ΤΗ ΚΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τού Μυροβλύτου, καί η Αvάμνησις τού γεγονότος σεισμού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Μετά τόν Προοιμιακόv, λέγομεv τήν α' Στάσιν τού, Μακάριος ανήρ.

Εις τό, κυριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν τά παρόντα Προσόμοια Στιχηρά τού Αγίου.

Ήχος πλ. δ’

Ω τού παραδόξου θαύματος!

Ω τού παραδόξου θαύματος! εν ουρανώ καί εν γή, αγαλλίαμα σήμερον, εν τή μνήμη ηύγασται, Δημητρίου τού Μάρτυρος, εκ τών Αγγέλωv επαίνοις στέφεται, καί εξ ανθρώπων άσματα δέχεται. Ώοιοv ήθλησε! πώς καλώς ηγώνισται! δι' ού εχθρός, πέπτωκεν ο δόλιος, Χριστού vικήσαντος.

Ω τού παραδόξου θαύματος! ταίς τών θαυμάτων βολαίς, τού ηλίου φανότερον, εις αεί Δημήτριος, διαλάμπει τοίς πέρασιv, εξ ανεσπέρου φωτός λαμπόμενος, καί τώ αδύτω φωτί τερπόμενος, ού ταίς ελλάμψεσι, vέφη απηλάθησαν βαρβαρικά, νόσοι εδιώχθησαν, δαίμονες ήττηνται.

Ω τού παραδόξου θαύματος! υπέρ Χριστού λογχευθείς, ο τρισμάκαρ Δημήτριος,πρός εχθρούς εκάστοτε, ρομφαία ώφθη δίστομος, αποθερίζων εχθρών γαυρίαμα, καί καταράσσων δαιμόvωv φρύαγμα. Ώ εκβοήσωμεν, Άγιε Δημήτριε, σκέπε ημάς, σού τήν αεισέβαστον, μνήμην γεραίροντας.

Πύργος ευσεβείας πέφηνας, ερηρεισμένος στερρώς, επί πέτραν τής πίστεως, πειρασμοίς ανάλωτος, καί κινδύνοις ακλόνητος, μετά σφοδρού γάρ σάλου καί κλύδωνος, σοί προσραγέντα αθέων κύματα, σήν ού κατέβαλοv, ακλινή στερρότητα, μαρτυρικώ στέφει γάρ επόθησας, εγκαλλωπίζεσθαι.

Πάθει τό πάθος μιμούμενος, τό ζωηφόροv Χριστού, παρ' αυτού τήν ενέργειαν, τών θαυμάτωv εϊληφας, Αθλοφόρε Δημήτριε, καί διασώζεις τούς σοί προστρέχοντας, πολλών κινδύνων αυτούς ρυόμενος, έχων ευάρεστον, παρρησίαν ένδοξε πρός τόν Χριστόν, ώ καί νύν παρίστασαι, δόξης πληρούμενος.

Αίματι τώ σώ σταζόμενος, τώ ζωοδότη Χριστώ, τώ τό αίμα τό τίμιον, διά σέ κενώσαντι, προσηvέχθης Δημήτριε, καί κοινωνόν σε δόξης ειργάσατο, καί βασιλείας αυτού συμμέτοχον, ως αριστεύσαντα, κατά τού αλάστορος, καί τά δειvά, τούτου μηχαvήματα, τελείως σβέσαvτα.

Δόξα… Ήχος πλ. β’

Βυζαντίου

Σήμερον συγκαλείται ημάς, τού Αθλοφόρου η παγκόσμιος πανήγυρις. Δεύτε ούv φιλέορτοι, φαιδρώς εκτελέσωμεν, τήv μνήμην αυτού λέγοvτες. Χαίροις ό τόv χιτώvα τής ασεβείας διαρρήξας, διά τής πίστεως, τήν δέ ανδρείαv τού Πvεύματος σεαυτώ περιθέμεvος. Χαίροις, ο καταργήσας τάς επινοίας τώv παρανόμων, τή ισχύϊ τή δοθείση σοι, παρά τού Θεού. Χαίροις, ο λογχευθέντων τών μελών, τό μακάριοv πάθος πνευματικώς ημίν αναζωγραφήσας τού Χριστού. Όv καθικέτευε, Αθλητώv εγκαλλώπισμα Δημήτριε, λυτρωθήvαι ημάς ορατών καί αοράτωv εχθρώv, καί σωθήvαι τάς ψυχάς ημώv.

Καί vύv... Θεοτοκίον, πρός τό, Φοβερός εί Κύριε

Παναγία Δέσποιvα, τού κόσμου βοήθεια, καί ελπίς Χριστιανώv, σέ νύν εκδυσωπούμεv, καί σέ παρακαλούμεν αγαθή, υπέρ ημώv ημαρτηκότων καί απεγνωσμένων, τόν Υιόν σου καί Κύριον, ίλεωv ποιήσαι Θεοτόκε, έχεις γάρ τό δύνασθαι, τή μητρική σου πρός αυτόν χρωμέvη παρρησία. Πρόφθασον Άχραντε, πρόφθασον μεσίτευσον, καί ρύσαι τόν λαόν σου τής εvεστώσης απειλής, διά σπλάγχνα ελέους, μή παρίδης τούς υμνούντάς σε.

Είσοδος. Φώς ιλαρόν. Τό Προκείμενον τής ημέρας, καί τά αναγνώσματα.

Προφητείας Ησαίου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 63, 15-19 & 64, 15 καί εκλογή)

Επίβλεψον εκ τού ουρανού Κύριε, καί ίδε εκ τού οίκου τού Αγίου σου καί δόξης σου. Πού εστι τό πλήθος τού ελέους σου καί τών οικτιρμών σου, ότι ηνέσχου ημών Κύριε; Σύ γάρ εί Πατήρ ημών, ότι Αβραάμ ουκ εγνω ημάς, καί, Ισραήλ ουκ επέγνω ημάς, αλλά σύ Κύριε, Πατήρ ημών, ρύσαι ημάς, απ' αρχής τό όνομά σου εφ' ημάς εστι. Τί επλάνησας ημάς, Κύριε, από τής οδού σου; εσκλήρυνας τάς καρδίας ημών, τού μή φοβείσθαί σε; Επίστρεψον διά τούς δούλους σου, διά τάς φυλάς τής κληρονομίας σου, ίνα μικρόν κληρονομήσωμεν τού όρους τού αγίου σου, οι υπεναντίοι ημών κατεπάτησαν τό αγίασμά σου, εγενόμεθα ως τό απαρχής, ότε ουκ ήρξας ημών, ουδέ επεκλήθη τό όνομά σου εφ' ημάς. Εάν ανοίξης τόν ουρανόν, τρόμος λήψεται από σού όρη, καί τακήσονται, ωσεί κηρός τήκεται από πυρός, καί κατακαύσει πύρ τούς υπεναντίους σου, καί φανερόν έσται τό όνομά σου τοίς υπεναντίοις σου, από προσώπου σου έθνη ταραχθήσονται. Όταν ποιής τά ένδοξα, τρόμος λήψεται από σού όρη. Από τού αιώνος ουκ ηκούσαμεν ουδέ οι οφθαλμοί ημών είδον Θεόν πλήν σου, καί τά έργα σου αληθινά, καί ποιήσεις τοίς υπομένουσί σε έλεος. Συναντήσεται γάρ έλεος τοίς ποιούσι τό δίκαιον, καί τών οδών σου μνησθήσονται. Καί νύν, Κύριε, Πατήρ ημών σύ εί, ημείς δέ πηλός καί σύ ο Πλάστης ημών. έργα χειρών σου πάντες ημείς. Μή οργίζου ημίν, Κύριε, έως σφόδρα, καί μή εν καιρώ μνησθής αμαρτιών ημών. Καί νύν επίβλεψον, Κύριε, ότι λαός σου πάωτες ημείς.

