Στιχηρά Προσόμοια Σταυρώσιμα

Ήχος γ'

Μεγάλη τού Σταυρού σου Κύριε

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Η Κτίσις ηλλοιώθη Λόγε τή Σταυρώσει σου, ο ήλιος ακτίνας, συνέστειλε τώ φόβω, καί ναού τό καταπέτασμα εσχίσθη, καί πάς πιστός σέσωσται, όθεν δοξάζομεν, σού τόν άμετρον πλούτον.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ο σάρκα τήν ημών δι' οίκτον προσλαβόμενος, Θεός τε καί Δεσπότης, τώ ξύλω προσεπάγη, καί ανύψωσεν ημάς κατερραγμένους, ανυψωθείς σώματι, ώσπερ ηυδόκησε, διά σπλάγχνα ελέους.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ρανίδες θεορρύτου αίματος καί ύδατος, ανε πλασαν τόν κόσμον, χυθείσαι εκ πλευράς σου, τώ μέν ύδατι εκπλύνεις, ως οικτίρμων, πάντων τάς αμαρτίας Κύριε, τώ δέ αίματι, τήν συγχώρησιν γράφεις.

Στιχηρά τής Θεοτόκου όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Εν κλίνη κατακείμενος τής άμελείας μου, τόν τής ζωής μου χρόνον, ραθύμως εξετέλεσα, καί πτοούμαι τής εξόδου μου τήν ώραν, αλλά τή σή πρεσβεία εγείρασα, σώσόν με πρός μετάνοιαν Κόρη.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Τό άλγος τής, καρδίας μου Αγνή θεράπευσον, καί στήσον τού νοός μου, τήν πλάνην καί αξίωσον, καθαρά σε ανυμνείν καρδία, καί εξαιτείσθαι χάριν, ευρείν καί έλεος, εν ημέρα τής δίκης.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Απόθου ταπεινή ψυχή μου τά δυσβάστακτα, φορτία τής κακίας, καί πρόσελθε δακρύουσα, καί βοώσα. Τόν ζυγόν αγνή Παρθένε με αξίωσον, τόν ελαφρόν βαστάζειν, τού Υιού καί Θεού σου.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Ρομφαία τήν καρδίαν σου, διήλθε Πάναγνε, ηνίκα τόν Υιόν σου, επί σταυρού προσέβλεψας, καί εβόας. Μή άτεκνόν με δείξης, Υιέ μου καί Θεέ μου, ο συντηρήσας μετά τόκον παρθένον.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Τόν Σταυρόν σου προσκυνώ, Χριστέ τόν τίμιον, τόν φύλακα τού κόσμου, τήν σωτηρίαν ημών τών αμαρτωλών, τό μέγα ιλαστήριον, τού Βασιλέως τό νίκος, τό καύχημα πάσης τής οικουμένης.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Ξύλον παρακοής τώ κόσμω θάνατον εβλάστησε, τό δέ ξύλον τού Σταυρού, ζωήν καί αφθαρσίαν, διό σε προσκυνούμεν, τόν σταυρωθέντα Κύριον, σημειωθήτω εφ' ημάς τό φώς τού προσώπου σου.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Προφήται καί Απόστολοι Χριστού, καί Μάρτυρες, εδίδαξαν υμνείσθαι, Τριάδα ομοούσιον, καί εφώτισαν τά έθνη τά πεπλανημένα, καί κοινωνούς Αγγέλων εποίησαν, τούς υιούς τών ανθρώπων.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Μεγάλη τού Σταυρού σου

Σταυρώ σε αναρτώμενον, Χριστέ μου ως εώρακεν, Αμνάς η σέ τεκούσα, η άμωμος καί Μήτηρ σου, ωλοφύρετο κλαυθμώ καί ανεβόα. Μή με δείξης άτεκνον, ήν εφύλαξας αγνήνκαί μετά τόκον.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος γ'

Σταυρός επάγη επί γής, καί ήψατο τών ουρανών, ουχ ως τού ξύλου φθάσαντος τό ύψος, αλλά σού τού εν αυτώ πληρούντος τά σύμπαντα, Κύριε δόξα σοι.

