ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Ήχος βαρύς

Δεύτε αγαλλιασώμεθα τώ Κυρίω, τώ συντρίψαντι θανάτου τό κράτος, καί φωτίσαντι ανθρώπων τό γένος, μετά τών Ασωμάτων κραυγάζοντες, Δημιουργέ καί Σωτήρ ημών δόξα σοι. (Δίς)

Σταυρόν υπέμεινας Σωτήρ, καί ταφήν δι' ημάς, θανάτω δέ ως Θεός, θάνατον ενέκρωσας, διό προσκυνούμεν τήν τριήμερόν σου ανάστασιν, Κύριε δόξα σοι.

Απόστολοι ιδόντες τήν Έγερσιν τού Δημιουργού, εθαύμασαν βοώντες τήν αίνεσιν τήν Αγγελικήν. Αύτη η δόξα τής Εκκλησίας, ούτος ο πλούτος τής Βασιλείας, ο παθών δι' ημάς, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον Δογματικόν

Ήχος βαρύς

Φρικτόν καί άρρητον όντως, τό επί σοί πεπραγμένον, μυστήριον Αμίαντε! Λόγον γάρ τών πάντων αίτιον, υπέρ αιτίαν καί λόγον, τώ αγίω Πνεύματι σωματωθέντα τέτοκας, εκ σού τήν σάρκα ανειληφότα, τής οικείας φύσεως, αμεταβλήτου μεινάσης, συνδραμόντων γάρ εκατέρων, αυθυπάρκτως καθ' υπόστασιν ενικήν, διπλούς τή φύσει προέρχεται όλος Θεός, καί όλος άνθρωπος, τήν επ' αμφοίν ολότητα, ενεργητικοίς ιδιώμασιν ενδεικνύμενος, πεπονθώς γάρ εν Σταυρώ σαρκικώς, απαθής διέμεινεν ο αυτός θεϊκώς, ώσπερ βροτός τεθνηκώς, ανεβίω ως Θεός τριήμερος, τό κράτος τού θανάτου καθελών, καί φθοράς ρυσάμενος τό ανθρώπινον. Αυτόν ως Λυτρωτήν, καί Σωτήρα τού γένους ημών, Θεομήτορ αίτησαι, καταπέμψαι ημίν, τών οικτιρμών αυτού, τό μέγα έλεος.

Απόστιχα τής Θεοτόκου, Προσόμοια

Καταφρονήσαντες πάντων

Ανέστης εκ τού τάφου, Σωτήρ τού κόσμου, καί συνήγειρας τούς ανθρώπους, σύν τή σαρκί σου, Κύριε δόξα σοι.

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Ανατολή τού Αλίου, τού νοητού Παρθένε γέγονας, επί δυσμών τής καθ' ημάς γενομένου φύσεως, αλλ' ως έχουσα παρρησίαν, αυτόν εκδυσώπησον Θεοτόκε πανύμνητε, αμετρήτων πταισμάτων ελευθερώσαι, τάς ψυχάς ημών.

Στιχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου καί τού οίκου τού Πατρός σου.

Ράβδος ρίζης Παρθένε, τού Ιεσσαί σαφώς εβλάστησας, τόν τά φυτά τής απάτης, εκ ρίζης αφανίσαντα, αλλ' ως έχουσα παρρησίαν, απαύστως ικέτευε, εκριζώσαι Πανύμνητε, τά τής καρδίας μου πάθη, καί τόν αυτού εμφυτεύσαι φόβον, καί σώσαί με.

Στιχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Πύλη Θεού Παναγία, εκ τών πυλών τού άδου ρύσαί με, καί μετανοίας τήν οδόν, καμοί καθυπόδειξον, δι' ής ευρήσω πύλην, τήν πρός ζωήν εισάγουσαν, οδηγέ πλανωμένων, πιστών ανθρώπων τό γένος φρούρησον, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκ σού παναγία Θεοτόκε Παρθένε, αφράστως ετέχθη Χριστός ο Θεός ημών, αληθώς υπάρχων Θεός προαιώνιος, καί άνθρωπος πρόσφατος, τό μέν, ωναϊδιος, τό δέ, δι' ημάς γενόμενος, σώζει γάρ εν εαυτώ, εκατέρας φύσεως τήν ιδιότητα, τήν μέν, διαλάμπων θαύμασι, τήν δέ, πιστούμενος πάθεσιν, όθεν είς καί ο αυτός, καί θνήσκει ως άνθρωπος, καί ως Θεός ανίσταται, όν ικέτευε, σεμνή Απειρόγαμε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος βαρύς

Κατέλυσας τώ Σταυρώ σου τόν θάνατον, ηνέωξας τώ Ληστή τόν Παράδεισον, τών Μυροφόρων τόν θρήνον μετέβαλες, καί τοίς σοίς Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως τής ημών Αναστάσεως θησαύρισμα, τούς επί σοί πεποιθότας Πανύμητε, εκ λάκκου καί βυθού πταισμάτων ανάγαγε, σύ γάρ τούς υπευθύνους τή αμαρτία, έσωσας τεκούσα τήν σωτηρίαν, η πρό τόκου Παρθένος, καί εν τόκω Παρθένος, καί μετά τόκον πάλιν ούσα Παρθένος.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Ήχος βαρύς

Δεύτε αγαλλιασώμεθα τώ Κυρίω, τώ συντρίψαντι θανάτου τό κράτος, καί φωτίσαντι ανθρώπων τό γένος, μετά τών Ασωμάτων κραυγάζοντες, Δημιουργέ καί Σωτήρ ημών δόξα σοι.

· εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

Σταυρόν υπέμεινας Σωτήρ, καί ταφήν δι' ημάς, θανάτω δέ ως Θεός, θάνατον ενέκρωσας, διό προσκυνούμεν τήν τριήμερόν σου ανάστασιν, Κύριε δόξα σοι.

· εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

Απόστολοι ιδόντες τήν Έγερσιν τού Δημιουργού, εθαύμασαν βοώντες τήν αίνεσιν τήν Αγγελικήν. Αύτη η δόξα τής Εκκλησίας, ούτος ο πλούτος τής Βασιλείας, ο παθών δι' ημάς, Κύριε δόξα σοι.

· γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου.

Κάν συνελήφθης Χριστέ, υπό ανόμων ανδρών, αλλά σύ μου εί Θεός, καί ουκ αισχύνομαι, εμαστίχθης τόν νώτον, ουκ αρνούμαι. Σταυρώ προσηλώθης, καί ου κρύοτω, εις τήν Έγερσίν σου καυχώμαι, ο γαρ θάνατος σου ζωή μου. Παντοδύναμε καί φιλάνθρωπε, Κύριε δόξα σοι.

· εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Δαυϊτικήν προφητείαν εκπληρών, Χριστός μεγαλειότητα, εν Σιών, τήν οικείαν Μαθηταίς εξεκάλυψεν, αινετόν δεικνύς εαυτόν, καί δοξαζόμενον αεί, σύν Πατρί τε καί Πνεύματι αγίω, πρότερον μέν άσαρκον ως Λόγον, ύστερον δέ δι' ημάς, σεσαρκωμένον, καί νεκρωθέντα ως άνθρωπον, καί αναστάντα κατ' εξουσίαν ως φιλάνθρωπον.

· ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Κατήλθες εν τώ Άδη Χριστέ ως ηβουλήθης, εσκύλευσας τόν θάνατον, ως Θεός καί Δεσπότης, καί ανέστης τριήμερος, συναναστήσας τόν Αδάμ, εκ τών τού Άδου δεσμών καί τής φθοράς, κραυγάζοντα καί λέγοντα, Δόξα τή Αναστάσει σου, μόνε φιλάνθρωπε.

· από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας, ελπισάτω Ισραηλ επί τόν Κύριον.

Εν τάφω κατετέθης, ως ο υπνών Κύριε, καί ανέστης τριήμερος, ως δυνατός εν ισχύϊ, συναναστήσας τόν Αδάμ, εκ τής φθοράς τού θανάτου, ως παντοδύναμος.

· ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ' αυτώ λύτρωσις' καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

· αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

· ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Θεοτοκίον

Μήτηρ μέν εγνώσθης, υπέρ φύσιν Θεοτόκε, έμεινας δέ παρθένος, υπέρ λόγον καί έννοιαν, καί τό θαύμα τού τόκου σου, ερμηνεύσαι γλώσσα ου δύναται, παραδόξου γάρ ούσης τής συλλήψεως Αγνή, ακατάληπτός εστιν ο τρόπος τής κυήσεως, όπου γάρ βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις. Διό σε πάντες Μητέρα τού Θεού γινώσκοντες, δεόμεθά σου εκτενώς. Πρέσβευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστικα

Ήχος βαρύς

Ανέστης εκ τού τάφου, Σωτήρ τού κόσμου, καί συνήγειρας τούς ανθρώπους, σύν τή σαρκί σου, Κύριε δόξα σοι.

· O Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Τόν αναστάντα εκ νεκρών, καί φωτίσαντα τά πάντα, δεύτε προσκυνήσωμεν, εκ τής τού Άδου γάρ τυραννίδος, ημάς ηλευθέρωσε, διά τής αυτού τριημέρου Εγέρσεως, ζωήν ημίν δωρησάμενος, καί τό μέγα έλεος.

· καί γάρ εστερέωσεν τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Υπό τόν Άδην κατελθών Χριστέ, θάνατον εσκύλευσας, καί τριήμερος αναστάς, ημάς συνανέστησας, δοξάζοντας τήν σήν παντοδύναμον Έγερσιν, Κύριε φιλάνθρωπε.

· τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε εις μακρότητα ημερών.

Φοβερός ώφθης Κύριε, εν τάφω κείμενος ως ο υπνών, αναστάς δέ τριήμερος ως δυνατός, τόν Αδάμ συνανέστησας κραυγάζοντα. Δόξα τή Αναστάσει σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Υπό τήν σήν Δέσποινα σκέπην, πάντες οι γηγενείς, προσπεφευγότες βοώμέν σοι, Θεοτόκε η ελπίς ημών, ρύσαι ημάς εξ αμέτρων πταισμάτων, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος βαρύς

Κατέλυσας τώ Σταυρώ σου τόν θάνατον, ηνέωξας τώ Ληστή τόν Παράδεισον, τών Μυροφόρων τόν θρήνον μετέβαλες, καί τοίς σοίς Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως τής ημών Αναστάσεως θησαύρισμα, τούς επί σοί πεποιθότας Πανύμητε, εκ λάκκου καί βυθού πταισμάτων ανάγαγε, σύ γάρ τούς υπευθύνους τή αμαρτία, έσωσας τεκούσα τήν σωτηρίαν, η πρό τόκου Παρθένος, καί εν τόκω Παρθένος, καί μετά τόκον πάλιν ούσα Παρθένος.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΩ

Κανών Τριαδικός, ού η Ακροστιχίς

Αινώ, Τριάς, σέ τήν μοναρχικήν φύσιν

Ωδή α' Ήχος βαρύς

Ο Ειρμός

Νεύσει σου πρός γεώδη

Άνοιξόν μου τό στόμα, τό νοερόν τής καρδίας, καί χείλη τά ένυλα, πρός αίνεσίν σου τρίφωτε, μία θεότης απάντων άδειν σοι ωδήν, φωτουργέ χαριστήριον.

Ίνα τό υπερβάλλον, τής σής χρηστότητος δείξης, διέπλασας άνθρωπον, Τριάς απειροδύναμε, μόνην εικόνα πηλίνην, σού τής αρχικής, πλαστουργέ κυριότητος.

Νούς ο άναρχος Λόγον, συναϊδίως γεννήσας, και Πνεύμα συνάναρχον, εκλάμψας κατηξίωσεν, ένα Θεόν κατ' ουσίαν, σύμμορφον ημάς, προσκυνείν τρισυπόστατον.

Θεοτοκίον

Ώφθης επί τής βάτου, τώ Μωϋσή Θεού Λόγε, ως πύρ καθαρτήριον, μή φλέγον δέ τό σύνολον, τήν εκ Παρθένου προτυπών σου, σάρκωσιν δι' ής, τους βροτούς ανεμόρφωσας.

Ωδή γ' Ο κατ' αρχάς τούς ουρανούς

Τόν ενικόν καί τριλαμπή, καί παντουργόν σε Δεσπότην, ανυμνούντες τών αμαρτιών, καί τών πειρασμών αιτούμεν λύτρωσιν, απειροδύναμε Θεέ, μή ούν παρίδης τούς πίστει, σού τήν αγαθότητα δοξάζοντας.

Ράδαμνος ώφθης εκ Πατρός, ως από ρίζης ανάρχου, Θεός Λόγος καί ισοσθενής, σύν τώ συμφυεί καί θείω Πνεύματι, καί διά τούτο οι πιστοί, τριαδικήν τοίς προσώποις, μίαν Κυριότητα δοξάζομεν.

Ισοκλεή καί συμφυή, τήν τρισυπόστατον φύσιν, αμερίστως καί διαιρετώς, καί μοναρχικήν Τριάδα πάντες σε, δοξολογούμεν οι πιστοί, καί προσκυνούντες αιτούμεν, τών πλημμελημάτων τήν συγχώρησιν.

Θεοτοκίον

Αναλλοιώτως τοίς βροτοίς, ομοιωθείς κατά πάντα, Θεού Λόγε Κόρης εξ αγνής, προήλθες σαφώς, καί πάσιν έδειξας, τήν θεαρχίαν τριλαμπή, καί ενικήν τή ουσία, τών απαραλλάκτων υποστάσεων.

Κάθισμα

Ο δι' εμέ ανασχόμενος

Ημαρτηκότας ελέησον, Τριάς άγία τούς δούλους σου, ούς δέξαι μετανοούντάς σοι Εύσπλαγχνε, καί συγχωρήσεως αξίωσον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Τάς κακωθείσας ψυχάς ημών, ταίς αμαρτίαις αγάθυνον, πάναγνε Θεοτόκε, καί λύτρωσαι πταισμάτων, τούς σέ υμνούντας Θεονύμφευτε.

Ωδή δ' Ο Πατρικούς κόλπους

Συνεκτική τρίφωτε Μονάς, θεαρχική καί σωστική τών όλων τούς σούς υμνωδούς νύν περιφρούρησον, καί σώσον εκ θλίψεων, καί παθών καί πάσης κακώσεως.

