ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα... ιστώμεν Στίχους δ', καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα.

Ήχος πλ. δ'

Εσπερινόν ύμνον, καί λογικήν λατρείαν, σοί Χριστέ προσφέρομεν, ότι ηυδόκησας, τού ελεήσαι ημάς, διά τής Αναστάσεως.

Κύριε, Κύριε, μή απορρίψης ημάς από τού προσώπου σου, αλλά ευδόκησον, τού ελεήσαι ημάς, διά τής Αναστάσεως.

Χαίρε Σιών αγία, Μήτηρ τών Εκκλησιών, Θεού κατοικητήριον, σύ γάρ εδέξω πρώτη, άφεσιν αμαρτιών, διά της, Αναστάσεως.

Ο εκ Θεού Πατρός Λόγος, πρό τών αιώνων γεννηθείς, επ' εσχάτων δέ τών χρόνων, ο αυτός εκ τής Απειρογάμου σαρκωθείς, βουλήσει σταύρωσιν θανάτου υπέμεινε, καί τόν πάλαι νεκρωθέντα άνθρωπον έσωσε, διά τής εαυτού Αναστάσεως.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Μαρτύρων θείος χορός, τής Εκκλησίας η βάσις, τού Ευαγγελίου η τελείωσις, υμείς έργω τού Σωτήρος τά ρητά επληρώσατε, εν υμίν γάρ αι πύλαι τού Άδου, κατά τής Εκκλησίας ανεωχθείσαι, εκλείσθησαν, η τού αίματος υμών χύσις, τάς ειδωλικάς σπονδάς εξήρανεν, η σφαγή υμών, απέτεκε τών πιστών τό πλήρωμα, τούς ασωμάτους εξεπλήξατε, τώ Θεώ στεφανηφόροι παρίστασθε, ώ απαύστως πρεσβεύετε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό Δογματικόν Ήχος πλ. δ'

Πώς σε μακαρίσωμεν Θεοτόκε; πώς δέ ανυμνήσωμεν υπερευλογημένη, τό ακατάληπτον μυστήριον τής κυοφορίας σου; Τών αιώνων γάρ ο ποιητής, καί τής ημετέρας δημιουργός φύσεως; τήν ιδίαν εικόνα οικτείρας, καθήκεν εαυτόν, εις κένωσιν τήν ανεξιχνίαστον, ο ών εν τοίς αϋλοις κόλποις τού Πατρός, εν μήτρα σου αγνή κατεσκήνωσε, καί σάρξ ατρέπτως εγένετο εκ σού, απειρόγαμε, μείνας, όπερ υπήρχε φύσει, Θεός, Διό αυτόν προσκυνούμεν, Θεόν τέλειον, καί άνθρωπον τέλειον, τόν αυτόν εν εκατέρα μορφή, εκατέρα γάρ φύσις εστίν εν αυτώ αληθώς, διπλά δέ πάντα κηρύττομεν, τά φυσικά αυτού ιδιώματα, κατά τήν διπλόην τών ουσιών, δύο σέβοντες τάς ενεργείας, καί τά θελήματα, Ομοούσιος γάρ ών τώ Θεώ καί Πατρί, αυτεξουσίως θέλει, καί ενεργεί ως άνθρωπος, Αυτόν ικέτευε, σεμνή παμμακάριστε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τό, Φώς ιλαρόν, καί τό Προκείμενον

Εις τόν Στίχον, τό Αναστάσιμον Στιχηρόν.

Ήχος πλ. δ'

Ανήλθες επί σταυρού Ιησού, ο καταβάς εξ ουρανού, ήλθες επί θάνατον, η ζωή η αθάνατος, πρός τούς εν σκότει, τό φώς τό αληθινόν, πρός τούς πεσόντας, η πάντων Ανάστασις, ο φωτισμός, καί ο Σωτήρ ημών, δόξα σοι.

Τής Θεοτόκου Προσόμοια γ'

Ήχος πλ. δ'

Ω τού παραδόξου θαύματος

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Χαίρε, Θεοτόκε πάνσεμνε, χαίρε πηγή τήν ζωήν, τοίς πιστοίς η πηγάζουσα, χαίρε πάντων Δέσποινα, καί Κυρία τής κτίσεως, ευλογημένη, χαίρε πανάμωμε, δεδοξασμένη, χαίρε πανάχραντε, χαίρε παλάτιον, χαίρε θείον σκήνωμα, χαίρε αγνή, χαίρε Μητροπάρθενε, χαίρε Θεόνυμφε.

Στίχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου, καί τού οίκου τού πατρός σου, καί επιθυμήσει ο Βασιλεύς τού κάλλους σου.

Χαίρε, Θεομήτορ άχραντε, χαίρε, πιστών η ελπίς, χαίρε, κόσμου καθάρσιον, χαίρε, πάσης θλίψεως, ρυομένη τούς δούλους σου, η τών ανθρώπων, χαίρε, παράκλησις, η ζωηφόρος, χαίρε, αντίληψις, χαίρε, προπύργιον, τών προσκαλουμένων σε, χαίρε, Θεού, θείον ενδιαίτημα, καί όρος άγιον.

Στίχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού τής γής.

Χαίρε, Θεοτόκε Δέσποινα, χαίρε, η μόνη ελπίς, τών βροτών καί αντίληψις, χαίρε, καταφύγιον, καί λυχνία αείφωτος, ηγλαϊσμένον, χαίρε, λαμπάδιον, ηγιασμένον, χαίρε, παλάτιον χαίρε, Παράδεισε, χαίρε, θείον σκήνωμα, χαίρε, πηγή, βρύουσα τά νάματα, τών προστρεχόντων σοι.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Δεύτε πιστοί, σήμερον χορείαν επικροτήσαντες, ευσεβώς πανηγυρίσωμεν, καί τών Αγίων πάντων τήν ένδοξον, καί σεβάσμιον μνήμην, ενδόξως τιμήσωμεν, λέγοντες, Χαίρετε, Απόστολοι ένδοξοι, Προφήται, καί Μάρτυρες, καί Ιεράρχαι, Χαίρετε, Οσίων ο δήμος, καί τών Δικαίων, Χαίρετε, τιμίων Γυναικών ο χορός καί Χριστόν υπέρ τού κόσμου πρεσβεύσατε, νίκας τώ βασιλεί κατά βαρβάρων δωρήσασθαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ο αυτός

Ο ποιητής καί λυτρωτής μου πάναγνε, Χριστός ο Κύριος, εκ τής σής νηδύος προελθών, εμέ ενδυσάμενος, τής πρώην κατάρας τόν Αδάμ ηλευθέρωσε, Διό σοι πάναγνε, ως τού Θεού Μητρί τε, καί Παρθένω αληθώς, βοώμεν ασιγήτως, τό χαίρε τού Αγγέλου, Χαίρε Δέσποινα, προστασία καί σκέπη, καί σωτηρία τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον Αναστάσιμον

Ήχος πλ. δ'

Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών, Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Τών Αγίων Ήχος δ'

Τών εν όλω τώ κόσμω Μαρτύρων σου, ως πορφύραν καί βύσσον τά αίματα, η Εκκλησία σου στολισαμένη, δι' αυτών βοά σοι, Χριστέ ο Θεός, τώ λαώ σου τούς οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τή πολιτεία σου δώρησαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ο αυτός

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις ο άγνωστον μυστήριον, διά σού Θεοτόκε, τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός, εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν Πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Μετά τόν Προοιμιακόν, καί τό α Κάθισμα τού Ψαλτηρίου, εις τό, Κύριε εκέκραξα... ιστώμεν Στίχους ι', καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα ς', καί τών Αγίων δ'.

Στιχηρά Αναστάσιμα

Ήχος πλ. δ'

Εσπερινόν ύμνον, καί λογικήν λατρείαν, σοί Χριστέ προσφέρομεν, ότι ηυδόκησας, τού ελεήσαι ημάς, διά τής Αναστάσεως.

Κύριε, Κύριε, μή απορρίψης ημάς από τού προσώπου σου, αλλά ευδόκησον, τού ελεήσαι ημάς, διά τής Αναστάσεως.

Χαίρε Σιών αγία, Μήτηρ τών Εκκλησιών, Θεού κατοικητήριον, σύ γάρ εδέξω πρώτη, άφεσιν αμαρτιών, διά της, Αναστάσεως.

Στιχηρά Ανατολικά

Ο εκ Θεού Πατρός Λόγος, πρό τών αιώνων γεννηθείς, επ' εσχάτων δέ τών χρόνων, ο αυτός εκ τής Απειρογάμου σαρκωθείς, βουλήσει σταύρωσιν θανάτου υπέμεινε, καί τόν πάλαι νεκρωθέντα άνθρωπον έσωσε, διά τής εαυτού Αναστάσεως.

Τήν εκ νεκρών σου Ανάστασιν, δοξολογούμεν Χριστέ, δι' ής ηλευθέρωσας Αδαμιαίον γένος, εκ τής τού Άδου τυραννίδος, καί εδωρήσω τώ κόσμω ως Θεός, ζωήν αιώνιον, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα σοι Χριστέ Σωτήρ, Υιέ, Θεού μονογενές, ο προσπαγείς εν τώ σταυρώ, καί αναστάς εκ τάφου τριήμερος.

Έτερα τών Αγίων Πάντων

Ήχος πλ. β'

Όλην αποθέμενοι

Οι πνευματορρητορες, οι Μαθηταί τού Σωτήρος, τού Πνεύματος όργανα, πίστει χρηματίσαντες, διεσπάρησαν, εις τά γής πέρατα, τό σεπτόν κήρυγμα, ορθοδόξως κατασπείροντες, εξ ών εβλάστησαν, θεία γεωργια καί χάριτι Μαρτύρων τά στρατεύματα, πάθος τό σεπτόν εικονίζοντες, διά πολυτρόπων, στρεβλώσεων μαστίγων καί πυρος, καί παρρησία πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Πυρί εκκαιόμενοι, τής τού Κυρίου αγάπης, πυρός κατεφρόνησαν, καί ως θείοι άνθρακες αναπτόμενοι, οι σεπτοί Μάρτυρες, εν Χριστώ έφλεξαν, φρυγανώδες πλάνης φρύαγμα, θηρών δέ έφραξαν, στόματα, σοφαίς επικλήσεσι, καί κάρας εκτεμνόμενοι, έτεμον εχθρού πάσας φάλαγγας, καί τούς τών αιμάτων, προχέοντες κρουνούς καρτερικώς, τήν Εκκλησίαν κατήρδευσαν, πίστει αναθάλλουσαν.

