TΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Ηχος γ'

Τώ σώ σταυρώ Χριστέ Σωτήρ, θανάτου κράτος λέλυται, καί διαβόλου η πλάνη κατήργηται, γένος δέ ανθρώπων πίστει σωζόμενον, ύμνον σοι καθ' εκάστην προσφέρει. (Δίς)

Πεφώτισται τά σύμπαντα, τή αναστάσει σου Κύριε, καί ο Παράδεισος πάλιν ηνέωκται, πάσα δέ η κτίσις ανευφημούσά σε, ύμνον σοι καθ' εκάστην προσφέρει.

Δοξάζω τού Πατρός, καί τού Υιού τήν δύναμιν, καί Πνεύματος αγίου, υμνώ τήν εξουσίαν, αδιαίρετον, άκτιστον θεότητα, Τριάδα ομοούσιον, τήν βασιλεύουσαν εις αιώνα αιώνος.

Δόξα... Καί νύν...

Θεοτοκίον τό Δογματικόν

Ήχος γ'

Μέγιστον θαύμα! παρθένος τεκούσα, καί τό τεχθέν Θεός πρό αιώνων, προφανής ο τόκος, καί τό τελούμενον υπέρ φύσιν. Ώ Μυστηρίου φρικώδους! ο καί νοούμενον, άφραστον μένει, καί θεωρούμενον, ου καταλαμβάνεται. Μακαρία σύ εί άχραντε Κόρη, Αδάμ τού γηγενούς θυγάτηρ, καί Θεού τού Υψίστου φανείσα μήτηρ. Αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστικα

Ήχος γ'

Τόν Σταυρόν σου προσκυνώ Χριστέ τόν τίμιον.

Στίχ. Μνήσθομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Κιβωτόν σε νοητήν αγνή γινώσκομεν, ου φέρουσαν τάς Πλάκας τάς θεογράφους, τόν δέ νόμου ποιητήν, καί χάριτος τά δόγματα, τόν ουρανού καί γής κτίστην, ώ πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον το ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου, καί τού οίκου τού Πατρός σου.

Επί γής σέ ουρανόν αγνή ανέδειξεν, ο εν μήτρα τή σή, κατασκηνώσας Θεός Λόγος, σάρκα προσλαβών, ο φύσει αθεώρητος, καί επομβρίζεις τοίς πάσιν, αθάνατον δρόσον Απειρόγαμε.

Στίχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Σωτηρίαν ταίς πρεσβείαις σου κεκτήμεθα, ότι δι' αυτών Παρθένε, εκ τών κινδύνων αεί καί τών πειρασμών, τήν ζάλην υπεκφεύγομεν, καί διά τούτο αιτούμεν, μή παύση υπέρ ημών τού πρεσβεύειν, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος γ'

Ανάπλασιν καί ζωήν, διά σού δευτέραν γινώσκομεν, άχραντε Μαρία, τής ανθρωπίνης φύσεως, εν τή γαστρί σου φυραθέντα τόν κτίστην τής κτίσεως, καί αναστήσαντα ημάς, εκ τού άδου καί τού θανάτου, καί ζωήν αιώνιον παρεσχηκότα ημίν, τού βοάν σοι Αειπάρθενε. Χαίρε η συνάψασα τά κάτω τοίς επουρανίοις. Χαίρε η ελπίς πάντων τών περάτων τής γής, καί προστασία καί αντίληψις. Χαίρε η τή Αναστάσει τού Υιού σου, φαιδρύνουσα τά σύμπαντα, καί παρέχουσα τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Απολυτίκιον Ήχος γ'

Ευφραινέσθω τά ουράνια, αγαλλιάσθω τά επίγεια, ότι εποίησε κράτος, εν βραχίονι αυτού, ο Κύριος, επάτησε τώ θανάτω τόν θάνατον, πρωτότοκος τών νεκρών εγένετο, εκ κοιλίας άδου ερρύσατο ημάς, καί παρέσχε κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σε τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Ήχος γ'

Τώ σώ σταυρώ Χριστέ Σωτήρ, θανάτου κράτος λέλυται, καί διαβόλου η πλάνη κατήργηται, γένος δέ ανθρώπων πίστει σωζόμενον, ύμνον σοι καθ' εκάστην προσφέρει.

· εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

Πεφώτισται τά σύμπαντα, τή αναστάσει σου Κύριε, καί ο Παράδεισος πάλιν ηνέωκται, πάσα δέ η κτίσις ανευφημούσά σε, ύμνον σοι καθ' εκάστην προσφέρει.

· εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

Δοξάζω τού Πατρός, καί τού Υιού τήν δύναμιν, καί Πνεύματος αγίου, υμνώ τήν εξουσίαν, αδιαίρετον, άκτιστον θεότητα, Τριάδα ομοούσιον, τήν βασιλεύουσαν εις αιώνα αιώνος.

· γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου.

Τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον, προσκυνούμεν Χριστέ, καί τήν ανάστασίν σου υμνούμεν καί δοξάζομεν, τώ γάρ μώλωπί σου, ημείς οι πάντες ιάθημεν.

· εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Υμνούμεν τόν Σωτήρα, τόν εκ τής Παρθένου σαρκωθέντα, δι' ημάς γάρ εσταυρώθη, καί τή τρίτη ημέρα ανέστη, δωρούμενος ημίν τό μέγα έλεος.

· ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Τοίς εν άδη καταβάς Χριστός ευηγγελίσατο, θαρσείτε λέγων, νύν νενίκηκα. Εγώ η Ανάστασις, εγώ υμάς ανάξω, λύσας θανάτου τάς πύλας.

· από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας, ελπισάτω Ισραηλ επί τόν Κύριον.

Οι αναξίως εστώτες, εν τώ αχράντω σου οίκω, εσπερινόν ύμνον αναμέλπομεν, εκ βαθέων κραυγάζοντες, Χριστέ ο Θεός, ο φωτίσας τόν κόσμον τή τριημέρω Αναστάσει σου, εξελού τόν λαόν σου, εκ χειρός τών σου Φιλάνθρωπε.

· ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ' αυτώ λύτρωσις' καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

· αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

· ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Θεοτοκίον

Πώς μή θαυμάσωμεν, τόν θεανδρικόν σου Τόκον Πανσεβάσμιε; πείραν γάρ ανδρός μή δεξαμένη Πανάμωμε, έτεκες απάτορα Υιόν εν σαρκί, τόν πρό αιώνων εκ Πατρός γεννηθέντα αμήτορα, μηδαμώς υπομείναντα τροπήν, ή φυρμόν, ή διαίρεσιν, αλλ' εκατέρας ουσίας τήν ιδιότητα, σώαν φυλάξαντα. Διό Μητροπάρθενε Δέσποινα, αυτόν ικέτευε σωθήναι, τάς ψυχάς τών ορθοδόξως, Θεοτόκον ομολογούντων σε.

