Στιχηρά Προσόμοια Δεσποτικά

Ήχος πλ. β' Η απεγνωσμένη

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Ο Θεός ο θέλων σωθήναι πάντας, επίβλεψον, ίδε τήν προσευχήν μου, καί μή μου τά δάκρυα, ως μάταια απώση, τίς γάρ προσήλθέ σοι προσπίπτων, καί ευθύς ουκ εσώθη; τίς δέ εβόησε θερμώς σοι, καί ευθύς ουκ ηκούσθη; καί γάρ Δέσποτα, ταχύς ευρίσκη, εις σωτηρίαν πάσι τοίς αιτούσί σε Κύριε, διά τό μέγα σου έλεος.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Τόν ταίς αμαρτίαις καταποθέντα, καί φιληδονίαις καταρραγέντα, ανάστησον εύσπλαγχνε, τή σή φιλανθρωπία, μή με επίχαρμα δαιμόνων, συγχωρήσης γενέσθαι, μηδέ ανάξιον εάσης, τών φρικτών μυστηρίων, αλλά πρόσδεξαι ως ελεήμων, πρό τής εξόδου στεναγμούς μου καί δάκρυα, καί τών παθών με ελευθέρωσον.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Θρήνησον ψυχή μου πρό τής εξόδου, πρόσπεσον τώ Κτίστη εν μετανοία, δάκρυα προσάγαγε, εξ όλης τής καρδίας, κράξον Χριστώ εν κατανύξει. Ημάρτηκά σοι Λόγε, δέξαι πολλά ημαρτηκότα, μή με αποβδελύξη, μή παρόψη με Δικαιοκρίτα, μηδέ εις πύρ με αποπέμψης μακρόθυμε, διά τό μέγα σου έλεος.

Έτερα τής Θεοτόκου

Όλην αποθέμενοι

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ο γάμος ηυτρέπισται, τού ουρανίου Νυμφίου, οι κήρυκες κράζουσι, τί βραδύνεις μέλαινα, εκουσίως ψυχή; ρυπαρά πάντα σου, αληθώς υπάρχει, ασελγείαις τά ιμάτια, καί πώς ταλαίπωρε, μέλλεις εισελθείν, δεύρο, πρόσπεσον, πρό τέλους εκ καρδίας σου, τή Αειπαρθένω κραυγάζουσα. Υσσώπω πρεσβείας, ραντίσασα καθάρισον Αγνή, καί τού νυμφώνος αξίωσον, όπως μεγαλύνω σε.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Νοός καθαρότητι, ο Ησαϊας Παρθένε, πόρρωθεν προέφησε, ποιητήν τής κτίσεως τεξομένην σε, ώ Σεμνή Πάναγνε, σύ γάρ ώφθης μόνη, εξ αιώνος Παναμώμητος, διό σου δέομαι τήν μεμολυσμένην καρδίαν μου, καθάρισον καί λάμψεως, θείας κοινωνόν με ανάδειξον, Κόρη τού Υιού σου, καί στάσεως αυτού τής δεξιάς, όταν καθίση, ως γέγραπται, κρίναι κόσμον άπαντα.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Η πόρνη κενώσασα, μύρου αλάβαστρον πάλαι, τοίς ποσί σου Δέσποτα, πάντων ηλευθέρωται, ών περ έπραξεν, ο Ληστής μόνον σου, μνημονεύσας ώφθη, καί ευθέως εις Παράδεισον, αυτόν εισήγαγες, εγώ δέ τί πράξω ο άθλιος; ου μύρον, ου κατάνυξιν, έχω, δωρεάν με ελέησον, οίκτειρόν με Λόγε, η άχραντός σου Μήτηρ δυσωπεί, ήν εδωρήσω τώ κόσμω σου, μέγα καταφύγιον.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Κρίσιν Ισραήλ κριταί, θανατηφόρον κριθήναι, σέ Υιέ κατέκριναν, ως κριτόν σε στήσαντες επί βήματος, τόν νεκρούς κρίνοντα, καί τούς ζώντας Σώτερ, καί Πιλάτω παριστώσί σε, καί κατακρίνουσι, πρό τής δίκης φεύ! οι παράνομοι, καί βλέπουσα τιτρώσκομαι, καί συγκατακρίνομαι Κύριε, όθεν καί προκρίνω, θανείν υπέρ τό ζήν εν στεναγμοίς, η Θεοτόκος εκραύγαζε, μόνε πολυέλεε.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Ο Σταυρός σου Κύριε, ζωή καί αντίληψις, υπάρχει τώ λαώ σου, καί επ' αυτώ πεποιθότες, σέ τόν σταυρωθέντα, σαρκί Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Ο Σταυρός σου Κύριε, Παράδεισον ήνοιξε, τώ γένει τών ανθρώπων, καί εκ φθοράς λυτρωθέντες, σέ τόν σταυρωθέντα, σαρκί Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Οι αθλοφόροι Μάρτυρες, καί ουρανοπολίται, επί γής αθλήσαντες, πολλάς βασάνους υπέμειναν, πρεσβείαις Κύριε, καί ευχαίς αυτών, πάντας ημάς διαφύλαξον.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ορώσά σε σταυρούμενον, Χριστέ η σέ κυήσασα, ανεβόα. Τί τό ξένον, ο ορώ, μυστήριον Υιέ μου, πώς επί ξύλου θνήσκεις, σαρκί κρεμάμενος, ζωής χορηγέ;

