Στιχηρά Προσόμοια Δεσποτικά

Ήχος γ

Μεγάλη τού Σταυρού σου

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Τά πάθη τής ψυχής Σωτήρ μου καί τού σώματος, δεινώς επαναστάντα, βυθίζουσί με άμφω, καί πρός βάθος απογνώσεώς με έλκουσιν, αλλ' ώς ποτε θάλασσαν, ταύτα κατεύνασον, καί γαλήνην μοι δίδου.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ουκ έχω παρρησίαν όλως ο κατάκρι τος, εις ύψος ατενίσαι, τού ουρανού καί βλέψαι, από πλήθους καθελκόμενος πταισμάτων μου, λοιπόν ως ο Τελώνης, βοώ, Ιλάσθητι, τώ αθλίω μοι Σώτερ.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Μεγάλη καί φρικτή σου Δέσποτα η έλευσις, εν ή καθίσης κρίσιν, δικαίαν εκτελέσαι, μή ούν κρίνης με τόν κατακεκριμένον, αλλ' ως Θεός φείσαί μου, καί ελευθέρωσον, τής μελλούσης ανάγκης.

Έτερα, τού Προδρόμου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ως όρθρος εξανέτειλας πάσι τοίς πέρασι, φωτίζων τάς καρδίας, τών σέ υμνούντων ένδοξε, διό φώτισον ημών τάς διανοίας, καί τάς ψυχάς Προφήτα, τού γεραίρειν σε, Βαπτιστά τού Σωτήρος.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Μή παύση ικετεύειν Πρόδρομε μακάριε, υπέρ παντός τού κόσμου, δεόμεθά σου πάντες, όπως λάβωμεν εξ ύψους θείαν χάριν, καταπατείν τήν κάραν, τού κακογνώμονος, οι πλουτούντές σε πρέσβυν.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Η νίκα τού φθαρτού με μέλλει Κύριος, χωρίζειν τότε σκήνους, προστάτην εύροιμί σε, καί αντίληψιν καί σκέπην, Ιωάννη Πρόδρομε καί Προφήτα, καθοδηγούντά με, πρός ανέσπερον φέγγος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον Όμοιον

Μή παύση ικετεύουσα υπέρ τής ποίμνης σου, αλλά ταίς σαίς πρεσβείαις, μελλούσης ημάς λύτρωσαι, απειλής καί ενεστώσης, πάσης βλάβης, καί τής οργής Κυρίου, πάντας εξάρπασον, Θεοτόκε σούς δούλους.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Εσπερινόν ύμνον προσφέρομέν σοι, Χριστέ, μετά θυμιάματος, καί ωδών Πνευματικών. Ελέησον Σωτήρ τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Σώσόν με Κύριε ο Θεός μου, σύ γάρ πάντων η σωτηρία, ο κλύδων με τών παθών εκταράττει, καί τό βάρος τών ανομιών με βυθίζει, δός μοι χείρα βοηθείας, καί πρός φώς ανάγαγέ με κατανύξεως, ο μόνος εύσπλαγχνος καί φιλάνθρωπος.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Μεγάλη τών Μαρτύρων σου Χριστέ η δύναμις, εν μνήμασι γάρ κείνται, καί πνεύματα διώκουσι, καί κατήργησαν εχθρού τήν εξουσίαν, τή πίστει τής Τριάδος, αγωνισάμενοι, υπέρ τής ευσεβείας.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε η προστασία πάντων τών δεομένων, εις σέ θαρρούμεν, εις σέ καυχώμεθα, εν σοί πάσα η ελπίς ημών εστι, πρέσβευε τώ εκ σού τεχθέντι, υπέρ αχρείων δούλων σου.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Παροικούσα εν τή γή, ψυχή μου μετανόησον, χούς εν τάφω ουχ υμνεί, πταισμάτων ου λυτρούται, βόησον Χριστώ τώ Θεώ. Καρδιογνώστα ήμαρτον, πρίν με καταδικάσης, φείσαί μου ο Θεός, καί ελέησόν με.

