειπάρθενος.

Τής Αναλήψεως

Δυνάμει τού Σταυρού σου

Ανέπτης ζωοδότα Χριστέ, πρός τόν Πατέρα καί ανυψώσας, ημών τό γένος φιλάνθρωπε, τή αφάτω ευσπλαγχνία σου.

Αι τάξεις τών Αγγέλων Σωτήρ, βροτείαν φύσιν θεασάμεναι, συνανιούσάν σοι, απαύστως, εκπληττόμεναι ανύμνουν σε.

Εξίσταντο Αγγέλων χοροί, Χριστέ ορώντες μετά σώματος, αναληφθέντα, καί ανύμνουν,τήν αγίαν σου Ανάληψιν.

Θεοτοκίον

Ικέτευε, απαύστως Αγνή, τόν προελθόντα εκ λαγόνων σου, ρυσθήναι πλάνης Διαβόλου, τούς υμνούντάς σε Μητέρα Θεού.

Τών Πατέρων

Ουκ έστιν άγιος

Ροήν καί πάθος καί τομήν, Άρειος ο παράφρων, τή γεννήσει τή θεία, δυσσεβώς ο ασεβής, προσάπτων τώ τμητικώ, τών Πατέρων ξίφει αποτέμνεται.

Ως πάλαι θείος Αβραάμ, στρατευόμενοι πάντες, οι σεπτοί θεηγόροι, τούς εχθρούς σου αγαθέ, τούς μανιώδεις τή σή, δυναστεία κραταιώς απώλεσαν.

Τό πρώτον άθροισμα τών σών, κροτηθέν Ιερέων, ομοούσιον Σώτερ, σε τώ ανάρχω Πατρί, καί ποιητή τού παντός, γεννηθέντα ευσεβώς εκήρυξαν.

Θεοτοκίον

Ου σθένει λόγος σε βροτών, ουδέ γλώσσα Παρθένε, ευφημείν σε αξίως, εκ σού γάρ άνευ σποράς, ο ζωοδότης Χριστός, σαρκωθήναι Πάναγνε ηυδόκησεν.

Καταβασία

· Έρρηξε γαστρός ητεκνωμένης πέδας,

· Ύβριν τε δυσκάθεκτον ευτεκνουμένης,

· Μόνη προσευχή τής προφήτιδος πάλαι,

· Άννης, φερούσης πνεύμα συντετριμμένον,

· Πρός τόν δυνάστην καί Θεόν τών γνώσεων.

Κοντάκιον τής Αναλήψεως

Ήχος πλ. δ'

Τήν υπέρ ημών πληρώσας οικονομίαν, καί τά επί γής ενώσας τοίς ουρανίοις, ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, ουδαμόθεν χωριζόμενος, αλλά μένων αδιάστατος, καί βοών τοίς αγαπώσί σε, Εγώ ειμι μεθ' υμών, καί ουδείς καθ' υμών.

Καθίσματα τών Πατέρων

Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε

Φωστήρες υπέρλαμπροι, τής αληθείας Χριστού, τώ κόσμω εδείχθητε, επί τής γής αληθώς, Πατέρες μακάριοι, τήξαντες τάς αιρέσεις, τών δυσφήμων γλωσσάλγων, σβέσαντες τάς φλογώδεις, τών βλασφήμων συγχύσεις, διό ως Ιεράρχαι Χριστού, πρεσβεύσατε σωθήναι ημάς.

Δόξα... Τών αυτών

Ήχος ο αυτός Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τών Νικαέων η λαμπρά πόλις σήμερον, εκ πάσης γής πρός εαυτήν συνεκάλεσε, τριακοσίους δέκα καί οκτώ Αρχιερείς, κατά τού λαλήσαντος, βλασφημίαν Αρείου, καί κατασμικρύναντος τής Τριάδος τόν ένα, Υιόν καί Λόγον όντα τού Θεού, όν καθελόντες τήν Πίστιν εκράτυναν.

Καί νύν... Τής Αναλήψεως Όμοιον

Ο ανελθών εις ουρανούς μετά δόξης, καί συγκαθίσας τώ Πατρί δεξιόθεν, ού ουδαμώς κεχώρισαι, φιλάνθρωπε Χριστέ Πνεύμα δέ τό άγιον, τοίς σοφοίς Μαθηταίς σου, πέμψειν υποσχόμενος, καί ημών καταυγάσας, τάς διανοίας δίδου φωτισμόν, ως άν απαύστως υμνώμέν σε Δέσποτα.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανα κράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.