Απόστικα

Ήχος γ'

Ο τώ πάθει σου Χριστέ, αμαυρώσας τόν ήλιον, καί τώ φωτί τής σής Αναστάσεως, φαιδρύνας τά σύμπαντα, πρόσδεξαι ημών, τόν εσπερινόν ύμνον Φιλάνθρωπε.

· ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Η ζωοδόχος σου Έγερσις Κύριε, τήν οικουμένην πάσαν εφώτισε, καί τό ίδιον πλάσμα, φθαρέν ανεκαλέσατο. Διό τής κατόρας τόν Αδάμ, απαλλαγέντες βοώμεν, Παντοδύναμε Κύριε δόξα σοι.

· καί γάρ εστερέωσεν τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Θεός υπάρχων αναλλοίωτος, σαρκί πάσχων ηλλοίωσαι, όν η κτίσις μη φέρουσα, κρεμάμενον οράν, τώ φόβω εκλονείτο, καί στένουσα ύμνει τήν σήν μακροθυμίαν, κατελθών εν άδη δέ, τριήμερος ανέστης, ζωήν τώ κόσμω δωρούμενος, καί τό μέγα έλεος.

· τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε εις μακρότητα ημερών.

Ίνα τό γένος ημών, εκ τού θανάτου Χριστέ λυτρώσης, θάνατον υπήνεγκας, καί τριήμερος εκ νεκρών αναστάς, εαυτώ συνανέστησας, τούς σέ Θεόν επιγνόντας, καί κόσμον εφώτισας, Κύριε δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Ασπόρως εκ θείου Πνεύματος, βουλήσει δέ Πατρός, συνείληφας Υιόν τόν τού Θεού, εκ Πατρός αμήτορα, πρό τών αιώνων υπάρχοντα, δι' ημάς δέ εκ σού απάτορα γεγονότα, σαρκί απεκύησας, καί βρέφος εγαλούχησας. Διό μή παύση πρεσβεύειν, τού λυτρωθήναι κινδύνων τάς ψυχάς ημων.

Απολυτίκιον Ήχος γ'

Ευφραινέσθω τά ουράνια, αγαλλιάσθω τά επίγεια, ότι εποίησε κράτος, εν βραχίονι αυτού, ο Κύριος, επάτησε τώ θανάτω τόν θάνατον, πρωτότοκος τών νεκρών εγένετο, εκ κοιλίας άδου ερρύσατο ημάς, καί παρέσχε κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σε τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΩ

Ωδή α' Ήχος γ' Ο Ειρμός

O τά ύδατα

Ακατάληπτε μόνη Κυριαρχία, καί μία τριαδική θεαρχία, τριλαμπούς αίγλης με τής σής αξίωσον νύν, όπως ανυμνήσω σε, τήν υμνουμένην απαύστως, τρισαγίοις άσμασιν, Αγγέλων στόμασιν.

Ιερώς τών Αϋλων πάσαι, αι τάξεις υμνούσι, ποιητικήν ως αιτίαν, ενικήν τρίφωτον, αρχικωτάτην σαφώς, αίς συμφώνως μέλψωμεν, καί τών ανθρώπων τά πλήθη, καί πιστώς δοξάσωμεν, πηλίνοις στόμασι.

Νούν καί Λόγον καί Πνεύμα, οι θεολόγοι προσφόρως, συμβολικώς σε καλούσιν, απαθή γέννησιν, εξ αγεννήτου Πατρός, τού Υιού σημαίνοντες, Θεέ μονάρχα τών όλων, άμα καί τού Πνεύματος, θείαν εκπόρευσιν.

Θεοτοκίον

Ως φιλάνθρωπος φύσει, τήν τών ανθρώπων ουσίαν, προσειληφώς Θεού Λόγε, τό τρισσόν έλαμψας, μοναρχικώτατον φώς, τής μιάς θεότητος, δεδοξασμένην τοίς πάσι, δείξας τήν τεκούσάν σε, Παρθένον άχραντον.

Ωδή γ'

Ο εκ μή όντων τά πάντα

Τρισσεύσαι πάλαι τό ύδωρ προστεταχώς, Ηλίας ταίς σχίδαξι, τυπικώς παρενέφηνε, τήν τριττήν υπόστασιν τής ενιαίας Θεού Κυριαρχίας.

Ζοώδης φύσις υμνεί σε τών γηγενών, τόν ένα καί τρίφωτον, Πλαστουργόν, αναλλοίωτον, καί βοά σοι, Δέσποτα, παντοδαπής με τροπής ρύσαι, καί σώσόν με.

Ισηγορούντες τοίς Λόγοις τών Προφητών, κλεινών Αποστόλων τε, καί κηρύκων τής Πίστεως, ισουργόν Τριάδα σε, δοξολογούμεν Πιστοί, Θεέ τών όλων.

Θεοτοκίον

Από τού θρόνου κατήλθε τού υψηλού, ο Χριστός τόν άνθρωπον, ανυψών ως φιλάνθρωπος, διά σού Πανάχραντε, καί τό τρισήλιον φώς έλαμψε πάσι.

Κάθισμα

Τήν ωραιότητα

Ουπερούσιος, καί μόνος Κύριος, Χριστός απαύγασμα, τού προανάρχου Πατρός, καί Πνευμα τό θειότατον, ελέησον τούς δούλους σου, πάντες γάρ ημάρτομεν, αλλά σού ουκ απέστημεν, όθεν δυσωπούμέν σε, Τρισυπόστατε Κύριε, ως έχων εξουσίαν, τό πλάσμα σου, σώσον εκ πάσης περιστάσεως.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ουπερούσιος, Θεός καί Κύριος, εκ σού σεσάρκωται, δι' αγαθότητα, τό καθ' ημάς ουσιωθείς, καί μείνας όπερ πέφυκεν, όθεν καί θεάνθρωπον, τούτον σέβοντες Πάναγνε, σέ τήν Απειρόγαμον, Θεοτόκον κηρύττομεν, δοξάζοντες τό μέγιστον θαύμα, τής σής ασπόρου κυήσεως.

