Στιχηρά Προσόμοια Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Μακρόθυμε φιλάνθρωπε, Θεέ μου πολυέλεε, καί οικτίρμον, πώς υπήνεγκας σφαγήν, καί νέκρωσιν εν ξύλω, υπέρ ανθρώπων γένους; Δοξολογούμέν σου τό εύσπλαγχνον.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ραπίσματα υπήνεγκας, καί σταύρωσιν μακρόθυμε, καί ονείδη, θέλων πάντας εκ χειρός, λυτρώσασθαι τού πλάνου, ο μόνος ζωοδότης, καί πάντα φέρεις Υπεράγαθε.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ανήλθες ο ποιμήν εν Σταυρώ, καί έτεινας τάς χείρας βοών. Δεύτε πρός με, καί φωτίσθητε βροτοί, οι πλάνη σκοτισθέντες, εγώ γάρ φώς υπάρχω. Δόξα σοι μόνε φωτοπάροχε.

Έτερα τής Θεοτόκου

Η απεγνωσμένη

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Κατακαμπτομένην δυσφορωτάτω, βάρει τήν ψυχήν μου, τώ τών πταισμάτων, καί κατασυγκύπτουσαν, ανόρθωσον Παρθένε, σύ γάρ τόν τούς κατερραγμένους, ανορθούντα Σωτήρα, έχεις πειθόμενον ευκόλως, μητρική παρρησία, καί διάρρηξον σή μεσιτεία, τής αμαρτίας τό χειρόγραφον δέομαι, διά τό μέγα σου έλεος.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Τόν κατεγνωσμένον ταίς αμαρτίαις, καί εσπιλωμένον ταίς ανομίαις, τόν καταφρονήσαντα, Θεού τών προσταγμάτων, ίδε καί μή με απορρίψης, από τού σού προσώπου, σύ γάρ υπάρχεις Θεοτόκε, ελπίς μου καί προστάτις, διό πρόσχες μου ταίς ικεσίαις, από πάσης με κηλίδος καθάρισον, διά τό μέγα σου έλεος.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ανοιξόν μοι θύραν τής μετανοίας, δός μοι Παναγία πηγήν δακρύων, παράσχου κατάνυξιν, καί σώφρονα καρδίαν, σέ γάρ βεβαίαν προστασίαν, επιγράφομαι μόνην, πάσαν επί σέ προσδοκίαν, τήν εμήν αναφέρω, μή απώση με κατησχυμμένον, αλλάπροσδέχου, καί διάσωσον Δέσποινα, διά τό μέγα σου έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Ορώσά σε η Πάναγνος, εν ξύλω καθηλούμενον, ανεβόα. Ώ Υιέ μου καί Θεέ, τί τό παράδοξόν σου, καί άκουσμα τό ξένον, ο υπομένεις διά οίκτον πολύν;

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Ο Σταυρός σου Κύριε, ζωή καί αντίληψις, υπάρχει τώ λαώ σου, καί επ' αυτώ πεποιθότες, σέ τόν σταυρωθέντα, σαρκί Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Ο Σταυρός σου Κύριε, Παράδεισον ήνοιξε, τώ γένει τών ανθρώπων, καί εκ φθοράς λυτρωθέντες, σέ τόν σταυρωθέντα, σαρκί Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, ουκ ηρνήσαντό σε, ουκ απέστησαν από τών εντολών σου, ταίς αυτών πρεσβείαις, ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Παρίστατο τώ ξύλω ποτέ, καιρώ τώ τής σταυρώσεως, η Παρθένος, σύν παρθένω μαθητή, καί κλαίουσα εβόα. Οίμοι πώς πάσχεις πάντων, Χριστέ υπάρχων η απάθεια!

