TΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Νίκην έχων Χριστέ, τήν κατά τού Άδου, εν τώ Σταυρώ ανήλθες, ίνα τούς εν σκοτει θανάτου καθημένους, συναναστήσης σεαυτώ, ο εν νεκροίς ελεύθερος, ο πηγάζων ζωήν εξ οικείου φωτός, Παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς. (Δίς)

Σήμερον ο Χριστός, θάνατον πατήσας, καθώς είπεν ανέστη, καί τήν αγαλλίασιν τώ κόσμω εδωρήσατο, ίνα πάντες κραυγάζοντες τόν ύμνον ούτως είπωμεν. Η πηγή τής ζωής, τό απρόσιτον φώς, παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Σέ Κύριε τόν όντα εν πάση τή κτίσει, αμαρτωλοί πού φύγωμεν; εν τώ ουρανώ; αυτός κατοικείς, εν τώ Άδη; επάτησας θάνατον, εις τά βάθη τα τής θαλάσσης; εκεί η χείρ σου Δέσποτα. Πρός σέ καταφεύγομεν, σοί προσπίπτοντες ικετεύομεν. Ο αναστάς εκ τών νεκρών, ελέησον ημάς.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον Δογματικόν

Ήχος πλ. β'

Αξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν σήν γάρ άχραντον υποδύς γαστέρα, ο πάντων Δημιουργός, εγένετο σάρξ, ου τραπείς τήν φύσιν, ουδέ φαντάσας τήν οικονομίαν, αλλά τή εκ σού ληφθείση λογικώς εμψυχωμένη σαρκί, καί εν αυτώ τό είναι λαβούση, ενωθείς καθ' υπόστασιν, όθεν ευσεβώς εν δύο φύσεσιν επιδηλουμέναις, τήν διαφοράν ποιούμεθα. Αυτόν ικέτευε, σεμνή Παναγία, καταπέμψαι ημίν ειρήνην, καί μέγα έλεος.

Απόστιχα Προσόμοια τής Θεοτόκου

Όλην αποθέμενοι

Τήν Ανάστασίν σου Χριστέ Σωτήρ, Άγγελοι υμνούσιν εν ουρανοίς, καί ημάς τούς επί γής καταξίωσον, εν καθαρά καρδία σέ δοξάζειν.

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Όρκω ως υπέσχετο, τώ σώ προπάτορι πάλαι, Θεός υπερχρόνιος, επ' εσχάτων τών χρόνων τετελείωκε, προελθών Άχραντε, εκ γαστρός σου θείας, καί γάρ όντως εξανέτειλεν, εκ σού ο Κύριος, ο δρακί συνέχων τά πέρατα, όνπερ καμοί ευϊλατον, ποίησον εν ώρα τής κρίσεως, Παρθένε Μαρία, αυτού τής Βασιλείας με τυχείν, δι' αρετών ανυψώσεως, καί παθών νεκρώσεως.

Στιχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου καί τού οίκου τού Πατρός σου.

Νοός καθαρότητι, ο Ησαϊας Παρθένε, πόρρωθεν προέφησε, ποιητήν τής κτίσεως τεξομένην σε, ώ σεμνή Πάναγνε, σύ γάρ ώφθης μόνη, εξ αιώνος παναμώμητος, διό σου δέομαι, τήν μεμολυσμένην καρδίαν μου, καθάρισον καί λάμψεως, θείας κοινωνόν με ανάδειξον, Κόρη τού Υιού σου, καί στάσεως αυτού τής δεξιάς, οταν καθίση ως γέγραπται, κρίναι κόσμον άπαντα.

Στιχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Θανάτου κατάλυσις, διά τού τόκου σου ώφθη, σύ γάρ Κόρη πέφηκας, τής ζωής αφθάρτου ενδιαίτημα, διό σου δέομαι, εν πυθμένι τού Άδου, τών παθών μου κατακείμενον, σύ εξανάστησον, καί πρός ευφροσύνην καί ζώωσιν, Παρθένε χειραγώγησον, πρός τήν μακαρίαν αντίδοσιν, καί τής ανωλέθρου, καί θείας καταξίωσον χαράς, ένθα τρυφή η αϊδιος, ένθα φώς ανέσπερον.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον Δογματικόν

Ήχος πλ. β'

Δεύτε πάντα τά έθνη, εν φωνή αγαλλιάσεως, τήν Παναγίαν Παρθένον, καί Θεοτόκον ανευφημήσωμεν, τής ανθρωπίνης ουσίας τό χωνευτήριον, τών απορρήτων θαυμάτων τό εργαστήριον, εν αυτή γάρ γέγονε καινά, ο Άναρχος άρχεται, ο Λόγος παχύνεται, ο Θεός άνθρωπος γίνεται, ίνα Θεόν τόν άνθρωπον απεργάσηται, ου τροπή τών φύσεων, αλλ' ενώσει τή καθ' υπόστασιν, προέρχεται γάρ είς εκ δύο τών εναντίων, εν δυσί τελείαις ταίς φύσεσιν, αδιαιρέτως γνωριζόμενος, θεληματικώς τε καί ενεργητικώς, καθ' εκατέραν ουσίαν, ο αυτός τό αληθές πιστούμενος, τής σωτηρίου οικονομίας, Χριστός ο Θεός ημών, ο παρέχων τώ κόσμω ιλασμόν, ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. β’

Αγγελικαί Δυνάμεις επί τό μνήμά σου, καί οι φυλάσσοντες απενεκρώθησαν, καλί ίστατο οι Μαρία εν τώ τάφω, ζητούσα τό άχραντόν σου σώμα. Εσκύλευσας τόν Άδην, μή πειρασθείς υπ' αυτού, υπήντησας τη Παρθένω, δωρούμενος τήν ζωήν, ο αναστάς εκ των νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Ο τήν ευλογημένην καλέσας σου Μητέρα ήλθες επί τό πάθος εκουσία βουλή, λάμψας εν τώ Σταυρώ, αναζητήσαι θέλων τόν Αδάμ, λέγων τοίς Αγγέλοις. Συγχάρητέ μοι, ότι ευρέθη η απολομένη δραχμή, ο πάντα σοφώς οικονομήσας, δόξα σοι.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά Ήχος πλ. β'

Νίκην έχων Χριστέ, τήν κατά τού Άδου, εν τώ Σταυρώ ανήλθες, ίνα τούς εν σκοτει θανάτου καθημένους, συναναστήσης σεαυτώ, ο εν νεκροίς ελεύθερος, ο πηγάζων ζωήν εξ οικείου φωτός, Παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

· εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

Σήμερον ο Χριστός, θάνατον πατήσας, καθώς είπεν ανέστη, καί τήν αγαλλίασιν τώ κόσμω εδωρήσατο, ίνα πάντες κραυγάζοντες τόν ύμνον ούτως είπωμεν. Η πηγή τής ζωής, τό απρόσιτον φώς, παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

· εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

Σέ Κύριε τόν όντα εν πάση τή κτίσει, αμαρτωλοί πού φύγωμεν; εν τώ ουρανώ; αυτός κατοικείς, εν τώ Άδη; επάτησας θάνατον, εις τά βάθη τα τής θαλάσσης; εκεί η χείρ σου Δέσποτα. Πρός σέ καταφεύγομεν, σοί προσπίπτοντες ικετεύομεν. Ο αναστάς εκ τών νεκρών, ελέησον ημάς.

· γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου.

Εν τώ Σταυρώ σου Χριστέ καυχώμεθα, καί τήν Ανάστασίν σου, υμνούμεν καί δοξάζομεν, σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν.

· εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού, σταυρόν γάρ υπομείνας, θανάτω θάνατον ώλεσε.

· ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε, ότι κατήργησας τόν τό κράτος έχοντα τού θάνατου, ανεκαίνισας ημάς διά τού Σταυρού σου, δωρούμενος ημίν ζωήν καί αφθαρσίαν.

· από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας, ελπισάτω Ισραηλ επί τόν Κύριον.

Η ταφή σου Κύριε, τά δεσμά τού Άδου συντρίψασα διέρρηξεν, η εκ νεκρών ανάστασις τόν κόσμον εφώτισε. Κύριε δόξα σοι.

· ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ' αυτώ λύτρωσις' καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

· αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

· ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Θεοτοκίον

Τίς μή μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τίς μή ανυμνήσει σου τόν αλόχευτον τόκον; ο γάρ αχρόνως εκ Πατρός εκλάμψας Υιός μονογενής, ο αυτός εκ σού τής Αγνής προήλθεν, αφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός υπάρχων, καί φύσει γενόμενος άνθρωπος δι' ημάς, ουκ εις δυάδα προσώπων τεμνόμενος, αλλ' εν δυάδι φύσεων, ασυγχύτως γνωριζόμενος. Αυτόν ικέτευε, σεμνή Παμμακάριστε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστικα Ήχος πλ. β'

Τήν Ανάστασίν σου Χριστέ Σωτήρ, Άγγελοι υμνούσιν εν ουρανοίς, καί ημάς τούς επί γής καταξίωσον, εν καθαρά καρδία σέ δοξάζειν.

· O Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Πύλας συντρίψας χαλκάς, καί μοχλούς τού Άδου συνθλάσας, ως Θεός παντοδύναμος, γένος ανθρώπων πεπτωκός ανέστησας. Διά τούτο καί ημείς συμφώνως βοώμεν. Ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

· καί γάρ εστερέωσεν τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Ρεύσεως ημάς τής πάλαι Χριστός επανορθώσαι θέλων, σταυρώ προσπήγνυται καί τάφω τέθειται, όν Μυροφόροι Γυναίκες, μετά δακρύων ζητούσαι, θρηνούσαι έλεγον. Οίμοι Σωτήρ τών απάντων , πώς κατεδέξω τάφω οικήσαι; οικήσας δέ θέλων, πώς εκλάπης; πώς μετετέθης; ποίος δέ τόπος τό σόν ζωηφόρον κατέκρυψε σώμα; Αλλά Δέσποτα, ως υπέσχου, ημίν εμφάνηθι, καί παύσον αφ' ημών, τόν οδυρμόν τών δακρύων, θρηνούσαις δέ αυταίς, Άγγελος πρός αυτάς απεβόησε. Τόν θρήνον παυσάμεναι, τοίς Αποστόλοις είπατε, Ότι ανέστη ο Κύριος, τώ κόσμω δωρούμενος ιλασμόν, καί τό μέγα έλεος.

· τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε εις μακρότητα ημερών.

Σταυρωθείς ως ηβουλήθης Χριστέ, καί τόν θάνατον τή ταφή σου σκυλεύσας, τριήμερος ανέστης, ως Θεός μετά δόξης, τώ κόσμω δωρούμενος ατελεύτητον ζωήν, καί τό μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Ο ποιητής καί λυτρωτής μου Πάναγνε, Χριστός ο Κύριος, εκ τής σής νηδύος προελθών, εμέ ενδυσάμενος, τής πρώην κατάρας, τόν Αδάμ ηλευθέρωσε, διό σοι Πάναγνε, ως τού Θεού Μητρί τε καί Παρθένω αληθώς, βοώμεν ασιγήτως, τό Χαίρε τού Αγγέλου. Χαίρε Δέσποινα, προστασία καί σκέπη, καί σωτηρία τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. β’

Αγγελικαί Δυνάμεις επί τό μνήμά σου, καί οι φυλάσσοντες απενεκρώθησαν, καλί ίστατο οι Μαρία εν τώ τάφω, ζητούσα τό άχραντόν σου σώμα. Εσκύλευσας τόν Άδην, μή πειρασθείς υπ' αυτού, υπήντησας τη Παρθένω, δωρούμενος τήν ζωήν, ο αναστάς εκ των νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Ο τήν ευλογημένην καλέσας σου Μητέρα ήλθες επί τό πάθος εκουσία βουλή, λάμψας εν τώ Σταυρώ, αναζητήσαι θέλων τόν Αδάμ, λέγων τοίς Αγγέλοις. Συγχάρητέ μοι, ότι ευρέθη η απολομένη δραχμή, ο πάντα σοφώς οικονομήσας, δόξα σοι.

ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Κανών Τριαδικός, ού η Ακροστιχίς.

Τόν έκτον ύμνον προσφέρω σοι, θειότης.

Ωδή α' Ήχος πλ. β' Ο Ειρμός

Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ

Τρείς υποστάσεις υμνούμεν θεαρχικάς, ενιαίας φύσεως, απαράλλακτον μορφήν, αγαθόν φιλανθρωπον Θεόν, τών πταισμάτων ιλασμόν ημίν δωρούμενον.

Ουπερούσιος μόνος καί τριλαμπής, χαρακτήρσι Κύριος, εν θεότητι μιά, πεφυκώς συνέτισον ημάς, καί αξίωσον τής σής θείας ελλάμψεως.

Νυμφοστολήσας ο Παύλος τήν εξ εθνών, Εκκλησίαν ένα σε, τρισυπόστατον Θεόν, προσκυνείν εδίδαξεν, εξ ού καί δι' ού περ, καί εν ώ τά πάντα γέγονεν.

Θεοτοκίον

Εκ τής γαστρός σου προήλθεν ο νοητός, Θεοτόκε Ηλιος, καί κατηύγασεν ημάς, τριφαούς θεότητος αυγαίς, όν υμνούντες ευσεβώς σε μακαρίζομεν.

Ωδή γ' Ουκ έστιν άγιος

Κοσμήσας τρίφωτε Θεέ, Τάξεις τάς ουρανίους, κατεσκεύασας μέλπειν, τρισαγίαις σε φωναίg, δέξαι μεθ' ών καί ημάς, ανυμνούντάς σου τήν αγαθότητα.

Τήν μόνην άτρεπτον τριττήν, σύμμορφον ενιαίαν, θεαρχίαν υμνούντες, λιτάζομέν σε θερμώς, αμαρτημάτων πολλών, καταπέμψαι νύν ημίν συγχώρησιν.

Ο Νούς ο άναρχος Πατήρ, σύμμορφε Θεού Λόγε, καί τό Πνεύμα τό θείον, τό αγαθόν καί ευθές, τούς ανυμνούντας πιστώς, τό σόν κράτος φρούρησον ως εύσπλαγχνος.

Θεοτοκίον

Νομήν ανέστειλε φθοράς, άνθρωπος κατ' ουσίαν, γεγονώς ο Θεός μου, εν τή μήτρα σου Αγνή, καί τούς γενάρχας τής πρίν, καταδίκης μόνος ηλευθέρωσε.

Κάθισμα Τήν υπέρ ημών

Δέσποτα Θεέ, επίβλεψον ουρανόθεν, ίδε τήν ημών ταπείνωσιν ως οικτίρμων, καί σπλαγχνίσθητι φιλάνθρωπε πανάγαθε, ουδαμόθεν γάρ ελπίζομεν, συγχωρήσεως τεύξασθαι, τών κακών ών ημάρτομεν, διό γενού μεθ' ημών, καί ουδείς καθ' ημών.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Δέσποινα αγνή, επίβλεψον ουρανόθεν, ίδε τών ημών τραυμάτων τάς αλγηδόνας, καί σπλαγχνίσθητι πανάχραντε, καί ίασαι τού συνειδότος τόν καύσωνα, τώ σώ ελέει δροσίζουσα, καί βοώσα τοίς δούλοις σου. Εγώ ειμι μεθ' υμών, καί ουδείς καθ' υμών.

