Στιχηρά Προσόμοια Σταυρώσιμα

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Ότε σε σταυρούμενον, η κτίσις πάσα εώρακεν, ηλλοιούτο καί έτρεμεν, η γή δέ εσείετο, οληκλονουμένη, μακρόθυμε Λόγε, τό καταπέτασμα ναού, φόβω εσχίσθη υβριζομένου σου, καί πέτραι διερράγησαν, από τού φόβου καί ήλιος, τάς ακτίνας συνέστειλε, ποιητήν σε γινώσκοντα.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ρήγνυται χειρόγραφον, τό απ' αιώνος νυγείσης σου, τής πλευράς πολυέλεε, Αδάμ τού προπάτορος, καί η απωσμένη, φύσις τών ανθρώπων, ρανίσιν αίματος τού σού, καθαγιάζεται ανακράζουσα. Δόξα τή δυναστεία σου, δόξα τή θεία σταυρώσει σου, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Πώς ο ανομώτατος, δήμος τολμά κατακρίναί σε, τόν Κριτήν τόν αθάνατον, τόν νόμον χαράξαντα, εν ερήμω πάλαι, Μωσή τώ θεόπτη; πώς επί ξύλου τήν ζωήν, τήν τών απάντων ορώντες θνήξασαν, ουδόλως επτοήθησαν, ουδ' επί νούν ελογίσαντο, ότι σύ μόνος Κύριος, καί Δεσπότης τής κτίσεως;

Έτερα τής Θεοτόκου όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Δαιμόνων κλονούμενον, ταίς προσβολαίς καί εις βάραθρον, απωλείας ωθούμενον, οικτείρησον Δέσποινα, καί στερέωσόν με, αρετών εν πέτρα καί τάς βουλάς τών δυσμενών, διασκεδάσασα καταξίωσον, ποιείν με τά προστάγματα, τού σού Υιού καί Θεού ημών, όπως τύχω αφέσεως, εν ημέρα τής κρίσεως.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Λησταίς περιέπεσα, τοίς μιαιφόνοις Πανάμωμε, καί τό άφθαρτον ένδυμα, τής άνω λαμπρότητος, ταίς τούτων εφόδοις, εξεδύθην Κόρη, καί υπ' αυτών ανηλεώς, ετραυματίσθην καί καταβέβλημαι, εν τόπω τής κακώσεως, ημιθανής αλλά πρόφθασον, Καί τήν χείρά σου έκτεινον, καί ανάστησον δέομαι.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Εν κλίνη κατάκειμαι, τής αμελείας Πανάμωμε, καί ραθύμως διέρχομαι, τόν βίον καί δέδοικα, τόν τής τελευτής μου, καιρόν Θεοτόκε, μή ώσπερ λέων αφειδώς, διασπαράξη ο όφις ο τήν ταπεινήν μου ψυχήν, παμπόνηρος, διό τή σή αγαθότητι, πρό τού τέλους προφθάσασα, πρός μετάνοιαν, έγειρον.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Ιδών σε ο ήλιος, καί η σελήνη φιλάνθρωπε, επί ξύλου κρεμάμενον, ακτίνας απέκρυψαν, τής δικαιοσύνης, Ήλιε Χριστέ μου, καί τά θεμέλια τής γής, διεδονήθη φόβω τού κράτους σου, η Μήτηρ σου τά σπλάγχνα δέ, τιτρωσκομένη εβόα σοι. Ιησού υπεράγαθε, δόξα τή ευσπλαγχνία σου.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Όπλον αήττητον Χριστέ, τόν Σταυρόν σου ημίν δέδωκας, καί εν τούτω νικώμεν, τάς προσβολάς τού αλλοτρίου.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Πάντοτε έχοντες Χριστέ, τόν Σταυρόν σου εις βοήθειαν, τάς παγίδας τού εχθρού, ευχερώς καταπατούμεν.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Ο ενδοξαζόμενος, εν ταίς μνείαις τών Αγίων σου, Χριστέ ο Θεός, υπ' αυτών δυσωπούμενος, κατάπεμψον ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ο εξ Υψίστου κληθείς