Τό ξύλον ήνθησε, Χριστέ τής όντως ζωής, ο Σταυρός γάρ επάγη, καί αρδευθείς, αίματι καί ύδατι, εξ ακηράτου σου πλευράς, τήν ζωήν ημίν εβλάστησεν.

Ουκ έτι όφις μοι ψευδώς, τήν θέωσιν υποβάλλει, Χριστός γάρ ο θεουργός, τής ανθρώπων φύσεως, νύν ακωλύτως τήν τρίβον, τής ζωής μοι ανεπέτασεν.

Θεοτοκίον

Ως όντως άφθεγκτα, καί ακατάληπτα, τά τής σής Θεοτόκε θεοπρεπούς, πέφυκε κυήσεως, τοίς επί γής καί ουρανού, αειπάρθενε μυστήρια.

Τής Αναλήψεως

Εισακήκοα Κύριε τήν ακοήν

Ανελήφθης εν δόξη, ο τών Αγγέλων Βασιλεύς, τόν Παράκλητον ημίν εκ τού Πατρός αποστείλαι, διό βοώμεν, Δόξα Χριστε τή Αναλήψει σου.

Ως ανήλθεν ο Σωτήρ, πρός τόν Πατέρα σύν σαρκί, κατεπλάγησαν αυτώ, αι τών Αγγέλων στρατιαί, καί εβόησαν, Δόξα Χριστέ τή αναλήψει σου.

Αι τών Αγγέλων δυνάμεις, ταίς ανωτέραις εβόων, Πύλας άρατε Χριστώ, τώ ημετέρω Βασιλεί, όν ανυμνούμεν, άμα σύν Πατρί καί τώ Πνεύματι.

Θεοτοκίον

Παρθένος έτεκε, καί τά μητέρων ουκ έγνω, αλλά Μήτηρ μέν εστι, Παρθένος δέ διέμεινεν, ήν ανυμνούντες, Χαίρε Θεοτόκε, κραυγάζομεν.

Τών Πατέρων

Χριστός μου δύναμις

Νοθεύσας Άρειος, φρενί αγνώμονι, τήν ορθόδοξον πίστιν ταίς πατρικαίς, ψήφοις εξωστράκισται, τής Εκκλησίας σεσηπός, ώσπερ μέλος ο δυσώνυμος.

Υπέρ σού Δέσποτα, αγωνιζόμενος, ο χορός τών Πατέρων, σού τούς εχθρούς, άγαν ετροπώσατο, καί συμφυή σε τώ Πατρί, καί τώ Πνεύματι εδόξασε.

Μεσίτης γέγονας, Θεός καί άνθρωπος, τού Θεού καί ανθρώπων, όθεν Χριστέ, δύο σε ταίς φύσεσιν, ένα γνωρίζοντες Υιόν, οι θεόφρονες εκήρυξαν.

Θεοτοκίον

Νεκρόν με έδειξε, φυτού απόγευσις, τής ζωής γάρ τό ξύλον εκ σού φανέν, Πάναγνε ανέστησε, καί Παραδείσου τής τρυφής, κληρονόμον με κατέστησεν.

Καταβασία

· Άναξ ανάκτων, οίος εξ οίου μόνος,

· Λόγος προελθών Πατρός εξ αναιτίου,

· Ισοσθενές σου Πνεύμα τοίς Αποστόλοις,

· Νημερτές εξέπεμψας ως ευεργέτης,

· Άδουσι, Δόξα τώ κράτει σου Κύριε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριω ζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον, δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.

Υποχωρεί μοι τά Χερουβίμ, νύν, καί η φλογί νη ρομφαία, Δέσποτα, νώτά μοι δίδωσι, σέ ιδόντα Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, Ληστή οδοποιήσαντα τόν Παράδεισον.

Ουκέτι δέδοικα τήν εις γήν, Δέσποτα Χριστέ, υποστροφήν, σύ γάρ εκ γής με ανήγαγες, επιλελησμένον, δι' ευσπλαγχνίαν πολλήν, πρός ύψος αφθαρσίας τή Αναστάσει σου.

