ΤΗ Ι' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ευλαμπίου καί Ευλαμπίας.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τών Αγίων γ'.

Ήχος δ' Έδωκας σημείωσιν

Ηλίου λαμπρότερον, λελαμπρυσμένη η μνήμη σου, τοίς πιστοίς εξανέτειλε, τήν κτίσιν φωτίζουσα, θείαις φρυκτωρίαις, Ευλάμπιε μάκαρ, καί παθημάτων τήν αχλύν, καί τών δαιμόνων νύκτα διώκουσα, διό σε μακαρίζομεν, καί ετησίως γεραίρομεν, ως φωστήρα παγκόσμιον, πρεσβευτήν ως θερμότατον.

Σιδή ρω ξεόμενος, καί ταίς λαμπάσι φλεγόμενος, καί ειρκτή συγκλειόμενος, ξύλω αναρτώμενος, καί θηρίοις βρώμα, διδόμενος μάκαρ, απαρασάλευτος τόν νούν, διεφυλάχθης τή θεία χάριτι, καί νίκης διαδήματι, κατεκοσμήθης Ευλάμπιε, διά τούτο τήν μνήμην σου, χαρμοσύΝως γεραίρομεν.

Τήν Εύαν τόν τρώσαντα, καί Παραδείσου εξώσαντα, πολυμήχανον έτρωσας, τρωθείσα τώ έρωτι, του Παμβασιλέως, Χριστού Εύλαμπία, καί υπομείνασα στερρώς, σώματος τρώσιν καί πάσαν βάσανον, διό μεθέξει κρείττονι, θείας θεώσεως έτυχες, υπέρ πάντων πρεσβεύουσα, τών πιστώς εύφημούντων σε.

Δόξα... Ήχος δ'

Ιωάννου Μοναχού

Τή φιλαδελφία η ομωνυμία συγκραθείσα, καί η αγνεία τή απαθεία συμμιχθείσα, αβλαβώς διεφύλαξε τής γνώμης τό εύτονον. όπου γάρ Θεός ο ποθούμενος, κόσμος όλος καταπεφρόνηται. Ώ τού θαύματος! ο όφις νενέκρωται, καί ο εις ύψος αδικίαν λαλήσας, υποχθόνιος αυταδέλφοις Μάρτυσι καταπέπτωκεν, Ευλαμπίω τώ σοφώ και Εύλαμπία. Τούτοις ευστοχωτάτοις άσμασι βοήσωμεν, οι καλώς εν Χριστώ τόν δρόμον τελέσαντες, αιτήσασθε τώ κόσμω τήν ειρήνην, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Έδωκας σημείωσιν

Χαίρε ηλιόμορφε, ηλίου άδυτον όχημα, η τόν Ήλιον λάμψασα, τόν απερινόητον, χαίρε νούς αστράπτων, θείαις φρυκτωρίαις, η λαμπηδών τής αστραπής, η διαυγάζουσα γής τά πέρατα, η όντως χρυσαυγίζουσα, η παγκαλής καί πανάμωμος, η τό φώς τό ανέσπερον, τοίς πιστοίς εξαστράψασα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ρήγνυται χειρόγραφον, τό απ' αιώνος νυγείσης σου, τής πλευράς Πολυέλεε, Αδάμ τού προπάτορος, καί η απωσμένη, φύσις τών ανθρώπων, ρανίσιν αίματος τού σού, καθαγιάζεται ανακράζουσα. Δόξα τή ευσπλαγχνία σου. δόξα τή θεία σταυρώσει σου, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος δ'

Τώ τής Τριάδος φωτί, η αυτάδελφος ξυνωρίς λαμπρυνθείσα, τών τυράννων τήν ωμότητα κατέβαλεν. όθεν καί τήν φλόγα καταπατούντες, χορεύοντες έψαλλον. Ιδού δή τί καλόν, ή τί τερπνόν, αλλ' ή τό κατοικείν αδελφούς άμα; Καί πρός ένθεον δόξαν αποβλέποντες, ουρανίου δόξης κατηξιώθησαν, Χριστώ τώ Θεώ, υπέρ ημών αεί πρεσβεύοντες, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Έδωκας σημείωσιν

Δαιμόνων κλονούμενον, ταίς προσβολαίς καί εις βάραθρον, απωλείας ωθούμενον, οικτείρησον Δέσποινα, καί στερέωσόν με, αρετών εν πέτρα, καί τάς βουλάς τών δυσμενών, διασκεδάσασα καταξίωσον, ποιείν με τά προστάγματα, τού σού Υιού καί Θεού ημών, όπως τύχω αφέσεως, εν ημέρα τής κρίσεως.

