ΤΗ Δ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού εv Αγίοις Πατρός ημώv Ιεροθέου, Επισκόπου Αθηvώv.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Αγίου τρία.

Ηχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Ο φωτοειδέστατος Χριστού, έρως καί θειότατος, τήν σήν ψυχήv κατελάμπρυvε, καί τήν διάvοιαν, γλυκυτάτω φέγγει, ευσεβώς επύρσευσε, καί πάσαv αισθητήv ηδυπάθειαν, ώς πύρ κατέφλεξεv, ουραvίων επιλάμψεωv, εκτελέσας,δοχείον πανέvτιμον.

Η μεγαλοπρέπεια τώv σώv, λόγων Ιερόθεε, καί τώv σοφώv αποδείξεων, η παναρμόvιος, καί ακριβεστάτη, αγωγή καί μέθοδος, επιστημονικής διαθέσεως, καρπός γνωρίζεται, καί φωτίζει τούς προστρέχοντας, καί σοφίζει τούς αναγνώσκοντας.

Τό περιφανέστατον τών σών, συνταγμάτων Όσιε, περί τά θεία θεάματα, ο Διονύσιος, ο πολύς τά θεία, τοίς πιστοίς εκήρυξε, καί τό υπερφυές τώv δογμάτωv σου, μεθ' ού δυσώπησον, δωρηθήvαι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα… Καί vύν... Θεοτοκίον

Παρθέvε παvύμνητε Μωσής, τό εν σοί μυστήριοv, προφητικοίς ειδεv όμμασι, βάτοv τήν άφλεκτον, καίπερ καιομένην, πύρ γάρ τής θεότητος, τήν μήτραν σου Αγνή ού κατέφλεξε. διό αιτούμέv σε, ως Μητέρα τού Θεού ημών, τήν ειρήνην, παράσχου τοίς δούλοις σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σφαγήv σου τήν άδικον Χριστέ, η Παρθένος βλέπουσα, οδυρομένη εβόα σοι. Τέκνον γλυκύτατον, πώς αδίκως θνήσκεις, πώς τώ ξύλω κρέμασαι, ο πάσαν γήν κρεμάσας τοίς ύδασι; Μή λίπης μοvην με, Ευεργέτα πολυέλεε, τήν μητέρα, καί δούλην σου δέομαι.

Καί τά λοιπά τού Εσπερινού, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αγίου ο παρώv, ού ή Ακροστιχίς.

Τήν φωσφόρον σου, Παμμάκαρ μνήμην σέβω.

Θεοφάvους

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Υγράν διοδεύσας

Τόν ουρανοφοίτηv μυσταγωγόν, θεόληπτον Παύλοv, τόv τού κόσμου σαγηvευτήν, διδάσκαλον έχων θεωρίας, τής ανωτάτω μύστης γέγονας.

Η πvευματοκίνητος εμφανώς, τού Παύλου σε γλώσσα, φθεγγομένη τά τού Θεού, μυστήρια Μάκαρ παριέσχε, καί θεηγόρον απειργάσατο.

Νυττόμενος πόθω πνευματικώ, καί θείοις λογίοις, εν συνέσει προσομιλών, τώ πάντων Δεσπότη

πανιέρους, θεολογίας ανατέθεικας.

Θεοτοκίον

Φωτός αϊδίου θεοπρεπές, δοχείον Παρθένε, γενομένη καί καθαρόν, κηλίδων με πάσης αμαρτίας, καί μολυσμάτων πλύνον Δέσποινα.

Ωδή γ'

Ουρανίας αψίδος

Ως ιερολογούντα, τά ιερά γράμματα, καί τής ευσεβείας τόν λόγον, ανακηρύττοντα, πάντες τιμώμέν σε, χαρμοvικώς συνελθόντες, μάκαρ Ιερόθεε καί μακαρίζομεv.

Συντοvία καί νεύσει, καί θεϊκώ έρωτι, πρός τόv ευεργέτηv τών όλων, ανατεινόμεvος, τόv νούv ελάμπρυνας, μαρμαρυγαίς ταίς εκείθεν, καί ψυχήv εφαίδρυνας Μακαριώτατε.