Μή εποδύρου μου Μήτερ καθορώσα, εν ξύλω κρεμάμενον, τόν σόν Υιόν καί Θεόν, τόν εφ' υδάτων κρεμάσαντα, τήν γήν ασχέτως, καί πάσαν κτίσιν δημιουργήσαντα, καί γάρ αναστήσομαι, καί δοξασθήσομαι, καί τά τού Άδου βασίλεια, συντρίψω σθένει, καί αφανίσω τούτου τήν δύναμιν, καί τούς δεσμίους εκλυτρώσομαι, τής αυτού κακουργίας ως εύσπλαγχνος, καί Πατρί τώ ιδίω, προσαγάγω ως φιλάνθρωπος.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος δ'

Εξηγόρασας ημάς, εκ τής κατάρας τού νόμου, τώ τιμίω σου αίματι, τώ Σταυρώ προσηλωθείς, καί τή λόγχη κεντηθείς, τήν αθανασίαν επήγασας ανθρώποις. Σωτήρ ημών δόξα σοι.

Αυτόμελον

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ εκουσίως, τή επωνύμω σου καινή πολιτεία, τούς οικτιρμούς σου δώρησαι Χριστέ ο Θεός, εύφρανον εν τή δυνάμει σου, τούς πιστούς Βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά τών πολεμίων, τήν συμμαχίαν έχοιεν τήν σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον

Τήν εθελούσιον σφαγην τού Δεσπότου, κατανοούσα η Άγνη καί Παρθένος, οδυρομένη έλεγε δακρύουσα. Τέκνον ποθεινότατον, πώς θανείν ηρετίσω; πώς δέ τεθανάτωσαι, τών κακούργων εν μέσω, ο κατά φύσιν δίκαιος Θεός; Δοξολογώ σου, Υιέ τό μακρόθυμον.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ταχύ προκατάλαβε, πρίν δουλωθήναι ημάς, εχθροίς βλασφημούσί σε, καί απειλούσιν ημίν, Χριστέ ο Θεός ημών, άνελε τώ Σταυρώ σου, τούς ημάς πολεμούντας, γνώτωσαν πώς ισχύει, Ορθοδόξων η Πίστις, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Όμοιον

Σταυρώ σε προσήλωσαν, οι Ιουδαίοι Σωτήρ, δι' ού εκ τών εθνών ημάς, ανεκαλέσω ποτέ, Χριστέ ο Θεός ημών, έτεινας τάς παλάμας, εν αυτώ τή βουλή σου, λόγχη δέ τήν πλευράν σου, κατεδέξω νυγήναι, τώ πλήθει τών οικτιρμών σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον

Παρθένε Πανάμωμε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, ρομφαία διήλθέ σου, τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόν Υιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη, δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων, ημίν δωρήσασθαι.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ταχύ προκατάλαβε

Σταυρόν καί τόν θάνατον, υπέρ ημών αγαθέ, δι' άμετρον έλεος, εκών υπέμεινας, καί κρίσιν τήν άδικον, όπως τής καταδίκης, καί αρχαίας κατάρας, πάντας ελευθερώσης, τούς απάτη φθαρέντας, διό σου προσκυνούμεν, Λόγε τήν Σταύρωσιν.

Μαρτυρικόν

Σήμερον τά τών Αγγέλων στρατεύματα, εν τή μνήμη τών Αθλοφόρων παραγέγονε, τάς τών πιστών διανοίας φωτίσαι, καί τήν οικουμένην τή χάριτι φαιδρύναι, δι' αυτών ο Θεός δυσωπούμενος, δώρησαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ταχύ προκατάλαβε

Σταυρώ σε υψούμενον, ως εθεάσατο η Άχραντος Μήτηρ σου, Λόγε Θεού μητρικώς, θρηνούσα εφθέγγετο. Τί τό καινόν καί ξένον, τούτο θαύμα Υιέ μου πώς η ζωή τών όλων, ομιλείς τώ θανάτω; ζωώσαι τούς θανόντας, θέλων ως εύσπλαγχνος;

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς.