Η Σταυροθεοτοκίον

Μήτηρ απειρόγαμος, Θεού εδείχθης Πανάμωμε, τού Σταυρώ ομιλήσαντος, καί πάθη μειώσαντος, τοίς Τιμίοις τούτου, πάθεσι καί πόνοις, ούς περ υπέμεινεν εκών, διά τό σώσαι βροτούς εν χάριτι, διό καμέ δυσώπησον, σωθήναι σαίς παρακλήσεσι, Μητροπάρθενε Δέσποινα, τών Αγγέλων υπέρτιμε.

Απολυτίκιοv Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Οι Μάρτυρές σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί ο παρών τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς.

Τήν λαμπράν υμνώ Μαρτύρων ξυνωρίδα. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ως εν ηπείρω

Ταίς φανοτάταις ακτίσι τής τριλαμπούς, αθλοφόροι Μάρτυρες, ελλαμπόμενοι αυγής, φωτισμόν αιτήσασθε ημίν, τήν πανέορτον υμών μνήμην γεραίρουσιν.

Ηλιακάς απαστράπτει μαρμαρυγάς, η σεπτή καί εύσημος, τών Μαρτύρων Εορτή, καί τής γής τά πέρατα αεί, καταυγάζει μυστικώς, σθένει τού Πνευματος.

Νέω εν σώματι Μάρτυς τόν παλαιόν, τής κακίας άρχοντα, κατεπάλαισας στερρώς, υπομείνας βάσανα καί πύρ, καί δεινών επιφοράς, μάκαρ Ευλάμπιε.

Θεοτοκίον

Λελυτρωμένοι Παρθένε προγονικής, καταδίκης άχραντε, τή γεννήσει σου σαφώς, εν φωναίς ασμάτων σε αεί, μακαρίζομεν πιστοί, ως Θεομήτορα.

Ωδή γ'

Ουκ έστιν Άγιος ως σύ

Αγώνας ήνυσας στερρώς, υπομείνας βασάνους, καί πικράς τιμωρίας, τών μελλόντων αγαθών, νευρούμενος προφανώς, ταίς ελπίσιν, ένδοξε Ευλάμπιε.

Μαρτύρων εύκλειαν φαιδράν, περικείμενον Μάρτυς, καθορώσά σε όλην, ταίς βασάνοις εαυτήν, εκδέδωκεν η σεμνή, Εύλαμπία, αδελφά φρονούσά σοι.

Ποθήσας Μάρτυς τόν Χριστόν, τά ορώμενα πάντα, εις ούδέν ελογίσω, τών τυραννούντων ορμάς, Ευλάμπιε αθλητά, ολεθρίους, πίστει τροπωσάμενος.

Θεοτοκίον

Ρυσθήναι πάσης πονηράς, εναντίων εφόδου, καί παθών ψυχοφθόρων, καί κινδύνων χαλεπών, τους σέ τιμώντας αεί, Θεοτόκε, πάναγνε ικέτευε.

Ο Ειρμός

«Ούκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας η μάς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Tήν Σοφίαν καί Λόγον