Σημαντικών λέξεων τής σής, ακαταλήπτου τριφαούς θεότητος, απορούντες ανυμνούμεv σε, φιλάνθρωπε Κύριε, καί δοξάζομέν σου τήν δύναμιν.

Επί τής γής ως εν ουρανοίς, σύν Ασωμάτων τοίς χοροίς, Μονάς, Τριάς, αμερίστως σε μερίζομεν, καί πόθω δοξάζομεν, ως τών όντων πάντων δεσπόζουσαν.

Θεοτοκίον

Τής Πατρικής δόξης ουκ εκστάς, εις τήν ημών εσχατιάν κατήλθες εκών, σαρκωθείς ο Υπερούσιος, καί πάντας ανύψωσας, πρός τήν θείαν δόξαν ως εύσπλαγχνος.

Ωδή ε' Οι ορθρίζοντες

Ηαρχίφωτος φύσις, Τριάς τοίς χαρακτήρσι, καί Μονάς εν βουλήσει, καί δόξη καί τιμή, κραταίωσον ημάς, εις τήν σήν αγάπησιν. Δίς

Νούν καί Λόγον καί Πνεύμα, τήν μίαν θεαρχίαν, καί τρισήλιον φύσιν, δοξάζοντες αιτούμεν, ρυσθήναι πειρασμών, καί παντοίων θλίψεων.

Θεοτοκίον

Μορφωθείς Θεού Λόγε, τήν φύσιν τών ανθρώπων, εξ αγίας Παρθένου, Τριάδα εν Μονάδι εδίδαξας υμνείν, σύμμορφον καί σύνθρονον.

Ωδή ς' Ναυτιών τώ σάλω

Ομοδόξω κράτει, τήν μοναρχικήν θεαρχίαν, τρισίν υποστάσεσι πεφυκυίαν, απαραλλάκτως αλλήλαις δοξάζομεν, τήν διαφοράν εχούσαις μόνην, τής υπαρκτικής εκάστης ιδιότητος. Δίς

Νοεραί σε τάξεις, τών Αγγελικών διακόσμων, αινούσι τρισήλιε Μοναρχία, μεθ' ών καί ημείς, εν πηλίνοις στόμασιν, ως ποιητικήν απάντων μόνην, ανυμνολογούμεν καί πιστώς δοξάζομεν.

Θεοτοκίον

Απορρήτω λόγω, Λόγος γεννηθείς εξ Ηλίου Πατρός, άλλος Ήλιος πρό αιώνων, εκ τής Παρθένου εσχάτως ανέτειλε, καί μοναδικόν τρισί προσώποις, τόν απερινόητον Θεόν εδίδαξε.

Κάθισμα

Πυρός φωτεινότερον

Τριάς ομοούσιε, Μονάς τρισυπόστατε, ελέησον ούς έπλασας Αθάνατε, καταφλέγουσα κακίας τών πταιόντων, καί φωτίζουσα καρδίας τών υμνούντων, τήν ευσπλαγχνίαν σου, ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Θεοτοκίον Δόξα... Και νύν... όμοιον

Πυρός φωτεινότερον, φωτός εναργέστερον, τό έλεος τής χάριτός σου Δέσποινα, καταφλέγον αμαρτίας τών ανθρώπων, καί δροσίζον διανοίας αινούντων, τά μεγαλείά σου, Θεοτόκε πανάμωμε.

Ωδή ζ' Οι εν καμίνω τού πυρός

Ρήσεσι θείων Προφητών, πειθαρχούντες ένα σε μόνον, Θεόν τών όλων δοξάζομεν, εν τρισί χαρακτήρσιν, ούτω βοώντες. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών. Δίς

Χοϊκοίς χείλεσιν ημείς, σύν αϋλοις Τάξεσιν ύμνοις, Τριάς αγία σε μέλπομεν, εν μονάδι ουσίας αναβοώντες. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ίνα ο πλάσας τόν Αδάμ, αναπλάση Πάναγνε πάλιν, εκ σού σαφώς ενηνθρώπησε, τούς ανθρώπους Θεώσας, ούτω βοώντας. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής κοιλίας σου.

Ωδή η' Αφλεκτος πυρί

Κρατείς τού παντός, η τριττή καί ενιαία, Κυριαρχία άναρχε, καί διϊθύνεις ουρανόν καί τήν γήν, διό με φίλτρω τώ σώ, καταθελγόμενον αεί, φύλαξον ψάλλειν σοι, Πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ηλίου βολαίς, τριλαμπούς καταυγασθήναι, φωτουργικαίς αξίωσον, τών υμνωδών σου τάς καρδίας, καί νύν, οράν τό κάλλος τό σόν, Τριάς Μονάς ως εφικτόν, δώρησαι πάντοτε, πάσι τοίς πίστει πρεπούση, τήν σήν μεγαλωσύνην, ανυμνολογούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ναόν με τής σής, τριφαούς ποίησον αίγλης, αγαθουργέ φιλάνθρωπε, καί μετουσίας καί μεθέξεως, απρόσι τον τοίς εχθροίς τοίς αοράτοις, καί σαρκός πάθεσι, Δέσποτα, δείξον μονάρχα Θεέ μου, καί Κύριε τής δόξης, τού υμνολογείν σε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Φώς θεαρχικόν, εκ γαστρός σου ανατείλαν, Παρθενομήτορ άχραντε, πάντα τόν κόσμον τρισηλίω φωτί κατηύγασε, καί τήν γήν, καθάπερ άλλον ουρανόν έδειξε ψάλλουσαν. Πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Μήτηρ Θεού καί Παρθένος

Υψηγορείν καί υμνείν αξίως σε, όν εν υψίστοις απαύστως, Σεραφείμ ανυμνούσιν, ουκ εξισχύομεν οι πήλινοι, πλήν ως Δεσπότην τών όλων τολμώντες, καί φιλανθρωπότατον Θεόν μεγαλύνομεν.

Σωματικής αλγηδόνος λύτρωσαι, καί ψυχικής εμπαθείας, τούς πιστούς υμνωδούς σου, μοναδική Τριάς αχώριστε, καί διαφυλάττεσθαι ατρώτους, εκ πάντων τών βιοτικών, πειρατηρίων αξίωσον.

Ισοσθενής θεαρχία τρίφωτε, προϊσχομένη τό κράτος, απαράλλακτον κάλλος, τής ουσιώδους αγαθότητος, δός τών πταισμάτων τήν λύσιν σοίς δούλοις, καί τών πειρασμών, καί παθών απολύτρωσιν.

Θεοτοκίον

Νούν καί ψυχήν καί σαρκός τό φύραμα, προσειληφώς Θεοτόκε, εκ σής μήτρας αχράντου, ο Θεός Λόγος κατ' αλήθειαν, άνθρωπος ώφθη, καί θείας ουσίας, κοινωνόν τόν άνθρωπον, σαφώς εναπέφηνε.

Η Υπακοή Ήχος βαρύς

Ο ημετέραν μορφήν αναλαβών, καί υπομείνας Σταυρόν σωματικώς, σώσόν με τή Αναστάσει σου, Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.

ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ

Απολυτίκιον Ήχος βαρύς

Κατέλυσας τώ Σταυρώ σου τόν θάνατον, ηνέωξας τώ Ληστή τόν Παράδεισον, τών Μυροφόρων τόν θρήνον μετέβαλες, καί τοίς σοίς Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως τής ημών Αναστάσεως θησαύρισμα, τούς επί σοί πεποιθότας Πανύμητε, εκ λάκκου καί βυθού πταισμάτων ανάγαγε, σύ γάρ τούς υπευθύνους τή αμαρτία, έσωσας τεκούσα τήν σωτηρίαν, η πρό τόκου Παρθένος, καί εν τόκω Παρθένος, καί μετά τόκον πάλιν ούσα Παρθένος.

Καθίσματα Ήχος βαρύς

Η Ζωή εν τώ τάφω ανέκειτο, καί σφραγίς εν τώ λίθω επέκειτο, ως Βασιλέα υπνούντα, στρατιώται εφύλαττον Χριστόν, καί Άγγελοι εδόξαζον, ως Θεόν αθάνατον. Γυναίκες δέ εκραύγαζον, Ανέστη ο Κύριος, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα...

Τή τριημέρω ταφή σου σκυλεύσας τόν θάνατον, καί φθαρέντα τόν άνθρωπον, τή ζωηφόρω Εγέρσει σου, αναστήσας Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος δόξα σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν σταυρωθέντα υπέρ ημών, καί αναστάντα Χριστόν τόν Θεόν, καί καθελόντα τού θανάτου τό κράτος, απαύστως ικέτευε, Θεοτόκε Παρθένε, ίνα σώση τάς ψυχάς ημών.

Εσφραγισμένου τού μνήματος, η Ζωή εκ τάφου ανέτειλας Χριστέ ο Θεός, καί τών θυρών κεκλεισμένων, τοίς Μαθηταίς επέστης, η πάντων ανάστασις Πνεύμα ευθές δι' αυτών εγκαινίζων ημίν, κατά τό μέγα σου έλεος.

Δόξα...

Επί τό μνήμα έδραμον Γυναίκες, μετά δακρύων μύρα φέρουσαι, καί στρατιωτών φυλασσόντων σε, τόν τών όλων Βασιλέα, έλεγον πρός εαυτάς, Τίς αποκυλίσει ημίν τόν λίθον, ανέστη ο μεγάλης Βουλής Άγγελος, πατήσας τόν θάνατον Παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, λιμήν καί προστασία τού γένους τών ανθρώπων, εκ σού γάρ εσαρκώθη ο Λυτρωτής τού κόσμου, μόνη γάρ υπάρχεις Μήτηρ καί Παρθένος, αεί ευλογημένη καί δε, δοξασμένη, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, ειρήνην δωρήσασθαι, πάση τή οικουμένη.

Η Υπακοή Ήχος βαρύς

Ο ημετέραν μορφήν αναλαβών, καί υπομείνας Σταυρόν σωματικώς, σώσόν με τή Αναστάσει σου, Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Τήν αιχμαλωσίαν Σιών, εκ πλάνης επιστρέψας, καμέ Σωτήρ ζώωσον, εξαίρων δουλοπαθείας.

· Εν τώ νότω ο σπείρων θλίψεις, νηστείας μετά δακρύων, ούτος χαράς δρέψεται, δράγματα αειζωοτροφίας.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, πηγή τών θείων θησαυρισμάτων, εξ ού σοφία, σύνεσις, φόβος, αυτώ αίνεσις, δόξα, τιμή καί κράτος.

Αντίφωνον β'

· Εάν μή Κύριος οικοδομήση οίκον τόν τής ψυχής, μάτην κοπιώμεν, πλήν γάρ αυτού, ου πράξις, ου λόγος τελείται.

· Τού καρπού τής γαστρός, οι Άγιοι πνευματοκινήτως, αναβλαστούσι πατρώα δόγματα υιοθεσίας.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, τά σύμπαντα τό είναι έχει, πρό πάντων γάρ Θεός, τών όλων κυριότης, φώς απρόσιτον, ζωή τών πάντων.

Αντίφωνον Γ'

· Οι φοβούμενοι τόν Κύριον, οδούς ζωής ευρόντες, νύν καί αεί μακαριούνται, δόξη ακηράτω.

· Κύκλω τής τραπέζης σου, ως στελέχη βλέπων τα εκγονά σου, χαίρε ευφραίνου, προσάγων ταύτα, τώ Χριστώ Ποιμενάρχα.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, βυθός χαρισμάτων, πλούτος δόξης, κριμάτων βάθος μέγα, ομόδοξον Πατρί καί Υιώ, λατρευτόν γάρ.

Προκείμενον

Ανάστηθι, Κύριε ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

Στίχ. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου.

Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος βαρύς

Ο Ειρμός

Νεύσει σου πρός γεώδη, αντιτυπίαν μετήχθη, η πρίν ευδιάχυτος, υδάτων φύσις Κύριε, όθεν αβρόχως πεζεύσας, άδει Ισραήλ σοι, ωδήν επινίκιον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Κέκριται τού θανάτου, η τυραννίς διά ξύλου, αδίκω θανάτω σου, κατακριθέντος Κύριε, όθεν ο άρχων τού σκότους, σού μή κατισχύσας, δικαίως εκβέβληται.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Άδης σοι προσπελάσας, καί τοίς οδούσι μή σθένων, συντρίψαι τό σώμά σου, τάς σιαγόνας τέθλασται, όθεν Σωτήρ τάς οδύνας, λύσας τού θανάτου, ανέστης τριήμερος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λέλυνται αι οδύναι, αι τής προμήτορος Εύας, ωδίνας λαθούσα γάρ, απειρογάμως τέτοκας, όθεν σαφώς Θεοτόκον, Πάναγνε ειδότες σε πάντες δοξάζομεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Πόντω εκάλυψε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δύο πηγάς ημίν, εν Σταυρώ ανέβλυσεν, ο Σωτήρ ζωηφόρους, εκ τής αυτού νυγείσης πλευράς, άσωμεν αυτώ, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τάφον οικήσας, καί αναστάς τριήμερος, αφθαρσίας παρέσχεν, απεκδοχήν Χριστός τοίς θνητοίς, άσωμεν αυτώ, ότι δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μόνη Παρθένος, καί μετά τόκον εδείχθης, τόν γάρ Κτίστην τού κόσμου σεσαρκωμένον τέτοκας, Χαίρέ σοι διό πάντες κραυγάζομεν.

