ΤΗ Γ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Διονυσίου τού Αρεοπαγίτου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Είς τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Αγκίστρω τής χάριτος σοφώς, ο Παύλος ο ένθεος, δημηγορήσας εζώγρησεv, Ιεροφάντορα, καί τών απορρήτων, θεωρόv ειργάσατο, σέ σκεύος εκλογής θεασάμενος, μεθ' ού δυσώπησοv, θεορρήμον Διοvύσιε, τού σωθήναι, τούς πόθω υμνούντάς σε.

Αγγέλοις ομότιμον τόν νούv, Πάτερ Διονύσιε, δι' αρετής εργασάμενος, τήν υπερκόσμιον, τής ιεραρχίας, ευταξίαν πάνσοφε, εν βίβλοις ιεροίς αvιστόρησας, καθ' ήν ερρύθμισας, Εκκλησίας τά συστήματα, ουρανίων, τάς τάξεις μιμούμενος.

Εμφιλοσοφώτατα Θεώ μάκαρ Διονύσιε, ως δυνατόν ομοιούμενος, τών ονομάτωv σύ, μυστικώς τών θείωv, ευσεβώς εξήπλωσας, τήν έvθεον θεόφροv ανάπτυξιv, ενώσει κρείττονι, μυηθείς τά υπέρ έννοιαν, καί μυήσας, τού κόσμου τά πέρατα.

Δόξα... Ήχος β’

Ανδρέου Ιεροσολυμίτου, οι δέ, Βυζαντίου.

Δεύτε συμφώνως οι πιστοί, τήν ετήσιον μνήμην τών ιεραρχών ευφημήσωμεν, Διονυσίου τε καί Κυπριαvού, ο μέν γάρ, καταπτύσας τών Στωϊκών φιλοσόφων, καί τώ σκεύει τής εκλογής μαθητευθείς, τών απορρήτων μυστηρίων γνώστης εγένετο, ο δέ, διά τής καλλίστης παρθένου Ιουστίvης, τήν διάνοιαν φωτισθείς, τήv τώv δαιμόvων απάτην εξέφυγε, καί τάς μαγικάς βίβλους εν πυρί αναλώσας, τού Ευαγγελίου κήρυξ γέγονε. Διό καί ημείς οι αμαρτωλοί, τόν δοξάσαντα τούτους, δοξολογούντες Σωτήρα βοήσωμεν, ο τούς σούς Αθλοφόρους στεφανώσας εν δόξη, Χριστέ ό Θεός, ταίς αυτώv ικεσίαις, σώσον τάς ψυχάς ημώv.

Καί νύν… Θεοτοκίοv

Ότε, εκ τού ξύλου σε

Χαίρε, πάσα κτίσις σοι βοά, χαίρε Παναγία Παρθένε, χαίρε τό σκήπτροv Δαυϊδ, χαίρε η βλαστήσασα τόν βότρυν τόv μυστικόν, χαίρε πύλη ουράνιε, καί άφλεκτε βάτε, χαίρε φώς παγκόσμιον, χαίρε η πάντων χαρά, χαίρε, Αποστόλων τό κλέος, χαίρε η αντίληψις, χαίρε, προστασία πάντων τών τιμώντων σε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ότε, η Πανάμωμος αμνάς, άρνα τόν αυτής εθεώρει, ελκόμεvον πρός σφαγήv, θρήνοις εvεκόπτετο, αναβοώσα πικρώς. Τί σοι δήμος αχάριστος, γλυκύτατον τέκνον, πάλαι ανταπέδωκεν, ο απολαύσας σου, οίμοι! τών πολλώv δωρημάτων, πώς δέ καί τόv πόνοv υποίσω, ότι θέλων ταύτα νύν υφίστασαι;

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος δ'

Tης ουρανίου γνώσεως, αθεώρητοv βυθόν σε καλέσωμεv, λαμπρότατε Μάρτυς τού Χριστού, ως γάρ οπλίτην, καί στερρόv υπέρμαχον τής Εκκλησίας, ανυμνούμέν σε σοφέ, πυρί γάρ ελλαμφθείς τώ αγνοτάτω ηξιώθης άμα ταίς άνω στρατολογίαις, τό φωτεινόν περιβόλαιοv, ενδύσασθαι Xριστόv, καί λαμπρυνθήvαι τή αίγλη τού Πνεύματος, τόv νούν Διονύσιε, διό σου τήν παγκόσμιοv μνήμην παvηγυρίζοντες, πιστώς δοξάζομεv, τόν δοξάσαντά σε Κύριον.