Θεοτοκίον

Τούς Θεοτόκον σε εκ ψυχής, Δέσποινα τού κόσμου αγαθή, ομολογούντας διάσωσον, σέ γάρ προστασίαν ακαταμάχητον, κεκτήμεθα τήν όντως Θεογεννήτριαν.

Τής Αναλήψεως

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Πληρώσας ευφροσύνης τά σύμπαντα, ελεήμον, ταίς άνω δυνάμεσι, μετά σαρκός επεδήμησας.

Αγγέλων αι δυνάμεις αιρόμενον, σέ ιδούσαι, τάς πύλας, εκραύγαζον, τώ Βασιλεί ημών άρατε.

Απόστολοι ιδόντες υψούμενον, τόν Σωτήρα, εν τρόμω εκραύγαζον, Τώ βασιλεί ημών δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Παρθένον μετά τόκον υμνούμέν σε, Θεοτόκε, σύ γάρ τόν Θεόν Λόγον, σαρκί τώ κόσμω εκύησας.

Τών Πατέρων

Τώ θείω φέγγει σου

Ωπαίοι πόδες ως αληθώς, σέ τών κηρυττόνραιοι των τήν ειρήνην, τήν πάντα νούν υπερέχουσαν, πάντων τών Αγγέλων, καί τών ανθρώπων Χριστέ, καί πλήθει τής ειρήνης κόσμον συνάπτουσαν.

Σοφίαν δύναμιν τού Πατρός, Λόγον ενυπόστατον Χριστέ, σέ συνελθόντες εκήρυξαν, οι τής Παναγίας ιερωσύνης σεπτώς, τώ νόμω σφραγισθέντες θείοι Διδάσκαλοι.

Υδάτων νάματα καθαρά, τής διδασκαλίας τού Χριστού, τήν Εκκλησίαν ποτίσαντες, επί τών υδάτων της αναπαύσεως νύν, τρυφάτε δι' αιώνος αγαλλιώμενοι.

Θεοτοκίον

Λυχνίαν πάναγνε φαεινήν, πάσιν απαυγάζουσαν Χριστόν, δικαιοσύνης τόν Ήλιον, σέ ειδότες, μόνη Θεογεννήτορ αγνή, τήν σήν νύν προστασίαν επικαλούμεθα.

Καταβασία

· Λυτήριον κάθαρσιν αμπλακημάτων,

· Πυρίπνοον δέξασθε Πνεύματος δρόσον,

· Ω τέκνα φωτόμορφα τής Εκκλησίας.

· Νύν εκ Σιών γάρ εξελ ήλυθε νόμος,

· Η γλωσσοπυρσόμορφος Πνεύματος χάρις.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου, Πολυέλεε.

Σταυρούμενος Δέσποτα, τοίς μέν ήλοις τήν αράν, τήν καθημών εξήλειψας, τή δέ λόγχη νυττόμενος τήν πλευράν, Αδάμ τό χειρόγραφον, διαρρήξας, τόν κόσμον ηλευθέρωσας.

Αδάμ κατενήνεκται, δι' απάτης πτερνισθείς, πρός τό τού Άδου βάραθρον, αλλ' ο φύσει Θεός τε καί συμπαθής, κατήλθες πρός έρευναν, καί επ' ώμων βαστάσας συνανέστησας.

Θεοτοκίον

Η πάναγνος Δέσποινα, η τεκούσα τοίς βροτόν κυβερνήτην Κύριον, τών παθών μου τόν άστατον καί δεινόν, κατεύνασον τάραχον, καί γαλήνην παράσχου τή καρδία μου.

Τής Αναλήψεως

Εκύκλωσέ με άβυσσος

Εσκίρτησαν Απόστολοι, ορώντες μετάρσιον σήμερον, τόν κτίστην αιρόμενον, ελπίδι τού Πνεύματος, καί φόβω έκραζον, Δόξα τή ανόδω σου.

Επέστησαν οι άγγελοι, βοώντες Χριστέ, τοίς Μαθηταίς σου, Όν τρόπον κατείδετε, Χριστόν ανερχόμενον, σαρκί ελεύσεται, δίκαιος πάvτων κριτής.

Ως είδόν σε Σωτήρ ημών, δυνάμεις αι ουράνιαι, εις ύψος αιρόμενον σύσσωμον, εκραύγαζον λέγουσαι, Μεγάλη Δέσποτα, η φιλανθρωπία σου.