Τών βασάνων τά νέφη τά χαλεπά, Αθληταί παριδόντες καρτερικώς, ως ήλιος χάριτι, τού Σωτήρος ελάμψατε, αδελφική στοργη δέ, ενθέως συνδούμενοι, εφ' ομοίοις πόνοις, λαμπρώς εδοξάσθητε, όθεν μετά τέλος, ατελεύτητον χάριν, εξ ύψους εδέξασθε, θεραπεύειν νοσήματα, Αθλοφόροι αυτάδελφοι,πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Δόξα… Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν ψυχήν μου Παρθένε τήν ταπεινήν, τήν εν ζάλη τού βίου τών πειρασμών, νύν ως ακυβέρτητον, ποντουμένην πανάμωμε, αμαρτιών τε φόρτω, οφθείσαν υπέραντλον, καί εν πυθμένι Άδου, ελθείν κινδυνεύουσαν, φθάσον Θεοτόκε, τή θερμή σου πρεσβεία, καί σώσον παρέχουσα, τόν λιμένα τόν εύδιον, ίνα πίστει κραυγάζω σοι. Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, των πταισμάτων δούναί μοι τήν άφεσιν. σέ γάρ έχω ελπίδα, ο δούλός σου Δέσποινα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόν καί ποιμένα καί Λυτρωτήν, η αμνάς θεωρούσα εν τώ Σταυρώ, ωλόλυζε δακρόουσα καί πικρώς εκβοώσα, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν περ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Θεέ υπεράγαθε, ανεξίκακε Κύριε. Η πιστώς εκβοήσωμεν. Σπλαγχνίσθητι Παρθένε εφ' ημάς, καί πταισμάτων δώρησαι τήν άφεσιν, τοίς ευσεβώς προσκυνούσιν, αυτού τά παθήματα.

Ωδή δ'

Χριστός μου δύναμις

Αγρίων χάσματα, θηρών εφίμωσας, επικλήσεσι θείαις Αγγελική, δόξη καλλυνόμενος, καί μαρτυρίου ιεραίς, φωταυγίαις λαμπρυνόμενος.

Ναόν σε έμψυχον, ναόν πανάγιον, η τού Πνεύματος χάρις Μάρτυς σοφέ, εύρατο Ευλάμπιε, ώ κραταιούμενος Ναούς, τών ειδώλων κατηδάφισας.

Υπήρξας άσειστος, ακαταπτόητος, απερίτρεπτος πάσαις επιβολαίς, χαλεπών κολάσεων, κραταιουμένη εν Χριστώ, Ευλαμπία παναοίδιμε.

Μαρτύρων αίμασι, καλλωπιζόμενοι, καί ομόνοιαν πίστει αδελφική, σώζοντες Μακάριοι, τών διωκτών τάς ζοφεράς, επινοίας διεκρούσασθε.

Θεοτοκίον

Νοήσας πόρρωθεν, εμφαντικώτατα, Αββακούμ σε εκάλει όρος Αγνή, αρεταίς κατάσκιον, εξ ού επέφανεν ημίν, ο φωτίζων τάς ψυχάς ημών.

Ωδή ε'

Τώ θείω φέγγεισου Αγαθέ

Ως όρθρος έλαμψας ευπρεπής, ως ημερινός όντως αστήρ, ως φαεινότατος ήλιος, άθλων καί σημείων μαρμαρυγαίς τούς Πιστούς, ενθέως καταυγάζων, Μάρτυς Ευλάμπιε.

Μεγίστοις πόνoις εγκαρτερών, καί τάς ανενδότους τών δεινών, επιφοράς λογιζόμενoς, Μάρτυς ως ηδίστας τρυφάς Εύλάμπιε, τάς θείας αντιδόσεις, χαίρων κεκλήρωσαι.

Αιμάτων ρείθρα Μάρτυς σεμνή, χέουσα εκτήσω τής Τρυφής, σύ τόν χειμάρρουν πανεύφημε, καί τήν δι' αιώνος δόξαν αμάραντον, καί τήν εν Παραδείσω, τερπνήν απόλαυσιν.

Θεοτοκίον

Ρομφαίαι πάσαι τού δυσμενούς, άχραντε πανάμωμε Αγνή, όντως εις τέλος εξέλιπον, σύ γάρ τόν απάντων Θεόν εκύησας, τόν Σταυρώ καθελόντα, τούτου τό φρύαγμα.

Ωδή ς’

Τού βίου τήν θάλασσαν

Τεινόμενοι Μάρτυρες, καί στρεβλούμενοι δεινώς, καί τοίς θηρσί ριπτόμενοι, καί μεληδόν κοπτόμενοι καί πυρί, ενύλω φλεγόμενοι, τήν αμώμητον πίστιν ούκ ηρνήσασθε.

Υψούμενα κύματα, τών κολάσεων σφοδρώς, δικαστικαίς προστάξεσι, τό σταθηρόν τής γνώμης τών Αθλητών βυθίσαι ουκ ίσχυσε, τή γάρ θεία παλάμη εκρατύνοντο.