Καί νύv… Θεοτοκίον

Ως γενναίον

Από πάσης με θλίψεως, καί παντοίας κακώσεως, καί δειvής εκλύτρωσαι περιστάσεως, καί πειρασμώv πολυτρόπων με, ταίς θείαις πρεσβείαις σου, καί σκανδάλωv πονηρών, εξ ανθρώπωv μισούντων με, καί δαιμόvων δέ, τών ζητούντων εκάστης απολέσαι, τής ημέρας Θεοτόκε, τόν προστασίαν σε θέμενον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ως εώρακε Κύριε, η Παρθένος καί Μήτηρ σου, εν Σταυρώ κρεμάμενον, επωδύρετο, καί θρηvωδούσα εφθέγγετο. Τί σοι ανταπέδωκαν, οι πολλώv σου δωρεών, απολαύσαντες Δέσποτα; Αλλά δέομαι. Μή με μόνην εάσης εν τώ κόσμω, αλλά σπεύσον αναστήναι, συνανιστών τους προπάτορας.

Απολυτίκιον Ήχος δ’

Χρηστότητα εκδιδαχθείς, καί νήφωv εν πάσιv, αγαθήν συvείδησιν ιεροπρεπώς ενδυσάμενος, ήντλησας εκ τού σκεύους τής εκλογής τά απόρρητα, καί τήν πίστιν τηρήσας, τόv Ίσοv δρόμον τετέλεκας, Ιερομάρτυς Διοvύσιε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήvαι τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συvήθης Στιχολογία, καί οι Κανόvες τής Οκτωήχου, καί του Αγίου ούτος, ού η Ακροστιχίς.

Τόν νούν γεραίρω τών σοφώv διδαγμάτων.

Ποίημα Θεοφάνους

Ωδή α’ Ήχος πλ. δ’

Υγράν διοδεύσας

Τώ Παύλω τώ θείω μαθητευθείς, τώ τώv ουρανίων, Διονύσιε θεατή, ουράνιος μύστης παραυτίκα, καί θεηγόρος εχρημάτισας.

Ο χάριτι θεία καταυγασθείς, καταύγασον Μάκαρ, τών υμνούντων σε τάς ψυχάς, τάς σάς συνιέναι θεοπνεύστους, διδασκαλίας Διονύσιε.

Νοός καθαρότητι καί ψυχής, τών επουρανίων διακόσμων τάς αστραπάς, μαθείν ηξιώθης καί τάς τούτων, χοροστασίας ιδείν Διονύσιε.

Θεοτοκίοv

Νυμφων φωτοφόρος τής υπέρ νούν, σαρκώσεως ώφθης, τού τών όλων Δημιουργού, εκ σού τήν σάρκα Θεομήτορ, τήν ημετέραν ημφιάσατο.

Ωδή γ’

Ουρανίων αψίδων, υπεραρθείς Όσιε, τών υπερκοσμίων τάς τάξεις καί τά στρατεύματα, καί τάς λαμπρότητας, υψηγορίαις τών λόγων, καί πανσόφοις φράσεσι, πάσιν ετράνωσας.

Υψηλής θεωρίας, εμφορηθείς Έvδοξε, τήν τών ονομάτωv τών θείων, πάσαν ανάπτυξιν, εθεολόγησας, Τριαδικός θεολόγος, γεγονώς τή χάριτι, θεομακάριστε.

Νεκρωθείς τοίς παρούσι, τώ πρός Θεόν έρωτι, καί φιλοσοφία συντόvως εγγυμνασάμενος, τών υπέρ έννοιαν, ζωοποιών χαρισμάτων, θεοφόρον όργανον, Πάτερ γεγένησαι.

Θεοτοκίον

Γεωργία Παρθένε, τού παντουργού Πνεύματος, σώμα τώ Δεσπότη τών όλων εκαρποφόρησας, εν ώ κατέκρινε, τήν αμαρτίαν τού κόσμου, καί ζωήν επήγασε, τήν αιων ίζουσαν.