Εν κυπαρίσσω καί πεύκη καί κέδρω, υψώθης ο Αμνός τού Θεού, ίνα σώσης τούς εν πίστει προσκυνούντας, τήν εκούσιόν σου Σταύρωσιν. Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ράβδον δυνάμεως κεκτημένοι, τόν Σταυρόν τού Υιού σου Θεοτόκε, εν αυτώ καταβαλούμεν, τών εχθρών τά φρυάγματα, οι πόθω σε απαύστως μεγαλύνοντες.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα έτερα

Ο ραπισθείς υπέρ γένους ανθρώπων, καί μή οργισθείς, ελευθέρωσον εκ φθοράς, τήν ζωήν ημών Κύριε, καί σώσον ημάς.

Τήν ωραιότητα

Τό αναρίθμητον, τής εξουσίας σου, καί τό εκούσιον, τό τής σταυρώσεως, αι τών Αγγέλων στρατιαί, εξίσταντο καθορώσαι. Πώς ο αΘεώρητος, εν σαρκί εμαστίζετο; θέλων εκλυτρώσασθαι, τής φθοράς τό ανθρώπινον, διό ως ζωοδότη βοώμέν σοι. Δόξα Χριστέ τή ευσπλαγχνία σου.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Η απειρόγαμος, αγνή καί Μήτηρ σου, Χριστέ ορώσά σε, νεκρόν κρεμάμενον, επί τού ξύλου μητρικώς, θρηνολογούσα έλεγε. Τί σοι ανταπέδωκε, τών Εβραίων ο άνομος, δήμος καί αχάριστος, ο πολλών καί μεγάλων σου, Υιέ μου, δωρεών απολαύσας; Υμνώ σου τήν θείαν συγκατάβασιν.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα έτερα

Τήν ώραιότητα

Σταυρόν υπέμεινας, ατίμως Δέσποτα, ο υπερέκεινα, πάσης τής κτίσεως, όπως τιμήσης με τόν πρίν, δεινώς ατιμασθέντα, λόγχη τήν πλευράν σου δέ, εκεντήθης μακρόθυμε, θέλων εκλυτρώσασθαι, τής φθοράς με τό πλάσμα σου. Υμνώ σου τήν πολλήν ευσπλαγχνίαν, καί τήν αγαθότητα φιλάνθρωπε.

Μαρτυρικόν όμοιον

Θωρακισάμενοι, τήν πανοπλίαν Χριστού, καί ενδυσάμενοι, όπλα τής Πίστεως, τάς παρατάξεις τού εχθρού, αθλητικώς κατεβάλετε, προθύμως τή ελπίδι γάρ, τής ζωής υπεμείνατε, πάσας τών τυράννων πρίν, απειλάς τε καί μάστιγας, διό καί τούς στεφάνους εδέξασθε, Μάρτυρες Χριστού οι καρτερόψυχοι.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Αναρτηθέντα σε, ως εθεάσατο, εν ξύλω Δέσποτα, η απειρόγαμος, καί Παναμώμητος αγνή, Παρθένος τε καί Μήτηρ σου. Οίμοι! ανεβόα σοι, ώ Υιέ μου γλυκύτατε, πώς σε ανομώτατος, δήμος ξύλω κατέκρινε, τόν πάντων ποιητήν καί Δεσπότην! Υμνώ σου τήν άκραν αγαθότητα.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς.

Πόνους έπαυσας τών βροτών πόνοις, Λόγε Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος γ'