Ροαίς απεπνίξατε, Φαραώ τόν δυσμενή, τού εκχυθέντος αίματος, τήν δέ Χριστού ηρδεύσατε ευσεβώς,αήττητοι Μάρτυρες, Εκκλησίαν, τή πίστει αναθάλλουσαν.

Θεοτοκίον

Ως όμβρος κεκενωται, εν τή μήτρα σου Θεός, δι' ευσπλαγχνίαν άφατον, καί τόν χειμάρρουν άπαντας τής τρυφής, επότισε Δέσποινα, καί τήν κτίσιν φθαρείσαν εκαινούργησε.

Ο Ειρμός

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι. Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Κοντάκιον Ήχος γ’

Η Παρθένος σήμερον

Τούς γενναίους Μάρτυρας, καί αδελφούς κατά σάρκα, τόν σοφόν Ευλάμπιον, καί Ευλαμπίαν τιμώμεν, ούτοι γάρ τών τυραννούντων μηχανουργίας, ήσχυναν τή δυναστεία τού σταυρωθέντος. ανεδείχθησαν διόπερ, Μαρτύρων δόξα, ομού καί καύχημα.

Ο Οίκος

Τήν δυάδα πιστοί τών Αθλοφόρων σήμερον, εν ωδαίς ιεραίς καί ύμνοις εύφημήσωμεν, ότι τών ειδώλων καθείλον τήν πλάνην, πολυθεϊας τό πύρ κατασβέσαντες, καί δαίμονας ήσχυναν, τών δέ τυράννων τόν θυμόν ούκ έπτηξαν ξίφη τε καί πύρ μή δειλιάσαντες, ούτε θηρίων ορμάς αγρίων, αγωνισάμενοι καλώς, Ευλάμπιος ό εύκλεής, σύν τή σεπτή Ευλαμπία, αδελφοί σύναθλοι δειχθέντες, Μαρτύρων δόξα, ομού καί καύχημα.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Ι' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ευλαμπίου καί Ευλαμπίας.

Στίχοι

· Καί προφθάσασα τήν τομήν Ευλαμπία.

· Ευλαμπίω τμηθέντι κοινωνεί στέφους.

· Τμήθησαν δεκάτη Ευλάμπιος ηδέ αδελφή.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων διακοσίων Μαρτύρων, τών συναναιρεθέντων τώ Αγίω Ευλαμπίω.

Στίχοι

· Ανδρών τετραπλήν οιδα πεντηκοντάδα,

· Ξίφει τελειωθείσαν, ώ θείου τέλους!

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Βασιανού.

Στίχοι

· Ο Βασιανός, τόν κάτω λιπών βίον,

· Χαίρων πρός αύτήν τήν άνω χωρεί βάσιν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Θεοφίλου τού Ομολογητού.

Στίχοι

· Τήν κλήσιν έργοις θεόφιλος δεικνύων,

· Θεανδρικής ήθλησεν εικόνος χάριν.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ό Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ’

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον

Νεανίας τρείς εν χάριτι μιμούμενοι, τό πύρ κατεπατήσατε, δροσιζόμενοι τώ αϋλω Πνεύματος πυρί, καί ψάλλοντες Μάρτυρες Χριστώ, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ξεομένης τής σαρκός η πρός τόν Κτίσαντα, αγάπη εκρατύνετο, οι γάρ Άγιοι ολοτρόπω Νεύσει πρός Θεόν, θεούμενοι έμελπον πιστώς. Εύλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Υπερείδων σου καρδίας τά κινήματα, ταίς θείαις αναβάσεσιν, εν ασαλεύτω, Αθλοφόρε πέτρα τής ζωής, ακλόνητος ίστασο βοών. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Νεανίας τρείς η κάμινος ουκ έφλεξε, γέννησιν προτυπούσα τήν σήν, τό γάρ θείον πύρ, σέ μή φλέξαν ώκησεν εν σοί, καί πάντας εφώτισε βοάν. Ευλογητός ει ο Θεός, ό τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

Εκ φλογός τοίς Οσίοις

Ωραιότατος ώφθης ψυχή καί σώματι, τών βασάνων νιφάσι καταχωννύμενος, Μάρτυς αθλητά, ούδαμώς δέ ηττώμενος, μέλπεις τώ Δεσπότη, Χριστώ εις τούς αιώνας.