Θεοτοκίον

Βάτον σε ακατάφλεκτον, καί όρος καί κλίμακα έμψυχον, καί πύλην ουράνιον, αξίως δοξάζομεν, Μαρία ένδοξε, ορθοδόξων καύχημα.

Τών Πατέρων

Τού βίου τήν θάλασσαν

Παθείν ου δεδύνηται, ζιζανίων ο σπορεύς, τό τής προνοίας άφατον, τής μανίας επώνυμος ο κληθείς, Ιούδαν ζηλώσας γάρ, ως εκείνος ερράγη ο παμπόνηρος.

Ο θείος κατάλογος, τών Πατέρων ο σεπτός, μονογενές απαύγασμα, τής ουσίας εκλάμψαν τής Πατρικής, κηρύττει σε Δέσποτα, καί πρό πάντων γεννηθέντα Υιόν.

Γαστήρ διαρρήγνυται, κατά λόγον η πηγή, τήν θολεράν καί άποτον, αιρέσεων πηγάσασα δυσσεβών, αρότρω δεήσεως, Ιερέων ενθέων προμηθέστατα.

Θεοτοκίον

Ο μέγας προέγραψεν, εν Προφήταις Μωϋσής, σέ κιβωτόν καί τράπεζαν, καί λυχνίαν, καί στάμνον συμβολικώς, σημαίνων τήν σάρκωσιν, τήν εκ σού τού Υψίστου Μητροπάρθενε.

Καταβασία

· Ιλασμός ημίν Χριστέ καί σωτηρία,

· Ο Δεσπότης έλαμψας εκ τής Παρθένου,

· Ίν ως Προφήτην θηρός εκ θαλαττίου,

· Στέρνων Ιωνάν, τής φθοράς διαρπάσης,

· Όλον τόν Αδάμ, παγγενή πεπτωκότα.

Κοντάκιον

Ήχος πλ. δ'

Αποστόλων τό κήρυγμα, καί τών Πατέρων τά δόγματα, τή Εκκλησία μίαν τήν πίστιν εκράτυνεν, ή καί χιτώνα φορούσα τής αληθείας, τόν υφαντόν εκ τής άνω θεολογίας, ορθοτομεί καί δοξάζει, τής ευσεβείας τό μέγα μυστήριον.

Ο Οίκος

Εν υψηλώ κηρύγματι τής τού Θεού Εκκλησίας, ακούσωμεν βοώσης, ο διψών, ερχέσθω καί πινέτω, ο κρατήρ, όν φέρω, κρατηρ εστι τής σοφίας, τούτου τό πόμα αληθείας λόγω κεκέρακα, ύδωρ ου προχέων αντιλογίας, αλλ' ομολογίας, ής πίνων ο νύν Ισραήλ, Θεόν ορά φθεγγόμενον, ίδετε, ίδετε, ότι αυτός εγώ ειμι, καί ουκ ηλλοίωμαι, εγώ Θεός πρώτος, εγώ καί μετά ταύτα, καί πλήν εμού άλλος ουκ έστιν όλως, Εντεύθεν οι μετέχοντες πλησθήσονται, καί αινέσουσι, τής ευσεβείας τό μέγα μυστήριον.

Συναξάριον

Τή αυτή ημέρα, Κυριακή εβδόμη από τού Πάσχα, τήν εν Νικαία πρώτην Οικουμενικήν Σύνοδον εορτάζομεν, τών τριακοσίων δέκα καί οκτώ θεοφόρων Πατέρων.

Στίχοι

· Πόλου νοητού αστέρες σελασφόροι.

· Ακτίσιν υμών φωτίσαι τέ μοι φρένας.

Κατά Αρείου

· Ξένον τόν Υιόν Πατρός ουσίας λέγων,

· Άρειος, ήτω τής Θεού δόξης ξένος.

Ταίς τών αγίων τριακοσίων δέκα καί οκτώ θεοφόρων Πατέρων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον, ειργάσατο, Άγγελος τοίς Οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Οδυρόμενος τώ πάθει σου ο ήλιος, ζόφον περιεβάλλετο, καί εν ημέρα επί πάσαν Δέσποτα τήν γήν, τό φώς συνεσκότασε βοών, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ημφιάσατο Χριστέ τή καταβάσει σου, φέγγος τά καταχθόνια, ο Προπάτωρ δέ θυμηδίας έμπλεως οφθείς, χορεύων εσκίρτησε, βοών, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Διά σού Μήτερ Παρθένε φώς ανέτειλε, πάση τή οικουμένη φαιδρόν, τόν γάρ κτίστην σύ τών απάντων τέτοκας Θεόν, όν αίτησαι Πάναγνε ημίν, καταπεμφθήναι τοίς πιστοίς τό μέγα έλεος.