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. β'

Σήμερον τό προφητικόν, πεπλήρωται λόγιον, ιδού γάρ προσκυνούμεν εις τόν τόπον, ού έστησαν οι πόδες σου Κύριε, καί ξύλου σωτηρίας γευσάμενοι, τών εξ αμαρτίας παθών ελευθερίας ετύχομεν, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Μόνον επάγη, τό ξύλον Χριστέ τού Σταυρού σου, τά θεμέλια εσαλεύθησαν, τού θανάτου Κύριε, όν γάρ κατέπιε πόθω ο άδης, απέλυσε τρόμω. Έδειξας ημίν τό σωτήριόν σου Άγιε, καί δοξολογούμέν σε Υιέ Θεού, ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Η μόνη άμωμος Αμνάς, Θεοτόκε Παρθένε, τόν εξ αιμάτων σου αγνών, σαρκωθέντα ορώσα, κρεμάμενον εθελουσίως εν Σταυρώ, εκραύγαζες Κόρη, εν δάκρυσι πικροίς, Υιέ μου ανεξίκακε, υμνώ σου τήν φρικτήν, πάσαν οικονομίαν.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ο Σταυρός σου Κύριε ηγίασται, εν αυτώ γάρ γίνονται ιάματα, τοίς ασθενούσιν εν αμαρτίαις, δι' αυτού σοι προσπίπτομεν. Ελέησον ημάς.

Κύριε, κατέκρινάν σε Ιουδαίοι θανάτω, τήν ζωήν τών απάντων, οι τήν Ερυθράν ράβδω πεζεύσαντες, Σταυρώ σε προσήλωσαν, καί οι εκ πέτρας μέλι θηλάσαντες, χολήν σοι προσήνεγκαν, αλλ' εκών υπέμεινας, ίνα ημάς ελευθερώσης, τής δουλείας τού εχθρού, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Παρισταμένη τώ Σταυρώ, η Παρθένος καί Μήτηρ, τού άνευ πάθους εξ αυτής, υπέρ νούν σαρκωθέντος, εκραύγαζε δακρυρροούσα μητρικώς, ου φέρω σε νεκρόν κρεμάμενον οράν, πνοήν τόν παρεχόμενον, τοίς ζώσιν επί γής, ώ Υιέ καί Θεέ μου.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα έτερα

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Σταυρέ δαιμόνων ελατήρ, ιατρέ τών νοσούντων, ισχύς καί φύλαξ τών πιστών, Βασιλέων τό νίκος, τό καύχημα τών Ορθοδόξων αληθώς, τό στήριγμα τής Εκκλησίας τού Χριστού, γενού ημίν ασφάλεια, καί τείχος καί φρουρός, ξύλον ευλογημένον.

Μαρτυρικόν

Φώς δικαίοις διά παντός, οι γάρ Άγιοι εν σοί φωτισθέντες, καταλάμπουσιν αεί ως φωστήρες, λύχνον ασεβών σβέσαντες, ών ταίς ευχαίς, σύ φωτιείς λύχνον μου Κύριε, καί σώσόν με.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Παναγία Θεοτόκε, τόν χρόνον τής ζωής μου, μή εγκαταλίπης με, ανθρωπίνη προστασία, μή καταπιστεύσης με, αλλ' αυτή αντιλαβού, και ελέησόν με.

Κανών Σταυρώσιμος ού η Ακροστιχίς, άνευ τών Θεοτοκίων.

Πάθος τό σεπτόν αινέσω τού Δεσπότου. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ο Ειρμός

Κύματι θαλάσσης, τόν κρύψαντα πάλαι, διώκτην τύραννον, υπόγήν έκρυψαν, τών σεσωσμένων οι Παίδες, αλλ' ημείς ως αινεάνιδες, τώ Κυρίω άσωμεν. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Πάθει σου τιμίω, τήν ατιμασθείσαν φύσιν ετίμησας, τής ανθρωπότητος, διό τιμώντές σε φόβω, μεγαλύνομεν τό κράτος σου, καί πιστώς δοξάζομεν. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Αίματί σου Λόγε, αιμάτων αδίκων χύσιν ανέστειλας, καί απεκάθηρας, ρύπου κακίας τήν φύσιν, τών ανθρώπων Παντοδύναμε, διό περ δοξάζομεν σωζόμενοι τό κράτος σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θήρας αιμοβόρους, ενίκησεν όντως η αξιέπαινος, Μαρτύρων ένστασις, πυρός υπέταξε φύσιν, δροσισμώ ενθέου χάριτος, καί σφοδρόν κλυδώνιον, πολυθεϊας έπαυσε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όμβροις τών αιμάτων, ομβρήματα πλάνης αποξηράναντες, όμβρους ιάσεων, αποχετεύετε κόσμω, καί φλογμόν παθών διώκετε, αληθείας Μάρτυρες, εντεύθεν μακαρίζεσθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κάλλος εν τώ πάσχειν ωραίον εν κάλλει, ουδ είδος έχοντα, η απειρόγαμος, κατανοούσά σε Κόρη τών πιστών τό εγκαλλώπισμα, μητρικώς ηλάλαζε, καί πόθω σε εδόξαζε.

