Στιχηρά Προσόμοια, Δεσποτικά

Ήχος πλ. α' Χαίροις ασκητικών

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Παύσον τάς τών δαιμόνων ορμάς, τάς κατ' εμού επερχομένας φιλάνθρωπε, ζητούντων τού θανατώσαι, τήν ταπεινήν μου ψυχήν, καί καταγαγείν με εις απώλειαν, αυτών τάς βουλάς τε, καί τάς ενέδρας ματαίωσον, τάς καθ' εκάστην, εν νυκτί καί ημέρα τε, καί εκλύτρωσαι, από τούτων με Δέσποτα, παύσον τό πολυτάραχον, τού βίου κλυδώνιον, ρύσαι γεέννης καί σκότους, τού αιωνίζοντος δέομαι, Χριστέ όταν έλθης, κρίναι κόσμον μετά δόξης, ως υπεράγαθος.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Βίβλων ανοιγομένων Χριστέ, εν τή ημέρα τής φρικτής παρουσίας σου, καί πάντων παρισταμένων, τώ κριτηρίω τώ σώ, καί αποβλεπόντων τήν απόφασιν, πυρός πρό τού βήματος, ελκομένου καί σάλπιγγος, σφοδρώς ηχούσης, τί ποιήσω ο άθλιος, ελεγχόμενος, υπό τής συνειδήσεως, καί καταδικαζόμενος, εις φλόγα τήν άσβεστον. Δέομαι ούν πρό τού τέλους, λύσιν ευρείν τών πταισμάτων μου, Χριστέ ο Θεός μου, ο δωρούμενος τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ήρας επί τών ώμων Χριστέ, τόν σόν Σταυρόν, επί τό πάθος ερχόμενος, καί τύπον ημίν παρέσχες, εν σοί τοίς θέλουσι ζήν, πώς συνδοξασθώμέν σοι καί ζήσωμεν, αυτός καταξίωσον, καί ημάς συμμετόχους σοι, τών παθημάτων, καί τής δόξης γενήσεσθαι, τήν σήν νέκρωσιν, εαυτοίς περιφέροντας, νέκρωσόν μου φιλάνθρωπε, σαρκός τά σκιρτήματα, καί εκ τού θείου σου φόβου, μέλη τά ταύτης καθήλωσον, νεκρόν πρός τόν κόσμον, ζώντα δέ ταίς εντολαίς σου, μόνον ποιήσας με.

Έτερα, τής Θεοτόκου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Κλαίω καί σκυθρωπάζω πικρώς, κατανοών τό φοβερόν λογοθέσιον, εξ έργων μή κεκτημένος, απολογίας μικράς, αφορμήν ο τάλας, διό δέομαι, πρίν ή επιφθάση με, τέλος βίου τό άδηλον, πρό τής δρεπάνης, πρό θανάτου, πρό κρίσεως, πρό τού μέλλειν με, τάς ευθύνας εισπράττεσθαι, ένθα τό πύρ τό άσβεστον, καί σκότος εξώτερον, όπου ο σκώληξ εκείνος, ο κατεσθίων τούς πταίοντας, Αγνή τών πταισμάτων, απολύτρωσίν μοι δίδου, καί μέγα έλεος.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Θρόνος Χερουβικός αληθώς, ως υπερτέρα τών κτισμάτων γεγένησαι, εν σοί γάρ ο θείος Λόγος, τήν ημετέραν μορφήν, αναπλάσαι θέλων κατεσκήνωσε, καί σού εξελήλυθε, σαρκοφόρος ως εύσπλαγχνος, Σταυρόν καί πάθος, δι' ημάς κατεδέξατο, καί Ανάστασιν, ως Θεός εδωρησατο, όθεν ως καταλλάξασαν, ημών τήν κατάκριτον, φύσιν τώ Πλάστη σύν τούτω, ευχαριστούντές σοι κράζομεν. Παράσχου πταισμάτων, τήν συγχώρησιν ευχαίς σου, ημίν καί έλεος.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ρείθρα δακρυρροϊας εμής, τής εξ ομμάτων μου, Υιέ ποθεινότατε, ο χρόνος ξηράναι όλως, ου κατισχύσει ποτέ, η Αγνή θρηνούσα απεφθέγγετο, σύ φώς γάρ τό άδυτον, τό φωτίζον φωτίσματι, δι' ού φωστήρες, οι μεγάλοι πεπήγασιν, οι ουράνιοι, καί τό πάν κατουσίωται, τί μοι τό βλέπειν ήλιον, φωτός εμού δύναντος; φώς μου γλυκύ πώς εσβέσθης, ο φωτισμός τού προσώπου μου; Λοιπόν απαλείψω τών δακρύων μου τοίς ρείθροις, κόρας ομμάτων μου.