Σταυρώ παγείς ο Χριστός, τήν πλάνην λύει. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ο Ειρμός

Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή βασιλίδι Μητρί, καί Οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρώ διεπέτασας, θείας παλάμας μακρόθυμε, καί τόν απολλύμενον, κόσμον εκάλεσας, πρός επίγνωσιν, τού κράτους σου οικτίρμον, όθεν μεγαλύνομεν, τήν ευσπλαγχνίαν σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τόν όφιν ανύψωσεν, ο Μωϋσής εικονίζοντα, τήν θείαν σου σταύρωσιν, Λόγε προάναρχε, δι' ής πέπτωκεν, ο ιοβόλος όφις, τού πτώματος πρόξενος, Αδάμ γενόμενος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγίων λαμπρότητας, νύν κατοικείν ηξιώθητε, ασάλευτον Μάρτυρες, παραλαβόντες σαφώς, ως εδήλωσεν, ο Παύλος Βασιλείαν, καί δόξης συμμέτοχοι, Χριστού γεγόνατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υψούμενα κύματα, τών ανυποίστων κολάσεων, υμών ουκ εβύθισε, τό σκάφος Μάρτυρες, κυβερνήσει γάρ, τού πάντων Βασιλέως, λιμένας εφθάσατε, τής αναπαύσεως.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρομφαία ως έφησεν, ο Συμεών τήν καρδίαν σου, διήλθεν ως έβλεψας, Χριστόν σταυρούμενον, μόνον Δέσποινα, νυττόμενον τή λόγχη, όθεν αλαλάζουσα, πόνους υπέφερες.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου

Ποίημα Θεοφάνους

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο ών φύσει ακτιστος, καί τώ Πατρί συναϊδιος, καί χρόνων υπέρτερος, καί προαιώνιος, εκ σού Δέσποινα, κτιστός καί υπό χρόνον, ως άνθρωπος γίνεται, σώζων τόν άνθρωπον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ μόνη Θεόνυμφε, τόν εν υψίστοις καθήμενον, αγκάλαις εβάστασας, σάρκα γενόμενον, σύ γάρ πέφηνας, εκ πάντων τών αιώνων, δοχείον επάξιον, τού Παντοκράτορος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαρίαν τήν Άχραντον, δεύτε υμνήσωμεν άπαντες, ως μόνην κυήσασαν, Χριστόν τόν Κύριον, τόν καινίσαντα, τήν ανθρωπίνην φύσιν, Παρθένον τε μείνασαν αδιαλώβητον.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ως πρόβατον είλκε πρός σφαγήν σε, λαός ο παράνομος Χριστέ, Αμνόν Θεού υπάρχοντα, καί θέλοντα λυτρώσασθαι, λύκου πικρού τά πρόβατα, ά φιλανθρώπως ηγάπησας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Παρέστης κριτός κριτή αδίκω, ο κρίνων δικαίως πάσαν γήν, καί ήνεγκας ραπίσματα, ελευθερώσαι θέλων με, δεδουλωμένον Κύριε, τώ πονηρώ κοσμοκράτορι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αθλήσαντες Άγιοι νομίμως, ανόμους ησχύνατε εχθρούς, καί γνώμη θανατούμενοι, διά τήν πάντων έγερσιν, τόν τού θανάτου πρόξενον, κατεπαλαίσατε δράκοντα.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γήθεν ανυψώθησαν ευκλείας, ήδη επιβάντες αληθούς, μαρτυρικώς οι Μάρτυρες, καί ταίς αϋλοις Τάξεσιν, οι υλικοί ηνώθησαν, χαράς αρρήτου πληρούμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ σού η ανάπλασις τής Εύας, ωράθη Παρθένε αληθώς, Θεός σαρκί τικτόμενος, καί εν Σταυρώ υψούμενος, καί καταράσσων δαίμονας, θεοχαρίτωτε Δέσποινα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ου γάρ εστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο διαπλάσας, κατ' αρχάς εκ χοός με τόν άνθρωπον, πλαστουργείται δι' εμέ, εν τή γαστρί σου Πανάμωμε, τήν πάλαι κατάπτωσιν, επανορθούμενος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κράτος θανάτου, καί κατάρας αρχαίας απόφασιν, συλλαβούσα τήν ζωήν, Θεογεννήτορ κατήργησας, διό σου τήν άχραντον, σέβομεν γέννησιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ προστασίαν, ασφαλή Θεομήτορ κεκτήμεθα, τάς ελπίδας επί σοί, ανατιθέντες σωζόμεθα, πρός σέ καταφεύγοντες, περιφρουρούμεθα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν τεκούσαν, τόν Θεόν Θεοτόκον δοξάζομεν, τώ γεννήματι τώ σώ, προσηγορίαν αρμόζοντες, καί κλήσιν κατάλληλον, Πάναγνε Δέσποινα.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα απολύσης με εκ τών δεσμών, τών τής αμαρτίας φιλάνθρωπε, εθελουσίως εδεσμεύθης καί Σταυρώ, ώσπερ κακούργος τέθνηκας. Δόξα τή πολλή ευσπλαγχνία σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Στίγματα υπήνεγκας Λόγε Θεού, καί τόν επονείδιστον θάνατον, αθανατίζων, τήν ουσίαν τών βροτών, θανατωθείσαν πάθεσι. Δόξα τή πολλή ευσπλαγχνία σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τήν αγαλλίασιν τήν τού Θεού, μέλλοντες κληρούσθαι εν Πνεύματι, τώ Παναγίω, αγαλλόμενοι ψυχή, τούς αικισμούς υπήνεγκαν, καί τόν βιαιότατον θάνατον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χείρας αφαιρούμενοι καί κεφαλάς, γλώσσάν τε κοπτόμενοι Μάρτυρες, τήν θεολόγον, καί στερούμενοι φωτός, καί μεληδόν τεμνόμενοι, άτμητοι Χριστώ διεμείνατε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρήγνυται χειρόγραφον τό τού Αδάμ, λόγχη νυττομένου σου Δέσποτα, η Θεοτόκος, ανεβόα τώ Σταυρώ, παρισταμένη Κύριε, καί Οδυνηρώς αλαλάζουσα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας, δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραιώθης υπέρ πάσαν, των Αγγέλων ευπρέπειαν, ως τεκούσα τούτων, Κόρη ποιητήν τε καί Κύριον, εκ σών αχράντων αιμάτων σωματούμενον, τόν ρυόμενον, πάντας αυτόν τούς δοξάζοντας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρύπον πάντα τής προτέρας, αποθέμενοι βρώσεως, τής ζωής τόν άρτον, τόν εξ ουρανού σιτιζόμεθα, τόν εκ τής γής τής Παρθένου ανατείλαντα, ήν ως πρόξενον, τών αγαθών ανυμνήσωμεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η αγία Θεοτόκος, η σκηνή η αμόλυντος, τού φωτός η πύλη, τράπεζα καί στάμνος η πάγχρυσος, τό αλατόμητον όρος καί κατάσκιον, η χωρήσασα, τόν πλαστουργόν μακαρίζεται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαρισμάτων σου τά ρείθρα, καί πηγαί τών ιάσεων, καί τού θείου πλούτου, αί διανομαί διαδίδονται, ζωαρχικής εκ παλάμης Θεονύμφευτε, τού τεχθέντος, εκ τής σής γαστρός Παντοκράτορος.

Ωδή ε'