Έως πότε ψυχή μου, επιμένεις τοίς πταίσμασιν; εως τίνος λαμβάνεις μετανοίας υπέρθεσιν, λάβε κατά νούν τήν κρίσιν τήν μέλλουσαν, καί βόησον Χριστώ τώ Θεώ. Καρδιογνώστα ήμαρτον, αναμάρτητε Κύριε ελέησόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Καταφυγή καί δύναμις ημών Θεοτόκε, η κραταιά βοήθεια τού κόσμου, ταίς πρεσβείαις σου σκέπε τούς δούλους σου, από πάσης ανάγκης, μόνη ευλογημένη.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα

Τόν βυθόν τών πταισμάτων μου, σύ γινώσκεις Κύριε, δός μοι χείρα ως τώ Πέτρω, καί σώσόν με.

Δικαίας κρίσεως επερχομένης, καί τού Κριτού τών όλων δικάζοντος, ποίαν απολογίαν δώσεις ψυχή μου; ειμή πρό τού τέλους βοήσης. Ήμαρτον ο Θεός, καί ελέησόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν ωραιότητα

Θεομακάριστε, Μήτηρ ανύμφευτε, τήν ασθενούσαν μου, ψυχήν θεράπευσον, ότι συνέχομαι δεινώς, τοίς πταίσμασιν ο άθλιος, όθεν καί κραυγάζω σοι, στεναγμώ τής καρδίας μου. Δέξαι με Πανάμωμε, τόν πολλά πλημμελήσαντα, ίνα εν παρρησία βοώ σοι. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν Καθίσματα

Θείας πίστεως

Εν τη σκέπη σου, προσπεφευγότες, πίστει κράζομεν, ψυχής εκ βάθους, θεομακάριστε Προφήτα καί Πρόδρομε, τών πειρασμών καί κινδύνων τόν τάραχον, καί νοσημάτων τόν σάλον κατεύνασον, καί ματαίωσον εχθρών δυσμενών βουλεύματα, αιτούμενος ημίν τό μέγα έλεος.

Μαρτυρικόν

Τήν ωραιότητα

Τών αθλοφόρων σου, τήν μνήμην Κύριε, υπερεφαίδρυνας, ως παντοδύναμος, ότι ενίσχυσας αυτούς, τά πάθη σου μιμήσασθαι, ενίκησαν ανδρεία δέ, τού Βελίαρ τήν δύναμιν, όθεν καί απέλαβον, ιαμάτων χαρίσματα. Αυτών ταίς ικεσίαις οικτίρμον, ειρήνην παράσχου τώ λαώ σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Έκαστος όπου σώζεται, εκεί δικαίως καί προστρέχει, καί ποία άλλη τοιαύτη καταφυγή, ως σύ Θεοτόκε, σκέπουσα τάς ψυχάς ημών.

Κανών κατανυκτικός, φέρων ακροστιχίδα, άvευ τών Θεοτοκίων.

Εμοίς στεναγμοίς πρόσχες, ώ Θεού Λόγε. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος γ'

Ο Ειρμός

Θαυμαστός ενδόξως ποιών τέρατα, σύ εί ο Θεός, ο άβυσσον γεώσας, καί άρματα καλύψας, καί λαόν διασώσας, άδοντά σοι ως λυτρωτή ημών Θεώ.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εαυτούς θερμώς αδελφοί κλαύσωμεν, όλη τή ψυχή, εγγίζει ο Νυμφίος, ανάψωμεν τάς πράξεις, ώσπερ φαιδράς λαμπάδας, όπως θείου νυμφώνος τύχωμεν εκεί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μεταγνούς εξ όλης ψυχής, σέσωσται, πάλαι Μανασσής, εβόησε γάρ μέσον, δεσμών κατειλημμένος, πρός μόνον τόν Δεσπότην, τούτον ζήλου ψυχή, καί σώζη ευχερώς.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οφθαλμών πηρώσεις, χειρών στέρησιν, γλώσσης εκκοπήν, ποδών τε αφαιρέσεις, μηρών καί βραχιόνων, υπήνεγκαν οι θείοι Αθλοφόροι, ευχαριστούντες Ιησού Χριστώ.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιατρείον ώφθη ημίν Μάρτυρες, πάσι τοίς πιστοίς, η θήκη τών λειψάνων, εξ ής αντλούμεν ρώσιν, ψυχών τε καί σωμάτων, κατά χρέος υμάς γεραίροντες αεί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αθανασίας μάννα Χριστόν φέρουσα, στάμνε λογική, πικρίας ψυχοφθόρων, παθών εκλύτρωσαί με, Παρθένε Παναγία, όπως πίστει δοξολογώ σε ευσεβώς.

