TΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Ηχος δ'

Τόν ζωοποιόν σου Σταυρόν, απαύστως προσκυνούντες Χριστέ ο Θεός, τήν τριήμερόν σου Ανάστασιν δοξάζομεν, δι' αυτής γάρ ανεκαίνισας, τήν καταφθαρείσαν τών ανθρώπων φύσιν Παντοδύναμε, καί τήν εις ουρανούς άνοδον, καθυπέδειξας ημίν, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος. (Δίς)

Τού ξύλου τής παρακοής, τό επιτόμον έλυσας Σωτήρ, τώ ξύλω τού Σταυρού εκουσίως προσηλωθείς, καί εις Άδου κατελθών Δυνατέ, τού θανάτου τά δεσμά, ως Θεός, διέρρηξας, διό προσκυνούμεν την εκ νεκρών σου Ανάστασιν, εν αγαλλιάσει βοώντες, Παντοδύναμε Κύριε δόξα σοι.

Πύλας Άδου συνέτριψας Κύριε, καί τώ σώ θανάτω, τού θανάτου τό βασίλειον έλυσας, γένος δέ τό ανθρώπινον, εκ φθοράς ηλευθέρωσας, ζωήν καί αφθαρσίαν τώ κόσμω δωρησάμενος, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν...

Θεοτοκίον Δογματικόν

Ήχος δ'

Aσπόρως συνέλαβες, καί εκύησας αφράστως, τόν καθελόντα δυνάστας από θρόνου, καί υψούντα ταπεινούς, καί εγείροντα κέρας πιστών αυτού, τούς δοξάζοντας Χριστού, τόν Σταυρόν καί τήν Ταφήν, καί τήν ένδοξον Ανάστασιν, διό σε Θεοτόκε, τήν πρόξενον τών τοσούτων αγαθών, ασιγήτοις εν ωδαίς μακαρίζομεν, ως πρεσβεύουσαν αεί, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστιχα Προσόμοια τής Θεοτόκου

Ο εξ Υψίστου κληθείς

Κύριε ανελθών εν τώ σταυρώ, τήν προγονικήν ημών κατάραν εξήλειψας, καί κατελθών εν τώ άδη, τούς απ' αιώνος δεσμίους ηλευθέρωσας, αφθαρσίαν δωρούμενος τών ανθρώπων τώ γένει, διά τούτο υμνούντες δοξάζομεν, τήν ζωοποιόν καί σωτήριόν σου Έγερσιν.

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Ο εξ ανάρχου Πατρός Υιός αχρόνως, διά συγκατάβασιν καί σωτηρίαν βροτών, Θεός ών άνθρωπος γέγονεν, ίνα παράσχη, τώ πρωτοπλάστω νύν τόν Παράδεισον, άμα καί τήν άπασαν, φύσιν λυτρώσηται, εκ τής απάτης τού όφεως, καί τήν εικόνα, πεσούσαν σώση ως ευδιάλλακτος, όθεν Μητέρα απειργάσατο, νυμφοτόκον Αγνήν τήν αμόλυντον, ήν ως άγκυραν πάντες, τών ψυχών ημών κεκτήμεθα.

Στιχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου καί τού οίκου τού Πατρός σου.

Σωματωθέντα τόν κτίστην τών απάντων, έσχες εν τή μήτρα σου θεομακάριστε, αναμορφούντα τόν άνθρωπον, τόν πρίν πεσόντα, τή παραβάσει διά τού όφεως, Θεόν γάρ γεγέννηκας, σαρκί αφράστως ημών, καί τής φθοράς ηλευθέρωσας, τήν φύσιν πάσαν, παλαιωθείσαν, διά τού τόκου σου, διό υμνούμεν καί δοξάζομεν, σού τήν χάριν Παρθένε ανύμφευτε, δυσωπούντες ρυσθήναι, διά σού πάσης κολάσεως.

Στιχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Ίνα σου πάσι τό πλήθος τού ελέους, καί τής αγαθότητος ανακαλύψης ημίν, τό αδιόριστον πέλαγος, τάς αμαρτίας, τών οικετών σου πάσας εξάλειψον, έχεις γάρ Πανάμωμε, ως Μήτηρ ούσα Θεού, τήν εξουσίαν τής κτίσεως, καί διεξάγεις, πάντα ως θέλεις τή δυναστεία σου, καί γάρ η χάρις η τού Πνεύματος, τού Αγίου σαφώς ενοικούσά σοι, συνεργεί σοι εν πάσιν, αενάως Παμμακάριστε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος δ'

Ο σύν Πατρί καί Πνεύματι δοξολογούμενος Υιός, εν υψίστοις υπό τών Σεραφείμ, τόν Πρωτόπλαστον αναπλάσαι βουλόμενος, όλον εαυτόν εκένωσεν αφράστως εν μήτρα σου, Θεοτόκε Πανύμνητε, καί εκ σού ανατείλας, εφώτισε πάντα τόν κόσμον θεότητι, ρυσάμενος ειδωλομανίας, καί εν εαυτώ Θεώσας, εις ουρανούς ανήγαγε τό ανθρώπινον, Χριστός ο Θεός καί Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τό φαιδρόν τής Αναστάσεως κήρυγμα, τού Αγγέλου μαθούσαι αι τού Κυρίου Μαθήτριαι, καί τήν προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοίς Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον, Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διάσού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Ήχος δ'

Τόν ζωοποιόν σου Σταυρόν, απαύστως προσκυνούντες Χριστέ ο Θεός, τήν τριήμερόν σου Ανάστασιν δοξάζομεν, δι' αυτής γάρ ανεκαίνισας, τήν καταφθαρείσαν τών ανθρώπων φύσιν Παντοδύναμε, καί τήν εις ουρανούς άνοδον, καθυπέδειξας ημίν, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

· εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

Τού ξύλου τής παρακοής, τό επιτόμον έλυσας Σωτήρ, τώ ξύλω τού Σταυρού εκουσίως προσηλωθείς, καί εις Άδου κατελθών Δυνατέ, τού θανάτου τά δεσμά, ως Θεός, διέρρηξας, διό προσκυνούμεν την εκ νεκρών σου Ανάστασιν, εν αγαλλιάσει βοώντες, Παντοδύναμε Κύριε δόξα σοι.

· εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

Πύλας Άδου συνέτριψας Κύριε, καί τώ σώ θανάτω, τού θανάτου τό βασίλειον έλυσας, γένος δέ τό ανθρώπινον, εκ φθοράς ηλευθέρωσας, ζωήν καί αφθαρσίαν τώ κόσμω δωρησάμενος, καί τό μέγα έλεος.

· γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου.

Δεύτε ανυμνήσωμεν λαοί, τήν τού Σωτήρος τριήμερον Έγερσιν, δι' ως ελυτρώθημεν τών τού Άδου αλύτων δεσμών, καί αφθαρσίαν καί ζωήν, πάντες ελάβομεν κράζοντες, ο σταυρωθείς, καί ταφείς, καί αναστάς, σώσον ημάς τή Αναστάσει σου, μόνε Φιλάνθρωπε.

· εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Άγγελοι καί άνθρωποι Σωτήρ, τήν σήν υμνούσι τριήμερον Έγερσιν, δι' ως κατηυγάσθη τής οικουμένης τά πέρατα, καί δουλείας τού εχθρού, πάντες ελυτρώθημεν κράζοντες, Ζωοποιέ παντοδύναμε Σωτήρ, σώσον ημάς τή Αναστάσει σου, μόνε Φιλάνθρωπε.

· ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Πύλας χαλκάς συνέτριψας, καί μοχλούς συνέθλασας Χριστέ ο Θεός, καί γένος ανθρώπων πεπτωκός ανέστησας, διά τούτο συμφώνως βοώμεν, ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

· από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας, ελπισάτω Ισραηλ επί τόν Κύριον.

Κύριε η εκ Πατρός σου γέννησις, άχρονος υπάρχει καί αϊδιος, η εκ Παρθένου σάρκωσις, άφραστος ανθρώποις καί ανερμήνευτος, καί η εις άδου κάθοδος, φοβερά διαβόλω καί τοίς Αγγέλοις αυτού, θάνατον γάρ πατήσας, τριήμερος ανέστης, αφθαρσίαν παρέχων ανθρώποις, και τό μέγα έλεος.

· ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ' αυτώ λύτρωσις' καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

· αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

· ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Θεοτοκίον

Ο διά σέ Θεοπάτωρ προφήτης Δαυϊδ, μελωδικώς περί σού προανεφώνησε, τώ μεγαλείά σοι ποιήσαντι, Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου. Σέ γάρ μητέρα πρόξενον ζωής ανέδειξεν, ο απάτωρ εκ σού ενανθρωπήσαι ευδοκήσας Θεός, ίνα τήν εαυτού αναπλάση εικόνα, φθαρείσαν τοίς πάθεσι, καί τό πλανηθέν ορειάλωτον ευρών, πρόβατον τοίς ώμοις αναλαβών, τώ Πατρί προσαγάγη, καί τώ ιδίω θελήματι, ταίς ουρανίαις συνάψη Δυνάμεσι, καί σώση Θεοτόκε τόν κόσμον, Χριστός ο έχων, τό μέγα καί πλούσιον έλεος.

Απόστικα

Ήχος δ'

Κύριε ανελθών εν τώ σταυρώ, τήν προγονικήν ημών κατάραν εξήλειψας, καί κατελθών εν τώ άδη, τούς απ' αιώνος δεσμίους ηλευθέρωσας, αφθαρσίαν δωρούμενος τών ανθρώπων τώ γένει, διά τούτο υμνούντες δοξάζομεν, τήν ζωοποιόν καί σωτήριόν σου Έγερσιν.

· O Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Κρεμάμενος επί ξύλου μόνε Δυνατέ, πάσαν κτίσιν εσάλευσας, τεθείς εν τάφω δέ, τούς κατοικούντας εν τάφοις ανέστησας, αφθαρσίαν καί ζωήν δωρούμενος, τώ γένει τών ανθρώπων, διό υμνούντες δοξάζομεν, τήν τριήμερόν σου Έγερσιν.

· καί γάρ εστερέωσεν τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Λαός παράνομος Χριστέ, σέ προδούς τώ Πιλάτω, σταυρωθήναι κατεδίκασεν, αγνώμων περί τόν ευεργέτην φανείς, αλλ' εκών υπέμεινας ταφήν, αυτεξουσίως ανέστης τριήμερος, ως Θεός δωρούμενος ημίν, ατελεύτητον ζωήν, και τό μέγα έλεος.

· τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε εις μακρότητα ημερών.

Μετά δακρύων Γυναίκες, καταλαβούσαι τό μνήμα σέ επεζήτησαν, μή ευρούσαι δέ, ολοφυρόμεναι, μετά κλαυθμού βοώσαι έλεγον, Οίμοι Σωτήρ ημών, Βασιλεύ τών απάντων, πώς εκλάπης; ποίος δέ τόπος κατέχει τό ζωηφόρον σώμά σου, Άγγελος δέ πρός αυτάς απεκρίνατο. Μή κλαίετε φησίν, αλλ' απελθούσαι κηρύξατε, ότι ανέστη ο Κύριος, παρέχων ημίν αγαλλίασιν, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Θεοτοκίον

Νεύσον παρακλήσει σών οικετών Πανάμωμε, παύουσα δεινών ημών επαναστάσεις, πάσης θλίψεως ημάς απαλλάττουσα, σέ γάρ μόνην ασφαλή, καί βεβαίαν άγκυραν έχομεν, καί τήν σήν προστασίαν κεκτήμεθα, Μή αισχυνθώμεν Δέσποινα, σέ προσκαλούμενοι, σπεύσον εις ικεσίαν, τών σοί πιστώς βοώντων, Χαίρε Δέσποινα, η πάντων βοήθεια, χαρά καί σκέπη, καί σωτηρία τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τό φαιδρόν τής Αναστάσεως κήρυγμα, τού Αγγέλου μαθούσαι αι τού Κυρίου Μαθήτριαι, καί τήν προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοίς Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον, Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διάσού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΩ

Κανών Τριαδικός, ού η Ακροστιχίς:

Τέταρτος ύμνος τώ Θεώ, Μητροφάνους.

Ωδή α' Ο Ειρμός

Θαλάσσης τό ερυθραίον

Τριάδα θεαρχικήν δοξάσωμεν, ταίς υποστάσεσι, μοναδικήν δέ φύσιν τών τριών, συναϊδιον σύνθρονον, ήν δυσωπούντες λέγομεν. Σώσον τούς πίστει σε δοξάζοντας.

Εχρίσθης υπό Πατρός τώ Πνεύματι, αγαλλιάσεως, θεουργικώ ελαίω ο Υιός, καί βροτός εχρημάτισας, καί τής μιάς θεότητος, τό τρισυπόστατον εδίδαξας.

Τό κάλλος τής απροσίτου δόξης σου, Μονάς τρισήλιε, τά Σεραφείμ ου φέροντα οράν, συγκαλύπτονται πτέρυξι, καί τρισαγίοις άσμασιν, ακαταπαύστως σε δοξάζουσι.

Θεοτοκίον

Αφράστως τόν ποιητήν γεγέννηκας, τών όλων Πάναγνε, τής παλαιάς λυτρούμενον αράς, τούς βροτούς καί θανάτου φθοράς, καί διά σού επέγνωμεν, ένα Θεόν τόν τρισυπόστατον.

Ωδή γ' Ουκ εν σοφία

Ρώμην εξ ύψους, τοίς αγίοις τό πρίν Αποστόλοις σου, ως απέστειλας Χριστέ, παρά Πατρός τόν Παράκλητον, τήν μίαν ενέφηνας, φύσιν τρισήλιον.

Τώ Πατριάρχη, Αβραάμ ότε ώφθης, εν σχήματι, ανδρικώ, τριττή μονάς, τό απαράλλακτον έδειξας, τής σής αγαθότητος, καί κυριότητος.