Ωδή δ' Χριστός μου δύναμις

Υψού διάνοιαν, Μονάς η τρίφωτος, καί ψυχήν καί καρδίαν σών υμνητών, θάττον αναβίβασον, καί τής ελλάμψεως τής σής, καί λαμπρότητος αξίωσον.

Μετασχημάτισον, καί μεταμόρφωσον, εκ κακίας με πάσης πρός αρετήν, μόνη ασχημάτιστε, καί αναλλοίωτε Τριάς, ταίς σαίς αίγλαις καταλάμπρυνον.

Νοήσας πρότερον, σοφώς υπέστησας, τών Αγγέλων τάς τάξεις λειτουργικάς, σού τής αγαθότητος, η τρισυπόστατος Μονάς, μεθ' ών δέξαι μου τήν αίνεσιν.

Θεοτοκίον

Οφύσει άκτιστος, Θεός αϊδιος, τήν κτιστήν τών ανθρώπων προσειληφως, φύσιν ανεμόρφωσεν, εν τή αγία σου γαστρί, Θεοτόκε αειπάρθενε.

Ωδή ε' Τώ θείω φέγγει σου

Νοούντες φύσιν θεαρχικήν, προνοητικήν καί σωστικήν, πάντων υπάρχουσαν Δέσποτα, τρίφωτόν τε μίαν πρός σέ ορθρίζομεν, συγχώρησιν αιτούντες τών παραπτώσεων.

Πατήρ ο άναρχος καί Θεός, καί ο συναϊδιος Υιός, Πνεύμα τό άγιον στήριξον, μοναρχικωτάτη Τριάς, τούς σούς υμνητάς, καί πάσης επηρείας ρύσαι καί θλίψεως.

Ρυθμίζων λάμψεσι θεουργοίς, καί πρός ευαρέστησιν τής σής, τρισυποστάτου θεότητος, Ήλιε τής δόξης καθοδηγών με αεί, τής άνω Βασιλείας μέτοχον ποίησον.

Θεοτοκίον

Ο πάντα φέρων καί συντηρών, τή παντοδυνάμω σου χειρί, Λόγε Θεού αναλλοίωτε, φρούρει, καί συντήρει, τούς σέ δοξάζοντας, πρεσβείαις τής τεκούσης σε Θεομήτορος.

Ωδή ς' Τού βίου τήν θάλασσαν

Σοφίαν καί σύνεσιν, θεαρχία τριφαής, τοίς υμνηταίς σου δώρησαι, καί τού κάλλους ακτίσι τού φωτουργού, τής σής αγαθότητος, καταλάμπεσθαι πάντας καταξίωσον.

Φώς τό αδιαίρετον, κατ' ουσίαν τριλαμπές, παντοκρατές απρόσιτον, τάς καρδίας καταύγασον τών πιστώς, αινούντων τό κράτος σου, καί πρός θείαν αγάπην αναπτέρωσον.

Θεοτοκίον

Εν σοί κατεσκήνωσεν, Αειπάρθενε σαφώς, ο συνοχεύς καί Κύριος, τών απάντων, καί μίαν τρισσολαμπή, μορφήν τής θεότητος, προσκυνείν τούς ανθρώπους εισηγήσατο.

Κάθισμα Τήν υπέρ ημών

Πάτερ καί Υιέ, σύν Πνεύματι τώ αγίω, βλέψον εις ημάς, τούς πίστει σε προσκυνούντας, καί δοξάζοντας τό κράτος σου Εύσπλαγχνε, σύν τοίς πυρίνοις οι πήλινοι, άλλον γάρ πλήν σου ουκ οίδαμεν, καί βόησον τοίς υμνούσί σε. Εγώ ειμι μεθ' υμών, καί ουδείς καθ' υμών.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Βλέψον εις ημάς, πανύμνητε Θεοτόκε, λάμψον φωτισμόν, καρδίαις εσκοτισμέναις, καί καταύγασον τήν ποίμνην σου Πανάχραντε, όσα γάρ θέλεις καί δύνασαι, ως Μήτηρ ούσα τού κτίστου σου, καί βόησον τοίς αιτούσί σε. Εγώ ειμι μεθ' υμών, καί ουδείς καθ' υμών.

Ωδή ζ' Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον

Ρωμαλέαν μοι διάνοιαν πρυτάνευσον, τρίφωτε χαρακτήρσι Μονάς, τού φυλάττειν σου, καί τηρείν τάς θείας εντολάς, καί πάντοτε ψάλλειν σοι πιστώς. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ως ταυτότητι τής φύσεως υμνούμενος, αφράστως ενιαίος Θεός, τοίς προσώποις δέ, τής τριάδος φέρων αριθμόν, συντήρησον άπαντας ημάς, από ποικίλων πειρασμών, καί περιστάσεων.

Συμφυή καί συναϊδιον δοξάζομεν, ένα σε κατ' ουσίαν Θεόν, ιδιότησιν ασυγχύτως υποστατικαίς, Τριάς τό διάφορον απλώς, προβαλλομένη εν μορφή, απαραλλάκτω σαφώς.

Θεοτοκίον

Ο Θεός ο υπερούσιος προσείληφεν, Άχραντε, εκ γαστρός σου αγνής, τό ημέτερον φιλανθρώπως, φύραμα σαφώς, καί πάντας εδίδαξε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η' Εκ φλογός τοίς οσίοις

Ιλασμόν τών πταισμάτων θάττον παράσχου μοι, καί παθών πολυτρόπων τήν απολύτρωσιν, σύμμορφε Τριάς, καί Μονάς τρισυπόστατε, ίνα σε δοξάζω, εις πάντας τούς αιώνας.

Θελητής τού ελέους καταγγελλόμενος, ως Θεός ελεήμων πάντας ελέησον, τρίφωτε Μονάς, καί Τριάς ομοούσιε, τούς δοξολογούντας, τήν σήν μεγαλωσύνην.

Εκ φωτός αϊδίου, φώς συναϊδιον, τού Πατρός γεννηθέντα Λόγον σύν Πνεύματι, τώ εκπορευτώ φωτί πίστει δοξάζομεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ιατρόν τοίς ανθρώποις Άχραντε τέτοκας, παντοδύναμον Λόγον Χριστόν τόν Κύριον, τής προγονικής πληγής, πάντας ιώμενον, τούς υπερυψούντας, αυτόν εις τούς αιώνας.

Ωδή θ' Θεός ανθρώποις ιδείν

Οράν αι τάξεις Χερουβείμ Δέσποτα, κάλλους τού σού την δόξαν ου δυνάμεναι πτέρυξι, κατακαλυπτόμεναι, απαύστως τριττόν, ύμνον αναβοώσι, τό τρισυπόστατον, τής σής θεαρχίας ενικής κράτος δοξάζουσι.

Τάς σάς ελλάμψεις άδυτε Ήλιε, σών οικετών παράσχου ταίς καρδίαις, καί φώτισον τάς ψυχάς, καί λύτρωσαι πταισμάτων πολλών, μόνε παντελεήμον, καί τρισυπόστατε, καί τής ακηράτου σου ζωής, ημάς αξίωσον.