Κανών τής Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς κατ' Αλφάβητον

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άχραντε Παρθένε, κεχαριτωμένη Μαρία ένδοξε, τής χαράς πρόξενε, τούς υμνητάς σου ενθέως, θείαις χάρισι χαρίτωσον, όπως χαριστήριον ωδήν σοι αναπέμψωμεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βαβαί Θεομήτορ, τών σών μυστηρίων! τών ποιημάτων γάρ, εδείχθης Δέσποινα, όν ου τολμά ατενίσαι τών Αγγέλων τά στρατεύματα, εν αγκάλαις φέρουσα, διό σε μακαρίζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γένος βροτών άπαν, φθορά τού θανάτου καταδεδίκασται, τή τής προμήτορος, απογεύσει τού ξύλου, διά σού δέ ανακέκληται, ως ζωήν τεκούσης σου, Αγνή τήν αδιάφθορον.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Σέ τόν επί υδάτων, κρεμάσαντα πάσαν τήν γήν ασχέτως, η κτίσις κατιδούσα, εν τώ Κρανίω κρεμάμενον, θάμβει πολλώ συνείχετο. Ουκ έστιν άγιος, πλήν σου Κύριε, κραυγάζουσα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σέ τόν επί υδάτων, κρεμάσαντα πάσαν τήν γήν ασχέτως, εν ξύλω υψωθέντα, καί τήν πλευράν ορυττόμενον, κατανοών ο ήλιος συνεσκοτίζετο, πάντων φωτισμόν γινώσκων σε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τέτρωταί σου τοίς ήλοις, μακρόθυμε ο Παραδείσω πάλαι τρώσας Αδάμ κακούργος, καί πληγωθείς ανιάτρευτος, εις τόν αιώνα έμεινε, πιστοί δέ εύρομεν, πάντων τών τραυμάτων ίασιν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ότε χορός Αγγέλων, εώρακε Μαρτύρων τάς αγέλας, υπέρ Αμνού τυθέντος, συγκοπτομένας εθαύμαζε, πώς δυσμενείς οι ένυλοι, αϋλους έτρεπον νίκης στέφος κομιζόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σθένος ενδεδυμένοι, οι Άγιοι τού εν ισχύϊ μόνου, τά πάντα δυναμούντος, τώ δυσμενεί συνεπλέκοντο, καί τήν αυτού ανίσχυρον επάτουν δύναμιν, στέφος εκ Θεού δεχόμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τόν εκ σού τεχθέντα ως έβλεψας τιτρωσκόμενον λόγχη, ετρώθης τήν καρδίαν, Υπεραγία Πανάμωμε, καί θαμβουμένη έλεγες. Τί σοι απέδωκε, Τέκνον δήμος ο παράνομος;

