Στιχηρά Προσόμοια Σταυρώσιμα

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Εκ γής με τό πρότερον, δημιουργήσας Φιλάνθρωπε, σή εικόνι ετίμησας, τρυφήν χαρισάμενος, τήν έν Παραδείσω, καί γνώσεως ξύλω, δελεασθέντα καί φθορά, υποπεσόντα πάλιν ανέστησας, βροτός αυτός γενόμενος, καί σταυρωθείς ο αθάνατος, διά έλεος άμετρον, καί πολλήν συγκατάβασιν.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Οίκτον δι' αμέτρητον, ο Ποιητής μου καί Κύριος, μή λιπών τόν Γεννήτορα, τή γή επεδήμησεν, εαυτόν κενώσας, μορφήν τε τών δούλων, αναλαβών ως αγαθός, εκ τής Παρθένου, καθώς ηυδόκησε, καί Σταύρωσιν υπέμεινε, σαρκί παθών ο αθάνατος, καί τόν θάνατον έλυσε, καί τόν άνθρωπον έσωσε.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Σταυρούμενος Δέσποτα, τήν αμαρτίαν ως εύσπλαγχνος, εαυτώ συνεσταύρωσας, αράν δέ εξήλειψας, τρήσει τή τών ήλων, καί τού Πρωτοπλάστου, λόγχη νυγείς σου τήν πλευράν, Χριστέ διέρρηξας τό χειρόγραφον, υμνώ σου τά Παθήματα, δοξολογώ σου τήν Εγερσιν, δι' ής πάντας εζώωσας, νεκρωθέντας τοίς πάθεσιν.

Έτερα τής Θεοτόκου όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Τόν ρύπον απόσμηξον, τής ταλαιπώρου καρδίας μου, Θεοτόκε πανύμνητε, καί πάντα τά τραύματα, καί τά έλκη ταύτης, τά εξ αμαρτίας, εναποκάθαρον Αγνή, καί τού νοός μου στήσον τό άστατον, όπως τήν δυναστείαν σου, και τήν μεγάλην αντίληψιν, μεγαλύνω ο άθλιος, καί αχρείος οικέτης σου.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Τό χαύνον καί έκλυτον, Παρθενομήτορ Πανάμωμε, τής ψυχής μου μετάβαλε, εις ρώσιν καί δύναμιν, του φόβω καί πόθω, ποιείν τε καί πράττειν, τά δικαιώματα Χριστού, όπως εκφύγω τό πύρ τό άστεκτον, καί κλήρον τόν ουράνιον, καί τήν ζωήν τήν απέραντον, δια σού απολήψωμαι, ευφραινόμενος πάντοτε.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ζόφος φοβερώτατος, ο τού θανάτου Θεόνυμφε, τήν ψυχήν κατατρύχει μου, τό δέ λογοθέσιον, εξιστάν καί τρέμειν, αεί τών δαιμόνων, παρασκευάζει Αγαθή, εξ ών με ρύσαι τή δυναστεία σου, Παρθένε απειρόγαμε, καί πρός λιμένα σωτήριον, καί πρός φώς τό ανέσπερον, τών Αγίων κατάταξον.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Νεκρούμενον βλέπουσα, Χριστόν η Πάναγνος Δέσποινα, καί νεκρούντα τόν δόλιον, ηλάλαζε κράζουσα, πικρώς τώ εκ σπλάγχνων, αυτής προελθόντι, καί τό μακρόθυμον αυτού, αποθαυμάζουσα κατεπλήττετο, τέκνον μου ποθεινότατον μή επιλάθη τής δούλης σου, μή βραδύνης Φιλάνθρωπε, τό εμόν καταθύμιον.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Όπλον αήττητον Χριστέ, τόν Σταυρόν σου ημίν δέδωκας, καί εν τούτω νικώμεν, τάς προσβολάς τού αλλοτρίου.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Πάντοτε έχοντες Χριστέ, τόν Σταυρόν σου εις βοήθειαν, τάς παγίδας τού εχθρού, ευχερώς καταπατούμεν.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Έχοντες παρρησίαν, πρός τόν Σωτήρα Άγιοι, πρεσβεύσατε απαύστως, υπέρ ημών τών αμαρτωλών, άφεσιν πταισμάτων αιτούμενοι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Τόν Αμνόν καί Ποιμένα σε, επί ξύλου ως έβλεψεν, η Αμνάς η τέξασα, επωδύρετο, καί μητρικώς σοι εφθέγγετο. Υιέ ποθεινότατε, ταύτά σοι ο απειθής, δήμος ανταποδίδωσιν, ο θαυμάτων σου, απολαύσας μεγίστων, αλλά δόξα, τή αρρήτω σου καί θεία, συγκαταβάσει Φιλάνθρωπε.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος δ'