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. β'

Μόνον επάγη τό ξύλον, Χριστέ τού Σταυρού σου, τά θεμέλια εσαλεύθησαν, τού θανάτου Κύριε, όν γάρ κατέπιε πόθω ο άδης, απέλυσε τρόμω. Εδειξας ημίν τό σωτήριόν σου Άγιε, καί δοξολογούμέν σε Υιέ Θεού, ελέησον ημάς.

Κύριε, κατέκρινάν σε Ιουδαίοι θανάτω, τήν ζωήν τών απάντων, οι τήν Ερυθράν ράβδω πεζεύσαντες, Σταυρώ σε προσήλωσαν, καί οι εκ πέτρας μέλι θηλάσαντες, χολήν σοι προσήνεγκαν, αλλ' εκών υπέμεινας, ίνα ημάς ελευθερώσης, τής δουλείας τού εχθρού, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Η σέ κυήσασα Χριστέ, αειπάρθενος Κόρη, εν τώ Σταυρώ σε δι' ημάς, υψωθέντα ορώσα, ετέτρωτο λύπης ρομφαία τήν ψυχήν, καί έκλαιε θρηνωδούσα μητρικώς. Αυτής ταίς παρακλήσεσιν, ελέησον ημάς, Κύριε τού ελέους.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Σήμερον τό προφητικόν πεπλήρωται λόγιον, ιδού γάρ προσκυνούμεν εις τόν τόπον, ού έστησαν οι πόδες σου Κύριε, καί ξύλου σωτηρίας γευσάμενοι, τών εξ αμαρτίας παθών ελευθερίας ετύχομεν, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Ο Σταυρός σου Κύριε ηγίασται, εν αυτώ γάρ γίνονται ιάματα, τοίς ασθενούσιν εν αμαρτίαις, δι' αυτού σοι προσπίπτομεν. Ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Εν ξύλω βλέπουσα νεκρόν, κρεμάμενον η Παρθένος Θεόν, όν έτεκε σαρκί, θρηνωδούσα εβόα. Τήν άφατον μακροθυμίαν σου, Υιέ εκπλήττομαι, πώς ως κατάκριτον Σταυρώ, προσήλωσαν οι άνομοι, τόν δίκαιον Κριτήν, καί μόνον σε Δεσπότην.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Τό ξύλον ήνεγκε φθοράν, εν Εδέμ τώ Γενάρχη. Σταυρού δέ ξύλον τήν ζωήν, ήνθησεν εν Κρανίω, πεπάτηται καί γάρ κακία τού εχθρού, ηλέηται τή προσηλώσει τού Χριστού, καί εύρε τόν Παράδεισον, κραυγάζων ο Αδάμ. Ώ ξύλον ευλογημένον!

Μαρτυρικόν

Αθλητικόν αγώνα υπομείναντες οι Άγιοι, καί τά βραβεία τής νίκης παρά σού κομισάμενοι, κατήργησαν τάς επινοίας τών παρανόμων, εδέξαντο τούς στεφάνους τής αφθαρσίας.

