Στιχηρά προσόμοια Δεσποτικά

Ήχος β'

Ότε εκ τού ξύλου

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Μόνε αναμάρτητε Χριστέ, μόνε ανεξίκακε μόνε, πηγή χρηστότητος, ίδε μου τήν στένωσιν, ίδετήν θλίψίν μου, καί ουλάς τών τραυμάτων μου, εξάλειψον πάσας, καί εν τώ ελέει σου, σώσον τόν δούλόν σου, όπως αθυμίας τά νέφη, πόρρω εκδιώξας δοξάζω, σέ τόν υπεράγαθον Σωτήρά μου.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Βλέψον, ώ ψυχή μου ταπεινή, ίδε σου τά έργα οποία, εισί παμβέβηλα, ίδε σου τήν γύμνωσιν, φεύ καί τήν μόνωσιν, καί γάρ μέλλεις χωρίζεσθαι, Θεού καί Αγγέλων, καί πρός ατελεύτητον, ρίπτεσθαι βάσανον. Νήψον, διεγέρθητι, σπεύσον, βόησον. Ημάρτηκα Σώτερ, δός μοι τήν συγχώρησιν καί σώσόν με.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Σώμα κατεμόλυνα δεινώς, έφθειρα ψυχήν καί καρδίαν, καί λογισμοίς ρυπαροίς, πάσας τάς αισθήσεις μου, κατετραυμάτισα, οφθαλμούς εβεβήλωσα, εσπίλωσα ώτα, λόγοις γλώσσαν έχρανα, καί πάντα έχω αισχρά, όθεν σοι προσπίπτων κραυγάζω. Δέσποτα Χριστέ ήμαρτόν σοι, ήμαρτον συγχώρησον καί σώσόν με.

Έτερα Στιχηρά τού Προδρόμου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Σπεύσον εξελού με πειρασμών, ένδοξε Κυρίου Προφήτα, καθικετεύω σε, μάτην γάρ κεκίνηνται οι πολεμούντές με, κατ' εμού πικροί δαίμονες, ζητούντες αρπάσαι, τήν ψυχήν τού δούλου σου, ώσπερ στρουθίον οικτρόν, μή με καταλίπης εις τέλος, γνώτωσαν δέ μάλλον Παμμάκαρ, ότι σύ μου πέλεις καταφύγιον.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Στείρας ο πανάγιος βλαστός, βλάστημα τερπνόν τής ερήμου, η χελιδών η τερπνή, αηδών η εύλαλος, περιστερά η χρυσή, τήν στειρεύουσαν πάντοτε, αθλίαν ψυχήν μου, εύκαρπον ανάδειξον, αγαθών πράξεων, όπως εκβλαστάνουσα στάχυν, τόν εκατοστεύοντα Μάκαρ, ένθεον προσάξη σοι τήν αίνεσιν.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ρύσαι αιωνίου με πυρός, σκότους αφεγγούς καί ανάγκης, καί πάσης θλίψεως, πάσης κακουχίας τε, πάσης στενώσεως, ικετεύω σε Πρόδρομε, καί δείξον μερίδος, τόν αυτοκατάκριτον, όντα τοίς πταίσμασι, Μάκαρ, σωζομένων ευχαίς σου, ένθα τών Αγίων χορείαι, καί χαρά υπάρχει η ανέκφραστος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θλίψεις καί δεινών επαγωγαί, πάθη τε ποικίλα χειμάζει, τήν ταπεινήν μου ψυχήν, Κόρη απειρόγαμε, Μήτερ Χριστού τού Θεού, κυβερνή τίς μοι φάνηθι, θαλάσση τού βίου, καί τόν επικείμενον πράϋνον κλύδωνα, όρμω, γαληνώ μετανοίας, καί αναψυχής οδηγούσα, τόν τή θεία σκέπη σου προστρέχοντα.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Ήμαρτον εις σέ Σωτήρ, ως ο άσωτος υιός, δέξαι με, Πάτερ, μετανοούντα, καί ελέησόν με ο Θεός.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Κράζω σοι Χριστέ Σωτήρ, τού Τελώνου τήν φωνήν, ιλάσθητί μοι, ώσπερ εκείνω, καί ελέησόν με ο Θεός.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Τών αγίων Μαρτύρων, πρεσβευόντων υπέρ ημών, καί τόν Χριστόν υμνούντων, πάσα πλάνη πέπαυται, καί τών ανθρώπων τό γένος, πίστει διασώζεται.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν πάσαν ελπίδα μου, εις σέ ανατίθημι, Μήτηρ τής ζωής, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος β'

Εννοούσα ψυχή μου, τής φρικτής ημέρας τήν έτασιν, τρόμαξον τήν ανταπόδοσιν τής αιωνίου κολάσεως, καί εν μετανοία βόησον δακρύουσα, ο Θεός, ήμαρτον ελέησόν με.