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δόλω με δελεάσας, Θεώσεως εχθρός τώ πόθω πάλαι, εξ Εδέμ Θεομήτορ, εις γήν ερπύσας συνέτριψεν, αλλ' ο Χριστός οικτείρας με, εκ τής νηδύος σου, σάρκα προσλαβών ανέπλασεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ελύθη τής κατάρας, τής έκπαλαι η δίκη Θεομήτορ, εν τή σή μεσιτεία, επιφανείς γάρ σοι Κύριος, πάσιν αφθόνως έβλυσεν, ως υπεράγαθος, πάσαν ευλογίαν Πάναγνε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ζωής ωράθης πύλη, Προφήτη πρίν Ιεζεκιήλ Κόρη, ήν ο Κύριος μόνος, σεσαρκωμένος διώδευσε, καί κεκλεισμένην πάλιν σε, Αγνή τετήρηκεν, ως αυτός οίδεν ο Ύψιστος.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Τήν εν Σταυρώ σου θείαν κένωσιν, προορών Αββακούμ, εξεστηκώς εβόα. Σύ δυναστών διέκοψας, κράτος Αγαθέ, ομιλών τοίς εν Άδη, ως Παντοδύναμος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εκτεταμένης χειρός Κύριε, τήν ορμήναναιρών, πρός τήν τού ξύλου γεύσιν, νεκρούς εν ξύλω τέθυσαι, σώσαι βουληθείς, εκ πλευράς δ' αποστάζεις, δεσμώταις άφεσιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Παθείν ηνέσχου Υπεράγαθε, όπως λύσης ημάς, παθών τής αλογίας, χολής εγεύσω, βρύων μοι, θείον γλυκασμόν, ενεκρώθης ζωήν μοι, παρέχων Δέσποτα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τό πύρ τής θείας αγαπήσεως, εν ψυχή λογική, προσφέροντες τήν φλόγα, παρανομούντων έσβεσαν, καί φωτιστικαί, οι Χριστού Αθλοφόροι, λαμπάδες ώφθησαν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι θείοι φίλοι τού Παντάνακτος, σαρκικής εαυτούς, χωρίσαντες φιλίας, πρός άπασαν εχώρησαν, βάσανον στερρώς, καί νικήσαντες, δόξη εστεφανώθησαν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκτός σε πάθους απεκύησα, καί πώς βλέπω σε νύν, πάθει προσομιλούντα; πώς φέρεις τούτο έκραζεν, άναρχε Υιέ; η Παρθένος, δοξάζω σου τό μακρόθυμον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η εκλεκτή τε καί υπέρτιμος, εκ πασών γενεών, αναφανείσα μόνη, η αρεταίς εκλάμψασα, Άχραντε, σεμνή, τούς σέ υμνολογούντας, αίγλη σου λάμπρυνον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν σαρκί Παρθένε τέτοκας, εξ αγνών σου σεμνή, αιμάτων Θεομήτορ, Σωτήρα τόν λυτρούμενον, πάντας εκ δεινών, τούς υμνούντάς σε, Κόρη θεοχαρίτωτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιερουργεί τώ θείω τόκω σου, Θεοτόκε αγνή, η τών Αϋλων φύσις, καί τών βροτών τό σύστημα, πόθω σε υμνεί, αλλά σού τή ελλάμψει, ημάς καταύγασον.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Πρός σέ ορθρίζω, τόν δι' ευσπλαγχνίαν, σεαυτόν τώ πεσόντι, κενώσαντα ατρέπτως, καί μέχρι παθών, απαθώς υποκύψαντα, Λόγε Θεού. Τήν ειρήνην παράσχου μοι φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νεκρός οράσαι, επί τού Κρανίου, τώ πάθει ο νεκρώσας τόν Άδην, τής σαρκός σου, καί είδος Χριστέ, ουδέ κάλλος σύ είχες κρεμάμενος, καλλωπίσαι με θέλων ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Αδάμ τού πρώτου, εξηλώσαι θέλων, εμπαθείς διαθέσεις, τοίς ήλοις προσηλούσαι, καί λόγχη τρωθείς, τήν φλογίνην ρομφαίαν κωλύεις Χριστέ, μή κωλύειν τήν είσοδον τοίς δούλοις σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιχνηλατούντες, πάθη τού Δεσπότου, οι χοροί τών Μαρτύρων, εν ξύλω προσηλούνται, καί χείρας ομού, αφαιρούνται καί πόδας, πρός τρίβον σεπτού, μαρτυρίου ευθυνούμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νοϊ τελείω, νούν τόν αλαζόνα, επαιρόμενον θράσει, καθείλετε τελείως, ταπεινωθέντες, εν μιμήσει τού πάντας υψώσαντος, ταπεινώσει καρδίας Χριστομάρτυρες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ ρίζης Κόρη, Ιεσσαί βλαστάνεις, καί ως άνθος προσφέρεις, τόν φυτουργόν τού κόσμου, παραφυάδας ξηράναντα, θείω φυτώ τού Σταυρού, όν σαρκί κατεδέξατο ως εύσπλαγχνος.