Εξηγόρασας ημάς, εκ τής κατάρας τού νόμου, τώ τιμίω σου αίματι, τώ Σταυρώ προσηλωθείς, καί τή λόγχη κεντηθείς, τήν αθανασίαν επήγασας ανθρώποις. Σωτήρ ημών δόξα σοι.

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ εκουσίως, τή επωνύμω σου καινή πολιτεία, τούς οικτιρμούς σου δώρησαι Χριστέ ο Θεός, εύφρανον εν τή δυνάμει σου, τούς πιστούς Βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά τών πολεμίων, τήν συμμαχίαν έχοιεν τήν σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Παρεστώσα τω Σταυρώ, η Πανάμώμητος αμνάς, τού αμνού καί λυτρωτού, θρήνοις εκόπτετο δεινοίς, καί ατενίζουσα έλεγεν εκπληττομένη. Τί τούτο τό καινόν, καί ξένον θέαμα; γλυκύτατε Υιέ, πώς φέρεις ταύτα εκών, υπομένεις σταύρωσιν, πως εκούσιον, καί τόν επώδυνον θάνατον, Δοξολογώ σου, τήν υπέρ λόγον, πλαστουργέ συγκατάβασιν.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ταχύ προκατάλαβε, πρίν δουλωθήναι ημάς, εχθροίς βλασφημούσί σε, καί απειλούσιν ημίν, Χριστέ ο Θεός ημών, άνελε τώ Σταυρώ σου, τούς ημάς πολεμούντας, γνώτωσαν πώς ισχύει, ορθοδόξων η πίστις, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Όμοιον

Σταυρώ σε προσήλωσαν, οι Ιουδαίοι Σωτήρ, δι' ού εκ τών εθνών ημάς, ανακαλέσω ποτέ, Χριστέ ο Θεός ημών, ήπλωσας τάς παλάμας, εν αυτώ τή βουλή σου, λόγχη δέ τήν πλευράν σου, κατεδέξω νυγήναι, τώ πλήθει τών οικτιρμών σου, φιλάνθρωπε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Η άνυμφος Μήτηρ σου, ως εθεάσατο, Σταυρώ σε υψούμενον, οδυρομένη πικρώς, τοιαύτα εφθέγγετο. Τί τό καινόν καί ξένον, καί παράδοξον θαύμα; πώς σε άνομος δήμος, τώ Σταυρώ προσπηγνύει, τόν μόνον σε ζωοδότην, φώς μου γλυκύτατον;

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Εν Παραδείσω με δεινώς πεπτωκότα, τού βροτοκτόνου τή πικρά συμβουλία, εν τώ Κρανίω πάλιν εξανέστησας Χριστέ, ξύλω ιασάμενος, τήν τού ξύλου κατάραν, κτείνας τόν απάτη με, θανατώσαντα όφιν, καί εδωρήσω θείαν μοι ζωήν. Δόξα τή θεία σταυρώσει σου Κύριε.

Μαρτυρικόν

Τών εν όλω τώ κόσμω Μαρτύρων σου, ως πορφύραν καί βύσσον τά αίματα, η Εκκλησία σου στολισαμένη, δι' αυτών βοά σοι Χριστέ ο Θεός. Τώ λαώ σου τούς οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τή πολιτεία σου δώρησαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Επί Σταυρού σε δυνατέ κρεμασθέντα, κατανοούσα η αμνάς καί Παρθένος, οδυρομένη έλεγε δακρύουσα. Τίς σου η απόρρητος συγκατάβασις Λόγε; πώς σε νύν κατέκρινεν, ο κατάκριτος δήμος, τόν πάντας κρίναι μέλλοντα Θεόν. Υμνολογώ σου τό άφατον έλεος.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς άνευ τών Θεοτοκίων.