Δόξα... Kαί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Άρνα τόν εαυτής η Αμνάς, ποτέ ορώσα πρός σφαγήν επισπεύδοντα, προθύμως κατηκολούθει, ταύτα βοώσα αυτώ. Πού πορεύη, τέκνον μου γλυκύτατον. Χριστέ τίνος χάριν, τόν δρόμον τούτον μακρόθυμε, τρέχεις αόκνως, Ιησού ποθεινότατε, αναμάρτητε, πολυέλεε Κύριε; Δός μοι λόγον τή δούλη σου, Υιέ μου παμφίλτατε, μή με παρέλθης οικτίρμον, σιγών φρικτώς τήν τεκούσάν σε, Θεέ ζωοδότα, ο δωρούμενος τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Ο Σταυρός σου Χριστέ, ει καί ξύλον οράται τή ουσία, αλλά θείαν περιβέβληται δυναστείαν, καί αισθητώς τώ κόσμω φαινόμενος, νοητώς τήν ημών θαυματουργεί σωτηρίαν, όν προσκυνούντες, δοξάζομέν σε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Μόνον παγέντος τού ξύλου Χριστέ τού Σταυρού σου, η πλάνη πεφυγάδευται, καί η χάρις εξήνθησεν, ου γάρ έτι καταδίκης εστί τιμωρία, αλλά τρόπαιον εδείχθη ημίν σωτηρίας. Σταυρός ημών στήριγμα. Σταυρός ημών καύχημα. Σταυρός ημών αγαλλίαμα.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Πρεσβεύσατε υπέρ ημών, άγιοι Μάρτυρες, ίνα ρυσθώμεν τών ανομιών ημών, υμίν γάρ εδόθη χάρις, πρεσβεύειν υπέρ ημών.

Δόξα... Kαί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Χαίροις ασκητικών

Στάσα επί Σταυρού Ιησού, η σέ τεκούσα, θρηνωδούσα ωδύρετο, βοώσα, ου φέρω Τέκνον, προσηλωμένον οράν, επί ξύλου όν περ απεκύησα, εγώ γάρ διέφυγον, τάς ωδίνας ως άνανδρος, καί πώς αρτίως, τή οδύνη συνέχομαι, καί σπαράττομαι, τήν καρδίαν η άμεμπτος; άρτι γάρ εκπεπλήρωται, τό ρήμα ο είρηκεν, ο Συμεών τή καρδία, εμή ρομφαίαν ελεύσεσθαι, αλλ' ώ νύν Υιέ μου, εξανάστηθι καί σώσον, τούς ανυμνούντάς σε.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. α'

Τόπος Κρανίου, Παράδεισος γέγονε, μόνον γάρ ως επάγη τό ξύλον τού Σταυρού, ευθύς εβλάστησε τόν βότρυν τής ζωής, σέ Σωτήρ, εις ημών ευφροσύνην. Δόξα σοι.

Τό ξύλον τού Σταυρού σου, Σωτήρ ημών, τού κόσμου ανεδείχθη σωτήριον, εν αυτώ γάρ βουλήσει προσηλωθείς, τής κατάρας ερρύσω τούς γηγενείς, η πάντων ζωή. Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τόν συνάναρχον Λόγον

Εν Σταυρώ σε ορώσα Χριστέ η μήτηρ σου, εκουσίως εν μέσω ληστών κρεμάμενον, κοπτομένη μητρικώς, τά σπλάγχνα έλεγεν. Αναμάρτητε Υιέ, πώς αδίκως εν Σταυρώ, ως κακούργος επάγης; τό γένος τό τών ανθρώπων, ζωώσαι θέλων ως υπεράγαθος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τόν σταυρωθέντα Σωτήρα καί λυτρωτήν ημών, εκουσίως ως οίδε καί ως ηυδόκησεν, ανυμνήσωμεν πιστοί καί προσκυνήσωμεν, ότι προσήλωσε Σταυρώ, τάς αμαρτίας τών βροτών, ρυσάμενος εκ τής πλάνης, τό γένος τό τών ανθρώπων, καί Βασιλείας κατηξίωσεν.

Σταυρόν υπομείνας σού εκουσία βουλή, καί φθοράς τούς ανθρώπους ελευθερώσας Σωτήρ, ανυμνούμεν οι πιστοί καί προσκυνούμέν σε, ότι εφώτισας ημάς, τή δυνάμει τού Σταυρού, καί φόβω δοξάζομέν σε, φιλάνθρωπε καί οικτίρμον, ως ζωοδότην καί Κύριον.

Δόξα... Kαί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Τώ Σταυρώ τού Υιού σου θεοχαρίτωτε, τών ειδώλων η πλάνη πάσα κατήργηται, καί τών δαιμόνων η ισχύς καταπεπάτηται, διά τούτο οι πιστοί, κατά χρέος σε αεί, υμνούμεν καί ευλογούμεν, καί Θεοτόκον κυρίως, ομολογούντες μεγαλύνομεν.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Τόν συνάναρχον Λόγον

Προφητών αι προρρήσεις ιδού πεπλήρωνται, η αρχαία βουλή σου τό πέρας είληφε, σύ γάρ εκών Παμβασιλεύ, σαρκί επτώχευσας Χριστέ, καί κατεδέξω δι' ημάς, ανελθείν εν τώ Σταυρώ, καί θάνατον υπομείναι, διό δοξάζομεν Λόγε, τήν υπέρ νούν σου συγκατάβασιν.

Μαρτυρικόν

Τά θαύματα τών αγίων σου Μαρτύρων, τείχος ακαταμάχητον, ημίν δωρησάμενος, Χριστέ ο Θεός, ταίς αυτών ικεσίαις, βουλάς εθνών διασκέδασον, τής Βασιλείας τά σκήπτρα κραταίωσον, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Δόξα... Kαί νύν... Θεοτοκίον

Τόν συνάναρχον Λόγον

Μεμυκότα σε κόρας, Υιέ παμφίλτατε, οφθαλμοίς καθορώσης, τό φώς μου σβέννυται, ουδέ γάρ ήλιον οράν όλως ανέχομαι, ήθελον Λόγε τούς εμούς, εξορυχθήναι οφθαλμούς, σκοτίσθητι φώς ηλίου, ο γάρ δούς σοι τό φώς εν λόγω, εν τώ Σταυρώ τάς κόρας έμυσε.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς.

Τόν κόσμον υψοί Χριστός, υψωθείς ξύλω. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. α'

Ο Ειρμός

Ίππον καί αναβάτην, εις θάλασσαν ερυθράν, ο συντρίβων πολέμους, εν υψηλώ βραχίονι, Χριστός εξετίναξεν, Ισραήλ δέ έσωσεν, επινίκιον, ύμνον άδοντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τόν ακαταληψία κατανοούμενον, σαρκωθέντα, καί κόσμω εμφανισθέντα σώματι, ξύλω απηώρησε, βουληθέντα πάλαι, Εβραίων δήμος παρανομώτατος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε τήν καρποφόρον, Χριστέ σε άμπελον, επί ξύλου Εβραίοι, Σταυρού μανέντες ύψωσαν, τότε οίνον έσταξας, ευφροσύνης άπασαν, μέθην Λόγε κακών εξαίροντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νόμοις ουχ υποπίπτει, επαίνων Μάρτυρες, η υμών καρτερία, υπέρ γάρ φύσιν πάσαν βροτών, πόνους υπηνέγκατε, καί πρός λήξιν άπονον, εσκηνώσατε ευφραινόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κύματα τών βασάνων, υπερνηξάμενοι, κυβερνήσει τού Λόγου πανεύφημοι, Χριστού Αθληταί, λιμένας εφθάσατε ουρανίους, θείας γαλήνης όντως επαπολαύοντες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ότε τόν εκ γαστρός σου, τεχθέντα Κύριον, κατενόησας ξύλω αδίκως ανυψούμενον, Παρθένε εδάκρυσας, καί τούτου ύμνησας όντως, τήν άπειρον συγκατάβασιν.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου. ού η Ακροστιχίς.

Πέμπτον πέφυκεν άσμα νύν τή Παρθένω.

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη τής θείας δόξης η διανοίξασα, Παραδείσου τήν πύλην, τής μετανοίας πύλας μοι, διάνοιξον δέομαι, καί τόν νούν μου φώτισον, τού υμνείν σε θεοχαρίτωτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έστησας τού θανάτου τήν ρύμην, τέξασα τόν ζωής, καί θανάτου δεσπόζοντα Πανάμωμε, αυτόν ούν ικέτευε, τά νεκρούντα πταίσματα, τήν ψυχήν μου στήσαι, καί σώσαί με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μόνην εκ γενεών σε, τήν καλλονήν Ιακώβ, εξελέξατο Λόγος, ο τώ Πατρί συνάναρχος, καί σού σεσωμάτωται, εξ αιμάτων Δέσποινα, διασώζων με μεσιτείαις σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πόκος καθάπερ όμβρον τόν επουράνιον, επί σέ κατελθόντα, κατεδέξω Πάναγνε, διό τά ομβρήματα, τών παθών μου ξήρανον, ικετεύω σε Μητροπάρθενε.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο πήξας επ' ουδενός, τήν γήν τή προστάξει σου, καί μετεωρίσας ασχέτως βρίθουσαν, επί τήν ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρούσαι, καί παράδεισος πάλιν ανοίγεται, καί Ληστής πρό πάντων χαίρων εισέρχεται, θνήσκεις Ιησού μου, καί εχθρός ο πλάνος θανατούται, ο νεκρωθείς Αδάμ ζωούται δέ. Δόξα τή πολλή ευσπλαγχνία σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Μαραίνεις τής αμαρτίας, φλόγα σταυρούμενος, Ιησού εν ξύλω δι' αγαθότητα, λύεις τήν απάτην δεσμευθείς, γυμνούμενος ενδύεις, καταστολήν δόξης τόν άνθρωπον. Δόξα τή πολλή ευσπλαγχνία σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οδείξας αειφανείς, αστέρας τούς Μάρτυρας, ασεβείας σκότος διασκεδάζοντας, τούτων παρακλήσεσι Χριστέ, τήν νύκτα τών παθών μου αποδίωξον, καί φώτισον, τήν εσκοτισμένην καρδίαν μου.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νομίμως οι ευκλεείς, ηρίστευσαν Μάρτυρες, νομίμω πίστει εστεφανώθησαν, καί παρανομούντων τάς βουλάς, εξέκλιναν εμφρόνως, καί τήν τρυφήν τήν θείαν έλαβον, καί τού Παραδείσου τήν οίκησιν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούσιν Αγγελικοί, χοροί σε Πανύμνητε, ασυγκρίτως τούτους τήν υπερέχουσαν, τέτοκας Θεόν γάρ έν σαρκί, τόν ξύλω τήν κατάραν, τήν εκ τού ξύλου αφανίσαντα, καί τήν ευλογίαν πηγάσαντα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τώ βέλει τής αμαρτίας, τραυματισθέντα με, τώ εν σοί φαρμάκω όλον υγείωσον, καί τής συνεχούσης με Αγνή, απάλλαξον οδύνης, τών οδυνών η απαλλάξασα, γένος τών ανθρώπων τώ τόκω σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οι μάτην τήν ταπεινήν, καρδίαν μου θλίβοντες, καί επιζητούντες τού θανατώσαί με, Δέσποινα αόρατοι εχθροί, τή σή καταβληθέντες, επιστασία διαμένουσιν, άπρακτοι, αισχύνης πληρούμενοι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναμάτων ζωοποιών με, πλήρωσον Δέσποινα, η τό θείον ύδωρ κόσμω πηγάσασα, τών ανομιών μου τούς δεινούς, ξηράνασα χειμάρρους, καί τής καρδίας μου τά κύματα, θεία σου γαλήνη πραϋνουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρήλθον τά σκιωδώς, τώ νόμω τελούμενα, τόν γάρ νομοδότην Χριστόν εκύησας, χάριν ιλασμόν καί φωτισμόν, ημίν νομοθετούντα, καί τής κατάρας εξαιρούμενον, άχραντε Παρθένε πανύμνητε.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Τήν θείαν εννοήσας σου κένωσιν, προβλεπτικώς ο Αββακούμ, Χριστέ εν τρόμω εβόα σοι. Εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ψυχών τήν παντελή απολύτρωσιν, περιποιούμενος Χριστέ, Πατρός εις χείρας παρέδωκας, τήν παναγίαν ψυχήν σου, εν ξύλω εκουσίως κρεμάμενος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο άδικος κριτής κατακρίνει σε, δικαιοκρίτα Ιησού, τεθνάναι ξύλω κρεμάμενον, όπως ημάς δικαιώσης, αδίκω δυσμενεί υποκύψαντας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιδείν κατηξιώθητε Μάρτυρες, τά δι' αιώνος αγαθά, κινδύνοις πλείστοις καί θλίψεσι, καί ανηκέστοις βασάνοις, εν γή περιφανώς ομιλήσαντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χειμώνα πειρασμών υπεξήλθετε, καί πρός τό έαρ αμοιβών, επουρανίων εφθάσατε, καί τοίς χοροίς τών Αγγέλων, σεπτοί κατηριθμήθητε Μάρτυρες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρομφαία Θεομήτορ δι' ήλθέ σου, ευλογημένη τήν ψυχήν, ηνίκα είδες σταυρούμενον, τόν σόν Υιόν καί εις χείρας, ψυχήν τάς πατρικάς παραθέμενον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εξ έργων σωτηρία ουκ έστι μοι, υπό τήν σκέπην σου διό, εν πεποιθήσει προσέδραμον, απεγνωσμένον με σώσον, πρεσβείαις σου πανύμνητε Δέσποινα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτός τό καθαρόν ενδιαίτημα, Ηλίου όχημα σεπτόν, τήν σκοτισθείσαν καρδίαν μου, τή τών δεινών αμαυρώσει, καταύγασον καί σώσόν με Δέσποινα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υφάνασα ιστόν εξ αιμάτων σου, παρθενικων τόν ουρανόν, νεφέλαις Κόρη ενδύοντα, καταστολήν αφθαρσίας, απάτη γυμνωθέντα με ένδυσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κοιλάδων τών τού βίου ως κρίνον σε, αναλαβών ο πλαστουργός, εκ σού τώ κόσμω διέπνευσε, πνευματικήν ευωδίαν, Παρθένε Παναγία Θεόνυμφε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πρός σέ ορθρίζω, καί σοι κραυγάζω, τήν ψυχήν μου φώτισον, τήν εσκοτισμένην, Χριστέ ως μόνος εύσπλαγχνος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίστασο κρινόμενος δικαιοκρίτα Χριστέ, καί κατακρίνων σαρκί τήν έχθραν, καλάμω τυπτόμενος, καί ελευθερίαν, τελείαν υπογράφων μοι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σέ ως εθεάσατο σαρκί κρεμάμενον, Χριστέ εν ξύλω, τό φώς εις σκότος, μετέβαλεν ήλιος, καί γή εσαλεύθη, καί πέτραι διερράγησαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τά τής γής πληρώματα καθηγιάσατε, ως πληρωταί γάρ τών θείων νόμων, πανεύφημοι Μάρτυρες, τήν αγιωσύνην, αθλούντες εκληρώσασθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι περικαλλέστατοι καί θεαυγέστατοι, οι θείαν δόξαν ενδεδυμένοι, καί απογυμνώσαντες, εχθρού τήν κακίαν, οι Μάρτυρες τιμάσθωσαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν Παναμώμητον Θεού λοχεύτριαν, δι' ής κατάρα απεστειρώθη, καί η απολύτρωσις καί η ευλογία, εδόθη μακαρίζομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εύρω σε βοήθειαν, εξαιρουμένην με, εν ώρα δίκης τής καταδίκης, ότε επί βήματος, τού εκ σού τεχθέντος, Παρθένε παραστήσομαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμω με τροπούμενον, τής αμαρτίας Αγνή, καί ταίς απάταις τού αλλοτρίου, συνεχώς πλανώμενον, καί κρημνοίς πταισμάτων, ωθούμενον επίστρεψον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άνθρακα κυήσασα, όν εθεάσατο, ο Ησαϊας κατάφλεξόν μου, τήν ύλην Πανάμωμε, τών αμαρτημάτων, καί φώτισόν με δέομαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σάρκα εξ αιμάτων σου, Χριστώ δανείσασα, τά σαρκικά μου Παρθένε πάθη, δι' όλου καθάρισον, καί τής απαθείας, τήν τρίβον μοι υπόδειξον.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Μαινομένην κλύδωνι, ψυχοφθόρω Δέσποτα Χριστέ, τών παθών τήν θάλασσαν κατεύνασον, καί εκ φθοράς, ανάγαγέ με ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υψωθείς μακρόθυμε, επί ξύλου πάσας τού εχθρού, τάς επάρσεις έπτωσας, καί έσωσας τούς πεσόντας, διά πολλήν αγαθότητα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ψυχαί τών Δικαίων σε, επί ξύλου πάλαι τήν ψυχήν, παραδόντα Δέσποτα, ως ήσθοντο αιωνίων Λόγε, δεσμών απελύοντο.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως στερροί αδάμαντες, τών βασάνων πάσαν τήν πυράν, καρτερία γνώμης υπηνέγκατε, καί τόν εχθρόν, ταπεινωθέντες επτώσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θαυμαστός ο Τόκος σου, ο μεγάλα θαύματα ποιών, καί εν τοίς Αγίοις δοξαζόμενος, Θεοτόκε μόνη, πανθαύμαστε Δέσποινα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μή καταπιέτω με, ραθυμίας Δέσποινα βυθός, αμαρτίας κύμα μή καλύψαι με, αλλά μόνη η σή πρεσβεία σωσάτω με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγαθόν κυήσασα, ευεργέτην καί δημιουργόν, παναγία Δέσποινα φιλάγαθε, τήν ψυχήν μου, κεκακωμένην αγάθυνον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμω προετύπου σε, ηλυχνία τέξασαν τό φώς, τό φωτίσαν Πάναγνε τά σύμπαντα, διό βοώ, Εσκοτισμένον με φώτισον.

Ωδή ζ

Ο Ειρμός

Ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Κύριος, τήν φλόγα κατέσβεσε, τούς Παίδας εδρόσισε, συμφώνως μελωδούντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Έστεψαν ακάνθαις σε, Βασιλεύ αθάνατε, δήμος ο παράνομος, προρρίζους εκτέμνοντα, τής πλάνης τάς ακάνθας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα επενδύσης με, στολήν Λόγε άφθαρτον, γυμνούσαι θελήματι, καί φέρεις εμπτύσματα, καί σταύρωσιν καί πάθος, απαθής ών κατ' ουσίαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύμμορφοι γενόμενοι, παθημάτων Άγιοι, τού πάντων δεσπόζοντος, εικότως υπάρχετε υιοί, καί κληρονόμοι, Βασιλείας ασαλεύτου.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ξύλοις ουκ ενείματε, σέβας αλογώτατον, τόν ξύλω τανύσαντα, χείρας Χριστομάρτυρες, σεβόμενοι ως πάντων, Βασιλέα καί Δεσπότην.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξένη σου η γέννησις, υπάρχει Πανάμωμε, Θεόν γάρ εγέννησας, τόν ξύλω μαράναντα, τήν φλόγα τής κακίας, καί φωτίσαντα τόν κόσμον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνώ σε Πανάμωμε, Θεόν υπερύμνητον, ασπόρως γάρ έτεκες, Θεούντα τούς μέλποντας, Παρθένε Παναγία, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέκρωσον τά πάθη μου, ζωήν η κυήσασα, έγειρόν με κείμενον, εκ τάφου Θεόνυμφε, τού τής αναισθησίας, ίνα πόθω σε δοξάζω.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν απειροδύναμον, τήν ημών ασθένειαν, φορέσαντα τέτοκας, Αγνή, όν ικέτευε, δεινώς εξασθενούσαν, θεραπεύσαι τήν ψυχήν μου.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Σοί τώ παντουργώ, εν τή καμίνω Παίδες, παγκόσμιον πλέξαντες, χορείαν έμελπον. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ύψιστε Θεέ, επί Σταυρού υψώθης, χολήν ποτιζόμενος, ο γλυκασμός τής ζωής, λόγχη κεντάσαι, εναποσφάττων όφιν, τόν εν Παραδείσω, Αδάμ καταβαλόντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λύεις με δεσμών, τής αμαρτίας Λόγε, θελήσει δεσμούμενος, καί αιωνίοις δεσμοίς, Σώτερ δεσμεύων τόν δυσμενή Βελίαρ, όθεν σου δοξάζω, τό πάθος εις αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώφθητε φωτός, εν μετοχή αϋλω, φώτα όντες δεύτερα, άγιοι Μάρτυρες, σκότος τής πλάνης εξαίροντα, καί πάντων, πιστών τάς καρδίας, φωτίζοντα ενθέως.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερουσαλήμ, τής άνω ελευθέρας, υιοί χρηματίζετε, καταφαιδρύνοντες, τών πρωτοτόκων, Μάρτυρες Εκκλησίαν, καί υπερυψούντες, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίστασο Σταυρώ, κατανοούσα Κόρη, πηγνύμενον Δέσποινα, Χριστόν όν έτεκες, όθεν εβόας. Μή άτεκνόν με δείξης, άναρχε ανάρχου, Πατρός Υιέ καί Λόγε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η περικαλλής, καί θεαυγής Παρθένος, καλώς ταίς ιδέαις με, κάλλυνον φαίδρυνον, όπως κραυγάζω. Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη τού φωτός, τής μετανοίας πύλην, φωταυγή μοι άνοιξον, αποδεικνύουσα πάσαν ευθείαν, οδόν δικαιοσύνης, φέρουσαν εις θείου, θελήματος εισόδους.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άγιον Αγνή, υπεραγία Λόγον, πιστούς αγιάζοντα, αρρήτως τέτοκας, τούτον δυσώπει, τήν ταπεινήν ψυχήν μου, νύν καθαγιάσαι, κακία μιανθείσαν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρείθρον διαυγές, πηγή αθανασίας, εκ σού προελήλυθεν, αγία Δέσποινα, όθεν βοώ σοι. Τά ρείθρα τών κακών μου, ξήρανον τοίς όμβροις, τής σής Αγνή πρεσβείας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν Υιόν τόν Εμμανουήλ, Θεόν τε καί άνθρωπον. Ανατολή όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, τήν Παρθένον μακαρίζομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ως αμνός ανήρτησαι, επί ξύλου Δέσποτα Χριστέ, τάς σιαγόνας συνθλών, λύκου νοητού, καί τούτου εκ στόματος, αφαρπάζων σού τά λογικά, Δέσποτα πρόβατα, καί προσάγων τώ Γεννήτορι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Στέφανον ακάνθινον, ανεδήσω οία Βασιλεύς, βασιλευόντων Χριστέ, τά τού πονηρού, καθαίρων βασίλεια, καί εκ ριζών τέμνων αγαθέ, πλάνης τήν άκανθαν, όθεν πίστει σε δοξάζομεν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ήστραψεν ως ήλιος, η βεβαία ένστασις υμών, καί πάσαν τών δυσμενών, έλυσεν αχλύν, Μάρτυρες αήττητοι, φωταγωγοί πάντων τών πιστών, πύργοι ακλόνητοι, ευσεβείας αξιάγαστοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φάλαγξ θεοσύλλεκτος, στρατός θείος, δήμος εκλεκτός, αγία παρεμβολή, ώφθητε υμείς, Μάρτυρες πανεύφημοι, τού πονηρού, τάς παρεμβολάς, εξαφανίζοντες, τού Σωτήρος θεία χάριτι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φυτουργόν εκύησας, ευσεβείας τόν Δημιουργόν, φυτεύοντα επί γής, γνώσιν αληθή, καί τήν εκβλαστήσασαν, από φυτού, λύοντα αράν, όν μεγαλύνοντες, σέ Παρθένε μακαρίζομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεμέλιον άσειστον, σωτηρίας τέτοκας Αγνή, επί υδάτων τήν γήν, θείαις προσταγαίς, τόν θεμελιώσαντα, εν ώ ημάς, τούς ειλικρινώς, σέ μακαρίζοντας, στηριχθήναι καθικέτευε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν οδώ ειρήνης με, προσταγμάτων θείων απλανών, πορεύεσθαι ακλινώς, ποίησον Αγνή, δαιμόνων τόν τάραχον, καί τών παθών, τάς επαγωγάς, αποδιώκουσα, καί τόν νούν μου καταυγάζουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νυσταγμώ κρατούμενον, αμελείας βλέπων ο εχθρός, επέρχεται αναιδώς, ύπνω ηδονής, ελπίζων συλήσαί με, αλλ' αυτή με, φύλαξον Αγνή, τή ακοιμήτω σου, μεσιτεία Μητροπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως αυτοκατάκριτος, εννοώ μου τών αμαρτιών, τό πλήθος καί τό φρικτόν, βήμα τού Κριτού, εν ώ μέλλω κρίνεσθαι, αλλ' η κριτήν, τέξασα Θεόν, τότε με τήρησον, Θεοτόκε ακατάκριτον.