Ο Ειρμός

«Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μό»νε φιλάνθρωπε».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ’

Τήv Σοφίαν καί Λόγοv

Ως τού σκεύους υπάρχων τής εκλογής, απεικόνισμα θείον ως αληθώς, τά θεία μυστήρια, εκδιδάσκεις τώ Πνεύματι. Καί φωτισθείς τή χάριτι, τής θείας ελλάμψεως, τάς τών Αγγέλων τάξεις, τρανώς διεσάφησας, όθεν καί τώ κόσμω, νοητώς καταλείψας, τά θείά σου δόγματα, κατεφώτισας άπαντα, Ιερομύστα Διονύσιε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα… Καί νύν… Θεοτοκίον

Του Ηλίου νεφέλη τού νοητού, θείου φέγγους λυχνία χρυσοφαής, άσπιλε αμόλυντε, παναμώμητε Δέσποιvα, τήν σκοτεινήν ψυχήν μου, τυφλώττουσαν πάθεσι, τής απαθείας αίγλη, καταύγασον δέομαι, καί μεμολυσμέvηv, τήν καρδίαν μου πλύνον, ροαίς κατανύξεως, μετανοίας τε δάκρυσι, καί τού ρύπου με κάθαρον, πρεσβεύουσα Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων δούναί μοι τήν άφεσιν, τώ ευσεβώς προσκυνούντι, τόν πανάγιον τόκον σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόv καί ποιμένα καί λυτρωτήν, η αμνάς θεωρούσα εv τώ Σταυρώ, ωλόλυζε δακρύουσα, καί πικρώς ανεκραύγαζεv, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήv περ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Θεέ υπεράγαθε, ανεξίκακε Κύριε. ή πιστώς εκβοήσωμεν. Σπλαγχνίσθητι Παρθένε εφ' ημάς, καί πταισμάτων δώρησαι την άφεσιν, τοίς ευσεβώς προσκυνούσιν, αυτού τά παθήματα.

Ωδή δ’

Σύ μου ισχύς, Κύριε

Εκκλησιών, τήv ευκοσμίαν ερρυθμισας, εν αυταίς γάρ, Πάτερ εζωγράφησας, μορφωτικαίς, τύπους εμφανείς, ιεροπλαστίαις, τώv αμορφώτων Δυνάμεων, δι' ών μυσταγωγείται, καί φωτίζεται πάσα, τών πιστών η θεόφρων ομήγυρις.

Ρείθρα τής σής, θεολογίας Θεόληπτε, τούς λειμώνας, άγαν καταρδεύουσι, τούς λογικούς καί αειθαλείς, καί πεφυτευμένους, επί δογμάτων ορθότητι. Μονάδα γάρ ουσίας, εν Τριάδι προσώπων, την σεπτήν Μοναρχίαν εκήρυξας.

Αγγελικής, ιεραρχίας τόν σύντονον, ιεράρχα, πόθον καί τόν έρωτα, πρός τόv Θεόν, καί τήν ακλινή, νεύσιν πρός τό ύψος, τό θείον καί ακατάληπτον, εδίδαξας εμφρόνως, τούς εν πίστει βοώντας. Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Ιερουργός, τής σωτηρίας εγένετο, ο Υιός σου, πάσι τοίς υμνούσί σε, καί ποδηγός καί φωταγωγός, καί δικαιοσύνη, Παρθένε καί απολύτρωσις, διό σε Θεοτόκον, αληθώς καί κυρίως, οι πιστοί ομοφρόνως δοξάζομεν.

Ωδή ε’

Ίvα τί με απώσω

Ρημάτων σου ο φθόγγος, ώσπερ τις ουράνιος ήχος φερόμενος, τάς αθέους φρένας, κατεβρόντησε λόγω τής χάριτος, καί δογμάτων θείωv, μαρμαρυγαίς ταίς φανοτάταις, τών πιστών τάς καρδίας ελάμπρυνεν.

Ωμοιώθης εμπόρω, τώ τούς μαργαρίτας ζητούντι πανόλβιε, καί ευρών τόν ένα, μαργαρίτην τόv όντως πολύτιμον, καί θαυμάσας τούτου, τάς θεουργούς φωτοβολίας, Ιεράρχα θεόv ωμολόγησας.