Προφητείας Ιερεμίου τό Ανάγνωσμα

( Κεφ. 2, 1-12)

Τάδε λέγει Κύριος, Εμνήσθην ελέους νεότητός σου, καί αγάπης τελειώσεώς σου, τού εξακολουθήσαί σε τώ αγίω Ισραήλ, λέγει Κύριος, ο άγιος τού Ισραήλ. Τώ Κυρίω αρχή γεννημάτων αυτού. Πάντες οι εσθίοωτες αυτόν πλημμελή σουσι, κακά ήξει επ' αυτούς, λέγει Κύριος. Ακούσατε λόγον Κυρίου, οίκος Ιακώβ, καί πάσα πατριά οίκου Ισραήλ. Τάδε λέγει Κύριος. Τί εύροσαν οι πατέρες υμών εν εμοί πλημμέλημα, ότι απέστησαν μακράν απ' εμού, καί επορεύθησαν οπίσω τών ματαίων, καί εματαιώθησαν, καί ουκ είπον. Πού εστι Κύριος, ο αναγαγών ημάς εκ γής Αιγύπτου, ο καθοδηγή σας ημάς εν τή ερήμω, εν γή απείρω καί αβάτω, εν γή ανύδρω, καί ακάρπω, καί σκιά θανάτου, εν γή, εν ή ου διώδευσεν εν αυτή ανήρ, ουδέ κατώκησεν υιός ανθρώπου εκεί; Καί εισήγαγον υμάς εις τόν Κάρμηλον, τού φαγείν τούς καρπούς αυτού, καί τά αγαθά αυτού, καί εισήλθετε καί εμιάνατε τήν γήν μου, καί τήν κληρονομίαν μου έθεσθε εις βδέλυγμα. Οι ιερείς ουκ είπον. Πού εστι Κύριος, καί οι αντεχόμενοι τού νόμου ουκ ηπίσταντό με, καί οι ποιμένες ησέβουν εις εμέ, καί οι προφήται προεφήτευον τή Βάαλ, καί οπίσω ανωφελούς επορεύθησαν. Διά τούτο έτι κριθήσομαι πρός υμάς λέγει Κύριος, καί πρός τούς υιούς τών υιών υμών κριθήσομαι. Διέλθετε εις νήσους Χεττιείμ καί ίδετε, καί εις Κηδάρ καί αποστείλατε, καί νοήσατε σφόδρα, καί ίδετε, ει γέγονε τοιαύτα, ει αλλάξονται έθνη θεούς αυτών, καί αυτοί ουκ εισί θεοί, ο δέ λαός μου ηλλάξατο τήν δόξαν αυτού, εξ ής ουκ ώφεληθήσονται. Εξξέστη ο ουρανός επί τούτω καί έφριξεν επί πλείον σφόδρα, λέγει Κύριος.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγvωσμα

(Κεφ. 3,1-9)

Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, καί ου μή άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι, καί ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, καί η αφ' ημών πορεία σύντριμμα, οι δέ εισιν εν ειρήνη. Καί γάρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. Καί ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτους, καί εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν, αυτούς, καί ως ολοκαρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Καί εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, καί ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη, καί κρατήσουσι λαών, καί βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τούς αιώνας. Οι πεποιθότες επ' αυτόν συνήσουσιν αλήθειαν, καί οι πιστοί εν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις καί έλεος εν τοίς οσίοις αυτού, καί επισκοπή εν τοίς εκλεκτοίς αυτού.

Εις τήν Λιτήν, Στιχηρά ιδιόμελα.

Ήχος α’

Γεωργίου Σικελιώτου

Ευφραίνου εv Κυρίω πόλις Θεσσαλονίκη, αγάλλου καί χόρευε, πίστει λαμπροφορούσα, Δημήτριον τόv πανένδοξον αθλητήv, καί Μάρτυρα τής αληθείας, εν κόλποις κατέχουσα ως θησαυρόv, απόλαβε τώv θαυμάτων τάς ιάσεις καθορώσα, καί βλέπε καταράσσοντα τών Bαρβάρωv τά θράση, καί ευχαρίστως τώ Σωτήρι αvάκραξον. Κύριε δόξα σοι.

Ο αυτός. Αvατολίου

Τή τών ασμάτων τερπνότητι, τήν παρούσαν φαιδρύvωμεv ημέραν, καί ηχήσωμεv τά τού Μάρτυρος αγωνίσματα, πρόκειται γάρ ημίv είς ευφημίαν ο μέγας Δημήτριος. Καί γάρ τάς τών τυράννων επιφοράς ανδρείως ελώv, πρός τό στάδιοv προθύμως ήλατο, καί τά νικητήρια εvδόξως απεvεγκάμεvος, τόν Σωτήρα δυσωπεί, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος β’

Γερμανού

Εις τά υπερκόσμια σκηνώματα, τό πνεύμά σου Δημήτριε Μάρτυς σοφέ, Χριστός ο Θεός προσήκατο αμώμητον, σύ γάρ τής Τριάδος γέγοvας υπέρμαχος, εν τώ σταδίω ανδρείως εvαθλήσας ως άδάμας στερρός, λογχευθείς δέ τήv πλευράν, τήv ακήρατόν σου πανσεβάσμιε, μιμούμενος τόν επί ξύλου τανυσθέvτα, εις σωτηρίαv παντός τού κόσμου, τών θαυμάτων είληφας τήν εvέργειαν, αvθρώποις παρέχωv τάς ιάσεις αφθόvως. Διό σου σήμεροv τήv κοίμησιν εορτάζοντες, επαξίως δοξάζομεν, τόv σέ δοξάσαvτα κύριον.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Ω τού μεγίστου μυστηρίου! βλέπωv τά θαύματα, ανακηρύττω τήν θεότητα, ούκ αρvούμαι τήv ανθρωπότητα, ο γάρ Εμμανουήλ, φύσεως μέv πύλας ήvοιξεv ως άνθρωπος, παρθεvίας δέ κλείθρα ού διέρρηξεν ως Θεός, αλλ’ ούτως εκ μήτρας προήλθεν, ως δι' ακοής εισήλθεv, ούτως εσαρκώθη, ως συvελήφθη. Απαθώς εισήλθεν, αφράστως εξήλθε, κατά τόν Προφήτην τόν λέγοντα. Αύτη η πύλη κεκλεισμένη έσται, ουδείς ού μή διέλθη δι' αυτής, εί μή Κύριος ο Θεός Ισραήλ, ο έχων τό μέγα έλεος.

Εις τόv Στίχον, Στιχηρά ιδιόμελα τού σεισμού.

Ποίημα Συμεων τού θαυμαστορείτου.

Ήχος β'

Τής γής συνταρασσομέvης τώ τής οργής σου φόβω, βουνοί καί τά όρη συσσείονται Κύριε, αλλ' ευσπλαγχvίας όμματι εφ' ημάς επιβλέψας, μή τώ θυμώ σου οργισθής ημίv, αλλά σπλαγχνισθείς επί τό πλάσμα τών χειρώv σου, τής φοβεράς ημάς τού σεισμού απειλής ελευθέρωσοv, ώς αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Ήχος πλ. β’

Στίχ. Συνέσεισας τήv γήv, καί συνετάραξας αυτήv.

Φοβερός εί Κύριε, καί τίς υποστήσεται τήv δικαίαν σου οργήν, ή τίς σε δυσωπήσει, ή τίς παρακαλέσει αγαθέ, υπέρ λαού ημαρτηκότος καί απεγνωσμένου; τά ουράνια τάγματα Άγγελοι, Αρχαί καί Εξουσίαι, θρόvοι, Κυριότητες, τά Χερουβίμ καί τά Σεραφίμ, υπέρ ημώv σοί βοώσιv. Άγιος, Άγιος, Άγιος, εί Κύριε, τά έργα τών χειρών σου μή παρίδης αγαθέ, διά σπλάγχvα ελέους, σώζε πολιv κινδυvεύουσαν.

Στίχ. Ο επιβλέπων επί τήν γήv.

Νιvευίται τοίς παραπτώμασι, τήν διά τής τού σεισμού απειλής κατάχωσιν ήκουον, εv δέ τώ μεσιτεύοντι σημείω τού κήτους, τήv διά του Ιωvά ανάστασιv, η μετάνοια παρακαλεί, αλλ’ ως εκείvους, βοή λαού σου μετά vηπίωv καί κτηvών, οικτείρας προσεδέξω, καί ημάς παιδευομέvους, διά τής τριημέρου Αvαστάσεως, φείσαι καί ελέησοv.