Δι' αυτών ο Θεός δυσωπούμενος, δώρησαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Θεοτόκε Παρθένε, ικέτευε τόν Υιόν σου, τόν εκουσίως προσπαγέντα εν Σταυρώ, καί τόν κόσμον εκ πλάνης ελευθερώσαντα, Χριστόν τόν Θεόν ημών, τού ελεήσαι τάς ψυχάς ημών.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς.

Σώζεις με, Σώτερ, προσπαγείς επί ξύλου, τόν Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ο Ειρμός

Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον Θεώ, επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σύ τάς παλάμας απλώσας επί Σταυρού, ηγκαλίσω Δέσποτα, απωσθέντας τούς βροτούς, καί τώ σώ προσήγαγες Πατρί, ως Υιός αγαπητός, καί ομοούσιος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώσπερ αμνός ανηρτήθης επί Σταυρού, τό σόν Λόγε πρόβατον, εκζητών τό πλανηθέν, καί ευρών συνέταξας αυτό, απλανέσιν Ιησού, δόξα τώ κράτει σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ζωήν ποθούντες τήν άνω οι ευκλεείς, αθλοφόροι Μάρτυρες, ενεκρώθησαν εν γή, υποστάντες βάσανα πολλά, καί ποικίλους πειρασμούς, οι αξιάγαστοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επί βημάτων αδίκων διά Χριστόν, τόν εν πάσι δίκαιον, παρεστώτες Αθληταί, κρίσιν πάσαν άδικον υμείς, δικαιούσαν εν Θεώ, καθυπεμείνατε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα απάθειαν πάσι τοίς εξ Αδάμ, προξενήσης Δέσποτα, πάθος φέρεις εν Σταυρώ, καί ορώσα σείεται η γή, θρηνωδούσα μητρικώς, εβόας Δέσποινα.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς.

Έκτον προσάξω τή Θεοτόκω μέλος. Ιωσήφ.

