Στιχηρά Προσόμοια Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Λόγε Θεού υπεράγαθε, ο δι' ημάς εν Σταυρώ, κρεμασθείς ως κατάκριτος, τού πυρός τού μέλλοντος, καί φρικτής αποφάσεως, καί ποινής πάσης ημάς εξάρπασον, εκδυσωπούσης τής Θεομήτορος, σέ γάρ φιλάνθρωπε, καθ' εκάστην άπαντες, εν λογισμοίς, Χριστέ παροργίζομεν, τόν υπεράγαθον.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ήλιος ιδών σε έφριξεν, επί Σταυρού Ιησού, ηπλωμένον θελήματι, καί η γή εσείετο, καί αι πέτραι ερρήγνυντο, καί τά μνημεία φόβω ηνοίγοντο, καί αι Δυνάμεις πάσαι εξίσταντο, σέ ως εώρακεν, η Παρθένος Δέσποτα, εν τώ Σταυρώ, Οίμοι! ανεκραύγαζε, τί τό ορώμενον.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ώ τής απείρου χρηστότητος, τού σαρκωθέντος εκ σού, Θεοτόκε πανύμνητε! Σταυρόν γάρ καί θάνατον, εκουσίως υπέμεινεν, ίνατόν κόσμον, σώση όν έπλασεν, όν εκδυσώπει, καμέ τόν άθλιον, καί πολυώδυνον, ρύσασθαι κολάσεως, ένθα τό φώς, λάμπει τό ανέσπερον, κατασκηνώσαί με.

Έτερα τής Θεοτόκου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Χαίρε Παρθένε Θεόνυμφε, χαίρε πιστών η ελπίς, χαίρε κόσμου καθάρσιον, χαίρε πάσης θλίψεως, η τούς δούλους σου σώζουσα, η τού θανάτου, χαίρε κατάλυσις, ο ζωηφόρος χαίρε Παράδεισος, χαίρε αντίληψις, τών προσκαλουμένων σε, χαίρε Θεού, θείον ενδιαίτημα, καί όρος άγιον.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Χαίρε Θεοτόκε Πάναγνε, χαίρε πηγή τής ζωής, χαίρε κλίμαξ ουράνιε, χαίρε πάσης Δέσποινα, καί Κυρία τής Κτίσεως. Ευλογημένη, χαίρε Πανάμωμε, δεδοξασμένη, χαίρε αμόλυντε, χαίρε πανύμνητε, χαίρε θείον σκήνωμα, χαίρε σεμνή, χαίρε Μητροπάρθενε, Νύμφη ανύμφευτε.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Χαίρε Μητρόθεε Δέσποινα, χαίρε η μόνη ελπίς, τών βροτών καί αντίληψις, χαίρε καταφύγιον, χαίρε λυχνία φωτός, ηγλαϊσμένον, χαίρε παλάτιον, τό φωτοφόρον, χαίρε λαμπάδιον, χαίρε αμόλυντον, παρθενίας καύχημα, χαίρε πηγή, βρύουσα, ιάματα, τοίς προσιούσί σοι.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον, όμοιον

Ώ τού παραδόξου θαύματος! ώ μυστηρίου καινού! ώ φρικτής εγχειρήσεως! η Παρθένος έλεγεν, εν Σταυρώ σε ως έβλεψεν, εν μέσω δύο ληστών κρεμάμενον, όν ανωδίνως, φρικτώς εκύησεν, έκλαιε κράζουσα. Οίμοι Τέκνον φίλτατον! πώς σε δεινός, δήμος καί αχάριστος, Σταυρώ προσήλωσεν.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Υψώθης εν Σταυρώ Χριστέ ο Θεός, καί έσωσας τών ανθρώπων τό γένος, δοξάζομέν σου τά παθήματα.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Επάγης εν τώ Σταυρώ Χριστέ ο Θεός, καί ήνοιξας παραδείσου τάς πύλας, δοξάζομέν σε Λυτρωτά ημών.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, επιλαθόμενοι τών εν τώ βίω, καταφρονήσαντες καί τών βασάνων, διά τήν μέλλουσαν ζωήν, ταύτης κληρονόμοι ανεδείχθησαν, όθεν καί Αγγέλοις συναγάλλονται. Αυτών ταίς ικεσίαις, δώρησαι τώ λαώ σου, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Σταυρώ σε καθηλούμενον, ως εθεάσατο η σέ Τεκούσα, μόνε μακρόθυμε, οδυρομένη δάκρυα έρρει κρουνηδόν, καί τό υπερβάλλον τής χρηστότητος, καί τό συμπαθές τό υπέρ άνθρωπον, λίαν εκπληττομένη, ύμνει τό κράτος σου.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. δ'