Η φώς ομότιμον καί τρισήλιον, καί φωτουργόν θεότης πεφυκυία καταύγασον, τούς πιστώς σε μέλποντας, καί τής ζοφεράς, ρύσαι κακοπραγίας, καταξίωσον, τών φωτεινοτάτων σου σκηνών, ως υπεράγαθος.

Θεοτοκίον

Σοφώς τόν άνθρωπον πρίν διέπλασεν, ο σός Υιός Παρθένε, καί φθαρέντα ανέπλασε, διά σού Πανυμνητε, καί θείου φωτός, αίγλης τής ανεσπέρου, πάντας επλήρωσε, τούς σέ Θεοτόκον αληθή, αεί δοξάζοντας.

Η Υπακοή Ήχος πλ. β'

Τώ εκουσίω καί ζωοποιώ σου θανάτω Χριστέ, πύλας τού Άδου συντρίψας ως Θεός, ήνοιξας ημίν τόν πάλαι Παράδεισον, καί αναστάς εκ τών νεκρών, ερρύσω εκ φθοράς τήν ζωήν ημών.

ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ

Απολυτίκιον Ήχος πλ. β’

Αγγελικαί Δυνάμεις επί τό μνήμά σου, καί οι φυλάσσοντες απενεκρώθησαν, καλί ίστατο οι Μαρία εν τώ τάφω, ζητούσα τό άχραντόν σου σώμα. Εσκύλευσας τόν Άδην, μή πειρασθείς υπ' αυτού, υπήντησας τη Παρθένω, δωρούμενος τήν ζωήν, ο αναστάς εκ των νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Ο τήν ευλογημένην καλέσας σου Μητέρα ήλθες επί τό πάθος εκουσία βουλή, λάμψας εν τώ Σταυρώ, αναζητήσαι θέλων τόν Αδάμ, λέγων τοίς Αγγέλοις. Συγχάρητέ μοι, ότι ευρέθη η απολομένη δραχμή, ο πάντα σοφώς οικονομήσας, δόξα σοι.

Καθίσματα Ήχος πλ. β'

Τού τάφου ανεωγμένου, τού Άδου οδυρομένου, η Μαρία εβόα πρός τούς κεκρυμμένους Αποστόλους. Εξέλθετε οι τού αμπελώνος εργάται, κηρύξατε τόν τής Αναστάσεως λόγον. Ανέστη ο Κύριος, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα...

Κύριε, παρίστατο τώ τάφω σου Μαρία η Μαγδαληνή, καί έκλαιε βοώσα, καί κηπουρόν σε νομίζουσα έλεγε. Πού έκρυψας τήν αιώνιον Ζωήν; πού έθηκας τόν επί θρόνου Χερουβίμ; οι γάρ τούτον φυλάσσοντες, από τού φόβου απενεκρώθησαν, ή τόν Κύριόν μου δότε μοι, ή σύν εμοί κραυγάσατε, ο εν νεκροίς καί τούς νεκρούς αναστήσας δόξα σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Προϊστορεί ο Γεδεών τήν σύλληψιν, καί ερμηνεύει ο Δαυϊδ τόν τόκον σου Θεοτόκε, κατέβη γάρ ως υετός επί πόκον, ο Λόγος εν τή γαστρί σου, καί εβλάστησας άνευ σποράς Γή αγία, τού κόσμου τήν σωτηρίαν, Χριστόν τόν Θεόν ημών η Κεχαριτωμένη.

Η Ζωή, εν τώ τάφω ανέκειτο, καί σφραγίς εν τώ λίθω επέκειτο, ως Βασιλέα υπνούντα, στρατιώται εφύλαττον Χριστόν, καί τούς εχθρούς αυτού αορασία πατάξας, ανέστη ο Κύριος.

Δόξα…

Προϊστορεί ο Ιωνάς τόν τάφον σου, καί ερμηνεύει Συμεών τήν Έγερσιν τήν ένθεον, αθάνατε Κύριε, κατέβης γάρ ωσεί νεκρός εν τώ τάφω, ο λύσας Άδου τάς πύλας, ανέστης δέ άνευ φθοράς ως Δεσπότης, τού κόσμου είς σωτηρίαν, Χριστέ ο Θεός ημών, φωτίσας τούς εν σκότει.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε Παρθένε, ικέτευε τόν Υιόν σου, τόν εκουσίως προσπαγέντα εν σταυρώ, καί αναστάντα εκ νεκρών, Χριστόν τόν Θεόν ημών, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Η Υπακοή Ήχος πλ. β'

Τώ εκουσίω καί ζωοποιώ σου θανάτω Χριστέ, πύλας τού Άδου συντρίψας ως Θεός, ήνοιξας ημίν τόν πάλαι Παράδεισον, καί αναστάς εκ τών νεκρών, ερρύσω εκ φθοράς τήν ζωήν ημών.

Οι Αναβαθμοί, Αντίφωνον Α'

· Εν τώ ουρανώ τούς οφθαλμούς μου αίρω, πρός σέ Λόγε, οικτιρόν με, ίνα ζώ σοι.

· Ελέησον ημάς τούς εξουθενουμένους, καταρτίζων εύχρηστα, σκεύη σου Λόγε.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, πανσωστική αιτία, εί τινι τούτων κατ' αξίαν πνεύσει, τάχει εξαίρει τών τής γής, πτεροί, αύξει, τάττει άνω.

Αντίφωνον Β'

· Ει μή ότι Κύριος ήν εν ημίν, ουδείς ημών αντισχείν ηδύνατο, εχθρού πάλαισμα, οι νικώντες γάρ ένθεν υψούνται.

· Τοίς οδούσιν αυτών, μή μου ληφθήτω η ψυχή, ως στρουθίον Λόγε, οίμοι! πώς μέλλω τών εχθρών ρυσθήναι, φιλαμαρτήμων υπάρχων.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, ενθέωσις τοίς πάσιν, ευδοκία, σύνεσις, ειρήνη καί η ευλογία, ισουργόν γάρ τώ Πατρί εστι καί Λόγω.

Αντίφωνον Γ'

· Οι πεποιθότες επί Κύριον εχθροίς φοβεροί, καί πάσι θαυμαστικοί, άνω γάρ ορώσιν.

· Εν ανομίαις χείρας αυτών, ο τών δικαίων κλήρος, επίκουρόν σε έχων, Σώτερ ουκ εκτείνει.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, τό κράτος επί πάντων όπερ αι άνω Στρατηγίαι προσκυνούσι, σύν πάση πνοή τών κάτω.

Προκείμενον

Κύριε, εξέγειρον τήν δυναστείαν σου, καί ελθέ εις τό σώσαι ημάς.

Στίχ. Ο ποιμαίνων τόν Ισραήλ πρόσχες.

Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος πλ. β' Ο Ειρμός

Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον, Θεώ, επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εκτεταμέναις παλάμαις επί Σταυρού, πατρικής επλήρωσας, ευδόκίας αγαθέ, Ιησού τά σύμπαντα, διό, επινίκιον ωδήν, σοι πάντες άσωμεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φόβω σοι ως θεραπαινίς η τελευτή, προσταχθείσα πρόσεισι, τώ Δεσπότη τής ζωής, δι' αυτής βραβεύοντι ημίν, ατελεύτητον ζωήν, καί τήν Ανάστασιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν εαυτής δεξαμένη Δημιουργόν, ως αυτός ηθέλησεν, εξ ασπόρου σου γαστρός, υπέρ νούν σαρκούμενον Αγνή, τών κτισμάτων αληθώς, εδείχθης Δέσποινα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Κύματι θαλάσσης, τόν κρύψαντα πάλαι, διώκτην τύραννον, υπόγήν έκρυψαν, τών σεσωσμένων οι Παίδες, αλλ' ημείς ως αινεάνιδες, τώ Κυρίω άσωμεν. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Βήματι Πιλάτου, παρίσταται θέλων ανόμω κρίματι, ώσπερ κριτός ο κριτής, καί εκ χειρός αδικίας, εις τό πρόσωπον ραπίζεται, ο Θεός όν φρίττουσιν, η γή καί τά ουράνια.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ήπλωσας τάς θείας, παλάμας σου Σώτερ, εν τώ αχράντω σου, καί ζωηφόρω Σταυρώ, καί συνηγάγου τά έθνη, εις επί γνωσίν σου Δέσποτα, προσκυνούντα Κύριε, τήν ένδοξον σου Σταύρωσιν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίστατο δακρύων, πηγάς αφιείσα η Υπεράμωμος, εν τώ Σταυρώ σου Σωτήρ, τάς εκ πλευράς σου ρανίδας, τών αιμάτων καθορώσα Χριστέ, καί τήν σήν ανείκαστον, συμπάθειαν δοξάζουσα.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς.