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ πονηράς συμβουλίας τού δυσμενούς, η προμήτωρ θάνατον, επεισήξεν αλλ' αυτή, τήν ζωήν κυήσασα Αγνή, νεκρωθέντας τή φθορά, ημάς εζώωσας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καί λογισμοίς ολισθαίνων καί μολυσμοίς, σαρκικοίς σπιλούμενος, επί σέ τήν καθαράν, αληθώς καί άσπιλον Αγνήν, καταφεύγω. Βοηθός, γενού τώ δούλω σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τά τής καρδίας μου πάθη τά χαλεπά, Θεοτόκε ίασαι, τών αστάτων λογισμών, τό δεινόν κλυδώνιον τή σή, μεσιτεία πρός Θεόν, κόπασον Δέσποινα.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας αυτούς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρός επήγνυτο εν γή, καί κατέστραπτο πλάνη, καί εσείετο κτίσις, καί καρδίαι τών βροτών σεσαλευμέναι εχθρού, επηρεία πίστιν υπεδέχοντο.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Μανείς ο άδικος λαός, σέ τόν δίκαιον μόνον, κατακρίνει θανάτω, δι' καιούντα τούς βροτούς, καί εξ αδίκου χειρός, τού δολίου τούτους εξαιρούμενον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εκίνει πάσαν εαυτού, τήν κακίαν ο πλάνος, τοίς Αγίοις παλαίων, αλλ' ηττάτο καθορών, αταπεινώτους αυτούς, καί τής θείας κοινωνούς λαμπρότητος.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σωμάτων ώρα ταίς σφοδραίς, ηλλοιούτο αικίαις, αλλ' επέλαμπε μάλλον, η φαιδρότης τής ψυχής, τών Αθλοφόρων Χριστού, ενεργεία τού αγίου Πνεύματος.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραίον κάλλει σε Υιέ, υπέρ πάντας ανθρώπους, εν τώ τίκτειν επέγνων, καί πώς σταυρούμενος νύν, κάλλος ουκ έχεις Χριστέ; η Παρθένος έλεγε δακρύουσα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο μόνος φύσει συμπαθής, ο τό αίμά σου Λόγε, διά σπλάγχνα ελέους, δι' εμέ επί Σταυρού, κενώσας διά τής σέ, κυησάσης οίκτειρον καί σώσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναός γενόμενος Θεού, τή θεογενεσία εκουσίως εις πάθη, ωλίσθησα χαλεπά, διό σε Θεού Ναέ, ικετεύω, Δέσποινα βοήθει μοι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παστάς Κυρίου εκλεκτή, ουρανίου παστάδος, ποίησον κληρονόμον, τόν τή θεία σκέπη σου, ως εν παστάδι σεπτή, καθ' εκάστην, πόθω σε γεραίροντα.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ταθέντα ξύλω σε ορών ο Ήλιος, εμελαίνετο φόβω, καί σκοτασμόν, πλάσμα απεδύετο, καί εδεσμείτο ο εχθρός, καί η πλάνη διελύετο.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εδέσμει χείρας σου, λαός παράνομος, καί δεσμώται αλύτων, Σώτερ δεσμών, πάντες απελύοντο, Ήλιε άδυτε Χριστέ, πάσα κτίσις δέ ανύμνει σε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ροαίς επνίξατε, αιμάτων Μάρτυρες, Φαραώτόν διώκτην, φρενοβλαβώς, άμετρα καυχώμενον, καί πρός τήν γήν τήν νοητήν, αγαλλόμενοι μετέβητε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πτεροίς τού Πνεύματος, υπεριπτάμενοι, τού εχθρού τών παγίδων οι Αθληταί, χαίροντες ανέδραμον, ένθα τό πρώτον αγαθόν, καί ζωή καί φώς ανέσπερον.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρομφαία τέτρωσαι, τού πάθους Δέσποινα, τού εκ σού σαρκωθέντος, ότε αυτόν, έβλεψας σταυρούμενον, καί λόγχη άχραντον πλευράν, δι' ημάς εξορυττόμενον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρανίσιν Άχραντε, πλευράς τού τόκου σου, τών παθών μου τόν ρύπον, καί τούς δεινούς, σπίλους τής καρδίας μου, εναποκάθαρον Αγνή, καί φωτί σου καταλάμπρυνον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οδός ευθείά μοι, οδός εισάγουσα, σωτηρίας πρός τρίβους, η τήν οδόν, τέξασα γενήθητι, αποπλανήσει πονηρά, καθ' εκάστην ολισθαίνοντι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σταγόνα όμβρισον, εν τή καρδία μου, κατανύξεως Κόρη, η τήν πηγήν, τής ζωής κυήσασα, τάς διεκχύσεις τών εμών, παθημάτων αναστέλλουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγία Δέσποινα, τόν υπεράγιον, η κυήσασα Λόγον, αγιασμόν, τή ψυχή μου δώρησαι, καί τρικυμίας πειρασμών τήν ζωήν μου ελευθέρωσον.