Βλέπων ο Ληστής, τόν αρχηγόν τής ζωής, επί Σταυρού κρεμάμενον έλεγεν. Ει μή Θεός υπήρχε σαρκωθείς, ο σύν ημίν σταυρωθείς, ουκ άν ο ήλιος, τάς ακτίνας εναπέκρυψεν, ουδέ η γή σειομένη εκυμαίνετο, αλλ' ο πάντων ανεχόμενος, Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

Εν μέσω δύο Ληστών, ζυγός δικαιοσύνης, ευρέθη ο Σταυρός σου, τού μέν καταγομένου εις άδην, τώ βάρει τής βλασφημίας, τού δέ κουφιζομένου πταισμάτων, πρός γνώσιν θεολογίας, Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τόν αμνόν καί ποιμένα, καί λυτρωτήν, η αμνάς θεωρούσα, εν τώ Σταυρώ, ηλάλαζε δακρύουσα, καί πικρώς ανεκραύγαζεν, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν περ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Θεέ υπεράγαθε, ανεξίκακε Κύριε, ή πιστώς εκβοήσωμεν. Σπλαγχνίσθητι Παρθένε εφ' ημάς, καί πταισμάτων δώρησαι τήν άφεσιν, τοίς προσκυνούσιν εν πίστει, αυτού τά παθήματα.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ανέστης εκ νεκρών

Εν μέσω τής Εδέμ, ξύλον θάνατον ήνθησεν, εν μέσω δέ τής γής, ξύλον ζωήν εβλάστησε, γευσάμενοι γάρ τού πρώτου, άφθαρτοι όντες, φθαρτοί γεγόναμεν, σχόντες δέ τού δευτέρου, τής αφθαρσίας κατετρυφήσαμεν, εν τώ Σταυρώ γάρ έσωσε Χριστός, τό γένος τών ανθρώπων.

Τό προσταχθέν μυστικώς

Εν Παραδείσω μέν τό πρίν, ξύλον εγύμνωσεν, επί τή γεύσει ο εχθρός, εισφέρων νέκρωσιν, τού Σταυρού δέ τό ξύλον, τής ζωής τό ένδυμα, ανθρώποις, φέρον επάγη, επί τής γής, καί κόσμος, όλος επλήσθη, πάσης χαράς, όν ορώντες υψούμενον, Θεώ εν πίστει λαοί, συμφώνως εκβοήσωμεν. Πλήρης δόξης ο οίκός σου.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον, όμοιον

Παρισταμένη τώ Σταυρώ, δακρυρροούσα, ελεεινώς η Θεοτόκος ανεβόα. Ακατάληπτον όντως, Υιέ τό πάθος σου, ου φέρω τών σπλάγχνων μου χωρισμόν, ου στέγω ορώσά σε, εν Σταυρώ, μή παρίδης τήν δούλην σου, ανάστα εκ τών νεκρών, δοξάζων με κραυγάζουσαν. Πολυέλεε δόξα σοι.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν, έτερα

Τό προσταχθέν μυστικώς

Ξύλον πικρίαν εν Εδέμ, τό πρίν εξήνεγκε, ξύλον Σταυρού δέ γλυκεράν, ζωήν εξήνθησεν, ο Αδάμ γάρ φαγών, εις φθοράν, κατώλισθεν, ημείς δέ, κατατρυφώντες σαρκός Χριστού, ζωούμεθα, καί Θεούμεθα μυστιστικώς, Βασιλείαν λαμβάνοντες, αϊδιον τού Θεού, διό καί πίστει κράζομεν. Δόξα Λόγε τώ πάθει σου.

Μαρτυρικόν, όμοιον

Δι' εγκρατείας τών παθών, τάς πυριφλέκτους, απονεκρώσαντες ορμάς, καί τάς κινήσεις, τού Χριστού οι Μάρτυρες, έλαβον τήν χάριν, τάς νόσους αποδιώκειν, τών ασθενών, καί ζώντες καί μετά τέλος, θαυματουργείν, όντως θαύμα παράδοξον! ότι οστέα γυμνά, εκβλύζουσιν ιάματα. Δόξα τώ μόνω Θεώ ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Ανέστης εκ νεκρών

Η άσπιλος αμνάς, τόν αμνόν καί ποιμένα, κρεμάμενον Σταυρώ, κατιδούσα εβόα. Τέκνον μου τί τό ξένον, καί παρ' ελπίδα, νύν τούτο θέαμα; Πώς η ζωή τών πάντων, βροτοίς ομοίως καταδεδίκασαι; Αλλά ανάστα Λόγε εκ νεκρών, τριήμερος ως είρηκας.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς άνευ τών Σταυροθεοτοκίων