Τής Αναλήψεως

Ο εν καμίνω πυρός

Ο εν νεφέλη φωτός, αναληφθείς καί σώσας κόσμον, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών

Επί τών ώμων Χριστέ τήν πλανηθείσαν άρας φύσιν, αναληφθείς, τώ Θεώ καί Πατρί προσήγαγες.

Ο ανελθών εν σαρκί, πρός τόν ασώματον Πατέρα, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ο εκ Παρθένου τεχθείς, ήν Θεοτόκον απειργάσω, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τών Πατέρων

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον

Νενικήκατε μανίας τόν επώνυμον, Άρειον, τόν μανέντα δεινώς, καί λαλήσαντα εις τό ύψος άδικα Θεού, Υιώ γάρ ήρνήσατο βοάν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τόν Υιόν βροντής μιμούμενοι θεσπέσιοι, Λόγον Πατρί συνάναρχον, καί ομόθρονον, πυριμόρφοις στόμασιν υμών, τούς πάντας διδάσκετε βοάν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ως υπόπτεροι τώ Λόγω βοηθήσαντες, ήκετε θεομακάριστοι, οικουμένης γάρ εκ περάτων ήθροισεν υμάς, τό Πνεύμα τό άγιον βοάν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Νεανίας τρείς η κάμινος ουκ έφλεξε, γέννησιν προτυπούσα τήν σήν, τό γάρ θείον πύρ σε μή φλέξαν, ώκησεν εν σοί, καί πάντας εφώτισε βοάν, Ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα.

Καταβασία

· Σύμφωνον εθρόησεν οργάνων μέλος,

· Σέβειν τό χρυσότευκτον άψυχον βρέτας.

· Η τού Παρακλήτου δέ φωσφόρος χάρις,

· Σεβασμιάζει τού βοάν, Τριάς μόνη,

· Ισοσθενής, άναρχος, Ευλογητός εί.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, όν υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Ιουδαίων τόν πάλαι προφητοκτόνον λαόν, Θεοκτόνον ο φθόνος νύν απειργάσατο, σέ επί Σταυρού αναρτήσαντα Λόγε Θεού, όν υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Ουρανίους αψίδας ου καταλέλοιπας, καί εις Άδου φοιτήσας, όλον συνήγειρας, κείμενον Χριστέ, εν σαπρία τόν άνθρωπον, σέ ύπερυψούντα εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Εκ φωτός φωτοδότην Λόγον συνέλαβες, καί τεκούσα αφράστως τούτον δεδόξασαι, Πνεύμα γάρ εν σοί, Κόρη θείον εσκήνωσεν, όθεν σε υμνούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Τής Αναλήψεως

Τόν εκ Πατρός πρό αιώνων

Τόν εν δυσί ταίς ουσίαις, αναστάντα ζωοδότην Χριστόν, εις ουρανούς μετά δόξης, καί Πατρί συγκαθεζόμενον, ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν εκ δουλείας τήν κτίσιν, τών ειδώλων λυτρωσάμενον, καί παραστήσαντα ταύτην, ελευθέραν τώ ιδίω Πατρί, σέ Σωτήρ υμνούμεν, καί σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν τή αυτού καταβάσει, καθελόντα τόν αντίπαλον, καί τή αυτού αναβάσει, ανυψώσαντα τόν άνθρωπον, ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τών Χερουβίμ υπερτέρα, ανεδείχθης Θεοτόκε, εν τή γαστρί σου τόν τούτοις, εποχούμενον βαστάσασα, όν σύν Ασωμάτοις, βροτοί δοξολογούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Τών Πατέρων

Εκ φλογός τοίς οσίοις

Πυρσωθέντες ακτίσι τής σής θεότητος, οι χρηστοί σου Ποιμένες σέ ωμολόγησαν, γενεσιουργόν τών απάντων καί Κύριον, όν υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Ο χορός τών Ποιμένων ο παναοίδιμος, αθροισθείς θεοφρόνως Τριάδα άκτιστον, νύν θεολογών, πάντας διδάσκει βοάν, Σέ υπερυψούμεν είς πάντας τούς αιώνας.