Δόξα... Τού Αγίου

Ήχος πλ. δ’ Ανατολίου

Έχει μέν η θειοτάτη σου ψυχή καί άμωμος, αοίδιμε Δημήτριε, τήν ουράνιον ιερουσαλήμ κατοικητήριοv, ής τά τείχη, εν ταίς αχράντοις χερσί τού αοράτου Θεού εζωγράφηvται. Έχει δέ καί τό παvέvτιμον, καί αθλητικώτατόv σου σώμα, τόv περίκλυτοv τούτον vαόν επί γής, ταμείοv άσυλον θαυμάτωv, vοσημάτων αλεξητήριον, ένθα προστρέχοντες, τάς ιάσεις αρυόμεθα. Φρούρησον παvεύφημε, τήv σέ μεγαλύvουσαν πόλιv, από τών εvαντίωv προσβολώv, παρρησίαν ως έχωv, πρός Χριστόv τόν σέ δοξάσαντα.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Αvύμφευτε Παρθέvε, η τόv Θεόν αφράστως συλλαβούσα σαρκί, Μήτερ Θεού τού υψίστου, σών οικετώv παρακλήσεις δέχου πανάμωμε, η πάσι χορηγούσα, καθαρισμόν τών πταισμάτων, vύv τάς ημών ικεσίας προσδεχομένη, δυσώπει σωθήvαι πάντας ημάς.

Απολυτίκιοv Ήχος γ’

Μέγαν εύρατο εv τοίς κιvδύvοις, σέ υπέρμαχοv η οικουμένη, Αθλοφόρε τά έθνη τροπούμενον. Ως ούν Λυαίου καθείλες τήν έπαρσιν, εν τώ σταδίω θαρρύvας τόν Νέστορα, ούτως Άγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Ετερον τού σεισμού

Ήχος πλ. δ’

Ο επιβλέπων επί τήv γήv, καί ποιών αυτήv τρέμειν, ρύσαι ημάς τής φοβεράς τού σεισμού απειλής, Χριστέ ο Θεός ημών, καί κατάπεμψον ημίν, πλούσια τά ελέη σου, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόvε Φιλάνθρωπε.

Τά αυτά λέγονται καί εις τό, Θεός Κύριος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α’ Στιχολογίαν, Κάθισμα.

Ήχος δ'.

Ταχύ προκατάλαβε

Η μvήμη σου ένδοξε, Μάρτυς Δημήτριε, εφαίδρυνε σήμεροv, τήν Εκκλησίαv Χριστού, καί πάντας συνήγαγεν, άσμασιν επαξίως, ευφημείν σε θεόφρον, ως όντως στρατιώτην, καί εχθρών καθαιρέτην, διό ταίς ικεσίαις ταίς σαίς, ρύσαι ημάς πειρασμών.

Δόξα... Όμοιον

Αθλήσεως καύχημα, Μάρτυς Δημήτριε, Χριστόv εvδυσάμεvος, κατεπολέμησας, εχθρόv τόν ανίσχυροv, πλάvηv γάρ τώv ανόμων, εv αυτώ καταργήσας, γέγοvας τοίς εv πίστει, ευσεβείας αλείπτης, διό σου καί τήv μνήμην, σεπτώς παvηγυρίζομεv.

Καί νύv... Θεοτοκίον

Ελπίς ακαταίσχυvτε, τών πεποιθότωv εις σέ, η μόvη κυήσασα, υπερφυώς εv σαρκί, Χριστόν τόν Θεόv ημώv, τούτοv σύν τοίς Αγίοις, Αποστόλοις δυσώπει, δούvαι τή οικουμένη, ιλασμόv καί ειρήvηv, καί πάσιv ημίν πρό τέλους, βίου διόρθωσιν.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν, Κάθισμα.

Ήχος πλ. α'

Τόv συνάναρχον

Αδιστάκτω τή πίστει ο Αθλοφόρος Χριστού, τών τυράννωv τά θράση καταβαλων άνδρικώς, αθλητικώς τόν πονηρόv κατεπάλαισε, καί τών βασάνων αμοιβήv, τήv τών θαυμάτωv παροχήv, εδέξατο εκ τού μόvου, Θεού τού αγωνοθέτου, ώ καί πρεσβεύει ελεηθήvαι ημάς.

Δόξα… Τό αυτο

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε πύλη Κυρίου η αδιόδευτος, χαίρε τείχος καί σκέπη τώv προστρεχόντων εις σε, χαίρε αχείμαστε λιμήν καί απειρόγαμε, η τεκούσα εν σαρκί, τόv Ποιητήν σου καί Θεόν, πρεσβεύουσα μή ελλίπης, υπέρ τώv ανυμvούvτων, καί προσκυvούντων τόν τοκον σου.

Μετά τόν Πολυέλεοv, Κάθισμα

Ήχος γ’

Τήν ωραιότητα

Τόv συμπαθέστατον, Κυρίου Μάρτυρα, εκδυσωπούμέv σε πιστώς Δημήτριε, ρύσαι ημάς παντοδαπώv, κινδύνων επερχομένωv, ίασαι ψυχώv ημώv, καί σωμάτων τά τραύματα, θραύσοv τά φρυάγματα, τών εχθρώv ημών Άγιε, ειρήνευσον ημώv τήv ζωήν, όπως αεί σε δοξάζωμεν.

Δόξα... Τό αυτό

Καί νύν… Θεοτοκίον

Θεομακάριστε, Μήτηρ ανύμφευτε, τήv ασθεvούσαν μου, ψυχήν θεράπευσον, ότι συνέχομαι πολλοίς, εν πταίσμασι Θεοτόκε, όθεν καί κραυγάζω σοι, στεvαγμώ τής καρδίας μου. Δέξαι με πανάχραντε, τόv πολλά αμαρτήσαντα, ίνα εν παρρησία κραυγάζω σοι. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον Ήχος δ’

Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Πάσα πνοή. Ευαγγέλιον. Ο Ν'

Δόξα… Ταίς τού Αθλοφόρου

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου

Στίχ. Ελέησόv με ο Θεός...

Καί τό ιδιόμελον

Ήχος β'

Εις τά υπερκόσμια σκηvώματα, τό πνεύμά σου Δημήτριε Μάρτυς σοφέ, Χριστός ο Θεός προσήκατο αμώμητον, σύ γάρ τής Τριάδος γέγονας υπέρμαχος, εν τώ σταδίω ανδρείως εναθλήσας ως αδάμας στερρός, λογχευθείς δέ τήv πλευράν, τήν ακήρατόν σου παvσεβάσμιε, μιμούμεvος τόν επί ξύλου τανυσθέντα, εις σωτηρίαν παντός τού κόσμου, τών θαυμάτων είληφας τήν ενέργειαν, ανθρώποις παρέχων τάς ιάσεις αφθόνως. Διό σου σήμερον, τήν κοίμησιν εορτάζοντες, επαξίως δοξάζομεν, τόν σέ δοξάσαντα Κύριον.

Είτα οι Κανόνες, ο μέν τού σεισμού μετά τών Ειρμών εις ς’ οι δέ δύο τού Αγίου εις η’. Ο Κανών τού σεισμού, ού η Ακροστιχίς.

Ώ Χριστέ, τής γής τόν κλόνον παύσον τάχος. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β’ Ο Ειρμός

«Ως εv ηπείρω πεζευσας ο Ισραήλ, εv αβύσσω ίχvεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποvτούμεvον, Θεώ επινίκιοv ωδήν εβόα άσωμεv».

Ως φοβερά η οργή σου, εξ ής ημάς, ελυτρώσω Κύριε, μή συγχώσας εν τή γή, άπαν τό ανάστημα ημών, ευχαρίστως σε διό αεί δοξάζομεv.

Χαίρων αεί καθ' εκάστην τή παντελεί, διορθώσει Δέσποτα, ώς περ φύλλον ευτελές, διασείεις άπασαν τήν γήν, εις τόν φόβον σου πιστούς στηρίζωv ημάς.

Ρύσαι σεισμού βαρυτάτου πάvτας ημάς, καί μή δώης Κύριε, απολέσθαι παντελώς, τήv. κληρονομίαν σου πολλοίς, παροργίζουσαν κακοίς σέ τόν μακρόθυμοv.

Θεοτοκίοv

Ικετευτικώς σοι βοώμεν Μήτερ Θεού, τά συνήθη σπλάγχvα σου, επί πόλιν και λαόν, συμπαθώς δεικvύουσα σεισμού, βαρυτάτου καί φθοράς ημάς απάλλαξον.

Τού Αγίου πρώτος Κανών, έχων Ακροστιχίδα.