Τώ προσπαγέντι τώ ξύλω Θεώ χάρις. Ιωσήφ

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τή εκ τού ξύλου ενηδόνω βρώσει με, νεκρόν γενόμενον, επί Σταυρού Λόγε, νεκρωθείς εζώωσας, καί δόξη κατεκάλλυνας, προσκυνώ σου τό κράτος, υμνολογώ τά παθήματα, καί τήν ευσπλαγχνίαν τήν άμετρον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ως εφηπλώθη επί ξύλου άμπελος, η αγεώργητος, οίνον ημίν θείας, χάριτος απέσταξε, καρδίας τόν ευφραίνοντα, καί τής πλάνης τήν μέθην, ολοσχερώς αναστέλλοντα, καί τήν άμαρτίαν καθαίροντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πεποικιλμένοι ιεροίς εν στίγμασι, Χριστού οι Μάρτυρες, καί αθλητών πόνοις, εγκαλλωπιζόμενοι, καλλοποιώ παρίστασθε, μετά δόξης Δεσπότη, πανευκλεώς ευφραινόμενοι, καί θεοειδείς γνωριζόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρώμη τή θεία προφανώς ρωννύμενοι, άγιοι Μάρτυρες, τού δυνατού πάσαν, ισχύν τήν ολέθριον, ανδρείως κατεβάλετε, καί στεφθέντες ωραίως, νικητικοίς διαδήμασι, χαίροντες Κυρίω παρίστασθε.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρισταμένη τώ Σταυρώ σου Κύριε, η Απειρόγαμος, καί τάς εν σοί τρώσεις, καθορώσα Δέσποτα, τιτρωσκομένη έλεγεν. Οίμοι Τέκνον! ωδίνας, αποφυγούσα τώ τόκω σου, νύν οδυνηρώς κατατρύχομαι.