Ο Σταυρός εστιν όπλον εις σωτηρίαν. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ο Ειρμός

Θαλάσσης, τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο τείνας, τόν ουρανόν εξέτεινας, επί Σταυρού Ιησού, τάς σάς παλάμας έθνη τά μακράν, απόσούχρη ματίσαντα, ως αγαθός καί εύσπλαγχνος, περιφανώς αγκαλιζόμενος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρώ με, τώ σώ Χριστέ μου τείχισον, όπως μή γένωμαι, θήραμα λύκου Λόγε, τήν εμήν εκζητούντος απώλειαν, καί καθ' εκάστην λόχους μοι, καί τάς ενέδρας ετοιμάζοντος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τοίς πόνοις, πόνου παντός τόν πρόξενον, κατηδαφίσατε, καί νύν κληρούσθε άπονον ζωήν, πάντα πόνον κουφίζοντες, εκ τών ψυχών, μακάριοι, καί τών σωμάτων ημών πάντοτε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αλύτοις, δεσμοίς υμείς εδήσατε, τόν πολυμήχανον, διά Χριστόν δεσμούμενοι σοφοί, τόν δεθέντα θελήματι, καί πάσαν πλάνην λύσαντα, όθεν αξίως μακαρίζεσθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένος, μετά τόν τόκον άφθορος, διαμεμένηκας, τόν υψωθέντα Άχραντε Σταυρώ, υπέρ λόγον κυήσασα, όθεν πιστοί σε άπαντες, μεγαλοφώνως μακαρίζομεν.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς,

«Ωδή τετάρτη τή Θεοτόκω Κόρη».