Θηρσί προσπαλαίοντες, τυμπανιζόμενοι ξίφει, όνυξι ξεόμενοι, χείρας αφαιρούμενοι, καί στρεβλούμενοι, οι στερροί μάρτυρες, καί πυρί ενύλω, ανενδότως φλογιζόμενοι, καί εκκεντούμενοι, καί τάς αρμονίας τεμνόμενοι, υπέφερον στερρότατα, λήξιν προορώντες τήν μέλλουσαν, καί τούς ακηράτους, στεφάνους, καί τήν δόξαν τού Χριστού, ώ παρρησία πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Εν πάσι τοίς πέρασι, τούς εναθλήσαντας πίστει, Αποστόλους, Μάρτυρας, Ιερείς θεόφρονας, σεμνά Γύναια, ιερόν άθροισμα, ιεροίς άσμασι, κατά χρέος ευφημήσωμεν, ότι συνήφθησαν, τοίς επουρανίοις οι γήϊνοι, καί πάθει τήν απάθειαν, χάριτι Χριστού εκομίσαντο, καί νύν ως αστέρες, στερροί περιαυγάζοντες ημάς, εν παρρησία πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ήμών.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Μαρτύρων θείος χορός, τής Εκκλησίας η βάσις, τού Ευαγγελίου η τελείωσις, υμείς έργω τού Σωτήρος τά ρητά επληρώσατε, εν υμίν γάρ αι πύλαι τού Άδου, κατά τής Εκκλησίας ανεωχθείσαι, εκλείσθησαν, η τού αίματος υμών χύσις, τάς ειδωλικάς σπονδάς εξήρανεν, η σφαγή υμών, απέτεκε τών πιστών τό πλήρωμα, τούς ασωμάτους εξεπλήξατε, τώ Θεώ στεφανηφόροι παρίστασθε, ώ απαύστως πρεσβεύετε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος πλ. δ'

Ο Βασιλεύς τών ουρανών, διά φιλανθρωπίαν, επί τής γής ώφθη, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη, εκ Παρθένου γάρ αγνής, σάρκα προσλαβόμενος, καί εκ ταύτης προελθών, μετά τής προσλήψεως, εις εστίν Υιός, διπλούς τήν φύσιν, αλλ' ου τήν υπόστασιν, Διό τέλειον αυτόν Θεόν, καί τέλειον άνθρωπον, αληθώς κηρύττοντες, Ομολογούμεν Χριστόν τόν Θεόν ημών, όν ικέτευε, Μήτερ ανύμφευτε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Είσοδος, τό, Φώς ιλαρόν...

Προκείμενον τής ημέρας

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπιαν ενεδύσατο.

Στίχ. Ενεδύσατο ο Κύριος δύμαμιν, καί περιεζώσατο.

Στίχ. Καί γάρ εστερέωσε τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσαται.

Προφητείαις Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 43, 9-14)

Τάδε λέγει Κύριος, Πάντα τά έθνη συνήχθησαν άμα καί συναχθήσονται άρχοντες εξ αυτών, Τίς αναγγελεί ταύτα εν αυτοίς; ή τά εξ αρχής, τίς ακουστά ποιήσει ημίν, Αγαγέτωσαν τούς μάρτυρας αυτών, καί δικαιωθήτωσαν, Καί ειπάτωσαν αληθή, Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καί εγώ μάρτυς Κύριος ο Θεός, καί ο παίς, όν εξελεξάμην, ίνα γνώτε καί Πιστεύσητε, καί συνήτε, ότι εγώ ειμι, Εμπροσθέν μου ουκ εγένετο άλλος Θεός, καί μετ εμέ ουκ έσται, Εγώ ειμι ο Θεός, καί ουκ έστι πάρεξ εμού ο σώζων. Εγώ ανήγγειλα καί έσωσα, ωνείδισα, καί ουκ ήν εν ημίν αλλότριος. Υμείς εμοί μάρτυρες, καί εγώ Κύριος ο Θεός, ότι απ' αρχής εγώ ειμι, καί ουκ έστιν ο εκ τών χειρών μου εξαιρούμενος. Ποιήσω, καί τίς αποστρέψει αυτό. Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός, ο λυτρούμενος ημάς, ο Άγιος Ισραήλ.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 3, 1-9)

Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, καί ου μή άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι. Καί ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, καί η αφ' ημών πορεία σύντριμμα, οι δέ εισιν εν ειρήνη. Καί γάρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. Καί ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, καί εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς, καί ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Καί εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, καί ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη, καί κρατήσουσι λαών καί βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τούς αιώνας, οι πεποιθότες επ' αυτόν, συνήσουσιν αλήθειαν, καί οι πιστοί έν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις καί έλεος εν τοίς οσίοις αυτού, καί επισκοπή εν τοίς εκλεκτοίς αυτού.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 5, 15-23 & 6, 1-3)

Δίκαιοι εις τόν αίωνα ζώσι, καί εν Κυρίω ο μισθός αυτών, καί η φροντίς αυτών παρά Υψίστω. Διά τούτο λήψονται τό βασίλειον τής ευπρεπείας, καί τό διάδημα τού κάλλους εκ χειρός Κυρίου, ότι τή δεξιά αυτού σκεπάσει αυτούς, καί τώ βραχίονι υπερασπιεί αυτών. Λήψεται πανοπλίαν, τόν ζήλον αυτού, καί οπλοποιήσει τήν κτίσιν εις άμυναν εχθρών. Ενδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην, καί περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ανυπόκριτον. Λήψεται ασπίδα ακαταμάχητον, οσιότητα, οξυνεί δέ απότομον οργήν εις ρομφαίαν. Συνεκπολεμήσει αυτώ ο κόσμος επί τούς παράφρονας, πορεύσονται εύστοχοι βολίδες αστραπών, καί ως από ευκύκλου τόξου τών νεφών, επί σκοπόν αλούνται, καί εκ πετροβόλου θυμού πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι. Αγανακτήσει κατ' αυτών ύδωρ θαλάσσης, ποταμοί δέ συγκλύσουσιν αποτόμως. Αντιστήσεται αυτοίς πνευμαδυνάμεως, καί ως λαίλαψ εκλικμήσει αυτούς, καί ερημώσει πάσαν τήν γήν ανομία, καί η κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστών. Ακούσατε ούν, Βασιλείς, καί σύνετε, μάθετε, δικασταί περάτων γής, ενωτίσασθε οι κρατούντες πλήθους, καί γεγαυρωμένοι επί όχλοις εθνών, ότι εδόθη παρά Κυρίου η κράτησις υμίν, καί η δυναστεία παρά Υψίστου.

Εις τήν Λιτήν

Ψάλλομεν τό Στιχηρόν τού Αγίου τής Μονής, είτα τά παρόντα Ιδιόμελα τών Αγίων Πάντων.

Ήχος α'

Πίστεως συμφωνία, τήν κοσμικήν πανήγυριν, τών απ' αιώνος Θεώ ευαρεστησάντων, Πατριαρχών τό τίμιον, τών Προφητών τόν σύλλογον, Αποστόλων τό εγκαλλώπισμα, Μαρτύρων τό άθροισμα, Ασκητών τό καύχημα, πάντων τών Αγίων τήν μνήμην, πνευματικώς εορτάσωμεν, πρεσβεύουσι γάρ απαύστως, δωρηθήναι ειρήνην τώ κόσμω, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δεύτε πάντες οι πιστοί, τών Αγίων πάντων, εν ψαλμοίς καί τήν πανένδοξον μνήμην, ύμνοις, καί ωδαίς πνευματικαίς ευφημήσωμεν, τόν Βαπτιστήν τού Σωτήρος, Αποστόλους, Προφήτας, καί Μάρτυρας, Ιεράρχας, Διδασκάλους τε καί Οσίους, Ασκητάς καί Δικαίους, καί τών αγίων Γυναικών τό φιλόθεον σύστημα, σεβασμίως μακαρίζοντες, συμφώνως εκβοήσωμεν, Υπεράγαθε Χριστέ, ο Θεός ημών, ταίς αυτών πρεσβείαις παράσχου ειρήνην ταίς Εκκλησίαις σου, νίκας κατ' εχθρών τώ φιλοχρίστω βασιλεί, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δεύτε άπαντες, πνευματικώς ευφρανθώμεν, επί τή μνήμη τών Αγίων, ιδού γάρ παραγέγονε, πλουτοποιά ημίν χαρίσματα κομίζουσα, διό εν φωνή αγαλλιάσεως, καί καθαρώ συνειδότι, αναβοήσωμεν λέγοντες, Χαίρετε Προφητών ο σύλλογος, οι τήν έλευσιν Χριστού τώ κόσμω κηρύξαντες, καί τά πόρρω εγγύς προβλέποντες Χαίρετε Αποστόλων ο χορός, οι τών εθνών σαγηνευταί, καί αλιείς τών ανθρώπων, Χαίρετε Μαρτύρων ο δήμος, οι εκ περάτων γής συναθροισθέντες εις μίαν πίστιν, καί υπέρ ταύτης βασάνων αικισμούς υπομείναντες, καί τελείως τόν τής αθλήσεως στέφανον ειληφότες, Χαίρετε Πατέρων ο μελισσών, οι τά εαυτών σώματα τή ασκήσει κατατήξαντες, καί νεκρώσαντες τά πάθη τής σαρκός, τόν νούν θείω έρωτι επτερώσατε, εις ουρανούς ενέπτητε, καί σύν Αγγέλοις ευφραινόμενοι, απολαύετε τών αιωνίων αγαθών, Αλλ' ώ Προφήται, Απόστολοι, καί Μάρτυρες σύν Ασκηταίς, τόν υμάς στεφανώσαντα, εκτενώς δυσωπείτε, τού λυτρωθήναι εξ εχθρών αοράτων καί Ορατών, τούς εν πίστει, καί πόθω τελούντας, τήν αεισέβαστον μνήμην υμών.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Τή νύν πανηγύρει, συνδράμωμεν οι πιστοί, προτίθεται γάρ ημίν πνευματική τράπεζα, καί κρατήρ μυστικός, εξ ηδέων εδεσμάτων ευφροσύνης πλήρης, αι τών Μαρτύρων αρεταί, ούτοι γάρ οι καρτερόψυχοι, εκ τών περάτων τής γής, τών τού σώματος άκρων, ετεροπόνους αικισμούς, τώ Θεώ προσήνεγκαν, θυσίαν λογικήν, πάσαν ακμήν ηλικίας, οι μεν τάς κεφαλάς αποτεμνόμενοι, έτεροι δέ χειρών διαιρέσεις, καί πάσης αρμονίας άμα, πάντες οι Άγιοι τών τού Χριστού παθημάτων κοινωνοί γεγόνασιν, Αλλ' ώ στεφάνους αυτοίς αμοιβάς βασάνων δεδωκώς, Κύριε, κατ' ίχνος τούτων πολιτεύεσθαι αξίωσον ημάς, ως φιλάνθρωπος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ναός καί πύλη υπάρχεις παλάτιον καί θρόνος τού Βασιλέως, Παρθένε πάνσεμνε, δι' ής ο λυτρωτής μου, Χριστός ο Κύριος, τοίς έν σκότει καθεύδουσιν επέφανεν, Ήλιος υπάρχων δικαιοσύνης, φωτίσαι θέλων, ούς έπλασε κατ εικόνα ιδίαν, χειρί τή εαυτού, Διό πανύμνητε, ως μητρικήν παρρησίαν πρός αυτόν κεκτημένη, αδιαλείπτως πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Αναστάσιμα

Ήχος πλ. δ'

Ανήλθες επί σταυρού Ιησού, ο καταβάς εξ ουρανού, ήλθες επί θάνατον, η ζωή η αθάνατος, πρός τούς εν σκότει, τό φώς τό αληθινόν, πρός τούς πεσόντας, η πάντων Ανάστασις, ο φωτισμός, καί ο Σωτήρ ημών, δόξα σοι.