Κανών τής Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς

Δέησίς εστιν ογδόη τή Παρθένω. Ιωσήφ

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δεδοξασμένα περί σού λελάληνται, δεδοξασμένη Αγνή, η τών πιστών δόξα, μόνη χρηματίσασα, διό μελλούσης δόξης με, κοινωνόν σαίς πρεσβείαις, δοξάζοντά σε ανάδειξον, άχραντε πανάμωμε Δέσποινα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ευλογημένος ο καρπός Πανάμωμε, ο τής κοιλίας σου, δι' ού βροτοί πάντες, τής αράς ελύθημεν, ευλογημένη Πάναγνε, ανερμήνευτον θαύμα, ακατανόητον όραμα, πάντων τών βροτών τό διάσωσμα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τών Αγγέλων δυσωπεί σε Κύριε, πληθύς εκάστοτε, τών Μαθητών δήμος, Προφητών ο σύλλογος, Μαρτύρων καί Οσίων σου, διά τής Θεοτόκου, αμαρτημάτων συγχώρησιν, δώρησαι ημίν ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν εν σπλάγχνοις δεξαμένην Άχραντε, τό πύρ τό άστεκτον, εκδυσωπώ πίστει, τής γεέννης ρύσαί με, καί τής αποκειμένης μοι, διά πλήθος πταισματων, κολάσεως ελευθέρωσον, σού ταίς ευπροσδέκτοις δεήσεσι.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο στερεώσας ουρανόν, καί γήν ο θεμελιώσας, καί τήν θάλασσαν τώ λόγω πεδήσας, σύ εδέθης δι' εμέ, Σταυρώ προσαναρτώμενος, όπως δεσμών με λύσης, τής αμαρτίας Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρού τώ ξύλω ο εχθρός, προσκόψας εθανατώθη, σύν τοίς δαίμοσιν αυτού τοίς κακούργοις, καί ο γεύσει πονηρά, κατακριθείς ηλέηται, καί εδρασμώ η κτίσις, ευσεβείας ενίδρυται.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πολυειδέσιν αικισμοίς, καί ξίφεσι καί θηρίοις, καί γυμνότητι σωμάτων οι θείοι, καί γενναίοι Αθληταί, διδόμενοι αχείρωτοι, τώ πονηρώ διώκτη, έμειναν νεύσει τή κρείττονι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αποσκοπούντες λογισμώ, νηφούση τε διανοία, πρός τά μένοντα ρεόντων τελείως, κατεφρόνησαν, Χριστού, οι Μάρτυρες οι ένδοξοι, όθεν τούς ανυποίστους, πόνους υπέφερον χαίροντες.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η πολυϋμνητος Αμνάς, τόν Άρνα θεασαμένη, πρός εκούσιον ελκόμενον πάθος, καί σταυρούμενον σαρκί, ηλάλαζε δακρύουσα, καί τήν μακροθυμίαν, ύμνει τήν τούτου δοξάζουσα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ουρανίας αψίδος οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών Πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιεράς πολιτείας, αποπεσών άχραντε, παρασυνεβλήθην τοίς κτήνεσι, καί κατάκριτος, όλος γεγένημαι, η τόν Κριτήν τετοκυία, πάσης κατακρίσεως, ρύσαι καί σώσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στεναγμούς ανενδότους, καί ψυχικόν δάκρυον, καί διηνεκή μοι παράσχου, Κόρη κατάνυξιν, όπως πενθήσω μου, τά συμφυέντα μοι πάθη, εξ απροσεξίας μου, Θεοχαρίτωτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επουράνιαι τάξεις, λειτουργικά πνεύματα, δήμος Προφητών Αποστόλων σου, καί Μαρτύρων σου, σύν τή Τεκούση σε, εκδυσωπούσιν Οικτίρμον, τώ λαώ σου δώρησαι, πταισμάτων άφεσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συμπαθείας με θείας, ως συμπαθής Άχραντε, νύν καταξιώσαι δυσώπει, τόν ευσυμπάθητον, τρόπους ασπλάγχνους γάρ, ασυμπαθείς κεκτημένον, μετανοίας τρόποις με, νύν ανακάλεσαι.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Σύ μου ισχύς, Κύριε σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω. Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Γένος βροτών, τού πτώματος ανακέκληται, ού υπέστη, πάλαι ο πρωτόπλαστος, ο γάρ τών όλων Δημιουργός, ήρθη επί ξύλου, δακτύλους εξαιματούμενος, καί ήλοις εκουσίως, προσηλούμενος χείρας, καί πλευράν υπό λόγχης νυττόμενος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Έστη Σταυρός, καί πλάνη πάσα κατέπεσεν, εγυμνώθη, Σώτερ ο αλλότριος, σού γυμνωθέντος, καί ο Αδάμ, θείας αφθαρσίας, καταστολήν επενδύσατο, η κτίσις εφωτίσθη, σκοτισθέντος ηλίου, επί ξύλου Χριστέ σταυρουμένου σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεοσφαγή, καθάπερ θύματα Μάρτυρες, τώ τυθέντι, Λόγω προσηνέχθητε, ταίς τών αιμάτων επιρροαίς, πλάνης τάς θαλάσσας, ξηράναντες θεία χάριτι, καί χύσιν παθημάτων, επομβρίαις θαυμάτων, αναστέλλοντες πάντοτε ένδοξοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τήξιν μελών, πάντων οδόντων εκρίζωσιν, καί ονύχων, Μάρτυρες υπέστητε, χείρας κοπτόμενοι αφειδώς, γλώσσάν τε καί πόδας, καί αρμονίας τού σώματος, διό υπερβαλλούσης, ηξιώθητε δόξης, τώ τών όλων Θεώ παριστάμενοι.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν εαυτής, μόσχον η άμεμπτος δάμαλις, κατιδούσα, ξύλω αναρτώμενον, τέκνον εβόα αλαλαγμώ, πώς σε παρανόμων, δήμος ουδόλως ωκτείρησεν, αυτόν ωκτειρηκότα, αλλά σκέψει δολία, θανατώσαι αδίκως προείλετο.