Ο χαρακτήρσιν, εν τρισίν είς Θεός πιστευόμενος, απερίγραπτος σαφώς, απερινόητος άπασι, ρύσαι τάς ψυχάς ημών, εκ πάσης θλίψεως.

Θεοτοκίον

Στοιχειωθέντες, τού Υιού σου σοφαίς εισηγήσεσιν, ενικήν καί τριλαμπή, τήν θεαρχίαν δοξάζομεν, καί σέ μακαρίζομεν, τήν Αειπάρθενον.

Κάθισμα

Ταχύ προκατάλαβε

Τρισήλιε άκτιστε, καί ομοούσιε, Μονάς τρισυπόστατε, καί ακατάληπτε, τούς δούλους σου οίκτειρον, τών κινδύνων σώσον εκ, ως Θεός ελεήμων, σέ γάρ Κύριε μόνον, λυτρωτήν καί δεσπότην, κεκτήμεθα βοώντες. Γενού ημίν ίλεως.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Πολλαίς περιστάσεσι, καί συμφοραίς τών δεινών, Παρθένε κυκλούμενοι, καί πρός απόγνωσιν, αεί περιπίπτοντες, μόνην σε σωτηρίαν, καί ελπίδα καί τείχος, έχομεν Θεοτόκε, καί πρός σέ καταχρέως, εν πίστει καί νύν προστρέχομεν. Σώσον τούς δούλους σου.

Ωδή δ' Ο καθήμενος έν δόξη

Υπερούσιον Τριάδα, εν μονάδι θεότητος, καί κυριαρχίαν, σύν τοίς Σεραφείμ σε δοξάζομεν, ως αδιαίρετον φύσιν, ως ασύγχυτον, ως ισόρροπον, δόξη Θεέ ακατάληπτε.

Μεριστήν ούσαν αφράστως, τοίς προσώποις θεότητα, καί ταυτιζομένην, άμα τή μιά κυριότητι, απεριόριστον, μόνην, απερίγραπτον, ανυμνούμέν σε, τόν ποιητήν πάσης κτίσεως.

Τούς ο άναρχος τόν Λόγον, απορρήτως γεγέννηκε, καί τό θείον Πνεύμα, τό ισοσθενές εκπεπόρευκε, καί διά τούτο Τριάδα ομοούσιον, τόν Δεσπότην τών όλων, Θεόν καταγγέλλομεν.

Θεοτοκίον

Οπτανόμενος τοίς πάλαι, τυπικώς προκατήγγειλε, τήν εκ σού Παρθένε, σάρκωσιν ο Λόγος, αλλ' ύστερον, επιφανείς τοίς ανθρώποις κατ' αλήθειαν, τρισυπόστατον, μίαν αρχήν εφανέρωσε.

Ωδή ε' Εξέστη τά σύμπαντα

Συνέντες εκ πίστεως, τής παντουργού θεότητος, μίαν μέν απρόσιτον ουσίαν, τρείς δ' υποστάσεις, ζωαρχικάς συμφυείς, σέβομεν Πατέρα, καί Υιόν, καί Πνεύμα τό Άγιον, συναϊδιον ύπαρξιν.

Τό σέλας τρισήλιον, τής ουσιώδους αίγλης σου, λάμψον ενιαία μοι θεότης, άκτιστε φύσις, καί φωτουργαία πηγή, πάσης φωτοδότιδος αυγής, ίνα κατοπτρίζωμαι, σού τό κάλλος τό άρρητον.

Ως μόνον υπάρχοντα, δημιουργόν τού σύμπαντος, καί συνεκτικόν καί κυβερνήτην, πάνσοφον όντως, καί τής ζωής χορηγόν, γνόντες σε βοώμέν σοι πιστώς. Δέσποτα τρισήλιε, τούς υμνούντάς σε φρούρησον.

Θεοτοκίον

Θεώσαι βουλόμενος, τόν πρίν φθαρέντα άνθρωπον, ο δι' αγαθότητα Παρθένε, πλάσας καί δείξας, εικόνα θείας μορφής, άνθρωπος εγένετο εκ σού, καί μίαν τρισάριθμον, θεαρχίαν κατήγγειλεν.

Ωδή ς' Εβόησε, προτυπών

Ενέφηνεν, ο Πατήρ εκλαλών τήν υιότητα, καί τό Πνεύμα, τώ Χριστώ βαπτισθέντι ορώμενον, διά τούτο μίαν, καί τριττήν θεαρχίαν δοξάζομεν.

Ως είδέ σε, τρισαγίαις φωναίς ανυμνούμενον, Ησαϊας, υψηλού επί θρόνου καθήμενον, τήν τριττήν επέγνω, τής μιάς θεαρχίας υπόστασιν.

Μετάρσιον, υψηλέ Βασιλεύ τρισυπόστατε, τήν καρδίαν, καί ημών τών σών δούλων ανάδειξον, ίνα τής σής δόξης, θεωρώμεν λαμπρώς τήν φαιδρότητα.

Θεοτοκίον

Ηξίωσε, μορφωθήναι σαφώς τό ημέτερον, εκ Παρθένου, ο Υιός τού Θεού ως φιλάνθρωπος, καί τής θείας δόξης, κοινωνούς τούς ανθρώπους εποίησε.

Κάθισμα

Ταχύ προκατάλαβε

Πατέρα αγέννητον, τόν δέ Υιόν γεννητόν, καί Πνεύμα τό Άγιον, εκπορευτόν εκ Πατρός, φρονούντες κηρύττομεν, άναρχον Βασιλείαν, καί θεότητα μίαν, ήν περ δοξολογούντες, ομοφρόνως βοώμεν, τριάς ομοούσιε, σώσον ημάς ο Θεός.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν χρόνων επέκεινα, καί πρό αιώνων Θεόν, εν χρόνω εκύησας, υπερφυώς εν σαρκί, θεάνθρωπον Άχραντε, όθεν σε Θεοτόκον, αληθώς καί κυρίως, πάντες ομολογούντες, εκτενώς σοι βοώμεν. Τής δόξης τής αιωνίου, πάντας αξίωσον.

Ωδή ζ' Εν τή καμίνω

Τάς τεταγμένας, επουρανίους φύσεις καί νοεράς, τάξεις ορθοδόξως πάντες οι γηγενείς, εκμιμούμενοι δοξάζομεν, μίαν θεότητα, εν τισουργοίς υποστάσεσι.

Ρήσεις αγίων, Υποφητών σε πάλαι συμβολικώς, ένα τών αιώνων πάντων δημιουργόν, προεδήλωσαν ανέκφραστον, Θεόν καί Κύριον, θεαρχικαίς εν τρισίν υποστάσεσιν.

Θεοτοκίον

Ο κατ' ουσίαν, αθεώρητος Λόγος καί Παντουργός, ώφθης τοίς ανθρώποις άνθρωπος, εξ αγνής θεομήτορος, τόν άνθρωπον ανακαλούμενος, πρός μετουσίαν τής θεότητος.