Ο Ειρμός

Ο τά ύδατα πάλαι νεύματι θείω, εις μίαν συναγωγήν συναθροίσας, καί τεμών θάλασσαν, Ισραηλίτη λαώ, ούτος ο Θεός ημών, δεδοξασμένος υπάρχει, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Πολυώδυνα πάθη έπαυσας Λόγε, τοίς πάθεσι τής τιμίας σαρκός σου, καί βροτούς έσωσας, ούς ετραυμάτισε, πάλαι ο αντίπαλος, τούς ευσεβώς προσκυνούντας, τήν απερινόητον οικονομίαν σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο δεσμεύσας απάτη εν Παραδείσω, τόν άνθρωπον εντολής παραβάσει, σοίς δεσμοίς δέδεται αλύτοις Κύριε, οίς περ σωματούμενος, εθελουσίως εδέθης, λύων το παράπτωμα ημών φιλάνθρωπε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ναυαγούσαν Ορώντες οι Αθλοφόροι, τήν κτίσιν ταίς τών δαιμόνων απάταις, τών πιστών ώφθησαν λιμένες εύδιοι, πάσαν τού αλάστορος, χύσει οικείων αιμάτων, δύναμιν βυθίζοντες οι μεγαλώνυμοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο χορός τών μαρτύρων χοροστασίαις, ταίς άνω περιφανώς συνημμένος, αστραπαίς πάντοτε, περιαυγάζεται ακτίστου θεότητος, καί τούς εν γή καταυγάζει, τούτου τά τεράστια πίστει δοξάζοντας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπερτέρα τών άνω ώφθης Ταγμάτων, τεκούσα επί τής γής Θεόν Λόγον, τόν ημάς άχραντε πρός τά ουράνια, τοίς αυτού παθήμασι, καί τώ Σταυρώ τώ τιμίω, επαναβιβάσαντα δι' αγαθότητα.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς:

Τρίτον μέλισμα τή Θεοτόκω φέρω.

Ο Ειρμός

Τό κατάσκιον όρος, σέ προείδεν εν Πνεύματι Αββακούμ ο Προφήτης, δυσωπώ Άχραντε, επισκιάσαι με πάθει κεντούμενον, καί εν σκιά τού Θανάτου, τών παρενοχλούντων με, παθών λυτρώσασθαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ραντισμώ θείου ρείθρου, τού κενωθέντος εκ θείας αγνή, πλευράς τού Υιού σου, τούς εμούς έκπλυνον, καρδίας μώλωπας, όπως μεγαλύνω σε, καί καταχρέως δοξάζω, τήν Αειμακάριστον καί Παναμώμητον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισουργόν τώ τεκόντι, έτεκες Λόγον, Θεώσαντα, τών βροτών τήν ουσίαν, αλλ' αυτόν αίτησαι, ηπορημένον με, καί εξασθενήσαντα, ταίς τού εχθρού μεθοδείαις, θείας παρακλήσεως καταξιώσαι αγνή.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο εκ μή όντων τά πάντα παραγαγών, τώ Λόγω κτιζόμενα, τελειούμενα Πνεύματι, παντοκράτορ Δέσποτα, έν τή αγάπη τή σή στερέωσόν με.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σέ τόν τή φύσει θεότητος απαθή, παθητόν γενόμενον, σαρκί δι' αγαθότητα, ξύλω εθανάτωσεν, Εβραίων δήμος, ημάς αθανατούντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Επί υδάτων κρεμάσας Λόγε τήν γήν, εν ξύλω θελήματι, εκρεμάσθης, ανάγων με εις τά επουράνια, πρός τής κακίας τά βάραθρα πεσόντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πεποικιλμένοι τοίς στίγμασι τού Χριστού, πανεύφημοι Μάρτυρες, τώ Κυρίω παρίστασθε, παρ αυτού δεχόμενοι, πλουσιωτάτη χειρί τάς αντιδόσεις.