Κανών τού τιμίου Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο τά ύδατα πάλαι, νευματι Θείω εις μίαν, συναγωγήν συναθροίσας, καί τεμών θάλασσαν, Ισραηλίτη λαώ, ούτος ο Θεός ημών, δεδοξασμένος υπάρχει, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Στειρευούσης νηδύος βλάστημα θείον, καρπούς με τών αρετών εκβλαστάνειν, τώ Θεώ πρέσβευε, τής ακαρπίας μου, λύων τήν κατήφειαν, καί απελαύνων τόν ζόφον, εκ τής διανοίας μου, Κυρίου Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τού Ηλίου τής δόξης μέγιστος, ώσπερ προτρέχων αστήρ εν γή σύ εφάνης, τού τήν γήν άπασαν, καταφαιδρύνοντος, τούτον ούν ικέτευε, τήν σκοτισθείσαν ψυχήν μου, φαύλαις ενθυμήσεσι, φωτίσαι Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τήν ζωήν τοίς εν άδη, Πνεύματι θείω εγγίζουσαν, προμηνύσας Προφήτα, τήν εμήν ζώωσον νενεκρωμένην ψυχήν, σού ταίς παρακλήσεσι, καί ως εκ τάφου πταισμάτων, ανάστησον δέομαι, ένδοξε Πρόδρομε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά τών Αρχαγγέλων, μετά τών Αγγέλων Παρθένε, μετά Αγίων απάντων, τόν εκ σού Κύριον επιφανέντα ημίν, αίτησαι δεόμεθα, τούς αληθή Θεοτόκον, καθομολογούντάς σε, κινδύνων ρύσασθαι.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Στείρα ψυχή καί άγονε, κτήσαι καρπόν ευκλεή, ευτεκνουμένη βόησον. Εστερεώθην διά σού ο Θεός, ουκ έστιν άγιος, ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νόμον Θεού ηθέτησα, ο ασυνείδητος, καί μέλλω κατακρίνεσθαι, καί τί ποιήσω ουκ επίσταμαι. Κριτά δικαιότατε, οίκτειρον σώσόν με, τή ευσπλαγχνία σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ανατολή φιλάνθρωπε, υπάρχων ανατολών, ανάτειλόν μοι δέομαι, δικαιοσύνης φώς, εξαίρων με παθών αμαυρώσεως, καί σκότους κολάσεως, Πολυέλεε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τής νοητής οικήτορες, ξύλα κατάκαρπα, τού Παραδείσου Μάρτυρες, πηγαί τό θείον ύδωρ έχουσαι, κρατήρες προχέοντες, τό πόμα τό άγιον, ανεδείχθητε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μίαν εν πλείστοις σώμασι, γνώμην περιφέροντες, οι αθλοφόροι Μάρτυρες, τάς μυριάδας ετροπώσαντο, εχθρού κοσμοκράτορος, Τριάδα αμέριστον, καταγγέλλοντες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθενομήτορ άχραντε, μετανοούσιν ημίν, καί τώ Χριστώ προστρέχουσι, καί τών πταισμάτων λύσιν θέλουσι λαβείν, τούτον ίλεων, τοίς πάσιν απέργασαι, πάντων Δέσποινα.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο εκ μή όντων τά πάντα παραγαγών, τώ Λόγω κτιζόμενα, τελειούμενα Πνεύματι, Παντοκράτορ Ύψιστε, εν τή αγάπη τή σή στερέωσόν με.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Φωνή τού Λόγου γενόμενος, Βαπτιστά, φωνάς τών τιμώντων σε, πρός αυτόν νύν κατεύθυνον, καί πταισμάτων άφεσιν, τή μεσιτεία ημίν τή σή παράσχου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ημάρτηκά σοι, ηνόμησα, καί δεινώς Σωτήρ επλημμέλησα, καί ψυχήν κατερρύπωσα, διά τούτο δέομαι, διά τού σού Βαπτιστού οικτείρησόν με.