Ωδή η' Χείρας εκπετάσας Δανιήλ

Φώς μοναρχικόν καί τριλαμπές, ουσία, άναρχε, κάλλος αμήχανον, εν τή καρδία μου οίκησον, καί ναόν τής σής θεότητος, φωτοειδή καί καθαρόν, δείξόν με κράζοντα. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Από τών ποικίλων με παθών, Τριάς αμέριστε, Μονάς ασύγχυτε, καί τής ζοφώσεως λύτρωσαι, τών πταισμάτων καί καταύγασον, μαρμαρυγαίς σου θεϊκαίς, ίνα φαντάζωμαι τήν σήνδόξαν, καί ανυμνώ σε τής δόξης τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Νούς μέν ο αγέννητος Πατήρ, καί Λόγος σύμμορφος, καί Πνεύμα σύνθρονον, ουσία δύναμις ύπαρξις, υπερούσιε ανέκφραστε, μεγαλουργέ Τριάς Μονάς, φρούρει τήν ποίμνην σου, ταίς πρεσβείαις, τής Θεοτόκου, ως φύσει φιλάνθρωπος.

Ωδή θ' Άπας γηγενής

Όλην νύν πρός σέ, κινώ τήν καρδίαν μου καί τήν διάνοιαν, καί τάς διαθέσεις δέ, ψυχής απάσας, καί τάς τού σώματος, τόν πλαστουργόν καί ρύστην μου, Μονάρχα τρίφωτε, καί βοώ σοι. Σώσόν με τόν δούλόν σου, πειρασμών εκ παντοίων καί θλίψεων. (Δίς)

Ύψωσον ημών, καί νούν καί διάνοιαν, πρός σέ τόν Ύψιστον, φώτισον ταίς λάμψεσιν, αχράντοις, Πάτερ, Λόγε, Παράκλητε, ο φώς οίκων απρόσιτον, τής δόξης Ήλιε, φωτοκράτορ, πάντοτε δοξάζειν σε, τόν μονάρχην Θεόν τρισυπόστατον.

Θεοτοκίον

Σώσον τούς εις σέ, πιστεύοντας Κύριε, καί καταγγέλλοντας, άναρχον αϊδιον, ουσίαν μίαν, τρία δέ Πρόσωπα, θεαρχικά καί σύμμορφα, τής κυριότητος, καί τής θείας, δόξης σου αξίωσον, ταίς λιταίς τής αγνής Θεομήτορος.

Η Υπακοή Ήχος δ'

Τά τής σής παραδόξου Εγέρσεως, προδραμούσαι αι Μυροφόροι, τοίς Αποστόλοις εκήρυττον Χριστέ, ότι ανέστης ως Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τό φαιδρόν τής Αναστάσεως κήρυγμα, τού Αγγέλου μαθούσαι αι τού Κυρίου Μαθήτριαι, καί τήν προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοίς Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον, Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διάσού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Καθίσματα Ήχος δ'

Αναβλέψασαι τού τάφου τήν είσοδον, καί τήν φλόγα τού Αγγέλου μή φέρουσαι, αι Μυροφόροι σύν τρόμω εξίσταντο λέγουσαι, Άρα εκλάπη, ο τώ Ληστή ανοίξας Παράδεισον, άρα ηγέρθη, ο καί πρό πάθους κηρύξας τήν Έγερσιν, αληθώς ανέστη Χριστός ο Θεός, τοίς εν άδη παρέχων ζωήν καί ανάστασιν.

Δόξα... Κατεπλάγη Ιωσήφ.

Εκουσία σου βουλή, Σταυρόν υπέμεινας Σωτήρ, καί εν μνήματι καινώ, άνθρωποι έθεντο θνητοί, τόν διά λόγου τά πέρατα συστησάμενον, όθεν δεσμευθείς ο αλλότριος, θάνατος δεινώς εσκυλεύετο, καί οι έν άδη άπαντες εκραύγαζον, τή ζωηφόρω Εγέρσει σου, Χριστός ανέστη, ο ζωοδότης, μένων εις τούς αιώνας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Κατεπλάγη Ιωσήφ, τό υπέρ φύσιν θεωρών, καί ελάμβανεν εις νούν, τόν επί πόκον υετόν εν τή ασπόρω συλλήψει σου Θεοτόκε, βάτον εν πυρί ακατάφλεκτον, ράβδον Ααρών τήν βλαστήσασαν, καί μαρτυρών ο Μνήστωρ σου καί φύλαξ, τοίς Ιερεύσιν εκραύγαζε, Παρθένος τίκτει, καί μετά τόκον, πάλιν μένει παρθένος.

Ταχύ προκατάλαβε Ανέστης ως αθάνατος, από τού άδου Σωτήρ, συνήγειρας τόν κόσμον σου, τή Αναστάσει τή σή, Χριστέ ο Θεός ημών, έθραυσας έν ισχύϊ, τού θανάτου τό κράτος, έδειξας Ελεήμον, τήν Ανάστασιν πάσι, διό σε καί δοξάζομεν, μόνε Φιλάνθρωπε.

Δόξα... Κατεπλάγη Ιωσήφ

Εκ τών άνω κατελθών, τών υψωμάτων Γαβριήλ, καί τή πέτρα προσελθών, ένθα η πέτρα τής ζωής, λευχειμονών ανεκραύγαζε ταίς κλαιούσαις, Παύσασθε υμείς, τής θρηνώδους κραυγής, έχουσαι αεί, τό ευσυμπάθητον, όν γάρ ζητείτε κλαίουσαι, θαρσείτε, ως αληθώς εξεγήγερται, διό βοάτε, τοίς Αποστόλοις, ότι ανέστη ο Κύριος.

Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Κατεπλάγησαν Αγνή, πάντες Αγγέλων οι χοροί, τό Μυστήριον τής σής, κυοφορίας τό φρικτόν, πώς ο τά πάντα συνέχων νεύματι μόνω, αγκάλαις ως βροτός, ταίς σαίς συνέχεται, καί δέχεται αρχήν ο Προαιώνιος, καί γαλουχείται σύμπασαν ο τρέφων, πνοήν αφάτω χρηστότητι, καί σέ ως όντως, Θεού Μητέρα, ευφημούντες δοξάζουσι.

Η Υπακοή Ήχος δ'

Τά τής σής παραδόξου Εγέρσεως, προδραμούσαι αι Μυροφόροι, τοίς Αποστόλοις εκήρυττον Χριστέ, ότι ανέστης ως Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Αντίφωνον Β'

· Εκέκραξά σοι Κύριε, θερμώς εκ βάθους ψυχής μου, καμοί γενέσθω, πρός υπακοήν τά θείά σου ώτα.

· Επί τόν Κύριον ελπίδα πάς τις κεκτημένος, υψηλότερος εστί, πάντων τών λυπούντων.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.

Αντίφωνον Γ'

· Η καρδία μου πρός σέ Λόγε υψωθήτω, καί ουδέν θέλξει με, τών τού κόσμου τερπνών πρός χαμαιζηλίαν.

· Επί τήν μητέρα αυτού, ως έχει τις στοργήν, επί τώ Κυρίω θερμότερον φίλτρον χρεωστούμεν.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, θεογνωσίας πλούτος, θεωρίας καί σοφίας, πάντα γάρ εν τούτω τά πατρώα δόγματα, ο Λόγος εκκαλύπτει.