Κανών τής Θεοτόκου, κατ' Αλφάβητον

Ο Ειρμός

Νεύσει σου πρός γεώδη, αντιτυπίαν μετήχθη, η πρίν ευδιάχυτος, υδάτων φύσις Κύριε, όθεν αβρόχως πεζεύσας, άδει Ισραήλ σοι, ωδήν επινίκιον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άβυσσον η τεκούσα, τής ευσπλαγχνίας Παρθένε, ψυχήν μου καταύγασον, τή φωτοφόρω λάμψει σου, όπως αξίως υμνήσω, τών σών θαυμασίων, σύν πόθω τήν άβυσσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βέλει τής αμαρτίας, κατατρωθέντας ο Λόγος, ημάς θεασάμενος, ως ευεργέτης ώκτειρεν, όθεν αφράστως ενούται, Πάναγνε σαρκί, τή εκ σού ο Υπέρθεος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γέγονε τώ θανάτω, κατασχεθείσα η φύσις, φθαρτή καί επίκηρος, η τών ανθρώπων Πάναγνε, σύ δέ ζωήν συλλαβούσα, ταύτην εκ φθοράς, πρός ζωήν επανήγαγες.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο κατ' αρχάς τούς ουρανούς, παντοδυνάμω σου Λόγω, στερεώσας, Κύριε Σωτήρ, καί τώ παντουργώ καί θείω Πνεύματι, πάσαν τήν δύναμιν αυτών, εν ασαλεύτω με πέτρα, τής ομολογίας σου στερέωσον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ ανελθών επί ξύλου, υπέρ ημών οδυνάσαι, εκουσίως εύσπλαγχνε Σωτήρ, καί φέρεις πληγήν ειρήνης πρόξενον, καί σωτηρίας τοίς πιστοίς, δι' ής τώ σώ Ελεήμον, πάντες κατηλλάγημεν Γεννήτορι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ με καθήρας τής πληγής, τόν τή ψυχή τετρωμένον, δρακοντείω δήγματι Χριστέ, καί έδειξας φώς εν σκότει πάλαι μοι, κατωκισμένω καί φθορά, διά Σταυρού γάρ εις άδην, καταβεβηκώς με συνανέστησας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τής απειράνδρου σου Μητρός, ταίς ικεσίαις τώ κόσμω, τήν ειρήνην βράβευσον Σωτήρ, καί τώ Βασιλεί τήν νίκην δώρησαι, κατά βαρβάρων δυσμενών, καί τής αφράστου σου δόξης, τούς δοξολογούντάς σε αξίωσον.

Κανών Σταυροαναστάσιμος.

Ο Ειρμός

Ο ουρανούς τώ λόγω στερεώσας, καί τό τής γής θεμέλιον εδράσας, επί υδάτων πολλών, στερέωσόν μου τόν νούν, εις τό θέλημά σου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο εν Σταυρώ τά πάθη υπομείνας, καί τώ Ληστή τόν Παράδεισον ανοίξας, ως ευεργέτης καί Θεός, στερέωσόν μου τόν νούν, εις τό θέλημά σου μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο αναστάς τριήμερος εκ τάφου, καί τήν ζωήν τώ κόσμω ανατείλας, ως ζωοδότης καί Θεός, στερέωσόν μουτόννούν, εις τό θέλημά σου μόνε Φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τόν Θεόν ασπόρως συλλαβούσα, καί τής αράς τήν Εύαν ρυσαμένη, Παρθενομήτορ Μαριάμ, δυσώπησον τόν εκ σού, σαρκωθέντα Θεόν σώσαι τήν ποίμνην σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο κατ' αρχάς τούς ουρανούς, παντοδυνάμω σου Λόγω, στερεώσας Κύριε Σωτήρ, καί τώ παντουργώ καί θείω Πνεύματι, πάσαν τήν δύναμιν αυτών, εν ασαλεύτω με πέτρα, τής ομολογίας σου στερέωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δράκων ερπύσας εξ Εδέμ, εμέ θεώσεως πόθω, δελεάσας έρριψεν εις γήν, αλλ' ο συμπαθής καί φύσει εύσπλαγχνος, κατοικτειρήσας θεουργεί, εν τή γαστρί σου σκηνώσας, καί ομοιωθείς μοι Μητροπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ευλογημένος ο καρπός, της σής κοιλίας Παρθένε, Θεοτόκε πάντων η χαρά, χαράν γάρ παντί τώ κόσμω τέτοκας, καί ευφροσύνην αληθώς, διασκεδάζουσαν λύπην, τήν τής αμαρτίας Θεονύμφευτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ζωήν αιώνιον καί φώς, Θεογεννήτορ Παρθένε, καί ειρήνην τέτοκας ημίν, τήν τόν παλαιόν ανθρώπων πόλεμον, πρός τόν Πατέρα καί Θεόν, καταπραϋνουσαν πίστει, καί ομολογία τή σής χάριτος.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί καταβάς επί τής γής, Χριστέ ο Θεός, τό μυστήριον ακήκοα τής οικονομίας σου, καί εδόξασά σε μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τόν εαυτού νώτον δεδωκώς, ο εκ Παρθένου σαρκωθείς εις μάστιγας, δούλου πταίσαντος αικίζεται, Δεσπότης ανεύθυνος, διαλύων μου τά εγκλήματα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Παρεστηκώς βήματι κριτών, παρανομούντων ως κριτός ευθύνεται, καί ραπίζεται πηλίνη χειρί, ο πλάσας τόν άνθρωπον, ως Θεός καί κρίνων δικαίως τήν γήν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως αληθώς Μήτηρ τού Θεού, τόν Ποιητήν σου καί Υιόν ικέτευε, πρός σωτήριον ιθύναί με, λιμένα Πανάμωμε, τού αυτού ενδόξου θελήματος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Κατανοών ο Προφήτης.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο μή ειδώς, αμαρτίαν, καί διά ταύτην γεγονώς Κύριε, ό ουκ ήσθα, μορφούσαι λαβών τό αλλότριον, ίνα σώσης τόν κόσμον, καί κτείνης δελεάσας τόν τύραννον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Επί Σταυρού ανηρτήθης, καί τού προπάτορος Αδάμ, λύσας τήν αμαρτίαν, χαράς τήν προμήτορα, Κύριε ενεπλήσω, ότι πάντας τού σώσαι, τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ γεννηθείς εκ Παρθένου, θνήσκεις, ζωοίς δέ τόν Αδάμ, γνώμη τόν πλανηθέντα, καί γάρ κατέπτηξε θάνατος τήν ισχύν σου, ότε πάντας τού σώσαι, τούς φθαρέντας ελήλυθας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί καταβάς επί τής γής Χριστέ ο Θεός, τό μυστήριον ακήκοα, τής οικονομίας σου, καί εδόξασά σε μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η εκλεκτή όλη καί καλή, αναφανείσα τώ Θεώ πρό κτίσεως, τή λαμπρότητι Πανύμνητε, τής