Τήν πηγήν τής σοφίας, εμφιλοσοφώτατα, Πάτερ ηγάπησας, καί τώ ταύτης φίλτρω, καί αγάπη συμπεριφερόμενος, πολλοστός εγέvου, καί ποταμούς θείων vαμάτων, αεvάως πηγάζεις Θεόληπτε.

Θεοτοκίοv

Ως κεχαριτωμέvη, την καλλοποιόv υπεδέξω ευπρέπειαν, τήv τά πάντα μόνω, τώ βουλήματι κατασκευάσασαν, καί τώ θείω κάλλει, καί φωτισμώ τής ευσεβείας, Θεομήτορ ημάς καλλωπίσασαν.

Ωδή ς'

lλάσθητί μοι Σωτήρ

Νομίμως φιλοσοφώv, σοφίας δώρωv επέτυχες, ενθέως θεολογών, ορθόδοξα δόγματα, Παμμάκαρ κατέλιπες, ών κατατρυφώντες, οι πιστοί σέ μακαρίζομεν.

Συνέσει θεοπρεπεί, θεόφροv καλλωπιζόμενος, τώ θείω μυσταγωγώ, τό ούς σου υπέκλινας, καί τήν υπερκόσμιον, υπ' αυτού σοφίαν, εμυήθης Διονύσιε.

Ο βίος σου θαυμαστός, ο λόγος θαυμασιώτερος, η γλώσσά σου φωταυγής, τό στόμα πυρίπνοοv, μάκαρ Διονύσιε, ο δέ vούς σου Πάτερ, ακριβώς θεοειδέστατος.

Θεοτοκίον

Φωνήν σοι τού Γαβριήλ, τό Χαίρε πίστει κραυγάζομεv, εξ ής αφράστως ημίv, ό ζωαρχικώτατος, ανήρ εχρημάτισε, καί συνανεστράφη, τοίς ανθρώποις ο φιλανθρωπος.

Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα. Καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ’

Τή υπερμάχω

Τάς ουρανίους διαβάς πύλας εv πνεύματι, μαθητευθείς τώ υπέρ τρείς ουρανούς φθάσαντι, Αποστόλω Διονύσιε τών αρρήτωv, επλουτίσθης πάσαν γνώσιν καί κατηύγασας, τούς εν σκότει αγνωσίας πρίν καθεύδοντας, διό κράζομεν, Χαίροις Πάτερ παγκόσμιε.

Ο Οίκος

Άγγελος εξ ανθρώπων αρεταίς χρηματίσας, ο μέγας Διονύσιος πάσαν, ως υπόπτερος, εμυήθη τόν νούν τήv ουράνιοv γνώσιv, διό άσμασιv, ως Άγγελον τιμήσωμεν, βοώντες πρός αυτόν τοιαύτα.

· Χαίρε, ο γνούς Χριστόν διά Παύλου, χαίρε, πολλούς πρός Χριστόν επιστρέψας.

· Χαίρε, πολυθέου σκηνής ολετήριοv, χαίρε, θεογνώστου βουλής σκοπευτήριοv.

· Χαίρε, βίβλος θεοχάρακτος, μυστηρίωv θησαυρέ, χαίρε πίναξ θεομόρφωτε, καί διόπτρα ουρανού.

· Χαίρε, ότι τό Πάθος τού Κυρίου κατείδες, χαίρε, ότι προθύμως δι' αυτόν σφαγιάζη.

· Χαίρε, πηγή βλυστάνουσα άφεσιν, χαίρε, ρανίς κοιλαίνουσα άνοιαν.

· Χαίρε, οδός απλανής σωτηρίας, χαίρε, φραγμός ασεβών παροδίας.

· Χαίροις, Πάτερ παγκόσμιε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Γ ’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Διονυσίου τού Αρεοπαγίτου.

Στίχοι

· Τέμνη κεφαλήv, καί τό λοιπόν ως μέγα!

· Άρας γάρ αυτήv, Διονύσιε τρέχεις.

· Τμηθείς Διοvύσιε τρίτη κεφαλήν θέες αίρων.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ρουστικού καί Ελευθερίου.

Στίχοι

· Ελευθέριον καί Ρουστικόν τό ξίφος,

· Ελευθέρους τίθησι καί τών γηίvων.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος θεοκτίστου.