Προκείμενον

Ανάστα Κύριε, βοήθησον ημίν, καί λύτρωσαι ημάς, ένεκεν τής δόξης τού ονόματός σου.

Στίχ. ο Θεός, εν τοίς ωσίν ημών ηκούσαμεν.

Κανών Αναστάσιμος.

Ποίημα Ιωάννου τού Δαμασκηνού.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ο Ειρμός

Θαλάσσης, το ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Υψώθης, τήν ημετέραν έκπτωσιν, επανορθούμενος, εν τώ αχράντω ξύλω τού Σταυρού, τήν εν ξύλω ιώμενος, πανωλεθρίαν Δέσποτα, ως αγαθός καί παντοδύναμος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εν τάφω, σωματικώς, εν άδη δέ μετά ψυχής ως Θεός, εν Παραδείσω δέ μετά Ληστού, καί εν θρόνω υπήρχες Χριστέ, μετά Πατρός καί Πνεύματος, πάντα πληρών ο απερίγραπτος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ασπόρως, τώ τού Πατρός βουλήματι, εκ θείου Πνεύματος, τόν τού Θεού συνείληφας Υιόν, καί σαρκί απεκύησας, τόν εκ Πατρός αμήτορα, καί δι' ημάς εκ σού απάτορα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος, ού η Ακροστιχίς:

«Αίνον Ιωάννης μελιηδέα τέταρτον άδει».

Ο Ειρμός

Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιάσω τό σύντριμμα, τής ανθρωποτητος Κύριε, τώ θείω σου αίματι, ανασκευάσας αυτήν, καί συνέτριψας, δυνάστην εν ισχύϊ, τόν πάλαι συντρίψαντα, σού τό πλαστούργημα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νεκρών εξανάστασις, διά νεκρώσεως γέγονας, ισχύς γάρ αφήρηται τής θανατώσεως, ομιλήσασα, ζωή τή αιωνίω, τώ πάντων δεσπόζοντι, σεσαρκωμένω Θεώ.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραίος υπέρτερος, τών ουρανίων Δυνάμεων, ο θείός σου γέγονεν, οίκος ο έμψυχος, η εν μήτρασε, βαστάσασα Παρθένος, τό όρος τό άγιον σού τού Θεού ημών.

Κανών τής Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς σύν τοίς Ειρμοίς:

«Τέταρτος ύμνος τή πανευκλεεί Κόρη.»

Ο Ειρμός

Τριστάτας κραταιούς, ο τεχθείς εκ παρθένου, απαθείας εν βυθώ, ψυχής τό τριμερές, καταπόντισον δέομαι, όπως σοι ως εν τυμπάνω τή νεκρώσει τού σώματος, επινίκιον άσω μελώδημα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εσείσθησαν λαοί, εταράχθησαν έθνη, βασιλείαι κραταιαί δέ, έκλιναν Αγνή, εκ τού φόβου τού τόκου σου, ήλθε γάρ ο Βασιλεύς μου, καί καθείλε τόν τύραννον, καί τόν κόσμον φθοράς ελυτρώσατο.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό σκήνωμα αυτού, ο οικών εν υψίστοις, τοίς βροτοίς συγκαταβάς, ηγίασε Χριστός, καί ασάλευτον έδειξε, μόνη γάρ μετά τόν τόκον, παρθενίας κειμήλιον, η τόν Κτίστην τεκούσα διέμεινεν.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα. Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τό ξύλον τό τής ζωής, ηνοητή καί αληθής άμπελος, επί Σταυρού κρέμαται, πάσιν αμβροσίαν πηγάζουσα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως μέγας, ως φοβερός, ως τό τού άδου καθελών φρύαγμα, καί ως Θεός άφθαρτος, νύν σωματικώς εξεγήγερται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ μόνη τοίς επί γής, τών υπέρ φύσιν αγαθών πρόξενος, Μήτηρ Θεού γέγονας, όθεν σοι τό Χαίρε, προσάγομεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιού αναμέστους μοι ο όφις, οδόντας ενέπειρε Σωτήρ, ούς Παντοκράτορ Δέσποτα, ήλοις χειρών σου έθλασας, ότι ουκ έστιν Άγιος, Αγίων πλήν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ωράθης φιλάνθρωπε βουλήσει, εν τάφω νεκρός ζωοποιός, καί πύλας ανεπέτασας, άδου ταίς απ' αιώνων ψυχαίς, ότι ουκ έστιν Άγιος, Αγίων πλήν σου φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ανήροτος άρουρα ωράθης, τόν στάχυν τεκούσα τής ζωής, τόν πάσι τοίς μετέχουσιν, αθανασίας πρόξενον, τόν εν Άγίοις Άγιον, αγίως αναπαυόμενον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Αφ' ύψους κατήλθες, βουλήσει επί γής, ο υπεράνω πάσης αρχής, καί ταπεινήν ανύψωσας εξ άδου κατωτάτου, φύσιν βροτείαν, ου γάρ έστιν άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρύπτεται βροτών η ουσία, διά σού ομιλήσασα, αστέκτω θείω πυρί, ως εγκρυφίας Πάναγνε Παρθένε, εν σοί άρτος εξοπτηθείσα, τώ καί σέ αλώβητον, διαφυλάξαντι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τίς αύτη η όντως πλησίον τού Θεού, ως υπερβάσα άπαντα, τά τών Αγγέλων τάγματα; Η μόνη εν τώ κάλλει τής παρθενίας, οία Μήτηρ λάμπουσα, τού Παντοκράτορος.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανελήλυθας τά πάθη μου θεραπεύσων, επί Σταυρού τώ πάθει τής αχράντου σαρκός σου, ήν εκών εφόρεσας, διό σοι κραυγάζομεν. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Αναμαρτήτου ο θάνατος γεγευμένος, ζωοποιού τε σώματος τού σού επαξίως, Δέσποτα νενέκρωται, ημείς δέ βοώμέν σοι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απειρογάμως εκυησας ώ Παρθένε, καί μετά τόκον ώφθης παρθενεύουσα πάλιν, όθεν ασιγήτοις φωναίς, τό χαίρέ σοι Δέσποινα, πίστει αδιστάκτω κραυγάζομεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νενομοθετημένος ών Ισραήλ, σέ Χριστέ τόν νομοθετήσαντα, Θεόν ουκ έγνω, αλλ' ως άνομον Σταυρώ, παρανομών προσέπηξεν, ο νομοθεσίας ανάξιος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Η τεθεωμένη σου Σώτερ ψυχή, άδου θησαυρούς προνομεύσασα, τάς απ' αιώνος, συνανέστησε ψυχάς, τό ζωηφόρον σώμα δέ, πάσιν αφθαρσίαν επήγασε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν Αειπάρθενον καί αληθή, πάντες Θεοτόκον δοξάζομεν, ήν προετύπου, τώ θεόπτη Μωϋσή, ακαταφλέκτως Πάναγνε, βάτος τώ πυρί ομιλήσασα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας, δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συνανεστράφη ανθρώποις, οραθείς ο αόρατος, εν μορφή υπάρχων, τής ακαταλήπτου θεότητος, καί μορφωθείς εκ σού Κόρη τό αλλότριον, τούς ειδότας σε, σώζει αγνήν Θεομήτορα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπεδέξατο εν ύλη, η Παρθένος τόν άϋλον, εν μεθέξει ύλης, βρέφος εξ αυτής χρηματίσαντα, όθεν εν δύο ουσίαις είς γνωρίζεται, σαρκοφόρος Θεός, καί βροτός υπερούσιος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά τόκον σε παρθένον, ο παρθένον οικήσας σε, καί τεχθείς ασπόρως, Λόγος καί Θεός διεσώσατο, καί εν τώ τίκτειν παρθένον διεφύλαξεν, ως Δεσπότης καί Δημιουργός πάσης κτίσεως.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κοσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντας σε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ Κύριε πρός γήν, συμπαθώς κατελήλυθας, σύ ύψωσας τήν πεσούσαν, τών ανθρώπων ουσίαν, εν ξύλω αναρτώμενος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ ήράς μου Χριστέ, τών πταισμάτων τό έγκλημα, σύ έλυσας τάς οδύνας, τού θανάτου Οικτίρμον, τή θεία Αναστάσει σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ όπλον αρραγές, κατ' εχθρών προβαλλόμεθα, σέ άγκυραν καί ελπίδα, τής ημών σωτηρίας, Θεόνυμφε κεκτήμεθα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εδέξατο όλον σε, άδης ο άφρων στόματι, ξύλω γάρ παγέντα σε αθρήσας, λόγχη νυγέντα, άπνουν τόν ζώντα Θεόν, ψιλόν ελογίσατο βροτόν, έγνω πειραθείς δέ σού, τήν ισχύν τής θεότητος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λυθέντα φιλάνθρωπε, σού τόν ναόν τού σώματος, τάφος μερισάμενος καί άδης, άκοντες άμφω δίκας εισπράττονται, ο μέν τών Αγίων σου ψυχάς, σώματα δέ έτερος, συνεκπέμπων αθάνατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιδού νύν πεπλήρωται, η τού Προφήτου πρόρρησις, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, τήν ειρήνην βραβεύοντα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Νύν αναστήσομαι, προφητικώς έφη ο Θεός, νύν υψωθήσομαι, νύν δοξασθήσομαι, τόν πεσόντα προσλαβών εκ τής Παρθένου, καί πρός φώς τό θαυμαστόν, ανυψών τής εμής θεότητος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οίκον τής δόξης σε, όρος Θεού, άγιον αγνή, νύμφην παστάδα, ναόν αγιάσματος, ο Υιός ο τού Θεού εν σοί οικήσας, καί παράδεισον τρυφής, αϊδίου ημίν ειργάσατο.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σάρκα εξ αίματος παρθενικού, είληφας Χριστέ, άσπορον άχραντον, καί ενυπόστατον, λογικήν καί νοεράν, εμψυχωμένην, ενεργή θελητικήν, αυτοδέσποτον, καί αυτεξούσιον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τύραννον φρόνημα παρθενική, ήσχυνε γαστήρ, βρέφος ασπίδων γάρ, τρώγλην ψυχόλεθρον, εξηρεύνησε χειρί, καί αποστάτην, αλαζόνα καθελών, τών πιστών τοίς ποσίν υπέταξεν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανήλθες, εν Σταυρώ δυναστείαν ζωσάμενος, καί συμπλακείς τώ τυράννω, ως Θεός εξ ύψους κατέρραξας, τόν Αδάμ δέ, αηττήτω, παλάμη ανέστησας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανέστης, εξαστράπτων ωραίος εκ τάφου Χριστέ, καί διεσκέδασας πάντας, τούς εχθρούς τή θεία σου δυναστεία, καί τά πάντα, ως Θεός, ευφροσύνης επλήρωσας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώ θαύμα, τών απάντων θαυμάτων και νότερον! ότι Παρθένος εν μήτρα, τόν τά σύμπαντα περιέποντα, απειράνδρως, συλλαβούσα, ουκ εστενοχώρησεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ο Θεός, εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Διήνοιξε φάρυγγα ο άδης, καί καταπέπωκέ με, καί ψυχήν επλάτυνεν ο άφρων, αλλ' ο Χριστός, καταβάς ανήγαγε, τήν ζωήν μου ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εάλω ο θάνατος θανάτω, ο γάρ θανών ανέστη, αφθαρσίαν μοι δεδωρημένος, εμφανισθείς, Γυναιξί προσφθέγγεται, τήν χαράν δέ ο αθάνατος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αστέκτου θεότητος χωρίον, η καθαρά νηδύς σου, αναδέδεικται ώ Θεοτόκε, ή αδεώς, ουρανών τά Τάγματα, ατενίσαι ου δεδύνηνται.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πάλαι μέν ηπάτησεν ο όφις, καί εθανάτωσέ με, διά τής προμήτορός μου Εϋας, νύν δέ Αγνή, διά σού ο πλάσας με, εκ φθοράς ανεκαλέσατο.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αβυσσός σε άβυσσον αρρήτως, τής ευσπλαγχνίας Κόρη, εκλεκτήν ανέδειξε θαυμάτων, καί γάρ εκ σού, αστραπή θεότητος, μαργαρίτης Χριστός έλαμψε.

Κοντάκιον Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Ο Σωτήρ καί ρύστης μου, από τού τάφου, ως Θεός ανέστησεν, εκ τών δεσμών τούς γηγενείς, καί πύλας άδου συνέτριψε, καί ως Δεσπότης ανέστη τριήμερος.

Ο Οίκος

Τόν αναοτάντα εκ νεκρών Χριστόν τόν ζωοδότην, τριήμερον εκ τάφου, καί πύλας τού θανάτου σήμερον συνθλάσαντα, τή δυνάμει τή αυτού, τόν άδην τε νεκρώσαντα, καί τό κέντρον τού θανάτου συντρίψαντα, καί τόν Αδάμ σύν τή Εύα ελευθερώσαντα, υμνήσωμεν πάντες οι γηγενείς, ευχαρίστως βοώντες αίνον εκτενώς, Αυτός γάρ ως μόνος κραταιός Θεός, καί Δεσπότης ενέστη τριήμερος.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον, ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον. Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Πρός αφθαρσίαν, η ανθρωπότης ανακέκληται, θείω λουσαμένη αίματι τού Χριστού, ευχαρίστως αναμέλπουσα. Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως ζωηφόρος, ως Παραδείσου ωραιότερος, όντως καί παστάδος πάσης βασιλικής, αναδέδεικται λαμπρότερος, Χριστέ ο τάφος σου, η πηγή τής ημών αναστάσεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό τού Υψίστου, ηγιασμένον θείον σκήνωμα, Χαίρε, διά σού γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε τοίς κραυγάζουσιν. Ευλογημένη σύ εν γυναιξίν, υπάρχεις Πανάμωμε Δέσποινα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εταπείνωσας, εν ξύλω αναρτώμενος, όμμα μετέωρον, καί επηρμένην οφρύν, εις γήν καταβέβληκας, σώσας τόν άνθρωπον υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τή δυνάμει σου, τό κέρας ημών ύψωσον, τών λατρευόντων σοι, ο αναστάς εκ νεκρών, καί άδου κενώσας πρίν, τόν πολυάνθρωπον, πλούτον Δέσποτα, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Ρήσεσι, θείαις επόμενοι, δοξάζομεν μίαν θεότητα, ως εν λαμπάσι τρισίν, ασύγχυτον άτμητον, αίγλην ανέσπερον, τήν φωτίζουσαν, πάσαν τήν κτίσιν ψάλλουσαν, ο Θεός ευλογητός εί.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Νέοι τρείς εν Βαβυλώνι, προσταγμα τυραννικόν, εις φλήναφον θέμενοι, μέσον τού πυρός ανεβόων, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έλκει με πρός υμνωδίαν, πόθου τού παρθενικού, τό πύρ τό εγκάρδιον, βοάν τή Μητρί καί Παρθένω. Ευλογημένη Κύριος, μετά σού τών Δυνάμεων.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπερτέρα τών κτισμάτων, ώφθης ως τόν Ποιητήν, τεκούσα καί Κύριον, διό σοι βοώ Θεοτόκε. Ευλογημένη Κύριος, μετά σού τών Δυνάμεων.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Κυριότητά σε μίαν, σέβων εν αγιασμοίς, τρισίν αδιαίρετον υμνώ, τρισυπόστατε φύσις, Ευλογημένη κράζων σοι, η τό πάν διϊθύνουσα.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Χείρας εκπετάσας εν Σταυρώ, τά έθνη άπαντα επισυνήγαγες, καί μίαν έδειξας Δέσποτα, Εκκλησίαν ανυμνούσάν σε, τοίς επί γής καί ουρανού, συμφώνως ψάλλουσιν. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Λευχείμων ωράθη γυναιξί, τώ απροσίτω φωτί τής Αναστάσεως, καταστραπτόμενος Άγγελος. Τί τόν ζώντα εν τώ τάφω βοών, επιζητείτε ως θνητόν, όντως ηγέρθη Χριστός, ώ βοώμεν. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ μόνη εν πάσαις γενεαίς, Παρθένε Άχραντε, Μήτηρ εδείχθης Θεού, σύ τής θεότητος γέγονας, ενδιαίτημα Πανάμωμε, μή φλογισθείσα τώ πυρί, τού απροσίτου φωτός, όθεν πάντες σέ ευλογούμεν, Μαρία Θεόνυμφε.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τήν άδικον βλέπουσαν σφαγήν σου, η κτίσις κατηφιώσα επωδύρετο, γής ταρασσομένης γάρ, ζόφον ως ιμάτιον, μελαμβαφές ο ήλιος περιεβάλλετο, ημείς δέ σε απαύστως υμνούμεν, καί υπερυψούμεν Χριστέ εις τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο συγκαταβάς μοι μέχρις άδου, καί πάσιν οδοποιήσας τήν Ανάστασιν, αύθις αναβέβηκας, άρας με επ' ώμων σου, καί τώ Πατρί προσήγαγες, όθεν κραυγάζω σοι. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Νούν πρώτον καί αίτιον απάντων, Πατέρα μόνον αναίτιον δοξάζομεν, Λόγον τε τόν άναρχον, Πνεύμα τό Παράκλητον, ένα Θεόν καί Κύριον, καί ποιητήν τού παντός, Τριάδα συμφυή προσκυνούντες, καί υπερυψούντες εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ πλευράς τού Αδάμ πλαστουργήσας σε, εκ τής σής παρθενίας σεσάρκωται, ο τών απάντων Κύριος, όν υμνούντες βοώμεν. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν σκηνή Αβραάμ εθεάσατο, τό εν σοί Θεοτόκε μυστήριον, τόν γάρ Υιόν σου άσαρκον, υπεδέξατο μέλπων. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισαρίθμους Τριάδος διέσωσε, τό τής σής παρθενίας προχάραγμα, εν γάρ παρθένοις σώμασι, κατεπάτουν τήν φλόγα, Κόρη βοώντες. Ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Όλον με ανείληφας όλος, εν συναφεία ασυγχύτω, όλω μοι διδούς ο Θεός μου, τήν σωτηρίαν διά τού πάθους σου, ο εν Σταυρώ υπέμεινας, σωματικώς δι' ευσπλαγχνίαν πολλήν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Οι σοί μαθηταί καθορώντες, ανεωγμένον σου τόν τάφον, καί τάς θεοφόρους σινδόνας, κεκενωμένας τή Αναστάσει σου, σύν τώ Αγγέλω έλεγον. Όντως εγήγερται ο Κύριος!

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Μονάδα μέν θείας ουσίας, αλλ' υποστάσεων Τριάδα, πάντες οι πιστοί προσκυνούμεν, εν ασυγχύτοις ταίς υποστάσεσιν, ισοσθενή ομότιμον, ήν ευσεβούντες μεγαλύνομεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δόλω τής Εδέμ, ερπύσας ο όφις με, είλεν αιχμάλωτον, πρός τήν τού Κρανίου δέ, κρατίστην πέτραν τούτον ηδάφισεν, ο Παντοκράτωρ Κύριος, καθάπερ νήπιον, τής τρυφής δέ, αύθις μοι τήν είσοδον, διά ξύλου Σταυρού ανεπέτασεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Έθου κραταιά, εχθρού οχυρώματα, νύν εις ερήμωσιν, τή παναλκεστάτη δέ, χειρί τόν πλούτον τούτου δι' ήρπασας, εκ κενεώνων άδου με, συναναστήσας Χριστέ, καί τόν πάλαι, άμετρα καυχώμενον, ως γελοίον παιζόμενον έδειξας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίθι τού πτωχού, λαού σου τήν κάκωσιν, επισκεψόμενος, τή συμπαθεστάτη δέ, καί κραταιά σου χειρί δυνάμωσον, τόν σταυροφόρον Άνακτα κατά βλασφήμων εχθρών, εξελέσθαι, σού τήν περιούσιον, κληρουχίαν Χριστέ ως φιλάνθρωπος.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Κρυπτόν θείον άχραντον, εν σοί τελείται εμφανές Μυστήριον, Παρθένε άχραντε, καί γάρ Θεός εκ σού σεσωμάτωται, δι' ευσπλαχνίαν, διό σε ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ορώμεν ως κρίνον σε, τή αλουργίδι, βεβαμμένην Άχραντε, τού θείου Πνεύματος, τών ακανθών εν μέσω εκλάμπουσαν, καί ευωδίας πληρούσαν, τούς σέ γνησίως μεγαλύνοντας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρευστήν προσλαβόμενος, βροτείαν φύσιν, εκ τής σής Πανάμωμε, γαστρός ο άφθαρτος, εν εαυτώ ανέδειξεν, άρρευστον δι' ευσπλαγχνίαν, διό σε ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η πάντων δεσπόζουσα, τών ποιημάτων, τώ λαώ σου δώρησαι, τής νίκης τρόπαια, τόν δυσμενή τεθείσα υπόσπονδον τή Εκκλησία, ίνα σε ως Θεοτόκον μεγαλύνωμεν.

Αίνοι Ήχος δ'

1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.

-- Ο σταυρόν υπομείνας καί θάνατον, καί αναστάς εκ τών νεκρών, παντοδύναμε Κύριε, δοξάζομέν σου τήν Ανάστασιν.

2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.

-- Εν τώ σταυρώ σου Χριστέ, τής αρχαίας κατάρας ηλευθέρωσας ημάς, καί εν τώ θανάτω σου, τόν τήν φύσιν ημών τυραννήσαντα, διάβολον κατήργησας, εν δέ τή Εγέρσει σου, χαράς τα πάντα επλήρωσας, διό βοώμέν σοι, ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

-- Τώ σώ Σταυρώ Χριστέ Σωτήρ, Οδήγησον ημάς επι τήν αλήθειάν σου, καί ρύσαι ημάς, τών παγίδων τού εχθρού, ο αναστάς εκ τών νεκρών, ανάστησον ημάς πεσόντας τή αμαρτία, εκτείνας τήν χείρά σου, φιλάνθρωπε Κύριε, τή πρεσβεία τών Αγίων σου.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

-- Τών Πατρικών σου κόλπων, μή χωρισθείς μονογενές Λόγε τού Θεού, ήλθες επί γής διά φιλανθρωπίαν, άνθρωπος γενόμενος ατρέπτως, καί Σταυρόν καί θάνατον υπέμεινας σαρκί, ο απαθής τή θεότητι, αναστάς δέ εκ νεκρών αθανασίαν παρέσχες τώ γένει τών ανθρώπων, ως μόνος παντοδύναμος.

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,

-- Θάνατον κατεδέξω σαρκί, ημίν αθανασίαν πραγματευσόμενος Σωτήρ, καί εν τάφω ώκησας, ίνα ημάς τού άδου ελευθερώσης, συναναστήσας εαυτώ, παθών, μέν ως άνθρωπος, αλλ' αναστάς ως Θεός. Διά τούτο βοώμεν. Δόξα σοι ζωοδότα Κύριε, μόνε Φιλάνθρωπε.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

-- Πέτραι εσχίσθησαν Σωτήρ, ότε εν τώ Κρανίω ο Σταυρός σου επάγη, έφριξαν άδου πυλωροί, ότε εν τώ μνημείω ως θνητός κατετέθης, καί γάρ του θανάτου καταργήσας τήν ισχύν, τοίς τεθνεώσι πάσιν αφθαρσίαν παρέσχες, τή Αναστάσει σου Σωτήρ. Ζωοδότα Κύριε δόξα σοι.

7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

-- Επεθύμησαν Γυναίκες, ιδείν σου τήν Ανάστασιν, Χριστέ ο Θεός, ήλθε προλαβούσα Μαρία η Μαγδαληνή, εύρε τόν λίθον αποκυλισθέντα τού μνήματος, καί τόν Άγγελον καθεζόμενον καί λέγοντα. Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών, ανέστη ως Θεός, ίνα σώση τά σύμπαντα.

8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

-- Πού εστιν Ιησούς, όν ελογίσασθε φυλάττειν; είπατε Ιουδαίοι, πού εστιν, όν εθήκατε εν τώ μνήματι, τόν λίθον σφραγίσαντες, δότε τόν νεκρόν, οι τήν ζωήν αρνησάμενοι, δότε τόν ταφέντα, ή πιστεύσατε τώ αναστάντι, κάν υμείς σιγήσητε τού Κυρίου τήν Έγερσιν, οι λίθοι κεκράξονται, μάλιστα ο αποκυλισθείς εκ τού μνήματος. Μέγα σου τό έλεος! Μέγα τό μυστήριον τής οικονομίας σου! Σωτήρ ημών δόξα σοι.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

Διά ξύλου ο Αδάμ, Παραδείσου γέγονεν άποικος, διά ξύλου δέ Σταυρού, ο Ληστής Παράδεισον ώκησεν, ο μέν γάρ γευσάμενος, εντολήν ηθέτησε τού ποιήσαντος, ο δέ συσταυρούμενος, Θεόν ωμολόγησε τόν κρυπτόμενον, Μνήσθητί μου βοών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία ότι αυ τοί τόν Θεόν όψονται.

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ, καί τού θανάτου λύσας τήν δύναμιν, καί εξαλείψας ως Θεός, τό καθημών χειρόγραφον Κύριε, Ληστού τήν μετάνοιαν, καί ημίν παράσχου μόνε φιλάνθρωπε, τοίς πίστει λατρεύουσι, Χριστέ ο Θεός ημών, καί βοώσί σοι. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Τό χειρόγραφον ημών, εν τώ Σταυρώ τή λόγχη διέρρηξας, καί λογισθείς εν τοίςνεκροίς, τόν εκείσε τύραννον έδησας, ρυσάμενος άπαντας, εκ δεσμών τού άδου τή Αναστάσει σου, δι' ής εφωτίσθημεν, φιλάνθρωπε Κύριε, καί βοώμέν σοι. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ο σταυρωθείς καί αναστάς, ως δυνατός εκ τάφου τριήμερος, καί τόν πρωτόπλαστον Αδάμ, εξαναστήσας μόνε αθάνατε, καμέ εις μετάνοιαν, επιστρέψαι Κύριε καταξίωσον, εξ όλης καρδίας μου, καί εν θερμή τή πίστει αεί κραυγάζειν σοι. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Δι' ημάς ο απαθής, παθητός εγένετο άνθρωπος, καί εκουσίως εν Σταυρώ, προσηλωθείς ημάς συνανέστησε, διό καί δοξάζομεν, σύν τώ σταυρώ τό Πάθος καί τήν Ανάστασιν, δι' ών ανεπλάσθημεν, δι' ών καί σωζόμεθα ανακράζοντες. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τόν αναστάντα εκ νεκρών, καί τό τού άδου κράτος σκυλεύσαντα, καί οραθέντα γυναιξί, Μυροφόροις λέγοντα, Χαίρετε, πιστοί δυσωπήσωμεν, εκ φθοράς λυτρώσασθαι τάς ψυχάς ημών, κραυγάζοντες πάντοτε, Ληστού τού ευγνώμονος τήν φωνήν πρός αυτόν. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Δόξα...

Τόν Πατέρα καί Υιόν, καί τό Πνεύμα πάντες τό Άγιον, ομοφρόνως οι πιστοί, δοξολογείν αξίως ευξώμεθα, Μονάδα θεότητος, εν τρισίν υπάρχουσαν υποστάσεσιν, ασύγχυτον μένουσαν, απλήν αδιαίρετον καί απρόσιτον, δι' ής εκλυτρούμεθα, τού πυρός τής κολάσεως.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν Μητέρα σου Χριστέ, τήν εν σαρκί ασπόρως τεκούσάν σε, καί Παρθένον αληθώς, καί μετά τόκον μείνασαν άφθορον, αυτήν σοι προσάγομεν, εις πρεσβείαν Δέσποτα πολυέλεε, πταισμάτων συγχώρησιν, δώρησαι πάντοτε τοίς βοώσί σοι. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.