Ωδή δ'

Έθου πρός ημάς

Στέλεχος διττόν, εκ Πατρός ως ρίζης εβλάστησεν, ο Υιός καί Πνεύμα τό ευθές, οι συμφυείς βλαστοί καί θεόφυτοι, καί άνθη συνάναρχα, ως τρία είναι φώτα τής θεότητος. (Δίς)

Στίφη νοερών, ουσιών απαύστως υμνούσί σε, τόν απερινόητον Θεόν, μεθ' ών ημείς δοξάζομεν λέγοντες. Τριάς υπερούσιε, τούς σούς οικέτας σώσον ως φιλάνθρωπος.

Θεοτοκίον

Έθελξας ημάς, εις αγάπην σήν, πολυέλεε, Λόγε τού Θεού, ο δι' ημάς σωματωθείς ατρέπτως, καί τρίφωτον τήν μίαν θεότητα, μυσταγωγήσας, όθεν σέ δοξάζομεν.

Ωδή έ

Ως είδεν Ησαϊας

Τόν ένα Κυριάρχην εικονικώς, ως είδεν Ησαϊας Θεόν, εν τρισί προσώποις δοξολογούμενον, αχράντοις φωναίς Σεραφείμ, απεστάλη τού κηρύξαι παρευθύς, τρίφωτον ουσίαν, καί Μονάδα τρισήλιον. (Δίς)

Απάντων αοράτων καί ορατών, τήν φύσιν εξ ουκ όντων τό πρίν, υποστησαμένη, Μονάς τρισήλιε, τούς ενα Θεόν σε πιστώς, ευφημούντας, εκ παντοίων πειρασμών, εκλυτρωσαμένη, τής σής δόξης αξίωσον.

Θεοτοκίον

Νυμφώνα φωτοφόρον καί καθαρόν, Παρθένε γεγονυίαν Θεού, σέ υμνούμεν πόθω καί μακαρίζομεν, εκ σού γάρ ετέχθη Χριστός, εν ουσίαις καί θελήσεσι διτταίς, ο είς τής Τριάδος, καί τής δόξης ών Κύριος.

Ωδή ς'

Άβυσσος εσχάτη

Μέτοικος υπάρχων ο Αβραάμ, κατηξιώθη τυπικώς υποδέξασθαι, ενικόν μέν Κύριον, εν τρισίν υποστάσεσιν, υπερούσιον, ανδρικαίς δέ μορφώσεσιν. (Δίς)

Ίθυνον καρδίας σών οικετών, πρός φώς τό απρόσιτον, ώ τρισήλιε Κύριε, καί σής δόξης έλλαμψιν, παράσχου ταίς ψυχαίς ημών, τού φαντάζεσθαι, τό σόν κάλλος τό άρρητον.

Θεοτοκίον

Άνοιξον τάς πύλας μοι τού φωτός, τού κυηθέντος εκ νηδύος σου, Άχραντε, ίνα βλέπω τρίφωτον, ακτίνα τής θεότητος, καί δοξάζω σε, τήν ολόφωτον Δέσποιναν.

Κάθισμα

Θείας πίστεως

Θείας φύσεως ομοουσίου, τό τρισήλιον υμνούμεν κράτος, καί τρισαγίαις φωναίς εκβοήσωμεν. Άγιος εί, ο Πατήρ ο προάναρχος, Άγιος εί, ο Υιός ο συνάναρχος, Πνεύμα Άγιον, ο είς αμερής Θεός ημών, καί πάντων ποιητής καί φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θαύμα μέγιστον! πώς συνεσχέθη, ο αχώρητος, εν τή γαστρί σου, καί εσαρκώθη, καί εφάνη ώς άνθρωπος, μή υπομείνας φυρμόν, ή διαίρεσιν, τής θεϊκής καί ατρέπτου θεότητος, Κόρη πάναγνε, διό Θεοτόκον σε πιστώς, κηρύττομεν αεί καί δοξάζομεν.

Ωδή ζ'

Ως πάλαι τούς ευσεβείς

Ναόν με δείξον τής σής, θεότητος Δέσποτα, τής τριλαμπούς, όλον φωτεινόν, αμαρτητικής αμαυρώσεως δεινής, καί παθών ανώτερον, ταίς φωτουργαίς σου λάμψεσιν, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Θεότητος τήν μορφήν, μίαν καταγγέλλομεν, εν τρισίν υποστατικαίς, καί διαιρεταίς ιδιότησι, Πατρός καί Υιού καί Πνεύματος, Ευλογητός εί κράζοντες, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Εφάνη τώ Αβραάμ, Θεός τρισυπόστατος, εν τή δρυϊ πάλαι τή Μαμβρή, τής φιλοξενίας μισθόν, τόν Ισαάκ αντιδούς δι' έλεον, όν περ νύν δοξάζομεν, ως Θεόν τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Εφάνη επί τής γής, γενόμενος άνθρωπος, ο Παντουργός αγαθοπρεπώς, εκ παρθενικής καί αχράντου σου γαστρός, καί ημάς εθέωσεν, ευλογημένη Πάναγνε, Θεοτόκε πανάχραντε.

Ωδή η'

Αστέκτω πυρί ενωθέντες

Ανάρχου Πατρός ως εκ ρίζης, Λόγος καί τό Πνεύμα συνανάρχως πεφυκότες, ως βλαστοί τής υπερουσίου θεαρχίας, έδειξαν τής Τριάδος, δόξαν μίαν τε καί δύναμιν, ήν υμνούμεν πάντες, πιστοί εις τούς αιώνας. (Δίς)

Ρυθμίζεις ταίς σαίς φρυκτωρίαις, Τάξεις ουρανίους, αναμέλπειν ασιγήτως, τρισαγίοις, άσμασι θείοις, Πάτερ Λόγε σύμμορφε, καί τό Πνεύμα τρίφωτον, κράτος καί ισόρροπον, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Χρησμοί Προφητών τόν σόν τόκον, πόρρωθεν ιδόντες, Θεοτόκε ανευφήμουν, ως ασπόρως καί υπερφυώς, γεννηθέντα Δέσποινα, καί συμφώνως τούτον υμνούμεν, ως Κύριον, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Καινόν τό θαύμα

Ιδείν τήν δόξαν τήν τρισσολαμπή, αι θεοειδείς τών Ασωμάτων τάξεις, σαφώς ανιέναι, πτέρυξιν εφίενται άνω, αλλ' ευλαβούνται σφόδρα, τό απρόσιτον φώς, καί ύμνον απαύστως εκβοώσι, ταύταις συμφώνως, μοναδική Τριάς, σέ δοξάζομεν. (Δίς)

Απλέτω πόθω καί οι επί γής, νοεράν ψυχήν εκ σού λαβόντες καί λογικήν, σέ υμνούμεν Δέσποτα Θεέ τών απάντων, τήν ενιαίαν φύσιν αληθώς, καί τριττήν προσώποις, εξ όλης τής καρδίας, διό Οικτίρμον, ως πολυέλεος ημάς οίκτειρον.

Θεοτοκίον

Ναόν με δείξον τής μοναρχικής, καί τριφεγγούς σου θεαρχίας φωτοειδή, καθαρώς λατρεύειν σοι τώ Κτίστη τών όλων, καί τής αφράστου δόξης νοερόν θεωρόν, πρεσβείαις τής μόνης Θεοτόκου, ήν επαξίως, ως υπερένδοξον μεγαλύνομεν.

Η Υπακοή

Εκπλήττων τή οράσει, δροσίζων τοίς ρήμασιν, ο αστράπτων Άγγελος, ταίς μυροφόροις έλεγε. Τόν ζώντα τί ζητείτε εν μνήματι; ηγέρθη κενώσας τά μνήματα τής φθοράς αλλοιωτήν, γνώτε τόν αναλλοίωτον, είπατε τώ Θεώ, Ως φοβερά τά έργα σου! ότι τό γένος έσωσας τών ανθρώπων.

ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ

Απολυτίκιον Ήχος γ'

Ευφραινέσθω τά ουράνια, αγαλλιάσθω τά επίγεια, ότι εποίησε κράτος, εν βραχίονι αυτού, ο Κύριος, επάτησε τώ θανάτω τόν θάνατον, πρωτότοκος τών νεκρών εγένετο, εκ κοιλίας άδου ερρύσατο ημάς, καί παρέσχε κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σε τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

Καθίσματα Ήχος γ'

Χριστός εκ νεκρών εγήγερται, η απαρχή τών κεκοιμημένων. Ο Πρωτότοκος τής κτίσεως, καί Δημιουργός πάντων τών γεγονότων, τήν καταφθαρείσαν φύσιν τού γένους ημών, εν εαυτώ ανεκαίνισεν. Ουκ έτι θάνατε κυριεύεις. Ο γάρ τών όλων Δεσπότης, τό κράτος σου κατέλυσε.

Δόξα...

Σαρκί τού θανάτου γευσάμενος Κύριε, τό πικρόν τού θανάτου εξέτεμες τή Εγέρσει σου, καί τόν άνθρωπον κατ' αυτού ενισχύσας, τής αρχαίας κατάρας τήν ήτταν ανακαλούμενος, ο υπερασπιστής τής ζωής ημών, Κύριε δόξα σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν ωραιότητα τής παρθενίας σου, καί τό υπέρλαμπρον τό τής αγνείας σου, ο Γαβριήλ καταπλαγείς εβόα σοι Θεοτόκε, Ποίόν σοι εγκώμιον, προσαγάγω επάξιον, τί δέ ονομάσω σε; απορώ καί εξίσταμαι, διό ως προσετάγην βοώ σοι. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Τήν ωραιότητα τής παρθενίας σου

Τό αναλλοίωτον τό τής θεότητος, καί τό εκούσιον πάθος σου Κύριε, εις εαυτόν καταπλαγείς, ο Άδης επωδύρετο. Τρέμω τήν τού σώματος, μή φθαρείσαν υπόστασιν, βλέπω τόν αόρατον, μυστικώς πολεμούντά με, διό καί ούς κατέχω κραυγάζουσι, Δόξα Χριστέ τή Αναστάσει σου.

Δόξα...

Τό ακατάληπτον τό τής Σταυρώσεως, καί ανερμήνευτον τό τής Εγέρσεως, θεολογούμεν οι πιστοί, απόρρητον Μυστήριον σήμερον γάρ θάνατος, καί ο Άδης εσκύλευται, γένος δέ ανθρώπινον αφθαρσίαν ενδέδυται, διό καί ευχαρίστως κραυγάζομεν. Δόξα Χριστέ τή Αναστάσει σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν ακατάληπτον καί απερίγραπτον, τόν ομοούσιον Πατρί καί Πνεύματι, εν τή γαστρί σου μυστικώς, εχώρησας Θεομήτορ, μίαν καί ασύγχυτον, τής Τριάδος ενέργειαν, έγνωμεν τώ Τόκω σου, εν τώ κόσμω, δοξάζεσθαι, διό καί ευχαρίστως βοώμέν σοι. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Η Υπακοή Ήχος γ'

Εκπλήττων τή οράσει, δροσίζων τοίς ρήμασιν, ο αστράπτων Άγγελος, ταίς μυροφόροις έλεγε. Τόν ζώντα τί ζητείτε εν μνήματι; ηγέρθη κενώσας τά μνήματα τής φθοράς αλλοιωτήν, γνώτε τόν αναλλοίωτον, είπατε τώ Θεώ, Ως φοβερά τά έργα σου! ότι τό γένος έσωσας τών ανθρώπων.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Τήν αιχμαλωσίαν Σιών, σύ εξείλου εκ Βαβυλώνος καμέ εκ τών παθών, πρόςζωήν έλκυσον Λόγε.

· Εν τώ Νότω οι σπείροντες δάκρυσιν ενθέοις, θεριούσι στάχυας, εν χαρά αειζωίας.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, πάσα αγαθοδωρία, ως Πατρί και Υιώ συναστράπτει, εν ώ τά πάντα ζή καί κινείται.

Αντίφωνον Β'

· Εάν μή Κύριος οικοδομήση οίκον τών αρετών, μάτην κοπιώμεν, τήν δέ ψυχήν σκέποντος, ουδείς ημών πορθείται τήν πόλιν.

· Τού καρπού τής γαστρός, τώ Πνεύματι υιοποιητώς σοι τώ Χριστώ, ως Πατρί οι Άγιοι πάντοτέ εισι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, ενθεωρείται πάσα αγιότης σοφία, ουσιοί πάσαν γάρ κτίσιν, αυτώ λατρεύσωμεν. Θεός γάρ, ως Πατρί τε καί Λόγω.

Αντίφωνον Γ'

· Οι φοβούμενοι τόν Κύριον, μακάριοι τρίβους βαδιούνται, τών εντολών φάγονται, ζωηράν γάρ παγκαρπίαν.

· Κύκλω τής τραπέζης σου ευφράνθητι, καθορών σου Ποιμενάρχα, τά έκγονα φέροντα, κλάδους αγαθοεργίας.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, ο πάς πλούτος τής δόξης, εξ ού χάρις καί ζωή πάση τή κτίσει, σύν Πατρί γάρ, ανυμνείται καί τώ Λόγω.

Προκείμενον

Είπατε εν τοίς έθνεσιν, ότι Κύριος εβασίλευσε, καί γάρ κατώρθωσε τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Στίχ. Άσατε τώ Κυρίω άσμα καινόν.

Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος γ'

Ο Ειρμός

Ο τά ύδατα πάλαι, νεύματι θείω, εις μίαν συναγωγήν συναθροίσας, καί τεμών θάλασσαν Ισραηλίτη λαώ, ούτος ο Θεός ημών, δεδοξασμένος υπάρχει, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο τήν γήν κατακρίνας, τώ παραβάντι, ιδρώτος φέρειν καρπόν τάς ακάνθας, ακανθών στέφανον εκ παρανόμου χειρός, ούτος ο Θεός ημών, σωματικώς δεδεγμένος, τήν κατάραν έλυσεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Νικητής τροπαιούχος, κατά θανάτου, ο θάνατος δεδοικώς ανεδείχθη, παθητήν σάρκα γάρ, εμψυχωμένην λαβών, ούτος ο Θεός ημών, καί συμπλακείς τώ τυράννω, πάντας συνανέστησεν, ότι δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αληθή Θεοτόκον, πάντα τά έθνη, δοξάζει σε τήν ασπόρως τεκούσαν, υποδύς μήτραν γάρ ηγιασμένην τήν σήν, ούτος ο Θεός ημών, τό καθ' ημάς ουσιώθη, καί Θεός καί άνθρωπος, εκ σού γεγέννηται.

Κανών Σταυροαναστάσιμος ού η ακροστιχίς σύν τοίς Ειρμοίς.

Άγω τρίτον μέλισμα σοί, Θεού Λόγε.

Ο Ειρμός

Άσμα καινόν

Γένος βροτών, αίματι θείω, δεδουλωμένον τυράννω φιλαμαρτήμονι, Χριστός εξηγόρασε, καί θεοποιήσας ανεκαίνισεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως μέν θνητός, θανάτου θέλων, ο τής ζωής ταμιούχος, Χριστός εγεύσατο, ως ών δέ αθάνατος φύσει, τούς νεκρούς εζωοποίησεν, ότι δεδόξασται.

Κανών τής Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς, σύν τοίς Ειρμοίς :

Άγω τρίτον μέλισμα σοί, Θεοτόκε.

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γόνυ κάμπτει, άπασα φύσις, επουρανίων Παρθένε, τώ σαρκωθέντι εκ σού, σύν τοίς επιγείοις τε, αξιοπρεπώς τά καταχθόνια, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώ συναλλαγμάτων, τών εν σοί! αγαθών γάρ αφθόνως, παρεκτικός ών Θεός, Πνεύμα θείον δούς ημίν, σάρκα εκ σού Κόρη προσελάβετο, ότι δεδόξασται.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο εκ μή όντων τά πάντα παραγαγών, τώ Λόγω κτιζόμενα, τελειούμενα Πνεύματι, Παντοκράτορ Δέσποτα, εν τή αγάπη τή σή στερέωσόν με.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Διά Σταυρού σου ησχύνθη ο ασεβής, ειργάσατο βόθρον γάρ, όν ορύξας εισπέπτωκε, ταπεινών υψώθη δέ Χριστέ, τό κέρας εν τή σή Αναστάσει.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τής ευσεβείας τό κήρυγμα τών εθνών, ως ύδωρ εκάλυψε τάς θαλάσσας φιλάνθρωπε, αναστάς εκ τάφου γάρ, τό τής Τριάδος απεκάλυψας φέγγος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δεδοξασμένα λελάληνται περί σού, η πόλις η έμψυχος, τού αεί βασιλεύοντος, διά σού γάρ Δέσποινα, τοίς επί γής Θεός συνανεστράφη.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τόξον έθραυσας εχθρών, καί θυρεούς συνέτιψας εν ισχύϊ, Δέσποτα Χριστέ, τό στερέωμα ημών, άγιος εί Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ρύψις άχραντε Σταυρέ, ειδωλικών εδείχθης σύ καθαρμάτων, ότι Ιησούς ο υπέρθεος, εν σοί χείρας εξεπέτασεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίνα πάντες οι πιστοί, τό ζωοδόχον μνήμα σέ προσκυνώμεν, τέθαπται εν σοί, καί εγήγερται Χριστός, όντως ο Θεός ημών.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ράβδος ρίζης Ιεσσαί, προφητικώς βλαστήσασα, η Παρθένος άνθος σε Χριστέ, εξανέτειλεν ημίν, Άγιος εί Κύριε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα θείας κοινωνούς, τούς γηγενείς εργάση εκ τής Παρθένου, σάρκα τήν ημών, σύ επτώχευσας λαβών, Άγιος εί Κύριε.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Έθου πρός ημάς, κραταιάν αγάπησιν Κύριε, τόν μονογενή γάρ σου Υιόν, υπέρ ημών εις θάνατον δέδωκας, διό σοι κραυγάζομεν, ευχαριστούντες. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Στίγματα Χριστέ, συμπαθώς καί μώλωπας ήνεγκας, ύβριν ραπισμάτων καρτερών, καί μακροθύμως φέρων εμπτύσματα, δι' ών κατειργάσω μοι τήν σωτηρίαν. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σώματι θνητώ, η ζωή θανάτω ωμίλησας, τής ταλαιπωρίας τών πτωχών, καί στεναγμού πενήτων σου ένεκεν, καί φθείρας τόν φθείραντα δεδοξασμένε, πάντας συνανέστησας, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μνήσθητι Χριστέ, ής εκτησω ποίμνης τώ πάθει σου, τής δεδοξασμένης σου Μητρός, τάς συμπαθείς εντεύξεις δεξάμενος, καί επισκεψάμενος, κεκακωμένην ρύσαι, τή δυνάμει σου Κύριε.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τό ξένον καί απόρρητον.

(Τό ξένον καί απόρρητον, τού αχράντου σου τόκου, θεοπρεπές μυστήριον, καταπλήττει Αγγέλους, καί τών βροτών τάς χορείας, Μητροπάρθενε Κόρη, καί γάρ Θεός εν μήτρα σου, σαρκωθείς ασυγχύτως, άνευ σποράς, ώφθης ο απρόσιτος προσιτός μοι, ενώσας με θεότητι, τή αυτού παραδόξως.)

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο πλάσας κατ' εικόνα σου, φιλάνθρωπε τόν άνθρωπον, καί νεκρωθέντα τή αμαρτία, διά τής παραβάσεως, σταυρωθείς εν Κρανίω διέσωσας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νεκρούς μέν ούς κατέπιεν, ο θάνατος απέδωκε, κατελύθη δέ, καί τό τού άδου φθοροποιόν βασίλειον, αναστάντος εκ τάφου σου Κύριε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο στήσας όρη Δέσποτα, ζυγώ τής θείας γνώσεως, λελατόμησαι εκ τής Παρθένου, λίθος χειρών άνευθεν. Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νοσούσαν εθεράπευσας, ημών τήν φύσιν Δέσποτα, δραστικώτατον εν τή Παρθένω, ταύτη ενώσας φάρμακον, τήν σήν άχραντον Λόγε θεότητα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μερίς μου εί ο Κύριος, καί κλήρος επιπόθητος, ο ενώσας με εκ τής Παρθένου, Λόγε τή υποστάσει σου, τή σαρκί χρηματίσας υπόστασις.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Πρός σέ ορθρίζω, τόν τού παντός Δημιουργόν, τήν υπερέχουσαν πάντανούν ειρήνην, διότι φώς τά προστάγματά σου, εν οίς με καθοδήγησον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Κριτή αδίκω, Εβραίων φθόνω προδοθείς ο παντεπόπτης, καί άπασαν δικαίως, κρίνων τήν γήν, τόν Αδάμ τής πάλαι, ερρύσω κατακρίσεως.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τήν σήν ειρήνην, ταίς Εκκλησίαις σου Χριστέ, τή αηττήτω δυνάμει τού Σταυρού σου, ο εκ νεκρών αναστάς παράσχου, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σκηνή αγία, καί πλατυτέρα ουρανών, ως τόν εν πάση αχώρητον τή κτίσει, Λόγον Θεού δεξαμένη, μόνη εδείχθης Αειπάρθενος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Επί τής γής ο αόρατος ώφθης, καί τοίς βροτοίς εκών συνανεστράφης, ο ακατάληπτος, πρός σέ ούν ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε Φιλανθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λόγχη πλευράν, ώ Χριστέ μου νυγείς σου, τήν εκ πλευράς ανθρωπίνης κτισθείσαν, ολέθρου πάσι βροτοίς, γεγονυίαν πρόξενον, τής κατάρας ηλευθέρωσας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίσος Πατρί, κατ' ουσίαν υπάρχων, τόν ιερόν εξανέστησας δόμον, τού παναχράντου σου, καί πανσέπτου σώματος, εκ νεκρών, Χριστέ Σωτήρ ημών.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λόγος Θεού, ο Υιός σου Παρθένε, Δημιουργός Αδάμ τού πρωτοπλάστου, ου δημιούργημα, ει καί σάρκα έμψυχον, εαυτώ εκ σού διέπλασεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίσος Πατρί, ο Υιός τής Παρθένου, Λόγος Θεού, υπόστασις τελεία, εν δύω φύσεσιν, Ιησούς ο Κύριος, Θεός τέλειος καί άνθρωπος.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Άβυσσος εσχάτη αμαρτιών εκύκλωσέ με, καί εκλείπει τό πνεύμά μου, αλλ' εκτείνας Δέσποτα, σόν υψηλόν βραχίονα, ως τόν Πέτρον με, κυβερνήτα διάσωσον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Άβυσσος ελέους καί οικτιρμών, εκύκλωσέ με, τή ευσπλάγχνω καθόδω σου, σαρκωθείς γάρ Δέσποτα, καί γεγονώς εν δούλου μορφή, εΘεούργησας, καί σεαυτώ συνεδόξασας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Νέκρωσιν υπέστη ο νεκρωτής, τόν νεκρωθέντα ζωωθέντα Θεώμενος, τής σής Αναστάσεως, ταύτα Χριστέ τά σύμβολα, καί τού Πάθους σου, τού αχράντου τά έπαθλα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πάναγνε η μόνη τώ πλαστουργώ, καί τοίς ανθρώποις, υπέρ νούν μεσιτεύσασα, τόν Υιόν σου ίλεων, τοίς επταικόσι δούλοις σου, καί υπέρμαχον, χρηματίσαι δυσώπησον.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Σκηνώσεως Ιωνάς, τής εν κατωτάτω άδου τής φύσεως, σύμβολον γεγονώς εβόα, ανάγαγε εκ φθοράς, τήν ζωήν μου Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μωλώπων σύ πειραθείς, άδου τραυματίας, πάθει Σταυρού συνανέστησας, όθεν σοί κραυγάζω. Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ανοίγονταί σοι Χριστέ, φόβω πύλαι άδου, σκεύη εχθρού δέ αρπάζονται, όθεν σοι Γυναίκες υπήντησαν, αντί λύπης χαράν κομισάμεναι.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μορφούται τό καθ' ημάς, εκ τής ακηράτου Κόρης, ο σχήματι άμοιρος, σχήματι υπάρξας καί πράγματι, μή τραπείς τήν θεότητα άνθρωπος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αβύσσου αμαρτιών, καί τής καταιγίδος, Πάναγνε τών παθών ρύσαί με, πέφυκας λιμήν γάρ καί άβυσσος, τών θαυμάτων τοίς πίστει σοι προστρέχουσι.

Κοντάκιον Ήχος γ'

Η Παρθένος Εξανέστης σήμερον, από τού τάφου Οικτίρμον, καί ημάς εξήγαγες, εκ τών πυλών τού θανάτου, σήμερον Αδάμ χορεύει, καί χαίρει Εύα, άμα δέ, καί οι Προφήται, σύν Πατριάρχαις, ανυμνούσιν ακαταπαύστως, τό θείον κράτος τής εξουσίας σου.

Ο Οίκος

Ο ουρανός καί η γή σήμερον χορευέτωσαν, καί Χριστόν τόν Θεόν ομοφρόνως υμνείτωσαν, ότι τούς δεσμίους εκ τών τάφων ανέστησε. Συγχαίρει πάσα η κτίσις, προσφέρουσα επάξια άσματα, τώ πάντων Κτίστη καί Λυτρωτή ημών, ότι τούς βροτούς εξ άδου σήμερον, ω Ζωοδότης συνανελκύσας, πρός ουρανούς συνανυψοί, καί καταράσσει τού εχθρού τάς επάρσεις, καί πύλας τού άδου διαθλάττει, τώ θείω κράτει τής εξουσίας αυτού.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Ως πάλαι τούς ευσεβείς, τρείς Παίδας εδρόσισας, εν τή φλογί τή Χαλδαϊκή, τώ φωτιστικώ τής θεότητος πυρί, καί ημάς καταύγασον, Ευλογητός εί κράζοντας, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ερράγη τό τού Ναού, φαιδρόν καταπέτασμα, εν τώ Σταυρώ τού Δημιουργού, τήν εγκεκρυμμένην τώ γράμματι δηλούν, τοίς πιστοίς αλήθειαν. Ευλογητός εί κράζουσιν, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Νυγείσης σου τής πλευράς, ρανίδες θεόρρυτοι, ζωοποιού αίματος Χριστέ, οικονομικώς αποστάζουσαι εις γήν, τούς εκ γής ανέπλασαν. Ευλογητός εί κράζοντας, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Τριαδικόν

Τό Πνεύμα τό αγαθόν, Πατρί συνδοξάσωμεν, καί τώ Υιώ τώ μονογενεί, μίαν εν τρισί, πιστοί σέβοντες αρχήν, καί μίαν θεότητα. Ευλογητός εί κράζοντες, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Σοβαρός ο τύραννος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ου ψιλόν ο ήλιος, εν Σταυρώκρεμάμενον άνθρωπον, αλλά Θεόν σκοτίζεται, σεσαρκωμένον ορών, ώ καί ψάλλομεν. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ισχυρόν θεότητι, δεδεγμένος άδης ο δείλαιος, τόν αφθαρσίας πάροχον, ψυχάς δικαίων βοώσας ήμεσεν. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θησαυρός πολύτιμος, ευλογίας Πάναγνε πέφυκας, τοίς καθαρά καρδία, σέ ομολογούσι Θεογεννήτριαν, καί γάρ εκ σού σεσάρκωται, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο τής δόξης Κύριος, καί κρατών τών άνω Δυνάμεων, ο σύν Πατρί καθήμενος, παρθενικαίς ταίς χερσί φερόμενος, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιταμός ο θάνατος, αλλά τούτον σοί ομιλήσαντα, εκ τής Παρθένου ώλεσας, θεοϋπόστατος, σάρξ γενόμενος. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεοτόκον πάντες σε, τόν Θεόν κυήσασαν έγνωμεν, τόν τής Τριάδος ένα γάρ, σεσαρκωμένον αγνή γεγέννηκας. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής κοιλίας σου.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβεία προεστώτες νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτεπάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ερράγη ναού η φαιδρότης, ότε ο Σταυρός σου επάγη εν Κρανίω, καί η κτίσις συνεκλονείτο, φόβω αναμέλπουσα. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανέστης Χριστέ εκ τού τάφου, καί τόν πεπτωκότα τή απάτη, διά ξύλου ανωρθώσω θεία δυνάμει, κράζοντα καί λέγοντα. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναός τού Θεού ανεδείχθης, έμψυχον χωρίον κιβωτός τε, τόν Ποιητήν, τοίς βροτοίς γάρ Θεογεννήτορ, άχραντε κατήλλαξας, καί αξίως πάντα τά έργα υμνούμέν σε, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ενύλου φλόγα πυρός, δί' Αϋλου κατεμάραναν, θεοφορούμενοι Παίδες, καί έψαλλον, ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο Λόγος ου παθητός, απαθής γάρ τή θεότητι, πάσχει σαρκί δέ Θεός, ώ καί ψάλλομεν. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπνώσας μέν ως θνητός, εξ ηγέρθης ως αθάνατος Σώτερ, καί σώζεις θανάτου τούς μέλποντας. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Λατρεύομεν ευσεβώς, τρισυπόστατον θεότητα, ενιζομένην απαύστως καί ψάλλομεν. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τάξεις τάς νοεράς, οία Μήτηρ υπεράρασα, καί πλησίον Θεού χρηματίσασα, ευλογούμεν ευλογημένη, παρθένε τόν τόκον σου, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό κάλλος τό φυσικόν, ωραιότερον ανέδειξας, εξαστράψασα σάρκα θεότητος. Ευλογούμεν ευλογημένη, Παρθένε τόν τόκον σου, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Καινόν τό θαύμα καί θεοπρεπές! τής Παρθένου γάρ τήν κεκλεισμένην πύλην, σαφώς διοδεύει Κύριος, γυμνός εν εισόδω, καί σαρκοφόρος ώφθη εν εξόδω Θεός, καί μένει η πύλη κεκλεισμένη, ταύτην αφράστως, ως Θεομήτορα μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φρικτόν ιδέσθαι σέ τόν ποιητήν, επί ξύλου αναρτηθέντα Λόγε Θεού, σαρκικώς δέ πάσχοντα, Θεόν υπέρ δούλων, καί εν μνημείω άπνουν κατακείμενον, νεκρούς δέ τού άδου λελυκότα, όθεν Χριστέ σε, ως παντοδύναμον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φθοράς θανάτου έσωσας Χριστέ, τούς προπάτορας, κατατεθείς εν τάφω νεκρός, καί ζωήν εξήνθησας, νεκρούς αναστήσας, χειραγωγήσας φύσιν τήν βροτείαν πρός φώς, καί θείαν ενδύσας αφθαρσίαν, όθεν πηγήν σε, φωτός αειζώου μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναός καίθρόνος ώφθης τού Θεού, εν ώ ώκησεν ο εν υψίστοις πέλων, τεχθείς απειράνδρως Πάναγνε, σαρκός μή ανοίξας όλως σου πύλας, όθεν ταίς αλήκτοις, σεμνή λιταίς σου, τά φύλα τών βαρβάρων, θάττον εις τέλος, τώ Βασιλεί ημών καθυπόταξον.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Οι τώ γλυκεί τού Αχράντου σου Τόκου, Βέλει τρωθέντες Αγνή, σού τό αξιέραστον κάλλος θαυμάζοντες, άμα σύν Αγγέλοις επαξίως σε, ως μητέρα Θεού μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Γέρας βροτοίς εξ ατίμου θανάτου, πάσιν επήγασας, ού διά σταυρώσεως Σώτερ γευσάμενος, τή ουσία τή θνητή, αφθαρσίαν μοι, εδωρήσω Χριστέ ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εσωσάς με αναστάς εκ τού τάφου, Χριστέ καί ύψωσας, καί Πατρί προσήγαγες τώ σω Γεννήτορι, δεξιά τε τή αυτού συνεκάθισας, διά σπλάγχνα ελέους σου Κύριε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κόρος τών σών εφυμνίων Παρθένε, τοίς ευαγέσι πιστοίς, όλως ου προσγίνεται, πόθω γάρ πόθον αεί θείον, καί πνευματικόν προσλαμβάνοντες, ως μητέρα Θεού μεγαλύνουσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έθου ημίν ακαταίσχυντον πρέσβιν, τήν σέ τεκούσαν Χριστέ, ταύτης ταίς εντεύξεσιν, ίλεων νέμοις ημίν, Πνεύμα μεταδοτικόν αγαθότητος, εκ Πατρός διά σού προερχόμενον.

Αίνοι Ήχος γ'

1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.

-- Δεύτε πάντα τά έθνη, γνώτε τού φρικτού μυστηρίου τήν δύναμιν, Χριστός γάρ ο Σωτήρ ημών, ο εν αρχή Λόγος, εσταυρώθη δι' ημάς, καί εκών ετάφη, καί ανέστη εκ νεκρών, τού σώσαι τά σύμπαντα. Αυτόν προσκυνήσωμεν.

2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.

-- Διηγήσαντο πάντα τά θαυμάσια, οι φύλακές σου Κύριε, αλλά τό συνέδριον τής ματαιότητος, πληρώσαν δώρων τήν δεξιάν αυτών, κρύπτειν ενόμιζον τήν ανάστασίν σου, ήν ο κόσμος δοξάζει. Ελέησον ημάς.

3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

-- Χαράς τά πάντα πεπλήρωται, τής Αναστάσεως τήν πείραν ειληφότα. Μαρία γάρ η Μαγδαληνή, επί τό μνήμα ήλθεν, εύρεν Άγγελον επί τόν λίθον καθήμενον, τοίς ιματίοις εξαστράπτοντα καί λέγοντα. Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών, ούκ έστιν ώδε, αλλ' εγήγερται, καθώς είπε, προάγων εν τή Γαλιλαία.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

-- Εν τώ φωτί σου Δέσποτα, οψόμεθα φώς φιλάνθρωπε, ανέστης γάρ εκ τών νεκρών, σωτηρίαν τώ γένει τών ανθρώπων δωρούμενος, ίνα σε πάσα κτίσις δοξολογή, τόν μόνον αναμάρτητον. Ελέησον ημάς.

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,

-- Ύμνον εωθινόν, αι Μυροφόροι Γυναίκες, τά δάκρυα προσέφερον Κύριε, ευωδίας γάρ αρώματα κατέχουσαι, τό μνήμά σου κατέλαβον, τό άχραντόν σου Σώμα, μυρίσαι σπουδάζουσαι, Άγγελος καθήμενος επί τόν λίθον, αυταίς ευηγγελίσατο, Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών; τόν θάνατον γάρ πατήσας, ανέστη ως Θεός, παρέχων πάσι τό μέγα έλεος.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

-- Εξαστράπτων Άγγελος, επί το μνήμά σου τό ζωοποιόν, ταίς Μυροφόροις έλεγεν, Εκένωσε τούς τάφους ο Λυτρωτής, εσκύλευσε τόν άδην, καί ανέστη τριήμερος, ως μόνος Θεός καί παντοδύναμος.

7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

-- Εις τό μνήμά σε επεζήτησεν, ελθούσα τή μιά τών Σαββάτων, Μαρία η Μαγδαληνή μή, ευρούσα δέ ωλοφύρετο, κλαυθώ βοώσα, οίμοι Σωτήρ μου, πώς εκλάπης πάντων Βασιλεύ; Ζεύγος δέ ζωηφόρων Αγγέλων, ένδοθεν τού μνημείου εβόα. Τί κλαίεις ώ Γύναι; Κλαίω φησίν, ότι ήραν τόν Κύριόν μου τού τάφου, καί ούκ οίδα πού έθηκαν αυτόν. Αυτή δέ στραφείσα οπίσω, ως κατείδέ σε, ευθέως εβόα, ο Κύριός μου, καί ο Θεός μου, δόξα σοι.

8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

-- Εβραίοι συνέκλεισαν, εν τώ τάφω τήν ζωήν, Ληστής δέ ανέωξεν εν τή γλώσση τήν τρυφήν, κραυγάζων καί λέγων, ο μετ' εμού δι' εμέ σταυρωθείς, συνεκρέματό μοι επί τού ξύλου, καί εφαίνετό μοι επί τού θρόνου, τώ Πατρί συγκαθήμενος, αυτός γάρ εστι Χριστός ο Θεός ημών, ο έχων τό μέγα έλεος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

Αθετήσαντα Χριστέ, τήν εντολήν σου, τόν προπάτορα Αδάμ, τού Παραδείσου εξώρισας, τόν δέ Ληστήν Οικτίρμον, ομολογήσαντα σε εν Σταυρώ, εν αυτώ εισώκισας κράζοντα. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία ότι αυ τοί τόν Θεόν όψονται.

Αμαρτήσαντας ημάς, τή τού θανάτου, κατεδίκασας αρά, ο Ζωοδότης καί Κύριος, εν δέ τώ σώματί σου, αναμαρτήτως Δέσποτα παθών, τούς θνητούς εζώωσας κράζοντας. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Αναστάς εκ τών νεκρών, συνεξανέστησας, ημάς εκ τών παθών, τή Αναστάσει σου Κύριε, τού δέ θανάτου πάσαν, τήν δυναστείαν ώλεσας Σωτήρ, διά τούτο πίστει σοι κράζομεν. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τή τριημέρω σου ταφή, τούς εν τώ άδη νεκρωθέντας ως Θεός, ζωοποιήσας συνήγειρας, καί αφθαρσίαν πάσιν, ως αγαθός επήγασας ημίν, τοις εν πίστει κράζουσι πάντοτε. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ταίς Μυροφόροις Γυναιξί, πρώταις εφάνης, αναστάς εκ τών νεκρών, Σωτήρ βοήσας τό, Χαίρετε, καί δι' αυτών τοίς φίλοις, τήν σήν μηνύεις έγερσιν Χριστέ, διά τούτο πίστει σοι κράζομεν. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Εν τώ όρει Μωϋσής, χείρας απλώσας, προετύπου τόν Σταυρόν, τόν Αμαλήκ τροπωσάμενος, ημείς δέ πίστει τούτον, κατά δαιμόνων όπλον κραταιόν, ειληφότες πάντες κραυγάζομεν. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Δόξα...

Τόν Πατέρα καί Υιόν, καί Πνεύμα άγιον, υμνήσωμεν πιστοί, ένα Θεόν, ένα Κύριον, ως εξ ενός Ηλίου, τρισσολαμπής γάρ εστινη Τριάς, καί φωτίζει πάντας τούς κράζοντας. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε η πύλη τού Θεού, δι' Ής διήλθε, σαρκωθείς ο Πλαστουργός, εσφραγισμένην φυλάξας σε, Χαίρε νεφέλη κούφη, τόν θείον όμβρον φέρουσα Χριστόν. Χαίρε κλίμαξ καί θρόνε ουράνιε. Χαίρε όρος σεπτόν, πίον αλατόμητον.