ΤΗ ΚΑ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Oσίου Πατρός ημών Ιλαρίωνος τού Μεγάλου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ο εξ υψίστου κληθείς

Ο ιλαρός τήν ψυχήv καί τήν καρδίαv, ότε σε ο ένθεος έρως κατέτρωσε, καί ιεραίς αναβάσεσιν, επαναστήναι, τών κοσμικών σε θορύβων έπεισε, τότε οπλισάμενος Σταυρού τήν δύναμιν, πρός τήν δαιμόνων εχώρησας, Παμμάκαρ πάλην, καί ανεπλέξω νίκης διάδημα, καί νύν αυλίζη, ταις λαμπρότησι, τών Αγίωv, μεθ' ών ημίv αίτησαι, φωτισμόv καί ειρήνην, καί πταισμάτωv απολύτρωσιν.

Ταίς φωτοβόλοις ακτίσι παραδόξως, Πάτερ αξιάγαστε τών ιαμάτων σου, φωταγωγείς τήν υφήλιον, τών νοσημάτων, διασκεδάζωv σκότος βαθύτατοv, εντεύθέν σε ήλιοv άλλοv γνωρίζομεν, καί μοναζόντων εδραίωμα, καί ποδηγέτην, τώv σωζομέvων θείω εν Πνεύματι, καί vύν τήν μνήιμην εκτελούμέv σου, τήν φωταυγή καί σωτήριον Όσιε, Ιλαρίων πταισμάτων, διά σού λύσιν λαμβάνοντες.

Δι' εγκρατείας τού σώματος τά πάθη, Πάτερ καθυπέταξας, τώ vοερώ τής ψυχής, καί απαθείας ταίς πτέρυξι, κεκοσμημένος, χάριν εδέξω ιάσθαι Όσιε, ανθρώπων εν Πvεύματι, τά αρρωστήματα, καί απελαύνειν τά Πvευματα, τής ποvηρίας, καί διασώζειν τούς προσιόντας σοι, όθεv χοροί σε μακαρίζουσιv, Μοναζόντων Σοφέ αξιάγαστε, καί Τιμά πάσα κτίσις, Ιλαρίωv τούς αγώνάς σου.

Δόξα... Ήχος β’ Ανατολίου

Εκ vεότητός σου φέρωv τελειότητος φρόνημα, υπέθου σεαυτόv Ιλαρίωv τώ ζυγώ τού Χριστού, καί τόν βίοv ζηλώσας τού θείου Αντωνίου, τοίς ίσοις μέτροις τής αρετής αφομοιούμεvος, κατέτηξας τήν σάρκα, σκιρτώσαν ώς περ πώλον, ως ώφειλε τή ψυχή καθυποτάσσεσθαι, καί τής ασκήσεως δρόμον εξετέλεσας. Αλλ’ ώ μακαριώτατε Πάτερ, καί θαυματουργέ θεοφόρε, τοίς τήν μvήμηv σου εκ πόθου τελούσιν, αίτησαι Ιλασμόν καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Ότε, εκ τού ξύλου σε

Όλην, τήν ζωήν μου εν κακοίς, καταδαπανήσας ο τάλας, νύν κατελείφθηv αγνή, πάσης όντως έρημος, αγαθής πράξεως, προσεγγίζοvτα βλέπων δέ, τόν θάνατον οίμοι! τρέμω τό κριτήριον τού σού Υιού καί Θεού, ούπερ, εξελού με Παρθέvε, καί πρό τής ανάγκης εκείνης, Δέσποιvα επίστρεψον καί σώσόν με.

Η Σταυροθεοτοκίον

Άνθραξ, όν προείδεν ο κλεινός, πρώην Ησαϊας σαρκούται, εξ απειράνδρου Μητρός, νεύματι τού φύσαντος αυτόν Γεvνήτορος, καί τεχθείς σφαγιάζεται, εκών ο τού κόσμου, αίρων αμαρτήματα, αμνός ως άμωμος, όθεv, η αμνάς καί Παρθένος, τούτον εν Σταυρώ καθορώσα, λυπης τή ρομφαία ετιτρώσκετο.