Τά κατ' Αλφάβητον

Χριστόν δοξολογήσωμεν, τόν αναστάντα εκ νεκρών, ψυχήν καί σώμα γάρ αναλαβών, τώ πάθει απ' αλλήλων διέτεμε, τής αχράντου μέν ψυχής εν Άδη κατελθούσης, όν καί εσκύλευσε, τάφω δέ διαφθοράν ουκ οιδε τό άγιον σώμα, τού Λυτρωτού τών ψυχών ημών.

Ψαλμοίς καί ύμνοις δοξολογούμεν Χριστέ, τήν εκ νεκρών σου Ανάστασιν, δι' ής ημάς ηλευθέρωσας, τής τυραννίδος τού Άδου, καί ως Θεός εδωρήσω, ζωήν αιώνιον, και τό μέγα έλεος.

Ω Δέσποτα τών απάντων, ακατάληπτε Ποιητά ουρανού καί γής, διά Σταυρού παθών, εμοί απάθειαν επήγασας, ταφήν δέ καταδεξάμενος, καί αναστάς εν δόξη, συνανέστησας τόν Αδάμ χειρί παντοδυνάμω, Δόξα τή σή τριημέρω Εγέρσει, δι' ής δεδώρησαι ημίν, τήν αιώνιον ζωήν, καί ιλασμόν αμαρτιών, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Δεύτε πιστοί, σήμερον χορείαν επικροτήσαντες, ευσεβώς πανηγυρίσωμεν, καί τών Αγίων πάντων τήν ένδοξον, καί σεβάσμιον μνήμην, ενδόξως τιμήσωμεν, λέγοντες, Χαίρετε, Απόστολοι ένδοξοι, Προφήται, καί Μάρτυρες, καί Ιεράρχαι, Χαίρετε, Οσίων ο δήμος, καί τών Δικαίων, Χαίρετε, τιμίων Γυναικών ο χορός καί Χριστόν υπέρ τού κόσμου πρεσβεύσατε, νίκας τώ βασιλεί κατά βαρβάρων δωρήσασθαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ο αυτός

Ο ποιητής καί λυτρωτής μου πάναγνε, Χριστός ο Κύριος, εκ τής σής νηδύος προελθών, εμέ ενδυσάμενος, τής πρώην κατάρας τόν Αδάμ ηλευθέρωσε, Διό σοι πάναγνε, ως τού Θεού Μητρί τε, καί Παρθένω αληθώς, βοώμεν ασιγήτως, τό χαίρε τού Αγγέλου, Χαίρε Δέσποινα, προστασία καί σκέπη, καί σωτηρία τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον Αναστάσιμον

Ήχος πλ. δ'

Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών, Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Τών Αγίων Ήχος δ'

Τών εν όλω τώ κόσμω Μαρτύρων σου, ως πορφύραν καί βύσσον τά αίματα, η Εκκλησία σου στολισαμένη, δι' αυτών βοά σοι, Χριστέ ο Θεός, τώ λαώ σου τούς οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τή πολιτεία σου δώρησαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ο αυτός

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις ο άγνωστον μυστήριον, διά σού Θεοτόκε, τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός, εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν Πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΩ

Κανών Τριαδικός, ού η ακροστιχίς.

Τριάς μονάς σώσόν με τόν σόν οικέτην.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Αρματηλάτην Φαραώ

Τώ τρισηλίω Βασιλεί καί πρύτανι, καί προμηθεί τού παντός, καί αγαθώ μόνω, φυσικώς υπάρχοντι, καί ενιαίαν έχοντι, τής θεότητος δόξαν θεώ, μονάρχη προσπίπτομεν, ύμνον τόν τρισάγιον άδοντες.

Ρήσεις τάς θείας καί χρησμούς τούς άνωθεν, μεμυημένοι σαφώς, θεαρχικήν φύσιν, ενικήν δοξάζομεν, αϊδιον συνάναρχον, εν τρισί τοίς προσώποις, Πατρί Υιώ καί τώ Πνεύματι, δημιουργικήν, παντοδύναμον.

Ιερομύστης Αβραάμ γενόμενος, ιεροτύπως τοπρίν, τόν ποιητήν πάντων, καί Θεόν καί Κύριον, τρισί μέν υποστάσεσιν, υπεδέξατο χαίρων, τών δέ τριών υποστάσεων, κράτος ενιαίον εγνώρισεν.

Θεοτοκίον

Απειρογάμως τόν Χριστόν εκύησας, τόν καθ' ημάς δι' ημάς, ειληφότα φύσιν, Πάναγνε, καί άτρεπτον, κατ' άμφω διαμείναντα, όν δυσώπει απαύστως, αμαρτιών μοι δωρήσασθαι, καί τών πειρασμών απολύτρωσιν.

Ωδή γ'

Ο στερεώσας κατ αρχάς

Σέ τόν απρόσιτον Θεόν, καί Βασιλέα τής δόξης, επί θρόνου Ησαϊας κατείδεν, υψηλού, καί Χερουβίμ, καί Σεραφίμ δοξάζοντα, ακαταπαύστοις ύμνοις, μοναδικόν τρισυπόστατον.

Μόνον πατρόθεν ως εκ νού, γεγεννημένον τόν Λόγον, καί τό Πνεύμα προελθών απορρήτως, καταλλήλοις λογισμοίς, καί γραφικοίς διδάγμασι, κατειληφότες ένα, Θεόν τρισήλιον σέβομεν.

Ο ών αγέννητος Πατήρ, καί τής ιδίας ουσίας, τό απαύγασμα γεννήσας αρρεύστως, τόν Υιόν φώς εκ φωτός, εκπορευτώς προβάλλεται, συμφυές φώς τό Πνεύμα, τό παντουργόν καί ομότιμον.

Θεοτοκίον

Ναός εδείχθης καθαρός, Παρθενομήτορ Μαρία, τού τά πάντα πανσθενώς καί πανσόφως, υποστήσαντος Χριστού, καί τάξαντος καί φέροντος, όν εξιλέωσαί μοι, ταίς μητρικαίς σου δεήσεσι.

Καθίσματα Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν μυστικώς

Τής τρισηλίου καί σεπτής τελεταρχίας, τάς δυναστείας οι πιστοί νύν ευφημούμεν, ότι νεύματι μόνω τό πάν συνέστησε, τάς άνω χοροστασίας Αγγελικάς, τάς κάτω ιεραρχίας Εκκλησιών, τού κραυγάζειν τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Θεέ υπεράγαθε, δόξα, ύμνος τώ κράτει σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον Όμοιον

Τόν αναλλοίωτον Θεόν η τετοκυία, αλλοιουμένην εις αεί τή αμαρτία, ταίς προσβολαίς τού δολίου καί τή ραθυμία, στερέωσον τήν καρδίαν μου αγαθή, πρεσβείαις ταίς μητρικαίς σου, όπως καγώ, ευχαρίστως κραυγάζω σοι, Θεογεννήτορ Μαριάμ, ελέησον τήν ποίμνην σου, ήν εκτήσω πανάμωμε.

Ωδή δ'

Σύ μου ισχύς, Κύριε

Ανατολή, επιφανείσα θεότητος, τοίς εν σκότει, πάσαν διεσκέδασε, τήν αφεγγή νύκτα τών παθών, καί δικαιοσύνης, τόν Ήλιον εξανέτειλεν, απλούν μεν κατ' ουσίαν, τριλαμπή δέ προσώποις, ο υμνούμεν αεί καί δοξάζομεν.

Σεραφικοίς, στόμασι τόν ανυμνούμενον, τοίς πηλίνοις χείλεσι δοξάζομεν, μοναδικόν, καί τριαδικόν, Κύριον τής δόξης, τή φύσει καί υποστάσεσι, βοώντες, Ω παντάναξ, τοίς σοίς δούλοις παράσχου, τών ποικίλων πταισμάτων συγχώρησιν.

Συνεκτική πάντων τών όντων αόρατε, πανοικτίρμον, εύσπλαγχνε, φιλάνθρωπε, Τριάς σεπτή καί θεαρχική, μή μου επιλάθη, τού σού οικέτου τό σύνολον, μηδέ διασκεδάσης, ήν διέθου σοίς δούλοις, διαθήκην δι' άφατον έλεος.

Θεοτοκίον

Ωραίαν σέ, πάναγνε μόνην ευράμενος, εξ αιώνος, Λόγος ο προάναρχος, τήν Ιακώβ Κόρη καλλονήν, καί εν σοί σκηνώσας, δι' ευσπλαγχνίαν ανέπλασε, τήν φύσιν τών ανθρώπων, όν δυσώπει απαύστως, από πάσης ρυσθήναί με θλίψεως.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Συναϊδια τρία, πρόσωπα δοξάζομεν, ένα δέ Κύριον, σέ τήν θείαν φύσιν, διαιρούντες απλώς καί συνάπτοντες, καί πιστώς βοώμεν, θεαρχική Τριάς αγία, τούς σούς δούλους εκ θλίψεως λύτρωσαι.

Ολοφύρομαι σφόδρα, διά τήν ασθένειαν τής διανοίας μου, πώς μή θέλων πάσχω, τήν αβούλητον όντως αλλοίωσιν, διά τούτο κράζω, Ζωαρχική Τριάς αγία, τών καλών εν τή στάσει με σύνταξον.

Νυσταγμώ βαρυνθέντα, τώ τής αμαρτίας με, καί συνωθούμενον, πρός θανάτου ύπνον, ως φιλάνθρωπος καί υπεράγαθος, καί παντελεήμων, θεαρχική Τριάς αγία, κατοικτείρησον καί διανάστησον.

Θεοτοκίον

Μητροπάρθενε Κόρη, πάναγνε, πανάμωμε, θεοχαρίτωτε, ταίς σαίς ικεσίαις, τόν Υιόν καί Θεόν σου καί Κύριον, εξιλέωσαί μοι, καί τών παθών καί τών πταισμάτων, τόν σόν δούλον εκλύτρωσαι τάχιον.

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Επουρανίων νοών, ταξιαρχίας μιμούμενοι, μοναρχική τού παντός, Τριάς υπερούσιε, τρισαγίοις άσμασι, σέ δοξολογούμεν, τοίς πηλίνοις ημών στόμασι.