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Θεοφανείας σου Χριστέ, τής πρός ημάς συμπαθώς γενομένης, Ησαίας φώς ιδών ανέσπερον, εκ νυκτός ορθρίσας εκραύγαζεν. Αναστήσονται οι νεκροί, καί εγερθήσονται οι εν τοίς μνημείοις, καί πάντες οι γηγενείς αγαλλιάσονται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κλίμαξ φανείσα τυπικώς, τώ Ιακώβ πρός ύψος επηρμένη, τού σού Θεονύμφευτε υπέφηνε, τοκετού τό όντως εξαίσιον, διά σού γάρ όντως Θεός, ημίν ωμίλησε, συγκαταβάσει, τή θεία καί πρός ζωήν, πάλιν επανήγαγε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λελυτρωμένοι διά σού, τής μητρικής λύπης Θεοκυήτορ, θυμηδίας έμπλεοι γεγόναμεν, ευφροσύνην πάσι κυήσασα, καί παγκόσμιον χαρμονήν, διό Πανύμνητε τούς σούς υμνολόγους, κινδύνων, ταίς σαίς πρεσβείαις διαφύλαξον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μυσταγωγούμενος τήν σήν, θεοπτικώς ο Μωϋσής εικόνα, προετώ πυρί ώρα βάτον ακατάφλεκτον, Παρθένε Πανάμωμε, εν σοί γάρ ο πλαστουργός, οικήσας ουκ έφλεξέ σε τήν ανωτέραν, απάντων τών ποιημάτων θεονύμφευτε.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Συνεσχέθη, αλλ' ου κατεσχέθη, στέρνοις κητώοις Ιωνάς, σού τού παθόν γάρ τόν τύπον φέρων, τος καί ταφή δοθέντος, ως εκ θαλάμου τού θηρός ανέθορε, προσεφώνει δέ τή κουστωδία. Οι φυλασσόμενοι μάταια καί ψευδή, έλεον αυτοίς εγκατελίπετε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εναλλάττων, χείρας προετύπου, πάλαι Σταυρόν ο Ιακώβ, επευλογών τούς παίδας, όθεν Ύψιστε εν τούτω βαίνων, αράς τής πάλαι λύεις τό ανθρώπινον, καί πηγάζεις νύν τήν ευλογίαν, τοίς ευλογούσί σε μόνε Ευλογητέ, καί Δημιουργέ καί Υπεράγαθε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σού τό πάθος, προτυπών ο μέγας, Λόγε Μωϋσής ανυψοί, χαλκούν τόν όφιν πάλαι, εξαιρούμενον τούς καθορώντας, τού ιοβόλου δήγματος τών όφεων, καί γάρ Δέσποτα σού σταυρωθέντος, βλάβης τού όφεως άπαντες οι πιστοί, τού θεοστυγούς απελυτρώθημεν.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώσπερ άλλου, πάσχοντος οι θείοι, πάλαι καί σεπτοί Αθληταί, διέκειντο αθλούντες, προορώμενοι τάς αντιδόσεις, τάς αιωνίους καί τήν αγαλλίασιν. Ταίς ευχαίς αυτών Χριστέ οικτίρμον, τούς ανυμνούντάς σε λύτρωσαι πειρασμών, καί αμαρτιών καί περιστάσεων.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς χειμάρρους, έπαυσαν τής πλάνης, ρείθροις αιμάτων οι σεπτοί, καί θείοι Αθλοφόροι, καί πηγαί πιστοίς θεογνωσίας, βλύζουσαι ύδωρ, όντως ανεδείχθησαν. Ταίς ευχαίς αυτών Σωτήρ τού κόσμου, όμβρισον άφεσιν άπασι καί ζωήν, καί τόν ιλασμόν καί μεγα έλεος.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν Ποιμένα, πάντων καί Δεσπότην, ξύλω ορώσα η Αμνάς, εναπηωρημένον, θρηνωδούσα μητρικώς εβόα, Τί τούτο Τέκνον τό καινόν μυστήριον; πώς αθάνατος τό κατ' ουσίαν υπάρχων, θάνατον δέδεξαι τούς βροτούς, θέλων εκ φθοράς απολυτρώσασθαι;