Εν ερημία πλανώμενον ηδονών, ερήμου τό θρέμμα σε, οδηγόν τε τού νέου λαού, ικετεύω Πρόδρομε, πρός μετανοίας οδόν οδήγησόν με.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύν Αποστόλοις, Προφήταις, Ιερουργοίς, σύν Μάρτυσιν Άχραντε, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, τώ Υιώ σου πρέσβευε, τού οικτειρήσαι ημάς τούς σέ υμνούντας.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Τό κατάσκιον όρος, ο Αββακούμ προεώρα, τήν άχραντόν σου μήτραν Αγνή, διό καί ανεκραύγαζεν. Από Θαιμάν ήξει ο Θεός ο Άγιος, καί εξ όρους κατασκίου δασέος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο πηγάσας εκ πέτρας ύδωρ, πάλαι λαώ απειθούντι Χριστέ, καί αντιλέγοντι, ύδωρ τής δίψης ίαμα, εκ τής ανίκμου ψυχής μου ο Θεός, κατανύξεως σταγόνας, εκπλύνουσάς με βλύσον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιατρέ τών νοσούντων, τά τής καρδίας μου πάθη, ιάτρευσον ευσπλάγχνω ροπή, τής μετανοίας φάρμακα, προσεπιπλάττων ως αγαθός, δωρούμενός μοι ρώσιν, τήν ψυχικήν ως οικτίρμων.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συμπαθούς αθλοφόροι, τής πρός τό σώμα φιλίας, αποζευγνύντες τόν λογισμόν, τοίς τιμωρείν εθέλουσι, παραδεδώκατε εαυτούς, όπως γνήσιοι τού Κτίστου, χρηματίζητε φίλοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πολυώδυνα άλγη, πολυειδών εκ βασάνων υπέστητε, οπλίται τού Χριστού, καί χάριν εκομίσασθε, εκ τών τού Πνεύματος δωρεών, τών παθών ημών διώκειν, τας χρονίους Οδύνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πολυώνυμε Κόρη, χαίρε εξ ής ο Λόγος ετέχθη, αλογίας ημάς, λύων ατόπων πράξεων. Χαίρε νεφέλη φωτεινή, η σκεδάζουσα τά νέφη, τής ημών αθυμίας.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Έθου πρός ημάς, κραταιάν αγάπησιν Κύριε, τόν μονογενή γάρ σου Υιόν, υπέρ ημών εις θάνατον δέδωκας. Διό σοι κραυγάζομεν ευχαριστούντες. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Λόγου σε φωνήν, τού σαρκί φανέντος υπάρχουσαν, Πρόδρομε Κυρίου δυσωπώ, αλογωτάτων ρύσαί με πράξεων, τών λόγοις τιμώντά σε, καί κατά χρέος πίστει μακαρίζοντα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Στέναξον ψυχή, καί Θεώ τώ κτίστη σου βόησον. Ήμαρτον, ιλάσθητι Χριστέ, καί φοβεράς με ρύσαι κολάσεως, κινδύνων καί θλίψεων, ταίς τού Προδρόμου θείαις παρακλήσεσιν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Κύμασι πολλοίς, χαλεπών παθών βυθιζόμενον, καί κλυδωνιζόμενον δεινώς, καί συνεχώς αεί βυθιζόμενον, Βαπτιστά εξάρπασον, καί σωτηρίας όρμω καθοδήγησον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μήτηρ τού Θεού, Σεραφείμ υπέρτερον όχημα, μετά τών αϋλων Λειτουργών, μετά αγίων απάντων, Ικέτευε Χριστόν, όν εκύησας, απεγνωσμένον σώσαί με Πανάμωμε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ορθρίζοντες ανυμνούμέν σε Λόγε, Υιέ Θεού Μονογενές, τήν σήν ειρήνην δός ημίν, καί ελέησον ημάς τούς ανυμνούντάς σε, καί πιστώς προσκυνούντας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ραντίσας με μετανοίας υσσώπω, κάθαρον ρύπου τών παθών, ίνα οφθώ σοι καθαρός, όταν μέλλης Ιησού κρίναι τά σύμπαντα, τή δικαία σου κρίσει.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Οι μόλωπες συνεσάπησαν Λόγε, τής παναθλίας μου ψυχής, ιατρέ τών ασθενών, καί δοτήρ τών αγαθών, ίασαι σώσόν με, διά πλήθος ελέους.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συντέτριπται τά οστράκινα σκεύη, τών Αθλοφόρων επί γής, αλλ' ο τόνος τής ψυχής εκρατύνετο πλέον, καί ελαμπρύνετο, τού Χριστού τή δυνάμει.