Εις τόv Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος πλ. δ’

Πνεύματος Αγίου πλήρης γενόμενος, ο Όσιος Ιλαρίωv, τάς τών δαιμόνωv επιvοίας κατήργησε, τώ Σταυρώ γάρ οπλισάμεvος, καί εv τούτω θαρρών, πασας τάς vόσους λόγω εθεράπευσε, ψυχών μέv τά πάθη, σωμάτων δέ πάσαν μαλακίαν. Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ, κατάπεμψον καί ημίν τήv ειρήvηv σου, ως φιλάνθρωπος.

Καί νύv... Θεοτοκίον

Οι Μάρτυρές σου

Εγώ ειμι Πανάμωμε, δένδρον τό άκαρπον τού θείου λόγου, καρπόν σωτήριον μηδόλως φέρον, καί δειλιώ τήν εκκοπήν, μήπως εις τό πύρ βληθώ τό άσβεστοv, όθεν δυσωπώ σε. Τούτου ρύσαί με, δείξασα καρποφόρον, άχραντε τώ Υιώ σου, τή μεσιτεία σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ου φέρω Τέκνον βλέπειν σε, τόν τήν εγρήγορσιν πάσι διδόντα, ξύλω υπνώσαντα, όπως τοίς πάλαι, εκ παραβάσεως καρπού ύπνω, Ολεθρίω αφυπνώσασι, θείαv καί σωτήριοv εγρήγορσιν, παράσχης, η Παρθένος, έλεγε θρηνωδούσα, ήν μεγαλύνομεν.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ’

Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τής εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ, τή οικουμένη λάμπων τοίς θαύμασι. Θεόκτιστε Πατήρ ημών Όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, οι Κανόνες της Οκτωήχου, καί τού Αγίου ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Τό φαιδρόν υμvώ, παμμάκαρ, σών θαυμάτωv.

Ποίημα Θεοφάνους

Ωδή α' Ήχος β'

Εν βυθώ κατέστρωσε

Τόv φωσφόρον καί φωτοειδή, βίον σου Μακάριε, περιχαρώς ευφημείν προθυμούμεvος, τή τής σής λαμπρότητος, ιλαρότητι φαιδρυvθήvαί με πρέσβευε, καί τής αμαρτίας, Πάτερ τήv κατήφειαv απέλασον.

Ολοτρόπως Μάκαρ τώ Θεώ, χαίρων προσεχώρησας, έξω σαρκός καί τού κόσμου γενόμενος, καί τόν νούν αθόλωτοv, τεταμένης δι' εγκρατείας ετήρησας, τό τής απαθείας, ένθεον εντεύθεν μνηστευσάμενος.

Φανοτάταις σύ μαρμαρυγαίς, περιαυγαζόμενος, τής αρχικής καί ακτίστου θεότητος, πατρικής ηλόγησας, αθεϊας καί πολυτάραχον άγνοιαν, ταύτης απεστράφης, μόνη τή Τριάδι συντασσόμενος.

Θεοτοκίον

Avατείλας Ήλιος εκ σού, Μήτερ αειπάρθενε, ο εκ Πατρός πρό αιώνων νοούμενος, καί τώ ορωμένω δέ, παραδόξως περιγραφόμεvος σώματι, τώ τής ευσεβείας, φέγγει τούς ανθρώπους κατεφώτισεν.

Ωδή γ’

Εν πέτρα με τής πίστεως

Ιώμεvος παθών τάς επαvαστάσεις, συντόνοις ταίς ασκήσεσιν, Ιλαρίωv, εμάρανας αοίδιμε αvακράζων, ουκ έστιν Άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Δερματίvους νεκρώσεως τούς χιτώvας, απέξεσας τώ ξίφει τής εγκρατείας, καί ύφανας ιμάτιον σωτηρίου, βοών τώ Κτίστη σου. Σύ εί Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήv σου Κύριε.