φωτοχυσίας σου, τούς υμνούντάς σε καταφαίδρυνον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν βροτοίς τέτοκας Αγνή, σεσαρκωμένον εξ αγνών αιμάτων σου, τόν λυτρούμενον πταισμάτων πολλών, τούς πόθω γεραίροντας, καί υμνούντάς σε Μητροπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιερουργεί φύσις λογική, τώ ανατείλαντι, εκ σού Πανύμνητε, τό μυστήριον τό άφραστον, τής κυοφορίας σου, μυηθείσα νύν παμμακάριστε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Νύξ αφεγγής τοίς απίστοις Χριστέ, τοίς δέ πιστοίς φωτισμός, εν τή τρυφή τών θείων λόγων σου, διά τούτο πρός σέ ορθρίζω, καί ανυμνώ σου τήν θεότητα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Υπέρ σών δούλων πιπράσκη Χριστέ, καί ραπισμόν καρτερείς, ελευθερίας πρόξενον, τοίς μελωδούσί σοι. Πρός σέ ορθρίζω, καί ανυμνώ σου τήν θεότητα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τή θεϊκή σου δυνάμει Χριστέ, δι' ασθενείας σαρκός, τόν ισχυρόν κατέβαλες, καί νικητήν με θανάτου Σώτερ, δι' Αναστάσεως ανέδειξας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν εγέννησας Μήτηρ αγνή, σεσαρκωμένον εκ σού, θεοπρεπώς πανύμνητε, επεί ουκ έγνως άρρενος ευνήν, αλλ' εξ αγίου κύεις Πνεύματος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Κύριε ο Θεός μου, εκ νυκτός ορθρίσας σέ ικετεύω, παράσχου μοι άφεσιν, τών παραπτωμάτων μου, καί πρός φώς τών σών προσταγμάτων, τάς οδούς μου εύθυνον δέομαι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ότε εν τοίς ανόμοις, λογισθείς υψώθης εν τώ Κρανίω, φωστήρες εκρύπτοντο, καί διεκλονείτο η γή, καί ναού φαιδρότης ερράγη, Εβραίων δηλούσα τήν έκπτωσιν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σέ τόν εξανελόντα, τού τυράννου πάσαν τήν δυναστείαν, ισχύϊ θεότητος, τής ακαταλήπτου σου, καί νεκρούς τή σή Αναστάσει, εγείραντα, ύμνοις δοξάζομεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μήτηρ τού Βασιλέως, καί Θεού πανύμνητε Θεοτόκε, τοίς πίστει καί πόθω σε, ύμνοις ευφημούσιν αεί, ιλασμόν ταίς σαίς ικεσίαις, τών παραπτωμάτων κατάπεμψον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κλίμακα θεωρήσας, Ιακώβ, πρός ύψος εστηριγμένην, εικόνα μεμύηται, τής Απειρογάμου σου, διά σού γάρ Θεός ανθρώποις, ωμίλησε πάναγνε Δέσποινα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λύτρωσιν αιωνίαν, διά σού Παρθένε νύν ευρηκότες, προθύμως βοώμέν σοι, τό, Χαίρε Θεόνυμφε, καί τώ σώ φωτί γεγηθότες, πανύμνητε ύμνοις σε μέλπομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μόνην σε ο Νυμφίος, ακανθών εν μέσω κρίνον Παρθένε, ευρών διαλάμπουσαν, αγνείας στιλπνότητι, καί φωτί τώ τής παρθενίας, Πανάμωμε νύμφην προσήκατο.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ναυτιών τώ σάλω, τών βιοτικών μελημάτων, συμπλόοις ποντούμενος αμαρτίαις, καί ψυχοφθόρω θηρί προσριπτούμενος, ως Ιωνάς Χριστέ βοώ σοι. Εκ θανατηφόρου με βυθού ανάγαγε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εμνημόνευόν σου, αι κατακλεισθείσαι τώ άδη ψυχαί, καί εκλείπουσαι τών Δικαίων, καί παρά σού σωτηρίαν προσηύχοντο, ήν διά Σταυρού Χριστέ παρέσχες, τοίς καταχθονίοις επιβάς ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Πρός τόν έμψυχόν σου, καί αχειροποίητον δόμον, λυθέντα παθήμασιν, επιβλέψαι πάλιν χορός Αποστόλων απήλπισεν, αλλ' υπέρ ελπίδα προσκυνήσας, ανεγηγερμένον, πανταχού εκήρυξε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού αφράστου τόκου, σού τής παναμώμου τόν τρόπον, Παρθένε Θεόνυμφε, τού δι' ημάς, τίς ερμηνεύσαι ανθρώπων δυνήσεται; ότι ο Θεός απεριγράπτως, Λόγος ενωθείς σοι, σάρξ εκ σού εγένετο.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ο Ιωνάς εκ κοιλίας άδου εβόα. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, ημείς δέ σοι βοώμεν. Παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εν τώ Σταυρώ υψωθείς, Σωτήρ εκουσίως, τό τού εχθρού ηχμαλώτευσας κράτος, εν τούτω προσηλώσας, τής αμαρτίας Αγαθέ τό χειρόγραφον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εκ τών νεκρών αναστάς, Σωτήρ εξουσία, συνήγειρας τών ανθρώπων τό γένος, ζωήν καί αφθαρσίαν, δωρησάμενος ημίν ως φιλάνθρωπος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όν έτεκες Θεοτόκε ανερμηνεύτως, Θεόν ημών, δυσωπούσα μή παύση, ρυσθήναι εκ κινδύνων, τούς υμνούντάς σε αγνή Αειπάρθενε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ναυτιών τώ σάλω, τών βιωτικών μελημάτων, συμπλόοις ποντούμενος αμαρτίαις, καί ψυχοφθόρω θηρί προσριπτούμενος, ως ο Ιωνάς Χριστέ βοώ σοι. Εκ θανατηφόρου με βυθού ανάγαγε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νομικοί σε τύποι, καί τών Προφητών αι προρρήσεις, σαφώς προεμήνυον, τεξομένην τόν ευεργέτην Αγνή πάσης κτίσεως, τόν πολυμερώς καί πολυτρόπως, ευηργετηκότα τούς πιστώς υμνούντάς σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξενωθέντα πάλαι, εξ επιβουλής βροτοκτόνου, Αδάμ τόν πρωτόπλαστον, τής ενθέου τού Παραδείσου τρυφής Απειρόγαμε, αύθις επανήγαγες τεκούσα, τόν εκ παραβάσεως ημάς ρυσάμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο βουλήσει θεία, δημιουργική τε δυνάμει, τό πάν συστησάμενος εκ μή όντων, εκ τής γαστρός σου Αγνή προελήλυθε, καί τούς εν τώ σκότει τού θανάτου, θεαρχικωτάταις αστραπαίς κατέλαμψεν.