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χεόμενον τών Αγίων τό αίμα, πάσαν ηγίασε τήν γήν, καί κατήρδευσε ψυχάς, καί εξήρανε σαφώς τής ματαιότητος, θολερούς τούς χειμάρρους.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τώ τόκω σου απεστείρωσας Κόρη, τήν τού προπάτορος αράν, καί επήγασας ημίν, ευλογίας ποταμούς, τοίς ευλογούσί σε, καί δοξάζουσι πίστει.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Επί τής γής ο αόρατος ώφθης, καί τοίς βροτοίς εκών συνανεστράφης, ο ακατάληπτος, διό πρός σέ ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Επί τής γής, ώσπερ Άγγελος μάκαρ, επολιτεύσω σαφώς μετά σαρκός, διό σου δέομαι, σαρκικού φρονήματος, τήν ψυχήν μου ελευθέρωσον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τόν εις βυθόν αμαρτίας πεσόντα, καί ηδοναίς τήν ψυχήν μολυνθέντα, καί κινδυνεύοντα, τού Κυρίου Πρόδρομε, προσφυγόντα σοι διάσωσον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σύν Προφητών περισσότερος ώφθης, καί γάρ αυτόν εθεάσω, Προφήτα τόν κηρυττόμενον, όν απαύστως αίτησαι, τού φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών ουρανών πλατυτέρα, σύ ώφθης ως αληθώς, Θεοτόκε Παρθένε θεοχαρίτωτε, τής στενοχωρούσης με, αμαρτίας ελευθέρωσον.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Βυθός μοι τών παθών επανέστη, καί ζάλη εναντίων ανέμων, αλλά προφθάσας με σύ, σώσον Σωτήρ, καί ρύσαι φθοράς, ως έσωσας, τού θηρός τόν Προφήτην.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Eπλήγην αμαρτιών τή ρομφαία, καί κείμαι ανενέργητος όλος, ο πληγωθείς δι' εμέ λόγχη ποτέ, Χριστέ ο Θεός, οικτείρησον με τή σή ευσπλαγχνία.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Στενάζω καί κακοίς επιμένω, δακρύω, καί τήν κρίσιν ου φρίττω, αναισθησίαν νοσών. Λόγε Θεού, οικτείρησόν με, καί σώσον τοίς αγαθοίς κρίμασί σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως άρνες ουκ ερίζοντες όλως, ου λόγον, ου φωνήν αφιέντες, πανευκλεείς αθληταί, πρός τήν σφαγήν, καί τούς αικισμούς, προσήγεσθε, τόν Χριστόν ανυμνούντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θηρίοις παρεδίδοσθε βρώμα, θαλάσσης τοίς βυθοίς ωμιλείτε, αγαλλομένη ψυχή, όθεν υμάς Χριστός, Αθληταί, νίκης στεφάνοις, τοίς αφθάρτοις εκόσμει.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η θύρα τών πιστώς σωζομένων, η πύλη ήν διώδευσε μόνος, ο σαρκωθείς δι' ημάς, πύλας ημίν δικαιοσύνης, υπάνοιξον, τοίς πιστώς σε υμνούσι.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Άβυσσος εσχάτη αμαρτιών, εκύκλωσέ με, καί εκλείπει τό πνεύμά μου, αλλ' εκτείνας Δέσποτα, σόν υψηλόν βραχίονα, ως τόν Πέτρον με, κυβερνήτα διάσωσον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ύδατι χειμάρρουν τόν τής τρυφής, υποκλιθέντα, τή χειρί σου εβάπτισας, αλλ' αυτόν ικέτευε, καταπέμψαι μοι ύδωρ, σοφέ κατανύξεως, τώ πολλά πλημμελήσαντι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Άβυσσον ελέους έν ποταμώ, Προφήτα λούεις, υπερώα τοίς ύδασιν, ουρανούς στεγάζοντα, Ιησούν τόν φιλάνθρωπον, όν δυσώπησον, επομβρήσαί μοι άφεσιν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ήγγικενη βασιλεία τών ουρανών, μετανοείτε, ανεκραύγαζες Πρόδρομε, ής τυχείν αξίωσον, τούς πόθω σε γεραίροντας, καί τή σκέπη σου, τή σεπτή καταφεύγοντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άχραντε η σάρκα τώ πλαστουργώ, δανεισαμένη, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, σύν Προφήταις άπασιν, Αποστόλοις καί Μάρτυσι, τούτον πρέσβευε, οικτειρήσαι καί σώσαί με.