Τόν κατ' εικόνα τήν σήν, τόν άνθρωπον διαπλάσαντα, καί εξ ουκ όντων τό πάν, σοφώς υποστήσαντα, Θεόν τρισυπόστατον, προσκυνώ καί σέβω, καί υμνώ, καί μεγαλύνω σε.

Ο παντοκράτωρ Θεός, καί μόνος απεριόριστος, ενοίκησον εν εμοί, δι' άφατον έλεος, τρισήλιε Δέσποτα, καί καταύγασόν με, καί συνέτισον ως εύσπλαγχνος.

Θεοτοκίον

Ναός εδείχθης Θεού, τού αχωρήτου πανάχραντε, ναόν καμέ τής αυτού, δείξον θείας χάριτος, Παναγία Δέσποινα, ταίς σαίς ικεσίαις, καί συντήρησον αλώβητον.

Καθίσματα Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν μυστικώς

Πατέρα άναρχον πιστοί, Υιόν συνάναρχον, καί Πνεύμα θείον, αληθώς υμνολογούμεν, ασυγχύτως, ατρέπτως, καί αναλλοιώτως, Τριάδα απλήν αγίαν καί συμφυή, βοώντες σύν τοίς Αγγέλοις, Άγιος εί, Πάτερ, Υιέ, σύν τώ Πνεύματι, τώ παναγίω, καί σεπτώ, ελέησον ούς έπλασας, κατ' εικόνα σου Δέσποτα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον Όμοιον

Ευχαριστούμέν σοι αεί Θεοτόκε, καί μεγαλύνομεν αγνή και προσκυνούμεν, ανυμνούντες τόν τόκον σου κεχαριτωμένη, βοώντες ακαταπαύστως, Σώσον ημάς, παρθένε παντελεήμον, ως αγαθή, καί δαιμόνων εξάρπασον, λογοθεσίου φοβερού, εν ώρα τής ετάσεως, μή αισχυνθώμεν οι δούλοί σου.

Ωδή ζ'

Θεού συγκατάβασιν

Σοφία αρρήτω σου, καί τώ πελάγει τής αγαθότητος, δωρεάν τόν σόν δούλον, ηλεημένον ανάδειξόν με καί νύν, καθάπερ πάλαι, καί ρύσαι κακώσεως, Τριάς, Μονάς ο Θεός, αμαρτιών καί παθών. (Δίς)

Ο νούς ο αγέννητος, Πατήρ, καί Λόγος ο γεννηθείς εξ αυτού, καί τό Πνεύμα τό θείον, ακαταλήπτως εκπορευτόν πεφυκός, Θεέ μονάρχα τρισήλιε, ψάλλω σοι, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Νενέκρωμαι Πάναγνε, τής αμαρτίας πιών τό φάρμακον, καί προστρέχω σοι πίστει, τή τετοκυία τόν αρχηγόν τής ζωής, ταίς σαίς πρεσβείαις τόν δούλόν σου ζώωσον, καί πειρασμών καί παθών, λύτρωσαι μόνη αγνή.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Ο φώς υπάρχων άδυτον, τριλαμπές καί τρισήλιον, καί μοναρχικόν, μονοκρατές, απλούστατον, Θεός ακατάληπτος, καί μονοκράτωρ Κύριος, νύν τήν σκοτεινήν, καί ζοφεράν μου καρδίαν, καταύγασον καί δείξον, φωταυγή καί φωσφόρον, υμνείν σε καί δοξάζειν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ιερωτάταις πτέρυξι, Σεραφίμ οι θειότατοι, πρόσωπα καί πόδας, ευλαβώς καλύπτουσι, τήν δόξαν μή φέροντες, τού αμηχάνου κάλλους σου, αγαθαρχική θεαρχική μοναρχία, Τριάς υπεραγία, πλήν ημείς ανυμνείν σε τολμώμεν, καί δοξάζειν, πιστώς εις τούς αιώνας.

Κυριαρχίαν άναρχον, πανσθενή καί πανάγαθον, τελεταρχικήν, αγαθουργόν αόριστον, αιτίαν αναίτιον, ποιητικήν αϊδιον, προνοητικήν, καί σωστικήν τών απάντων, μονάδα κατ' ουσίαν, καί Τριάδα προσώποις, δοξάζω σε Θεέ μου, πιστώς εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Επί της γής ανέτειλεν, ο ανέσπερος Ήλιος, διά τής εκ σού παρθενικής γεννήσεως, πανάχραντε Δέσποινα, καί τούς βροτούς απήλλαξε, ζοφεράς σκοτομήνης, διό καί τής ειδωλικής καί νύν με μάλλον, τής αυτού θεαρχίας, καταύγασον ταίς αίγλαις, καί φρούρει τόν σόν δούλον.

Ωδή θ'

Εξέστη επί τούτω

Τήν πάντων Βασιλίδα καί παντουργόν, υπεράρχιον φύσιν, υπέρχρονον, ζωαρχικήν, εύσπλαγχνον, φιλάνθρωπον, αγαθήν, εναρχικήν Τριάδα σε, νύν δοξολογούντες, αμαρτιών συγχώρησιν αιτούμεν, τώ κόσμω τήν ειρήνην, καί Εκκλησίαις τήν Ομόνοιαν. (Δίς)

Η μία κυριότης καί τριλαμπής, ενική θεαρχία τρισήλιε, τούς υμνητάς, πρόσδεξαι τούς σούς αγαθοπρεπώς, καί τών πταισμάτων λύτρωσαι, καί τών πειρασμών, καί τών δυσχερών, καί θάττον τήν ειρήνην, παράσχου φιλάνθρωπως, ταίς Εκκλησίαις, καί τήν ένωσιν.

Θεοτοκίον

Νηδύν Χριστέ Σωτήρ μου παρθενικήν, ενοικήσας εφάνης τώ κόσμω σου, θεανδρικώς, άτρεπτος ασύγχυτος αληθώς, καί καθυπέσχου πάντοτε, μετά τών σών δούλων είναι σαφώς, διό τής σέ τεκούσης, πρεσβείαις τήν ειρήνην, πάση τή ποίμνη σου πρυτάνευσον.

Είτα τό, Αξιόν εστιν ως αληθώς... καί τά λοιπά συνήθως, καί Απόλυσις.

ΕIΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Ήχος πλ. δ'

Ανέστης εκ νεκρών, η ζωή τών απάντων, καί Άγγελος φωτός, ταίς Γυναιξίν εβόα, Παύσασθε τών δακρύων, τοίς Αποστόλοις ευαγγελίσασθε, κράξατε ανυμνούσαι, Ότι ανέστη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.

Δόξα...

Άνθρωποι τό μνήμά σου, Σωτήρ εσφραγίσαντο, Άγγελος τόν λίθον, εκτής θύρας απεκύλισε. Γυναίκες εθεάσαντο, εγηγερμένον εκ νεκρών, καί αύται ευηγγελίσαντο τοίς Μαθηταίς σου εν Σιών, Ότι ανέστης η ζωή τών απάντων, καί διελύθη τά δεσμά τού θανάτου. Κύριε δόξα σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον, πρεσβεύουσαν υπέρ ημών, καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος ο αυτός

Τό προσταχθέν μυστικώς

Λευχειμονών ο Γαβριήλ φαιδρός επέστη, ως περ εν είδει αστραπής, Χριστού τώ τάφω, καί τόν λίθον εκύλισεν από τού μνημείου, καί φόβος μέγας συνέσχε σού τούς φρουρούς, καί άφνω έμειναν πάντες ωσεί νεκροί, από τού τάφου οι φύλακες, καί τού λίθου η σφραγίς, Αισχύνθητε παράνομοι, γνώτε, ότι ανέστη Χριστός.

Δόξα... Τήν σοφίαν καί Λόγον

Αναστάς εκ τού τάφου ως αληθώς, ταίς οσίαις προσέταξας Γυναιξί, κηρύξαι τήν Έγερσιν, Αποστόλοις ως γέγραπται, καί δρομαίος ο Πέτρος, επέστη τώ μνήματι, καί τό φώς εν τώ τάφω, ορών κατεπλήττετο, όθεν καί κατείδε, τά οθόνια μόνα, χωρίς τού θείου σώματος, εν αυτώ κατακείμενα, καί πιστεύσας εβόησε, Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, ότι σώζεις άπαντας Σωτήρ ημών, τού Πατρός γάρ υπάρχεις απαύγασμα.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Επί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, Αγγέλων τό σύστημα, καί ανθρώπων τό γένος, ηγιασμένε ναέ, καί Παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ής Θεός εσαρκώθη, καί παιδίον γέγονεν, ο πρό αιώνων υπάρχων Θεός ημών, τήν γάρ σήν μήτραν, θρόνον εποίησε, καί τήν σήν γαστέρα, πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επί σοί χαίρει Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, δόξα σοι.

Μετά τόν Άμωμον, τά Ευλογητάρια,

Η Υπακοή Ήχος πλ. δ'

Αι Μυροφόροι τού Ζωοδότου επιστάσαι τώ μνήματι, τόν Δεσπότην εζήτουν, εν νεκροίς τόν αθάνατον, καί χαράς ευαγγέλια, εκ τού, Αγγέλου δεξάμεναι, τοίς Αποστόλοις εμήνυον. Ότι ανέστη Χριστός ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου ο εχθρός με πειράζει, ταίς ηδοναίς φλέγει με, εγώ δέ πεποιθώς, εν σοί Κύριε τροπούμαι τούτον.

· Οι μισούντες Σιών, γενηθήτωσαν δή, πρίν εκσπασθήναι ως χόρτος, συγκόψει γάρ Χριστός, αυχένας αυτών, τομή βασάνων.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, τό ζήν τά πάντα, φώς εκ φωτός, Θεός μέγας, σύν Πατρί υμνούμεν αυτό καί τώ Λόγω.

Αντίφωνον Β'

· Η καρδία μου τώ φόβω σου σκεπέσθω, ταπεινοφρονούσα, μή υψωθείσα αποπέση, εκ σού Πανοικτίρμον.

· Επί τόν Κύριον ο εσχηκώς ελπίδα, ου δείσει τότε, ότε πυρί τά πάντα κρινεί καί κολάσει.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, πάς τις θείος βλέπει καί προλέγει, τερατουργεί ύψιστα, εν τρισίν ένα Θεόν μέλπων, ει γάρ καί τριλαμπεί, μοναρχεί τό θείον.

Αντίφωνον Γ'

· Εκέκραξά σοι Κύριε, πρόσχες, κλίνόν μοι τό ούς σου βοώντι, καί κάθαρον πρίν άρης με, από τών ενθένδε.

· Επί τήν μητέρα αυτού γήν, δύνων πάς αύθις αναλύσει, τού λαβείν βασάνους, ή γέρα τών βεβιωμένων.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, θεολογία μονάς τρισαγία ο Πατήρ γάρ άναρχος, εξ ού έφυ ο Υιός αχρόνως, καί τό Πνεύμα σύμμορφον, σύνθρονον, εκ Πατρός συνεκλάμψαν.