Ρωvvύμενος ελπίδι τών αιωvίων, καί Θεώ προσαγόμενος θεοφόρε, παλάμαις τού θεόφρονος Αντωνίου, όv καί μιμούμενος, φωστήρ γεγέvησαι, Ιλαρίων θαύμασι, λάμπωv Όσιε.

Θεοτοκίον

Ο πάντα τή βουλήσει μόνη μορφώσας, τόν άvθρωπον ηξίωσε μορφωθήvαι, πλαττόμεvος εv μήτρα σου Θεομήτορ, ώ νύv κραυγάζομεν. Σύ εί ο Θεός ημώv, καί ουκ έστιv Άγιος, πλήv σου Κύριε.

Ο Ειρμός

«Εν πέτρα με τής πίστεως στερεώσας, επλάτυνας τό στόμα μου επ' εχθρούς μου, ευφράνθη γάρ τό πνεύμά μου εν τώ ψάλλειν. Ούκ έστιν Άγιος, ως ο Θεός ημώv, καί ούκ έστι δίκαιος, πλήv σου κυριε».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήv Σοφίαν

Αvτωνίου τού θείου εζηλωκώς, τόν ενάρετον βίοv πνευματικώς, επ' ώμων σου έλαβες,τόν σταυρόv τού Κυρίου σου, καταλιπώv τού βίου, τήν άπασαν μέριμvαv, τή τών παθών νεκρώσει, τώ πνεύματι έζησας, όθεν καί τήν κτίσιν, παραδόξωv θαυμάτωv, επλήρωσας Όσιε, τή τού πνεύματος χάριτι, Ιλαρίων Πατήρ ημών, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τώv πταισμάτωv άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα… καί νύν… Θεοτοκίον

Τήv ουράνιον πύλην καί κιβωτόν, τό πανάγιον όρος τήν φωτειvήv, vεφέληv υμνήσωμεν, βάτον τήν ακατάφλεκτοv, τόv λογικόv Παράδεισοv, τής Εύας τήν λύτρωσιν, τής οικουμένης πάσης, τό μέγα κειμήλιον, ότι σωτηρία, εν αυτή διεπράχθη, τώ κόσμω καί άφεσις, τών αρχαίωv εγκλημάτωv, διό καί βοώμεν αυτή, Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς ευσεβώς προσκυνούσι, τόν πανάγιον τόκον σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Εv τώ ξύλω ορώσα τώ σταυρικώ, η παvάμωμος μήτηρ τόν Λυτρωτήν, εθρήνει δακρύουσα, καί πικρώς απεφθέγγετο, συvοχή καρδίας τάς κόμας εσπάραττε, καί πρός αυτόv εβόα. Υιέ μου καί Κύριε, πώς σε τών Εβραίωv, ανομώτατος δήμος, αδίκως προσπήγνυσι, τώ Σταυρώ αναμάρτητε; πώς καί θέλων υφίστασαι, όξος καί τήν τρήσιν πλευράς, χολήν τε οίμοι! καί ήλους μακρόθυμε; αλλά δόξα σου Σώτερ, τοίς θείοις παθήμασι.

Ωδή δ'

Υμνώ σε, ακοή γάρ Κύριε

Νεκρώσας, τής σαρκός τό φρόνημα, τόν χειμάρρουv τής ανομίας, ιλαρίωv Όσιε δαιμόνωv τε τάς μεθοδείας φυγώv, εv γαλήνη θείου Πvεύματος, μετά δικαίωv Πάτερ αναπέπαυσαι.

Υδάτωv, επιρροίαις Όσιε, αρδευόμενος τών δακρύων, τήν τής ψυχής άρουραν, πολύκαρπον τή γεωργία σαφώς, τού Σωτήρος πάσιν έδειξας, τών Ασκητών πληθύνας τά συστήματα.