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Ο τήν φλόγα δροσίσας τής καμίνου, καί τούς Παίδας αφλέκτους διασώσας, ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εγυμνώθην χιτώνα αφθαρσίας, ενεδύθην δέ έργα ατιμίας, διό βοώ σοι οικτίρμον Θεέ. Αρετών στολαίς με καταφαίδρυνον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Οφθαλμοίς ακολάστοις εσπιλώθην, επαφή ακρασίας ερρυπώθην, καί εβδελύχθην ενώπιόν σου Ιησού, ως τόν Άσωτον δέξαι με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπερτέραν ζωήν ηγαπηκότες, υπερτέρους ηνέγκατε τούς πόνους, Χριστούοπλίται, φωστήρες θείοι, διά τούτο πιστώς μακαρίζεσθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λαμπρυνθέντες τή αίγλη τών βασάνων, απηστράψατε πλέον τού ηλίου, καί πάντα ζόφον τής αθεϊας εδιώξατε, άγιοι Μάρτυρες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως τόν πάντων τεκούσα συνοχέα, τού συνέχοντος ζόφου τής αγνοίας, καί αμαρτίας απάλλαξόν με, Δέσποινα, Θεοτόκε Αειπάρθενε.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Τρείς Παίδες εν καμίνω, τήν Τριάδα τυπώσαντες, τού πυρός τήν απειλήν κατεπάτησαν, καί υμνούντες εβόων. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως λύχνος τού Ηλίου, τήν ψυχήν μου καταύγασον, εσβεσμένην ραθυμία καί τυφλώττουσαν, μετανοίας πρός τρίβους καθοδηγών με, Βαπτιστά Κυρίου Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τής κρίσεως τήν ώραν εννοών, όλος δέδοικα, περικείμενος πληθύν ατόπων πράξεων. Βαπτιστά τού Σωτήρος, πρόστηθι ρύσαί με, πυρός αποκειμένου μοι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Προστάτα τής ζωής μου, αντιλήπτόρ μου Πρόδρομε, εξ εχθρών μου αοράτων ορωμένων τε, περιφύλαττε σκέπε, καί Βασιλείας ουρανών, μέτοχον ποίησον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένε Θεοτόκε, τόν Υιόν σου ικέτευε, σύν Προφήταις, Αποστόλοις τε καί Μάρτυσι, τής μελλούσης ανάγκης, απολυτρώσασθαι ημάς, τούς σέ τιμώντας αεί.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Τόν υπ' Αγγέλων ασιγήτως, εν υψίστοις δοξαζόμενον Θεόν, οι ουρανοί τών ουρανών, γή καί όρη καί βουνοί, καί βυθός καί πάν γένος ανθρώπων, ύμνοις αυτόν ως Κτίστην, καί Λυτρωτήν ευλογείτε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ότι τόν φόβον σου ουκ έχω, ενοικούντα τή καρδία τή εμή, πάσαν ετέλεσα σαρκός, αμαρτίαν ο ασυνείδητος, καί τρέμω σου τήν δίκην, παμβασιλεύ, μή με βδελύξη, νυνί μεταγνόντα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Γής τής αγίας επιβήναι, Πολυέλεε αξίωσον καμέ, ήν κατοικούσιν οι πραείς, μετανοία αποπλύνας με, γηϊνης αμαρτίας, ο επί γής αναμαρτήτως, γεννηθείς εκ Παρθένου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εν τώ οικείω υμών αίματι, κατεβάφησαν οι πόδες υμών, υποσκελίζοντες εχθρούς, καί πορείαν τήν ουράνιον, ποιούμενοι οσίως, πανευκλεείς Χριστού, τού πάντων Θεού Αθλοφόροι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εναπεδύσασθε προθύμως, πρός τά μέγιστα παλαίσματα υμείς, απογυμνώσαντες εχθρόν, καί αισχύνην επενδύσαντες, διό στεφανηφόροι εν ουρανοίς χορεύετε, ευκλεείς Χριστού Αθλοφόροι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού Ιακώβ τήν καλλονήν σε, ο ωραίος κάλλει Κύριος αγνή, ηγαπηκώς τήν σήν νηδύν, Παναμώμητε κατώκησεν, ανθρώπων τήν ουσίαν ταίς καλλοναίς, φαιδρύνων τών υπέρ νούν δωρημάτων.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβεία προστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Αμνόν τού Θεού ο κηρύξας, τόν τάς αμαρτίας τών ανθρώπων αφαιρούντα, Ιωάννη θείε Προφήτα, τούτον εκδυσώπησον, τό φορτίον λύσαι τών αμαρτημάτων μου, καί τών σωζομένων μερίδος αξιώσαι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Καμίνου φλογός καιομένης, σκότους αφεγγούς τε εξωτέρου λύτρωσαί με, τόν εν σκότει πονηρών έργων, όλον συνεχόμενον, δυσωπώ σε Λόγε τού Θεού προάναρχε, διά τού ενδόξου καί θείου Βαπτιστού σου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ερήμοις ψυχαίς χερσωθείσαις, διά μετανοίας ευκαρπίαν ο κηρύξας, τού Κυρίου θείε Προφήτα, ακανθηφορήσασαν τήν ψυχήν μου, πάσαις ηδοναίς καθάρισον, όπως εκβλαστήσω αγαθών έργων στάχυν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως Μήτηρ Θεού εκδυσώπει, μετά τών αγίων Αγγέλων, Προφητών τε, Αποστόλων καί τών Μαρτύρων, κινδύνων καί θλίψεων, καί μελλούσης πάντας κολάσεως ρύσασθαι, τούς σέ Θεοτόκον αεί ομολογούντας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Ευλογητός Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ο εγείρας κέρας σωτηρίας ημίν, εν οίκω Δαυϊδ τού παιδός αυτού, διά σπλάγχνα ελέους, εν οίς επεσκέψατο ημάς, ανατολή εξ ύψους, καί κατηύθυνεν ημάς, εις οδόν ειρήνης.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, καί ημέρα ιλασμού, επιστρέψαι θέλησον λοιπόν, ώ ψυχή, ποιούσα καρπόν μετανοίας, μή άκαρπόν σε εύρη, θανάτου αξίνη φοβερά, καί ως συκήν τήν πάλαι εκτεμούσα, τώ πυρί τώ εκείθεν πέμψη.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως ο ποτέ πλούσιος, επαγάλλομαι τρυφαίς, ασπλαγχνίαν έχων πρός τόν πέλας πολλήν, καί πύρ δειλιώ τό ακοίμητον, διό μου τήν λιθώδη, απόπλυνον Δέσποτα ψυχήν, όπως κάν επι τέλους, ευσπλαγχνία λαμπρυνθώ ο εσκοτισμένος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σημειωθέντες αίματι, θείοι Μάρτυρες Χριστού, εν σημείοις πίστει εναθλούντες στερρώς, απίστους εχθρούς ετροπώσασθε, καί πλάνης ανιέρου πολλούς, αφηρπάσατε λαούς, μεταβολαίς ενθέοις, λαμπρυθέντας τώ φωτί τής θεογνωσίας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηκονημένα ώφθητε, ξίφη τέμνοντα εχθρού, παρατάξεις θείοι Αθλοφόροι Χριστού, καί σκεύη τήν αίγλην χωρήσαντα, τής αγίας Τριάδος, καί λύχνοι πυρσεύοντες τό φώς, τής ευσεβείας πίστει, καί δόξης τής νοητής, αληθείς οπλίται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτοειδή νεφέλην σε, ο Προφήτης προορά, εξ ής μέγας Ήλιος επέφανεν ημίν, Χριστός ο Θεός, καί εφώτισε τά πρίν εσκοτισμένα, αυτόν ούν δυσώπει αγαθή, τά τών παθών μου νέφη εκδιώξαι, καί φωτί θείω φαιδρυνθήναι.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Εν νόμω σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον Άγιον Θεώ διό πρωτότοκον Λόγον, πατρός ανάρχον Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Εκ νόμου σκιάς προκύψας, τήν αίγλην τής θείας χάριτος, πλουσίως εθεάσω, τά τής γής πληρώματα σοφέ φωταγωγούσαν, καί σκότος αποδιώκουσαν, τής αγνωσίας Προφήτα, διά τούτό σε γεραίρομεν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως μάρτυς Χριστού, ως θείος Βαπτιστής, ως μετανοίας λαμπτήρ, ως όρθρος ευσεβείας, παλαιάς μεσίτης καί καινής, παλαιωθείσαν κακία, τήν ταπεινήν μου ψυχήν, δι' επι γνώσεως θείας, καινουργήσας φωταγώγησον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν ώρα φρικτή, εν ώρα φοβερά, εν ώρα δίκης σοφέ, κρινόμενόν με ρύσαι, απειλής μενούσης με εκεί, καθυπακούοντα έχων, τών σών δεήσεων, οίά περ φίλος νυμφίον, τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως Μήτηρ Θεού, ως Μήτηρ τού εκ σού τεχθέντος Λόγου Θεού, μετά τών Ασωμάτων Αποστόλων τε καί Προφητών, Ιεραρχών καί Μαρτύρων, τούτον δυσώπει αεί, τού ειρηνεύσαι τόν κόσμον, Παναγία Μητροπάρθενε.