Μήτερ Θεού, τήν άφθονόν μοι δός χάριν.

Ο Ειρμός

Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω, ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον, Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μεταλαβούσα η Εύα τής τού φυτού, παρηκόου βρώσεως, επεισάγει τήν αράν, αλλ' αυτήν διέλυσας Αγνή, ευλογίας απαρχήν Χριστόν κυήσασα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ημαργαρίτην τής θείας εξαστραπής, τόν Χριστόν κυήσασα, τών παθών μου τήν αχλύν, καί πταισμάτων τάραχον, Αγνή, διασκέδασον φωτί τής σής λαμπρότητος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν τών εθνών προσδοκίαν ο Ιακώβ, τόν εκ σού σαρκούμενον, προεώρα μυστικώς, νοεροίς τοίς όμμασι Θεόν, τόν ρυσάμενον ημάς τή μεσιτεία σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκλελοιπότων αρχόντων εκ τής φυλής, τού Ιούδα Πάναγνε, ο Υιός σου καί Θεός, προελθών ηγούμενος τής γής, τών περάτων αληθώς νύν εβασίλευσεν.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε, ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Θεόν σταυρούμενον σαρκί, καθορώσα η κτίσις, διελύετο φόβω, αλλά τή συνεκτική, παλάμη τού δι' ημάς, σταυρωθέντος, κραταιώς συνείχετο.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Θανάτω θάνατος λυθείς, κείται δείλαιος άπνους, τής ζωής γάρ μή φέρων, τήν ένθεον προσβολήν, νεκρούται ο ισχυρός, καί δωρείται, πάσιν η Ανάστασις.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού θείου τόκου σου Αγνή, πάσαν φύσεως τάξιν, υπερβαίνει τό θαύμα, Θεόν γάρ υπερφυώς, συνέλαβες εν γαστρί, καί τεκούσα, μένεις αειπάρθενος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Σέ τόν επί υδάτων, κρεμάσαντα πάσαν τήν γήν ασχέτως, η κτίσις κατιδούσα, εν τώ Κρανίω κρεμάμενον, θάμβει πολλώ συνείχετο. Ουκ έστιν άγιος, πλήν σου Κύριε, κραυγάζουσα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τάφω τριημερεύσας, ανέστησας ζωοποιώ εγέρσει, τούς πρίν θανατωθέντας, οί καταδίκης λυόμενοι, χαρμονικώς ηγάλλοντο, Ιδού η λύτρωσις, ήλθες, Κύριε, κραυγάζοντες.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δόξα τή σή εγέρσει, Σωτήρ ημών, ότι ημάς εξ Άδου, φθοράς καί τού θανάτου, ερρύσω ως παντοδύναμος, καί μελωδούντες λέγομεν, ουκ έστιν άγιος, πλήν σου Κύριε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τόν εκ σού τεχθέντα, ως έβλεψας τιτρωσκόμενον λόγχη, ετρώθης τήν καρδίαν Υπεραγία πανάμωμε, καί θαμβουμένη έλεγες. Τί σοι απέδωκε, τέκνον, δήμος ο παράνομος;