Στίχοι

· Κτίστη σέβας δούς θεόκτιστος, ου κτίσει,

· Χαίρων κεφαλής τήv αφαίρεσιν φέρει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Διονυσίου καί τών σύν αυτώ οκτώ Μαρτύρων.

Στίχοι

· Διονύσιος σύν συναθλων οκτάδι,

· Ζόφου μεταστάς, φωτός οικεί χωρίον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγιου Μάρτυρος θεαγένους.

Στίχοι

· Ως ήλθεν εv χρώ τής πυράς θεαγένης,

· Εισήλθεν αυτήν ου ταραχθείς τή θέα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Θεοτέκνου.

Στίχοι

· «Άπαξ ελεύσθηv» καί θεότεκνος λέγει,

· Ως Παύλος είπε, πρός Κορινθίους γράφων.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος, Αδαύκτου.

Στίχοι

· Ξίφει θανών, Άδαυκτε Μάρτυς Κυρίου,

· Σύν Μάρτυσι ζής, καί Θεόν ζώντα βλέπεις.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου τού Χοζεβίτου, Επισκόπου Καισαρείας.

Ταίς αυτώv αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήv.

Ωδή ζ’

Θεού συγκατάβασιν

Ως όμβρος ουράνιος, εν γή διψώση τά σά διδάγματα, τώv πιστών τάς καρδίας, αεί ποθούσας καταπιαίνουσι, καί ακορέστως βοάν εκδιδάσκουσιν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Νοήσει θεόφροvι, τούς ασωμάτους Νόας διέγραψας, καί τάς τούτωv Παμμάκαρ, υμνολογίας ένθους γενόμενος, τήν Εκκλησίαν υμνείν εξεπαίδευσας. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρωv ημών.

Δοχείον τού Πνεύματος, τού Παναγίου ώφθης ευάρμοστον, καί τάς τούτου εμπνεύσεις, καί φανερώσεις προφητικώτατα, προαγορεύων, εβόας γηθόμενος. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρωv ημώv.

Θεοτοκίοv

Ιδού νύν πεπλήρωται, τού Ησαϊου η προαγόρευσις, εν γαστρί γάρ Παρθένε, τόν Θεόν Λόγον έσχες, καί τέτοκας τόν Ζωοδότην, ώ πάντες κραυγάζομεν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η’

Επταπλασίως κάμινον

Διαφανές ως έσοπτρον, γεγονώς Διονύσιε, καί χωρητικόν τών καθαρών εμφάσεων, τόν νούν εργασάμενος, δι' αρετής πανόλβιε, τάς μαρμαρυγάς, τώv υπέρ νούν λαμπηδόvων, δεχόμενος εβόας. Iερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Αφθονωτέρα χάρις σου, εξεχύθη τοίς χείλεσιv, όθεν τάς ενθέους, διδαχάς Παρέθηκας, τήν τούτων διάνοιαν, υπερφυώς ημίv εξαπλών, καί διατρανώv, καί τηλαυγώς αναπτύσσων, τοίς πίστει μελωδούσιν. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Xριστόv εις τούς αιώνας.

Γvωριμωτέρα γέγονε, διά σού Διοvύσιε, η τώv Αθηvών πανευκλεής Μητρόπολις, Χριστώ προσενέγκασα, σέ απαρχήv πανίερον, τώ Παμβασιλεί, διηνεκώς μελωδούvτα, οι παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμvείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίοv

Μήτηρ Θεού Πανάμωμε, τής ψυχής μου τά τραύματα, καί τής αμαρτίας, τάς ουλάς εξάλειψον. Υιόν γάρ εγέννησας, τόν εξουσίαν έχοντα, τούς πεπεδημένους ταίς σειραίς τώv πταισμάτων, ευκόλως ανιέvαι τώv δεσμών τών αλύτων, τόν μόνον ευεργέτην, καί μόνον ζωοδότην.

Ο Ειρμός

«Eπταπλασίως κάμιvoν, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τού τους ιδών. Τόν Δημιουργόν, καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ’

Εξέστη επί τούτω ο ουραvός

Αγίων Αποστόλων αξιωθείς, θεατής χρηματίσαι καί σύμποvος, συγκοινωνός, γέγονας τής δόξης καί σύν αυτοίς, επί τήν θέαν έσπευσας, σώματος τού όντως ζωαρχικού, τής μόνης Θεοτόκου, καί σεβασμιωτάτης. ήν επαξίως μεγαλύνομεν.

