Στιχηρά προσόμοια Σταυρώσιμα

Ήχος β'

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Σώτερ τώ Σταυρώ προσηλωθείς, ήλιος ιδών εσκοτίσθη, από τού φόβου σου, καί τό καταπέτασμα Ναού ερρήγνυτο, η δέ γή κατεσείετο, καί πέτραι ωσαύτως, τρόμω διεσχίζοντο, οράν μή σθένουσαι, Κτίστην καί Θεόν επί ξύλου, πάσχοντα αδίκως βουλήσει, καί υπό ανόμων υβριζόμενον.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Όλος καταβέβληται εις γήν, όλος ανετράπη καί κείται, πτώμα εξαίσιον, όφις ο παμπόνηρος, ανυψωθέντος σου, επί ξύλου φιλάνθρωπε, Αδάμ δέ κατάρας, λύεται καί σώζεται, ο πρίν κατάκριτος, όθεν καί ημείς δυσωπούμεν, σώσον ημάς, οίκτειρον πάντας, καί τής Βασιλείας

σου αξίωσον.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Κρίσιν δέχη μόνε Βασιλεύ, ο κρίναι τά σύμπαντα μέλλων, εν τή ελεύσει σου, στέφος ανεδύσω δέ, Σώτερ ακάνθινον, υπεκτίλλων Φιλάνθρωπε, τήν εκ τής απάτης, άκανθαν προθέλυμνον, τή δυναστεία σου, πάσιν εμφυτεύων τοίς πίστει, σταύρωσιν τήν σήν προσκυνούσι, τήν τής ευσπλαγχνίας σου επίγνωσιν.

Έτερα τής Θεοτόκου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Πλούτος πτωχευόντων καί τρυφή, καί καταφυγή τών πενήτων, καί ορφανών η ελπίς, σύ υπάρχεις Δέσποινα, καί σέ δοξάζομεν, οι εν θλίψει κραυγάζοντες, Αγία Αγίων, λύτρωσαι προφθάσασα, καί νύν τούς δούλους σου, πάσης επηρείας δαιμόνων, καί τής χαλεπής τιμωρίας, καί τής αιωνίου κατακρίσεως.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Όντως υπερήραν αληθώς, τών ανομιών μου τά πλήθη, τήν κεφαλήν μου Αγνή, καί αι ανομίαι μου υπερεπλήθυναν, καί φορτία δυσβάστακτα, καί άμετρα Κόρη, κέκτημαι ο δείλαιος, καί αδιόρθωτος. Σύ ούν τή θερμή σου πρεσβεία, πρόφθασον καί σώσόν με μόνη, τών αμαρτανόντων η διόρθωσις.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ώσπερ εν λιμένι προσδραμών, υπό τήν αγίαν σου σκέπην, Παρθενομήτορ αγνή, δέομαι σπλαγχνίσθητι, μή απορρίψης με, αλλά ρύσαι τόν δούλόν σου, τής νύν επελθούσης, θλίψεως, ως έχουσα τό συμπαθές φυσικόν, Μήτερ τού Θεού τού Υψίστου, πάντοτε πρεσβεύουσα σώζε, πάσης περιστάσεως τούς δούλους σου.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθετοκίον όμοιον

Βότρυν τόν παμπέπειρον Αγνή, όν αγεωργήτως εν μήτρα εκυοφόρησας, ξύλω ως εώρακας, τούτον κρεμάμενον, θρηνωδούσα ηλάλαζες, καί έκραζες. Τέκνον, γλεύκος εναπόσταξον, δι' ού η μέθη αρθή, πάσα τών παθών Ευεργέτα, δι' εμού τής σέ τετοκυίας, σού τήν ευσπλαγχνίαν ενδεικνύμενος.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Σώσόν με Χριστέ Σωτήρ, τή δυνάμει τού Σταυρού, ο σώσας Πέτρον εν τή θαλάσση, καί ελέησόν με ο Θεός.