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο περιβάλλων τόν ουρανόν, νέφεσι Χριστέ επί Σταυρού, γυμνός επάγης θελήματι, γύμνωσιν κακίας προσαπεκδύων με, καί στολαίς αφθαρσίας φαιδρύνων Δέσποτα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρώ ετάθη η αληθής, άμπελος Χριστός ο φυτουργός, καί γλυκασμός τών ψυχών ημών, γλεύκος αποστάζων, τήν μέθην άπασαν, τής πλάνης αναστέλλων τού πολεμήτορος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πεποικιλμένοι τοίς ιεροίς, στίγμασι Χριστού οι Αθληταί, καί τοίς στεφάνοις κοσμούμενοι, τώ σαρκί παθόντι Θεώ παρίστανται, ημίν αμαρτημάτων λύσιν αιτούμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αποσκοπούντες πρός τήν εκεί, δόξαν Αθλοφόροι καί ζωήν, καί αληθή αγαλλίασιν, πάσαν τρικυμίαν, παθών ηνέγκατε, τώ πάθει τού Δεσπότου ενδυναμούμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γαστρί χωρήσασα Χριστόν, μόνον τόν αχώρητον παντί ωδίνων άνευθεν τέτοκα, νύν δέ οδυνώμαι, εν τώ σταυρούσθαί σε, Υιέ μου, η Θεοτόκος κλαίουσα έλεγεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξένον ως έσχηκας τοκετόν, ξένον με γενόμενον Θεού, δι' αμαρτίας οικείωσιν, ξένωσον εκ ταύτης, καί τώ οικτίρμονι οικείωσον Παρθένε τή μεσιτεία σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως όρος πάλαι σε Δανιήλ, βλέπει τηλαυγώς μαρμαρυγαίς, τής παρθενίας εκλάμπουσαν, εξ ού ετμήθη λίθος, συντρίβων Πάναγνε, τά είδωλα τής πλάνης σθένει θεότητος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν ταίς εφόδοις ταίς ληστρικαίς, τετραυματισμένον τήν ψυχήν, ημιθανή τε τυγχάνοντα, εν οδώ τού βίου καί κινδυνεύοντα, διά τής σέ τεκούσης Λόγε επίσκεψαι.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι. Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου πολυέλεε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εστέφθης μακρόθυμε, ταίς ακάνθαις τών παθών, εναποτέμνων άκανθαν, λόγχη πλευράν ετρώθης, καί τόν ημάς, νεκρούς εργασάμενον, απενέκρωσας όφιν πολυμήχανον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ικρίω ανήρτησαι, καταρράσσων τού εχθρού, τήν δυναστείαν Δέσποτα, δουλείας δέ πικράς με ελευθερών, εδέξω ραπίσματα, ανυμνώ σου οικτίρμον τό μακρόθυμον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρώ τειχιζόμενοι, πλάνης τείχη πονηρά, οι Αθληταί κατέστρεψαν, καί πρός τήν άνω πόλιν νικητικοίς, στεφάνοις κοσμούμενοι, μετω κίσθησαν, όθεν μακαρίζονται.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εις ύψος περίδοξον, μαρτυρίου εαυτούς, αναγαγόντες Άγιοι, τάς πονηράς υψώσεις τού δυσμενούς, εις γήν κατεπτώσατε, καί στεφάνους εξ ύψους εκομίσασθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πατρός τό απαύγασμα, πώς επήρθη εν Σταυρώ, φωταγωγούν τά σύμπαντα, καί καταρράσσον σκότους τόν αρχηγόν! η πάναγνος Δέσποινα, μητρικώς θρηνωδούσα απεφθέγγετο.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η ράβδος η έντιμος, η βλαστήσασα ημίν, ξύλον ζωής τόν Κύριον, τήν ταπεινήν ψυχήν μου φθοροποιούς, εννοίας βλαστάνουσαν, τώ Σταυρώ τού Υιού σου αποκάθαρον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θηρός αμαρτίας με, ως κητώας εκ γαστρός, τόν Ιωνάν εξάγαγε, ταίς ικεσίαις Λόγε τής εν γαστρί, αγνώς χωρησάσης σε, τόν αχώρητον φύσει πολυέλεε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επλήθυναν Δέσποτα, υπέρ άμμον θαλασσών, τά πονηρά μου πταίσματα, ως κεκτημένος πέλαγος οικτιρμών, επίστρεψον σώσόν με, παρακλήσεσι Λόγε τής τεκούσης σε.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον, ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοαν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ιοβόλον απερράπισας τού δράκοντος, κακίαν ραπιζόμενος, καί κρεμάμενος επί ξύλου, μόνε Δυνατέ, τούς πάντας εφώτισας βοάν. Ευλογητόςεί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ξύλου εύρατο γευσάμενος τόν θάνατον, Αδάμ ο πρώτος άνθρωπος, ο δέ δεύτερος εν αυτώ, Χριστός θανατωθείς, αθάνατον δίδωσι ζωήν, απονεκρώσας τόν εχθρόν, τόν πολυμήχανον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπομένοντες τόν Κύριον ανήχθητε, ταλαιπωρίας Μάρτυρες, τών κολάσεων, καί εν πέτρα έστητε στερρά, τής πίστεως, πάσαν πονηράν, υποσκελίζοντες εχθρού, κακίαν θεία ροπή.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λαμπρυνθέντες τοίς παθήμασιν ελάμψατε, Ηλίου τηλαυγέστερον, καί τάς τού σκότους εξουσίας, πάσας, Αθληταί, ελύσατε μέλποντες Χριστώ. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο υπάρχων αναλλοίωτος θεότητι, ηλλοίωσας κρεμάμενος Σταυρώ, κτίσιν άπασαν η παρθένος, έλεγεν Υιέ, καί βλέπουσα ταύτα θρηνωδώ, εκπληττομένη τήν φρικτήν, οικονομίαν σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τήν φύσιν τού προπάτορος Θεώσασα, τώ υπέρ φύσιν τόκω σου, αμαρτώντα με υπέρ φύσιν, καί τόν αγαθόν, τή φύσει πικράναντα Θεόν, καταλλαγαίς σου μητρικαίς, αυτώ οικείωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν πηγάζουσαν εκάστοτε καρδίαν μου, αμαρτημάτων ρεύματα η πηγάσασα, σωτηρίας ύδωρ τοίς πιστοίς, καθάρισον μέλπειν εμμελώς. Ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ουρανός επί τής γής σύ εχρημάτισας, τού ουρανού καί τής γής ποιητού, όν ικέτευε τών γής με, ρύσασθαι κακών, καί μέτοχον τών εν ουρανοίς, καταξιώσαι αγαθών, Θεογεννήτρια.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υπερήφανον όφιν σύ εταπείνωσας, ταπεινώσει καρδίας ξύλω υψούμενος, ύψιστε Θεέ, καί Αδάμ τόν τοίς πάθεσι, τεταπεινωμένον, ανύψωσας Οικτίρμον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τήν τού ξύλου πικρίαν μεταποιούμενος, επί ξύλου ετύθης χολής γευόμενος, πάντων γλυκασμός, καί ζωή ενυπόστατος, Δέσποτα υπάρχων, καί φώς καί σωτηρία.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ουκ εκάμψατε γόνυ γλυπτοίς Πανεύφημοι, αλλ' ετύθητε άρνες ώσπερ αμώμητοι, καί τού πονηρού τήν ισχύν κατεκάμψατε, καί υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ναοί Πνεύματος ζώντος ώφθητε Μάρτυρες, τούς ναούς τών ειδώλων κατηδαφίσατε, καί πρός τόν Ναόν, τόν ουράνιον ήρθητε, ανυμνολογούντες, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιακώβ σε, προείδε Παρθένε κλίμακα, πρός ουράνιον ύψος ημάς ανάγουσαν, τούς εις τόν βυθόν, τών κακών ολισθήσαντας, όθεν σε υμνούμεν, Αγνή εις τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καί μή θέλων ο τάλας πράττω τά άτοπα, συνηθεία δουλεύων καταδουλούση με, δούλοις πονηροίς, εκ Θεού ολισθήσασι, Δέσποινα Παρθένε, ελεύθερόν με δείξον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως τόν βότρυν τεκούσα τόν αγεώργητον, τόν πηγάζοντα οίνον πάσι σωτήριον, μέθη με πικράς, αμαρτίας σκοτούμενον, Δέσποινα Παρθένε, σωφρόνισον καί σώσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μή με στήσης εν ώρα Δέσποτα κρίσεως, μετά τών κατακρίτων όντα κατάκριτον, αλλά τόν πικρόν, στεναγμόν μου δεξάμενος, σώσόν με πρεσβείαις, τής σής μητρός Οικτίρμον.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου, τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ωρών καί χρόνων υπάρχων Κύριος, μέσον τής γής, μεσούσης τής ημέρας μακρόθυμε, επί ξύλου υψώθης σταυρούμενος, τού μέσον Παραδείσου καί υπομείναντος, όλισθον καρπόν φθοροποιόν, επανορθούμενος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρός επήγνυτο καί ο τύραννος, εν τή ψυχή καιρίαν τήν πληγήν υπεδέχετο, καί δεσμώται φθοράς απελύοντο, γνώσις πάσιν ανθρώποις ενεφυτεύετο, εχθρός κατηργείτο, καί χαράς πάντα πεπλήρωται.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η γή συνήφθη Κυρίου Μάρτυρες, τοίς ουρανοίς αφ' ού Χριστός ετύθη σταυρούμενος, καί υμών τήν πληθύν επεσπάσατο, πλήθος πολλών, βασάνων καθυπομείνασαν, καί πληθύϊ θείων Λειτουργών, συνεξαστράπτουσαν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φωτί αϋλω εναπαστράπτοντες, θέσει θεοί Κυρίου χρηματίζετε Μάρτυρες, πρωτοτόκων σκηναίς αυλιζόμενοι, καί τής αιωνιζούσης, δόξης πληρούμενοι, όθεν κατά χρέος οι πιστοί, υμάς γεραίρομεν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φρικτήν λοχείαν υπέστην Δέσποτα, εν τώ φρικτώς σε τίκτειν, όν η κτίσις σταυρούμενον, επί ξύλου θελήσει μακρόθυμε, έφριξε καθορώσα, πάλαι η άμεμπτος, έκλαιε βοώσα μητρικώς, ήν μεγαλύνομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εμέ τόν μόνον καταπατήσαντα, φρενοβλαβώς τόν νόμον σου Χριστέ τόν σωτήριον, καί δεινή παραβάσει δουλεύοντα, καί κατακεκριμένον σώσον οικτείρησον, διά τής τεκούσης σε Αγνής, ως υπεράγαθος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λιμήν εν ζάλη μοι κινδυνεύοντι, τών πειρασμών γενού θεοχαρίτωτε Δέσποινα, καί παθών μου τόν σάλον πραϋνουσα, τό τών αμαρτιών μου ξήρανον πέλαγος, όπως κατά χρέος σέ υμνώ, τήν πολυϋμνητον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οδόν ευθείάν μοι καθυπόδειξον, δι' ής ευρείν δυνήσομαι τήν πύλην τήν φέρουσαν, πρός τά άνω Παρθένε Βασίλεια, πρός τά τού Παραδείσου, θεία σκηνώματα, πρός τήν δι' αιώνος αληθή, μακαριότητα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στρατός Μαρτύρων, Οσίων σύλλογος, Ιεραρχών Δικαίων, Προφητών, Αποστόλων τε, τών αγίων Αγγέλων τά τάγματα, μετά τής σέ Τεκούσης, εκδυσωπούσί σε. Σώσον ημάς, οίκτειρον Χριστέ, ως πολυέλεος.