Ερευνών μου τό συνειδός τό κατάκριτον, δειλιώ σου τό φοβερόν δικαστήριον Κύριε, ότι ουκ έστιν εξ έργων σωτηρία, αλλ' ως έχων τόν πλούτον τής ευσπλαγχνίας, οικτείρησόν με Χριστέ, ο Θεός, καί σώσόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ μεγαλύνομεν, Θεοτόκε βοώντες. Χαίρε η ράβδος, εξ ής ασπόρως Θεός βλαστήσας, ανείλεν εν ξύλω τόν θάνατον.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ελέησόν με, είπεν ο Δαυϊδ, καγώ σοι κράζω. Ήμαρτον Σωτήρ, τας εμάς αμαρτίας, διά τής μετανοίας εξαλείψας, ελέησόν με.

Ελέησόν με ο Θεός, ελέησόν με, επί δυσίν αμαρτήμασιν ο Δαυϊδ εθρήνει, επί μυρίοις εγώ πλημμελήμασι βοώ σοι, εκείνος τήν στρωμνήν τοίς δάκρυσιν έβρεχεν, εγώ δέ ρανίδα μίαν ου κέκτημαι, απέγνωσμαι καί δέομαι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε, μή παρίδης με δεόμενον, αντιλήψεως τής παρά σού, επί σοί γάρ πέποιθεν η ψυχή μου, ελέησόν με.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα

Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα

Ευσπλαγχνίας τήν άφθονον πηγήν, Ιορδάνου κατέδυσας ροαίς Ιωάννη, όθεν εκτενώς καθικετεύω σε, πάθεσι πολλοίς καταποντούμενον, πελάγει με τού βίου καθ εκάστην χαλεπώς, ευπροσδέκτοις σου ευχαίς, ζωής πρός λιμένα χειραγώγησον.

Μαρτυρικόν

Ο φαιδρύνας τούς Αγίους σου υπέρ χρυσόν, καί δοξάσας τούς οσίους σου ως αγαθός, υπ' αυτών δυσωπούμενος Χριστέ ο Θεός, τήν ζωήν ημών κυβέρνησον ως φιλάνθρωπος, καί τήν ευχήν κατεύθυνον ως θυμίαμα, ο μόνος εν Αγίοις αναπαυόμενος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τίς είδε, τίς ήκουσε Μητέρα τίκτουσαν, τόν εαυτής Δημιουργόν, απειράνδρως θηλάζουσαν τόν διδόντα τροφήν πάση σαρκί; ώ τού θαύματος! θρόνος Χερουβικός, εδείχθη η γαστήρ σου, Θεοτόκε κεχαριτωμένη, πρέσβευε υπέρ τών ψυχών ημών.

Κανών Κατανυκτικός

Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός

Τήν Μωσέως ωδήν, αναλαβούσα βόησον ψυχή, βοηθός καί σκεπαστής, εγένετό μοι εις σωτηρίαν, ούτός μου Θεός, καί δοξάσω αυτόν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εαυτούς αδελφοί, πρό τής εξόδου κλαύσωμεν πικρώς, όπως δάκρυσι καλοίς, φύγωμεν δάκρυα τιμωρίας, έχοντα ουδέν τότε όφελος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μυριάκις Χριστέ, επηγγειλάμην τού μετανοείν, καί αναίσθητον ψυχήν, έχων τοίς σφάλμασι περιπίπτω, οίκτειρον Σωτήρ τήν ασθένειάν μου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι βασάνων πυράν, υπενεγκόντες θείω δροσισμώ, αθλοφόροι τού Χριστού, πυρός γεέννης λυτρώσασθέ με, πάθη χαλεπά περικείμενον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχυροί κατ' εχθρών, αναδειχθέντες σθένει θεϊκώ, τήν ανίσχυρον αυτών, κατεπαλαίσατε δυναστείαν, Μάρτυρες Χριστού αξιάγαστοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φλογοφόρε λαβίς, ήν Ησαϊας έβλεψε ποτέ, τά υλώδη τής εμής καρδίας πάθη, Θεογεννήτορ φλέξον, καί εις τέλος αφάνισον.