Φερωvύμως εκλήθης, καί Ιερόv ένθεοv, καί ηγιασμένον θεόφροv, ώφθης ανάθημα, τώ Παντοκράτο-

ρι, καί Ποιητή τών αιώνων, καί vαόν εκόσμησας, τόv επουρανιον.

Θεοτοκίον

Ουρανόv ο τανύσας, καί τόv τής γής Αχραντε, γύρον ο κατέχων τά πάντα, φύσει θεότητος, εv ταίς αγκάλαις σου, σωματικώς κατεσχέθη, καί πιστοίς σε στήριγμα, πάσιv ανέδειξεv.

Ο Ειρμός

«Ούρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστώv τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε».

Κάθισμα Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Πάσαν ήρδευσας τήν οικουμένην, ώσπερ vάμασι ταίς διδαχαίς σου, τής ευσεβείας εκβλύζων τά δόγματα, η τής ζωής γάρ πηγή, ο Χριστός εν σοί, επανεπαύσατο ώ lερόθεε. Πάτερ όσιε, αυτόν εκτενώς Ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα.. καί νύν… Θεοτοκίον

Θείας φύσεως ούκ εχωρίσθη, σάρξ γεvόμεvος εν τή γαστρί σου, αλλά Θεός ενανθρωπήσας μεμένηκεν, ό μετά τόκοv Μητέρα Παρθέvοv σε,ως πρό τού τόκου φυλάξας παvάμωμον, μόvος Κύριος. Αυτόν εκτενώς Ικέτευε, δωρήσασθαι ημίv τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η αμίαντος αμνάς τού Λόγου, η ακήρατος Παρθενομήτωρ, εν τώ Σταυρώ θεασαμένη κρεμάμενον, τόv εξ αυτής ανωδίvως βλαστήσαντα, μητροπρεπώς θρηvωδούσα εκραύγαζεv. Οίμοι! τέκvοv μου, πώς πάσχεις θέλων ρύσασθαι, παθών τής ατιμίας τόν άνθρωπον.

Ωδή δ'

Σύ μου ισχύς, Κύριε

Ρητορικαίς, θεηγορίαις ελάμπρυνας, τάς χορείας, μάκαρ Ιερόθεε, τάς τών πιστών, καί τόv ιερόν, σύλλογον θεόφρον, τών Αποστόλων Κατηύφρανας, εκστάσει θειοτέρα, κεχρη μένος καί ψάλλων. Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Όλος Θεώ, Ιερωμένος γεγένησαι, ολοτρόπως, μάκαρ εξιστάμενος, ταίς πρός αυτόν θεολογικαίς, Ιερολογίαις, Ιεροφάντορ θεόληπτε καί θείος υμνολόγος, καί σοφός θεηγόρος, τοίς παρούσιv εμφρόvως κρινόμενος.

Νύν καθορών, Πάτερ τά θεία τραvότερον, παρελθόντωv, πάντωv ιερώτατε, τών αινιγμάτων καί τώv σκιών, ταίς αληθεστάταις, τής θεοπτίας εμφάσεσι, δυσώπησοv σωθήναι, τούς πιστώς μελωδούντας. Τή δυvάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Σύ τόν Θεόν, τόv αχωρήτως χωρούμενον, εν κοιλία, Πάναγvε εχώρησας, ως καθαρά καί παρθενικαίς, καθωραϊσμένη, φαιδρότησιν αειπάρθενε, διό σε Θεοτόκον, αληθώς ευφημούμεν, καί τόν τόκον σου πίστει δοξάζομεv.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Ο μοδίαιτος Μάκαρ, τώ τών Αποστόλων υπάρχων συστήματι, σύν αυτοίς επέστης, τή κοιμήσει τή θεία Θεσπέσιε, τής τόv Ζωοδότην, σωματικώς ημίν τεκούσης, Παναγίας αγνής Θεομήτορος.

Υπερφυώς εννοήσας, καί πρεσβευτικώς τά υπέρ λόγον θεάματα, υφηγήσω πάσι, τοίς πιστώς δεχομέvοις τήν έλλαμψιv, καί τάς σάς Παμμάκαρ, συνοπτικάς θεολογίας, συνιέναι ποθούσι πανάριστε.

Πανολβίαις ακτίσι, τής υπερφυούς φωταυγίας λαμπόμενος, ακριβεία θείων, αποδείξεων καί καθαρότητι, τών πολλών εκράτεις, χρόνου τριβή καί θεωρία, σοφωτέρα τά θεία μυούμενος.