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως ούσα, καθαρωτέρα Πάναγνε, πάσης τής κτίσεως, τήν ακαθάρτοις πάθεσι δεινώς, μολυνθείσαν καρδίαν μου, τή καθαρά πρεσβεία σου, Θεοκυήτορ αποκάθαρον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δακρύων, καί στεναγμών με λύτρωσαι, αποκειμένων μοι, εν τή μελλούση δίκη τή φρικτή, ευπροσδέκτοις πρεσβείαις σου, Παρθενομήτορ Άχραντε, ταίς πρός τόν Κτίστην καί Θεόν ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η μόνη, τή υπέρ νούν κυήσει σου, ελευθερώσασα, εκ τής αράς τό γένος τών βροτών, σαρκικοίς ατοπήμασιν, δεδουλωμένον Πάναγνε, σαίς ικεσίαις ελευθέρωσον.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου, Χριστέ κράζουσα. Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή, καί στερέωμα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υψούμενος εν Σταυρώ, τούς καταχθέντας εις φθοράν ύψωσας, καί τόν εχθρόν έπτωσας, Δέσποτα Χριστέ, ο Θεός ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ρομφαίαι τού δυσμενούς, σού λογχευθέντος τήν πλευράν ήμβλυνται, καί η Εδέμ ήνοικται, Λόγε τού Πατρός, ενυπόστατε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι πύρινοι ποταμοί, τούς τής απάτης ποταμούς έπαυσαν, καί τήν πυράν έσβεσαν, τής πολυθεϊας, οι Μάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρούμενοι καί εις γήν, τυμπανιζόμενοι Χριστού Μάρτυρες, τόν δυσμενή δράκοντα, ξίφει καρτερίας, εσφάξατε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η άμωμος σέ Αμνάς, αναρτηθέντα εν Σταυρώ βλέπουσα, οδυνηρώς Δέσποτα, έκλαιεν υμνούσα, τό κράτος σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ου γάρ έστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν ανωτέραν, Χερουβείμ ικετεύω σε Δέσποινα, συμπτωθέντα μου τόν νούν, ταίς επηρείαις τού όφεως, παθών τών τού σώματος, δείξον ανώτερον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν τή ετάσει, τή φρικτή όταν μέλλη με Κύριος, κατακρίναι τόν πολλά, ημαρτηκότα Πανάμωμε, εύροιμί σε σώζουσαν, τής καταδίκης με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τοίς οικτιρμοίς σου, τούς ασπλάγχνους μου τρόπους μετάβαλε, συμπαθεία σου Χριστέ, ασυμπαθή με υπάρχοντα, σώσον παρακλήσεσι, τής κυησάσης σε.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Επαρθέντα σε εν ξύλω εθελουσίως, κατανοών ο ήλιος, Ήλιε τής δόξης, σκότος ενεδύσατο, καί πέτραι ερρήγνυντο, καί τό τού Ναού καταπέτασμα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρουμένου σου, καί λόγχη εκκεντουμένου, η στρεφομένη Κύριε, ρομφαία εδίδου, νώτα τή κελεύσει σου, Ληστή τώ ευγνώμονι, ανυμνολογούντι τό κράτος σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τειχιζόμενοι τώ όπλω τώ τού Σταυρού σου, οι Αθλοφόροι Κύριε, άτρωτοι τώ βέλει, τής κακίας ώφθησαν, καί τείχη κατέστρεψαν, ειδωλομανίας ανίδρυτα.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερεία ώσπερ άμωμα καί θυσίαι, καί προσφοραί ολόκληροι, τώ δι' ευσπλαγχνίαν, Μάρτυρες πτωχεύσαντι, Κυρίω προσήχθητε, πόνων αμοιβάς κομιζόμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τόν άχρονον εν χρόνω αποτεκούσα, καί παρθενίαν άμωμον, η μόνη κεκτημένη, ξύλω αναρτώμενον, ως έγνως τόν Κύριον, πόνοις τήν ψυχήν κατεμέριζες.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγιάσματος υπάρχουσα θείος οίκος, τού κενωθέντος Άχραντε επ' ευεργεσία, τού ιδίου πλάσματος, ψυχήν μου αγίασον, καί τόν λογισμόν φωταγώγησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ριπιζόμενον τή λαίλαπι τής κακίας, λογισμόν μου Δέσποινα, καί τή αμελεία, όλον βυθιζόμενον, πρεσβείαις σου στήριξον, καί τών συμπτωμάτων εξάρπασον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό παλάτιον Παρθένε τού Βασιλέως, τόν ουρανόν τόν έμψυχον, νύν εκδυσωπώ σε, οίκον τής Τριάδος με, ευχαίς σου ανάδειξον, σπήλαιον ληστών χρηματίζοντα.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νυγείσης σου πλευράς, αφθαρσίας προχέεις μοι, ώ Δέσποτα θεία ρείθρα, τώ πλευράς παραινέσει, εις φθοράν ολισθήσαντι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο τίμιος Σταυρός, κατ' εχθρών εστι τρόπαιον, όν δέδωκας ημίν Λόγε, εις ψυχών σωτηρίαν, τοίς πίστει ανυμνούσί σε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πυρίνοις οι θνητοί, λειτουργοίς νύν συνήφθησαν, πύρ ένυλον διελθόντες, τών μεγίστων βασάνων, ως Μάρτυρες υπέρλαμπροι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λυόμενον πολλοίς, τό σαρκίον παθήμασι, τήν άλυτον πρός τόν Κτίστην, τής ψυχής εβεβαίου, τών Μαρτύρων διάθεσιν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο μόνος αγαθός, υποδύς μήτραν άφθορον, σαρκούμενος καθωράθη, καί σταυρούμενος όπως, φθοράς ημάς λυτρώσηται.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ασεβείς ουκ όψονται, τήν δόξαν σου Χριστέ, αλλ' ημείς σε μονογενές, πατρικής απαύγασμα, δόξης θεότητος, εκ νυκτός ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η αμνάς η τέξασα, αμνόν τόν τού Θεού, τήν εμήν ζώωσον ψυχήν, φαρμαχθείσαν δήγματι τώ τού όφεως, καί εις όρη Δέσποινα, πλανωμένην παραβάσεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τή θερμή πρεσβεία σου, τώ κράτει τών δεινών, πηγνυμένην μου τήν ψυχήν, εις θερμήν τού Κτίσαντος, θείαν αγάπησιν, ευσεβώς συγκινησον, Θεοτόκε Παναμώμητε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η καλή καί άμωμος, Αγνή εν γυναιξί, τήν ταλαίπωρόν μου ψυχήν, εμπαθούς μωμήσεως, νύν ελευθέρωσον, καί αγνώς βιώσαί με, μεσιτείαις σου ευόδωσον.