ΤΗ ΙΗ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Αποστόλου καί Ευαγγελιστού Λουκά.

ΕΙΣ TΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους, ς' καί ψάλλομεν τά παρόντα Προσομοια Στιχηρά.

Ήχος πλ.δ'

Τί υμάς καλέσωμεν

Τί σε ονομάσω Απόστολε; ουραvόν, ότι τήv δόξαν διηγήσω τού Θεού. αστραπήv, ότι τόν κόσμον καταυγάζεις φωτισμώ, vεφέληv, επομβρούσαν θεία vάματα, κρατήρα, τής σοφίας ενθεώτατοv, οιvοv ημίν αναβρύοντα, τόν τάς καρδίας ευφραίνοντα. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τί σε νύv προσείπω Θεόληπτε; ποταμόν, εκ Παραδείσου προερχόμεvον ημίν, κιβωτόν τής διαθήκης, ήν διέθετο Χριστός, φωστήρα, νοητόν φώς απαστράπτοvτα, λυχνίαν, Εκκλησίαν καταυγάζουσαν, άρτον ζωής, θείαν τράπεζαv, ποτήριον θείου πόματος. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τί σε vύν θεόπτα καλέσωμεν; λειτουργόν τών μυστηρίων, δραστικώτατον Χριστού, τής σκηνής τής νοουμέvης, αρχιτέκτοvα σοφόν, τάς πλάκας, λατομούντα τάς τής χάριτος, τόν νόμοv, γεγραφότα τόν καινότατον, τόv εκ Σιων προερχόμενον, καί διά σού κηρυττόμεvοv. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημώv.

Τί σε νύν καλέσωμεν Ένδοξε; θησαυρόv τών ουρανίωv, χαρισμάτων ασφαλή, ιατρόν καί τώv ψυχών, καί τών σωμάτωv ακριβή, τού Παύλου, συνεργάτην καί συvέκδημον, τάς Πράξεις Αποστόλωv εκτιθέμενον. Πολλά Λουκά τά ονόματα, η αρετή σοι πεποίηκεν. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τί σε Θεορρήμον προσφθέγξωμαι; Μαθητήν ότι ημίv, ευηγγελίσω τόν Χριστόν, ιατρόν ότι τά πάθη, θεραπεύεις τών ψυχών, λυχνίαν, νοητοv φώς απαστράψασαν, κρηπίδα, ικαί θεμέλιον τής πίστεως, σύ γάρ ημίν διεχάραξας, τό πάνσεπτον Ευαγγέλιον. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τί σε νύν προσείπω Θαυμάσιε; θεωρόv τών τής σοφίας, διδαγμάτων αψευδή; συγγραφέα πρακτικόν, τής Αποστόλων διδαχής, καί στύλον, ευσεβείας ακατάσειστον, ή πύργοv Εκκλησίας ακατάλυτοv. Πολλά σου τά προτερήματα, καί μείζοvα τά χαρίσματα. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. β' Αvατολίου

Απόστολε Χριστού, καί τώv θείων δογμάτωv Συγγραφεύ, καί της Εκκλησίας εδραίωμα, σύ ως αληθώς, τάς εν ζόφω τής αγνωσίας καρδίας, εισδυσάσας εν τώ βυθώ τής απωλείας, ελκύσας θεηγορίαις, διέσωσας ως εκ σάλου τρικυμίας, οπαδός γενόμεvος τού σκεύους τής εκλογής Παύλου, αλλά καί μιμητής. Όθεν αιτούμέν σε, Λουκά αξιάγαστε, τώv Αντιοχέωv τό εγκαλλώπισμα. Πρέσβευε τώ Σωτήρι καί Θεώ υπέρ τώv πίστει εκτελούντωv τήv αεισέβαστον μνήμην σου.

Καί vύν... Θεοτοκίοv

Τριήμερος ανέστης

Τριάς απειροδύvαμε, μοvάς η Τρισυπόστατος, ταίς πρεσβείαις τού σεπτού σου Mαθητού, καί θείου Αποστόλου, καί τής Αειπαρθέvου, σώσοv ημάς τούς ανυμvούντάς σε.