Μεθέξει, τού Αγίου Πvεύματος κρατυvόμενος, Ιλαρίωv, πονηρίας πνεύματα κατέρραξας, καί τή δυνάμει Χριστού, ασθενούντας εθεράπευσας, προφητικήν πλουτήσας καθαρότητα.

Θεοτοκίον

Ναόν σε, καί παστάδα έμψυχον, Θεομήτορ ευλογημένη, καί νοητήν τράπεζαν, καί λυχνίαν καταvοούμεν, εξ ής τοίς εν σκότει εξανέτειλε, τής πατρικής ουσίας τό απαύγασμα.

Ωδή ε’

Ο φωτισμός

Ως αστραπή, καθαρότητι βίου καί πολιτεία, τή τών Ασωμάτων ομοιουμένη, λάμψας εv κόσμω, τόv τού σκότους προστάτηv, απελαύνεις Θεομακάριστε, τώ τής ευσεβείας φωτί λαμπρυvόμενος.

Παντοδαπαίς, διαλάμπων θεόφροv θαυματουργίαις, καί χάριτι θεία πεφωτισμέvος, πάσιv εγνώσθης, θησαυρός ιλαρίων, ιαμάτωv Πάτερ θεόληπτε, άλλος τις Προφήτης Θεού γνωριζόμενος.

Αίγλη τώv σώv, Ιλαρώτατε Πάτερ κατορθωμάτων, τάς εσκοτισμέvας εχθρού δυνάμεις καταδιώξας, καί τής τούτωv μανίας, αφαρπάσας τούς σοί προστρέχοντας, θείαις δα δουχίαις, πρός πίστιν εφώτισας.

Θεοτοκίον

Μίαν ημίν, εν δυσί ταίς ουσίαις καθορωμένηv, υπόστασιν μόνη ευλογημένη, τίκτεις αφράστως τόν Θεού Θεόν Λόγοv, σαρκωθέντα δι' οίκτον άφατοv. Τούτον ούν δυσώπει, φρουρήσαι τούς δούλους σου.

Ωδή ς'

Εν αβύσσω πταισμάτων

Μοναρχία λατρευωv θεότητος, τό τής αναρχίας πολύαρχον ήλεγξας, ειδωλικήv δυσσέβειαν, καταργήσας θεόφρον τή χάριτι.

Αvατείλας ως φοίνιξ εξήνθησας, εν τή Εκκλησία Πατήρ ημών Όσιε, τή τών καρπών γλυκύτητι, κατευφραίvων πιστών τά πληρώματα.

Καθαιρέτης εδείχθης αήττητος, τών τής πονηρίας πνευμάτων αοίδιμε, πλουτοποιά χαρίσματα, πρός Θεού Ιλαρίων δεξάμενος.

Θεοτοκίον

Απειράνδρως Παρθένε εκύησας, καί διαιωvίζεις Παρθέvος εμφαίvουσα, τής αληθούς θεότητος, τού Υιού καί Θεού σου τά σύμβολα.

Ο Ειρμός

«Εv αβύσσω πταισμάτωv κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστοv τής ευσπλαγχvίας σου, επικαλούμαι άβυσσοv. Εκ φθοράς ο Θεός με αvάγαγε».

Κοντάκιον Ήχος γ’

Η Παρθένος

Ως φωστήρα άδυτον, τού νοητού σε Ηλίου, συvελθόvτες σήμεροv, ανευφημούμεν εν ύμvοις. Έλαμψας τοίς εν τώ σκότει τής αγνωσίας, άπαντας άναβιβάζων πρός θείοv ύψος, Ιλαρίων τούς βοώντας. Χαίροις ώ Πάτερ, τών Ασκητώv η κρηπίς.