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας αυτούς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρευστήν μου σάρκα καί θνητήν, πάναγνε Θεομήτορ, εκ γαστρός σου αφράστως, προσλαβών ο αγαθός, καί αφθαρτίσας αυτήν, αιωνίως εαυτώ συνέδησε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν σαρκούμενον εκ σού, καθορώντες Παρθένε, εξεπλήττοντο φόβω, τών Αγγέλων οι χοροί, καί ως Μητέρα Θεού, ασιγήτοις ύμνοις σε γεραίρουσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εξέστη όρος νοητόν, βλέπων σε ο Προφήτης, Δανιήλ εξ ού λίθος, ετμήθη άνευ χειρών, καί τών δαιμόνων βωμούς, Θεομήτορ κραταιώς συνέτριψεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ου σθένει λόγος σε βροτών, ούτε γλώσσα Παρθένε, ευφημήσαι αξίως, εκ σού γάρ άνευ σποράς, ο ζωοδότης Χριστός, σαρκωθήναι Πάναγνε ηυδόκησε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τό ξύλον ήνθησε, Χριστέ τής όντως ζωής, ο Σταυρός γάρ επάγη καί αρδευθείς, αίματι καί ύδατι, εξ ακηράτου σου πλευράς, τήν ζωήν ημίν εβλάστησεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουκ έτι όφις μοι ψευδώς, τήν θέωσιν υποβάλλει. Χριστός γάρ ο θεουργός, τής ανθρώπων φύσεως, νύν ακωλύτως τήν τρίβον, τής ζωής μοι ανεπέτασεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως όντως άφθεγκτα, καί ακατάληπτα, τά τής σής Θεοτόκε θεοπρεπούς, πέφυκε κυήσεως, τοίς επί γής καί ουρανού, Αειπάρθενε μυστήρια.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τήν εν Σταυρώ σου θείαν κένωσιν, προορών Αββακούμ, εξεστηκώς εβόα. Σύ δυναστών διέκοψας, κράτος Αγαθέ, ομιλών τοίς εν Άδη, ως Παντοδύναμος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν τίμιον Σταυρόν σου σέβομεν, καί τούς ήλους Χριστέ, καί τήν αγίαν λόγχην, σύν τώ καλάμω, στέφανοντόνεξ ακανθών, διώνεκτής τού Άδου φθοράς ερρύσθημεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τάφος Σωτήρ σε υπεδέξατο, εκουσίως νεκρόν, υπέρ ημών οφθέντα, αλλ' ουδαμώς δεδύνηται Λόγε κατασχείν, ως Θεός γάρ ανέστης, σώζων τό γένος ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεοκυήτορ αειπάρθενε, η Σωτήρα Χριστόν, βροτοίς αποτεκούσα, κινδύνων, καί κολάσεων, λύτρωσαι ημάς, τούς προσφεύγοντας πίστει, τή θεία σκέπη σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούμεν Άχραντε, σέ τήν πανάμωμον, διά σού οι σωθέντες καί ευσεβώς, μέλποντες κραυγάζομεν. Ευλογημένη η Θεόν, Αειπάρθενε κυήσασα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό φώς τό άδυτον, Παρθένε τέτοκας, τοίς εν σκότει τού βίου διά σαρκός, φαίνον Παμμακάριστε, καί τοίς υμνούσί σε χαράν, Αειπάρθενε επήγασας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η χάρις ήνθησεν, ο νόμος πέπαυται, διά σού Παναγία, σύ γάρ Αγνή, τέτοκας τόν Κύριον, τόν παρεχόμενον ημίν, Αειπάρθενε τήν άφεσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεκρόν με έδειξε, φυτού απόγευσις, τής ζωής δέ τό ξύλον εκ σού φανέν, Πάναγνε ανέστησε, καί Παραδείσου τής τρυφής, κληρονόμον με κατέστησε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω ειδέναι καταύγασον δέομαι, σε Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Υποχωρεί μοι τά Χερουβείμ, νύν καί η φλογίνη ρομφαία, Δέσποτα νώτά μοι δίδωσι, σέ ιδόντα Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, Ληστή οδοποιήσαντα τόν Παράδεισον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουκ έτι δέδοικα τήν εις γήν, Δέσποτα Χριστέ επιστροφήν, σύ γάρ εκ γής με ανήγαγες, επιλελησμένον διευσπλαγχνίαν πολλήν, πρός ύψος αφθαρσίας τή Αναστάσει σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τούς Θεοτόκον σε εκ ψυχής, Δέσποινα τού κόσμου αγαθή, ομολογούντας διάσωσον, σέ γάρ προστασίαν ακαταμάχητον, κεκτήμεθα τήν όντως Θεογεννήτριαν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Θεοφανείας σου Χριστέ, τής πρός ημάς συμπαθώς γενομένης, Ησαίας φώς ιδών ανέσπερον, εκ νυκτός ορθρίσας εκραύγαζεν. Αναστήσονται οι νεκροί, καί εγερθήσονται οι εν τοίς μνημείοις, καί πάντες οι γηγενείς αγαλλιάσονται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Βρώσει τού ξύλου εν Εδέμ, απατηθείς εις φθοράν κατώλισθεν, ο γενάρχης παρακούσας Κύριε, εντολής τής σής Υπεράγαθε, αλλά τούτον διά Σταυρού, πάλιν ανήγαγες εις τό πρώτον κάλλος, υπήκοος τώ Πατρί Σώτερ γενόμενος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τώ σώ θανάτω αγαθέ, τό τού θανάτου ηφάνισται κράτος, καί πηγή ζωής ημίν ανέβλυσε, καί αθανασία δεδώρηται, διά τούτό σου τήν Ταφήν, καί τήν Ανάστασιν πίστει προσκυνούμεν, δι' ής ως Θεός, κόσμον πάντα κατεφώτισας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο κατοικών εν ουρανοίς, καί ποιητής τών απάντων Κύριος, εν τή σή Πανάμωμε, κατώκησεν, απορρήτως μήτρα δοξάσας σε, υπερτέραν τών ουρανών, αγιωτέραν τε ταγμάτων αϋλων, διό νύν οι επί γής σε μακαρίζομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω ειδέναι καταύγασον δέομαι, σε Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγνεία λάμψασα τηλαυγώς, θείον ενδιαίτημα τού Δεσπότου Πανύμνητε γέγονας, σύ γάρ μόνη μήτηρ όντως εδείχθης Θεού, αγκάλαις ώσπερ βρέφος, τούτον βαστάσασα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φορούσα κάλλος τό νοητόν, τής ωραιοτάτης σου ψυχής, Νύμφη Θεού εχρημάτισας, κατεσφραγισμένη τή παρθενία σεμνή, καί φέγγει τής αγνείας, κόσμον φαιδρύνουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θρηνείτω σύστημα δυσσεβών, τών μή κηρυττόντων σε, διαρρήδην αγνήν Θεομήτορα, σύ γάρ πύλη θείου φωτός εδείχθης ημίν, τόν ζόφον τών πταισμάτων διασκεδάζουσα.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου, Πολυέλεε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σταυρούμενος Δέσποτα, τοίς μέν ήλοις τήν αράν, τήν καθ' ημών εξήλειψας, τή δέ λόγχη νυττόμενος τήν πλευράν, Αδάμ τό χειρόγραφον, διαρρήξας, τόν κόσμον ηλευθέρωσας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Αδάμ κατενήνεκται, δι' απάτης πτερνισθείς, πρός τό τού Άδου βάραθρον, αλλ' ο φύσει Θεός τε καί συμπαθής, κατήλθες πρός έρευναν, καί επ' ώμων βαστάσας, συνανέστησας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η πάναγνος Δέσποινα, η τεκούσα τοίς βροτοίς, τόν κυβερνήτην Κύριον, τών παθών μου τόν άστατον καί δεινόν, κατεύνασον τάραχον, καί γαλήνην, παράσχου τή καρδία μου.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Συνεσχέθη, αλλ' ου κατεσχέθη, στέρνοις κητώοις Ιωνάς, σού τού παθόν γάρ τόν τύπον φέρων, τος καί ταφή δοθέντος, ως εκ θαλάμου τού θηρός ανέθορε, προσεφώνει δέ τή κουστωδία. Οι φυλασσόμενοι μάταια καί ψευδή, έλεον αυτοίς εγκατελίπετε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Χριστοκτόνος, καί προφητοκτόνος, έφυ Εβραίων η πληθύς, ως γάρ προφήτας πάλαι, αληθείας όντας μυστικάς ακτίνας, κτείναι ουκ εδεδοίκει, ούτω καί νύν τόν Κύριον, όν εκήρυττον εκείνοι τότε, φθόνω βαλλόμενοι έκτειναν, αλλ' ημίν, γέγονε ζωή, αυτού η νέκρωσις.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Συνεσχέθης, αλλ' ου κατεσχέθης, Σώτερ, εν τώ μνήματι, ει γάρ καί εκουσίως, απεγεύσω τού θανάτου Λόγε, αλλ' ανέστης ως Θεός αθάνατος, συνεγείρας τούς δεσμίους τούς εν Άδη, καί χαράν γυναιξίν αντί τής λύπης, τής πρίν ανταλλαξάμενος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ατιμόν σου, καί εκλείπον ώφθη, είδος σαρκός παρά βροτούς, εν τώ καιρώ τού πάθους, τής θεότητος καί γάρ ουσία, ωραίος κάλλει, τώ Δαυϊδ εδείκνυσο, αλλά ράβδω σου τής Βασιλείας, εχθρών συντρίψας ισχύν, έλεγεν η Αγνή, ώ Υιέ μου, καί Θεέ, τάφου ανάστηθι.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι. Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου πολυέλεε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο μέγας προέγραψεν, εν Προφήταις Μωϋσής, σέ κιβωτόν καί τράπεζαν, καί λυχνίαν καί στάμνον συμβολικώς, σημαίνων τήν σάρκωσιν, τήν εκ σού τού υψίστου Μητροπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεκρούται ο θάνατος, καταργείται καί φθορά, τό τού Αδάμ κατάκριμα, τώ καρπώ σου, ώ Δέσποινα προσβαλων, ζωήν γάρ εγέννησας, εκ φθοράς λυτρουμένην τούς υμνούντάς σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ονόμος ησθένησε, καί παρήλθεν η σκιά, τής υπέρ νούν καί έννοιαν, εκφανθείσης μοι χάριτος τής εκ σού Παρθένε κυήσεως, τού Θεού, καί Σωτήρος πολυϋμνητε.

Κοντάκιον Ήχος πλ. β'

Τήν υπέρ ημών Τή ζωαρχική παλάμη τούς τεθνεώτας, εκ τών ζοφερών κευθμώνων ο Ζωοδότης, αναστήσας άπαντας Χριστός ο Θεός, τήν ανάστασιν εβράβευσε, τώ βροτείω φυράματι, υπάρχει γάρ πάντων Σωτήρ, ανάστασις καί ζωή, καί Θεός τού παντός.