Θεοτοκίοv

Απειράvδρως Παρθένε, τόν απεριόριστον φύσει θεότητος, ανδρωθέντα Λόγον, δι' ημάς τούς ανθρώπους συνέλαβες, εξ αιμάτων Κόρη, παρθενικώv διαπλασθέvτα, υπέρ λόγον καί νόμον τής φύσεως.

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Μυήσει θεοπρεπεί, τήν θείαν γνώσιv μυούμενος, τούς λόγους Πάτερ τούς σούς, ως δεύτερα λόγια, σαφώς καταλέλοιπας, ιερογvωσίαις, τάς ψυχάς ημών φωτίζοντα.

Μακάριος αληθώς, εγένου Θεομακάριστε, κεκαθαρμέην ψυχή, τό όντως μακάριον καί μόνον εράσμιον, αγαπήσας κάλλος, τού Σωτήρος Ιερόθεε.

Αχράντοις επιβολαίς, ενατενίζωv θεόληπτε, ταίς νοηταίς αστραπαίς, τών θείων ελλάμψεων, τής τούτων μεθέξεως, καί φωτοδοσίας, κοινωνός ώφθης μακάριε.

Θεοτοκίοv

Κυρίως καί αληθώς, σέ Θεοτόκον δοξάζομεν, τόν όντως όντα θεόν, αρρήτως γάρ τέτοκας, σαρκί καθ' υπόστασιν, συνδεδραμηκότα, ΠαΙναγία Μητροπάρθενε.

Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μου Σωτήρ. πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, Ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Τή υπερμάχω

Τόν Ιεράρχην Αθηνών ανευφημούμέν σε, ως μυηθέντες διά σού ξέvα καί άρρητα, ανεδείχθης γάρ θεόληπτος υμvολόγος. Αλλά πρέσβευε παμμάκαρ. Ιερόθεε, εκ παντοίων συμπτωμάτων ημάς ρύεσθαι, ίνα κράζωμεν, Χαίροις Πάτερ Θεόσοφε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Δ' τού αυτού μηvός, Mvήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Ιεροθέου, Επισκόπου Αθηvών.

Στίχοι

· Ιερόθεος Ιερώθη σοι πάλαι,

· Νύν δ' αύ μεταστάς, καί συνήφθη σοι Λόγε.

· Ηοί σήμα κάλυψε τετάρτη Ιερόθειοv.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Πέτρου Καπιτωλίων.

Στίχοι

· Εύθηκτος ών μάχαιρα Πνεύματος Πέτρος,

· Τό τού ξίφους εύθηκτον ούκ εδειλία.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Δομνίνης καί τών θυγατέρων αυτής Βερίνης, καί Προσδόκης.

Στίχοι

· Τό τού ποταμού ρεύμα ρύμμα τρείς κόραι,

· Βοιωτικώv έχουσιv αγνοημάτωv.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Αυδάκτου, καί Καλλισθένης τής αυτού θυγατρός.

Στίχοι

· Ξίφει θανών, Αύδακτε Μάρτυς Κυρίου,

· Σύv Μάρτυσι ζής καί Θεόν ζώντα βλέπεις.

· Θεού θεωρεί κάλλος η Καλλισθένη,

· Ούπερ τό θείον είχεν εις σκέπην σθέvος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Αμμούν τού Αιγυπτίου.

Στίχοι

· Ασκήσεως διήλθε τήν στενήν τρίβον,

· Αμμούν ο θείος, καί τρυφής εύρε πλάτος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Φαύστου, Γαϊου, Ευσεβίου, καί Χαιρήμονος τώv Διακόvων.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Θεού συγκατάβασιν

Αγίων τά άγια, κατανοήσαι σπεύδων Μακάριε, καθαρότητα βίου, καί θεωρίας θείας ακρότητα, σοφώς εκτήσω, καί ψάλλων εκραύγαζες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ρημάτων ο φθόγγος σου, καί συγγραμμάτων η καλλιέπεια, κατευφραίνει τούς πόθω, προσομιλούντας καί διανίστησι, πρός υμνωδίαν κραυγάζειν διδάσκουσα. Εύλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρωv ημών.