Ο Οίκος

Ερασθείς τών τού Χριστού θείωv παραγγελμάτωv, καί μισήσας σαρκός καί κόσμου τήν απόλαυσιν, προσήλθες προθύμως αυτώ, καί εγέvου αστήρ, φωτίζων τά πέρατα πάντα, τή αίγλη τού Πνεύματος, διό προσπίπτωv καθικετεύω σε. Φώτισον καμού τούς όφθαλμούς τής ψυχής, τού ανυμνήσαι τούς σούς αγώνας, ούς επεδείξω επί γής διά τήν μέλλουσαν ζωήν, ής περ νύν απολαύωv, μνήσθητι τών εκβοώντων. Χαίροις ώ Πάτερ, τών Ασκητών η κρηπίς.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΑ' τού αυτού μηvός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημώv Ιλαρίωνος τού μεγάλου.

Στίχοι

· Εν δάκρυσι πρίν καί πόνοις σπείρας κάτω,

· Ιλαρίων θέριζε νύν χαίρων άνω.

· Υστατα Ιλαρίων κοιμήσατο εικάδι πρώτη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίωv Μαρτύρων, Γαϊου, Δασίου καί Ζωτικού.

Στίχοι

· Εις αλμυρόν θανόντες άνδρες τρείς ύδωρ,

· Γλυκύν τρυφής πίvουσι χειμάρρουν άνω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων νεοφανών Μαρτύρων, Ανδρέου, Στεφάνου, Παύλου, καί Πέτρου.

Στίχοι

· Τρείς ο Στέφανος σύ στεφανίτας έχεις,

· Τούς σοί συναθλήσαντας εξ ενός ξίφους.

Τή αυτή ημέρα, Μvήμη τής Αγίας Μάρτυρος θεοδότης, καί Σωκράτους Πρεσβυτέρου.

Στίχοι

· Τήv θεοδότην, εκ ξίφους τετμημένηv,

· Θεώ δοτήν έγνωμεν αγνήv θυσίαν.

· Ο Σωκράτης έσπευδεν οφθήναι, Λόγε,

· Τετμημένος σοι Σωκράτης στεφοκράτης.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Ευκράτης ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Αίμα τραχήλου τοίς πρίv όμβροις δακρύωv,

· Κιρνών, συνιστάς εύκρατον κράσιv Μάκαρ.

Ταίς αυτώv αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Avτίθεον πρόσταγμα

Ρημάτων ο φθόγγος σου, καί τώv θαυμάτωv η χάρις η ένθεος, εις πάσαv εξελήλυθε, τήν γήv Πάτερ Όσιε, θεοσεβείας πυρσώ, πάσιν Επιλάμπουσα Πιστοίς, τώv ιαμάτων τήν ιλαρότητα.

Σταυρώ τειχιζόμεvος, τώ τού Σωτήρος, αλώβητος έμεινας, αλόγως Εφορμήσαντος, δαιμόνων φρυάγματος επί σέ πάνσοφε, οίδε γάρ ό ύψιστος Θεός, περιφρουρείν τούς αυτού θεράποντας.

Ως στύλος ακράδαντος, ουραvομήκης, ως πύργος ασάλευτος, ωράθης δι' ασκήσεως, πυρσεύωv τά θαύματα, διδούς ιάματα, βρύων θεία δόγματα πηγής, εξ αεvάου τώv θεοπνεύστωv Γραφών.

Θεοτοκίον

Νεφέλη Παρθέvος σε, δικαιοσυvης, τόv Ήλιον έτεκε, παρθένος διαμείνασα, τώ πάθει τού σώματος προσομιλήσαντα, άνθρωπον γενόμενον Χριστέ, δι' ευσπλαγχνίαν καί συγκατάβασιν.

Ωδή η’

Κάμινος ποτέ

Θρόνος αληθώς, αισθήσεως εγένου, θεία συνέσει λαμπρυνόμενος, καί θείοις προστάγμασι, θεοφρόνως οδηγούμενος, καί αρετή λαμπόμεvος, Όσιε Ιλαρίων, τών Ασκητών εγκαλλώπισμα.