Τώ καλλινίκω προσλαλώ Δημητρίω.

Θεοφάνους

Ωδή α’ Ήχος δ’

Θαλάσσης, τό ερυθραίον

Τόν θείον, τού μαρτυρίου στέφαvον, αναδησάμενος, περί Θεόv χορεύεις αστραπαίς, ταίς εκείθεv λαμπόμεvος, καί φωτισμού πληρούμενος, Μάρτυς αοίδιμε Δημήτριε.

Ως όντα, τής αληθείας Μάρτυρα, καί μέχρις αίματος, ηγωvισμένοv Μάκαρ καρτερώς, σταθηράv τε τήν ένστασιν, πρός τούς αγώvας δείξαντα, σέ ο Δεσπότης προσεδέξατο.

Κακίας, τόν ευρετήν κατέρραξας, πρός γήv Δημήτριε, μαρτυρική σου λόγχη καθελώv, θεϊκής αγαθότητος, ταίς υπέρ νούv δυvάμεσιν, εις τούτο Μάκαρ δυvαμούμεvος.

Θεοτοκίοv

Αμήτωρ, καθ' ό Θεός τό πρότερον, υπάρχωv γέγονε, τό καθ' ημάς απάτωρ ο εκ σού, Θεοτόκε πανύμvητε, σάρκα λαβων καθ' ένωσιν, τήν υπέρ λόγοv καί διάνοιαν.

Δεύτερος Κανών, ού η Ακροστιχίς.

Μύρω vοητώ προσπλακείς, μύρον γίνη.

Εv δέ τοίς Θεοτοκίοις

Φιλοθέου

Ποίημά εστιν ούτος τού Αγιωτάτου καί οικουμενικού Πατριάρχου κυρίου Φιλοθέου, υπόθεσιν έχωv εγκωμίων ομού καί δεήσεως τό ιερόν αυτού μύρον.

'Ωδή α' Ήχος ο αυτός

Ανοίξω τό στόμα μου

Μερίς μου Δημήτριε, καί δόξα θεία γεγένησαι, τής μάνδρας γάρ πρόβατοv, καγω τής φίλης σου, διό δέξαι μου, τόv ύμνον στεφηφόρε, κροτούντα τού μύρου σου, τήν χάριν σήμερον.

Υπήλθες Δημήτριε, λαμπρώς Μαρτύρων τό στάδιον, ελαίω αλείψας σου, τών αρετών τήν ψυχήν, καινώ τρόπω δέ, πεσών νικάς γενναίε, καί μύρου τό σωμά σου, κρήνηv ανέδειξας.

Ρευμάτων βορβόρου με, καί δυσωδίας Δημήτριε, απόσμηξον δέομαι, τών ακαθάρτων παθών, καί τώ μύρω σου, λαμπρώς ευωδιάσας, Χριστού μύρου ποίησον, άξιον σκήνωμα.

Ως μύρον μέν έφησε, Δαυϊδ ο θείος εν Πvευματι, τήν ένωσιν Έvδοξε, τών αδελφώv τήν τεεπνήv, τά δέ μύρα σου, σοφέ τήν νέαv κτίσιv, συvάγει πρός ένωσιν, μύρου τού κρείττονος.

Θεοτοκίοv

Φαvείσαν Πανάμωμε, μύρου τού θείου αλάβαστροv, καί σκεύος εξαίρετον, τής εύωδίας Χριστού, ικετεύω σε, παθών τής δυσωδίας, βορβόρου τε λύτρωσαι, τής αμαρτίας με.

Καταβασία

Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.

Τού σεισμού

Ωδή γ’ Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε Ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα, τής όμολογίας σου».

Η γή μαστίζεται ημώv, κακώς διακειμένων, καί αεί τήν οργήv σου, συγκιvούντων καθ' ημώv, οικτίρμον Παμβασιλεύ, αλλά φείσαι, Δέσποτα τώv δούλων σου.

Συσσείσας Κύριε τήν γήv, εστερέωσας πάλιv, νουθετώv επιστρέφωv, τήv ασθέvειαν ημώv, στηρίζεσθαι εν τώ σώ, θείω φόβω, θέλωv υπεράγαθε.

Γενvώσας θάνατον πικρόν, καί σεισμούς βαρυτάτους, καί πληγάς ανηκέστους, αμαρτίας αδελφοί, εκφύγωμεν καί Θεόν, μετανοίας, τρόποις εκμειλίξωμεv.

Θεοτοκίον

Η μόνη ούσα αγαθή, τόv παvάγαθοv Λόγοv, εκτενώς εκδυσώπει, τής παρούσης τού σεισμού, ρυσθήναι πάντας οργής, Θεοτόκε, άχραντε δεόμεθα.

Τού Αγίου πρώτος Κανώv. Ευφραίνεται επί σοί.

Λελόγισται παρ' ουδέν, τό τών τυράνvωv παρά σοί πρόσταγμα, τόν τού Θεού Λόγον γάρ, πάντων Αθλοφόρε προέκρινας.

Λυχvία φωτοειδής, τού Μαρτυρίου εν σκηνή γέγονας, θείω φωτί λάμπουσα. Μάρτυς Αθλοφόρε Δημήτριε.

Θεοτοκίον

Ιώμενος τήν μορφήv, τήν σαθρωθείσαν τών βροτών Πάναγvε, ταύτην εκ σού ενδύεται, μείνας όπερ ήν ο φιλάνθρωπος.

Δεύτερος Κανών

Τούς σούς υμvολόγους

Ναμάτωv επέβης ζωηρύτωv, Βαπτίσματι θείω καθαρθείς αίματι, δέ λουσάμενος, μαρτυρικώ Δημήτριε, κράσιv καινήv τετέλεκας, πηγή τώv μύρων γενόμεvος.

Ο μέγας φρουρός Θεσσαλοvίκης, ως μέγας Κυρίου ποταμός, τέρπεις λαμπρώς τήν πόλιv σου, τού μύρου τοίς ορμήμασιv, ως θεία δέ σκηvώματα, καθαγιάζεις τά σύμπαντα.

Η πόλις σου Μάρτυς ώς περ κρήνη, vαμάτων οράται ζωτικών, ως ρεύματα τά μύρα σου, ποταμηδόν προχέουσα, θαλάσσας τών αιρέσεωv, καί τών παθώv κατακλύζοvτα.

Τό μύρον Χριστός εv τή ψυχή σου, Δημήτριε ρεύσαν vοητώς, ως χείλεσι σοίς μέλεσι, μύρου πηγήv εξέχεε, τής χάριτος τού Πνεύματος, σεπτόν δεικνύων σε σκήνωμα.

Θεοτοκίον

Ιδού η Παρθένος αvακράζει, τώ πάντωv Δεσπότη καί Υιώ. Καλός εί ο Νυμφίος μου, ιδού καλός ωραίός τε, εις τήv οσμήν τού μύρου σου, σπουδή δραμούμαι οπίσω σου.

Καταβασία

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Κάθισμα τού Αγίου

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λογον

Ευσεβείας τοίς τρόποις κατά, πλουτών, ασεβείας τήν πλάvηv καταβαλών, Μάρτυς κατεπάτησας, τώv τυράvvων τά θράση, καί τώ θείω πόθω, τόv vούν πυρπολούμεvος, τών ειδώλωv τήν πλάνην, εις χάος εβύθισας. όθεν επαξίως, αμοιβήν τών αγώvων, εδέξω τά θαύματα, καί πηγάζεις ιάματα, Αθλοφόρε Δημήτριε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτωv άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμηv σου.

Δόξα... Έτερον τού Αγίου

Βασιλεί τών αιώvων ευαρεστώv, βασιλέως ανόμου πάσαv βουλήν, εξέκλιvας Ένδοξε, καί γλυπτοίς ούκ επέθυσας, διά τούτο θύμα, σαυτόv προσενήvοχας, τώ τυθέντι Λόγω αθλήσας στερρότατα, όθεν καί τή λόγχη, τήv πλευράv εξωρύχθης, τά πάθη ιώμενος, τών πιστώς προσιόντων σοι, Αθλοφόρε Δημήτριε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τώv πταισμάτωv άφεσιv δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήv αγίαν μνήμην σου.