Ο Οίκος

Τόν Σταυρόν καί τήν Ταφήν σου Ζωοδότα, ανυμνούμεν οι πιστοί καί προσκυνούμεν, ότι τόν Άδην έδησας Αθάνατε, ως Θεός παντοδύναμος, καί νεκρούς συνανέστησας, καί πύλας τού Άδου συνέτριψας, καί κράτος τού θανάτου καθείλες ως Θεός. Διό οι γηγενείς δοξολογούμέν σε πόθω τόν αναστάντα, καί καθελόντα εχθρού τό κράτος τού πανώλους, καί πάντας αναστήσαντα τούς επί σοί πιστεύσαντας, καί κόσμον λυτρωσάμενον εκ τών βελών τού όφεως, καί ως μόνον δυνατόν, εκ τής πλάνης τού εχθρού λυτρωσάμενον ημάς, όθεν ανυμνούμεν ευσεβώς τήν Ανάστασίν σου, δι' ής έσωσας ημάς, ως Θεός τού παντός.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο δυρόμενος τώ πάθει σου ο ήλιος, ζόφον περιεβάλετο, καί εν ημέρα επί πάσαν Δέσποτα τήν γήν, τό φώς συνεσκότασε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ημφιάσαντο Χριστέ τή καταβάσει σου, φέγγος τά καταχθόνια, ο προπάτωρ δέ, θυμηδίας έμπλεως οφθείς, χορεύων εσκίρτησε βοών. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Διά σού μήτηρ Παρθένε φώς ανέτειλε, πάση τή οικουμένη φαιδρόν, τόν γάρ Κτίστην σύ τών απάντων τέτοκας Θεόν, όν αίτησαι Πάναγνε ημίν, καταπεμφθήναι τοις πιστοίς τό μέγα έλεος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Άφραστον θαύμα! ο εν καμίνω ρυσάμενος, τούς οσίους Παίδας εκ φλογός, εν τάφω νεκρός, άπνους κατατίθεται, εις σωτηρίαν ημών τών μελωδούντων. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώ ξένου τρόπου! τόν Ισραήλ ο ρυσάμενος, εκ δουλείας τής τού Φαραώ, σταυρούται εκών υπ' αυτού, καί λύει σειράς αμπλακημάτων, ώ πίστει μελωδούμεν. Λυτρωτά ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σέ τόν Σωτήρα, εν τώ Κρανίω εσταύρωσαν, παρανόμων παίδες ασεβείς, τόν πύλας χαλκάς, καί μοχλούς συνθλάσαντα, εις σωτηρίαν ημών τών μελωδούντων. Λυτρωτά ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εύας τής πάλαι, ελευθερίαν κυήσασα, τής κατάρας λύεις τόν Αδάμ, Παρθένε αγνή, διό μετ' Αγγέλων σε, σύν τώ Υιώ σου υμνούμεν καί βοώμεν. Λυτρωτά ο Θεός ευλογητός εί.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεανίας τρείς η κάμινος ουκ έφλεξε, γέννησιν προτυπούσα τήν σήν, τό γάρ θείον πύρ, σέ μή φλέξαν ώκησεν εν σοί, καί πάντας εδίδαξε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μακαρίζουσι τά πέρατα σέ Πάναγνε, μήτερ ως προεφήτευσας, φωτιζόμενα, φωτοβόλοις λάμψεσι ταίς σαίς, καί χάριτι μέλποντα βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ολεθρίους μέν οδόντας μοι ενέπειρεν, όφις ο πονηρότατος, αλλ' αυτούς ο σός Θεομήτορ έθλασεν Υιός, ισχύν δέ μοι δέδωκε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιλαστήριον τής φύσεως σύ πέφυκας, μόνη θεομακάριστε, τόν επ' ώμων γάρ, Χερουβείμ, καθήμενον Θεόν, αγκάλαις βαστάζουσα βοάς. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ιουδαίων τόν πάλαι προφητοκτόνον λαόν, θεοκτόνον ο φθόνος νύν απειργάσατο, σέ επί Σταυρού αναρτήσαντα, Λόγε Θεού, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουρανίους αψίδας ου καταλέλοιπας, καί εις Άδην φοιτήσας, όλον συνήγειρας, κείμενον Χριστέ, έν σαπρία τόν άνθρωπον, σέ υπερυψούντα, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ φωτός φωτοδότην Λόγον συνέλαβες, καί τεκούσα αφράστως τούτον δεδόξασαι, Πνεύμα γάρ εν σοί, Κόρη, θείον εσκήνωσεν, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Έκστηθι φρίττων ουρανέ, καί σαλευθήτωσαν τά θεμέλια τής γής, ιδού γάρ εν νεκροίς λογίζεται, ο εν υψίστοις οικών, καί τάφω σμικρώ ξενοδοχείται, όν Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Έφριξε πάσα ακοή, όπως ο Ύψιστος εκών, ήλθεν επί γής, τού Άδου τήν ισχύν χειρώσασθαι, διά Σταυρού καί ταφής, καί πάντας διεγείραι κραυγάζειν. Οι παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Πέπαυται Άδου τυραννίς, καί τό βασίλειον εξουδένωται λοιπόν. Σταυρώ γάρ επί, γής πηγνύμενος, ο επί πάντων Θεός, τήν τούτου δυναστείαν καθείλεν, όν παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώ τής αφράστου σου Χριστέ, φιλανθρωπότητος, καί αρρήτων αγαθών! εμέ γάρ καθορών ολλύμενον, εν τή τού Άδου φρουρά, τά πάθη υπομείνας ερρύσω, διό σε ευλογούμεν, τόν τών όλων Δεσπότην, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Διαχρύσω εσθήτι ώσπερ βασίλισσαν, ο Υιός σου λαμπρύνας, αίγλη τού Πνεύματος, σέ εκ δεξιών, αυτού έστησε Πάναγνε, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο θελήματι μόνω κόσμον πηξάμενος, εξ αχράντου σου μήτρας σάρκα δανείζεται, άνωθεν αυτήν, αναπλάσαι βουλόμενος, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συναφείας τού Λόγου πρός με τόν άνθρωπον, ενδιαίτημα θείον Πάναγνε πέφυκας, λάμψασα σαφώς, παρθενίας λαμπρότησιν, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χρυσαυγής σε λυχνία προδιετύπωσε, δεξαμένην αφράστως Φώς τό απρόσιτον, γνώσει τή αυτού καταυγάζον τά σύμπαντα, όθεν σε υμνούμεν, Αγνή εις τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Παθών αμέτοχος σύ διέμεινας, Λόγε Θεού σαρκί, προσομιλήσας τοίς πάθεσιν, αλλά λύεις τών παθών τόν άνθρωπον, πάθεσι χρηματίσας πάθος, Σωτήρ ημών, μόνος γάρ υπάρχεις απαθής, καί παντοδύναμος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φθοράν θανάτου καταδεξάμενος, διαφθοράς ετήρησας τό σώμά σου άγευστον, η δέ σή ζωοποιός καί θεία ψυχή, Δέσποτα εν τώ Άδη ου καταλέλειπται, αλλ' ώσπερ εξ ύπνου αναστάς, ημάς συνήγειρας.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Θεόν Πατέρα Υιόν συνάναρχον, πάντες βροτοί εν χείλεσιν, αγνοίς μέν δοξάζομεν, τήν δέ άρρητον καί υπερένδοξον, Πνεύματος Παναγίου, δύναμιν σέβομεν, μόνη γάρ υπάρχεις πανσθενής, Τριάς αχώριστος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Μή εποδύρου μου Μήτερ, καθορώσα εν τάφω, όν εν γαστρί άνευ σποράς, συνέλαβες Υιόν, αναστήσομαι γάρ καί δοξασθήσομαι, καί υψώσω εν δόξη, απαύστως ως Θεός, τούς εν πίστει καί πόθω, σέ μεγαλύνοντας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ει καί εν τάφω κατήλθες, ως θνητός ζωοδότα, αλλάτού άδου τήν ισχύν, διέλυσας Χριστέ, συνεγείρας νεκρούς, ούς καί συγκατέπιε, καί ανάστασιν πάσι, παρέσχες ως Θεός, τοίς εν πίστει καί πόθω, σέ μεγαλύνουσιν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Αγαλλιάσθω η κτίσις, καί ανθείτω ως κρίνον, ο γάρ Χριστός εκ τών νεκρών ηγέρθη ως Θεός. Πού σου θάνατε, νύν τό κέντρον; κράζομεν. Πού σού άδη τό νίκος; καθείλέ σε εις γήν, ο υψώσας τό κέρας ημών, ως εύσπλαγχνος.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φέρεις τόν φέροντα πάντα, καί κατέχεις ως βρέφος, εν ταίς χερσί τόν εκ χειρός ρυόμενον ημάς, πολεμίου εχθρού άχραντε Δέσποινα, καί οράς επί ξύλου υψούμενον Σταυρού, τόν εκ βόθρου κακίας ημάς υψώσαντα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου, τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αστήρ εκλάμπων αυγαίς θεότητος, εξ Ιακώβ τοίς ζόφω κρατουμένοις ανέτειλε, διά σού νύν Πάναγνε, Χριστός ο Θεός, Λόγος σεσαρκωμένος, ώ φωτιζόμενοι, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρωσθείς δυνάμει τή σή καί χάριτι, σοί τήν ωδήν προθύμως, εκ καρδίας ανέθηκα, αλλά ταύτην πρόσδεξαι Παρθένε αγνή, χάριν αντιδιδούσα, σού τήν πολύφωτον, εκ τών ακηράτων θησαυρών, θεομακάριστε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιστός εδείχθης σαφώς θεότητος, εν ώ στολήν τού σώματος, ο Λόγος εξύφανε, θεουργήσας τήν εμήν Παρθένε μορφήν, ήν περ ενδεδυμένος, πάντας διέσωσε, τούς εκ διανοίας καθαράς, σέ μεγαλύνοντας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεκροίς ανάστασις νύν δεδώρηται, διά τής σής αφράστου καί αρρήτου κυήσεως, Θεοτόκε πάναγνε, ζωή γάρ εκ σού, σάρκα περικειμένη, πάσιν εξέλαμψε, καί τό τού θανάτου αμειδές, σαφώς διέλυσε.