Απόστιχα τών Αίνων, Σταυρώσιμα

Κύριε, επί Μωϋσέως ποτέ τού Προφήτου, μόνον ο τύπος τού Σταυρού σου δεικνύμενος, ενίκα τούς εχθρούς σου, νύν δέ αυτόν τόν Σταυρόν σου κατέχοντες, βοήθειαν αιτούμεν, κράτυνον τήν Εκκλησίαν σου, καί δώρησαι τοίς Βασιλεύσιν ημών, ως Κωνσταντίνω τό τρόπαιον, διά πλήθος ελέους φιλάνθρωπε.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Ο Σταυρός σου Χριστέ, καί τού Άδου κατήργησε τό κράτος, καί το γένος διέσωσε τών ανθρώπων, καί εκ φθοράς τόν κόσμον ρυσάμενος, τώ Ληστή τόν Παράδεισον ήνοιξεν, όν προσκυνούντες, δοξάζομέν σε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Οι Αθλοφόροι σου Κύριε, τάς τάξεις τών αγγέλων μιμησάμενοι, ως ασώματοι ταίς βασάνοις ενεκαρτέρησαν, μονολόγιστον ελπίδα έχοντες, τών επηγγελμένων αγαθών τήν απόλαυσιν. Ταίς πρεσβείαις αυτών, Χριστέ ο Θεός ημών, τήν ειρήνην δώρησαι τώ κόσμω σου, καί ταις ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Kαί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε

Ως αμνόν σε Λόγε, η Αμνάς καί Παρθένος, πρός σφαγήν χωρούντα, καθορώσα εβόα. Ώ ξένου τολμήματος! πώς άνομοι σφάττουσι τόν τούς ανθρώπους ζωούντα; Μέγα σου Υιέ μου τό έλεος!

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ο Ληστής εν τώ Σταυρώ, Θεόν είναί σε πιστεύσας Χριστέ, ωμολόγησέ σε ειλικρινώς εκ καρδίας. Μνήσθητί μου Κύριε βοών, εν τή βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Αναβάς εν τώ Σταυρώ, πάσαν εκλόνησας δαιμόνων πληθύν, καί κατέρραξας τό ολέθριον κράτος, τού τυράννου Δέσποτα Χριστέ, σώσας τό ανθρώπινον.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Εκεντήθης τήν πλευράν, κρουνούς αφέσεως πηγάσας μοι, προσηλώθης δέ επί ξύλου τάς χείρας, εξηλώσας άπαν εμπαθές, τών ανθρώπων νόημα.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Μιμηταί τών τού Χριστού, παθών γενόμενοι μακάριοι, πάσαν βάσανον Αθλοφόροι Κυρίου, διελθόντες τών εν ουρανοίς, τερπνών ηξιώθητε.

Δόξα...

Προσκυνούμέν σε πιστώς, Θεόν τόν ένα εν προσώποις τρισί, τήν αδιαίρετον, καί ομότιμον φύσιν, κράζοντές σοι. Δόξα σοι Μονάς, Τριάς ομοούσιε.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Παρισταμένη τώ Σταυρώ, θεοχαρίτωτε, καί τάς τού Υιού τρώσεις βλέπουσα, τήν ψυχήν κατετρώθης, ανυμνούσα τούτου τήν πολλήν, όντως συγκατάβασιν.