Απόστιχα τών Αίνων Σταυρώσιμα

Εν τώ Σταυρώ τήν ελπίδα κέκτημαι, καί εν αυτώ καυχώμενος βοώ. Φιλάνθρωπε Κύριε, τήν αλαζονείαν κατάβαλε, τών μή ομολογούντων σε, Θεόν καί άνθρωπον.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Οι τώ Σταυρώ τειχιζόμενοι, τώ εχθρώ αντιτασσόμεθα, μή δειλιώντες τάς αυτού μεθοδείας καί ενέδρας, ο γάρ υπερήφανος κατήργηται, και καταπεπάτηται, τή δυνάμει τού εν ξύλω, προσπαγέντος Χριστού.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Μνήμη Μαρτύρων, αγαλλίαμα τοίς φοβουμένοις τόν Κύριον, αθλήσαντες γάρ διά Χριστόν, στεφάνους παρ' αυτού εκομίσαντο, καί νύν εν τών παρρησία πρεσβεύουσιν, υπερ ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Πάναγνος ως είδέ σε, επί Σταυρού κρεμάμενον, ανεβόα, θρηνωδούσα μητρικώς, Υίέ μου καί Θεέ μου, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πώς φέρεις πάθος επονείδιστον;

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητί μου, ο Θεός ο Σωτήρ μου, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου, καί σώσόν με, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Εκουσίως, υψωθείς επί τού ξύλου, τούς εις βάθη κακών ολισθήσαντας, ανεκαλέσω, μόνε πολυέλεε.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Γή εσείσθη, καί ο ήλιος εσβέσθη, καθορών σε επί ξύλου Ήλιε, δικαιοσύνης, θελήματι πάσχοντα.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Παθημάτων, Αθλοφόροι κοινωνούντες, τού Δεσπότου καί θείας λαμπρότητος, συγκοινωνείτε, μεθέξει Θεούμενοι.

Δόξα...

Υψωσόν με, εκ βυθού τής αμαρτίας, τής Τριάδος ο εις εθελούσιον, καθυπομείνας, Χριστέ μου καθήλωσιν.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Παρεστώσα, τώ Σταυρώ καί καθορώσα, εκουσίως τόν σόν Υίόν πάσχοντα, Παρθενομήτορ, τούτον εμεγάλυνες.