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο πάσης, ανωτάτω τιμής ών επέκεινα, ατιμασθήναι ηνέσχου, όπως με κακίστως ατιμασθέντα, καί τιμήσης, καί Σταυρώ διασώσης φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νεκρός μέν, εχρημάτισας ξύλω υψούμενος, τόν νεκρωτήν δέ ειργάσω, καί νεκρόν καί πάσης πεπληρωμένον, νύν αισχύνης. Ποιητά μου, υμνώ σου τήν δύναμιν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ετρώθη, τώ τιτρώσκειν υμάς ο παμπόνηρος, ταίς ανηκέστοις βασάνοις, καί ποσίν υμών καταβέβληται, καί οράται, υπό πάντων γελώμεμενος Μάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιάσεις, αναβλύζει Μαρτύρων τά λείψανα, κόνις κειμένη εν τάφω, ωσεί κόνιν δαίμονας διαλύει, καί ποικίλα, θεραπεύει σωμάτων νοσήματα.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ήλοις σε, ο παράνομος δήμος προσήλωσε, καί λύπης νύν τή ρομφαία, τήν εμήν καρδίαν σπαράττομαι, ώ Ποιητά μου, η Παρθένος εβόα δακρύουσα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θανάτου, αναιρέτης ο τόκος σου γέγονεν, ως τών θανόντων Παρθένε, καί ζωή καί λύτρωσις, διά τούτο, δυσωπώ σε, τήν ψυχήν μου θανούσαν ανάστησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έκτεινον, βοηθείας μοι χείρα φιλάνθρωπε, εν τώ πελάγει τού βίου, κλυδωνιζομένω, ταίς ικεσίαις, τής Μητρός σου, καί τών άνω απείρων Δυνάμεων.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η χώρα, η τόν θείον βλαστήσασα άσταχυν, τήν χερσωθείσαν ψυχήν μου, καί λιμώ τών θείων εκτηκομένην, μή παρίδης, αλλά θρέψον, τού Υιού σου ενθέοις χαρίσμασιν.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον, ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον. Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρούσαι θέλων, επί Σταυρού γυμνός αθάνατε μόνε, ο ενδύων νέφεσιν ουρανόν, καί τόν πάλαι τούς προπάτορας, απογυμνώσαντα, επενδύεις αισχύνην αιώνιον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρώ υψώθης, καί ο πεσών Αδάμ εγήγερται, λόγχη εκεντήθης Δέσποτα τήν πλευράν, καί πληγήν καιρίαν έλαβεν, ο πολυμήχανος. Ευλογητόν τό κράτος σου Κύριε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ωραιοτάτως, τώ ωραίω Λόγω ενούμενοι, κόσμου παντελώς πανεύφημοι Αθληταί, εχωρίσθητε δεσμούμενοι, καί συντριβόμενοι, καί τόν εχθρόν αεί συμποδίζοντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τείχη τής πλάνης, αναμοχλεύσει θεία κατέαξαν, θείων παθημάτων όντως οι Αθληταί, καί πιστοίς τείχος εδείχθησαν, καί φυλακτήριον, τοίς ευσεβώς αυτούς μακαρίζουσι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν εν καμίνω, δρόσον οφθέντα Χριστόν τόν Θεόν, Κόρη μηδαμώς δέ φλέξαντα τήν νηδύν τήν σήν, βλέπουσα κρεμάμενον, ξύλω εδόξαζες, τήν υπέρ νούν αυτού συγκατάβασιν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό θείον όρος, εξ ού λίθος τέτμηται άνευ χειρός, ο συντρίψας στήλας Κόρη δαιμονικάς, τής ψυχής μου τά ινδάλματα, καί τής καρδίας μου, τήν λιθώδη απέλασον πώρωσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ουκ εσαλεύθης, ως δεξαμένη εν τή μήτρα σου Κόρη, τόν προσβλέψειγήν, καί τά εν αυτή, ότε βούλεται σαλεύοντα, διό με στήριξον, ταίς προσβολαίς εχθρού σαλευόμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καταβαλούσα, τά σαρκικά μου αγνή φρονήματα, όλον Θεοτόκε δείξον πνευματικόν, αρεταίς κατακοσμούσά με, όν ο παμπόνηρος, ηδονών ακοσμία ημαύρωσεν.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Η πλωσας παλάμας εν Σταυρώ, χειρός αμάρτημα ακρατούς Δέσποτα, θέλων ιάσασθαι, ήλοις δέ προσηλώθης, άπαν νόημα τού πρωτοπλάστου, εξηλών, εμπαθές Κύριε, μελωδούντος. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ρήγνυται χειρόγραφον τής σής, νυγείσης θείας πλευράς, τού πρωτοπλάστου Αδάμ, ρανίσιν αίματος Δέσποτα, αγιάζεται η σύμπασα, ευχαριστίας εν φωναίς, αεί κραυγάζουσα. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ίσταντο εν μέσω τού πυρός, ως δροσιζόμενοι, ου φλογιζόμενοι, οι παναοίδημοι Μάρτυρες, καί τών Παίδων αναμέλποντες, εν συμφωνία μυστική, τήν θείαν όντως ωδήν. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ανύστακτον φέροντες πυρσόν, τής προαιρέσεως, σκότει κολάσεων, ου παρετράπητε Μάρτυρες, αλλ' ενθέως δυναμούμενοι, επανεδράμετε πρός φώς, βοώντες άδυτον. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεκρούμενον βλέπουσα Χριστόν, καί τόν νεκρώσαντα, βροτούς νεκρούντα εχθρόν, η πολυύμνητος Δέσποινα, ως Δεσπότην ύμνει κλαίουσα, καί τό μακρόθυμον αυτού, αποθαυμάζουσα, ανεβόα. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώριμον εκύησας καρπόν, εξ ού ο θάνατος, φαγών απώλετο, διό κραυγάζω σοι, Δέσποινα, τώ καρπώ τής αμαρτίας με, θανατωθέντα δολερώς, ζώωσον μέλποντα. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κοίμησον κινήσεις εμπαθείς, τής διανοίας μου, τή ακοιμήτω σου, πρεσβεία, Πάναγνε Δέσποινα, καί ανάστησον εξ ύπνου με, τής ραθυμίας μελωδείν, γρηγορούση ψυχή. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ουχ έξεις ταλαίπωρε ψυχή, εκεί συνήγορον, κατηγορούσης σου, τής φαύλης πράξεως άμετρα, διά τούτο μετανόησον, καί συνεργόν πρός τό καλόν, τήν μόνην Άχραντον, προσλαμβάνου, μόνη γάρ πέλει βροτών καταφύγιον.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ιδού η ζωή κρεμαμένη, επί Σταυρού πάσιν ωράθη, ήλιος δέ τούτο μή φέρων, ακτίνας παύει, καί γή σαλεύεται, καί λογισμοί στηρίζονται, επ' ευσεβεία καί σεμνότητι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώ πώς σε ο άνομος δήμος, τόν Νομοδότην κατακρίνει, ξύλω Ιησού μου τεθνάναι, ζωήν τών όλων, όντα καί Κύριον, καί διά πάθους άπασι, βροτοίς παρέχ οντα απάθειαν!