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγαλλομένη ψυχή πρός τούς αικισμούς, εχώρουν οι Άγιοι, τήν εσχάτην τώ δράκοντι, λύπην εμποιούμενοι, καί τούς Αγγέλων χορούς χαράς πληρούντες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αναρτηθέντα ορώσα εν τώ Σταυρώ, Χριστόν απειρόγαμε, οδυρομένη έλεγες. Έδυς δόξης Ήλιε, έξ οφθαλμών μου, φωτίζων τούς έν σκότει.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν εν ελέει αφάτω καί οικτιρμοίς, υπάρχοντα πλούσιον, έλεήμων υπάρχουσα, Παναγία αίτησαι, τού οικτειρήσαι ημάς κεκακωμένους.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οίκος τού πάντων υπάρχουσα ποιητού, οικήσαι δυσώπησον, έν εμοί τόν Παράκλητον, γεγονότι σπήλαιον, τών ψυχοφθόρων ληστών αγνή Παρθένε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεύματι πάντα τόν φέροντα θεϊκώ, αγκάλαις ως φέρουσα, Θεοτόκε επίνευσον, επ' εμέ, καί ρύσαί με, τής πρός τά πάθη συννεύσεως ατόπου.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Έθου πρός ημάς, κραταιάν αγάπησιν Κύριε, τόν μονογενή γάρ σου Υιόν, υπέρ ημών εις θάνατον δέδωκας. Διό σοι κραυγάζομεν ευχαριστούντες. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ύβριν αληθώς, ο τιμής απάσης επέκεινα, Δέσποτα υπέμεινας Χριστέ, τήν κεφαλήν καλάμω τυπτόμενος, όπως παραβάσει με ατιμασθέντα, τιμήσης φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Στέφος ακανθών, ανεδήσω θέλων μακρόθυμε, οία βασιλεύς αληθινός, καί τήν ακανθηφόρον προθέλυμνον, αμαρτίαν έπαυσας, υμνολογώ σου Σώτερ τά παθήματα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άθραυστοι ποιναίς, αικισμών εμείνατε Μάρτυρες, θραύοντες τήν πλάνην τού εχθρού, καί τοίς ποσίν υμών υποτάττοντες, άμετρα καυχώμενον, καί απονοία όλον μαραινόμενον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σώμασι φθαρτοίς, αφθαρσίαν θείαν εκτήσασθε, πάθεσι τό πάθος τό σεπτόν, τού απαθούς στερρώς μιμησάμενοι, πανεύφημοι Μάρτυρες, τών Ασωμάτων πάντων συνάριθμοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόμον σε ποτέ, ο Προφήτης Κόρη τεθέαται, εν ώ τώ δακτύλω τού Πατρός, εναπεγράφη Λόγος σαρκούμενος, καί τό τού προπάτορος, λόγχη ρηγνύει, άχραντε χειρόγραφον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μώλωπας Χριστέ, καί σφαγήν εκών ως υπέμεινας, τήν μωλωπισθείσάν μου ψυχήν, ταίς ληστρικαίς δαιμόνων κακώσεσι, πρεσβείαις θεράπευσον, τής σέ Τεκούσης, μόνε πολυέλεε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έργον σών χειρών, πλαστουργέ υπάρχω καί ποίημα, κακία δέ όφεως Χριστέ, υφηδονών τού βίου συντέτριμμαι, διό με ανάπλασον, τής σέ Τεκούσης, θείαις παρακλήσεσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λόγον τού Πατρός, υπέρ λόγον τέτοκας, λύσαντα πάσης αλογίας τούς βροτούς, όν εκτενώς δυσώπει, αλόγοις με πάθεσι δουλούμενον, ελευθερώσαι, μόνη αειπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίαμα ημίν, εκ παλάμης βρύεις εκάστοτε, όλη αγιάσματος σκηνή, όλη φωτός υπάρχουσα έμπλεως, όλη αποστάζουσα, μύρον ευωδίας, Πάναγνε Θεόνυμφε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμος

Επί τής γής ο αόρατος ώφθης, καί τοίς βροτοίς εκών συνανεστράφης, ο ακατάληπτος, διό πρός σέ ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώσπερ αμνός ανηρτήθης εν ξύλω, καί τώ Πατρί θυσία προσηνέχθης, υπέρ ημών αγαθέ, καί θυσίας έπαυσας, τών ειδώλων παντοδύναμε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νυγείς πλευράν ζωοδότα τή λόγχη, δύο κρουνούς σωτηρίας προχέεις, τοίς τής Τριάδος, σέ ένα καταγγέλουσιν, ενεργείας δύο φέροντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Βάσιν στερράν καί ασάλευτον πέτραν, σέ Ιησού οι στερροί Αθλοφόροι, πίστει ευράμενοι, ώσπερ λίθοι τίμιοι, εαυτούς επω κοδόμησαν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρώμη Θεού δυναμούμενοι πίστει, πάσαν δεινήν, δυναστείαν τού πλάνου κατεπαλαίσατε, αθλοφόροι Μάρτυρες, καί λαμπρώς εστεφανώθητε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρεύσασαν πρίν παραβάσει, τήν φύσιν τήν καθ' ημάς, ως αρρεύστως τεκούσα Χριστόν, ανέπλασας, Παναγία Δέσποινα, προστασία τών ψυχών ημών.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ως είδεν Ησαϊας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' Αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ώ τάλας, εβόα εγώ! πρό γάρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σαρκός μου τάς οδύνας καί τής ψυχής, τόν πόνον μεταποίησον, καί τής ραθυμίας τά νέφη δίωξον Παρθένε, φωτός νεφέλη, καί υγείαν, καί δεινών απαλλαγήν, δίδου μοι αιτούντι, καί πόθω σε δοξάζοντι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μεσίτίν σε καί πρέσβιν, πρός τόν εκ σού τεχθέντα, νύν προβάλλομαι, πάσης αμαρτίας υπάρχων έμπλεως. Παρθένε εγγυητής μοι, καί βίου επανόρθωσις γενού, καί χειραγωγία, πρός τρίβους θείας γνώσεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγίασον τόν νούν μου, καί τήν ψυχήν, Παρθένε φωταγώγησον, καί τής θείας δόξης μέτοχον ποίησον, ιδού γάρ κακών επλήσθην, καί παντοίαις εδουλώθην ηδοναίς, καί μεμολυσμένην, προσφέρω τήν συνείδησιν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Άβυσσος εσχάτη αμαρτιών, εκύκλωσέ με, καί εκλείπει τό πνεύμά μου, αλλ' εκτείνας Δέσποτα, σόν υψηλόν βραχίονα, ως τόν Πέτρον με, κυβερνήτα διάσωσον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Όφις με εξήγαγε τής Εδέμ, δολία βρώσει δελεάσας ο δόλιος, ο Χριστός εν ξύλω δέ, αναρτηθείς θελήματι, τήν αρχαίαν μοι, πάλιν δίδωσιν είσοδον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τέτρωται τρωθείσης σου τής πλευράς, ημάς ο τρώσας, καί ανίατος έμεινεν, ευεργέτα Κύριε, οι δέ πιστοί ιάθημεν, σού τοίς μώλωψιν, οίς εκών τετραυμάτισαι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώφθητε πυρός εν μέσω, σοφοί Χριστού Οπλίται, ώσπερ άρνες Οπτώμενοι, καί Θεού παντάνακτος, τραπέζη προσαγόμενοι, καί τήν άφραστον, ευφροσύνην κληρούμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νέμετε ιάσεων ποταμούς, εξ ακενώτων θησαυρών αρυόμενοι, καί παθών επήρειαν, Αθλοφόροι ξηραίνετε, καί αρδεύετε, τών πιστών τά συστήματα.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέκρωσιν ορώσα τού εκ τών σών, αιμάτων Λόγου σαρκωθέντος Πανάμωμε, μητρικώς ηλάλαζες, καί ζωής όντα αίτιον, εμεγάλυνες, Μητροπάρθενε Δέσποινα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τούς εις τά τέλη τών αιώνων, καταντήσαντας φιλάνθρωπε, καί τρικυμίαις πειρασμών, απολέσθαι κινδυνεύοντας, βοώντας, μή παρίδης. Σώσον Σωτήρ ως έσωσας, τού θηρός τόν προφήτην.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν Φαρισαίον επηρμένη, διανοία υπερβέβηκα, σοβαρευόμενος αεί, καί βαράθροις συνωθούμενος, αμέτρων συμπτωμάτων, μόνη αγνή, ταπεινωθέντα δεινώς οίκτειρόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η υπερθαύμαστον τήν σύλληψιν, εσχηκυία καί τήν γέννησιν, τά σά ελέη επ' εμοί, τώ αθλίω νύν θαυμάστωσον, καί γάρ εν ανομίαις, καί συλληφθείς καί γεννηθείς, ηδοναίς εδουλώθην.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θρηνώ καί κλαίω καί οδύρομαι, οπηνίκα τό κριτήριον, τό φοβερόν ενθυμηθώ, πονηρά γάρ έργα κέκτημαι, απείρανδρε Παρθένε Μήτηρ Θεού, εν ώρα τή φοβερά πρόστηθί μοι.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Τό πρίν εικόνι τή χρυσή, Περσικώ σεβάσματι, Παίδες ου προσεκύνησαν τρείς, υμνούντες εν μέσω τής καμίνου. Ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Πόνοις σου έπαυσας ημών, τούς πόνους φιλάνθρωπε, καί νύν ζωήν πρός άπονον μετηγάγου, τούς τά σεπτά σου Πάθη, προσκυνούντας ευσεβώς, Θεέ τών όλων.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε σε έβλεψε Χριστέ, η κτίσις σταυρούμενον, ηλλοιούτο καί έτρεμε, γή εσείσθη, ερράγησαν δέ πέτραι, καί περιέστειλε, τό φώς ηλίου δρόμος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νόμοις πειθόμενοι Χριστού, ανόμων εξέκλιναν, τάς θωπείας οι Μάρτυρες, καί νομίμως εν μέσω, τού σταδίου εναθλούντες, ευκλεώς εστεφανούντο.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ου καταφλέχθητε φλογί, πυρός τήν προαίρεσιν, θερμοτέραν κτησάμενοι, Αθλοφόροι Χριστού στεφανηφόροι, εκβοώντες, ο Θεός ευλογητός εί.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίστασο βλέπουσα Χριστόν, Σταυρώ ανυψούμενον, όν εκύησας άχραντε, καί εβόας. Μή άτεκνόν με δείξης, ήν ετήρησας, αγνήν καί μετά τόκον

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επί τού βήματος Χριστού, όταν μέλλω κρίνεσθαι, ως υπεύθυνος άχραντε, φάνηθί μοι, εκ πάσης με βασάνου, ρυομένη τή θερμή σου προστασία.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τρείς Παίδες εν καμίνω, τήν Τριάδα τυπώσαντες, τού πυρός τήν απειλήν κατεπάτησαν, καί υμνούντες εβόων. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εξ έργων σωτηρία, ουχ υπάρχει μοι Δέσποινα, αμαρτίας γάρ αμαρτίαις προστίθημι, καί κακίαν κακία, τή ούν πρεσβεία σου αγνή, οίκτειρον σώσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η κρίσις επί θύραις, τό κριτήριον έτοιμον, ετοιμάζου ώ ψυχή μου, καί βόησον. Εν τώ κρίνειν σε Λόγε, μή κατακρίνης με, ευχαίς τής κυησάσης σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τρυγήσας αμαρτίας, τούς καρπούς τεθανάτωμαι, καί προσφέρων τήν ψυχήν άκαρπον, κράζω σοι. Καρποφόρον με δείξον, η τώ καρπώ σου, τήν φθοράν εξαφανίσασα.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Βαβυλωνία κάμινος, τούς παίδας ουκ έφλεξεν, ουδέ τής θεότητος τό πύρ, τήν Παρθένον διέφθειρε, διό μετά τών Παίδων πιστοί βοήσωμεν. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σού σταυρωθέντος ήνοικται, πάλιν ο Παράδεισος, καί η στρεφομένη καθ' ημών, ρομφαία νώτα δίδωσι, τήν λόγχην αιδεσθείσα, τήν εκκεντήσασαν, τήν αγίαν πλευράν σου, Χριστέ πολυέλεε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λόγχη σου ο πολέμιος, τέτρωται καί πέπτωκεν, ο παραπεσών δέ πρός ζωήν, Αδάμ ανακομίζεται, βοών σοι τώ τυθέντι, εθελουσίως Χριστέ. Ευλογών σε δοξάζω, Θεέ πολυέλεε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο κόσμος τοίς παλαίσμασιν, υμών καταλάμπεται, καί ταίς αριστείαις Αθληταί, καί τοίς απείροις θαύμασι, καί σκότους νοσημάτων λυτρούται πίστει, βοών. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γέλως οράται κείμενος, ποσίν υμών Άγιοι, ο πρίν εγκαυχώμενος τήν γήν, εξαλείφειν καί θάλασσαν, Χριστός δέ ζωηφόρω, κατακοσμεί δεξιά, αμαράντοις στεφάνοις, υμάς παναοίδιμοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν χρόνω απεκύησας, τόν χρόνων επέκεινα, λύοντα τά χρόνια δεσμά, τοίς δεσμοίς αυτού Άχραντε, Αδάμ τού πρωτοπλάστου, καί συνδεσμούντα αυτόν, τοίς δεσμοίς τής γλυκείας αυτού αγαπήσεως.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβεία προεστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όλη ως καλή καί πλησίον, τού παμβασιλέως, γεγονυία Θεοτόκε, πλήρωσόν με αγαθών έργων, κακία συζήσαντα, καί ραθύμως πάντα τόν βίον τελέσαντα, όπως σε δοξάζω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κητώας γαστρός ως ερρύσω, πάλαι τόν Προφήτην, Θεού Λόγε παραδόξως, ούτω ρύσαι μου τήν ψυχήν, βυθώ ολισθήσασαν απωλείας, έχων Σώτερ δυσωπούσάν σε, τήν απειρογάμως, τεκούσάν σε Παρθένον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραίαν στολήν ενδυθέντα, θεογενεσία, ευρηκότες Θεοτόκε, οι κακίαν δημιουργούντες, ταύτης απεγύμνωσαν, αλλ' αυτή με θείαις στολαίς καταφαίδρυνον, διά μετανοίας, πρεσβείαις σου Παρθένε.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Τήν εν βάτω καί πυρί, προγραφείσαν εν Σινά, τώ νομοθέτη Μωσή, καί τό θείον εν γαστρί, αφλέκτως συλλαβούσαν πύρ, τήν ολόφωτον καί άσβεστον λαμπάδα, τήν όντως Θεοτόκον, εν ύμνοις τιμώντες σέ μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα εύρης τήν δραχμήν, ήν απώλεσας Χριστέ, ανήψας εν τώ Σταυρώ σου τήν σάρκα Αγαθέ, καί κοινωνούς ποιείς τής χαράς, τάς Δυνάμεις σου, τάς άνω ζωοδότα, μεθ' ών σε ευεργέτα, υμνούντες εν άσμασι μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ως ανύψωσας Χριστέ, σού τάς χείρας εν Σταυρώ, τάς παρειμένας μου πρίν, χείρας πάθεσι πολλοίς, εκίνησας δυνάμει τή σή, καί τά γόνατα πρός θείον δρόμον όντως, τά παραλελυμένα ενίσχυσας, όθεν σέ μεγαλύνομεν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συγκαιόμενοι φλογμώ, τών απείρων αικισμών, δρόσον σε εύρον Χριστέ, αναψύξεως οι σοί, στερροί καί θαυμαστοί Αθληταί, όθεν χαίροντες δι' Ήνυον τόν δρόμον, εφέσει τών βραβείων, εν ύμνοις απαύστως σέ μεγαλύνοντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η πληθύς τών αθλητών, τών αγίων ο χορός, εκδυσωπεί σε Χριστέ, υπέρ δήμου καί λαού, πολλά παραπικραινοντος, εν τώ πλήθει σου, οικτίρμον τού ελέους, εξαλείψαι τά πλήθη, τών ανομιών ημών, ως φιλάνθρωπος.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φέρον βρότειον μορφήν, τό απαύγασμα Πατρός, Παρθένε τέτοκας, όν υψούμενον Σταυρώ, ο ήλιος μή φέρων οράν εμελαίνετο, καί ζόφος εμειούτο τής ειδωλομανίας, διό σύν εκείνω σέ μεγαλύνομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εν νόμω σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον Άγιον Θεώ διό πρωτότοκον Λόγον, πατρός ανάρχον Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φθαρέντα τόν νούν, φθαρέντα τήν ψυχήν καί τήν συνείδησιν, κακία μολυνθέντα, καί γυμνόν παντοίων αγαθών αποδειχθέντα, Παρθένε άφθορε άμωμε, μή με παρίδης, αλλ' έργοις, ευσεβείας κατακόσμησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επλήσθην κακών, επλήσθην λογισμών αλλοτριούντων με, εκ σού τού φιλανθρώπου, διά τούτο καί στένω καί βοώ. Μετανοούντά με δέξαι, καί μή απώση με τής σέ τεκούσης πρεσβείαις, ευεργέτα πολυέλεε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρυσθείην ταίς σαίς, Πανάμωμε Κόρη πρεσβείαις πάσης οργής, παθών θανατηφόρων, χαλεπής γεέννης καί πυρός, από ανθρώπων αδίκων, από εχθρών πονηρών, ο προσφυγών σου τή σκέπη, καί καλών σε εις βοήθειαν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως μήτηρ Θεού δυσώπει, τόν εκ σού τεχθέντα Κύριον, Θεόν καί Βασιλέα, τού ρυσθήναι πάσης απειλής, καί πονηράς συνηθείας, τόν σόν ικέτην Αγνή, τόν επί σοί πεποιθότα, εκ γαστρός μητρός μου, Δέσποινα.

Αποστίχα τών Αίνων Σταυρώσιμα

Φθόνω τρυφής εκβέβλημαι, πτώμα πεσών χαλεπόν, αλλ' ου παρείδες Δέσποτα, αναλαβών δι' εμέ τό κατ' εμέ, σταυρούσαι, καί σώζεις με, εις δόξαν εισάγεις με. Λυτρωτά μου, δόξα σοι.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Σταυροφανώς Μωϋσής, εν τώ όρει, χείρας εκτείνας πρός ύψος, τόν Αμαλήκ ετροπούτο, σύ δέ Σωτήρ τάς παλάμας απλώσας, εν τώ Σταυρώ τώ τιμίω, ενηγκαλίσω με σώσας, τής δουλείας τού εχθρού, καί έδωκάς μοι σημείωσιν ζωής, από τόξου φυγείν τών εναντίων μου. Διά τούτο, Λόγε, προσκυνώ τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Ως φωστήρες εν κόσμω λάμπετε, καί μετά θάνατον άγιοι Μάρτυρες, τόν αγώνα τόν καλόν αγωνισάμενοι, διό έχοντες παρρησίαν, Χριστόν ικετεύσατε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ορώσά σε κρεμάμενον, εν ξύλω η Πανάμωμος, Χριστέ μου υπεράγαθε, οδυρομένη εβόα μητρικώς. Υιέ μου παμφίλτατε, πώς δήμος ο άνομος, ξύλω σε κατέκρινε;

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Αθετήσαντα Χριστέ, τήν εντολήν σου, τόν προπάτορα Αδάμ, τού Παραδείσου εξώρισας, τόν δέ ληστήν οικτίρμον, ομολογήσαντα σε εν Σταυρώ, εν αυτώ εισώκισας κράζοντα. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Εσταυρώθης δι' εμέ, καί ελογχεύθης Ιησού μου τήν πλευράν, δύο κρουνούς αναβλύσας μοι, σωτηριώδεις, όθεν, διασωθείς τώ πάθει σου Χριστέ, ανυμνώ τήν ευσπλαγχνίαν τήν σήν, Μνήσθητί μου βοών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Μετ' ανόμων λογισθείς, τάς ανομίας πάντων ήρας Ιησού, καί ταίς ακάνθαις στεφόμενος, ως Βασιλεύς τών όλων, τής αμαρτίας πρόρριζον Χριστέ, τέμνεις άκανθαν τού Προπάτορος, όθεν πίστει τό σόν, Πάθος νύν δοξάζομεν.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Οι τά παθήματα Χριστού, εκμιμησάμενοι, γενναίοι Αθληταί, πανευκλεέστατοι Μάρτυρες, καί τού εχθρού τήν πλάνην, καταβαλόντες σθένει θεϊκώ, ουρανίου δόξης ετύχετε, υπέρ πάντων ημών, Άγιοι πρεσβεύοντες.

Δόξα...

Τρισυπόστατε Μονάς, καί αδιαίρετε Τριάς, η παντουργός ουσία, μία καί δύναμις, τούς υμνητάς σου σκέπε, από παντοίας βλάβης τού εχθρού, καί τής Βασιλείας σου αξίωσον, ής καί επέτυ χον, οι καλώς βιώσαντες.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Καθορώσα εν Σταυρώ, όν εξ αιμάτων, εσωμάτωσας αγνών, οδυρομένη εκραύγαζες, Θεογεννήτορ Κόρη. Τί ταύτα Τέκνον, δήμος πονηρός, ανταπέδωκέ σοι, θανατώσας σε, τήν ζωήν τών πιστών, πάντων καί ανάστασιν.