Αντίφωνον Δ'

· Ιδού δή τί καλόν, ή τί τερπνόν, αλλ' ή τό κατοικείν αδελφούς άμα; εν τούτω γάρ Κύριος, επηγγείλατο ζωήν αιωνίαν.

· Τού ενδύματος αυτού, ο τά κρίνα τού αγρού κοσμών, κελεύει μή δείν φροντίζειν.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, ενοειδεί αιτία, πάντα έχεται ειρηνοβραβεύτως. Θεός τούτο γάρ εστι, Πατρί τε καί Υιώ, ομοούσιον κυρίως.

Προκείμενον

Βασιλεύσει Κύριος εις τόν αιώνα, ο Θεός σου Σιών, εις γενεάν καί γενεάν.

Στίχ. Αίνει η ψυχή μου τόν Κύριον.

Τό, Πάσα πνοή... Ευαγγέλιον Εωθινόν Α' Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι... ο Ν', καί τά λοιπά.

Οι κανόνες, ο Αναστάσιμος εις δ', ο Σταυροαναστάσιμος εις β', τής Θεοτόκου εις β', καί τών Αγίων εις ς'.

Κανών Αναστάσιμος

Ήχος πλ. δ'

Ωδή α' ο Ειρμός

Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα.

Τήν παντοδύναμον Χριστού θεότητα, πώς μή θαυμάσωμεν; εκ μέν παθών πάσι, τοίς πιστοίς απάθειαν, καί αφθαρσίαν βλύζουσαν, εκ πλευράς δέ αγίας, πηγήν αθάνατον στάζουσαν, καί ζωήν εκ τάφου αϊδιον.

Ως ευρεπής ταίς Γυναιξίν ο Άγγελος, νύν εμπεφάνισται, καί τηλαυγή φέρων, τής εμφύτου σύμβολα, αϋλου καθαρότητος, τή μορφή δέ μηνύων, τό φέγγος τής Αναστάσεως, κράζων, Εξηγέρθη ο Κύριος.

Θεοτοκίον

Δεδοξασμένα περί σού εν γενεαίς γενεών, η τόν Θεόν Λόγον, εν γαστρί χωρήσασα, αγνή δέ διαμείνασα, Θεοτόκε Παρθένε, διό σέ πάντες γεραίρομεν, τήν μετά Θεόν προστασίαν ημών.

Κανών Σταυροαναστάσιμος. Ήχος ο αυτός.

Ωδή α'

Υγράν διοδεύσας

Επήρθησαν πύλαι οδυνηραί, καί έφριξαν Άδου, καθορώντες οι πυλωροί, εν τοίς κατωτάτοις τόν εν ύψει, τής τών απάντων επέκεινα φύσεως.

Εξέστησαν τάξεις αγγελικαί, Ορώσαι εν θρόνω, ιδρυμένην τώ πατρικώ, τήν έκπτωτον φύσιν τών ανθρώπων, τήν καθειργμένην εν τοίς κατωτάτοις τής γής.

Κανών τής Θεοτόκου. Ήχος ο αυτός.

Ωδή α'

Άσωμεν τώ Κυρίω

Άχραντε Θεοτόκε, η σεσαρκωμένον τόν αϊδιον, καί υπέρθεον Λόγον, υπέρ φύσιν τεκούσα, υμνούμέν σε.

Βότρυν σε ζωηφόρον, τόν τής παγκοσμίου, αποστάζοντα, γλυκασμόν σωτηρίας, η Παρθένος Χριστέ απεκύησεν.

Κανών τών Αγίων Πάντων. Ήχος ο αυτός. ού η ακροστιχίς.

Τών Αγίων Πάντων πολυώνυμα τάγματα μέλπων.

Ωδή α'

Αρματηλάτην Φαραώ

Τών σών Αγίων ανυμνών τά τάγματα, τώ σώ ων φωτί τήν ψυχήν, ταίς προσευχαίς τούτων, αυγασθήναι δέομαι, σύ γάρ εί φώς απρόσιτον, τής αγνοίας τόν ζόφον, διώκων τοίς σοίς πυρσεύμασι, Λόγε τού Θεού φωτοδότα Χριστέ.

Ως ανυψώθης επί ξύλου, είλκυσας, πρός σήν επίγνωσιν, τήν τών εθνών πάσαν, κληρουχίαν Δέσποτα, καί φωτί κατελάμπρυνας, τής αγίας Τριάδος, δι' Αποστόλων αγίων σου, δι' ών τήν απάτην απήλασας.

Νομοθεσία σου Χριστέ πειθόμενοι, οι σοί Απόστολοι, τά επί γής πάντα, ευσεβώς απώσαντο, καί τώ φωτί τής χάριτος, κατεφαίδρυναν πάσαν, τήν οικουμένην οι ένδοξοι, ευαγγελικώς σε κηρύττοντες.

Αγαλλιώμενοι Σταυρόν οι Μάρτυρες, τόν σόν αράμενοι, καί τό σεπτόν πάθος, ακλινώς μιμούμενοι, τυραννικήν ουκ έπτηξαν, απειλήν οι γενναίοι, ου πύρ, ου ξίφος, ου μάστιγας, αλλ' ουδέ λιμόν, ουδέ θάνατον.

Θεοτοκίον

Γνώμην ανδρείαν αι παρθένοι πάναγνε, αναλαβούσαι σαφώς, μαρτυρικούς άθλους, ακλινώς υπέμειναν, καί ψαλμικώς οπίσω σου, τώ Υιώ σου Παρθένε, ενθέως συναγαλλόμεναι, τώ παμβασιλεί προσηνέχθησαν.

Καταβασία

Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι τή βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε φιλάνθρωπε.

Κατακριθέντα τόν Αδάμ, τή γεύσει τής αμαρτίας, τής σαρκός σου τό σωτήριον πάθος, εδικαίωσε Χριστέ αυτός γάρ ουχ υπεύθυνος, τή τού θανάτου πείρα, πέφηνας ο αναμάρτητος.

Της, Αναστάσεως τό φώς, εξέλαμψε τοίς εν σκότει, τού θανάτου καί σκιά καθημένοις, ο Θεός μου Ιησούς, καί τή αυτού θεότητι, τόν ισχυρόν δεσμεύσας, τούτου τά σκεύη διήρπασε.

Θεοτοκίον

Τών Χερουβίμ καί Σεραφίμ, εδείχθης υψηλοτέρα, Θεοτόκε, σύ γά μόνη εδέξω, τόν αχώρητον Θεόν, εν σή γαστρί αμόλυντε, διό πιστοί σε πάντες, ύμνοις αεί μακαρίζομεν.

Άλλος Ουρανίας αψίδος

Απειθήσαντα πρώην, τή εντολή Κύριε, τού πεποιηκότος με όντως, σύ απεξένωσας, όν μορφωσάμενος, υπακοήν τε παιδεύσας, σεαυτώ ω κείωσας διά σταυρώσεως.

Ο σοφία τά πάντα, προεγνωκώς Κύριε, καί τή σή συνέσει, συμπήξας τά υποχθόνια, ουκ απηξίωσας, συγκαταβάσει σου Λόγε, τού Θεού, αναστήσαι τόν κατ' εικόνα σου.

Άλλος Σύ εί τό στερέωμα

Δός ημίν βοήθειαν, ταίς ικεσίαις σου Πάναγνε, τάς προσβολάς, αποκρουομένη, τών δεινών περιστάσεων.

Εύας τής προμήτορος, σύ επανόρθωσις γέγονας, τόν αρχηγόν τής ζωής τώ κόσμω, Θεοτόκε κυήσασα.

Άλλος Ο στερεώσας κατ' αρχάς

Ιερωσύνην ιεράν, οι Ιερείς καί Ποιμένες, ενδυσάμενοι, καί ταύτην εμφρόνως, κυβερνήσαντες Χριστέ, αξίως κετεκόσμησαν, διδασκαλίας λόγον, άνωθεν όντως πλουτήσαντες.

Ωραιωθέντες καλλοναίς, τής πρώτης καλλοποιϊας, καί φανέντες απλανείς ως φωστήρες, ουρανώσατε Χριστού, τήν Εκκλησίαν Άγιοι, άλλοθεν άλλος ταύτην, ποικίλως, κατακοσμήσαντες.

Νόμω πειθόμενοι τώ σώ, τών μακαρίων οι δήμοι, πολυτρόποις αρεταίς φαιδρυνθέντες, επληρώσαντο μονάς, τας ουρανίους χαίροντες, άλλην γάρ άλλος πάντες, ταύτας αξίως επλήρωσαν.

Θεοτοκίον

Παρθενικής από γαστρός, τού εκ Θεού Θεόν Λόγον, απεγέννησας ημίν, Θεομήτορ, όν νεάνιδες αγναί, θεοπρεπώς επόθησαν, καί σού οπίσω πάσαι, τούτω σαφώς ηκολούθησαν.

Καταβασία

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαν, στερέωσον, καί εν τή θείατες, πνευματικον, δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Κοντάκιον τής Οκτωήχου

Ως απαρχάς τής φύσεως.

Εξαναστάς τού μνήματος, τούς τεθνεώτας ήγειρας, καί τόν Αδάμ ανέστησας, καί η Εύα χορεύει εν τή σή Αναστάσει, καί κόσμου τά πέρατα πανηγυρίζουσι, τή εκ νεκρών Εγέρσει σου Πολυέλεε.

Ο Οίκος

Τά τού, Άδου σκυλεύσας βασίλεια, καί νεκρούς αναστήσας Μακρόθυμε, Γυναιξί Μυροφόροις συνήντησας, αντί λύπης, χαράν κομισάμενος, καί Αποστόλοις σου εμήνυσας τά τής νίκης σύμβολα. Σωτήρ μου ζωοδότα, καί τήν κτίσιν εφώτισας φιλάνθρωπε, διά τούτο καί κόσμος συγχαίρει, τή εκ νεκρών Εγέρσει σου πολυέλεε.

Καθίσματα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Προπατόρων Πατέρων Πατριαρχών, Αποστόλων Μαρτύρων Ιεραρχών, Προφητών καί Οσίων σου, Ασκητών καί Δικαίων τε, καί παντός ονόματος, εγγεγραμμένου εν βίβλω ζωής, τήν αγίαν μνήμην, τελούντες Χριστέ ο Θεός, πάντας συγκινούμεν, εις πρεσβείαν δεόμενοι, Ειρήνευσον τόν κόσμον σου, δι' αυτών ως φιλάνθρωπος, ίνα πάντες βοώμέν σοι, ο Θεός ο ενδοξαζόμενος, εν βουλή Αγίων σου, σύ υπάρχεις αληθώς, ο δοξάσας αξίως τήν μνήμην αυτών.