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό πονηρόν, αμαρτιών μου χειρόγραφον, θεία λόγχη, Πάναγνε διάρρηξον, τή κεντησάση θείαν πλευράν, τού ενανθρωπήσαι, εκ σού Παρθένε θελήσαντος, καί βίβλω με γραφήναι, σωζομένων δυσώπει, τόν αφρόνως Θεού μακρυνόμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα φωναίς, χαριστηρίοις δοξάζω σε, ίνα θείω, πόθω μεγαλύνω σε, τήν τώ μεγίστω σου τοκετώ, πάντας σμικρυνθέντας, Πανάμωμε μεγαλύνασαν, μεγάλως αμαρτώντα, καί δεινώς συμπτωθέντα, συγχωρήσεως Κόρη αξίωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμοι εν σοί, κεκαινοτόμηνται φύσεως, υπέρ φύσιν, Λόγον γάρ εκύησας, διό σε πίστει εκδυσωπώ. Τόν υπέρ τήν φύσιν, τήν ανθρωπίνην Πανάμωμε, πολλά ημαρτηκότα, καί Θεού μακρυνθέντα, επιστρέψαντα σώσον πρεσβείαις σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οδυσμενής, τής αμαρτίας τοίς βέλεσι, τήν ψυχήν μου, όλην ετραυμάτισε, καί κατεμόλυνεν ηδοναίς, τήν εμήν καρδίαν, καί τής οδού απεπλάνησε, Παρθένε τής ευθείας, διά τούτο βοώ σοι. Επιστρέφοντα δέξαι καί σώσόν με.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου, τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον; αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα τής ενηδόνου, γεύσεως λυτρώσης με, χολής Μακρόθυμε, απεγεύσω θέλων, καί νεκρώσεως όπως εκδύσης με, Ιησού τό πάθος, γυμνός παγήναι κατεδέξω, επί ξύλου, υμνώ σου τό εύσπλαγχνον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τήν φθαρείσαν ψυχήν μου, Λόγε τοίς παθήμασι, καινοποιούμενος, τήν ψυχήν παρέθου, τώ Πατρί επί ξύλου κρεμάμενος, καί ου φέρει ταύτα, άψυχος γή κατανοούσα, αλλά φόβω κλονείται υμνούσά σε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ωραιώθητε θείοις, Μάρτυρες παθήμασι καλλωπιζόμενοι, καί ιχνηλατούντες, τόν τοίς πάθεσι πάσιν απάθειαν, δεδωκότα Λόγον, μονογενή Πατρός ανάρχου, διά τούτο αυτώ συνδοξάζεσθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ξενωθέντες τών κάτω, τά μή θεωρούμενα κατεκληρώσασθε, εν επουρανίοις, αυλιζόμενοι θείοις σκηνώμασι, καί μεθέξει θεία, θεοποιούμενοι αϋλως, τού Σωτήρος αήττητοι Μάρτυρες.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξένον θέαμα βλέπω, έκραζες Πανύμνητε, πώς ο τώ βλέμματι, πάσαν γήν σαλεύων, επί ξύλου υψούμενος ύπνωσας; τούς υπνούντας μέλλων, εκ τού αιώνος αφυπνίζειν. Προσκυνώ σου Υιέ τό μακρόθυμον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γενεαί γενεών σε, τήν αειμακάριστον νύν μακαρίζουσιν, ουρανών Δυνάμεις, ως τά κάτω τοίς άνω συνάψασαν, ευφημούσι μόνην, εν γυναιξίν ευλογημένη, τού πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Διαμένειν με σώον, μή περιτρεπόμενον στάσεως κρείττονος, αλλ' ευθυπορούντα, καί Θεώ τά ευάρεστα πράττοντα, ενδυνάμωσόν με, τόν αγαθόν τεκούσα Λόγον, τόν ημάς αλογίας ρυσάμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο τό αίμά σου Λόγε, διά υπερβάλλουσαν, ελέους άβυσσον, εν Σταυρώ κενώσας, τών παθών μου τήν άβυσσον ξήρανον, καί εν κατανύξει, σοί τώ Θεώ ευαρεστήσαι, διά τής Θεοτόκου αξίωσον.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Άβυσσος αμαρτιών, καί πταισμάτων καταιγίς με ταράττει, καί πρός βυθόν βιαίως, συνωθεί απογνώσεως, αλλά σύ τήν κραταιάν, χείρά μοι έκτεινον, ως τώ Πέτρω, ώ Κυβερνήτα καί διάσωσον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ύμνησαν τών ουρανών, αι Δυνάμεις, καί εξέστησαν πάσαι, επί Σταυρού σε Λόγε, καθορώσαι κρεμάμενον, καί Αδάμ ο πληγωθείς, Σώτερ ιάτρευται τώ Σταυρώ σου, καί η κατάρα εξωστράκισται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λέλυται εκ τών δεσμών, τό ανθρώπινον Μακρόθυμε γένος, σου εν σαρκί δεθέντος, καί δεσμείται ο τύραννος, υπό πάντων τών πιστών, καταπαιζόμενος ως στρουθίον. Δόξα Χριστέ τή δυναστεία σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώφθητε θεοειδείς, Αθλοφόροι ώσπερ άνθρακες πάσαν, τής δυσσεβείας ύλην, κατακαίοντες χάριτι, επ' ανθράκων τε πυρός περιχορεύοντες, καί τήν θείαν, αναψυχήν υποδεχόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θρέμματα αληθινού, δεδειγμένοι Αθλοφόροι Ποιμένος, μέσον αγρίων λύκων, αβλαβείς διεμείνατε, καί τελέσαντες καλώς, δρόμον τόν ένθεον, εν τή μάνδρα, τή ουρανίω εσκηνώσατε.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κύριόν σε τής ζωής, καί ωραίον απεκύησα κάλλει, υπέρ υιούς ανθρώπων, η Παρθένος εκραύγαζε, καί πώς θνήσκεις νύν Υιέ, κάλλος ουκ έχων εν τώ σταυρούσθαι, ο καλλωπίζων πάντα νεύματι;