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νομικοί σε, τύποι Θεοτόκε, καί αι προρρήσεις σαφώς, τών Προφητών εδήλουν, τεξομένην τόν τού κόσμου ρύστην, καί ευεργέτην απάσης τής κτίσεως, τόν πολυμερώς καί πολυτροπως, ευεργετήσαντα τούς πίστει τε καί στοργή, Δέσποινα αγνή δοξολογούντάς σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξενωθέντας, πάλαι εξ απάτης, τού ανθρωποκτόνου εχθρού, Θεού τούς πρωτοπλάστους, τής τρυφής τού Παραδείσου μόνη, Θεογεννήτορ αύθις επανήγαγες, πρός Παράδεισον αποτεκούσα, Σωτήρα Κύριον σταύρωρωσιν καί ταφήν, θεία εξουσία υπομείναντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο βουλήσει, θεία καί δυνάμει, δημιουργική εαυτού, τά πάντα εκ μή όντων, συστησάμενος Αγνή προήλθεν, εκ σής νηδύος καί Θεός καί άνθρωπος, καί τούς εν τώ σκότει τής αγνοίας, τό πρίν υπάρχοντας λάμψεσι θεϊκαίς, Δέσποινα αγνή φαιδρώς κατηύγασεν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Άφραστον θαύμα! ο εν καμίνω ρυσάμενος, τούς οσίους Παίδας εκ φλογός, εν τάφω νεκρός, άπνους κατατίθεται, εις σωτηρίαν ημών τών μελωδούντων. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε Σταυρώ σε, δήμος Εβραίων κατέκρινε, θεωρούσα έφριξεν η γή, ήλιος τό φώς, τό ίδιον έπαυσε, καί οι εν σκότει φώς είδον μελωδούντες. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ύβριν υπέστης, καλάμω Σώτερ τυπτόμενος, καί ακάνθαις οία Βασιλεύς, βουλήσει Χριστέ, ο Θεός στεφόμενος, εις σωτηρίαν ημών τών μελωδούντων. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δεσμείσθε πάσαν, τού διαβόλου Πανεύφημοι, τήν απάτην λύοντες σαφώς, φέρετε ποινάς, καί θάνατον άδικον, ζωήν ποθούντες τήν άνω καί βοώντες. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έστητε μέσον, φλογός Πανεύφημοι Μάρτυρες, τήν απάτην φλέγοντες σαφώς, καί τώ δροσισμώ, τής ενθέου χάριτος, μή φλογισθέντες, βοάτε μελωδούντες, Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σταυρούσαι θέλων, η Θεοτόκος εκραύγαζε, καί ορώσα άναρχε Υιέ, λύπη τήν ψυχήν, νύν καταβαπτίζομαι, θνήσκεις παρέχων ζωήν τοίς μελωδούσι. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πεποικιλμένην, σέ κεκτημένην διάχρυσον, Θεομήτορ κόσμον ευπρεπή, έστερξεν ο σός, Υιός τε καί Κύριος, εις σωτηρίαν ημών τών σοί βοώντων, ο καρπός σου Αγνή, ευλογημένος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρόδον εν μέσω, τών ακανθών ευρών Άχραντε, ο Δεσπότης, έπλησεν ημάς, οσμαίς σου τερπναίς, χαρίτων τού Πνεύματος, τούς εκβοώντας αυτώ εν κατανύξει. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύμβολα πάντες, θείοι Προφήται Θεώμενοι, τού σού θείου, τόκου ευκλεώς, εβόων Αγνή, ο Θεός ελεύσεται, εκ τής Παρθένου, τού σώσαι τούς βοώντας. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Έκστηθι φρίττων ουρανέ, καί σαλευθήτωσαν τά θεμέλια τής γής, ιδού γάρ εν νεκροίς λογίζεται, ο εν υψίστοις οικών, καί τάφω σμικρώ ξενοδοχείται, όν Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Πίνεις ποτήριον Χριστέ, ο επεθύμησας, διά πάθους τού Σταυρού, πηγάς μοι προχέων αφέσεως, εκ ζωηφόρου πλευράς, τώ διά πλευράς θανατωθέντι, διόπερ ανυμνώ σε, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε σε άνομος λαός, μέσον κατέκρινε, σταυρωθήναι Ιησού, ανόμων ζωοδότα Κύριε, διεδονήθη η γή, καί πάντες ανέμελπον εν φόβω, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τίμιος έναντι Θεού, υμών ο θάνατος, απεφάνθη Αθληταί, πολλοίς γάρ ομιλούντες πάθεσι, πάθους σεπτού κοινωνοί, βοώντες εδείχθητε εμφρόνως, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όντως ου σαρκικά υμών, τά όπλα Μάρτυρες, πρός παράταξιν εχθρών, ελπίς δέ πίστις καί αληθεια, δι' ών τυχόντες Θεού, Αγγέλων χοροίς συναριθμείσθε, βοώντες τώ Δεσπότη. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ύψιστε άναρχε Υιέ, φέρεις εμπτύσματα, καί ονείδη καί Σταυρόν, καλάμω παικτικώς τυπτόμενος, η Θεοτόκος εβόα, δοξάζω τήν σήν μακροθυμίαν, ήν Παίδες ευλογούσιν, Ιερείς ανυμνούσι, λαοί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τώ θεολήπτω Δανιήλ, σύ προτεθέασαι, αλατόμητον όρος, εκ σού γάρ Κόρη λίθος τέτμηται, Χριστός ο μόνος Θεός, Παρθένε άνευ χειρός ανθρώπου, όν Παίδες ευλογούσιν, Ιερείς ανυμνούσι, λαοί υπερυψούσιν εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ύμνοις τόν Τόκον σου Αγνή, αεί δοξάζουσιν, οι τών άνω Στρατηγοί, καί σέ δέ Κόρη αειπάρθενε, χαρμονικώς σύν ημίν, ως Θεομήτορα ανυμνούσιν, ήν Παίδες ευλογούσιν, Ιερείς ανυμνούσι, λαοί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φέγγους σου ταίς μαρμαρυγαίς, τούς σέ φρονούντας νύν, Θεοτόκον αληθή, Μαρία φωταυγείς απέργασαι, φωτογεννήτορ Αγνή, φωτός γάρ σκηνή ώφθης Παρθένε, τοίς πίστει σοι βοώσι. Χαίρε ευλογημένη, καί δεδοξασμένη, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Μή εποδύρου μου Μήτερ, καθορώσα εν τάφω, όν εν γαστρί άνευ σποράς, συνέλαβες Υιόν, αναστήσομαι γάρ καί δοξασθήσομαι, καί υψώσω εν δόξη, απαύστως ως Θεός, τούς εν πίστει καί πόθω, σέ μεγαλύνοντας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα τόν βρώσει φθαρέντα, ενηδόνω τού ξύλου, μόνε Σωτήρ ως αγαθός, λυτρώση τής φθοράς, σταυρωθήναι σαρκί, θανατωθήναί τε, κατεδέξω, υμνούμεν, απαύστως Ιησού, τήν πολλήν ευσπλαγχνίαν, καί δυναστείαν σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώ πώς υπέστης οδύνας, εν Σταυρώ ηπλωμένος, τών οδυνών τών χαλεπών, εξαίρων με Σωτήρ! πώς ακάνθας στεφθείς, πάσας έκαυσας τών παθών τάς ακάνθας! πώς όξος ποτισθείς, ευφροσύνης κρατήρα, ημίν εκέρασας!