Θεοτοκίον Όμοιον

Τήν ουράνιον πύλην καί κιβωτόν, τό πανάγιον όρος, τήν φωταυγή, νεφέλην υμνήσωμεν τήν ουράνιον κλίμακα, τόν λογικόν Παράδεισον, τής Εύας τήν λύτρωσιν, τής οικουμένης πάσης, τό μέγα κειμήλιον, ότι σωτηρία, εν αυτή διεπράχθη, τώ κόσμω καί άφεσις, τών αρχαίων εγκλημάτων, Διά τούτο βοώμεν αυτή, Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς ευσεβώς προσκυνούσι, τόν πανάγιον τόκον σου.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοί κραυγάζω Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Σύ δυσμενή, όντα με λίαν ηγάπησας, σύ κενώσει, ξένη καταβέβηκας, επί τής γής, εύσπλαγχνε Σωτήρ, τής εσχατιάς μου, τήν ύβριν μή ανηνάμενος, καί μείνας εν τώ ύψει, τής αχράντου σου δόξης τόν πρίν ητιμωμένον εδόξασας.

Τίς καθοράν, Δέσποτα νύν ουκ εξίσταται, διά πάθους, θάνατον λυόμενον, διά Σταυρού φεύγουσαν φθοράν, καί διά θανάτου, τόν Άδην πλούτου κενούμενον, Τής θείας δυναστείας, σού τού εσταυρωμένου, τό εξαίσιον έργον φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Σύ τών πιστών, καύχημα πέλεις ανύμφευτε, σύ προστάτις, σύ καί καταφύγιον, Χριστιανών, τείχος καί λιμήν, πρός γάρ τον Υιόν σου, εντεύξεις φέρεις πανάμωμε, καί σώζεις εκ κινδύνων, τούς εν πίστει καί πόθω, Θεοτόκον αγνήν σε γινώσκοντας.

Άλλος Εισακήκοα Κύριε

Τώ Σταυρώ σε προσήλωσαν, οι τών παρανόμων παίδες φιλάνθρωπε, δι' ού έσωσας ως εύσπλαγχνος, τούς δοξάζοντάς σου τά παθήματα.

Αναστάς εκ τού μνήματος, πάντας συνανέστησας τούς έν Άδη νεκρούς, καί εφώτισας ως εύσπλαγχνος, τούς δοξάζοντάς σου τήν Ανάστασιν.

Άλλος Εισακήκοα Κύριε

Η τόν στάχυν βλαστήσασα, τόν ζωοποιόν ανήροτος άρουρα, τόν παρέχοντα τώ κόσμω ζωήν, Θεοτόκε σώζε τούς υμνούντάς σε.

Θεοτόκον σε πάναγνε, οι πεφωτισμένοι πάντες κηρύττομεν, τόν γάρ Ήλιον εκύησας, τής δικαιοσύνης αειπάρθενε.

Άλλος Σύ μου ισχύς, Κύριε

Ανακραθείς, όμιλος ο τών Αγίων σου, δι' αγάπης, καί σοί ενηδόμενος, ειλικρινώς τε καί καθαρώς, εν αγαλλιάσει, χορείαν τήν ακατάλυτον, Αγγέλοις συγχορεύει, περί σέ παντεπόπτα, τόν απάντων Θεόν τε καί Κύριον.

Νεανικώς, ένδοξοι Ιερομάρτυρες, τών Μαρτύρων, στέφος ανεδήσασθε, τώ θεουργώ χρίσματι τοπρίν, τής Ιερωσύνης, ηγλαϊσμένοι πανόλβιοι, διό διπλούς στεφάνους, επαξίως λαβόντες, συν Χριστώ αιωνίως αγάλλεσθε.

Τό τής σαρκός, φρόνημα άπαν τώ Πνεύματι, θεοφόροι, όντως υπετάξατε, ασκητικώς τούτου τάς Ορμάς, τάς ακατασχέτους, νηστεία καταμαράναντες, καί νύν τής απαθείας, τώ φωτί πυ ρσωθέντες, αμοιβάς τάς τών πόνων ειλήφατε.

Ως τού Χριστού, Μάρτυρες τού Πρωτομάρτυρος, τάς βασάνους, άγαν υπεμείνατε, καρτερικώς τε καί γενικώς, ως εν αλλοτρίοις, αθλούντες σώμασιν ένδοξοι, καί νύν τής βασιλείας, κληρονόμοι δειχθέντες, τοίς πιστοίς τάς ιάσεις πηγάζετε.

Θεοτοκίον

Νύμφη Θεού, γέγονας Θεογεννήτρια, τόν γάρ τούτου, Λόγον προαιώνιον, σωματικώς τέτοκας ημίν, εν ώ καί γυναίκες, αγίως πολιτευσάμεναι, καί άθλοις παμποικίλοις διά σού κοσμηθείσαι, τήν Προμήτορος πτώσιν ανώρθωσαν.

Καταβασία

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε, Δόξα τή δυνάμει σου, Κύριε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.

Περιθέσθαι ηνέσχου, χλαίναν πρό τού πάθους σου, Σώτερ παιζόμενος, τήν τού Πρωτοπλάστου, περιστέλλων ασχήμονα γύμνωσιν, καί γυμνός παγήναι, εν τώ Σταυρώ απαμφιάζων, τόν χιτώνα Χριστέ τής νεκρώσεως.

Εκ χοός τού θανάτου, σύ τήν πεπτωκυίάν μου ανωκοδόμησας, αναστάς ουσίαν, καί αγήρω Χριστέ κατεσκεύασας, αναδείξας πάλιν, βασιλικήν ώσπερ εικόνα, αφθαρσίας φωτί απαστράπτουσαν.

Θεοτοκίον

Μητρικήν παρρησίαν, τήν πρός τόν Υίόν σου κεκτημένη Πάναγνε, συγγενούς προνοίας, τής ημών μή παρίδης δεόμεθα, ότι σέ καί μόνην, Χριστιανοί πρός τόν Δεσπότην, ιλασμόν ευμενή προβαλλόμεθα.

Άλλος Φώτισον ημάς

Οδήγησον ημάς, τή δυνάμει τού Σταυρού σου Χριστέ, δι' αυτού γάρ σοι προσπίπτομεν, καί τήν ειρήνην παράσχου ημίν φιλάνθρωπε.

Κυβέρνησον ημών, τήν ζωήν ως υπεράγαθος, τών υμνούντων σου τήν Έγερσιν, καί τήν ειρήνην παράσχου ημίν, φιλάνθρωπε.

Άλλος Ορθρίζοντες

Κατεύνασον τόν άστατον, κλύδωνα τών παθών μου, η Θεόν κυήσασα, τόν κυβερνήτην καί Κύριον.

Λατρεύουσι τώ τόκω σου, άχραντε Θεοτόκε, Αγγέλων τά τάγματα, καί τών βροτών τά συστήματα.

Άλλος Ίνα τί με απώσω

Προοράν ως Προφήται, θείοι τά εσόμενα κατηξιώθητε, ά επιποθούντες, ευγενεία ψυχής εκαθάρατε, σεμνή πολιτεία, υμάς αυτούς, ώ θεοφόροι, φωτιζόμενοι σθένει τού Πνεύματος.

Ο χορός τών Αγίων, νύν εναγλαϊζεται θείοις χαρίσμασιν, οι πρό νόμου πάντες, Πατριάρχαι, Προφήται, Απόστολοι, καί Μαρτύρων δήμοι, καί Ασκητών καί διδασκάλων, καί δικαίων σύν Ιερομάρτυσι.

Λαμπομένην Ορώντες, τήν τών σών Αγίων Ομήγυριν σήμερον, τή σή Σώτερ αίγλη, χάριτος, τόν σόν καί λαμπάσιν ασβέστοις της θείον πλούτον, τών αγαθών, καί αφθονίαν, ανυμνούμεν απαύστως φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Υπερθαύμαστον τόκον, τόν σόν αγαπήσασαι γυναίκες πάνσεμναι, τά τερπνά τού βίου, εις ουδέν ελογίσαντο Πάναγνε, τής αυτού καί μόνης, ερωτικώς επιθυμούσαι, αγλαϊας καί θείας ελλάμψεως.

Καταβασία

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύουσα.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε, δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

Διά ξύλου κραταιώς, καθείλέ με ο αρχέκακος, αυτός δέ αναρτηθείς, Χριστέ κραταιότερον, Σταυρώ καταβέβληκας, δειγματίσας τούτον, τόν πεσόντα δέ ανέστησας.

Σύ ώ κτειρας τήν Σιών, εξανατείλας τού μνήματος, καινήν αντί παλαιάς, τελέσας ως εύσπλαγχνος, τώ θείω σου αίματι, καί νύν βασιλεύεις, εν αυτή εις τούς αιώνας Χριστέ.

Θεοτοκίον

Ρυσθείημεν τών δεινών, πταισμάτων ταίς ίκεσίαις σου, Θεογεννήτορ αγνή, καί τύχοιμεν πάναγνε, τής θείας ελλάμψεως, τού εκ σού αφράστως, σαρκωθέντος Υιού τού Θεού.

Άλλος Τήν δέησιν εκχεώ

Παλάμας εν τώ Σταυρώ εξήπλωσας, ιατρεύων ακρατώς τήν ταθείσαν, εν τή Εδέμ, χείρα τού Πρωτοπλάστου, καί τής ιδίας χολής απεγεύσω Χριστέ, καί έσωσας ως δυνατός, τούς δοξάζοντάς σου τά παθήματα.

Θανάτου ο λυτρωτής εγεύσατο, τής αρχαίας αποφάσεως όπως, καί τής φθοράς, τό βασίλειον λύση, καί τοίς εν Άδη φοιτήσας, ανέστησε, καί έσωσεν ως δυνατός, τούς υμνούντας αυτού τήν Ανάστασιν.

Άλλος Χιτώνά μοι παράσχου

Ναόν σε τού Θεού καί κιβωτόν, καί παστάδα έμψυχον, καί πύλην ουράνιον, Θεοτόκε οι πιστοί καταγγέλλομεν.

Ξοάνων καταλύτης ως Θεός, γεγονώς ο τόκος σου, Μαρία Θεόνυμφε, προσκυνείται σύν Πατρί καί τώ Πνεύματι.

Άλλος Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Ως έντιμον εκλεκτόν, τεθέντα λίθον ακρόγωνον, οι Άγιοι εν Σιών, ευρόντες σε Δέσποτα, κρηπίδα ασάλευτον, εκλεκτούς ως λίθους, εαυτούς επωκοδόμησαν.

Νυγείσης σου τής πλευράς, ρανίδες αίματος στάξασαι, σύν ύδατι θεουργώ, τόν κόσμον ανέπλασαν, καί θείαν Ομήγυριν, τών Αγίων πάντων, ευεργέτα προσεκάλεσαν.

Υμνούμεν πανευσεβώς, Μαρτύρων νέφος τό ένθεον, τή χάριτι λαμπρυνθέν, καί λάμψαν φαιδρότερον, πορφύρα τού αίματος, καί τή αλουργίδι, τής αυτών στερράς αθλήσεως.

Θεοτοκίον

Μητέρα παναληθή, Θεού σε πάντες γινώσκομεν, δι' ής φύσις γυναικών, ρωσθείσα πανάμωμε, Χριστού υπερήθλησεν, αρετής τε πάσης, ευσεβώς γέγονεν έμπλεως.

Καταβασία

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δοξάζοντες.

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Ως απαρχάς τής φύσεως, τώ φυτουργώ τής κτίσεως, η οικουμένη προσφέρει σοι Κύριε, τούς θεοφόρους Μάρτυρας, ταίς αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη βαθεία, τήν Εκκλησίαν σου, διά τής Θεοτόκου συντήρησον, πολυέλεε.

Ο Οίκος

Οι εν πάση τή γή μαρτυρήσαντες, καί εν τοίς ουρανοίς μετοικήσαντες, οι τά πάθη Χριστού μιμησάμενοι, καί τά πάθη ημών αφαιρούμενοι, ενταύθα σήμερον αθροίζονται, πρωτοτόκων δεικνύοντες Εκκλησίαν, ως τής άνω τόν τύπον επέχουσαν, καί Χριστώ εκβοώσαν, Θεός μου εί, Σύ με διά τής Θεοτόκου συντήρησον, πολυέλεε.

Συναξάριον

Τή σήμερον ημέρα, Κυριακή μετά τήν Πεντηκοστήν, τήν τών απανταχού τής οικουμένης εν Ασία, Λιβύη, καί Ευρώπη, Βορρά τε καί Νότω, Αγίων πάντων Εορτήν εορτάζομεν.

Στίχοι

· Τού Κυρίου μου πάντας υμνώ τούς φίλους.

· Εί τις δε μέλλων, εις τούς πάντας εισίτω.

Ταίς τής αχράντου σου Μητρός πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, καί πάντων τών απ' αιώνος Αγίων σου, ελέησον καί σώσον ημάς, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Θεού συγκατάβασιν, τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνι ποτέ, διά τούτο οι Παίδες, εν τή καμίνω αγαλλομένω ποδί, ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Η ένδοξος κένωσις, ο θείος πλούτος τής σής πτωχείας Χριστέ, καταπλήττει Αγγέλους, Σταυρώ ορώντάς σε καθηλούμενον, διά τό σώσαι τούς πίστει κραυγάζοντας, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τή Θεία καθόδω σου, φωτός επλήσθη τά καταχθόνια, καί τό σκότος ηλάθη, το πρίν διώκον όθεν ανέστησαν, οι απ' αιώνος δεσμώται κραυγάζοντες, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τριαδικόν

Απάντων μέν Κύριον, ενός δέ μόνου μονογενούς Υιού, ορθοδόξως Πατέρα, θεολογούντες σέ καταγγέλλομεν, καί έν ειδότες σού εκπορευόμενον Πνεύμα ευθές, συμφυές καί συναϊδιον.

Άλλος Οι εκ τής Ιουδαίας

Σωτηρίαν ειργάσω, μέσον τής οικουμένης, προφητικώς ο Θεός, υψωθείς γάρ εν ξύλω, πάντας ανεκαλέσω, τούς εν πίστει κραυγάζοντας, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Αναστάς εκ τού τάφου, ως εξ ύπνου οικτίρμον, πάντας ερρύσω φθοράς, η κτίσις δέ πιστούται, διά τών Αποστόλων, κηρυττόντων τήν Έγερσιν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Άλλος Οι εκ τής Ιουδαίας

Παρθενικής εκ νηδύος, σαρκωθείς επεφάνης εις σωτηρίαν ημών, διό σου τήν Μητέρα, ειδότες Θεοτόκον, ευχαρίστως κραυγάζομεν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ράβδος έφυς Παρθένε, Ιεσσαί εκ τής ρίζης η παμμακάριστος, καρπόν ανθηφορούσα, σωτήριον τοίς πίστει, τώ Υιώ σου κραυγάζουσιν ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Άλλος Θεού συγκατάβασιν

Αγίων τά τάγματα, τόν εν Αγίοις αναπαυόμενον, ασιγήτως υμνούντα, τρυφής ενθέου νύν απολαύουσι, καί γεγηθότες χορεύουσι ψάλλοντες, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ταίς θείαις ελλάμψεσι, τής τρισηλίου φωτοχυσίας σεπτώς, τών Αγίων οι δήμοι, περιλαμφθέντες μονάδα τρισάριθμον, θεολογούσι Πατέρα συνάναρχον, καί τόν Υιόν ευσεβώς, καί Πνεύμα άγιον.

Αφράστω τή δόξη σου, όταν οφθήση Θεός εν μέσω θεών, τάς αξίας παρέχων ενί έκάστω, καί τούς στεφάνους διδούς, τότε τούς πάντας αξίωσον ψάλλειν σοι, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Γηθόμενοι μέλψωμεν, τήν τών Αγίων πάντων ομήγυριν, εκ παντός κροτουμένην, καί γένους άμα, καί αξιώματος, καί πολιτείας, καί τούτοις συμψάλωμεν, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Μαρίαν τήν άχραντον, καί παναγίαν Θεογεννήτριαν, αι νεάνιδες πάσαι, χορείαν θείαν άμα στησάμεναι, μεγαλοφώνως, Αγάλλου, βοήσατε, η τής χαράς τήν πηγήν ημίν βλυστάνουσα.

Καταβασία

Ουκ ελάτρευσαν, τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, έχαιρον ψάλλοντες, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, Τόν δημιουργόν, καί λυτρωτην, ανεβόα, οι παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τής Ιησού θεότητος, η υπέρθεος δύναμις, ης εν τοίς καθ' ημάς, θεοπρεπώς εξέλαμψε σαρκί γάρ γευσάμενος, υπέρ παντός θανάτου Σταυρού, έλυσε τού Άδου τήν ισχύν, Ον απαύστως, οι παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ο σταυρωθείς εγήγερται, ο μεγάλαυχος πέπτωκεν, ο καταπεσών καί συντριβείς ανώρθωται, φθορά εξωστράκισται, καί αφθαρσία ήνθησεν, υπό τής ζωής γάρ τό θνητόν κατεπόθη, οι παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τριαδικόν

Τρισσοφαή θεότητα, ενιαίαν εκλάμπουσαν, αίγλην εκ μιάς τρισυποστάτου φύσεως, Γεννήτορα άναρχον, ομοφυά τε Λόγον Πατρός, καί συμβασιλεύον ομοούσιον Πνεύμα, οι παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Άλλoς Νικηταί τυράννου

Τόν επί τού ξύλου, χείράς μοι εκτείναντα τώ γυμνωθέντι, καί καλούμενόν με, τή αυτού ευσχήμονι θάλψαι γυμνώσει, ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Τόν εκ κατωτάτου, Άδου με υψώσαντα τόν ον πεπτωκότα, καί τή υψιθρόνω, δόξη τού Γεννήτορος τετιμηκότα, ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Άλλος Τόν Βασιλέα τών ουρανών

Τών εναντίων τάς θελκτικάς καί φλογώδεις ων καθ' ημών κατάσβεσον βολίδας, όπως σε υμνώμεν, Αγνή εις τούς αιώνας.

Υπερφυώς τόν δημιουργόν καί Σωτήρα, Θεόν Λόγον τέτοκας Παρθένε, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Άλλος Επταπλασίως κάμινον

Αγαλλιάσθε Μάρτυρες, οι Προφήται, Απόστολοι, Ιερομαρτύρων ο σεπτός κατάλογος, Δικαίων Οσίων τε, καί Διδασκάλων θείος χορός, σύν ταίς Μυροφόροις γυναιξί μελωδούντες, Οι παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τής υπέρ νούν λαμπρότητος, εμφορούμενοι Άγιοι, θείας ευφροσύνης καί χαράς πληρούμενοι, Θεοί χρηματίζετε, τή πρός Θεόν εγγύτητι, ταίς θεουργικαίς μαρμαρυγαίς ομιλούντες, καί δόξης τής αφράστου, φωτισθέντες ακτίσι, Χριστόν υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Αναφανέντες Άγιοι, ως φωστήρες πολύφωτοι, τόν τής Εκκλησίας, ουρανόν φαιδρύνετε, ποικίλοις χαρίσμασι, καί διαφόροις κάλλεσιν, εν δικαιοσύνη, σωφροσύνη ανδρεία, φρονήσει τε, βοώντες, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Μετ' ευφροσύνης άπασαι, γυναικών αι θεόφρονες, αι τελειωθείσαι, εν Χριστώ τώ Πνεύματι, Παρθένον τήν άχραντον, καί αληθή Μητέρα Θεού, τήν εκ τής κατάρας, τής προμήτορος Εύας, ημάς λυτρωσαμένην, τανύν περικυκλούσαι, τόν ταύτης ανυμνείτε, καρπόν εις τούς αιώνας.

Καταβασία

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν αγείρει ψάλλουσαν, Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι, μεγαλύνουσι.

Τή θεία καί ανάρχω φύσει απλούς, πεφυκώς η συνετέθης προσλήψει σαρκός, εν σεαυτώ, ταύτην υποστήσας Λόγε Θεού, καί πεπονθώς ως άνθρωπος, έμεινας εκτός πάθους ως Θεός, διό σε εν ουσίαις, δυσίν αδιαιρέτως, καί ασυγχύτως μεγαλύνομεν.

Πατέρα κατ' ουσίαν τήν θεϊκήν, ως δέ φύσει γενόμενος άνθρωπος, έφης Θεόν, Ύψιστε τοίς δούλοις συγκατιών, εξαναστας τού μνήματος, χάριτι Πατέρα τών γηγενών, τιθείς τόν κατά φύσιν, Θεόν τε καί Δεσπότην, μεθ' ού σε πάντες μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον

Ωράθης ώ Παρθένε Μήτηρ Θεού, υπέρ φύσιν τεκούσα εν σώματι, τόν αγαθόν, Λόγον καρδίας τής εαυτού, όν Ο Πατήρ ηρεύξατο, εκ πάντων πρό αιώνων ως αγαθός, όν νύν καί τών σωμάτων, επέκεινα νοούμεν, ει καί τό σώμα περιβέβληται.

Άλλος Έφριξε πάσα ακοή

Θεού σε φύσει τόν Υιόν, συλληφθέντα εν γαστρί επιστάμεθα, τής Θεομήτορος, καί γεγονότα δι' ημάς άνθρωπον, καί καθορώντες εν Σταυρώ, τή φύσει μέν πάσχοντα τής ανθρωπότητος, απαθή δέ ως Θεόν διαμείναντα.

Λέλυται σκότος αμειδές, εκ τού Άδου γάρ ανέτειλεν Ήλιος, δικαιοσύνης Χριστός, τής γής φωτίζων πάντα τά πέρατα, λάμπων θεότητος φωτί, ουράνιος άνθρωπος, Θεός επίγειος, όν εν φύσεσι διτταίς μεγαλύνομεν.