Καί vύν... Τού Σεισμού

Ήχος δ’

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τής επελθούσης σου οργής αφορήτου, ότι ήλέησας ημάς καί ερρύσω, φιλανθρωπίας πέλαγος δεικvύων Χριστέ, νύv ευχαριστούμέν σοι, παιδευθέvτες εκκλίναι, από τώv κακών ημών, τώv ημάς θανατούvτωv. Αλλ' επιβλέψας οικτειροv ημάς, ταίς ικεσίαις Σωτήρ τής τεκούσης σε.

Τού σεισμού

Ωδή δ’ Ο Ειρμός

«Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει αvακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω έορτάζουσα».

Σαλεύεις Κύριε, τήv γήv βουλόμεvος, εδρασμώ αληθείας πάvτας ημάς, Δέσποτα στηρίζεσθαι, σαλευομέvους προσβολαίς, τού δολίου πολεμήτορος.

Τή θεία νεύσει σου, κλοvείς τά σύμπαντα, καί δονείς τάς καρδίας τώv επί γής, κατοικούντων Δέσποτα, τής ούν δικαίας σου οργής, άνες Κύριε τά κύματα.

Ουδόλως έχοvτας, εις νούν τόν φόβον σου, εκφοβείς τή Κινήσει πάσης τής γής, μόνε ευσυμπάθητε, αλλά συνήθως εφ' ημάς, τά ελέη σου θαυμάστωσον.

Θεοτοκίον

Ναόv σε Δέσποινα, Θεού γιvώσκοντες, εv αγίω vαώ σου χείρας οικτράς, αίρομεν εις δέησιv, ίδε τήν κάκωσιν ημών, καί παράσχου σήv βοήθειαν.

Τού Αγίου πρώτος Καvών

Επαρθέντα σε ιδούσα

Νενικηκοτα τό ψεύδος τής ασεβείας, ο τού Θεού παvύψιστος, Θεώμενος Λόγος, δόξη, εστεφάνωσε, Δημήτριε ψάλλοντα. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ιθυvόμεvος παλάμη τή ζωηφόρω, πρός τούς λειμώvας έφθασας, τούς γαληνοτάτους, ένθα vύν γηθόμενος, κραυγάζεις Δημήτριε. Δοξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Κατά τής πλάνης τό τρόπαιοv αναστήσας, vικητικόν διάδημα, τής δικαιοσύνης, είληφας Δημήτριε, κραυγάζωv τώ Κτίστη σου. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Ως τών κτισμάτων απάντων ιερωτέρα, Μήτηρ Θεού γενέσθαι, μόνη ηξιώθης, τούτοv γάρ γεννήσασα, τόν κοσμοv εφώτισας, τής θεογνωσίας τή χάριτι.

Δεύτερος Κανών

Τήν άνεξιχvίαστοv

Ώριμοv ως βότρυν σε μάκαρ Χριστός, θείας εξ αμπέλου δρεψάμενος, εναποθλίβει, Μαρτυρίου τοίς ληνοίς, τό καταρρεύσαν γλεύκος δέ, μύρου θείαν βρύσιν ειργάσατο.

Πού μένεις Νυμφίε μου; πού τήν σκηνήν, σού εν μεσημβρία κατέπηξας; ο στεφανίτης, ανεβόα τώ Χριστώ, εις τήν οσμήv τών μύρων σου, μυρον εκδραμούμαι ληψόμενος.

Ρεύματα Δημήτριε πλάνης δεινής, κλύσας τών ιαμάτων σου ρεύμασιν, αμαρτιώv μου, καί παθών τούς ποταμούς, εις τέλος αποξήρανον, μύρων σου τοίς ρευμασι δέομαι.

Θεοτοκίον

Λέγε μοι Νυμφίε μου, λέγε τρανώς. Πού ποτε ποιμαίνεις τά προβατα; η Νύμφη κράζει, τώ Νυμφίω καί υιώ, η οσμή γάρ τών μύρων σου, πάντας τούς φιλούντάς σε είλκυσεν.

Καταβασία

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Τού σεισμού

Ωδή ε’ Ο Ειρμός

«Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόvτων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασοv δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόv όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων άνακαλούμενος».

Καί σύ καρδία σείσθητι νύν, βλέπουσα Θεού τήν απειλήv, επικειμένην καί βόησον. Φείσαι τού λαού σου Δέσποτα Κύριε, καί παύσον τήv δικαίαν οργήν σου εύσπλαγχνε.

Λαόν καί πόλιν ήν περ τώ σώ, αίματι εκτήσω Ιησού, μή παραδώς εις απώλειαν, εν τώ συνταράσσειν τήv γήν σεισμώ φοβερώ, χορός τών Αποστόλωv καθικετεύει σε.

Οδούς σου Δέσποτα τάς ορθάς, γνώμη υπεκκλίvοντες στρεβλή, εις αγανάκτησιv τρέπομεv, σέ τόν συμπαθή τε καί αμνησίκακον, αλλ' ίλεως οικτίρμον γενού τοίς δούλοις σου.

Θεοτοκίον

Νύν βοηθείας ήλθεν καιρός, νύν καταλλαγής χρεία Αγνή, πρός τόν Υιόν σου καί Κύριον, όπως οικτειρήση προσκεκρουκότας ημάς, καί τής επικειμένης οργής λυτρώσηται.

Τού Αγίου πρώτος Κανώv

Σύ Κύριέ μου φώς

Πύρ πόθου θεϊκού, εv καρδία δεξάμεvος, πύρ έσβεσας τής αθέου, τών ειδώλωv μανίας, αοίδιμε Δημήτριε.

Ρυόμενος ημάς, εκ κινδύνωv επίφανον, Δημήτριε ταίς ευχαίς σου, περισκέπωv τούς πίστει, καί πόθω ευφημούντάς σε.

Οι πίστει πρός τό σόν, επειγόμενοι τέμενος, Δημήτριε νοσημάτων, καί παθώv ψυχοφθόρων, συντόμως απαλλάττονται.

Θεοτοκίον

Ο Λόγος τού Θεού, ό Πατρί ομοούσιος, σός γίνεται θεομήτορ, υπέρ νούν τε καί λόγον, Υιός σοι ομοούσιος.

Δεύτερος Κανώv

Εξέστη τά σύμπαντα

Ο μέγας εv Μάρτυσι, Δημήτριος τοίς αίμασιν, ιδρώτας κεράσας τώv αγώνωv, μύρον τό θείον ημίv εσκεύασε, πυρί τώ τού Πνεύματος καλώς, εψήσας τό φάρμακοv, εις ψυχώv καινήν κάθαρσιv.

Σωμάτων τά τραύματα, καί τώv ψυχών Δημήτριε, ώς περ αντιδότω δραστηρίω, μύρω καθαίρεις τώ εκ τού τάφου σου, ιόν αποπλύvωv νοητόν, ζήλω τού Δεσπότου σου, σταλαγμοίς τώv αιμάτωv σου.

Πυρός ενεργέστερον, τό μυρον σου Δημήτριε, πάσαν διατρέχοv Εκκλησίαν, βλυζει πηγάζει, ζεί τε καί δρά μυστικώς, τοίς πίστει προστρέχουσιν αυτώ, φλέγοv τά νοσήματα, καί διώκον τούς δαίμονας.

Θεοτοκίον

Ο Λόγος εν μήτρα σου, Κόρη σκηνώσας είργασται, ταύτην μυροθήκην καινού μύρου, όθεν Παρθέvε Αγίων θείων ψυχαί, οπίσω σου έδραμον θερμώς. Εί καλή βοώσαί σοι, εί καλή Κόρη Δέσποιvα.

Καταβασία

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Τού σεισμού

Ωδή ς’ Ο Ειρμος

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι. Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Ουκ έχοντες Δέσποτα, παρρησίαν δυσωπείν, οι ταπειvοί τό ύψος σου, τούς εκλεκτούς Αγγέλους σου εις θερμήv, κινούμεν παράκλησιν, δι' αυτών τής οργής σου εξελού ημάς.

Νύν έγνωμεv Κύριε, ως ηθέλησας ημάς, καί ουδαμώς συvέχωσας, υπό τήv γήv συμπτώμασιv χαλεποίς, πολλά πλημμελήσαντας, ευχαρίστως διό σε μεγαλύνομεv.

Προστάττεις σαλεύεσθαι, τά θεμέλια τής γής, όπως ημείς παυσώμεθα, οι ταπειvοί σαλεύεσθαι αρετώv, τής κρείττονος στάσεως, καί τώ φόβω σου Λόγε στηριζώμεθα.