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στόμασιν υμών θεολόγοις, ανεκηρύξατε πανσόφως, σάρκωσιν τού Λόγου εν μέσω, παρανομούντων εχθρών πανεύφημοι, καί ιερώς αθλήσαντες, νίκης στεφάνοις κατεστέφθητε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ημεροφαείς ως αστέρες, πάσαν τήν κτίσιν φρυκτωρείτε, άθλων ιερών αναλάμψει, καί ιαμάτων θείαις λαμπρότησι, καί τών παθών σκεδάζετε, νύκτα βαθείαν θείοι Μάρτυρες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώτισον αγνή τήν ψυχήν μου, τή αμαρτία σκοτισθείσαν, λύσον τών κακών μου τά νέφη, φωτός νεφέλη, η σκοτιζόμενον, ήλιον πάλαι βλέψασα, εν τώ σταυρούσθαι τόν αθάνατον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρήξον τά δεσμά τών κακών μου, τή θεία λόγχη τού Υιού σου, λύσον τήν αθλίαν ψυχήν μου, πεπεδημένην καί κινδυνεύουσαν, καί τή αγάπη πρόσδησον, Παρθενομήτορ τού Θεού ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τών ουρανών πλατυτέρα, τήν στενωθείσάν μου καρδίαν, πάση προσβολή εναντία, πρός απαθείας πλάτος εξάγαγε, διά στενής οδεύειν με, ενδυναμούσα τρίβου πάντοτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα σε δοξάζω Παρθένε, τήν αληθώς δεδοξασμένην, πάσης αδοξίας με ρύσαι, τής αμαρτίας καί δόξης μέτοχον, επουρανίου ποίησον, τόν προσφυγόντα τώ ελέει σου.

Απόστιχα τών Αίνων

Σταυρώσιμα

Τείχος ημίν γένοιτο ο Σταυρός σου, Ιησού Σωτήρ ημών, άλλην γάρ ελπίδα οι πιστοί ουκ έχομεν, ειμή σέ τόν εν αυτώ σαρκί προσηλωθέντα, καί παρέχοντα ημίν τό μέγα έλεος.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Έδωκας σημείωσιν, τοίς φοβουμένοις σε Κύριε, τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον, εν ώ εθριάμβευσας, τάς αρχάς τού σκότους, καί τάς εξουσίας, καί επανήγαγες ημάς, εις τήν αρχαίαν μακαριότητα, διό σου τήν φιλάνθρωπον, οικονομίαν δοξάζομεν, Ιησού Παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Πώς υμών θαυμάσωμεν, τούς αγώνας άγιοι Μάρτυρες; ότι σώμα θνητόν περικείμενοι, τούς ασωμάτους εχθρούς ετροπώσασθε; ουκ εφόβησαν υμάς τών τυράννων αι απειλαί, ου κατέπτηξαν υμάς τών βασάνων αι προσβολαί, όντως αξίως παρά Χριστού εδοξάσθητε, καί ταίς ψυχαίς ημών αιτείσθε τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ως γενναίον έν μάρτυσιν

Εν σταυρώ σε τεινόμενον, καί τοίς ήλοις πηγνύμενον, καί πλευράν τή λόγχη σε, τιτρωσκόμενον, κατανοούσα η Μήτηρ σου, θρηνούσα εκραύγαζεν. Οίμοι Τέκνον ποθεινόν! πώς σε, δήμος ο άνομος, εθανάτωσε, τόν ζωήν τοίς εν άδη χορηγούντα; αλλ' ανάστηθι συντόμως, χαροποιών ούς ηγαπησας.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά ξύλου ο Αδάμ, Παραδείσου γέγονεν άποικος, διά ξύλου δέ Σταυρού, ο Ληστής Παράδεισον ώκησεν, ο μέν γάρ γευσάμενος, εντολήν ηθέτησε τού ποιήσαντος, ο δέ συσταυρούμενος, Θεόν ωμολόγησε τόν κρυπτόμενον, Μνήσθητί μου βοών εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Προσηλώθης τώ Σταυρώ, διά πολλήν Χριστέ αγαθότητα, εκεντήθης τήν πλευράν, δύο κρουνούς πηγάσας αφέσεως, η γή δέ μή φέρουσα, καθοράν τό τόλμημα εκυμαίνετο, αι πέτραι ερρήγνυντο, εσβέννυτο ήλιος, εσαλεύοντο όρη, καί οι βουνοί φόβω τού κράτους σου.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τής ταθείσης ακρατώς, χειρός εν ξύλω πάλαι τής γνώσεως, τού προπάτορος Αδάμ, επανορθών Χριστέ τό ολίσθημα, ετάθης θελήματι, καί τάς σάς ηλώθης χείρας Μακρόθυμε, ο πλάσας τόν άνθρωπον, χειρί σου δι' άμετρον αγαθότητα. Δόξα τή υπέρ νούν Λόγε ευσπλαγχνία σου.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ουρανώσαντες τήν γήν, ταίς υπερτάταις Άγιοι λάμψεσι, τών αγώνων τών καλών, δι' ών τό σκότος άπαν εδύσατε, τό τής ματαιότητος, καί πρός φώς τό άδυτον εσκηνώσατε, μεθέξει Θεούμενοι, καί πάσιν αυγάζοντες φέγγος γνώσεως, τοίς καταχρέως υμάς μακαρίζουσι.

Δόξα...

Γέρας δόξαν καί τιμήν, τή πανταιτίω Τριάδι νέμωμεν, τρισαγίαις εν φωναίς, τών Αγγέλων τόν ύμνον προσφέροντες. Πατρί τώ ανάρχω τε, καί Υιώ καί Πνεύματι ανακράζομεν, Ληστού τού ευγνώμονος, φωνήν αναμέλποντες καί κραυγάζοντες. Μνήσθητι καί ημών εν τή Βασιλεία σου.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Αναρτώμενον σταυρώ, εθελουσίως βλέπουσα Άχραντε, τόν Υιόν σου καί Θεόν, εκπληττομένη κλαίουσα έλεγες. Πού έδυ τό κάλλος σου, τού τά πάντα Κύριε καλλωπίσαντος; τί ταύτα αχάριστος, απέδωκε δήμός σοι αντί αγαθών, Δόξα Λόγε τή σή άκρα αγαθότητι.