Άλλος Κυρίως Θεοτόκον

Χαράς καί ευφροσύνης, πλήρης σου η μνήμη, τοίς προσιούσιν ιάματα βρύουσα, καί ευσεβώς Θεοτόκον σέ καταγγέλλουσι.

Ψαλμοίς σε ανυμνούμεν, Κεχαριτωμένη, καί ασιγήτως τό Χαίρε προσάγομεν σύ γάρ επήγασας, πάσι τήν αγαλλίασιν.

Άλλος Εξέστη επί τούτω

Ελπίδι καί αγάπη θωρακισθέν, καί πιστώς πεφραγμένον τό σύνταγμα, τών εκλεκτών, πάσας τών τυράννων τάς απειλάς, τούς αικισμούς καί μάστιγας, χαίροντες υπέμειναν ευκλεώς, Χριστόν πεπλουτηκότες, νικοποιόν εν άθλοις, τής αληθείας πρωτομάρτυρες.

Λιμένα σωτηρίας τόν Βαπτιστήν, Αποστόλους, Προφήτας καί Μάρτυρας, σύν Ασκηταίς, θείους Διδασκάλους, καί Ιερείς, Πατριαρχών τε σύλλογον, καί Ιερομάρτυρας ευκλεείς, γυναίκας φιλοθέους, Οσίους καί Δικαίους, νύν επαξίως ευφημήσωμεν.

Πυρί δοκιμασθέντες τών πειρασμών, καί τρυφαίς μή θελχθέντες αγάλλεσθε, ειλικρινώς θρόνω τού Δεσπότου φωτοειδεί, παρεστη κότες ένδοξοι, δήμος τών Αγίων εν ουρανοίς, λυθέντων τών εσόπτρων, σκιάς τε παρειμένης, τής αληθείας ταίς εμφάσεσι.

Θεοτοκίον

Ωράθης διεστώτων συναπτική, διά σού γαρ Αγγέλοις ομόσκηνοι, έν ουρανοίς, άνθρωποι γεγόνασιν αληθώς, καί μαρτυρούσι τάγματα, πάντων τών Αγίων νύν σύν αυτοίς, υμνούντες τόν σόν τόκον, Παρθένε Θεοτόκε, εν αιωνίοις μελωδήμασι.

Καταβασία

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι, λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Νόων, φύσις γεραιρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν, τής Θεομήτορος, καί βοάτω, Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε αγνή αειπάρθενε.

Εξαποστειλάρια Τής Οκτωήχου

Aυτόμελον Ήχος β'

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν, εν Γαλιλαίας, πίστει Χριστόν θεάσασθαι, λέγοντα εξουσίαν, λαβείν τών άνω καί κάτω, μάθωμεν πώς διδάσκει, βαπτίζειν εις τό όνομα τού Πατρός, έθνη πάντα, καί τού Υιού, καί αγίου Πνεύματος, καί συνείναι, τοίς Μύσταις ώς υπέσχετο, έως τής συντελείας.

Έτερον τών Αγίων Όμοιον

Τόν Βαπτιστήν καί Πρόδρομον, Αποστόλους Προφήτας, Μάρτυρας, Ιεράρχας τε Ασκητάς καί Οσίους, Ιερομάρτυρας άμα, φιλοθέους γυναίκας, καί τους Δικαίους άπαντας, καί, Αγγέλων τάς τάξεις χρεωστικώς, ύμνοις καταστέψωμεν δυσωπούντες, τής δόξης τούτων τεύξασθαι, πρός Χριστού τού Σωτήρος.

Θεοτοκίον Όμοιον

Ο άνω δοξαζόμενος, θεϊκώς υπ' Αγγέλων, κόλπων πατρώ ων άχραντε, μή εκστάς απορρήτως, τοίς κάτω συνανεστράφη, σύ δέ ταύτης υπήρξας, τής σωτηρίας πρόξενος, εξ αγνών σου αιμάτων, τούτω Αγνή, υπέρ λόγον σάρκα δανεισαμένη, όν αίτησαι τοίς δούλοις σου, λύτρον δούναι πταισμάτων.

Εις τούς Αίνους

Ιστώμεν Στίχους η', καί ψάλλομεν Στιχηρά Aναστάσιμα ε' καί τών Αγίων γ'.

Στιχηρά Αναστάσιμα

Ήχος πλ. δ'

Κύριε, ει καί κριτηρίω παρέστης, υπό Πιλάτου κρινόμενος, αλλ' ουκ απελείφθης τού θρόνου, τώ Πατρί συγκαθεζόμενος, καί αναστάς εκ νεκρών, τόν κόσμον ηλευθέρωσας, εκ τής δουλείας τού αλλοτρίου, ως οικτίρμων καί Φιλάνθρωπος.

Κύριε, ει καί ως νεκρόν εν μνημείω, Ιουδαίοι σε κατέθεντο, αλλ' ως Βασιλέα υπνούντα, στρατιώταί σε εφύλαττον, καί ως ζωής θησαυρόν, σφραγίδι εσφραγίσαντο, αλλά ανέστης καί παρέσχες, αφθαρσίαν ταίς ψυχαίς ημών.

Κύριε, όπλον κατά τού διαβόλου, τόν Σταυρόν σου ημίν δέδωκας, φρίττει γάρ καί τρέμει, μή φέρων καθοράν αυτού τήν δύναμιν, ότι νεκρούς ανιστά καί θάνατον κατήργησε, διά τούτο προσκυνούμεν, τήν Ταφήν σου καί τήν Έγερσιν.

Ο Άγγελός σου Κύριε, ο τήν Ανάστασιν κηρύξας, τούς μέν φύλακας εφόβησε, τά δέ Γύναια εφώνησε λέγων. Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών, ανέστη Θεός ών, καί τή οικουμένη ζωήν εδωρήσατο.

Έτερον Ανατολικόν

Έπαθες διά σταυρού, ο απαθής τή θεότητι, ταφήν κατεδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τής δουλείας τού εχθρού, καί αθανατίσας, ζωοποιήσης ημάς Χριστέ ο Θεός, διά τής Αναστάσεώς σου φιλάνθρωπε.

Στιχηρά Προσόμοια τών Αγίων

Ήχος δ' Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Τούς Αγίους ο Κύριος, τούς εν γή εθαυμάστωσε, τά αυτού γάρ στίγματα καί παθήματα, έν τή σαρκί ανεδέξαντο, έν τούτοις κοσμούμενοι, καί ταίς θείαις καλλοναίς, προφανώς αναθέμενοι, ούς υμνήσωμεν, ως αμάραντα άνθη, ως αστέρας, απλανείς τής Εκκλησίας, ως εθελόθυτα θύματα

Στίχ. Εκέκραξαν οι δίκαιοι, καί ο Κύριος εισήκουσεν αυτών.

Σύν προφήταις, Απόστολοι, σύν Οσίοις Διδάσκαλοι, σύν Ιερομάρτυσι πάντες Δίκαιοι, καί γυναικών αι αθλήσασαι, καί πόθω ασκήσασαι, τών Αγίων η πληθύς, καί Δικαίων τά τάγματα, ευφημείσθωσαν, ιεραίς μελωδίαις, ως τής άνω, βασιλείας κληρονόμοι, ως Παραδείσου οικήτορες.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις αυτού.

Οι τήν γήν ουρανώσαντες, αρετών εν φαιδρότητι, οι Χριστού τόν θάνατον μιμησάμενοι, αθανασίας τήν πρόξενον, οδόν οι βαδίσαντες, οι τά πάθη τών βροτών, χειρουργία τής χάριτος, εκκαθάραντες, οι εν όλω τώ κόσμω ομοψύχως, εναθλήσαντες γενναίως, ανευφημείσθωσαν Μάρτυρες.

Δόξα... Εωθινόν Α' Ήχος α'

Εις τό όρος τοίς Μαθηταίς επειροοομένοις, διά τήν χαμόθεν έπαρσιν, επέστη ο Κύριος, καί προσκυνήσαντες αυτόν καί τήν δοθείσαν εξουσίαν, πανταχού διδαχθέντες, εις τήν υπ' ουρανόν εξαπεστέλλοντο, κηρύξαι τήν εκ νεκρών Ανάστασιν , καί τήν εις Ουρανούς αποκατάστασιν, οίς καί συνδιαιωνίζειν, ο αψευδής επηγγείλατο, Χριστός ο Θεός, καί Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.

Δοξολογία μεγάλη, καί μετ' αυτήν, τό Αναστάσιμον Τροπάριον.

Ήχος πλ. δ'

Αναστάς εκ τού μνήματος, καί τά δεσμά διαρρήξας τού Άδου, έλυσας τό κατάκριμα, τού θανάτου Κύριε, πάντας εκ τών παγίδων τού εχθρού ρυσάμενος, εμφανίσας σεαυτόν τοίς, Αποστόλοις σου, εξαπέστειλας αυτούς επί τό κήρυγμα, καί δι' αυτών τήν ειρήνην παρέσχες τή οικουμένη, μόνε πολυέλεε.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Τά Τυπικά, καί οι Μακαρισμοί εις ιβ' τής Οκτωήχου, εις δ'

Ήχος πλ. δ'

Μνήσθητι ημών, Χριστέ Σωτήρ τού κόσμου ώσπερ τού Ληστού εμνήσθης επί ξύλου, καί καταξίωσον πάντας, μόνε οικτίρμον, τής ουρανίου βασιλείας σου.

Ξύλω προσπαγείς, Σωτήρ ημών βουλήσει, ξύλου τόν Αδάμ, κατάρας ελυτρώσω, αποδιδούς ως οικτίρμων τό κατ' εικόνα, καί Παραδείσου τήν κατοίκησιν.

Άκουε Αδάμ, καί χαίρε σύν τή Εύα, ότι ο γυμνώσας πρίν τούς αμφοτέρους, καί δι' απάτης λαβών ημάς αιχμαλώτους, εν τώ Σταυρώ Χριστού κατήργηται.

Σήμερον Χριστός ανέστη εκ τού τάφου, πάσι τοίς πιστοίς παρέχων αφθαρσίαν, καί τήν χαράν εγκαινίζει ταίς Μυροφόροις, μετά τό πάθος καί τήν έγερσιν.

Καί από τού Κανόνος τών Αγίων.

Ωδή γ' καί ς'.

Προκείμενον τού Αποστόλου

Ήχος δ'

Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις αυτού.

Στίχ. Εν Εκκλησίαις ευλογείτε τόν Θεόν.

Αλληλούϊα Ήχος δ'

Εκέκραξαν οι δίκαιοι, καί ο Κύριος εισήκουσεν αυτών.

Στίχ. Πολλαί αι θλίψεις τών δικαίων.

Κοινωνικόν

Αινείτε τόν Κύριον εκ τών ουρανών, καί Αγαλλιάσθε δίκαιοι εν Κυρίω, τοίς ευθέσι πρέπει αίνεσις. Αλληλούϊα.