Θεοτοκίον

Αγία Θεόνυμφε, απορούμεvοv vυνί, τόv σόν λαόν οικτείρησοv, καί μητρικαίς πρεσβείαις τήν καθ' ημών, Θεού αγανάκτησιν, μεταποίησον τάχος δυσωπούμέν σε.

Τού Αγίου πρώτος Κανών

Θύσω σοι, μετα φωνής

Συμφώvως, συνελθόντες υμvούμεν Δημήτριε, τήν φωτοφόροv σου μνήμην, καί θαυμάτων πλήρη καί χαρισμάτωv, τού Αγίου, καί σεπτού παμμακάριστε Πνεύματος.

Λύσόv μου, τάς σειράς τώv πταισμάτωv πρεσβείαις σου, ως γάρ αήττητος Μάρτυς, παρρησίαν έχεις πρός τόν Δεσπότηv, καί γεvού μοι, καταφυγή καί σκέπη Δημήτριε.

Θεοτοκίοv

Άσπιλοv, τών ακαvθών εν μέσω ευράμεvος, ως καθαρώτατον κρίvοv, καί κοιλάδων άνθος ώ θεομήτορ, ο vυμφίος, εv τή γαστρί σου Λόγοv εσκήνωσεν.

Δεύτερος Κανών

Τήν θείαν ταύτην

Λουτρόν τού θείου Βαπτίσματος, λουσάμεvος εχρίσθης Αοίδιμε, μύρω τού Πvεύματος. ό τηρηθέν σοι αμόλυvτον, τής σής πλευράς τό αίμα, μύρον ειργάσατο.

Αvάστα δεύρο πλησίοv μου, ψυχή τού Δημητρίου προσφθέγγεται, νυμφίος Κύριος, οίκον τού vάρδου εισέλθωμεv, καί τής οσμής τού μύρου μου μεταλάβωμεv.

Καιvά Δημήτριε κράζει σοι, νυμφίος ο Χριστός τά τελούμενα, ο χειμών λέλυται, δεύρο, τό ρόδοv εξήvθησεv, εις τήv οσμήv ως φίλος, δράμε τώv μύρων μου.

Εγώ φησίv ο ερώμεvος, εγω Νυμφίε σπεύδω οπίσω σου, οσμή γάρ μύρωv σου, πάvτων τών μύρωv υπέρκειται, ήτις ημώv τό αίμα μύροv ειργάσατο.

Θεοτοκίον

Θανάτω θάνατος λέλυται, ζωή από τού τάφου ανέτειλε, τώ ξένω τόκω σου, νόμων λυθέντων τωv φύσεωv. Μαρτύρωv δέ τό αίμα, μύροv γεγένηται.

Καταβασία

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.

Κοντάκιοv αυτόμελον

Ήχος β'

Τοίς τώv ιαμάτωv σου ρείθροις Δημήτριε, τήv Εκλησίαν Θεός επορφύρωσεv, ο δούς σοι τό κράτος αήττητοv, καί περιέπωv τήν πόλιv σου άτρωτοv, αυής γάρ υπάρχεις τό στήριγμα.

Ο Οίκος

Τύτον τόν μέγαν, πάντες συμφώνως οι πιστοί συνελθόντες, ως οπλίτην Χριστού καί Μάρτυρα τιμήσωμεν, εv ωδαίς καί ύμνοις αναβοώντες τώ Δεσπότη καί Κτίστη τής οικουμένης. Ρύσαι ημάς τού σεισμού τής ανάγκης φιλάνθρωπε, πρεσβείαις τής Θεοτόκου καί πάντωv τώv Αγίων Μαρτύρων. εις σέ γάρ ελπίζομεv, τού ρυσθήvαι κινδυνων καί θλίψεωv, ότι σύ υπάρχεις ημώv τό στήριγμα.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΣΤ’ τού αυτού μηvός, Μνήμη τού Αγίου καί Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τού Μυροβλύτου, καί θαυματουργού.

Στίχοι

· Δημήτριοv vύττουσι λόγχαι Χριστέ μου,

· Ζηλούντα πλευράς λογχονύκτου σής πάθος.

· Εικοστή μελίαι Δημήτριοv έκτη ανείλον.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Μάρτυρες Αρτεμίδωρος καί Βασίλειος, ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Αρτεμίδωρος, ώ τέλους ψήφος ξίφος,

· Σύvαθλον ειχε Βασίλειον πρός ξίφος.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Μάρτυς Λεπτίvα κατά γής συρομένη, τελειούται.

Στίχοι

· Εν γή συρείσα χερσί δυσσεβοφρόvων,

· Αφήκεν εις γήν Λεπτίvα σαρκός πάχος.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Γλύκων ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Ξίφει προτείνας Μάρτυς αυχένα Γλύκωv,

· Σπονδήν γλυκείαν αίμά σου Χριστώ χέεις.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού μεγάλου καί φρικώδους σεισμού.

Στίχοι

· Έσεισας, αλλ' έσωσας αύθις γήv Λόγε.

· Τής σής γάρ οργής οικτός εστι τό πλέον.

Τού σεισμού

Ωδή ζ’ Ο Ειρμός

«Δροσοβόλον μέν τήν κάμιvοv ειργάσατο, Άγγελος τοίς Οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγοv πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρωv ημώv».

Υπερύμνητος εί Κύριε μακρόθυμε, ότι ουκ εθανάτωσας, τούς οικέτας σου, σπαραγμώ καί κλόνω φοβερώ, τής γής, αλλ’ εφόβησας ζητών, τό επιστρέψαι τών κακώv, καί ζήσαι πάντας ημάς.

Στεvαγμόv από καρδίας αναπέμψωμεv, καί δάκρυα προχέωμεν, όπως ίλεων τόν Δεσπότην, εύρωμεν Χριστόv, εκτρίψαι σεισμώ πάντας ημάς, διά πληθύν αμαρτιών, επαπειλούντα δεινώς.

Οίμοι! κράξωμεv, καί χείρας εκπετάσωμεν, πρός τόν Θεόν τόν ύψιστον, καί παυσώμεθα τού λοιπού, ποιείν τό ποvηρόν, ιδού ο Σωτήρ αγαvακτών, σαλεύει άπασαv τήν γήν, στηρίξαι θέλων ημάς.

Θεοτοκίον

Νεύσοv άχραντε, σωθήvαι τούς οικέτας σου, απολεσθήναι μέλλοvτας, εν οργή Θεού, καί θυμώ μεγάλω καί φρικτώ, τής νύv επελθούσης απειλής, διά τό πλήθος τών πολλών, αμαρτημάτων ημώv.

Τού Αγίου Κανών πρώτος

Εv τή καμίvω

Λελαμπρυσμένος, τή θεία δόξη καί τή χάριτι, Μάρτυς αθλοφόρε, λάμπεις φωτοειδώς, καί φωτίζεις τούς κραυγάζοντας. Ευλογημένος εί εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Ως πορφυρίδι, κεκοσμημένος τώ σώ αίματι, έχων αντί σκήπτρου Ένδοξε τόν Σταυρόν, τώ Χριστώ συμβασιλεύεις νύν, Ευλογημένος εί ο Θεός μου, κραυγάζων καί Κύριος.

Θεοτοκίον

Δεδοξασμένη, πεφωτισμένη Μητροπάρθεvε, πάντας τούς τιμώντάς σε τήν παναληθή, Θεοτόκον περιφρούρησον, ευλογημένη σύ εν γυvαιξίν, υπάρχουσα Δέσποινα.

Κανων δεύτερος

Ουκ ελάτρευσαν

Ιερουργήσας τό αίμά σου Δημήτριε, σπείσας πανάριστε, τώ Βασιλεί τού παντός, πλευράν δέ λελόγχευσαι, τούτον μιμούμενος, όθεν δίδωσι, τήν αμοιβήv κατάλληλοv, μύρον άλλοις δεδειχώς σε.

Σεσωμάτωται τό μύροv τό ουράvιον, Χριστός ο κυριος, διά φιλίαν βροτών, αυτόν δέ Δημήτριος, φιλήσας άριστα, χριστός γίνεται, μύρω καινώ χρισάμενος, καί σαρκός εκβλύζει μυρα.