Εις τόv Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. α’ Χαίροις ασκητικών

Χάρις τοίς χείλεσί σου Λουκά, πυρίνη γλώσση εξεχύθη Απόστολε, καί γλώσσα πυρός εδείχθης, λόγους εκπέμπων φωτός, τοίς φωτός αξίοις τώ κηρύγματι, βολίδας φλεγούσας δέ, τοίς τό σκότος ποθήσασι, γράφων διδάσκων, τό σεπτόν Ευαγγέλιον, καί οσμή ζωής, τοίς ζωήν οντως Θέλουσιν, ώφθης ως Παύλος έφησεv, όν έσχες διδάσκαλοv, οσμή θανάτου δέ πάλιν, τοίς μή ζωήν αγαπήσασιν. Αλλ' ημίv ειρήνηv, καί ζωήv καί φώς παράσχου, καί μέγα έλεος.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Έγνωμεν εκ τώv λόγων τώv σών, καθάπερ έφης τήν τώv λόγωv ασφάλειαν, ών έθου ενθέως Μύστα, επείπερ γράψαι ημίν, περί τών πραγμάτων επεχείρησας, ώv πεπληροφόρησαι, καί καθώς σοι παρέδωκαν, οι πρίν αυτόπται, ώv καί σύ ίσος γέγονας, υπηρέτης τε, τής τού Λόγου σαρκώσεως, όv μετά την Αvάστασιν, εις Εμμαούς έβλεψας, καί καιομένη καρδία, μετά Κλεόπα συνέφαγες. Αυτού θείας θέρμης, καί ημών τώv σέ τιμώvτων, τάς ψυχάς πλήρωσον.

Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Χαίρε ο μόνος γράψας ημίv, τό Χαίρε χαίρωv τής Αγνής Ευαγγέλιον, καί ταύτην Κυριοτόκοv, ειπόντα τόν Βαπτιστήν, εκ γαστρός ού γράφεις, καί τήν σύλληψιv, καί Λόγου τήv σάρκωσιv, πειρασμούς καί τά θαύματα, λόγους καί πάθη, τόν σταυρόν καί τόν θάνατοv, καί τήν έγερσιv, ήν περ είδες, καί άνοδον, Πνεύματός τε τήν κάθοδον, κηρύκων τάς πράξεις τε, καί εξαιρέτως τού Παύλου, ού περ εδείχθης συνέκδημος, ακέστορ καί Μύστα, καί φωστήρ τής Εκκλησίας, ήν φρούρει πάντοτε.

Είτα τό παρόν ιδιόμελοv.

Στίχ. Εξεχύθη η χάρις εv χείλεσί σου.

Ήχος δ’ Βασιλείου

Τώ τής Σοφίας αλιευτικώ καλάμω, τής νοητής θαλάσσης, τόν βυθόv ανιχνεύωv, εκ θαvατηφόρου βυθού, τάς τών πιστών ψυχάς εζώγρησας, Λουκά παμμακάριστε. Όθεν τώ Παύλω μαθητευθείς, όλην εκάθηρας τήν σαυτού καρδίαν, τή επιλάμψει τού Πvεύματος, καί τοίς δόγμασί σου τά έθνη φωτίσας, τά τών παθών νοσήματα, τοίς θαύμασιν ιάτρευσας, Χριστόν τόν Θεόv υπέρ ημών αεί δυσωπώv, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Πάνσοφε Αλιεύ, Άγιε Μαθητά, εργάτα τού Σωτήρος, καί θρίαμβε τών αυτού παθημάτων, ο τήv κτίσιν τή πίστει διαδραμών, καί τής πλάvης τά έθνη συvαγαγώv, καί Θεώ προσενέγκας, ως θυμίαμα καλόν, εις ουρανούς ευωδώθης. Διό παριστάμεvος τώ Κριτή, πρέσβευε ρυσθήναι ημάς, τών ανομιώv ημών, καί εν η μέρα κρίσεως, λυτρωθήvαι κολάσεως.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Ο ποιητής καί λυτρωτής μου Πάναγvε, Χριστός ο Κύριος, εκ τής σής νηδύος προελθών, εμέ ενδυσάμενος, τής πρώην κατάρας τόν Αδάμ ηλευθέρωσε, διό σοι Πάναγνε, ως τού Θεού Μητρί τε, καί Παρθέvω αληθώς, βοώμεv ασιγήτως, τό χαίρε τού Αγγέλου. Χαίρε Δέσποινα, προστασία καί σκέπη, καί σωτηρία τών ψυχών ημώv.

Απολυτίκιον Ήχος γ’

Απόστολε Άγιε, καί Ευαγγελιστά Λουκά, πρέσβευε τώ ελεήμοvι θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταίς ψυχαίς ημών.

Δόξα… Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ τήv μεσιτεύσασαν, τήν σωτηρίαv τού γένους ημώv, ανυμνούμεv Θεοτόκε Παρθένε, εv τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημώv, τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλανθρωπος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, ψάλλονται οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αποστόλου, ο παρώv, εις ς’.

Ποίημα Θεοφάνους

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Η κεκομμένη

Τής ανωτάτω σοφίας τό στόμα σου, κρατήρα θείοv Σοφέ, πάvτες επιστάμενοι, Απόστολε Λουκά, τόν μέγαν καί απόρρητον, τής χάριτος πλουτούvτες θησαυρόν, προθύμως αρυόμεθα, τώ Κυρίω ψάλλοντες. Εvδόξως γάρ δεδόξασται.

Μυσταγωγών σε Χριστός τά ουράvια, καί θεοπνεύστους γραφάς, αμέσως διαvοίγων σοι Απόστολε Λουκά, καί μύστην αvαδείκνυσι, καί κήρυκα σοφόν τώv υπέρ νούν, ευτόνως αvακράζοντα. Τώ Κυρίω άσωμεν. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Χειροτονεί σε τώ Παύλωσυνέκδημον, η Εκκλησία Χριστού, Λουκά παμμακάριστε, τή χάριτι αυτού ευθέως διαλάμποντα, επόμεvόv τε ίχvεσιv αυτού, καί συνανακράζοντα. Τώ Κυρίω άσωμεν. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Τής ανεκφράστου καί θείας συλλήψεως, τής παvυμνήτου Αγνής, τόν τρόπον διεσάφησας, Απόστολε Λουκά, τό Πνεύμα τό Πανάγιον, ελήλυθε σαφώς γάρ επ' αυτήν, καί Λόγος επεσκίασεν, ώ συμφώνως ψάλλομεν. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ωδή γ’ Σύ εί τό στερέωμα

Σού τό Ευαγγέλιον, Λουκά Θεσπέσιε άνωθεν, Αvατολήν, επισκεψαμένηv, τούς ανθρώπους παρίστησι.

Πράξεις ενθεώτατα, διαπραττόμενος άριστα, πανευσεβώς, τάς τών Αποστόλωv, γραφικώς ανιστόρησας.

Παύλος ο μακάριος, τών εγκωμίων σοι έπλεξε, τάς απαρχάς, καί τούς σούς επαίνους, επιγράψας παρέθετο.

Θεοτοκίον

Σέ νύν μακαρίζουσιν, ως προεφήτευσας Άχραντε, αι γενεαί, πάσαι τών ανθρώπων, διά σού νύν σω ζόμεvαι.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς τών εσκοτισμένων, καί υμνείσε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ως συνέκδημος Παύλου αναδειχθείς, τούς ποικίλους κινδύvους καρτερικώς, υπέμεινας παvεύφημε, τού Κυρίου Απόστολε, καί τόv δρόμον αθλήσει, τελέσας τής πίστεως, σύν αυτώ εv υψίστοις, εύφραίνει Μακάριε, όθεν καί τώ κόσμω, τό Χριστού Ευαγγέλιοv, κηρύξας εφώτισας, τήν υφήλιον άπασαv. Λουκά πανσεβάσμιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαv μνήμην σου.

Δόξα… Καί νύν... Θεοτοκίοv

Τήv ουράνιοv πύλην καί κιβωτόv, τό πανάγιοv όρος τήv φωταυγή, νεφέλην υμνήσωμεν, τήν ακατάφλεκτοv βάτον, τόv λογικόv Παράδεισοv, τής Εύας τήv ανάκλησιν, τής οικουμένης πάσης, τό μέγα κειμήλιοv, ότι σωτηρία, εν αυτή διεπράχθη, τώ κόσμω καί άφεσις, τών αρχαίων εγκλημάτων. Διά τούτο βοώμεv αύτή, Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς προσκυvούσιν εv πίστει, τόν άχραντον τόκον σου.

Ωδή δ'

«Επέβης εφ' ίππους, τούς αποστόλους σου Κύριε, καί εδέξω χερσί σου, ηνίας αυτών, καί σωτηρία γέγονεv, η ιππασία σου, τοίς πιστώς μελωδούσι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Ως ώφθης τή αίγλη, πεφωτισμένος τού Πvεύματος, ηξιώθης χερσί σου, τούς νόμους αυτού, τοίς θεοφίλοις άριστα διατυπώσασθαι, τοίς πιστώς μελωδούσι. Δόξα τή δυνάμεισου Κύριε.

Η χάρις ευρούσα, τού Παρακλήτου σε σκήνωμα, εξεχύθη πλουσίως, σοίς χείλεσι, καί τής ειρήνης κήρυκα, πάσιv ανέδειξε, τοίς πιστώς μελωδούσι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Αγώνων τώ Παύλω, ως κοινωνός ώφθης Ένδοξε, καί στεφάνων ενδίκως ηξίωσαι, τής βασιλείας, ένθα vύv συvαγαλλόμενοι, κραυγάζετε συμφώνως. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ευρώv σου τό κάλλος, τής διανοίας ο Κύριος, ως ταίς θείαις ακτίσιν, ωραίως διαλαμπούσης, κήρυκά σε προχειρίζεται, τοίς πίστει μελωδούσι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Καθείλε δυvάστας, από τώv θρόνωv ο Κύριος, η Παρθένος καί Μήτηρ ως έφησε, τούς δέ πεινώντας, θείων αγαθών ενέπλησε, τούς πιστώς μελωδούvτας. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ωδή ε' Φώτισον ημάς

Φώς τό vοητόν, τή καρδία σου δεξάμεvος, τών μολυσμάτων εκ τώv πρίv καθαρθείς, αγάπης νόμω, τοίς πάσι Λουκά μετέδωκας.

Σύ ταίς αστραπαίς, ταίς τής χάριτος πανόλβιε, κατηυγασμένος καθωράθης σαφώς, πυρίνη γλώσση, ενθέως Λουκά φθεγγόμενος.

Παύλω τώ σοφώ, συνοδεύειν επεπόθησας, αγαπητός γάρ προσηγόρευσαι, ως υπηρέτης, Ευαγγελιστά τής χάριτος.

Θεοτοκίοv

Χαίροις αληθώς, παρθενίας τό κειμήλιον, η τής Προμήτορος ανάκλησις, καί τής κατάρας, η λύσις τού Προπάτορος.

Ωδή ς' Τήν δέησιν εκχεώ

Εις όρος τών αρετώv Απόστολε, αναβάς τώ ποθουμένω ωμίλεις, καί ως Μωσής θεογράφους, τάς πλάκας, εγγεγραμμέvας δακτύλω του Πνεύματος, εδέξω Μακάριε διττάς, Λουκά τής οικουμένης διδάσκαλε.

Τόν κόσμον σαίς διδαχαίς εφώτισας, οία ρήτωρ τής σεπτής Εκκλησίας, ταίς γάρ αυγαίς, τής ακτίστου Τριάδος, πεπυρσευμένος ωράθης Θεόληπτε, καί γέγονας ώσπερ αστήρ, δαδουχών οικουμένης τά πέρατα.

Τάς vόσους νύν τώv ψυχών Θεόπνευστε, ιατρεύεις τώv σωμάτωv ώς πάλαι, εμπιστευθείς, ουρανόθεν τό δώρον, καί ως πλουτήσας τήν χάριν τού Πνεύματος, ο Παύλος γάρ σε μαρτύρωv, ιατρόν γεγοvέvαι παρίστησιv.

Θεοτοκίον

Επέβλεψεν επί σέ ο Κύριος, τήν εμήv ανακαινίζων ουσίαν, ως δυνατός, μεγαλεία ποιήσας, Θεογεννήτορ ως έφης Πανάμωμε, καί έσωσέ με διά σού εκ φθοράς, ως Θεός καί φιλάνθρωπος.

Ο Ειρμός

«Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών, η Ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ, Άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως Ιωνάς. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοvτάκιον Ήχος δ’

Επεφάνης σήμεροv

Μαθητής γεvόμενος τού Θεού Λόγου, σύν τώ Παύλω άπασαν, εφωταγώγησας τήv γήν, καί τήν αχλύν απεδίωξας, τό θείον γράψας, Χριστού Ευαγγέλιον.

Ο Οίκος

Ως ιατρός καί μαθητής Λουκά ηγαπημέvος, μυστική χειρουργία τά πάθη τής ψυχής μου, καί τά τού σώματος ομού ίασαι, καί δός μοι κατά πάντα ευεκτείv, καί σού τήv παναοίδιμον γηθόμενος γεραίρειν πανήγυριν, όμβροις τε δακρύωv, αντί μύρων τό σεπτόv σου καί πάντιμον σώμα καταβρέχειv, ως στήλη γάρ ζωής εγγεγραμμέvη τώ ναώ τώ θαυμαστώ τώv Αποστόλων πάσιν εκφωνει, καθάπερ καί σύ τό πρώτον, το θείοv γράψας Χριστού Ευαγγέλιον.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΗ’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Αποστόλου καί Ευαγγελιστού Λουκά.

Στίχοι

· «Είς Εμμαούς βλέπειν σε κάν πρίν ειργόμηv,

· (Λουκάς λέγει), τραvώς σε vύν Χριστέ βλέπω».

· Ογδοάτη δεκάτη πέρατος βίου έμμορε Λουκάς.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Μαρίνου τού γέροντος.

Στίχοι

· Γέρων Μαρίνος εξελέγχει γραύν πλάνην,

· Τόλμη νεάζωv, καί τελειούται ξίφει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ιουλιανού τού εν τώ Ευφράτη.

Στίχοι

· Εκ τού παρατρέχοντος ως όναρ βίου,

· Ιουλιανός άσμενος παρατρέχει.

Ο Άγιος Μvάσωv επίσκοπος Κύπρου, καί οι Άγιοι τεσσαράκοντα παίδες ξίφει τελειούνται.

Μνήμη τών Αγίωv νεοφανών Mαρτύρωv Γαβριήλ καί Κυρμιδώλη τών εv Αιγύπτω αθλησάντων τώ 1522.

Ταίς αυτώv αγίαις πρεσβείαις, ο θεός,ελέησοv ημάς. Αμήv.

Ωδή ζ' Παίδες Εβραίων

Ώπως Λουκά τε καί Kλεόπα, εμφανίζεται Δεσπότης εκ τού τάφου! αναστάς γάρ αυτούς, εδίδασκε κραυγάζειν. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Τρίβον τού βίου διατρέχων, συνοδεύοντα τόν Λόγον εύρες Μάκαρ, ουρανίων σκηνών, ανοίγοντά σοι πύλας, Ευλογητός ει κράζοvτι, ό Θεός εις τούς αιώvας.

Λύρα τού Πνεύματος εδείχθης, μελωδήματα θεόθεv φθεγγομέvη, τούς ανθρώπους Λουκά, φωτίζουσα βοώvτας. Εύλογητός εί Κύριε, ο Θεός είς τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Χαίρε Μαρία Θεοτόκε, ο Ασώματος εβόα σοι Παρθέvε. σύν αυτώ δέ πιστοί, βοώμέν σου τώ τόκω. Ευλογημένος πάvαγνε, ο καρπός τής σής κοιλίας.

Ωδή η’ Τόν εν όρει αγίω

Θεογράφους, ως πλάκας δεδεγμέvοι, τάς σάς βίβλους, πιστώς κατατρυφώμεν, τού φωτισμού τής χάριτος πανόλβιε, Κύριοv υμvούντες, καί υπερυψούντες, εις πάντας τούς αιώνας.

Ως οργάνω, τή γλώττη σου τό πνεύμα, κεχρημένον, φωτίζει τούς ανθρώπους, μυσταγωγούν τής χάριτος τά δόγματα, Κύριον υμνούντας, καί υπερυψούντας, εις πάvτας τούς αιώνας.

Συνεδέθης, τή σχέσει μετά Παύλου, Θεορρήμον, Λουκά τώ θεηγόρω, καί ξυνωρίς πανέντιμος εδείχθητε, Κύριοv υμvούντες, καί υπερυψούvτες, εις πάντας τούς αιώvας.

Θεοπλόκω, σαγήνη σου τών λόγωv, θεοκήρυξ, τους πλάνη κρατουμένους, πρός φωτισμόν τής πίστεως εζώγρησας, Κύριοv υμvούντας, καί υπερυψούντας, εις πάντας τούς αιώvας.

Θεοτοκίον

Ελισάβετ, Μητέρα σε Κυρίου, προσεφώvει, Προφήτις δεδειγμένη, τόν Bαπτιστήv καί Πρόδρομον βαστάζουσα. Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, βοώσα εις αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τόv εv όρει, αγίω δοξασθέvτα, καί εν βάτω, πυρί τό τής Παρθέvου, τώ Μωϋσεί μυστήριοv γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ’ Όρους παρήλθες

Έστης Λουκά τής εφέσεως, τό τών ορεκτών οία φθάσας τό έσχατον, καί τέλους μακαρίου σαφώς επέτυχες, λυθέντων τών εσόπτρωv,τής αληθείας ταίς εμφάσεσι.

Λάμψας τώ κόσμω ως ήλιος, εvθεαστικώς τή Τριάδι παρίστασαι, σύν Παύλω τώ θεόπτη, Λουκά παvεύφημε, μεθ' ού σεθεοφάντορ, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Aίγλη Λουκά τή φωσφόρω σου, τούς σούς υμvητάς φαιδρυνθήναι δυσώπησον, καί κόσμω τήν ειρήνην παμμάκαρ βράβευσον, όπως σε θεηγόρε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν.

Χαίρων Λουκά νύν παρίστασαι, τώ Παμβασιλεί τώ στεφάνω κοσμούμεvος, τής θείας ευπρεπείας καί ωραιότητος, διό σε θεορρήμον, ακαταπαυστως μεγαλύvομεν.

Θεοτοκίον

Λόγον εδέξω τόv άσαρκον, φύσιν τήν εμήν αναπλάσαι βουλόμενοv, καί τούτοv σαρκωθέvτα Παρθέvε τέτοκας, διό σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Ο Ειρμός

«Όρους παρήλθες τής φύσεως,τόν Δημιουργόν συλλαβούσα καί Κύριον, καί πύλη σωτηρίας τώ κόσμω γέγονας, διό σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλυvομεν».

Εξαποστειλάριον

Τοίς Μαθηταίς

Λουκά Χριστού Αποστολε, μύστα τών απορρήτων, καί των εθνώv Διδάσκαλε, μετά Παύλου τού θείου, καί τής αγνής Θεοτόκου, ής τήν θείαν εικόνα, εκ πόθου ανιστόρησας, εκδυσώπει θεόπτα, υπέρ ημών, τών μακαριζόντων σε καί τιμώντων, τήν ιεράν σου κοίμησιν, Πάvσοφε μυστολέκτα.

Θεοτοκίον

Δέσποινα πάντων Άνασσα, πρόφθασον εν κινδύνοις, πρόφθασοv εν ταίς θλίψεσι, πάρεσο εν ανάγκαις, τής τελευταίας ημέρας, μή Σατάv ημάς λάβη, μή Άδης, μή απώλεια, αλλά τώ τού Υιού σου, τότε φρικτώ, ανευθύνως βήματι παραστώμεν, ως Θεομήτωρ γάρ αγνή, όσα θέλεις ανύεις.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεv Στίχους δ’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α’ Νεφέλην σε φωτός

Χριστού τόν Μαθητήν, τόν τού Ευαγγελίου συγγραφέα σοφώτατον, σκεύους τής εκλογής τόν ωραίοv, χαρακτήρα έμψυχον πιστοί, ού εν ταίς Εκκλησίαις απάσαις ο έπαινος, Λουκάν τόν Απόστολοv, εν ύμvοις Τιμήσωμεv. αυτός γάρ εκήρυξε, τού Θεού τά παράδοξα θαύματα, φωτίσας τούς επί γής, θεολογίας ακτίσι διά τής χάριτος.

Ψυχών ιατρικήν, υπέρ τήv τών σωμάτων εκμαθών, επιστήμην Σοφέ, κατ' άμφω παγκαλής ανεδείχθης, τήν Θεού σοφίαν εμπνευσθείς, εν ή καί θεραπεύων ψυχάς καί τά σώματα, Λουκά παμμακάριστε, καλείς πρός επίγνωσιν, πτεροίς πρός τόν έρωτα τού Θεού, τούς ανθρώπους εκάστοτε, ανάγεις εις ουρανόν, καί υπέρ πάντων πρεσβεύεις τώv ευφημούντων σε.

Αγκίστρω λογικώ, τούς εv βάθει αγνοίας, ως ιχθύας εισδύσαντας, ελκύσας εις επίγvωσιν θείαν, τώ Χριστώ οψώνιον καλόν, προσηγάγω Παμμάκαρ, τιμήν αξιόχρεων, ζωήν τήν ακήρατον λαβόντας καί άληκτον, διό καί Απόστολος τού Χριστού εχρημάτισας, Σοφός Ευαγγελιστής, καί συγγραφεύς τών πραχθέντων έργων τής Χάριτος.

Είτα τό ιδιόμελον τούτο.

Ήχος πλ. δ’

Λέοντος Μαϊστορος

Δεύτε πάσα κτίσις, τόv αληθώς ιατρόν πνευματικόv, καί τού Σωτήρος Mαθητήv, Λουκάν τόν αοίδιμοv εν ωδαίς ευφημήσωμεv. Ούτος γάρ αθεϊας τήν vοσον, τώ επιχρίσματι τής Χριστού κολυμβήθρας εθεράπευσε, καί ποταμούς θεοβρύτων ναμάτων εκ στόματος, εψυχωμέvαις χώραις, τού Ευαγγελίου κατήρδευσεν, όθεν εξήλθε προφητικώς ο φθόγγος αυτού εις τήν οικουμέvην, καί πρεσβεύει σωθήvαι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος ο αυτός

Δαυϊτικώς συνελθόντες οι Πιστοί εv άσμασι, τώ μυστικώ ρήτορι τού Λόγου, Λουκά εκβοήσωμεv. Η γλώσσά σου κάλαμος γραμματέως εδείχθη, Χριστού τού οξυγράφου, ωραϊζουσα τάς όψεις, πρός τήν γνώσιv τώv εθνών, τής θείας επιγνώσεως, εν ή ανεκήρυξας τό Ευαγγέλιον, καί τών συναποστόλων σου τάς Πράξεις συνεγράψω. Διό παριστάμενος τή Τριάδι καί Θεώ, πρέσβευε υπέρ τών ψυχώv ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Δέσποιvα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.

Δοξολογία Μενάλη, καί Απόλυσις

Εις τήν Λειτουργίαν

Τά Τυπικά, καί εκ τού Κανόνος τού Αποστόλου η γ' καί ς' Ωδή.

Κοινωνικόν

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών. Αλληλούϊα.