Απόστιχα τών Αίνων, Κατανυκτικά

Τόν διεσπαρμένον μου νούν συνάγαγε Κύριε, καί τήν χερσωθείσάν μου καρδίαν καθάρισον, ως τώ Πέτρω διδούς μοι μετάνοιαν, ως τώ Τελώνη στεναγμόν, καί ως τή πόρνη δάκρυα, ίνα μεγάλη τή φωνή κραυγάζω σοι, ο Θεός σώσόν με, ως μόνος εύσπλαγχνος καί φιλάνθρωπος.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Πολλάκις τήν υμνωδίαν εκτελών, ευρέθην τήν αμαρτίαν εκπληρών, τή μέν γλώττη άσματα φθεγγόμενος, τή δέ ψυχή άτοπα λογιζόμενος, αλλ' εκάτερα διόρθωσον, Χριστέ ο Θεός, διά τής μετανοίας, καί σώσόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Βασιλέων καί τυράννων τόν φόβον, απώσαντο οι Χριστού Στρατιώται, καί ευθαρσώς καί ανδρείως αυτόν ωμολόγησαν, τών απάντων Κύριον, Θεόν καί Βασιλέα, καί πρεσβεύουσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ασπόρως συνέλαβες εκ Πνεύματος Αγίου, καί δοξολογούντες εκβοώμεν σοι. Χαίρε Παναγία Παρθένε.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Αθετήσαντα Χριστέ, τήν εντολήν σου, τόν προπάτορα Αδάμ, τού Παραδείσου εξώρισας, τόν δέ Ληστήν Οικτίρμον, ομολογήσαντά σε εν Σταυρώ, εν αυτώ εισώκισας κράζοντα. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ταίς τού βίου ηδοναίς, εσπιλωμένην, κεκτημένος τήν ψυχήν, τοίς οικτιρμοίς σου προσέρχομαι, κατεγνωσμένος όλος, καί ηττημένος κράζω σοι Σωτήρ, τώ ειδότι μόνω τά κρύφια. Κάθαρόν με τή σή, ευσπλαγχνία Χριστέ.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ως μεσίτης παλαιάς, καί τής καινής γινόμενος, θείε Βαπτιστά, παλαιωθέντα με πταίσμασιν, ανακαινίσας δίδου, σαίς ικεσίαις βαίνειν ασφαλώς, πρός, μετανοίας τρίβους Πανεύφημε, εισαγούσας, καλώς, πρός Βασιλείαν Χριστού.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τόν αγώνα τόν καλόν, αγωνισάμενοι, γενναίοι Αθληταί, μυρίους πόνους ηνέγκατε, καί διά τούτο πάντα πόνον κουφίζετε δι' ηνεκώς, καί πνευμάτων λώβην διώκετε, όθεν πίστει υμάς Άγιοι δοξάζομεν.

Δόξα...

Φώς καί ζωή καί παντουργός, η τρισυπόστατος, Μονάς ως αληθώς υπάρχει, ήν περ δοξάζομεν. Πατήρ γάρ, Υιός καί Πνεύμα, ο ενιαίος καί συνεκτικός, τών απάντων Δεσπότης καί Κύριος, είς Θεός εν τρισί, Προσώποις γνωρίζεται.

Καί νύν, Θεοτοκίον

Αμαρτάνοντα αεί, καί παροργίζοντα Θεόν τόν αγαθόν, Παρθενομήτορ οικτείρησον, καί μετανοίας τρόποις, ως αγαθή βελτίωσον Αγνή, όπως τάς μελλούσας κολάσεις φύγω, υμνών εκτενώς, Κόρη τήν πρεσβείαν σου.