Κοντάκιον 'Ηχος βαρύς

Ουκέτι φλογίνη ρομφαία

Ουκέτι τό κράτος τού θανάτου, ισχύσει κατέχειν τούς βροτούς, Χριστός γάρ κατήλθε συντρίβων, καί λύων τάς δυνάμεις αυτού, δεσμείται ο Άδης, Προφήται συμφώνως αγάλλονται. Επέστη λέγοντες Σωτήρ, τοίς εν πίστει, εξέρχεσθε οι πιστοί εις τήν ανάσασιν.

Ο Οίκος

Έτρεμε κάτωθεν τά καταχθόνια σήμερον ο Άδης καί ο θάνατος τόν ένα τής Τριάδος, η γή εκλονείτο, πυλωροί δέ Άδου ιδόντες σε έπτηξαν, η κτίσις δέ πάσα συν τοίς Προφήταις χαίρουσα ψάλλει σοι, επινίκιον ωδήν τώ λυτρωτή ημών Θεώ τώ καταλύσαντι νύν θανάτου τήν δύναμιν, Αλαλάξωμεν καί βοήσωμεν τώ Αδάμ, καί τοίς εξ Αδάμ. Ξύλον τον εισήγαγεν, εξέρχεσθε οι πιστοί εις τήν ανάστασιν.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Κάμινον Παίδες, πυρίφλεκτον πάλαι, δροσοβολούσαν υπέδειξαν, ένα Θεόν ανυμνούντες καί λέγοντες, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ξύλω νεκρούται, Αδάμ εκουσίως, παρακοήν εργασάμενος, υπακοή δέ Χριστού αναπέπλασται, δι' εμέ σταυρούται γάρ ο Υιός τού Θεού, ο υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σέ αναστάντα, Χριστέ εκ τού τάφου, η κτίσις πάσα ανύμνησε, σύ γάρ ζωήν τοίς εν άδη εξήνθησας, τοίς νεκροίς ανάστασιν, τοίς εν σκότει τό φώς, ο υπερένδξος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαίρε Θυγάτηρ, Αδάμ τού φθαρέντος, χαίρε η μόνη Θεόνυμφος, χαίρε δι' ής η φθορά εξωστράκισται, η Θεόν κυήσασα, όν δυσώπει Αγνή, σωθήναι πάντας ημάς.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Οι εν καμίνω τού πυρός, εμβληθέντες όσιοι Παίδες, τό πύρ εις δρόσον μετέβαλον, διά τής υμνωδίας ούτω βοώντες, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο εν τώ ξύλω τού Σταυρού, αμαρτίας κέντρον αμβλύνας, καί τής Αδάμ παραβάσεως, τό χειρόγραφον λύσας, λόγχη πλευρά σου, ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο τήν πλευράν διανυγείς, καί ρανίσιν αίματος θείου, τήν γήν καθάρας τοίς αίμασι, τής ειδωλομανίας καταχρανθείσαν, ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν πρό ηλίου φωτισμόν, ανατέλλεις κόσμω Θεοκυήτορ, Χριστόν τού σκότους ρυσάμενον, καί φωτίζοντα πάντας, Θεογνωσία, ευλογητός εί κράζοντας, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Κάμινον Παίδες, πυρίφλεκτον πάλαι, δροσοβολούσαν υπέδειξαν, ενα Θεόν ανυμνούντες καί λέγοντες, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πεποικιλμένον διάχρυσον κόσμον, σέ κεκτημένην ηγάπησεν, ο πλαστουργός σου Παρθένε καί Κύριος, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρύπτεται Κόρη τόν άνθρακα πάλαι, ο Ησαϊας δεξάμενος, συμβολικώς τόν σόν τόκον Θεώμενος, τόν υπερυψούμενον, τών Πατέρων Θεόν, καί υπερένδοξον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύμβολα πάλαι τού θείου σου τόκου, θείοι Προφήται Θεώμενοι, χαρμονικώς ανυμνούντες εκραύγαζον, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Άφλεκτος πυρί, εν Σινά προσομιλούσα, βάτος Θεόν εγνώρισε, τώ βραδυγλώσσω καί δυσήχω Μωσεί, καί Παίδας ζήλος Θεού, τρείς αναλώτους εν πυρί, υμνωδούς έδειξε. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Άχραντος, Αμνός, λογικός υπέρ τού κόσμου, σφαγιασθείς κατέπαυσε, τά κατά νόμον προσφερόμενα, καθάρας τούτον χωρίς παραπτωμάτων ως Θεός, τόν αεί κράζοντα. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Άφθαρτος ουκ ούσα, πρό πάθους η ληφθείσα, υπό τού Κτίστου σάρξ ημών, μετά τό πάθος καί τήν έγερσιν, απρόσιτος τή φθορά, κατεσκευάσθη, καί θνητούς καινουργεί κράζοντας. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σού τό καθαρόν, καί πανάμωμον Παρθένε, τό ρυπαρόν καί έμμυσον, τής οικουμένης απεκάθηρε, καί γέγονας τής ημών, πρός τόν Θεόν καταλλαγής αιτία Πάναγνε, πάντες διό σε, Παρθένε ευλογούμεν, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών Σταυροαναστάσιμος.

Ο Ειρμός

Τόν μόνον άναρχον, Βασιλέα τής δόξης, όν ευλογούσιν ουρανών αι Δυνάμεις, καί φρίττουσι τών Αγγέλων αι τάξεις, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν υπομείναντα εκουσίως τά πάθη, καί εν Σταυρώ προσηλωθέντα βουλήσει, καί λύσαντα τάς τού άδου δυνάμεις, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν καταργήσαντα τού θανάτου τό κράτος, καί αναστάντα εκ τού τάφου εν δόξη, καί σώσαντα τών ανθρώπων τό γένος, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν μόνον ευσπλαγχνον καί προαιώνιον Λόγον, τόν επ' εσχάτων εκ Παρθένου τεχθέντα, καί λύσαντα τήν αρχαίαν κατάραν, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Άφλεκτος πυρί, εν Σινά προσομιλούσα, Βάτος Θεόν εγνώρισε, τώ βραδυγλώσσω καί δυσήχω Μωσή, καί Παίδας ζήλος Θεού, τρείς αναλώτους τώ πυρί υμνωδούς έδειξε. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τώ φέγγει τού σού τοκετού, τήν οικουμένην, ξενοπρεπώς εφώτισας, Θεογεννήτορ, τόν γάρ όντως Θεόν, αγκάλαις φέρεις ταίς σαίς, καταλαμπρύνοντα πιστούς, τούς αεί κράζοντας. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούμεν Αγνή, ευσεβώς τήν σήν γαστέρα, τήν τόν Θεόν χωρήσασαν, ανερμηνεύτως σωματούμενον, τόν δόντα πάσι πιστοίς, Θεογνωσίας φωτισμόν, τοίς αεί κράζουσι. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτός σου ταίς μαρμαρυγαίς, τούς σέ υμνούντας, φωτοειδείς απέργασαι, φωτογεννήτορ Θεοτόκε αγνή, φωτός γάρ ώφθης σκηνή, καταφαιδρύνουσα φωτί τούς αεί κράζοντας. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Μή τής φθοράς διαπείρα κυοφορήσασα, καί παντεχνήμονι Λόγω σάρκα δανείσασα, Μήτερ α πείρανδρε, Παρθένε Θεοτόκε, δοχείον τού αστέκτου, χωρίον τού απείρου πλαστουργού σου Σέ μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Οι τή θεότητι πάθη προσεφαρμόζοντες, επιστομίζεσθε πάντες αλλοτριόφρονες, Κύριον δόξης γάρ, σαρκί εσταυρωμένον, ασταύρωτον δέ φύσει, τή θεία, ως εν δύο, ένα φύσεσι μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Οι τών σωμάτων τήν έγερσιν αθετήσαντες, πρός τό Χριστού πορευθέντες μνήμα διδάχθητε, ότι νενέκρωται, καί εγήγερται πάλιν, η σάρξ τού ζωοδότου, εις πίστωσιν εσχάτης, Αναστάσεως, ήν ελπίζομεν.

Τριαδικόν

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ου Θεοτήτων Τριάδα, αλλ' υποστάσεων, ουδέ Μονάδα προσώπων, αλλά θεότητος, σέβοντες, τέμνομεν, τούς ταύτην διαιρούντας, συγχέομεν δέ πάλιν, τούς σύγχυσιν τολμώντας, κατά ταύτης, ήν μεγαλύνομεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Μήτηρ Θεού καί Παρθένος τε κούσα, καί παρθενεύουσα πάλιν, ουχί φύσεως έργον, αλλά Θεού συγκαταβάσεως, όθεν ως μόνην τών θείων θαυμάτων, καταξιωθείσάν σε αεί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Φώς εκ φωτός, Πατρικής απαύγασμα δόξης, αχρόνως εκλάμψαν, ως εν σκότει τώ βίω, τώ ανθρωπίνω Χριστός έλαμψε, καί τό διώκον απήλασε σκότος, όν ακαταπαύστως οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Πάθη σαρκός, καί ισχύν θεότητος, εν Χριστώ καθορώντες, οι φρονούντες τήν μίαν, σύνθετον φύσιν αισχυνέσθωσαν, ο γάρ αυτός ως μέν άνθρωπος θνήσκει, ως δέ τού παντός Δημιουργός εξανίσταται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πλήν σου Θεόν, ου γινώσκω έτερον, η Εκκλησία βοά σοι, εξ εθνών με απίστων, οικείαν νύμφην εκλεξάμενον, δίδου ούν Λόγε πιστοίς σωτηρίαν, σέ τής κυησάσης πρεσβείαις, ως εύσπλαγχνος.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαράς ημίν αιωνίου πρόξενος, καί ευφροσύνης εδείχθης, αειπάρθενε Κόρη, τόν Λυτρωτήν κυοφορήσασα, τόν αληθεία καί Πνεύματι θείω, τούς αυτόν τιμώντας, ως Θεόν εκλυτρούμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ψάλλων Δαυϊδ σός προπάτωρ Πάναγνε, σέ κιβωτόν ονομάζει, αγιάσματος θείου, υπερφυώς Θεόν χωρήσασαν, τόν εν πατρώοις καθήμενον κόλποις, όν ακαταπαύστως οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως αληθώς υπερτέρα πέφυκας, πάσης τής κτίσεως Κόρη, τόν γάρ κτίστην τών όλων, σωματικώς ημίν εγέννησας, όθεν ως Μήτηρ τού μόνου Δεσπότου, φέρεις κατά πάντων αρχικώς τό εκνίκημα.

Αίνοι Ήχος βαρύς

1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.

-- Ανέστη Χριστός εκ νεκρών, λύσας θανάτου τά δεσμά, ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού τήν δόξαν.

2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.

-- Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον.

3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

-- Χριστού τήν Ανάστασιν, προσκυνούντες ου παυόμεθα, αυτός γάρ ημάς έσωσεν, εκ τών ανομιών ημών, άγιος Κύριος Ιησούς, ο δείξας τήν Ανάστασιν.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

-- Τί ανταποδώσωμεν τώ Κυρίω, περί πάντων ών ανταπέδωκεν ημίν, δι' ημάς Θεός εν ανθρώποις, διά τήν καταφθαρείσαν φύσιν, ο Λόγος σάρξ εγένετο, καί εσκήνωσεν εν ημίν, πρός τούς αχαρίστους ο Ευεργέτης, πρός τούς αιχμαλώτους ο Ελευθερωτής, πρός τούς εν σκότει καθημένους, ο Ήλιος τής δικαιοσύνης επί τόν Σταυρόν ο απαθής, επί τόν Άδην τό φώς, επί τόν θάνατον η ζωή , η Ανάστασις διά τούς πεσόντας, πρός όν βοήσωμεν, ο Θεός ημών δόξα σοι.

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω ,

-- Πύλας Άδου συνέτριψας Κύριε, καί θανάτου τό κράτος κατήργησας, τή κραταιά δυνάμει σου, καί συνήγειρας νεκρούς, τους απ' αιώνος εν σκότει καθεύδοντας, τή θεία καί ενδόξω Αναστάσει σου, ως Βασιλεύς τού παντός, καί Θεός παντοδύναμος.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

-- Δεύτε αγαλλιασώμεθα τώ Κυρίω, καί ευφρανθώμεν εν τή Αναστάσει αυτού ότι συνήγειρε νεκρούς, εκ τών τού Άδου αλύτων δεσμών, καί εδωρήσατο τώ κόσμω ως Θεός, ζωήν αιώνιον, καί τό μέγα έλεος.

7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

-- Εξαστράπτων Άγγελος, εν τώ λίθω εκάθητο τού Ζωοδόχου μνήματος, καί Γυναιξί Μυροφόροις ευηγγελίζετο λέγων. Ανέστη ο Κύριος, καθώς προείπεν υμίν, απαγγείλατε τοίς Μαθηταίς αυτού, ότι προάγει υμάς εις τήν Γαλιλαίαν, τώ δέ κόσμω παρέχει, ζωήν αιώνιον, καί τό μέγα έλεος.

8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

-- Τί απεδοκιμάσατε τόν λίθον τόν ακρογωνιαίον, ώ παράνομοι Ιουδαίοι; ούτός εστιν ο λίθος, όν έθετο ο Θεός εν Σιών, ο εκ πέτρας πηγάσας εν ερήμω τό ύδωρ, καί ημίν αναβλύζων εκ τής πλευράς αυτού αθανασίαν, ούτός εστιν ο λίθος, ο εξ όρους Παρθενικού αποτμηθείς, άνευ θελήματος ανδρός, ο Υιός τού ανθρώπου, ο ερχόμενος επί τών νεφελών τού ουρανού, πρός τόν Παλαιόν τών ημερών, καθώς είπε Δανιήλ, καί αιώνιος αυτού η Βασιλεία.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

Ωραίος ήν καί καλός εις βρώσιν, ο εμέ θανατώσας καρπός, Χριστός εστι τό ξύλον τής ζωής, εξ ού φαγών ου θνήσκω, αλλά βοώ σύν τώ Ληστή, Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία ότι αυ τοί τόν Θεόν όψονται.

Εν τώ Σταυρώ υψωθείς οικτίρμον, τού Αδάμ τό χειρόγραφον, τής πάλαι αμαρτίας εξήλειψας, καί έσωσας εκ πλάνης, άπαν τό γένος τών βροτών, όθεν ανυμνούμέν σε, ευεργέτα Κύριε.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Προσήλωσας εν Σταυρώ Οικτίρμον, τάς ημών αμαρτίας Χριστέ, καί τώ σώ θανάτω, τόν θάνατον ενέκρωσας, εγείρας τούς τεθνεώτας εκ νεκρών, όθεν προσκυνούμέν σου, την σεπτήν Ανάστασιν.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Εξέχεε τόν ιόν ο όφις, ακοαίς ταίς τής Εύας ποτέ, Χριστός δέ εν τώ ξύλω τού Σταυρού, επήγασε τώ κόσμω, τής ζωής τόν γλυκασμόν, Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Εν μνήματι ως θνητός ετέθης, η ζωή τών απάντων Χριστέ, καί έθλασας τού άδου τούς μοχλούς, καί αναστάς εν δόξη, τριήμερος ως δυνατός, πάντας κατεφώτισας, Δόξα τή εγέρσει σου.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ο Κύριος αναστάς τριήμερος εκ νεκρών, εδωρήσατο ειρήνην τήν ιδίαν τοίς μαθηταίς, καί τούτους ευλογήσας, εξαπέστειλεν ειπών. Πάντας προσαγάγετε, εις τήν Βασιλείαν μου.

Δόξα...

Φώς ο Πατήρ, φώς ο Υιός καί Λόγος, φώς τό Πνεύμα τό άγιον, αλλ' έν φώς τά τρία, είς γάρ Θεός, εν τρισί μέν προσώποις, μιά δέ φύσει καί αρχή, άτμητος, ασύγχυτος, πέλων προαιώνιος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκύησας τόν Υιόν καί Λόγον τού Πατρός, εν σαρκί επί γής, ως οίδε Θεοτόκε ο αυτός, διό Παρθενομήτορ, οι θεωθέντες διά σού, Χαίρε σοι κραυγάζομεν, τών Χριστιανών η ελπίς.