Ιεράρχαι ποιμένες οι αξιάγαστοι, τήν Χριστού Εκκλησίαν, καταφωτίζουσιν, άλλοι αλλαχού ταύτην καταφαιδρύναντες, καί υπερυψούντες εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Μυστικώς εν εικόσι προεθεάσαντο, οι Προφήταί σε πάντες Λόγον κυήσουσαν, σάρκα γάρ εκ σού λαβών ούτος προήλθε διπλούς, όν υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Καταβασία

· Λύει τά δεσμά, καί δροσίζει τήν φλόγα,

· Ο τρισσοφεγγής τής θεαρχίας τύπος.

· Υμνούσι Παίδες, ευλογεί δέ τόν μόνον,

· Σωτήρα καί παντουργόν ως ευεργέτην,

· Η δημιουργηθείσα σύμπασα κτίσις.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δε Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς σέ μακαρίζομεν.

Παθών αμέτοχος σύ διέμεινας, Λόγε Θεού, σαρκί προσομιλήσας τοίς πάθεσιν, αλλά λύεις τών παθών τόν άνθρωπον, πάθεσι χρηματίσας, πάθος, Σωτήρ ημών, μόνος γάρ υπάρχεις απαθής καί παντοδύναμος.

Φθοράν θανάτου καταδεξάμενος, διαφθοράς ετήρησας τό σώμά σου άγευστον, η δέ σή ζωοποιός καί θεία ψυχή, Δέσποτα εν τώ Άδη ου καταλέλειπται, αλλ' ώσπερ εξ ύπνου αναστάς, ημάς συνήγειρας.

Τριαδικόν

Πατέρα, Υιόν συνάναρχον, πάντες βροτοί, εν χείλεσιν αγνοίς μέν δοξάζομεν, τήν δέ άρρητον καί υπερένδοξον, Πνεύματος παναγίου, δύναμιν σέβομεν, μόνη γάρ υπάρχει πανσθενής Τριάς αχώριστος.

Τής Αναλήψεως

Σέ τήν υπέρ νούν

Σέ τόν λυτρωτήν τού κόσμου, Χριστόν τόν Θεόν, οι Απόστολοι βλέποντες, ενθέως υψούμενον, μετά δέους σκιρτώντες εμεγάλυνον.

Σού τήν θεωθείσαν σάρκα, ορώντες Χριστέ, εν τώ ύψει οι Άγγελοι, αλλήλοις διένευον, Αληθώς ούτός εστιν ο Θεός ημών.

Σε τών ασωμάτων τάξεις, Χριστέ ο Θεός, εν νεφέλαις αιρόμενον, ιδούσαι εκραύγαζον, Τώ τής δόξης Βασιλεί, πύλας άρατε.

Θεοτοκίον

Θεοτόκε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, όν εκύησας σήμερον, εκ γής ανιπτάμενον, σύν Αγγέλοις ορώσα εμεγάλυνες.

Τών Πατέρων

Θεόν ανθρώποις

Ευρών συμμάχους υμάς συνήθροισε, τή κραταιά δυνάμει καθοπλίσας τού Πνεύματος, ο Πατρί συνάναρχος καί σύνθρονος, Λόγος ο πρό αιώνων, όν νύν Πανίεροι, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς, αεί δοξάζετε.

Νομήν Αρείου δεινής αιρέσεως, ως ιατροί ψυχών τε καί σωμάτων εστήσατε, ιερώς τής πίστεως τό Σύμβολον, πάσιν εκτεθεικότες, ο νύν κατέχοντες, μνήμην τήν υμών, Ιερουργοί, αεί δοξάζομεν.

Ως φώς υπάρχων, Χριστέ, πανάχραντον, τής τών παθών αχλύος τήν ψυχήν μου εκλύτρωσε, ταίς πρεσβείαις Δέσποτα τών σών λειτουργών, τών νύν σε κηρυξάντων, άναρχον, άκτιστον, κτίστην τε τών όλων, καί Θεόν Πατρί συνάναρχον.