Αίνοι Ήχος πλ. β'

1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.

-- Ο Σταυρός σου Κύριε, ζωή καί ανάστασις υπάρχει τώ λαώ σου, καί επ' αυτώ πεποιθότες, σέ τόν αναστάντα, Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.

-- Η ταφή σου Δέσποτα, Παράδεισον ήνοιξε τώ γένει τών ανθρώπων, καί εκ φθοράς λυτρωθέντες, σέ τόν αναστάντα, Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

-- Σύν Πατρί καί Πνεύματι, Χριστόν ανυμνήσωμεν, τόν αναστάντα εκ νεκρών, καί πρός αυτόν εκβοώμεν. Σύ ζωή υπάρχεις, ημών καί ανάστασις, ελέησον ημάς.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

-- Τριήμερος ανέστης Χριστέ, εκ τάφου καθώς γέγραπται, συνεγείρας τόν Προπάτορα ημών, διό σε καί δοξάζει, τό γένος τών ανθρώπων, καί ανυμνεί σου τήν Ανάστασιν.

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,

-- Κύριε, μέγα καί φοβερόν υπάρχει, τής σής Αναστάσεως τό μυστήριον, ούτω γάρ προήλθες εκ τού τάφου, ως νυμφίος εκ παστάδος, θανάτω θάνατον λύσας, ίνα τόν Αδάμ ελευθερώσης, όθεν εν ουρανοίς, Άγγελοι χορεύουσι, καί επί γής άνθρωποι δοξάζουσι, τήν εις ημάς γενομένην, ευσπλαγχνίαν σου φιλάνθρωπε.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

-- Ω παράνομοι, Ιουδαίοι, πού εισιν αι σφραγίδες, καί τά αργύρια, ά εδώκατε τοίς στρατιώταις; ουκ εκλάπη ο θησαυρός, αλλά ανέστη ως δυνατός, αυτοί δέ κατησχύνθητε, αρνησάμενοι Χριστόν, τόν Κύριον τής δόξης, τόν παθόντα καί ταφέντα, καί αναστάντα εκ νεκρών, αυτόν προσκυνήσωμεν.

7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

-- Σφραγισθέντος τού μνήματος, πώς εσυλήθητε Ιουδαίοι, φύλακας καταστήσαντες, καί σημεία θέντες, τών θυρών κεκλεισμένων, προήλθεν ο Βασιλεύς, ή ως νεκρόν παραστήσατε, ή ως Θεόν προσκυνήσατε, σύν ημίν μελωδούντες. Δόξα Κύριε τώ Σταυρώ σόυ, καί τή Αναστάσει σου.

8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

-- Τό ζωοδόχον σου μνήμα, αι μυροφόροι Γυναίκες, οδυρόμεναι κατέλαβον Κύριε, καί μύρα βαστάζουσαι, τό Σώμά σου τό άχραντον μυρίσαι επεζήτουν, εύρον δέ φωτοφόρον Άγγελον, εν τώ λίθω καθήμενον, καί πρός, αυτάς φθεγγόμενον και λέγοντα. Τί δακρύετε τόν εκ πλευράς πηγάσαντα τώ κόσμω τήν ζωήν; τί επιζητείτε ώσπερ θνητόν εν μνήματι τόν Αθάνατον; δραμούσαι δέ μάλλον, απαγγείλατε τοίς αυτού Μαθηταίς, τής αυτού ενδόξου Αναστάσεως τήν παγκόσμιον χαρμονήν, εν ή καί ημάς Σωτήρ φωτίσας, δώρησαι ιλασμόν καί τό μέγα έλεος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

Μνήσθητί μου, ο Θεός ο Σωτήρ μου, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου, καί σώσόν με, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία ότι αυ τοί τόν Θεόν όψονται.

Διά ξύλου, τόν Αδάμ απατηθέντα, διά ξύλου Σταυρού πάλιν έσωσας, Ληστήν βοώντα. Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τή βασιλεία σου.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Άδου πύλας, και μοχλούς συντρίψας Ζωοδότα, νεκρούς ανέστησας άπαντας, Σωτήρ βοώντας. Δόξα τή εγέρσει σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Μνήσθητί μου, ο τόν θάνατον σκυλεύσας, τή ταφή σου καί τή Αναστάσει σου, χαράς τά πάντα, πληρώσας ως εύσπλαγχνος.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Μυροφόροι, εν τώ μνήματι ελθούσαι, τού Αγγέλου κραυγάζοντος ήκουον. Χριστός ανέστη, φωτίσας τά σύμπαντα.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τόν εν ξύλω, τού Σταυρού προσηλωθέντα, καί τόν κόσμον εκ πλάνης ρυσάμενον, συμφώνως πάντες, Χριστόν ανυμνήσωμεν.

Δόξα...

Τόν Πατέρα, καί Υιόν δοξολογούμεν, καί τό Πνεύμα τό άγιον, λέγοντες. Τριάς αγία, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Η αρρήτως, επ' εσχάτων συλλαβούσα, καί τεκούσα τόν Κτίστην τόν ίδιον, Παρθένε σώζε, τούς σέ μεγαλύνοντας.