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στενοχωρούμενοι πάντες, καί ειρκταίς ομιλούντες, καί μεληδόν οι Αθληταί, τεμνόμενοι δεινώς, καί τροχοίς απηνώς κατατεινόμενοι, καί βορά τοίς θηρίοις διδόμενοι, Χριστόν, τόν απάντων Δεσπότην, ουκ εξηρνήσασθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηλιακών λαμπηδόνων, πλειοτέρως εκλάμπει, τών Αθλητών η παμφαής, καί εύσημος μνήμη, καί ψυχάς ευσεβών φωτίζει πάντοτε, καί διώκει τό σκότος, παθών καί πειρασμών, καί δαιμόνων σκεδάζει, ζόφον βαθύτατον.

Σταυροθεοτοκίον

Φέρεις τόν φέροντα πάντα, καί κατέχεις ως βρέφος, εν ταίς χερσί; τόν εκ χειρός, ρυσαμενον ημάς, πολεμίου εχθρού άχραντε Δέσποινα, καί οράς επί ξύλου, υψούμενον Σταυρού, τόν εκ βόθρου κακίας, ημάς ρυσάμενον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαράς ημίν αιωνίου, καί ζωής ανεδείχθης, υπερφυώς Θεογεννήτορ, πρόξενος Αγνή, τόν Σωτήρα πάντων κυοφορήσασα, τόν τής γής εκ προσώπου, πάν δάκρυον σαφώς, αφελόντα καί πάσι, χαράν βραβεύσαντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ψάλλων Δαυϊδ σός προπάτωρ, κιβωτόν σε προέφη, συμβολικώς καί θείου μάννα, χρυσήν στάμνον Μωσής ο θεόπτης, καί γάρ εχώρησας, τόν εν κόλποις πατρώοις, υπάρχοντα αεί, Θεοτόκε, διό σε ύμνοις δοξάζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως αληθώς υπερτέρα, πάσης κτίσεως πέλεις, τόν γάρ Θεόν τών απάντων, εκύησας σαρκί, διό σε προστάτιν έχομεν Δέσποινα, καί ελπίδα βεβαίαν, καί τείχος οχυρόν, διά σού σωτηρίας τυχείν ελπίζοντες.

Απόστιχα τών Αίνων Σταυρώσιμα

Εν τώ Σταυρώ τήν ελπίδα κέκτημαι, καί εν αυτώ καυχώμενος βοώ. Φιλάνθρωπε Κύριε, τήν αλαζονείαν κατάβαλε, τών μή ομολογούντων σε, Θεόν καί άνθρωπον.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Οι τώ Σταυρώ τειχιζόμενοι, τώ εχθρώ αντιτασσόμεθα, μή δειλιώντες τάς αυτού μεθοδείας καί ενέδρας, ο γάρ υπερήφανος κατήργηται, καί καταπεπάτηται, τή δυνάμει τού εν ξύλω, προσπαγέντος Χριστού.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Κύριε, εν τή μνήμη τών Αγίων σου, πάσα η κτίσις εορτάζει, ουρανοί αγάλλονται σύν τοίς Αγγέλοις, καί η γή ευφραίνεται σύν τοίς ανθρώποις. Αυτών ταίς παρακλήσεσιν, ελέησον ημάς.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Επάγην μέν ως άνθρωπος, εν ξύλω καί νενέκρωμαι, καί εν τάφω κατετέθην ως θνητός, αλλ' ως Θεός εν δόξη, Μήτηρ αγνή Παρθένε, πάλιν ανίσταμαι τριήμερος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητί μου, ο Θεός ο Σωτήρ μου, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου, καί σώσόν με, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Υφαπλώσας, τάς παλάμας επί ξύλου, ηγκαλίσω τά έθνη υμνούντά σου, τήν ευσπλαγχνίαν, Χριστέ ο Θεός ημών.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Προσηλώθης, εκουσίως επί ξύλου, καί τά κέντρα Χριστέ τού αλάστορος, τή σή δυνάμει, τελείως εξήλειψας.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ταίς βασάνοις, εντρυφώντες Αθλοφόροι, Παραδείσου τρυφής ηξιώθητε, υπέρ τού κόσμου, απαύστως δεόμενοι.

Δόξα...

Από πάσης, εξελού ημάς βασάνου, ο Πατήρ ο Υιός καί τό σύνθρονον, Πνεύμα τό θείον, τούς δούλους σου Κύριε.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Καθορώσα, σέ Σταυρώ εφηπλωμέκνον, η Παρθένος δακρύουσα έστενεν, ής ταίς πρεσβείαις, σώσον ημάς Κύριε.