Θεοτοκίον

Νεκροίς ανάστασις νύν δεδώρηται, διά τής σής αφράστου καί αρρήτου κυήσεως, Θεοτόκε Δέσποινα, ζωή γάρ εκ σού, σάρκα περικειμένη, πάσιν εξέλαμψε, καί τό τού θανάτου αμειδές σαφώς διέλυσεν.

Καταβασία

· Χριστός Άνασσα, μητροπάρθενον κλέος.

· Άπαν γάρ ευδίνητον εύλαλον στόμα,

· Ρητρεύον, ου σθένει σε μέλπειν αξίως.

· Ιλλιγιά δέ νούς, άπας σου τόν τόκον

· Νοείν, όθεν σε συμφώνως δοξάζομεν.

Τό, Άγιος Κύριος, ο Θεός ημών εκ γ'

Εξαποστειλάριον Αναστάσιμον

Τοίς Μαθητάίς συνέλθωμεν

Τιβεριάδος θάλασσα, σύν παισί Ζεβεδαίου, `Ναθαναήλ, τώ Πέτρω τε, σύν δυσίν άλλοις πάλαι, καί θωμάν είχε πρός άγραν, οί, Χριστού τή προστάξει, εν δεξιοίς χαλάσαντες, πλήθος είλκον ιχθύων, όν Πέτρος γνούς, πρός αυτόν ενήχετο, οίς τό τρίτον, φανείς, καί άρτον έδειξε, καί ιχθύν επ' ανθράκων.

Έτερον τών Πατέρων

Γυναίκες ακουτίσθητε

Πατέρων θείων σήμερον, τήν μνήμην εορτάζοντες, ταίς παρακλήσεσι τούτων, δεόμεθα πανοικτίρμον, Πάσης βλάβης αιρέσεων, ρύσαι λαόν σου Κύριε, καί πάντας καταξίωσον, Πατέρα, Λόγον δοξάζειν, καί τό πανάγιον Πνεύμα.

Έτερον τής Αναλήψεως

Μαθητών ορώντων σε ανελήφθης, Χριστέ πρός τόν Πατέρα συνεδριάζων, Άγγελοι προτρέχοντες εκραύγαζον, Άρατε πύλας άρατε, ο Βασιλεύς γάρ ανήλθε, πρός τήν αρχίφωτον δόξαν.

Εις τούς Αίνους

Ιστώμεν Στίχους η', καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα δ', καί τών Αγίων Πατέρων δ'.

Τά Αναστάσιμα Ήχος πλ. β'

Ο Σταυρός σου Κύριε, ζωή καί ανάστασις υπάρχει τώ λαώ σου, καί επ' αυτώ πεποιθότες, σέ τόν αναστάντα, Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

Η ταφή σου Δέσποτα, Παράδεισον ήνοιξε τώ γένει τών ανθρώπων, καί εκ φθοράς λυτρωθέντες, σέ τόν αναστάντα, Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

Σύν Πατρί καί Πνεύματι, Χριστόν ανυμνήσωμεν, τόν αναστάντα εκ νεκρών, καί πρός αυτόν εκβοώμεν. Σύ ζωή υπάρχεις, ημών καί ανάστασις, ελέησον ημάς.

Τριήμερος ανέστης Χριστέ, εκ τάφου καθώς γέγραπται, συνεγείρας τόν Προπάτορα ημών, διό σε καί δοξάζει, τό γένος τών ανθρώπων, καί ανυμνεί σου τήν Ανάστασιν.

Τών Πατέρων Προσόμοια

Ήχος πλ. β' Όλην αποθέμενοι

Όλην συγκροτήσαντες, τήν τής ψυχής επιστήμην, καί τώ θείω Πνεύματι, συνδιασκεψάμενοι, τό μακάριον, καί σεπτόν Σύμβολον, οι σεπτοί Πατέρες, θεογράφως διεχάραξαν, εν ώ σαφέστατα, τώ Γεγεννηκότι συνάναρχον, τόν Λόγον εκδιδάσκουσι, καί παναληθώς ομοούσιον, ταίς τών Αποστόλων, επόμενοι προδήλως διδαχαίς, οι ευκλεείς καί πανόλβιοι, όντως καί θεόφρονες. (Δίς)

Στίχ. Ευλογητός εί Κύριε ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Όλην εισδεξάμενοι, τήν νοητήν λαμπηδόνα, τού αγίου Πνεύματος, τό υπερφυέστατον χρησμολόγημα, τό βραχύ ρήματι, καί πολύ συνέσει, θεοπνεύστως απεφθέγξαντο, ως Χριστοκήρυκες, ευαγγελικών προϊστάμενοι, δογμάτων οι μακάριοι, καί τών ευσεβών παραδόσεων, άνωθεν λαβόντες, τήν τούτων αποκάλυψιν σαφώς, καί φωτισθέντες εξέθεντο, όρον θεοδίδακτον.