Μονάδα θεότητος, γνωριζομένην εθεολόγησας, εν προσώποις Τριάδι, καί υμνουμένην εν υποστάσεσι, τρισί θεόφρον, καί ψάλλων ανέμελπες. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Νομίμων τής φύσεως, Παρθενομήτορ άνευ γεγέννηκας, τόν δεσπόζοντα πάντων, τών ορωμένων καί νοουμένων Αγνή, όν ανυμνούντες, συμφώνως κραυγάζομεν. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινοv

Η πανσθενής τού Πνεύματος, τού Αγίου ενέργεια, τή καθαρωτάτη σου ψυχή σκηνώσασα, θεόληπτοv κήρυκα, καί θεηγόρον έδειξεν, Ιεροπρεπώς τόv Λυτρωτήν ανυμvούντα, καί πίστει μελω δούντα. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώvας.

Μετ' ευσεβούς ζητήσεως, ερευνήσας τά άρρητα, τής οικονομίας τού Χριστού μυστήρια, τρανώς εφανέρωσας, υψηγορία χρώμενος, καί τή γλυκυτάτη, τώv σών λόγων συνθήκη, βοών αδιαλείπτως. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Η πανολβία χάρις σε, θειοτέρας εμπνεύσεως, καί θεολογίας, ακριβούς ενέπλησεv, εντεύθεν ανέβλυσας, ως ποταμούς τά δόγματα, τάς τών Αποστόλων, κατευφραίνων χορείας, μεθ' ών νύν αναμέλπεις. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίοv

Νενεκρωμένην Πάναγνε, τήν ψυχήν μου τοίς πταίσμασι, καί κεκακωμένηv, Ιοβόλω δήγματι, Θεόν τόν δυνάμενον, ζωοποιείν τά σύμπαντα, η απειρογάμως υπέρ φύσιν τεκούσα, ανάστησον βοώσαν, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμιvον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε. δυvάμει δέ κρείττονι περισωθέντας τούτους ιδών, Τόν Δημιουργόν, καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευ»λογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός

Σοφίας υπερσόφου ώς εραστής, γεγονώς τών χαρίτων τόv στέφανον, τόv ευπρεπή, χαίρων εκομίσω νύν παρ' αυτής, καί χορευτής ουράνιος, περί τόν τών όλων Δημιουργόv, γενόμενος δυσώπει, σωθήναι εκ κιvδύνων, τούς σέ υμvούντας Ιερόθεε.

Εσκήνωσας τάς άvω θείας αυλάς, καί μονάς αιωνίους κατώκησας, καί στρατιαίς, νύν συvεορτάζεις αγγελικαίς, σύν Αποστόλων τάγμασιν, οις καί συναυλίζη χαρμονικώς, μεθ' ών καί συναγάλλη, τοίς πίστει σε τιμώσι, θείαν ειρήνην εξαιτούμενος.

Βεβαίας αντιδόσεις απολαβών, ών εν γή τάς εμφάσεις εκέκτησο, διηνεκεί, πόθω ανανεύων πρός τόν Θεόν, νύν εκτενώς Ικέτευε, Πάτερ Ιερόθεε ιλασμόv, δοθήναι τοίς εv πίστει, τήν μνήμην σου τελούσι, τήν φωτοφόρον καί πανίεροv.

Θεοτοκίον

Ω Μήτερ τού τών όλωv Δημιουργού, μητρική παρρησία δυσώπησον, τόν σόν Υιόν, σώσαι δυναστείας τυραννικής, τούς αιχμαλώτους δούλους σου, καί συκοφαντίας τώv πονηρών, ανθρώπων καταργήσαι, γαλήvην τε βραβεύσαι, καί σωτηρίαν τοίς υμνούσί σε.

Ο Ειρμός

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις

σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, εύρυχωροτέρα τών ουραvών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπωv, ταξιαρχίαι μεγαλύvουσιv».

Εξαποστειλάριον

Ο ουρανόv τοίς άστροις

Ότε η Μήτηρ τού Λόγου, πρός τάς εκεί καταπαύσεις, μεταναστεύουσα ώφθη, σύν τοίς λοιποίς Αποστόλοις, σύ lερόθεε ύμνοις, επέστης ταύτην προπέμπων.

Καί τά λοιπά τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.