Ρητορεύοντες άμα λόγον τόν ένθεον, εξεφαύλισαν πόθω δόγμα τό άθεον, οι αδελφική, αγχιστεία συνδούμενοι, Μάρτυρες τού πάντων Θεού καί Βασιλέως.

Ιερεία καί θεία ολοκαυτώματα, εθελόθυτοι άρνες άμωμα σφάγια, κάρπωμα δεκτόν, τώ Θεώ προσηνέχθητε, εν επουρανίω, τραπέζη Αθλοφόροι.

Διαυγή σε αστέρα φωτοειδέστατον, ιαμάτων ακτίσι καταλαμπρύνοντα, πάντων τάς ψυχάς, αθλοφόρε Ευλάμπιε, πίστει εγνωκότες, υμνούμεν είς αιώνας.

Θεοτοκίον

Απειρόγαμε Κορη χαίρε πανάμωμε, ο λιμήν τών εν ζάλη χαίρε Θεόνυμφε, τών αμαρτωλών, χαίρε τό ιλαστήριον, χαίρε η τεκούσα, Θεόν σεσαρκωμένον.

Ο Ειρμός

«Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς, Χριστέ μόνω τώ βούλεσθαι. Σε υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αίώνας».

Ωδή θ'

Θεόν ανθρώποις ιδείν

Ιδείν τήν δόξαν τού Παντοκράτορος, επιποθών καί κάλλος δέ αυτού τό αμήχανον, αδοξίαν τού βίου παρέδραμες, άτιμον υπομείνας, θάνατον ένδοξε, δόξαν προξενούντά σοι αεί, Μάρτυς Εύλάμπιε.

Ως φώς ως λύχνος αειλαμπέστατος, τοίς εν νυκτί τού βίου καθωράθης Ευλάμπιε, αγνωσίας τό σκότος εδίωξας, έλυσας παθημάτων τήν αμαυρότητα, φέγγει ιαμάτων, Αθλητά Θεομακάριστε.

Στολαίς βαφείσαις υμών εξ αίματος, μαρτυρικού ωραίους εαυτούς περιστείλαντες, στεφηφόροι Κυρίω παρίστασθε, μέλποντες σύν Αγγέλοις, Άγιος, Άγιος, Άγιος Τριάς, η παντουργός καί παντοδύναμος.

Ημών τών πίστει τήν αεισέβαστον, καί ιεράν καί πλήρη φωτισμού καί λαμπρότητος, αθλοφόροι Μάρτυρες, τελούντων υμών, Μνήμην καί προσκυνούντων, πίστει τά λείψανα, μέμνησθε παντοίων πειρασμών, πάντας λυτρούμενοι.

Θεοτοκίον

Φωτός δοχείον τού αναλάμψαντος, θεοπρεπώς εκ σού τής καθαράς Παναμώμητε, τής ψυχής μου τά όμματα φώτισον, σκότος τής αγνωσίας αποδιώκουσα, καί τής αμαρτίας τήν αχλύν, εξαφανίζουσα.

Ο Ειρμός

Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ού τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σε σαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις, Στρατιαίς σέ μακαρίζομεν».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Αξίως εποφείλομεν, υμνείν τούς ουρανόφρονας, Ευλάμπιον Ευλαμπίαν, τούς ιερούς αθλοφόρους, ώς αυταδέλφους Μάρτυρας, καί τήν αυτών υπέρλαμπρον, μνήμην τελείν εν άσμασιν, υπέρ τού κόσμου γάρ ούτοι, εξιλεούνται τό θείον.

Θεοτοκίον Όμοιον

Ρανίσι τού ελέους σου, κατάρδευσον Πανάμωμε, τήν εκτακείσαν ψυχήν μου, τής αμαρτίας τή καύσει, καί σκοτισθέντα πάθεσι, τόν νούν μου Φωταγώγη σον, τούτον σαφώς ιθύνουσα, πρός άϋλον θεωρίαν, τού σού Υιού Θεοτόκε.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.