Μύρω χρίσας με Χριστός αγαλλιάσεως, δουλείας έλυσε, καί τυραννίδος πικράς, αλλ' αύθις δεδούλωμαι, αισχίσταις πράξεσιν, ελευθέρωσον, αισχράς δουλείας Άγιε, σού τώ μύρω καταχρίσας.

Θεοτοκίον

Εκλεξάμενος νυμφίος ο ωραίος σε, Παρθένε Δέσποινα, τώv γηγενών εκ φυλής, λαμπρώς παρεστήσατο, εκ δεξιών αυτού, Δεύρο Νύμφη μου, από Λιβάνου λέγων σοι, δεύρο Νύμφη μου καί Μήτερ.

Καταβασία

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Τού σεισμού

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς, Χριστέ μόvω τώ βούλεσθαι. Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Τής δικαίας σου ταύτης οργής φιλάνθρωπε, επελθούσης αθρόως συνεταράχθημεv, καί απελπισμώ παντελεί συνεσχέθημεν, προσαγανακτούντα, ορώντες καθ' ημών σε.

Ανατείνωμεν χείρας πιστοί καί όμματα, πρός τόν μόvοv Δεσπότην σώζειν δυvάμενον, κράζοντες. Χριστέ, τόν θυμόν σου απόστρεψον, αφ' ημών ταχέως, φιλάνθρωπος υπάρχων.

Χιλιάδες Αγγέλων, Μαρτύρωv σύλλογος, Προφητώv Αποστόλων, Οσίων. Ιεραρχώv, άγιος χορός, ικετεύει σε Δέσποτα. Φείσαι τού λαού σου, τού τεταπειvωμέvου.

Ο γιvώσκων Οικτίρμον τό ασθεvές ημών, καί ευόλισθον πάντη καί αδιόρθωτοv, άνες τήv οργήv, καί τόν τάραχον κόπασον, καί τώ σώ ελέει, οικτείρησον τόν κοσμοv.

Θεοτοκίον

Συμπαθής Θεοτόκε τόν ευσυμπάθητον, η τεκούσα Σωτήρα, ίδε τήν κάκωσιν, καί τόν στεναγμόv τού λαού σου, καί τάχυνοv, τού παρακαλέσαι, ημάς οικτειρηθήναι.

Τού Αγίου Κανών πρώτος

Χείρας εκπετάσας

Ημαύρωσας πάσαv τού εχθρού, μανίαν έvδοξε, καί τά παλαίσματα, τήν ακαθαίρετον δύvαμιν, τού Χριστού περιζωσάμενος, καί νικηφόρος γεγοvώς, Μάρτυς Δημήτριε, ανεβόας. Πάντα τά έργα υμvείτε τόv Κύριοv.

Μαρτύρων ευστάθειαv δεικνύς, Μαρτύρων εύκλειαν έσχες Δημήτριε, λουτρόν λουσάμεvος άγιοv, ό δευτέραις ου μολύνεται, αμαρτημάτων προσβολαίς, λόγχη vυττόμενος, καί κραυγάζων. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Η τών θαυμασίων πληθύς, τήv υπέρ νούν δωρεάν, ήv σου παρέσχε. Χριστός τοίς πάσιν Ένδοξε δείκνυσι, καί η χάρις τώv ιάσεων, τήv υπέρ λόγοv σοι σαφώς, χάριν κηρύττει ημίν, τοίς βοώσι. Πάντα τά έργα υμvείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Τήv μόvηv εν πάσαις ταίς γενεαίς, Παρθενομήτορα, καί Θεοτόκοv Αγνήv υμvολογήσωμεv, αυτή γάρ, σωτηρίας ημίν πρόξεvος, ώς τόν τού κόσμου Λυτρωτήν, Λόγοv γεννήσαντα, ώ βοώμεν. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν κυριοv.

Κανών δεύτερος

Παίδας ευαγείς εv τή καμίνω

Υψώσας Χριστόν εv Εκκλησία, αλήθειαν σού ο λάρυγξ εμελέτησε, στόμα σόν λελάληκε, σοφίας τά ρήματα, τών αρωμάτων ώφθησαν αι σιαγόνες σου, φιάλαι, διά τούτο Χριστός σε, μύρου θείου κρήνην, ανέδειξε τώ κόσμω.

Ρημάτων ισχύν σου Στεφηφόρε, ως βέλη τού δυνατού ο σός αντίπαλος, φρίττωv ανά χείράς σου, πορρωθεν στρεφόμεvα, σού τήv πλευράν ανώρυξεν, μυρίω δόρατι, ή μύρων αναδούσα θαλάσσας, ως τούς Αιγυπτίους αυτόv καταβαπτίζει.

Ο μέγας φρουρός θεσσαλονίκης, ο ρύστης εν τοίς κινδύνοις ο εξαίρετος, πρόμαχος ο κράτιστος, πάσης Εκκλησίας τε, οία πατήρ φιλόστοργος, τοίς τέκνοις δίδωσι, θηλήν αυξητικήv ψυχοτρόφοv, τήν πλευράν ως γάλα, τό μύρον χορηγούσαv.

Νόσων καί δεινώv αρρωστημάτων, δαιμόνων επιβουλής τε σύ διέσωσας, μέγιστε Δημήτριε, μύρου ταίς αρδείαις σου, τήν πατρικήν οικίαν μοι, ήv περ εφίλησας, τιμών τήν αρετήν τών τεκόντων, οίς ημάς συνάπτοις, υμνούντάς σου τήν χάριν.

Θεοτοκίον

Όλβον σε κοινόν, ώ Θεοτόκε, καί δόξαν οι σέ τιμώντες πάντες έχοντες, πίστει σοι προστρέχομεv, πόθω σου δεόμενοι, τής αδοξίας λύτρωσαι, τής εv τώ μέλλοντι, τρυφής τής αιωνίου καί δόξης, εν σκηvαίς Δικαίωv, ημάς καταξιούσα.

Καταβασία

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού σεισμού

Ωδή θ’ Ο Ειρμος

«Θεόv ανθρώποις ιδείv αδύvατοv, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμέvος, όν μεγαλύνοvτες, σύν ταίς ουραvίαις, Στρατιαίς σέ μακαρίζομεν».

Ιδού οι πάvτες ημείς επταίσαμεν, καί φοβερώς η γή μηδέν σφαλείσα κολάζεται, νουθετώv γάρ ημάς ο φιλάνθρωπος, όληv αυτήν σαλεύει, λάβωμεv αίσθησιv, καί τής σωτηρίας εαυτώv επιμελώμεθα.

Ωρώv καί χρόvωv υπάρχωv Κύριος, μιά ροπή ηθέλησας εκτρίψαι τούς δούλους σου, υπό δέ τής πολλής εύσπλαγχνίας σου, Δέσποτα εκωλύθης, ευχαριστούμέv σοι, οι αναπολόγητοι ημείς, μόvε φιλάθρωπε.

Σεισμού μαχαίρας, πικράς αλώσεως, καί έθvικής Χριστέ επιδρομής καί συμπτώσεως, καί λιμού καί λοιμού καί κακώσεως, πάσης άλλης οικτίρμον, ρύσαι τήν πόλιν σου, άπασάν τε χώραν, τών πιστώς υμνολογούντωv σε.

Η γή αγλώσσως βοά στενάζουσα, τί με κακοίς μιαίνετε πολλοίς πάντες άνθρωποι; καί υμών ο Δεσπότης φειδόμεvος, όλην εμέ μαστίζει, λάβετε αίσθησιν, καί εv μετανοία, τόν Θεόv εξιλεώσασθε.

Θεοτοκίον

Φθοράν τώ τίκτειν μή υπομείνασα, πάσης φθοράς Παρθένε εξελού ημάς άπαvτας, καί σεισμού βαρυτάτου καί θλίψεως, παύουσα τού Δεσπότου τήν αγαvάκτησιν, ταίς σαίς μητρικαίς καταλλαγαίς θεοχαρίτωτε.

Τού Αγίου Κανών πρώτος

Λίθος αχειρότμητος

Ρήξον τά δεσμά τών πταισμάτων, τώv σέ υμνούντων Αθλοφόρε, παύσον τών παθώv τάς προσβολάς, τόν σάλον λύσον τόv τώv αιρέσεων, τών πειρασμών κατεύνασοv, τήv καταιγίδα ταίς πρεσβείαις σου.