Ο ΕΙρμός

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ιδών σε ο ήλιος, επί Σταυρού υψούμενον, Δέσποτα συνέστειλεν ακτίνας, φαίνειν μή σθένων, σού Σώτερ δύναντος, καί φωταγωγούντος τούς νυκτί, τής πλάνης καθεύδοντας, προσκυνούντας τό κράτος σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρούσαι καί σώζεις με, δι' ευσπλαγχνίαν Κύριε, όξους καί χολής δέχη τήν γεύσιν, τής ενηδόνου, απολυτρούμενος, γεύσεως ημάς ως αγαθός, δι' ής ηπατήθημεν, καί φθορά υπεπέσαμεν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τής πλάνης ελύσατε, χειμώνα θείοι Μάρτυρες, Πνεύματος αγίου επιθάλψει, καί πρός τό έαρ, τής αναπαύσεως, χαίροντες εφθάσατε ομού, πάντων προϊστάμενοι, υπαρχόντων εν θλίψεσιν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όμβροις θείου αίματος, τήν γήν πάσαν ηρδεύσατε, εναποξηράναντες τούς όμβρους, τής αθεϊας, άγιοι Μάρτυρες, όθεν πρός τό ύδωρ τής ζωής, νύν κατεσκηνώσατε, υπέρ πάντων πρεσβεύοντες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σαρκί όν εκύησας, Χριστόν θεοχαρίτωτε, ξύλω αναρτώμενον ως είδες, θρήνων επλήσθης, καί τό μακρόθυμον, τούτου κατεπλήττου αληθώς, όθεν εμεγάλυνες, τήν αυτού συγκατάβασιν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ασεβείς ουκ όψονται, τήν δόξαν σου Χριστέ, αλλ' ημείς σε μονογενές, πατρικής απαύγασμα, δόξης θεότητος, εκ νυκτός ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ανατείλας Ήλιος εκ σού ο νοητός, τηλαυγείς τάς μαρμαρυγάς, τής αυτού θεότητος, πάσιν εφήπλωσε, Θεοτόκε Δέσποινα, διό πάντες σε δοξάζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αληθή Θεόν ημίν τεκούσαν σαρκικώς, Πατρός τόν μονογενή, Θεοτόκον πάναγνον, σέ ονομάζομεν, τήν φωνήν κατάλληλον, προσαρμόζοντες τώ τόκω σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συμφυής καί σύμμορφος υπάρχων τώ Πατρί, ο Υιός ο μονογενής, τοίς ανθρώποις γέγονεν, θέλων ομόφυλος, σαρκωθείς ο Ύψιστος, εκ γαστρός σου Μητροπάρθενε.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα, Θεόν δοξάζοντες.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τοίς πόνοις ούς περ υπέμεινας, σταυρούμενος τούς πόνους κατέπαυσας, τής ανθρωπότητος, καί πρός τήν άπονον άπαντας, διαγωγήν μετάγεις, εύσπλαγχνε Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ηλίου σέλας εκρύπτετο, ναού δέ η φαιδρότης ερρήγνυτο, γή κατεσείετο, πέτραι σύν φόβω εσχίζοντο, επί Σταυρού τόν Κτίστην, οράν μή σθένουσαι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεκρός ο όφις εγένετο, βασάνοις νεκρουμένους Θεώμενος, τούς θείους Μάρτυρας, καί τήν ζωήν τήν αιώνιον, κληρονομούντας όντως, τή θεία χάριτι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πολλάς βασάνους υπέστητε, πολλών καί τών επάθλων ετύχετε, πολυαρίθμητα, πλήθη Μαρτύρων αείζωα, διό τά τών κακών μου, πλήθη μειώσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λιμήν γενού μοι Πανάμωμε, πελάγει τών δεινών θαλαττεύοντι, η ναυαγήσασαν, πάσαν τήν φύσιν τώ τόκω σου, Θεογεννήτορ Κόρη, νύν διασώσασα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού βασιλεύ τών δυνάμεων.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγνείας σε, καθαρόν ευρηκώς ενδιαίτημα, εν γαστρί σου, καθαρώς ο Δεσπότης εσκήνωσεν, εκκαθάραι θέλων, τών ανθρώπων Παρθένε τό φύραμα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ουράνωσας, γεωθείσαν τήν φύσιν Πανάμωμε, τών ανθρώπων, καί φθαρείσαν αυτήν εκαινούργησας, διά τούτο μόνην, ασιγήτοις φωναίς σε γεραίρομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συνέλαβες, εν γαστρί Θεομήτορ τόν άναρχον, Θεόν Λόγον, δι' ημάς τούς ανθρώπους γενόμενον, καθ' ημάς ατρέπτως, εν δυσί γνωριζόμενον φύσεσιν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ουκ ελάτρευσαν, τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ανετράπη, ο πολέμιος καί βέβληται, πτώμα εξαίσιον, ανυψωθέντος Χριστού, εν ξύλω, καί σέσωσται, ο πρίν κατάκριτος, εκβοών αυτώ, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νεκρωθέντα, διά ξύλου με εθέωσας, θανών εν ξύλω Χριστέ, καί θείοις τραύμασι σοίς, ιάσω τά τραύματα, τά τής καρδίας μου. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηφανίζετο, τά σώματα πληττόμενα, απείροις μάστιξιν, αλλ' όντως τό ευπρεπές, ψυχής ωραιότερον, υμών εδείκνυτο, Χριστομάρτυρες, αεί βοώντων. Κύριε, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ναυαγήσας, ο πολέμιος τοίς αίμασιν, υμών απώλετο, σύν μυριάσιν αυτού, υμείς δέ πανεύφημοι, Μάρτυρες χαίροντες, ανεμέλπετε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νύμφη άμωμος, παλάτιον τού κτίσαντος, θρόνος πυρίμορφος, καί αγεώργητος γή, εδείχθης Πανάμωμε, όθεν βοώμέν σοι. Χαίρε Δέσποινα, η τούς βροτούς Θεώσασα, θεϊκή κυοφορία.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο διασώσας εν πυρί, τούς Αβραμιαίους σου Παίδας, καί τούς Χαλδαίους ανελών, οίς αδίκως δικαίους ενήδρευσαν, υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ανακαλούμενος ημάς, αιχμαλωτισθέντας Παρθένε, ο Λόγος ο ών εν αρχή, εν γαστρί σου σκηνώσας σεσάρκωται, ο φιλάνθρωπος Κύριος, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογημένος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη εφάνης νοητή, τής Ανατολής τής εξ ύψους, επιφανείσης επί γής, τοίς ανθρώποις εκ σού Θεονύμφευτε, υπέρ λόγον καί έννοιαν, τού Θεού τού τών Πατέρων ευλογημένου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πεποικιλμένη αρεταίς, τού παμβασιλέως παρεστης, εκ δεξιών τού εκ τών σών, σαρκωθέντος αιμάτων Ανύμφευτε, εκτενώς ικετεύουσα, λυτρωθήναι από πάσης ημάς ανάγκης.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρήξον πταισμάτων τάς σειράς, τή σή μητρική παρρησία, τών ευσεβώς τε καί πιστώς, μελωδούντων Παρθένε τώ Τόκω σου. Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λύεις τών δεσμών με τών χρονίων, εν χρόνω ο άχρονος γενόμενος, δεθείς δέ θελήματι, καί τόν υπερήφανον, δεσμοίς αλύτοις Δέσποτα, παραπεμψάμενος, σώζεις με Σταυρώ καί τώ πάθει, όθεν ευλογώ σε, Χριστέ εις τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υψώθης εν ξύλω εκουσίως, καί πάσαν τήν κτίσιν συνανύψωσας, Λόγε υπερύμνητε, άναρχε αόρατε, ο τάς αρχάς του σκότους τε, καί εξουσίας Χριστέ, τώ πάθει σου παραδειγματίσας, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επέβητε αίμασιν οικείοις, ώς άρματι Μάρτυρες παγκόσμιοι, καί πρός υπερκόσμια, ήρθητε σκηνώματα, παρά Χριστού επάξια, γέρα λαμβάνοντες, καί Κύριον υμνείτε βοώντες, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ικρίω υψούμενοι καί βόθρω, ριπτόμενοι θηρσί τε διδόμενοι, πυρί τε καί ύδατι, διαμεριζόμενοι, οι αθλοφοροι Μάρτυρες, χαίροντες έψαλλον. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιδούσα υπνώσαντα εν ξύλω, τόν πάσιν εγρήγορσιν παρέχοντα, θείαν καί σωτήριον, Μήτηρ η Πανάμωμος, αλαλαγμώ ωδύρετο καί ανεκραύγαζε. Τί τούτο τό καινότατον θαύμα; ο ζωοποιήσας, τά πάντα θνήσκει θέλων.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απάσαις απρόσιτος υπάρχων, ο Κτίστης ταίς ανωτέραις Κόρη τάξεσιν, ώκησε τήν μήτραν σου, άφλεκτον τηρήσας σε, καί μετά τόκον ώ νύν κραυγάζομεν. Τόν άφθορον, Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μώμων καθαρά καί μολυσμάτων, καί πάσης αγιωσύνης ούσα τέμενος, Λόγον τόν πανάγιον, πάντας αγιάζοντα, καί τώ Πατρί συνάναρχον, εκυοφόρησας, διό σε τήν Παρθένον υμνούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στόματι καί γνώμη Θεοτόκον, φρονούντες ομολογούμέν σε Πανάμωμε, τέτοκας γάρ Πάναγνε, σάρκα περιθέμενον, τόν Ποιητήν καί Κύριον, καί Βασιλέα Χριστόν, διό σε τήν Παρθένον υμνούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν κιβωτόν τήν παναγίαν, τήν επισκιαζομένην θείω Πνεύματι, τήν τόν προαιώνιον, Λόγον καί αϊδιον, δι' ευσπλαγχνίαν άφατον, ενανθρωπήσαντα, τεκούσαν Θεοτόκον υμνούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίστασο κριτός, ο κρίναι τά σύμπαντα, μέλλων φιλάνθρωπε, στέφος ανεδήσω δέ, εθελουσίως, Σώτερ ακάνθινον, παρακοής τήν άκανθαν, Χριστέ προθέλυμνον, υπεκτίλλων, πάσιν εμφυτεύων τε, τήν τής σής ευσπλαγχνίας επίγνωσιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ω πώς ο λαός, ο άδικος δίκαιον, όντα καί άμεμπτον, φθόνω σκοτιζόμενος, σέ φωτοδότα, Σταυρώ προδίδωσιν! ού περ τό πάθος ήλιος, Ορών σκοτίζεται, καί φαιδρότης, Ναού διαρρήγνυται, καί δονείται τής γής τά θεμέλια.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύμμορφοι παθών, Χριστού χρηματίζετε, άγιοι Μάρτυρες, καί συγκληρονόμοι δέ, τής βασιλείας, καί τής λαμπρότητος, διό φωταγωγήσατε, τούς υμνωδούς υμών, αμαρτίας, ζόφου απαλλάττοντες, καί ποικίλων σοφοί περιστάσεων.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ήδη πρός αυτά, σοφοί τά ουράνια, κατεσκηνώσατε, δόξης τε λαβόμενοι, τής αϊδίου, καί ταίς μεθέξεσι, ταίς ιεραίς Θεούμενοι, μέμνησθε πάν πίστει τήν των ημών, τών τιμώντων, πανίερον, καί σεπτήν υμών μνήμην πανεύφημοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώτισον Αγνή, τούς πόθω υμνούντάς σε, καί μεγαλύνοντας, λύσον τών παθών ημών, τό σκότος Κόρη, παύσον τόν κλύδωνα, τού πονηρού τά σκάνδαλα, εκ μέσου ποίησον, τούς τής Άγαρ, γόνους καθυπόταξον, Βασιλεί ευσεβεί ταίς πρεσβείαις σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άνθρακα τόν νοητόν Αγνή θεόνυμφε, Ησαϊας όν τεθέαται, φέρεις αγκάλαις Θεοτόκε, μορφή τή ημετέρα ενούμενον, καί κόσμω σωτηρίαν πυρσεύοντα, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύμβολα Πανάμωμε τής σής γεννήσεως, οι Προφήται προεκήρυξαν, πόρρωθεν ταύτα μυηθέντες καί θεία επιπνοία τού Πνεύματος, τώ κόσμω διαπρυσίως κηρύξαντες, ών τάς εκβάσεις νύν θαυμάζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραίος τώ κάλλει ο καρπός καί έκλαμπρος, παρά πάντας τής κοιλοίας σου, σύ γάρ Παρθένε Θεοτόκε, Θεόν σεσαρκωμένον εγέννησας φανέντα, διά τό σώσαι τόν άνθρωπον, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Απόστιχα τών Αίνων Σταυρώσιμα

Τείχος ημίν γένοιτο ο Σταυρός σου, Ιησού Σωτήρ ημών, άλλην γάρ ελπίδα οι πιστοί ουκ έχομεν, ειμή σέ τόν εν αυτώ σαρκί προσηλωθέντα, καί παρέχοντα ημίν τό μέγα έλεος.

Αυτόμελον

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Έδωκας σημείωσιν, τοίς φοβουμένοις σε Κύριε, τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον, δι' ού εθριάμβευσας, τάς αρχάς τού σκότους, καί τάς εξουσίας, καί επανήγαγες ημάς, εις τήν αρχαίαν μακαριότητα, διό σου τήν φιλάνθρωπον, οικονομίαν δοξάζομεν, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τίς ουκ εξίσταται ορών, άγιοι Μάρτυρες, τόν αγώνα τόν καλόν, όν ηγωνίσασθε; πώς εν σώματι όντες, τόν ασώματον εχθρόν ετροπώσασθε; Χριστόν ομολογήσαντες, τώ Σταυρώ οπλισάμενοι, όθεν επαξίως ανεδείχθητε, δαιμόνων φυγαδευταί, καί βαρβάρων πολέμιοι, απαύστως πρεσβεύοντες, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ως γενναίον έν Μάρτυσι

Ως εώρακε Κύριε, η Παρθένος καί Μήτηρ σου, εν Σταυρώ κρεμάμενον, εξεπλήττετο, καί ατενίζουσα έλεγεν. Υιέ ποθεινότατε, πώς εν ξύλω τού Σταυρού, ανηρτήθης μακρόθυμε; πώς τάς χείράς σου, καί τούς πόδας σου Λόγε προσηλώθης, υπ' ανόμων καί τό αίμα, τό σόν εξέχεας Δέσποτα;

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά ξύλου ο Αδάμ, Παραδείσου γέγονεν άποικος, διά ξύλου δέ Σταυρού, ο Ληστής Παράδεισον ώκησεν, ο μέν γάρ γευσάμενος, εντολήν ηθέτησε τού ποιήσαντος, ο δέ συσταυρούμενος, Θεόν ωμολόγησε τόν κρυπτόμενον. Μνήσθητί μου βοών εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Καθορώσαι σε Σταυρώ, τεταμένον μόνε Μακρόθυμε, αι Δυνάμεις ουρανών, απορούσαι τρόμω εξίσταντο, η γή εκυμαίνετο, καί φωστήρων κάλλος εναπεσβέννυτο. Αδάμ ο κατάκριτος, αδίκως φιλάνθρωπε κρινομένου σου, εδικαιούτο υμνών σου τήν αγαθότητα.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Εν τώ Κρανίω υψωθείς, τού εχθρού τήν κάραν συνέτριψας, επί ξύλου δέ θανών, τούς καρπώ τού ξύλου τεθνήξαντας, εζώωσας Δέσποτα, καί Παραδείσου πολίτας έδειξας, απαύστως υμνούντάς σε, Χριστέ ο Θεός ημών καί βοώντάς σοι. Μνήσθητι καί ημών εν τή Βασιλεία σου.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ώσπερ όπλον τόν Σταυρόν, αναλαβόντες άγιοι Μάρτυρες, πρός παράταξιν εχθρών, λογισμώ γενναίω εξήλθετε, καί τούτους ολέσαντες, αφθαρσίας στέφανον ανεδήσασθε, καί δόξης ετύχετε, καί θείας λαμπρότητος αξιάγαστοι, όθεν πίστει υμάς πάντες μακαρίζομεν.

Δόξα...

Ίνα δείξης εμφανώς, τήν πρός ημάς Σωτήρ ευσπλαγχνίαν σου, προσηλώθης τώ Σταυρώ, ο Πατρί συνών καί τώ Πνεύματι, καί σπόγγον καί κάλαμον, εμπαιγμούς καί μάστιγας καθυπέμεινας, βουλόμενος ρύσασθαι, πυρός αιωνίζοντος τούς κραυγάζοντας.

Μνήσθητι καί ημών εν τή Βασιλεία σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο αχώρητος παντί, αστενοχωρήτως κατώκησε, τήν αγίαν σου νηδύν, Θεογεννήτορ Άχραντε Δέσποινα, καί ξύλω νεκρούμενος, τήν ζωήν τώ κόσμω επήγασεν. Αυτόν ούν ικέτευε, νεκρώσαι τό φρόνημα τής σαρκός ημών, καί σώσαι ημάς πάντας ως φιλάνθρωπος.