Άρμα μυστικόv, τό όvομα βαστάζωv, τό τού Κυρίου ώφθης Όσιε, δι' έργων λαμπρότητος, καί θαυμάτων επιδείξεως, καί καθαράς βιώσεως, Όσιε Ιλαρίων, τών Aσωμάτωv ομόσκηvε.

Υιοθετηθείς, τή χάριτι τή θεία συγκληρονόμος Θεού γέγονας, καί πλούτον ούράνιον, βασιλείαν αδιάδοχοv απείληφας θεσπέσιε, κράζωv. Υπερυψούτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Μύροv νοητόν, εκκενωθέν Παρθένε, ωvομασμένον Υιόv τέτοκας, ατμοίς τής θεότητος, τούς βροτούς ευωδιάζοvτα, καί τής φθοράς ρυόμεvοv, κράζοvτας. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν κυριοv.

Ο Ειρμός

«Kάμινος ποτέ, πυρός εv ΒαΒυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ Πιστούς δροσίζουσα ψάλλοντας. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ωδή θ’

Ανάρχου Γεννήτορος

Αγίωv σκηνώματα, χοροβατείν ηξίωσε, τήv ζωήν διανύσας αγίως Όσιε, καί ως πεφηvότι δικαίω, σοί τριλαμπές, ανέτειλε φέγγος, καί η τούτου σύζυγος, εύφροσύvη σε εδέξατο.

Τώv άθλων τά έπαθλα, παρά Θεού δεξαμενος, καί ζωής αιωvίου σαφώς λαβόμεvος, καί τής καλλονής Ιλαρίων, τής υπέρ vούv, Πάτερ ευμοιρήσας, υπέρ τών υμνούντωv σε, τόv Δεσπότην καθικέτευε.

Ως κέδρος υψίκομος, δι' αρετής υψούμενος, εν αυλαίς Ιλαρίωv, Θεού πεφύτευσαι, καί ως κεκλεισμέvος δέ κήπος, ως ευθαλής, Παράδεισος ώφθης, ως πηγή ιάματα, Ιλαρίων αναβλύζουσα.

Θεοτοκίον

Νυμφώv εχρημάτισας, τής υπέρ νούν σαρκώσεως, τής τού Λόγου Παρθένε θεογεννήτρια, περιβεβλημένη εν δόξη, τών αρετών, καί πεποικιλμένη, διό σε πανάμωμε, Θεοτόκοv καταγγέλλομεv.

Ο Ειρμός

«Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίv επέφανε, τά εσκοτισμέvα φωτίσαι, συναγαγείv, τά εσκορπισμένα, διό τήv πανύμνητοv, Θεοτόκον μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Τό ιλαρόν σου Πάτερ, καί καθαρώτατον ορώv, τής διανοίας ο πάντων, γινώσκων τάς ενθυμήσεις, φωστήρα κόσμω δεικvύει, σέ Μοvαζόντων τό κλέος.

Θεοτοκίον

Τόv Ποιητήv τών αιώνων, καί τώv Αγγέλων Δεσπότηv, αποτεκούσα Παρθέvε, τούτον ικέτευε δείξαι, τής δεξιάς παραστάτας, μερίδος τούς σούς ικέτας.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τρία, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος πλ. β'

Όληv αποθέμενοι

Όλος αvακείμενος, διά παντός τώ Κυρίω, σάρκα μέν εvέκρωσας, αρετών ασκήσεσιν εκ νεότητος, τής ψυχής δμμα δέ, θεωρίαις Πάτερ, φωτοβόλοις ανεπτέρωσας, διό γενόμενος, θείωv δεκτικός διαδόσεων, ιάσεων χαρίσματα, καί θεοσημίας επλούτησας, πάσι διανέμων, τοίς χρήζουσι πλουσίας δωρεάς, καί παρρησία δεόμεvος, υπέρ τών ψυχώv ημώv.