Στίχ. Συναγάγετε αυτώ τούς Οσίους αυτού.

Όλην συλλεξάμενοι, ποιμαντικήν επιστήμην, καί θυμόν κινήσαντες, νύν τόν δικαιότατον ενδικώτατα, τούς βαρείς ήλασαν, καί λοιμώδεις λύκους, τή σφενδόνη τή τού Πνεύματος, εκσφενδονήσαντες, τού τής Εκκλησίας πληρώ ανιάματος, πεσόντας ως πρός θάνατον, καί ως τως νοσήσαντας, οι θείοι Ποιμένες, ως δούλοι γνησιώτατοι Χριστού, καί τού ενθέου κηρύγματος, μύσται ιερώτατοι.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τών αγίων Πατέρων ο χορός, εκ τών τής οικουμένης περάτων συνδραμών, Πατρός, και Υιού, καί Πνεύματος αγίου, μίαν ουσίαν εδογμάτισε καί φύσιν, καί τό μυστήριον τής θεολογίας, τρανώς παρέδωκε τή Εκκλησία, ούς ευφημούντες εν πίστει, μακαρίσωμεν λέγοντες, Ω θεία παρεμβολή, θεηγόροι οπλίται, παρατάξεως Κυρίου, αστέρες πολύφωτοι, τού νοητού στερεώματος, τής μυστικής Σιών οι ακαθαίρετοι πύργοι, τά μυρίπνοα άνθη τού Παραδείσου, τά πάγχρυσα στόματα τού Λόγου, Νικαίας τό καύχημα, οικουμένης αγλάϊσμα, εκτενώς πρεσβεύσατε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.

Δοξολογία μεγάλη

Απόλυσις

Εις τήν πρώτην Ώραν, τό Εωθινόν

Ήχος πλ. β'

Μετά τήν εις Άδου κάθοδον, καί τήν εκ νεκρών ανάστασιν, αθυμούντες, ως εικός, επί τώ χωρισμώ σου, Χριστέ, οι Μαθηταί, πρός εργασίαν ετράπησαν, καί πάλιν πλοία καί δίκτυα, καί άγρα ουδαμού, Αλλά σύ Σώτερ εμφανισθείς, ως Δεσπότης πάντων, δεξιοίς τά δίκτυα κελεύεις βαλείν, Καί ήν ο λόγος έργον ευθύς καί πλήθος τών ιχθύων πολύ, καί δείπνον ξένον έτοιμον εν γή, ου μετασχόντων τότε σου τών Μαθητών, καί ημάς νύν νοητώς καταξίωσον εντρυφήσαι, φιλάνθρωπε Κύριε.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Τά Τυπικά, καί οι Μακαρισμοί εις ιβ'.

Τής Οκτωήχου εις δ'

Ήχος πλ. β'

Μνήσθητί μου, ο Θεός ο Σωτήρ μου, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου, καί σώσόν με, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Διά ξύλου, τόν Αδάμ απατηθέντα, διά ξύλου Σταυρού πάλιν έσωσας, Ληστήν βοώντα, Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τή βασιλεία σου.

Άδου πύλας, καί μοχλούς συντρίψας, ζωοδότα, ανέστησας άπαντας, Σωτήρ βοώντας, Δόξα τή Εγέρσει σου.

Μνήσθητί μου, ο τόν θάνατον σκυλεύσας, τή ταφή σου, καί τή Αναστάσει σου, χαράς τά πάντα, πληρώσας ως εύσπλαγχνος.

Τής Αναλήψεως η γ' Ωδή εις δ', καί τών αγίων Πατέρων η ς' Ωδή εις δ'.

Απόστολος καί Ευαγγέλιον τής ημέρας

Κοινωνικόν

Αινείτε τόν Κύριον εκ τώv ουρανώv, Αινείτε αυτόν εν τοίς υψίστοις. Αλληλούϊα.