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ηλέηται διά σού, η φύσις τής ανθρωπότητος, τόν ελεήμονα γάρ, εκύησας Κύριον, ελεήμον Πάναγνε, όθεν δυσωπώ σε, τήν εμήν ψυχήν ελέησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών Ασωμάτων, Χριστέ, τά τάγματα δυσωπούσί σε, Μαρτύρων τε Προφητών, καί τών Αποστόλων σου, διά τής Τεκούσης σε, τόν λαόν σου σώζε, από πάσης περιστάσεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η αγεώργητος γή, τόν γεωργόν η κυήσασα, καί πάντων Δημιουργόν, τήν υλομανήσασαν, ψυχήν μου τοίς πάθεσι, δείξον καρποφόρον, διά θείας επιγνώσεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρέβην τάς εντολάς, τάς πρός Θεόν οδηγούσας με, καί θέλων τοίς πονηροίς, δεδούλωμαι πάθεσι, διό ικετεύω σε, τής αυτών με ρύσαι, δεσποτείας Αειπάρθενε.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Θεού συγκατάβασιν τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνί ποτε, διά τούτο οι Παίδες εν τή καμίνω αγαλλομένω ποδί ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Επλήγης τάς χείράς σου, εν αίς ειργάσω, Χριστέ τά θαύματα, καί τραυμάτων ηνέσχου, τά τραύματά μου πάντα ιώμενος, υμνώ σε Λόγε, κραυγάζών Μακρόθυμε. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ωρύχθης τάς χείράς σου, καί πόδας ήλοις, Χριστέ σταυρούμενος, καί πλευράν ελογχεύθης, κρουνούς πηγάζων πάσιν αφέσεως, τοίς μελωδούσιν απαύστως καί λέγουσιν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χορείαν στησώμεθα, υμνολογούντες Θεού τούς Μάρτυρας, τοίς χοροίς τών Αγγέλων, αριθμουμένους, καί τά επίγεια, φωταγωγούντας, καί πάντοτε μέλποντας. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγίων λαμπρότησιν, αγιασθέντες κατεσκηνώσατε, επιπέμποντες πάσιν, αγιασμόν τε καί απολύτρωσιν, τοίς ευφημούσιν, υμάς καί κραυγάζουσιν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο άδυτος Ήλιος, πώς έδυς ξύλω Λόγε τεινόμενος, η Παρθένος εβόα, καί βλέπων έστη τού δρόμου ήλιος, φαίνειν μή σθένων, σού πάσχοντος Δέσποτα; Υμνολογώ, προσκυνώ τό θείον κράτος σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αρρήτω κυήσει σου, φρικτών αρρήτων ημάς ηξίωσας, Θεοτόκε πραγμάτων, διό φρικτής με ρύσαι κολάσεως, καί τής αρρήτου χαράς καταξίωσον, ίνα υμνώ σε αεί τήν πολυϋμνητον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ραθύμως τόν βίον μου, εκδαπανήσας άκαρπος έμεινα, καί πτοούμαι τήν δίκην, καί τής γεέννης τό πύρ τό άσβεστον, η πύρ τεκούσα Παρθένε τό άστεκτον, ρύσαί με, τού πυρός, τή μεσιτεία σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ραυμάτων επέκεινα, τό μέγα θαύμα τής σής κυήσεως, διά τούτο βοώ σοι, Αγνή παρθένε Θεογεννήτρια, τά σά ελέη επ' εμοί θαυμάστωσον, καί τής μελλούσης οργής, ρύσαι καί σώσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εμέ τόν βιώσαντα, εν αμελεία, καί παραβλέψαντα, τούς αγίους σου νόμους, καί τά σεπτά σου Σώτερ εντάλματα, οίκτειρον σώσον διά τής Τεκούσης σε, ως ευεργέτης Θεός, καί πολυέλεος.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ρίζης Χριστέ εβλάστησας, Ιεσσαί σωματούμενος, καί ριζοτομείς τήν εκφυείσαν άκανθαν, Αδάμ παραβάσεως, στέφος φορών ακάνθινον, ξύλω δέ παγείς, τήν εκ τού ξύλου ιάσω, βλαστήσασαν κατάραν, καί τούς μέλποντας σώζεις, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα Θεόν τόν άνθρωπον, απεργάση φιλάνθρωπε, γέγονας βροτός, καί τώ Σταυρώ ωμίλησας, πλευράν εκκεντούμενος, καί όξος ποτιζόμενος, όθεν οι σωθέντες, σού τοίς πάθεσι Λόγε, βοώμεν ευχαρίστως, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συμποδισθέντες Μάρτυρες, καί ως άρνες θυόμενοι, καί επί πυρός, ανηλεώς οπτώμενοι, θηρσίν εκδιδόμενοι, τάς κεφαλάς τεμνόμενοι, χαίρετε χαρά, ανεκλαλήτω βοώντες. Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στεφανηφόροι Μάρτυρες, τών Αγγέλων συμμέτοχοι, οι τούς ωμοτάτους, δυσμενείς πατήσαντες, πρεσβείαν ποιήσατε, υπέρ ημών πρός Κύριον, όπως εν αγάπη, καί πολλή ομονοία, ζησώμεθα βοώντες, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Σταυρεθεοτοκίον

Οδυνηρώς στενάζουσα, μητρικώς αλαλάζουσα, καί τήν εκ τών σπλάγχνων, συνοχήν μή φέρουσα, Σταυρώ ενητένιζες, τώ εκ τής σής τεχθέντι γαστρός, Τέκνον, εκβοώσα, τί τό όραμα τούτο; πώς πάσχεις ο τή φύσει απαθής; πάντως θέλων, τό γένος τών ανθρώπων, φθοράς ελευθερώσαι.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νενεκρωμένην ζώωσον, συμπτωθείσαν ανάστησον, τετραυματισμένην, τήν ψυχήν μου ίασαι, τόν νούν μου ειρήνευσον, τών πειρασμών τά κύματα, πράϋνον Παρθένε, καί βοώντά με σώσον. Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως ο Ληστής κραυγάζω σοι, Μνήσθητί μου Φιλάνθρωπε, κλαίω ως η Πόρνη, καί βοώ σοι, Ήμαρτον, ως πάλαι ο Άσωτος, μετανοούντα δέξαι με, τόν απεγνωσμένον, διά τής Θεοτόκου, προθύμως ίνα μέλπω, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ικετικώς βοώμέν σοι, Θεοτόκε πανύμνητε, μετά τών απείρων, νοερών Δυνάμεων, Μαρτύρων Οσίων τε, καί Αποστόλων καί Προφητών, ποίησον πρεσβείαν, υπέρ πάντων τών πίστει, ενθέως μελωδούντων, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ιάτρευσάς μου Δέσποτα τάς πληγάς, πληγωθείς καί αιμάξας, τάς χείράς σου, καί πρός οδούς, βαίνειν σωτηρίους ως αγαθός, κατεύθυνάς με Κύριε, πόδας ορυχθείς επί τού Σταυρού, ούς πάλαι οι Γενάρχαι, βαδίζοντας ιδόντες, εν Παραδείσω κατεκρύπτοντο.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ωρθώθη ορθωθέντος σου εν Σταυρώ, ο πεσών πτώμα μέγα Πρωτόπλαστος, η δέ ισχύς, άπασα επτώθη τού δυσμενούς, πάσα δέ γή ηγίασται, αίματι καί ύδατι εκ τής σής, πλευράς προχεομένω, διό σε Πανοικτίρμον, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στρεβλούμενοι τάς στρέβλας τού πονηρού, διελύσατε άγιοι Μάρτυρες, καί τοίς δεσμοίς, οίς περ υπεμείνατε καρτερώς, τούτον συνεποδίσατε, καί καθυπετάξατε τοίς ποσιν, αισχύνης πεπλησμένον, καί γέλως τοίς ορώσι, χάριτι θεία χρηματίσαντα.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηγή τή καταθέσει τών ιερών, τών Μαρτύρων λειψάνων ηγίασται, καί γάρ πηγήν, βρύουσαν ιάσεις παντοδαπάς, ταύτα ενθέως κέκτηται, πάθη τών σωμάτων καί τών ψυχών, απαύστως ιωμένην, καί λώβην τών δαιμόνων, εκκρουομένην θείω Πνεύματι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φυγούσα τάς ωδίνας τάς μητρικάς, τώ καιρώ τής λοχείας Μακρόθυμε, σέ εν τώ νύν, πάθει εκουσίως προσομιλείν, καί άλγος καθυφίστασθαι, ήλγησα τά σπλάγχνα καί τήν ψυχήν, οδύνης επληρώθην, η Πάναγνος εβόα, ήν επαξίως μεγαλύνομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο Ύψιστος, εκών κατήλθε, μέχρι καί σώματος, παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον, Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώ θεία κλίνη Σολομών, ήν κυκλούσι δυνατοί νύν εξήκοντα, ρήσει τής θείας Γραφής, εν ή ο Λόγος επανεπαύσατο, ταίς μυριάσι με αεί, δαιμόνων κλονούμενον, άτρωτον φύλαξον, τή δυνάμει σου αγνή Αειπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στάζουσα θείον γλυκασμόν, τών απάντων γλυκασμόν η κυήσασα, ιώ τού όφεως, τήν φαρμαχθείσαν ψυχήν μου γλύκανον, αλλοτριούσά με πικράς, αμαρτίας πάντοτε, τή μεσιτεία σου, προστασία τών πιστών ακαταίσχυντε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ήλιε δόξης Ιησού, τήν αθλίαν μου ψυχήν φωταγώγησον, ταίς παρακλήσεσι τής σέ, τεκούσης αγνής θεόπαιδος, τών ασωμάτων Λειτουργών, σεπτών Αποστόλων σου, Ιεραρχών Προφητών, καί Μαρτύρων ευ κλεών καί Οσίων σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φρίττω σου μόνε Βασιλεύ, τήν δευτέραν παρουσίαν καί δέδοικα, όλος κατάκριτος, ηπορημένος υπάρχων Κύριε, διό πρό τέλους σοι βοώ, διά τής Τεκούσης σε. Φείσαι καί σώσόν με, ελεήμον αγαθέ καί Φιλάνθρωπε.

Απόστιχα τών Αίνων, Σταυρώσιμα

Τού Μωϋσέως η ράβδος, τόν τίμιον Σταυρόν σου, προετύπου Σωτήρ ημών, εν αυτώ γάρ σώζεις, ως εκ βυθού θαλάσσης, τόν λαόν σου Φιλάνθρωπε.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Ο εν Εδέμ Παράδεισος ποτέ, τό ξύλον τής γνώσεως, ανεβλάστησεν εν μέσω τών φυτών, η Εκκλησία σου Χριστέ, τόν Σταυρόν σου εξήνθησε, τόν πηγάσαντα, τώ κόσμω τήν ζωήν, αλλά τό μέν εθανάτωσε, βρώσει φαγόντα τόν Αδάμ, τό δέ εζωοποιησε, πίστει σωθέντα τόν Ληστήν, ού τής αφέσεως κοινωνούς, ημάς ανάδειξον Χριστέ ο Θεός, ο τώ πάθει σου λύσας, τήν καθ' ημών μανίαν τού εχθρού, καί αξίωσον ημάς, τής ουρανίου Βασιλείας σου.

Μαρτυρικόν

Τί υμάς καλέσωμεν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Μάρτυρες Χριστού οι αήττητοι, οι νικήσαντες τήν πλάνην, τή δυνάμει τού Σταυρού, απολαύετε τήν χάριν, αιωνίως τής ζωής. Τυράννων, απειλάς ουκ επτοήθητε, βασάνοις, αικιζόμενοι ευφραίνεσθε, καί νύν τά αίματα υμών, γέγονεν ιάματα ταίς ψυχαίς ημών, πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον, όμοιον

Ξύλω προσπηγνύμενον Κύριε, ως εώρακεν ασπόρως, η Τεκούσά σε Αμνάς, κατεξαίνετο τάς όψεις, καί εβόα εν κλαυθμώ; Υιέ μου, πώς σφαγήν φέρεις τήν άδικον, πώς θνήσκεις, ο αθάνατος ως άνθρωπος, λόγον μοι δός φώς γλυκύτατον, βλέψον Μητέρα θρηνούσάν σε, καί δόξασον, ταύτην Λόγε τή εγέρσει σου.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητι ημών, Χριστέ Σωτήρ τού κόσμου, ώσπερ τού Ληστού, εμνήσθης επί ξύλου, καί καταξίωσον πάντας μόνε Οικτίρμον, τής ουρανίου Βασιλείας σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ράβδω Μωϋσής, Σταυρόν εξεικονίζει, τέμνει τόν βυθόν, λαόν Ισραηλίτην, διαβιβάζων, ημείς δέ τούτον τυπούντες, τούς νοητούς εχθρούς τροπούμεθα.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Πάλαι Ιακώβ, επευλογών τούς Παίδας, χείρας εναλλάξ, εφήπλου σημαινούσας, τόν σόν Σταυρόν, διού πάντες εκ τής κατάρας, Χριστέ Σωτήρ ηλευθερώθημεν.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Πάθη τού Χριστού, ζηλούντες Αθλοφόροι, βάσανα πικρά, ηνέγκατε γενναίως, καί αφθαρσίας στεφάνοις καταστεφθέντες, τούς ουρανούς περιπολεύετε.

Δόξα...

Δόξα τώ Πατρί, τώ μόνω αθανάτω, δόξα τώ Υιώ, τώ ζώντι εις αιώνας, δόξα τώ Πνεύματι άμα, τώ παναγίω, τώ πάσαν κτίσιν αγιάζοντι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκ παρθενικής, ανέτειλε γαστρός σου, ο Δημιουργός, ηλίου καί σελήνης, όν καθορώσα σταυρούμενον Θεοτόκε, πάσα η κτίσις εκυμαίνετο.