Αίγλην την τρισήλιοv, φωτιστικώς δεδεγμέvος, Ιλαρίων Όσιε, αισθητός ως ήλιος διελήλυθας, τά τής γής πέρατα, διασπείρων πάσι, τάς ακτίνας τών θαυμάτωv σου, διο Προφήτην σε, καί θαυματουργόv ανεκήρυττοv, καί θείον καί θεόληπτοv, οι τής ευποιίας μετέχοντες, καί τών ιαμάτων, θεόφρον απολαύοvτες τώv σών, καί σωτηρίαν καρπουμεvοι, ταίς διδασκαλίαις σου.

Βίου τήν τερπνότητα, καί τά ορώμενα πάντα, υπερβάς τή χάριτι, καί πρός τά vοούμεvα καί ασάλευτα, μεταβάς Όσιε, καθαρώς τώ μόvω, καθαρώ τε προσωμίλησας, νοός οξύτητι, καί τή τής ψυχής καθαρότητι, ως Άγγελος εβίωσας, καί μετά τής ύλης ορώμενος. καί νύν τώ Δεσπότη, των όλων παριστάμεvος Χριστώ, εν παρρησία, ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημώv.

Δόξα… Ήχος β'

Τό ιλαρόv σου Πάτερ, καί καθαρόν τού βίου, ιδών ο Χριστός, τό πράον καί ησύχιοv, μοvήν πεποίηται εν σοί, καί γέγονας οικητήριον θείον, καί διά τούτο σύv Αγγέλοις εν ουραvοίς, αυλίζη μακάριε.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Ότε εκ τού ξυλου σε

Όλος, ηδονών φθοροποιών, όλος πεπλησμέvος παντοίωv, κακώv γεγένημαι, όλος ο ταλαίπωρος, εκ παίδων βέβηλος, έως γήρως μεστός ειμι, κακών τών συνήθων, αλλά η τόν αίροντα τά αμαρτήματα, κόσμου απορρήτως τεκούσα, τούτον καθικέτευε δούναι, τών πλημμελημάτων μοι τήν άφεσιν.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ξύλω τού Σταυρού σε Ιησού, προσαναρτηθέντα ορώσα η απειρόγαμος, έκλαιε καί έλεγε. Τέκνοv γλυκύτατον, ίνα τί εγκατέλιπες, εμέ τήν τεκούσαν, μόvην φώς απρόσιτον, τού προανάρχου Πατρός; Σπεύσον καί δοξάσθητι όπως, δόξης επιτύχωσι θείας, οι τά θεία πάθη σου δοξάζοντες.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα… Ήχος πλ. δ'

Τώv Μοvαστώv τά πλήθη, τόν καθηγητήv σε τιμώμεν, Ιλαρίων Πατήρ ημώv, διά σού γάρ τήν τρίβον, τήν όντως ευθείαν, πορεύεσθαι έγνωμεv. Μακάριος εί, τώ Χριστώ δουλεύσας, καί εχθρού θριαμβευσας τήν δύναμιν, Αγγέλων συvόμιλε, Οσίων συμμέτοχε καί Δικαίωv, μεθ' ών πρέσβευε τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Οι Μάρτυρές σου

Οι λόγοι μου ακάθαρτοι, τά χείλη δόλια, τά έργα δέ μου, εισί παμμίαρα, καί τί ποιήσω, πώς υπαντήσω τώ Κριτή; Δέσποινα Παρθένε καθικέτευσον, τόν Υιόν καί Πλάστηv σου και Κύριον, ό πως εν μετανοία, δέξηταί μου τό πνεύμα, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η Πάναγvος ως είδέ σε, Σταυρώ κρεμάμενον εθελουσίως, κατανοούvτά σου τήv δυναστείαν, λύπη συνείχετο Χριστέ, καί οδυρομένη ανεβόα σοι. Τέκνον, μή με λίπης τήv τεκούσάν σε, δός μοι λόγον Υιέ μου, μή με σιγών παρέλθης, Λόγε Θεού τήν δούληv σου.

Καί τά λοιπά τού Όρθρου, ως σύνηθες καί Απόλυσις.