Τού Σταυρού σου τό ξύλον, Χριστέ ο Θεός, ξύλον ζωής ανέδειξας ημίν, τοίς πιστεύουσιν εις σέ, καί δι' αυτού καταργήσας, τόν τό κράτος έχοντα τού θανάτου, εζωοποίησας ημάς, νεκρωθέντας τή αμαρτία, διό βοώμεν σοι, Ευεργέτα τών απάντων, Κύριε, δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Χοροί Μαρτύρων αντέστησαν, τοίς τυράννοις λέγοντες. Ημείς στρατευόμεθα τώ Βασιλεί τών δυνάμεων, ει καί πυρί καί βασάνοις αναλώσητε ημάς, ουκ αρνούμεθα τής Τριάδος τήν δύναμιν.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθετοκίον

Ότε εκ τού ξύλου

Πόνους υπομείνασα πολλούς, εν τή τού Υιού καί Θεού σου, σταυρωσει Άχραντε, έστενες δακρύουσα, καί αλαλάζουσα. Οίμοι! τέκνον γλυκύτατον, αδίκως πώς πάσχεις, θέλων εκλυτρώσασθαι τούς εξ Αδάμ γηγενείς; Όθεν Παναγία Παρθένε, σέ παρακαλούμεν εν πίστει, ίλεων ημίν τούτον απέργασαι.

Μετα τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Σωτηρίαν ειργάσω εν μέσω τής γής, Χριστέ ο Θεός, επί Σταυρού τάς αχράντους σου χείρας εξέτεινας, επισυνάγων πάντα τά έθνη, κράζοντα, Κύριε δόξα σοι.

Τόν ζωοποιόν Σταυρόν, τής σής αγαθότητος, όν εδωρήσω ημίν τοίς αναξίοις Κύριε, σοί προσάγομεν εις πρεσβείαν, σώζε τούς βασιλείς καί τήν πόλιν σου, ειρηνεύοντας διά τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθετοκίον

Η παρθένος καί Μήτηρ σου Χριστέ, επί ξύλου ορώσά σε νεκρόν ηπλωμένον, κλαίουσα πικρώς, Υιέ μου έλεγε, τί τό φοβερόν τούτο μυστήριον, ο πάσι δωρούμενος ζωήν τήν αιώνιον, εκουσίως εν Σταυρώ πώς θνήσκεις, θάνατον επονείδιστον.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Τήν άχραντον Εικόνα σου, προσκυνούμεν αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί, ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας, εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι. Χαράς επλήρωσας τά πάντα ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

Ο φωτίσας τά επίγεια διά Σταυρού, καί καλέσας εις μετάνοιαν αμαρτωλούς, μή χωρίσης με τής ποίμνης σου ο ποιμήν ο καλός, αλλά ζήτησόν με, Δέσποτα τόν πλανώμενον, καί τή αγία σου ποίμνη συναρίθμησον, ο μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθετοκίον

Παρεστώσα τώ Σταυρώ σου η ασπόρως τεκούσά σε, καί μή φέρουσα οράν αδίκως πάσχοντα, ωλοφύρετο, κλαυθμώ, καί ανεβόα σοι. Πώς πάσχεις ο τή φύσει απαθής, γλυκύτατε Υιέ; υμνώ σου τήν άκραν αγαθότητα.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ως ο Ληστής ομολογώ, καί βοώ σοι τώ αγαθώ. Μνήσθητι μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου, καί σύν αυτώ ο εκουσίως με συναρίθμησον, τά πάθη υπέρ ημών καταδεξάμενος.

Μαρτυρικόν

Αθλοφόροι Κυρίου, μακαρία η γή η πιανθείσα τοίς αίμασιν υμών, καί άγιαι αι σκηναί, αι δεξάμεναι τά σώματα υμών, εν σταδίω γάρ τόν εχθρόν εθριαμβεύσατε, καί Χριστόν μετά παρρησίας εκηρύξατε, αυτόν ως αγαθόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθετοκίον

Τά άνω ζητών

Ω θαύμα καινόν! εβόα η Πανάμωμος, Σταυρώ τόν Υιόν, ιδούσα καθηλούμενον, ο δρακί τά σύμπαντα περιφέρων, πάθος υφίσταται, καί ως πάσι παρέχων κριτός κατακρίνεται, ο τήν συγχώρησιν.

Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός

Εν βυθώ κατέστρωσε ποτέ, τήν Φαραωνίτιδα πανστρατιάν, η υπέροπλος δύναμις, σαρκωθείς ο Λόγος δέ, τήν παμμόχθηρον αμαρτίαν εξήλειψεν, ο δεδοξασμένος Κύριος, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Παραβάς τήν πρώτην εντολήν, πάλαι ο πρωτόπλαστος, εκ τού φυτού θάνατον απετρύγησεν, υψωθείς εν ξύλω δέ, ο αθάνατος, καί θανάτου γευσάμενος, τήν αθανασίαν, πάσι τοίς ανθρώποις εδωρήσατο.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τού Σταυρού παγέντος επί γής, πέπτωκε τό φρύαγμα, τού δυσμενούς, καί παντελώς ηφάνισται, ο πρίν απωσμένος δέ, πρός Παράδεισον επανέρχεται άνθρωπος, δόξα σοι τώ ούτω, μόνω ευδοκήσαντι Θεώ ημών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως κριοί, ως άρνες λογικοί, εναποσφαττόμενοι, καί μεληδόν ανηλεώς κοπτόμενοι, πανεύφημοι Μάρτυρες, προσηνέχθητε, τώ τυθέντι ως νύν πρόβατον, καί τήν Εκκλησίαν, τών πρωτοτόκων εφαιδρύνατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταθηράν τήν ένστασιν σοφοί, πάντοτε ποιούμενοι, τούς πονηρούς εχθρούς κατεπαλαίσατε, ξίφεσι τεμνόμενοι, καί εν ύδατι καί πυρί προσριπτόμενοι, όθεν μακαρίου τέλους, Αθλοφόροι ηξιώθητε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιερός εκάλει σε χορός, πύλην αδιόδευτον, γήν εκλεκτήν, καί όρος αλατόμητον, Παναγία Δέσποινα, τόν Δεσπότην γάρ τών απάντων εκύησας, τόν εθελουσίως, σταύρωσιν σαρκί καταδεξάμενον.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς,

κατ' Αλφάβητον έξ αντιστρόφου.

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως ωραίαν, ως περικαλλή, όλην ως αμώμητον, εν γυναιξί Θεός σε εκλεξάμενος, σού τήν μήτραν ώκησε τήν αμώμητον, όν δυσώπει Πανάμωμε, μώμου εγκλημάτων, άπαντας ρυσθήναι τούς υμνούντάς σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ψαλμικώς Αγνή εκ δεξιών, οίά περ Βασίλισσα, τού εκ τής σής νηδύος αναλάμψαντος, βασιλέως έστηκας, όν ικέτευε, δεξιόν παραστάτην με, δείξαι εν ημέρα, τής ανταποδόσεως Πανάμωμε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χερσωθείσαν φύσιν τών βροτών, πάσιν ατοπήμασι, τόν υετόν τεκούσα τόν ουράνιον, όλην ανεκαίνισας, αλλά δέομαι, τής ψυχής μου τήν αύλακα, αποχερσωθείσαν, δείξον καρποφόρον Θεονύμφευτε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών εθνών στειρεύουσα, Εκκλησία τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη η καρδία μου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρούμενος εσάλευσας, πάσαν κτίσιν, Κύριε, καί τούς πιστούς εστήριξας, επιγνόντας τήν δυναστείαν σου, καί τήν άφατον Λόγε συγκατάβασιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Παράδεισον ηνέωξας, τώ Σταυρώ σου Δέσποτα, καί τόν Ληστήν εισήγαγες, επιγνόντα τήν Βασιλείαν σου, καί τόν πλούτον τής θείας ευσπλαγχνίας σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εξήνθησαν οι μάρτυρες, ώσπερ ρόδα εύοσμα, ταίς νοηταίς κοιλάσι, καί δυσώδη πλάνην εμείωσαν, καί πιστών τάς καρδίας ευωδίασαν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φωστήρες οικουμένης, πιστών σωτήρες Άγιοι, φωτιστικαίς τού Πνεύματος φρυκτωρίαις, πάντας φωτίσατε, τούς υμάς κατά χρέος μακαρίζοντας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υψούμενον εν ξύλω σε, τόν ζωοδότην βλέπουσα, καί εκουσίως θνήσκοντα, καί τοίς πάσι ζωήν παρέχοντα, εδονείτο τά σπλάγχνα η Πανάμωμος.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φορέσας με τόν άνθρωπον, εκ γαστρός σου πρόεισιν, ο ποιητής Πανάχραντε, αφθαρσίας στολήν δωρούμενος, τοις πολλοίς γυμνωθείσαν ατοπήμασιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπέρτιμον εκύησας, Θεόν Λόγον Άχραντε, όν εκτενώς ικέτευε, οικτειρήσαι τήν ταπεινήν μου ψυχήν, ηδονών ατιμία σκυθρωπάζουσαν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τά τραύματα θεράπευσον, τής ψυχής μου Πάναγνε, τήν ταπεινήν καρδίαν μου, φαρμαχθείσαν ιώ τού όφεως, δραστικώ σου φαρμάκω περιποίησαι.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Ελήλυθας, εκ Παρθένου, ου πρέσβυς ουκ Άγγελος, αλλ' αυτός ο Κύριος σεσαρκωμένος, καί έσωσας, όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Κατήργησας, τάς αρχάς τού δεινού πολεμήτορος, εν ξύλω υψούμενος, καί τήν αράν εξηφάνισας, όθεν σε δοξάζομεν, οι διά σού σεσωσμένοι μόνε Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εφήπλωσο, εν Σταυρώ, καί συνέστειλεν ήλιος, τό φώς θεωρήσας σε, όρη καί πέτραι εσχίσθησαν, καί τό καταπέτασμα, τό τού ναού διερράγη παντοδύναμε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεκρούμενοι, τον εχθρόν παντελώς ενεκρώσατε, σιδήρω ξεόμενοι, τής δερματίνης νεκρώσεως, πάθος εξεδύσασθε, Μάρτυρες θείοι, καί δόξαν ενεδύσασθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Διέκοψαν, κεφαλάς εν εκστάσει οι Μάρτυρες, πονηρών δυνάμεων, τάς κεφαλάς εκτεμνόμενοι, καί τήν διαμένουσαν, εκληρονόμησαν δόξαν αγαλλόμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ανέτειλεν, εκ γαστρός σου Πατρός τό απαύγασμα, Χριστός, καί εφώτισε τήν Οικουμένην σταυρούμενος, Κόρη απειρόγαμε, καί τών δαιμόνων σκότος εξηφάνισεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σταγόνα μοι, κατανύξεως όμβρισον Δέσποινα, εξαίρουσα άπαντα, τόν τής καρδίας μου καύσωνα, καί τής διανοίας μου, τάς σφαλεράς ενθυμήσεις αναστέλλουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρομφαία με, ηδονής τόν πληγέντα, καί κείμενον, τραυματίαν Άχραντε, μή υπερίδης, αλλ' ίασαι, λόγχη καί τώ αίματι, τού σταυρωθέντος, Υιού σου καί Θεού ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πλουτήσασα, δεσποτείαν απάσης τής κτίσεως, δεινώς με πτωχεύσαντα, χάριτος θείας οικτείρησον, όπως μεγαλύνω σε, ως αγαθήν μου προστάτιν Παναμώμητε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Μεσίτης Θεού, καί ανθρώπων γέγονας, Χριστέ ο Θεός, διά σού γάρ Δέσποτα, τήν πρός τόν αρχίφωτον Πατέρα σου, εκ νυκτός αγνωσίας, προσαγωγήν εσχήκαμεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ικρίω παγείς, τά τής γής θεμέλια εσάλευσας, καί λόγχη νυττόμενος, εχθρόν τόν αρχέκακον κατέσφαξας, καί κρουνούς σωτηρίας, πάσι Χριστέ επήγασας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Μή φέρων οράν, όν χερσί διέπλασας πλανώμενον, τάς χείρας εξέτεινας, Λόγε επί ξύλου θανατούμενος, καί εζώωσας τούτον, ξύλω ποτέ τεθνήξαντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι φίλοι Θεού, οι θερμοί ανθρώπων αντιλήπτορες, τά άνθη τά τίμια, τά περιφανή σκεύη τού Πνεύματος, οι σοφοί Αθλοφόροι, αξίως μακαρίζονται.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νομίμως αθλών, ο χορός ο άγιος τών σών Αθλητών, ανόμους κατήσχυνε, μόνε Νομοδότα τή δυνάμει σου, καί τελέσας τόν δρόμον, μαρτυρικώς κατέστεπται.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωράθης Αγνή, μετά τόκον άφθορος, Θεός γάρ εκ σού, ετέχθη ως άνθρωπος, όν κατανοήσασα σταυρούμενον, τήν τών σπλάγχνων οδύνην, μή φέρουσα ηλάλαζες.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οδόν τής ζωής, η τεκούσα Άχραντε, οδήγησον, οδόν εις ευθείάν με, νύν εις ανοδίας τε καί βάραθρα, χαλεπών συμπτωμάτων, αλόγως κρημνιζόμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξενώσας φρενί, εμαυτόν αγνώμονι, Παρθένε Μήτηρ Θεού, ασώτως εβίωσα, χώραν εις μακράν περιπλανώμενος, αλλ' επίστρεψον σώσον, ταίς σαίς με παρακλήσεσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναμάτων τών σών, ζωηρύτων πότισον, τόν δούλόν σου, φλογμώ συγκαιόμενον, τών αμαρτιών καί κινδυνεύοντα, προσβολαίς τών δαιμόνων, Παρθενομήτορ άχραντε.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Πρός Κύριον εκ κήτους, ο Ιωνάς εβόησε. Σύ με ανάγαγε εκ πυθμένος άδου δέομαι, ίνα ως Λυτρωτή εν φωνή αινέσεως, αληθείας τε πνεύματι θύσω σοι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νεαζούσαις κάραις θείς, παλάμας ποτέ Ιακώβ, Σταυρόν προέγραψεν, εν ώ Λόγε εξεπέτασας, παλάμας καί χειρός, πλάνου πολεμήτορος, ελυτρώσω Χριστέ τό ανθρώπινον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρωθέντος σου Χριστέ, παμβασιλεύ βουλήματι, η βασιλεύουσα αμαρτία εξωστράκισται, Αδάμ δέ ο ποτέ, Παραδείσου άποικος, εν αυτώ σέ υμνών εισοικίζεται.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς ωραίους εν στίγμασιν, ιερούς υπάρχοντας, τούς τήν ευπρέπειαν, στολισθέντας τήν ουράνιον, τούς όντως ποθητούς, τού Κυρίου Μάρτυρας, αδιστάκτω καρδία υμνήσωμεν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ανύστακτον λαμπάδα, τήν εαυτών τηρήσαντες οι θείοι Μάρτυρες, ηρδεύθησαν πλουσιώτατα, τοίς αίμασιν αυτών, καί τής θείας έτυχον, τού νυμφώνος εισόδου γηθόμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούμέν σε Πανύμνητε, ως Θεόν κυήσασαν, τόν υπερύμνητον, εν ξύλω τόν αρχέκακον δυνάμει τή αυτού, ολέσαντα τύραννον, εις ημών σωτηρίαν καί καύχημα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μή με δείξης δαιμόνων επίχαρμα, εν τώ κριτηρίω τώ μέλλοντι Δέσποινα, αλλ' ευμενώς προσβλέψαι μοι, τόν Κριτήν καί Υιόν σου δυσώπησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λογισμοίς παροργίζω σε Κύριε, καί ταίς πονηραίς καί αθέσμοις μου πράξεσιν, εις ιλασμόν προσάγω σοι, τήν Μητέρα σου, οίκτειρον, σώσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κατακρίσεως ρύσαί με Δέσποινα, τόν αυτοκατάκριτον όντα τοίς πταίσμασιν, ως τόν Κριτήν κυήσασα, καί Θεόν τών απάντων καί Κύριον.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Αντίθεον πρόσταγμα παρανομούντος, τυράννου, μετάρσιον, τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε, θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ο ών ευλογημένος καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ρομφαία τό πρότερον η στρεφομένη, τά νώτά μοι δίδωσιν, αφ' ού τή λόγχη τέτρωσαι, Σταυρώ ανυψούμενος, εύσπλαγχνε Κύριε, όθεν μεγαλύνω σε, τώ σώ τιμίω πάθει ευρών απάθειαν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο όφις υψούμενος υπό Μωσέως, τήν θείαν ανάρτησιν, εν ξύλω προεικόνιζε Χριστού, τού τόν δόλιον όφιν νεκρώσαντος, πάντας τε ζωώσαντος ημάς, τούς νεκρωθέντας ταίς παραβάσεσιν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υιοί χρηματίζετε θεία μεθέξει, ανάρχου Γεννήτορος, Υιού ανάρχου Άγιοι, τό πάθος τό άχραντον εκμιμησάμενοι, όθεν αδελφούς υμάς καλεί, καί κληρονόμους τής βασιλείας αυτού.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρώ αναρτώμενοι ως ο Δεσπότης, καί λόγχη νυττόμενοι, καί ξίφει συγκοπτόμενοι, πυρί τε καί ύδατι προμεριζόμενοι, καί κατατεμνόμενοι τροχοίς, οι θεοφόροι έχαιρον Μάρτυρες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν βότρυν τόν πέπειρον αγεωργήτως, αγνή όν εβλάστησας, εν ξύλω ως εώρακας, κρεμάμενον έκραζες. Τέκνον μου γλυκύτατον, γλεύκος εναπόσταξον, δι' ού παθών η μέθη ανασταλήσεται.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισχύς μου καί ύμνησις καί σωτηρία, βεβαία αντίληψις, καί τείχος απροσμάχητον, υπάρχουσα Δέσποινα, τούς πολεμούντάς με δαίμονας πολέμησον αεί, επιζητούντας τού θανατώσαί με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν σωματώσασα παρθενικών σου, αιμάτων εθέωσας, Παρθένε τό ανθρώπινον, διό με τοίς πάθεσι, καταρρυπούμενον, καί καταφθειρόμενον, εχθρού ταίς μεθοδείαις, ρύσαι πρεσβείαις σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η κάμινος γέννησιν προδιετύπου, τήν σήν Παναμώμητε, τούς Παίδας γάρ ουκ έφλεξεν, ως ουδέ τήν μήτραν σου, τό πύρ τό άστεκτον, όθεν δυσωπούμέν σε, πυρός τού αιωνίου, ρύσαι τούς δούλους σου.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας. Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Αίματι τώ σώ, πλευράς εξ ακηράτου, εναποστάζοντι μακρόθυμε, η κτίσις ηγίασται, ποταμοί δέ εξηράνθησαν πολυθεϊας, όμβροι τε ώφθησαν ευσεβείας, πλάνης αυχμόν αναστέλλοντες.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταύρωσιν τήν σήν, ο Ήλιος ηδέσθη, καί τάς ακτίνας εναπέκρυψε, πέτραι δέ εσχίσθησαν, καί ο άδης κάτω έφριξε. Δικαίων δέ εσκίρτησαν πνεύματα, προσδοκώντα, τήν παντελή Λόγε λύτρωσιν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ίαμα πιστοίς, η κόνις τών λειψάνων, τών Αθλοφόρων βρύει πάντοτε, ιχώρες δυσίατα θεραπεύουσι παθήματα. Ως θαυμαστός εί Κύριε, κράζομεν ευχαρίστως, εν τοίς αγίοις σου Μάρτυσιν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στόματα θηρών, καί βράσματα λεβήτων, πήξίν τε κρύους, βάρος καύσωνος, ονύχων σπαράγματα, υπεμείνατε στερρότατα, καί κάθειρξιν καί βίαιον θάνατον Αθλοφόροι, όθεν Χριστώ συνευφραίνεσθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σάρκα εκ τής σής, γαστρός λαμβάνει θέλων, καί καθοράται ο αόρατος, καί σταύρωσιν δέχεται, καί κατάρα ονομάζεται, κατάρας εξαιρούμενος, άπαντας ο Υιός σου, θεοχαρίτωτε Δέσποινα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ζήλου τά καλά, κακών μακρυνομένη, δι' εμμελείας θείων πράξεων, ψυχή μου πρεσβεύουσαν, υπέρ σού τήν θεομήτορα, καί πάντων ακαταίσχυντον, έχουσαπροστασίαν, ως συμπαθή καί φιλάγαθον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έλυσας δεσμού, τής πάλαι καταδίκης, Θεοκυήτορ τό ανθρώπινον, διό ικετεύω σε, διαλύσαι πάντα σύνδεσμον, κακίας τής καρδίας μου, άχραντε συνδεσμούσα, θεία στοργή με τού Κτίσαντος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δόξης του Πατρός, απαύγασμα τεκούσα, τήν αδοξία σκυθρωπάζουσαν, πταισμάτων καρδίαν μου, Θεοτόκε καταφαίδρυνον, καί δόξης με ανάδειξον, μέτοχον αϊδίου, ευλογημένη Πανάμωμε.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Ανάρχου γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν Πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ιάσω τό σύντριμμα, καί τήν ταλαιπωρίαν μου, τώ σώ μώλωπι, Λόγε ανεξιχνίαστε, καί τήν συγχωσθείσαν εικόνα, τοίς πονηροίς πάθεσι, εκάθηρας τώ πάθει σου, Κύριε, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ωράθης υψούμενος, εν κυπαρίσσω Δέσποτα, καί τή πεύκη καί κέδρω δι' αγαθότητα, ο είς τής αγίας Τριάδος, μοναδικήν υπόστασιν έχων, εν δυσί θελήσεσιν ίνα σώσης τό ανθρώπινον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρόν ώσπερ θώρακα, ενδεδυμενοι Μάρτυρες, απαράτρωτοι πάσι βέλεσιν ώφθητε, τού δημιουργού τής κακίας, όθεν αυτόν νύν καταπατείτε, τούτον καταπαίζοντες, ως οικτρόν στρουθίον πάντοτε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η γή μέν τά αίματα, υμών νύν υποδέχεται, ουρανός δέ τά θεία κέκτηται πνεύματα, μετά τών πυρίνων Ταγμάτων, τώ θεϊκώ θρόνω παρεστώτα, αθλοφόροι Μάρτυρες, Εκκλησίας πύργοι άσειστοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φθαρείσαν εκαίνισας, τήν φύσιν τού προπάτορος, υπέρ φύσιν τεκούσα, καί παρθενεύουσα, φύσεως απάσης τόν Πλάστην, όν εν Σταυρώ κρεμάμενον πάλαι, ηλάλαζες βλέπουσα, Παναγία Μητροπάρθενε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γευσάμενος βρώσεως, μή προσηκούσης θάνατον, ο Αδάμ εκ τού ξύλου πικρώς ετρύγησε, ξύλω δέ παγείς ο Υιός σου, τόν γλυκασμόν τής αθανασίας, επήγασεν Άχραντε, διά τούτό σε γεραίρομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βασίλισσα πέφυκας, τόν Βασιλέα Κύριον, υπέρ λόγον τεκούσα, τόν διαλύσαντα, άδου τά βασίλεια Κόρη, όν εκτενώς δυσώπει τής άνω, Βασιλείας άπαντας, αξιώσαι τούς υμνούντάς σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγάθυνον Δέσποινα, τήν ταπεινήν καρδίαν μου, ηδονών κακωθείσαν ταίς επικλύσεσιν, ως τόν Αγαθόν τετοκυία, καί αγαθή υπάρχουσα όλη, καί πρός μετανοίας με, αγαθάς πύλας εισάγαγε.

Απόστιχα τών Αίνων, Σταυρώσιμα

Σταυρωθήτω έκραζον, οι τών σών χαρισμάτων αεί εντρυφώντες, καί κακούργον αντ' ευεργέτου, ητούντο λαβείν οι τών δικαίων φονευταί, εσιώπας δέ Χριστέ, φέρων αυτών τήν προπέτειαν, παθείν θέλων, καί σώσαι ημάς ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Εκουσίως πτωχεύσας, τήν πτωχείαν τού Αδάμ, Χριστέ ο Θεός, ήλθες επί γής, εκ Παρθένου σαρκωθείς, καί Σταυρόν κατεδέξω, ίνα ημάς ελευθερώσης, τής δουλείας τού εχθρού, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τών Αγίων σου τά πλήθη, δυσωπούσί σε Χριστέ, ελέησον ημάς, ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Ότε σε ο άνομος λαός, Σώτερ, τήν ζωήν τών απάντων, ξύλω ανήρτησε, τότε η πανάμωμος, Αγνή καί Μήτηρ σου, παρεστώσα εκραύγαζεν, ολοφυρομένη. Τέκνον μου γλυκύτατον, φώς τών εμών οφθαλμών, οίμοι! πώς κακούργων εν μέσω, ξύλω προσπαγήναι ηνέσχου, ο τήν γήν κρεμάσας εν, τοίς ύδασιν;

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Τήν φωνήν σοι προσάγομεν, τού Ληστού καί βοώμέν σοι. Μνήσθητι ημών Σωτήρ, εν τή βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Εν σταυρώ ανυψούμενος, συνανύψωσας άπασαν, φύσιν Σωτήρ τών βροτών, απαύστως υμνούσάν σε.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τού Αδάμ τό χειρόγραφον, σού τή λόγχη διέρρηξας, γράφων εν βίβλω αυτόν, τών ζώντων Φιλάνθρωπε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Μιμηταί χρηματίσαντες, τού Σταυρόν υπομείναντος, δόξης αυτώ κοινωνοί, γεγόνατε Μάρτυρες.

Δόξα...

Πατήρ ο προάναρχος, ο Υιός ο συνάναρχος, υμνείται μιά τιμή, καί δόξη σύν Πνεύματι.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Εν Σταυρώ ως εώρακας, όν ασπόρως εκύησας, τούτου ανύμνεις Παρθένε, τό άφατον έλεος.