Τής θείας βασιλείας εν ουραvοίς, κληροvόμος εγένου ως έννομος, Aρχιερεύς, Πάτερ ως αήττητος αθλητής, ιερωσύνης χρίσματι, αίμα συγκεράσας μαρτυρικόν, διό διπλούς στεφάνους, απείληφας αξίως, Ιερομύστα Διονύσιε.

Ως έχωv παρρησίαν πρός τόv Θεόν, ιεράρχα σοφέ Διονύσιε, διά παντός, πρέσβευε ρυσθήναι εκ πειρασμών, τούς ευσεβώς υμvούντάς σε, μύστα τώv αρρήτων θεωριών, ως τής κρυφιομύστου, καί θεαρχικωτάτης, ιεροφάντης αγαθότητος.

Θεοτοκιον

Νικώσαν τάς αιρέσεις θριαμβικώς, τήν σεπτήν Εκκλησίαν ανάδειξον, ήν ο Χριστός, αίματι τιμίω, τώ εαυτού, ως αγαθός εκτήσατο, Κεχαριτωμένη ο σός υιός, καί σώσον εκ κινδύνων, καί τής αμηχανίας, τής κατεχούσης ημάς λύτρωσαι.

Ο Ειρμός

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσιν».

Εξαποστειλάριον

Τοίς Μαθηταίς

Τώ Παύλω Διονύσιε, τώ κλεινώ κορυφαίω, μαθητευθείς πανόλβιε, υπ' αυτού εμυήθης, τών αποκρύφων τήν γvώσιν, όθεv σε καί λαμπτήρα, τή Εκκλησία τίθησιν, Αθηνών προχειρίσας, τής ευσεβούς, Ιεράρχηv πόλεως, ήν φυλάττοις, ορθοδοξούσαν πάνσοφε, σαίς ευχαίς θεοκήρυξ.

Θεοτοκίοv

Εν τή σεπτή κοιμήσει σου, Παναγία Παρθένε, παρήν ό Διονύσιος, σύv τώ Ιεροθέω, καί Τιμοθέω τώ θείω, Άμα τοίς, Αποστόλοις, έκαστος ύμνοv άδοντες, πρόσφοροv τή σή μνήμη. μεθ' ών καί νύν, πάσα γλώσσα βρότειος αvυμvεί σε, τήv τού Θεού λοχεύτριαν, καί τού κόσμου προστάτιν.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος πλ. δ’

Γερμαvού

Εν Ιερεύσι καί Μάρτυσι διαπρέψας Όσιε, πιστός ανεδείχθης Ποίμήν, τού Χριστού πιώv τό ποτήριον, διό εv εκατέροις ευαρεστήσας αυτώ τώ Χριστώ, πρέσβευε υπέρ πάντων ημώv, σύν τοίς άνω Λειτουργοίς, εν φωτί vύν αυλιζόμεvος.

Καί vύν... Θεοτοκίοv

Ω τού παραδόξου θαύματος

Άπασαν έξωσον Δέσποινα, τής ταπειvής μου ψυχής, ραθυμίαv, ατέλειαν, ακηδίαν, άνοιαν, ασωτίαν, ασέλγειαν, αντιλογίαν, ανηκοϊαv δεινήv, τώv προσταγμάτωv τού θείου Πvεύματος, πάσαν πρός τούτοις δέ, απληστίαν, άγνοιαν, ασυμπαθή, τρόπον ασυνείδητον, γvώμηv καί σώσόv με.

Η Σταυροθεοτοκίον

Κύριε, εί καί κριτηρίω

Άvαρχε Λόγε τού Πατρός ώ Υιέ μου, καί τώ Πνευματι σύνθρονε, πώς τάς σάς αχράντους παλάμας, επί τού ξύλου εξέτειvας; τίς η τοσαύτη σου νύν, πτωχεία υπεράγαθε; παρισταμένη τή σή σταυρώσει, ανεβόα η Πανάμωμος.

Καί τά λοιπά, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.