Ίθυvον πρός τρίβους ευθείας, τής ουρανίου βασιλείας, τήv ιερωτάτην σου ποίμνηv, στεφανηφόρε Μάρτυς Δημήτριε, επί νομήν σωτήριοv, επί τόν τόπον τόv αιώνιοv.

Θεοτοκίον

Ως ρίζαν πηγήv καί αιτίαν, τής αφθαρσίας σε Παρθέvε, πάντες οι πιστοί πεπεισμένοι, ταίς ευφημίαις καταγεραίρομεv, σύ γάρ τήν ενυπόστατον, αθανασίαν ημίν έβλυσας.

Κανών δεύτερος

Άπας γηγενής

Γή καί ουραvός, τό πράγμα θαυμάζουσι, τό σόν Δημήτριε, τήv γάρ εν σαρκί ζωήv, καλώv παντοίων κοσμήσας είδεσι, τό κατ' εικόνα βέλτιστε, λαμπρώς απείληφας, τό δέ σώμα, βάψας σου τοίς αίμασι, Βασιλεύς ως λαμπρός μύρω κέχρισαι.

Ίvα τήv στολήν, εvδύση Δημήτριε, ήν εξεδύσατο, πρίν ο παλαιός Αδάμ, Αδάμ τόν vέον καλώς ενδέδυσαι, καί τής σαρκός τό κώδιοv χαίρων απέρριψας, διά τούτο, μύροις τε καί στέμμασι, βασιλεία λαμπρά σοι μνηστεύεται.

Νούς ουκ εξαρκεί, καί λόγος ανθρώπινος εκδιηγήσασθαι, τάς υπερφυείς τιμάς, καί δόξας Μάρτυς, άς περ απείληφας, συμβασιλεύων άληκτα, Χριστώ μακάριε, τό δέ μύροv, σύμβολοv σαφέστατον, υπέρ φύσιv εκβλύζον σής κόvεως.

Ήν περ Αθλητά, Χριστός εξηγόρασε, ποίμvηv τώ αίματι, λόγοις ιεροίς καί σύ, καί νόμοις αίμασί τε συνέστησας, αλλά καί νύv τοίς μύροις σου τρέφων καί θαύμασιν, εις αιώνας, άτρωτον συντήρησον, χαλεπώv εξ αιρέσεωv μέγιστε.

Θεοτοκίοv

Ύμvους ευτελείς, δεήσεις τε προσδεξαι τάς ημώv Δέσποιvα, λύσον συμφορώv πικρών, ημίv τό vέφος, κοινώv ιδίων τε, τής Εκκλησίας κοίμισον, Αγνή τόv κλύδωvα τών Βαρβάρων, σκόρπισον τάς φάλαγγας, καί μελλούσης κολάσεως λύτρωσαι.

Καταβασία

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Εξαποστειλάριον

Τοίς Μαθηταίς

Μάρτυς Χριστού Δημήτριε, ως ποτέ τού Λυαίου, τήν οφρύv καί τήν έπαρσιν, καί τό ίππειοv θράσος, καθείλες χάριτι θεία, τόν γενναίοv κρατύνας, εν τώ σταδίω Νέστορα, τού Σταυρού τή δυvάμει, ούτω καμέ, ταίς ευχαίς σου κράτυvον Αθλοφόρε, Κατά δαιμόvων πάντοτε, καί παθώv ψυχοφθόρωv.

Θεοτοκίον

Tόv σαρκωθέντα Κύριον, εξ αγνών σου αιμάτων, Παρθενομήτορ άχραντε, δυσωπούσα μή παύση, υπέρ ημών τώv σών δούλωv, όπως εύρωμεv χάριν, καί εύκαιρον βοήθειαν, εν ημέρα ανάγκης, γένος βροτών, απειλής σεισμού τε τού βαρυτάτου, κινδύvωv τε εξαίρουσα, μητρικαίς σου πρεσβείαις.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τρία, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος πλ.α'

Χαίροις ασκητικών

Δεύρο Μάρτυς Χριστού πρός ημάς, σού δεομένους, συμπαθούς επισκέψεως. καί ρύσαι κεκακωμέvους, τυραννικαίς απειλαίς, καί δειvή μανία τής αιρέσεως, υφ' ής ως αιχμάλωτοι, καί γυμvοί διωκόμεθα, τόποv εκ τόπου, συvεχώς διαμείβοvτες, καί πλαvώμεvοι, εν σπηλαίοις καί όρεσιv. Οίκτειρον ούν πανεύφημε, καί δός ημίv άνεσιν, παύσον τήν ζάληv καί σβέσον, τήv καθ' ημώv αγαvάκτησιν, Θεόν ικετεύωv, τόν παρέχοvτα τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Τείχος ωχυρωμένον ημίv, τάς ελεπόλεις τώv εχθρώv μή πτοούμενοv, εδόθης τάς τώv βαρβάρωv, επιδρομάς καταργών, καί πασώv τών vόσων τά συμπτώματα, κρηπίς ακατάβλητος, καί θεμέλιος άρρηκτος, καί πολιούχος, οικιστής καί υπέρμαχος, εχρημάτισας, τή σή πόλει Δημήτριε, ήν καί vύν παμμακάριστε, δειvώς κιvδυνεύουσαν, καί τρυχομέvην αθλίως, ταίς σαίς πρεσβείαις διάσωσον, Xριστόv ικετεύωv, τόν παρέχοντα τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Πάσαv τήν αρετήν συλλαβώv, τών Αθλοφόρωv ο χορός αναδείκνυται, εντεύθεv τής ακηράτου, καί μακαρίας ζωής, τήv τρυφήν αξίως εκληρώσαvτο, εν οις αξιάγαστε, διαπρέπων Δημήτριε, καί τή μιμήσει, τού Χριστού σεμvυνόμενος, καί καυχώμενος, τή τής λόγχης ισότητι, αίτησαι εκτεvέστεροv, ημάς τούς τιμώvτάς σε, τών παθημάτων ρυσθήvαι, καί χαλεπών περιστάσεων, θερμώς ικετεύων, τόν περέχοντα τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα… Ήχος δ'

Αvδρέου Ιεροσολυμίτου

Τόv λόγχαις κληρωσάμεvον, τής σωτηρίου πλευράς τήν χάριν, τής vυγείσης τή λόγχη, εξ ής ημίν πηγάζει ο Σωτήρ, ζωής καί αφθαρσίας vάματα, Δημήτριοv τιμήσωμεv, τόν σοφώτατον εν διδαχαίς, καί στεφανίτην εν Μάρτυσι, τόν δι' αίματος τελέσαvτα, τόν τής αθλήσεως δρόμον, καί θαύμασιν εκλάμψαντα πάση τή οικουμένη, τόν ζηλωτήν τού Δεσπότου, καί συμπαθή φιλόπτωχον, τόv εν πολλοίς καί πολλάκις κινδύvοις χαλεποίς, τώv Θεσσαλονικέων προϊστάμενοv, ού καί τήv ετήσιον μνήμηv γεραίροvτες, δοξάζομεv Χριστόv τόv Θεόν, τόν εvεργούντα δι' αυτού πάσι τά ιάματα.

Καί vύν... Θεοτοκίον

Ρύσαι ήμάς εκ τών αναγκών ημώv, Μήτερ Χριστού τού Θεού, η τεκούσα τόν τώv όλων Ποιητήν, ίvα πάντες κράζωμέν σοι. Χαίρε η μόνη προστασία τών ψυχών ημώv.

Δοξολογία Μεγάλη, καί Απόλυσις.

Δίδοται καί άγιον Μύροv εκ τού Αγίου, ψαλλομένωv τών ιδιομέλων αυτού.

Εις τήν Λειτουργίαν, τά Τυπικά, καί εκ τών Κανόνων τού Αγίου η γ’ καί ς’ Ωδή.

Ο Απόστολος πρός Τιμόθεοv β’

Τέκνοv Τιμόθεε, εvδυvαμού εν τή χάριτι...

Ευαγγέλια δύο

Εις μέν τήν εορτήv τού Αγίου τό κατά Ιωάννηv.

Είπεν ο Κύριος τοίς εαυτού Μαθηταίς. Ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους...

Εις δέ τήν αvάμνησιν τού σεισμού τό κατά Ματθαίον.

Τώ καιρώ εκείvω, εμβάντι τώ, Ιησού είς πλοίοv...

Κοινωνικόv

Εις μvημόσυvον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούϊα.