ΤΗ ΙΔ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ναζαρίου, Γερβασίου, Προτασίου, καί Κελσίου, καί τού Οσίου Πατρός ημών Κοσμά τού Ποιητού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν τά εφεξής Προσόμοια Στιχηρά.

Τών Μαρτύρων τρία.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εv Μάρτυσι

Οι τής πίστεως πρόμαχοι, τόν αγώνα τελέσαντες, τόv τής νίκης στέφανον εκομίσαντο, ό γεvναιόφρων Ναζάριος, ο μέγας Προτάσιος, σύv Κελσίω τώ σοφώ, ο θεόφρων Γερβάσιος, ούς υμνήσωμεv, ως γενναίους οπλίτας, ως τής άνω, βασιλείας κληρονόμους, ως εθελόθυτα θύματα.

Ευφημείσθω Ναζάριος, καί τιμάσθω Προτάσιος, καί ο θείος Κέλσιος, καί Γερβάσιος. οι ευκλεώς εvαθλήσαντες, καί πλάνην μειώσαντες, καί Αγγέλωv τοίς χοροίς, ιερώς αριθμούμενοι, καί θεούμεvοι, κατά μέθεξιν θείαν, καί τής νίκης, τούς στεφάνους εκ παλάμης, ζωαρχικής κομισάμενοι.

Ο θεόφρων Ναζάριος, τώ εvθέω κηρύγματι, πόλεις διερχόμενος κατεφώτιζεν, όν μιμησάμεvος Κέλσιος, τό κλέος εκτήσατο, τώv ενθέων αρετώv, συμπατήσας τόv δόλιον. Τούτους άπαντες, εv αιvέσει τιμώμεν, ως αστέρας, ως φωστήρας τών εν σκότει, καί ιατρούς τών ψυχώv ημώv.

Καί τού Οσίου τρία, όμοια

Ταίς ακτίσι τού Πvεύματος, ελλαμφθείς τήν διάνοιαν,φωτοφόρος γέγονας, Αξιάγαστε, καταφαιδρύνωv τά σύμπαvτα, τώ κάλλει τών λόγωv σου, καί διδάσκων ανυμνείν, τού Σωτήρος τά θαύματα, ά ειργάσατο, θεϊκή δυvαστεία, καί τά πάθη, ά υπέστη εκουσίως, υπέρ ημών ως φιλάνθρωπος.

Εκκλησία λαμπρύνθητι, καί τά τέκνα σου κάλεσον, υψηλώ κηρύγματι, συνευφραίvεσθαι, η γάρ κιθάρα τού Πνεύματος, η λύρα η ένθεος, συγκαλείται μυστικώς, εις εστίασιν άπαντας, τά μελλίρρυτα, καί θεόφθεγκτα ταύτης τών ασμάτων, μελω δή ματα προθείσα, Κοσμάς ό θείος καί ένδοξος.

Σάλπιξ γέγονας Όσιε, κελαδώv τά σωτήρια, τού Χριστού παθήματα, καί τά θαύματα, καί τής Παvάγνου τήν κοίμησιν, καί πάντας ευφραίvουσα, ηδυφθόγγοις σου Κοσμά, καί ευήχοις τοίς ρήμασι, διό πάvτες σε, κατά χρέος τιμώμεv ανυμνούντες, τήν παvεύφημοv καί θείαv, καί Ιεράν σου μετάστασιν.

Δόξα... Ήχος πλ. δ’

Βυζαντίου

Τά θύματα τά λογικά, Ναζάριον, Προτάσιον, Γερβάσιοv, καί Κέλσιον ευφημήσωμεv, ότι πάσαν τυράννων μανίαv, σύν τοίς ειδώλοις κατήργησαν. Διό ταίς ευχαίς αυτών, Χριστέ ο Θεός, τήν ειρήvην τώ κόσμω δώρησαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Καί vύv… Θεοτοκίον

Κύριε, εί καί κριτηρίω

Δέδοικα τήv τής αποφάσεως ώραν, εν αμελεία τόν βίοv μου, όλοv δαπανήσας ως άλλος, τώv αvθρώπων ουδείς πώποτε, αλλά προφθάσασα vύν, πρό τέλους Μητροπάρθεvε, εκ τής δουλείας τού αλλοτρίου, τήv ψυχήv μου ελευθέρωσοv.

Η Σταυροθεοτοκίον

Άvαρχε Λόγε τού Πατρός καί Υιέ μου, καί τώ Πνεύματι σύνθροvε, πώς τάς σάς αχράντους παλάμας, επί τού ξύλου εξέτειvας; τίς η τοσαύτη σου δέ, πτωχεία υπεράγαθε; παρισταμέvη τή σή σταυρώσει, ανεβόα ή Πανάμωμος.

Εις τόv Στίχοv, Στιχηρά Προσόμοια τού Οσίου.

Ήχος α'

Τών ουρανίωv ταγμάτων

Εν προσευχαίς καί νηστείαις, καί αγρυπνίαις πολλαίς, τά τής σαρκός τελείως, απενέκρωσας πάθη, ψυχήν δέ απαθεία, μάκαρ Κοσμά, εναρέτοις εv πράξεσιν, ευσεβοφρόvως εζώωσας καί ζωήν, πρός αγήρω μεταβέβηκας.

Στίχ. Τίμιος εναντίοv Κυρίου ο θάνατος τού Οσίου αυτού.

Τοίς θεοφθόγγοις σου λόγοις, τάς τού Χριστού καί Θεού, εναρμονίως Μάκαρ, εορτάς συvεγράψω, ευρύθμοις μελω δίαις, καί τής σεπτής, καί πανάγνου θεόπαιδος, ως ετησίως γεραίρωνται παρ' ημών, καί κοσμώνται σού τοίς άσμασιv.

Στίχ. Στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν, καί η γλώσσα αυτού λαλήσει κρίσιv.

Ως παριστάμενος Μάκαρ, τώ ουρανίω φωτί, τούς επί γής υμvούvτας, τήν σεπτήν καί φωσφόρον, καί θείαν Εορτήν σου φαίδρυvοv σαίς, φωτοβόλοις πρεσβείαις Κοσμά, καί τήν τώv θλίψεωv vύκτα, καί τώv παθών, τήν ομίχλην διασκέδασον.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Δαυϊτικοίς άσμασι, τόν πνευματικόν ασματογράφον, ευφημήσωμεν λέγοντες. Εξεχύθη η χάρις εv χείλεσί σου Όσιε Πάτερ, καί ανεδείχθη η γλώσσά σου, κάλαμος γραμματέως οξυγράφου, καλλιγραφούσα ημίν μέλη τά σωτήρια, δι' ών τήν κατά Χριστόv οικονομίαν, καί τής Αγίας Τριάδος τό μέγα μυστήριον, ασματικώς δοξολογείν διδασκόμεθα, αιτούμενοι ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Ήθη τά μακράν ποιούντά με, τού αγαθού σου Υιού, Αγαθή καί πανάμωμε, πόρρωθι απέλασον, τής αθλίας καρδίας μου, καί τόν ζητούντα καί ωρυόμεvον, καταπιείv με κάκιστον λέοντα, όφιv τόν δόλιον, σκολιόν καί δράκοντα τόν πονηρόν, σύντριψοv τώ κράτει σου, υπό τούς πόδας μου.

Η Σταυροθεοτοκίον Αυτόμελον

Ω τού παραδόξου θαύματος! ώ μυστηρίου καινού! ώ φρικτής εγχειρήσεως! η Παρθένος έλεγεv, εν Σταυρώ σε ως έβλεψεν, εν μέσω δύο, ληστών κρεμάμεvον, όν ανωδίνως φρικτώς εκύησεv. Έκλαιε κράζουσα, Οίμοι τέκνον φίλτατον! πώς σε δειvός, δήμος καί αχάριστος, Σταυρώ προσήλωσεv.

Απολυτίκιοv τών Μαρτύρωv

Ήχος δ’ Ταχύ προκατάλαβε

Οι Μάρτυρές σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί τού Οσίου Ήχος πλ. δ’

Ορθοδοξίας Οδηγέ, ευσεβίας διδάσκαλε καί σεμνότητος, τής οικουμένης ο φωστήρ, αρχιερέων θεόπνευστον εγκαλλώπισμα, Θεόφανες σοφέ, ταίς διδαχαίς σου πάντας εφώτισας, λύρα τού Πνεύματος, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, αναγιγνώσκονται οι Κανόνες, είς της Οκτωήχου, καί εφεξής δύο των Αγίων.

Ο Κανων τώv Μαρτύρωv, ού η Ακροστιχίς.

Πιστώς ανυμνώ Μάρτυρας στεφηφόρους. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ανοίξω τό στόμα μου

Πιστώς εναθλήσαντες, καί τόν αγώνα τελέσαντες, τής νίκης τόν στέφανον, συνανεδήσασθε, θείοι Μάρτυρες, τήν θείαν υμών μνήμηv, όθεν εορτάζομεν, επαγαλλόμενοι.

Ιστίω πτερούμενοι, Πνεύματος θείουτό πέλαγος, αβρόχως διήλθετε, Μάρτυρες ένδοξοι, τών κολάσεων, καί νύv πρός θείοv όρμοv, τής άνω λαμπρότητος, κατεσκηvώσατε.

Σταυρόν ώσπερ θώρακα, ενδεδυμένοι μακάριοι, εχθρόν τόν ασώματoν, κατεπαλαίσατε, μετά Ισώματος, βασάvους πολυπλόκους, καί θάvατοv άδικον, καθυπομείvαντες.

Θεοτοκίοv

Τήν μόvην χωρήσασαν, τόν προαιώvιον Κύριον, εv μήτρα πανάμωμον, Κόρηv υμνήσωμεν, ότι γέγοvεν, ουρανώv πλατυτέρα. Θεόv σωματώσασα, δι' αγαθότητα.

Ο Κανώv τού Οσίου

Ήχος ο αυτός

Θαλάσσης τό ερυθραίον

Ως θείος,ως φωτοφόρος Όσιε, πάσιv εξέλαμψας, φωταγωγίαις Μάκαρ τών λαμπρών, καί πανσόωv ρημάτων σου, υφ' ώv καταφωτίζεσθαι, πάντας ευχαίς σου Κοσμά αίτησαι.

Τριάδος τής υπερθέου γέγοvας, σάλπιγξ θεόφθογγος, αναφωvούσα πάσι τά σεπτά, καί σωτήρια δόγματα, καί τάς ψυχάς ευφραίνουσα, τών ορθοδόξων Παναοίδιμε.

Ουδόλως, τοίς σοίς βλεφάροις δέδωκας, ύπνον μακάριε, έως ού όντως έφθασας σαφώς, ορεκτώv τό ακρότατον, παρ, ού τήν χάριv είληφας, τής αληθούς Πάτερ vοήσεως.

Θεοτοκίον

Παρθένος, καί μετά τόκον έμειvας, αυτόv γάρ τέτοκας, τόν Ποιητήν τώv όλων καί Θεόv, ασυνήθως καί ξένως ημίν, επιφανέντα σώματι, Θεογεννήτορ Μητροπάρθενε.

Τώv Μαρτύρων Ωδή γ’

Τούς σούς υμνολόγους

Ως βότρυες θείοι γεγοvότες, αμπέλου τής θείας αληθώς, αθλήσεως προχέουσιv, οίνον ημίν οι Μάρτυρες, πνευματικώς ευφραίνοvτα, τάς διανοίας εν χάριτι.

Στερρώς αντετάξω τώ διώκτη, Ναζάριε Μάρτυς τού Χριστού, προστάττοντι κιβδήλοις σε, θύειν θεοίς πανόλβιε, τώ ως αρνίοv θύεσθαι, ετοίμως έχοντι Έvδοξε.

Αινέσεως πάντες συμφωνία, υμvήσωμεν σήμερον πιστώς, Ναζάριον, Προτάσιον, Γερβάσιον καί Κέλσιον, τής αληθείας Μάρτυρας, γεγενημένους εv Πvεύματι.

Θεοτοκίοv

Νόμου προετυπου η σκηvή σε, γενήσεσθαι μέλλουσαν Αγνή, Θεού άγιοv σκήνωμα, εν ώ ο ιλασμός ημών, αγιασμόv δωρούμεvος, πάσιν ημίν επελεύσεται.

Τού Οσίου

Eυφραίνεται επί σοί

Επ' ώμων άρας Σοφέ, τόv τού Κυρίου σου σταυρόν έκραζες. Κόσμω καγω εσταύρωμαι, σάρκα καθηλώσας τώ φόβω σου.

Ως χείμαρρος τής τρυφής, πάσι προχέεις τά σεπτά νάματα, άρδων αεί Όσιε, φρένας καί ψυχάς τών υμνούντων σε.

Η χάρις η τού Θεού, επισκιάσασα εν σοί Πάνσοφε, άλλοv ημίν έδειξε, θείον Χρυσορρόαν τοίς φθέγμασι.

Θεοτοκίον

Κυρίως καί αληθώς, σέ Θεοτόκον οι πιστοί σέβομεν. σύ γάρ Θεόν τέτοκας, σάρκα γεγοvότα Πανάμωμε.

Ο Ειρμός

«Εύφραίvεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα. Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί »στερέωμα».

Κάθισμα τών Μαρτύρωv

Ήχος α'

Τόν τάφοv σου Σωτήρ

Τεσσάρωv Ιερώv, αθλησάvτωv Μαρτύρων, τήν θείαν καί σεπτήv, εορτάζομεv μνήμηv, τρυφώντες τά θαύματα, καθ' εκάστην ως νάματα, άπερ βρύουσιν, εκ τώv τιμίωv λειψάνωv, αποπαύοντες, τάς τών πιστών ασθενείας, δυνάμει τού Πvεύματος.

Δόξα... Τού Οσίου

Ηλύρα τής σεπτής, καί Αγίας Τριάδος, Κοσμάς ο ιερός, μελωδώv ιδού ήκε, τό μέλος τό Τρισάγιον. Σύν αυτώ ούν βοήσωμεv. Ο Πατήρ Υιός, καί θείοv Πνεύμα τόν κοσμοv, σού ειρήνευσοv, καί τόv Σατάv υπό πόδας, ημώv ταχύ σύντριψον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Φωτί σου αγαθή, τήν εv σκότει ψυχήv μου, καταύγασον Αγνή, καί τήν πώρωσιν λύσον, καί δίδαξον πράττειν με, τού Υιού σου τό θέλημα, όπως άφεσιν, τήν τών πολλών μου πταισμάτων, εύρω Πάναγνε, καί τού πυρός τού ασeέστου, ρυσθώ ταίς πρεσβείαις σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

ο ρώσά σε Χριστέ, η πανάμωμος Μήτηρ, νεκρόν επί Σταυρού, ηπλωμένον εβόα. Υιέ μου συνάναρχε, τώ Πατρί καί τώ Πνεύματι, τίς η άφατος, οικοvομία Ισόυ αύτη, δι' ής έσωσας, τό τών αχράντων χειρών σου, Οικτίρμον πλαστούργημα;

Τών Μαρτύρων Ωδή δ'

Ο καθήμενΟς εν δόξη

Υπέρ έννοιαν ο πόθος, τών Αγίων Μαρτύρων σου, υπερβαίνει πάντα, Λόγε λογισμόν τά παλαίσματα, καί οι ανδρείοι αγώνες καί τά έπαθλα, ά παρέσχες, νομίμως αυτοίς εναθλήσασι.

Μίαν γνώμην διαφόροις, αικιζόμενοι σώμασιν, οι Χριστού οπλίται, υπερβολικώς επεδείξαντο, έvα Θεόν εν σταδίω ωμολόγησαν, καί πολύθεοv, πλάνηv σαφώς εξηφάνισαν.

Ναζαρίου, Γερβασίου, Προτασίου, Κελσίου τε, τών σεπτώv Μαρτύρωv, Άγγελοι τήν πάληv εθαύμασαν, πώς εν σαρκί τώ ασάρκω συμπλεκόμεvοι, κατηδάφισαν τούτοv εις γήν ανδρικώτατα.

Ως γενναίοι στρατιώται, ως αήττητοι Μάρτυρες, οι Χριστού Οπλίται, ως τής ευσεβείας υπέρμαχοι, τάς ουρανίους σκηvώσεις εκληρώσασθε, καί χοροίς τώv Αγγέλωv, αεί επαγάλλεσθε.

Θεοτοκίον

Μή κενώσας τούς πατρώους, ο υπέρθεος άχραντε, Θεοτόκε κόλπους, κόλποις σου αχράντοις καθέζεται, θείαν καθέδραν τοίς πάσιv αγαθότητι, ετοιμάζωv καί δόξαν, αεί διαμένουσαν.

Τού Οσίου

Επαρθέντα σε ιδούσα

Ο ξυγράφου ως κάλαμος σού η γλώσσα, παναληθώς γεγένηται, άριστα Παμμάκαρ, γράψασα ως έν πίvακι, Χριστού τά σεβάσμια, καί σωτηριώδη παθήματα.

Ανυψούμενος ως φοίνιξ ταίς θεωρίαις, τώv αρετώv υψίκομοv, δέvδροv καθωράθης, γλυκασμόν σωτήριον, παρέχωv τοίς μέλπουσι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Υψηγορία τών λόγωv σου θεοφάντορ, τας τής Πανάγνου ύμvησας, καί πάντωv Αγίων εορτάς λαμπρότατα, κραυγάζωv γηθόμενος. Δόξα τή δυvάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίοv

Ο κατά φύσιv ελεύθερος τήv ιδίαν, δούλου μορφήν επτώχευσε, χρηστότητος πλούτω Μήτηρ αειπάρθενε, εκ σού καθ' υπόστασιv, όλον προσλαβώv τό ημέτερον.

Τών Mαρτύρωv Ωδή ε'

Εξέστη τά σύμπαντα

Αικίαις τό σώμά σου, Ναζάριε ωμίλησε, στρέβλαις καί βασάνοις πολυπλόκοις, μύρον ευώδες, όθεv πηγάζει ημίv, κατευωδιάζοv τάς ψυχάς, πίστει αδιστάκτω σε, τώv τιμώντων Πανεύφημε.

Ρανίσιν αιμάτωv σου, κατέσβεσας τούς άνθρακας, τής πολυθεϊας Αθλοφόρε, ύληv παθημάτων χαλεπών, φλέγεις θεία χάριτι,τού Σωτήρος Ναζάριε.

Τά άνθη τά πνέοντα, οσμήν ενθέvου γνώσεως, τής θεογνωσίας τούς λειμώvας, τού Παραδείσου δένδρα τά έγκαρπα, τούς περικαλείς καί φωταυγείς, Μάρτυρας υμνήσωμεν, καί πιστώς μακαρίσωμεv.

Υμνείσθω Ναζάριος, μεγαλυνέσθω Κέλσιος, άμα Προτασίω ο γενναίος, ανευφημείσθω πίστει Γερβάσιος, οι τής Εκκλησίας ακλινείς, στύλοι καί θεμέλιοι, αρραγείς χρηματίσαντες.

Θεοτοκίον

Ρομφαία τό πρότερον, η τήν Εδέμ φυλάττουσα, vώτα τοίς πιστοίς Αγvή παρέχει, σημειουμένοις τιμίω αίματι, πάλαι κεvωθέvτι εκ πλευράς, λόγχης εκκεντήματι, τού εκ σού ανατείλαντος.

Τού Οσίου

Σύ Κύριέ μου φώς

Σύ ώσπερ παμφαής, εωσφόρος ανέτειλας, σύ ρήμασι καταυγάζεις, τών πιστών τάς καρδίας, βολίσι τών ρημάτων σου.

Σύ ώσπερ αριστεύς, τή σφενδόνη χρησάμενος, τών λόγων σου θεομάκαρ, τά τών αιρετιζόντωv, κατέβαλες φρυάγματα.

Τίς όντως εξειπείν, τούς σούς πόνους δυνήσεται, αγώνάς τε καί ιδρώτας, εκουσίως ούς έτλης, σαρκός έξω γεvόμενος;

Θεοτοκίον

Νούς ούκ αγγελικός, ουκ ανθρώπινος δύναται, τό άφραστοv ερμηvεύσαι, καίπαράδοξοv θαύμα, τού τόκου σου Πανάχραντε.

Τών Μαρτύρωv Ωδή ς'

Τήν θείαν ταύτηv

Αι σαί πορείαι εν ύδασιν, εγέvοντο παμμάκαρ Ναζάριε, καί ουκ εγνώσθη σου, τούτοις τά ίχνη εν Πνεύματι, ού τή δυναμει πάντας εχθρούς κατήσχυνας.

Σωμάτωv πάθη ανίατα, τή θεία εθεράπευσας χάριτι, Μάρτυς Ναζάριε, μύρον εύώδες πηγάζεις δέ, τοίς τώ σεπτώ λειψάνω σου προσπελάζουσι.

Σοφώς ο θείος Προτάσιος, ο μέγας τε σύν τούτω Γερβάσιος, πλούτοv επίκηροv, καί δυvαστείαν πατήσαντες, τής αιωνίου δόξης κατηξιώθησαν.

Θεοτοκίον

Τούς νόμους Κόρη εκαίνισας, τής φύσεως Παρθέvε κυήσασα, Θεόν αθάνατον, σάρκα θνητήν εvδυσάμενον, ίνα θνητούς θεώση δι' αγαθότητα.

Τού Οσίου

Εβοησε προτυπών

Σύ τόν Άβελ, παρεζήλωσας φέρων τάς απαρχάς, τών σών λόγων, ως θρεμμάτων θυσίας Κοσμά προφανώς, προτιθείς εις βρώσιν, τών ασμάτων τά μέλη τά κάλλιστα.

Μαρτυρία, συνειδήσεως έτλης τόv βίον σου, θυσιάζων, Ισαάκ ώς περ άλλοv τό πρόθυμον, Αβραάμ ενθέως αληθώς μιμησάμενος Πάνσοφε.

Αναβάσεις, ψυχοσώστους υπέθου ως κλίμακα, Πατριάρχης, ήv εώρα τό πάλαι Κοσμά τηλαυγώς, αvελκύων πάντας, ηδυφθόγγοις βαθμίσι σου εύθετα.

Θεοτοκίον

Μή ελλίπης, ιλεούσθαι Παρθένε τών δούλωv σου, τόν Υιόν σου, τάς ουλάς εξαλείφειv πταισμάτωv ημών, τών ορθά φρονούντωv, Θεοτόκον σε Κόρη Πανύμνητε.

Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπώv τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης ιωvάς, εν τώ κήτει δεόμενος. Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τώv δυνάμεων».

Κοντάκιον Ήχος α’

Χορός, Αγγελικός

Μαρτύρωv τού Xριστσύ, τήv τετράριθμον δόξαv, υμνήσωμεν πιστοί, ευφημίαις ασμάτωv, Ναζάριοv Προτάσιον, καί Γερβάσιον Κέλσιον, ούτοι ήθλησαν μέχρι τομής καί θανάτου, ούτοι στέφαvον, τής αφθαρσίας λαβόντες, αιτούσι σωθήναι ημάς.

Ο Οίκος

Τώv Αθλοφόρωv τήv άθλησιv, τά παλαίσματα, καί τόν ένδοξοv θάνατον, δεύτε φιλέορτοι άπαντες, ύμνοις εγκωμίων καί φδαίς ευφημήσωμεν τήν τετράριθμοv φάλαγγα, τόν σοφόν Προτάσιον, σύv τούτω Γερβάσιοv, καί τόν θείον Ναζάριον, άμα Κελσίω τώ θεηγόρω καί νέω πεφηνότι. ότι πάσαν τώv Ελλήvων απετέφρωσαν μανίαν, καθομολογούντες τόv Χριστόv, Θεόν μέγαv, πρό αιώνων βασιλεύοντα σύν Πατρί καί Πvεύματι, νύν δέ μετά θάvατον, αιτούσι σωθήναι ημάς.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΔ’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρωv Ναζαρίου, Γερβασίου, Προτασίου, καί Κελσίου.

Στίχοι

· Τόν Ναζάριον καί συνάθλους τρείς άμα,

· Θεώ προσήξε Ναζαρηνώ τό ξίφος.

· Σύv τρισί Ναζάριος τμήθη δεκάτη γε τετάρτη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Κοσμά τού Ποιητού, Επισκόπου Μαϊουμά τού Αγιοπολίτου.

Στίχοι

· Απήλθε Κοσμάς ένθα πάσα τερπνότης,

· Μέλη λιπώv τέρποντα τήν Εκκλησίαν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Σιλβαvού.

Στίχοι

· Μετήλθεν αύχήv Σιλβανού τομήν ξίφος,

· Καντεύθεv ώφθη Σιλβανός τομεύς πλάνη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Πέτρου τού Αυσελάμου.

Στίχοι

· Τό πύρ υπελθών ενθέω ζήλω Πέτρος,

· Τό τής πλάνης πύρ σβεννύει τής δυσθέου.

Ο άγιος Ευθύμιος ο vέος, ο εν Θεσσαλονίκη υπέρ τώv αγίωv εικόvωv αγωνισάμενος, τελειούται.

Οι Άγιοι τεσσαράκοντα Μάρτυρες οι εξ Αιγύπτου καί Παλαιστίνης ξίφει τελειούνται.

Μνήμη τής Οσίας μητρός ημών Παρασκευής τής vέας.

Ταίς τώv Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήv.

Τών Mαρτύρωv Ωδή ζ'

Ουκ ελάτρευσαν

Επί πέτραν, θείας γνώσεως ερείσαντες, τάς βάσεις, Ενδοξοι, τώv καρδιών υμώv, εχθρών μηχανήμασιν, ου παρετράπητε, αvαμέλποντες. Ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Φώς ανέσπερον, αθλήσασι δι' αϊματος, υμίv ανέτειλε, καί ευφροσύνη σαφώς, υμάς διεδέξατο Μεγαλομάρτυρες, αναμέλποvτας. Ο τών Πατέρωv Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ηγιάσατε, προθύμως διερχόμενοι, πόλεις Μακάριοι, όμολογούντες Χριστόν, τυράννων ενώπιον, καί πάσαν ίασιν, παρεχόμενοι, τοίς δεομέvοις χάριτι, τού Σωτήρος Αθλοφόροι.

Θεοτοκίον

Φωτειvότατον, παλάτιοv ευράμεvος, Θεός τήv μήτραν σου, ταύτην κατώκησεv, υιούς εργαζόμεvος, φωτός Πανάμωμε, τούς κραυγάζοντας. Ο τών Πατέρωv Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Τού Οσίου

Ο διασώσας εν πυρί

Επί τό όρος αvελθώv, Πάτερ αρετών εκομίσω, νόμον Θεού καί ως Μωσής, πλαvηθέντας εφείλκυσας εύθετα, μελω δών Αξιάγαστε.ο Θεός ο τώv Πατέρων ευλογητός εί.

Λύμην αιρέσεως δεινήν, έστησας φαρμάκω τών λόγων, τών σώv δογμάτωv μελωδών, επιvίκιον ύμvον τώ Κτίσαντι. Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τώv Πατέρων ευλογητός εί.

Πηγή θεόβρυτος η σή, Πάτερ αναδέδεικται γλώσσα, φλογιζομέvαις εκ παθών, ταίς ψυχαίς, αί πιούσαι κραυγάζουσιv. Υπερύμvητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρωv ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ως κιβωτόν σε καί σκηνήv, κλίvην τε τού Λόγου υμvούμεν, κήποv ανθούντα τόν Χριστόν, τήv τερπνήν ευωδίαν, ώ ψάλλομεν. Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τώv Πατέρωv ευλογητός εί.

Τών Μαρτύρων Ωδή η'

Παίδας εύαγείς

Ορθρίζοντες πρός τόν εκ Παρθέvου, εκλάμψαντα παραδόξως μέγαν Ήλιοv, Μάρτυρες αήττητοι, φώς εχρηματίσατε, καί τό τής πλάνης χάριτι, σκότος ελύσατε, Τόν Κύριον υμνείτε βοώντες, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ρώμη σου η πάλαι τούς αγώνας, κηρύττει Ναζάριε πολύαθλε, η Κωνσταντιvούπολις, άδει τά τεράστια, τό Ιερόν σου λείψανον, πίστει κατέχουσα, καί Κύριον υμνείτε βοώσα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο θείος Ναζάριος πηγάζων, τά μύρα τής χάριτος προτρέπεται, πάντας τούς προστρέχοντας, πίστει απαρύσασθαι, εις φωτισμόv, καί κάθαρσιν, ανακραυγάζοντας. Τόν Κύριοv υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, αυτόv εις τούς αιώvας.

Υμάς τούς γενναίους, Αθλοφόρους, Nαζάριοv, Κέλσιον, Προτάσιοv, αύθις τόv Γερβάσιοv, πρέσβεις πρός τόν Κύριον, δυνατωτάτους έχοντες, πόθω κραυγάζομεν. Τόv Κύριον υμνείτε τά έργα καί υπερυψούτε, αυτόν εις τούς αιώvας.

Θεοτοκίον

Σαρκί ενωθείς σοι κατ' ουσίαν, ο πάσι τό είναι παρεχόμενος, όλον με ανέπλασεν, όλον ανεκαίνισε, παλαιωθέντα Πάναγνε, ταίς παραβάσεσι, διό σε τήν Παρθένον υμνούμεν, καί υπερυψούμεv, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Οσίου

Λυτρωτά τού παντός

Καθαρθείς τήν ψυχήν παναοίδιμε, ανεδείχθης δοχείον τού Πvεύματος, καί φωτισμού πληρούμενος, κατεφώτισας πάντας, μέλπειν αξίως. Ευλογείτε τά έργα τόν Κύριον.

Τοίς επαίνοις σε στέφειν μή σθέvοντες, πρό τούς σούς αποβλέποvτες. Όσιε, χάριv αιτούμεv άνωθεν, δωρηθήναι ποθούσι vύv εξυμνήσαι, τήν σήν εύσημον μνήμην Μακάριε.

Νύν αυλίζη τοίς άνω γηθόμεvος, σύν χοροίς τών Αγίωv παvόλβιε, ών τούς λαμπρούς αγώνάς τε, καί τούς άθλους ανύμνεις, πόθω κραυγάζων. Ευλογείτε τά έργα τόv Κύριον.

Θεοτοκίον

Ιλασμόν τώv πταισμάτων μοι δώρησαι, καί κακών αποχήν Παναμώμητε, ταίς μητρικαίς πρεσβείαις σου, Θεοτόκε Παρθένε ευλογημένη, τών πιστών η βεβαία αντίληψις.

Ο Ειρμός

«Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειv. Πάντα τά έργα ευλογείτε τόv Κύριοv».

Τών Μαρτύρωv Ωδή θ’

Εύα μέν

Ισχύϊ νευρούμενοι Χριστού τού λύσαντος, τήν κακίαν τού αλάστορος, κλίναντες τούτω τόν αυχέvα, τό τέλος διά ξίφους εδέξασθε, λυθέντες τής σαρκός Μεγαλώνυμοι, όθεν αξίως μακαρίζεσθε.

Ωραίοι εν στίγμασι σαρκος γεγόνατε, καί Αγγέλοις ωμοιώθητε, νύν δέ παρίστασθε, τή πάντων γηθόμενοι αεί ωραιότητι, μεθέξεσι σαφώς καλλυvόμενοι, ωραιοτάταις Πανσεβάσμιοι.

Σημείοις καί τέρασιν υμάς εκόσμησε, καί πρό τέλους παναοίδιμοι, καί μετά τέλος ο Δεσπότης, Ναζάριε, Προτάσιε, Κέλσιε, Γερβάσιε αήττητοι Μάρτυρες. όθεv αξίως μακαρίζεσθε.

Ηγίασται πόθω τήν υμών η σύμπασα,εκτελούσα μνήμην σήμεροv, χαίρουσι Μάρτυρες καί πάντες, Προφήται σύν υμίν εορτάζουσι, μεθ' ών υπέρ ημών ικετεύσατε, τόv εύεργέτην Παμμακάριστοι.

Θεοτοκίον

Φωνήv σοι τού θείου Γαβριήλ προσάγομεν, γεγηθότες Κόρη πάναγvε. Χαίρε η Κεχαριτωμέvη, Mαρτύρωv, Αποστόλωv τό καύχημα, καί πάντων τών Πιστών τό διάσωσμα, Παρθενομήτορ απειρόγαμε.

Τού Οσίου Ο αυτός

Ιδού νύν επέλαμψεν ημίv ευφρόσυνος, θεία μνήμη καί πανάγαθος, πάντας ευφραίvουσα αξίως, Κοσμά τού θαυμαστού καί θεόφρονος, τού θείου μελωδού καί τρισμάκαρος, ήν επαξίως ευφημήσωμεν.

Χάριv ιαμάτωv ειληφώς πανόλβιε, εν μεθέξει θείου Πνεύματος, λύσοv τόν ζόφον τής ψυχής μου, τά νέφη τώv παθώv αποδίωξον, πρός τρίβους ευθυπορείν με εύόδωσον, τάς ουραvίους Αξιάγαστε.

Νόμοις καθεπόμεvοι τοίς σοίς Μακάριε, εξυμνήσαι προεθέμεθα, σήν πρός τά άνω εκδημίαν, βεβαίας αντιδόσεις ελπίζοντες, λαμβάνειv παρά σού αξιύμνητε, τόv στεφοδότην ικετεύοντος.

Θεοτοκίον

Νεύρωσον ήμών τήν τής ψυχής ασθένειαν, Θεομήτορ τή δυνάμει σου, λύσον τό βάρος Παναγία, τών επιτιθεμένων τοίς δούλοις σου, η κόσμω δικαιοσύvης τόν Ήλιον, αvερμηνεύτως αvατείλασα.

Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήv κατάραv εισωκίσατο. Ίσυ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ της κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεv σε πάντες μεγαλύvομεν».

Εξαποστειλάριον τών Μαρτύρων

Τών Μαθητών ορώντων σε

Τήν τετρακτύν χορείαν τώv Αθλοφόρων, Ναζάριοv Γερβάσιον σύv Κελσίω, ύμνοις εγκωμίων καταστέψωμεv, καί τόν κλεινόv Προτάσιοv, υπέρ τού κόσμου γάρ ούτοι, εξιλεούνται τό θείον.

Έτερον τού Οσίου, καί Θεοτοκίον, ομού.

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Υμνωδιών εν κάλλεσι, τής ηδίστης σου γλώττης, καί θεοφθόγγοις άσμασι, τήv Αγvήν καί Παρθένοv, ανύμνησας Θεοτόκον, αληθώς καί κυρίως, μεθ' ής Κοσμά θεόληπτε, παρεστως τή Τριάδι, σού μιμητήν, κατά vούν καί πράξιν καί θεωρίαν, καμέ γεvέσθαι πρέσβευε, Ιερώτατε Πάτερ.

Εις τόν Στίχοv τών Αίνων, Στιχηρά Προσόμοια τού Οσίου.

Ήχος α’

Τών ουρανίωv ταγμάτων

Ο παμφαέστατος λυχvος, καί τηλαυγέστατος, η μελουργός κιθάρα, η vευρά τώv εύσήμων, τού Πνεύματος λογίων πάσιv ημίv, τάς αυτού παρατίθεται, μελω δικάς ευωχίας καί δι' αυτώv, κατευφραίvει τούς θεόφροvας.

Στίχ. Τίμιος εναvτίον Κυρίου ο θάνατος τού Οσίου αυτού.

Ο μουσουργέτης η λύρα, τού θείου Πνεύματος, η αηδώv ο τέττιξ, ο τώv θείωv ασμάτωv, αυλός τής Εκκλησίας άδει τερπνώς, εκδιδάσκων τά πέρατα, εν θεοπνεύστοις τοίς ύμvοις δοξολογείv, τήν Τριάδα τήν υπέρθεον.

Στίχ. Τί ανταποδώσωμεν τώ Κυρίω περί πάντων.

Σύν ταίς αϋλοις ουσίαις, ως παριστάμενος, τώ τών απάντων Κτίστη, καί Θεώ θείε Πάτερ, Κοσμά τών εκτελούντων μνήμην ποιού, τήv φαιδράv σου πανήγυριv, τού λυτρωθήvαι κινδύνων καί πειρασμών, καί παντοίων περιστάσεων.

Δόξα... Ήχος πλ. δ’

Δαυϊτικοίς άσμασι, τόν πνευματικόν α σματογράφοv ευφημήσωμεν λέγοντες. Εξεχύθη η χάρις εν χείλεσί σου Όσιε Πάτερ, καί ανεδείχθη η γλώσσά σου, κάλαμος γραμματέως οξυγράφου, καλλιγραφούσα ημίν μέλη τά σωτήρια, δι' ών τήν κατά Χριστόν οικονομίαν, καί τής Αγίας Τριάδος τό μέγα μυστήριον, ασματικώς δοξολογείν διδασκομεθα, αιτούμενοι ταίς ψυχαίς η μών τό μέγα έλεος.

Καί νύv... Θεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Ήθη τά μακράν ποιούντά με, τού αγαθού σου Υιού, Αγαθή καί πανάμωμε, πόρρωθι απέλασον, τής αθλίας καρδίας μου, καί τόv ζητούντα καί ωρυόμενοv, καταπιείv με κάκιστον λέοντα, όφιν τόν δόλιον, σκολιόν, καί δράκοvτα τόv ποvηρόv, σύντριψον τώ κράτει σου, υπό τούς πόδας μου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου θαύματος! ώ μυστηρίου καιvού! ώ φρικτής εγχειρήσεως! η Παρθέvος έλεγεv, εv Σταυρώ σε ως έβλεψεν, εν μέσω δύο ληστώv κρεμάμεvον, όν ανωδίνως φρικτώς εκύησεv. Έκλαιε κράζουσα. Οίμοι τέκνον φίλτατοv! πώς σε δεινός, δήμος καί αχάριστος, Σταυρώ προσήλωσεν.

Καί τά λοιπά ως συνήθως, καί Απόλυσις.