Κανών τού Προδρόμου. ού η Ακροστιχίς.

Βαπτιστά την δε τήν δέησιν προσδέχου. Ιωσήφ.

Ο Ειρμός

Εν βυθώ κατέστρωσε ποτέ, τήν Φαραωνίτιδα, πανστρατιάν η υπέροπλος δύναμις, σαρκωθείς ο Λόγος δέ, τήν παμμόχθηρον αμαρτίαν εξήλειψεν, ο δεδοξασμένος Κύριος, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Βαπτιστά καί Πρόδρομε Χριστού, καταβαπτιζόμενον, διηνεκώς ταίς ηδοναίς τού σώματος, τόν νούν μου κυβέρνησον, καί τά κύματα τών παθών καταπράϋνον, όπως εν γαλήνη, θεία γεγονώς υμνολογήσω σε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Απορρήτω λάμψας φωτισμώ, άστρον ως πολύφωτον, τής νοητής ανατολής προέδραμες, υφ' ής καταυγάζεσθαι, τήν καρδίαν μου Βαπτιστά καθικέτευε, τήν εσκοτισμένην, πάσαις τών δαιμόνων επιθέσεσι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ποταμώ τήν άβυσσόν ποτέ, Πάνσοφε κατέδυσας, κατακλυσμόν εργαζομένην χάριτι, πάσης παραβάσεως, αλλά δέομαι τούς χειμάρρους μακάριε, τών εμών πταισμάτων, ξήρανον ενθέω μεσιτεία σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τής αγνής Παρθένου συγγενής, μάκαρ εχρημάτισας, τής τόν Θεόν σωματωσάσης Πρόδρομε, μεθ' Ής σε γεραίρομεν, καί δεόμεθα, οι τώ θείω τεμένει σου, νύν περιπολούντες, οίκους ημάς ποίησον τού Πνεύματος.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Στειρωθέντα μου τόν νούν, καρποφόρον ο Θεός ανάδειξόν με, γεωργέ τών καλών, φυτουργέ τών αγαθών, τή ευσπλαγχνία σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ραθυμίας νυσταγμώ, εβαρύνθην τήν ψυχήν, διέγειρόν με, πρός εγρήγορσιν Χριστέ, μετανοίας τού ποιείν, τά σά προστάγματα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μή με δείξης Ιησού, εν ημέρα φοβερά, κατεγνωσμένον, αλλά πρό τής τελευτής, επιστρέψας χαλεπής, ρύσαι κολάσεως.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τά πάθη τού Χριστού, μιμησάμενοι καλώς, ενθέοις τρόποις, αθλοφόροι Χριστού, τής ψυχής μου τά δεινά, πάθη ιάσασθε.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ίνα τών εν ουρανοίς, αϊδίων αγαθών, αξιωθήτε, πάσαν πείραν δεινών, αθλοφόροι επί γής, στερρώς ηνέγκατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γαλουχείς μητροπρεπώς, τόν τροφέα τού παντός, καί φέρεις τούτον, εν αγκάλαις Αγνή, τόν τά σύμπαντα, χειρί φέροντα πάντοτε.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Εν πέτρα με τής πίστεως στερεώσας, επλάτυνας τό στόμα μου επ' εχθρούς μου, ηυφράνθη γάρ τό πνεύμα μου εν τώ μου εν τώ ψάλλειν, ουκ έστιν Άγιος ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιάτρευσον τά τραύματα τής ψυχής μου, τόν νούν μου σκοτιζόμενον αμελεία, καταύγασον ενθέω σου μεσιτεία, Κυρίου Πρόδρομε, καί πάσης ρύσαί με, εναντίας δέομαι περιστάσεως.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Στειρώσεως απέλυσας τήν τεκούσαν, τεχθείς Θεού προνοία, σοφέ Προφήτα, στειρεύουσαν ούν έργασαι καρποφόρον, νύν τήν καρδίαν μου, Κυρίου Πρόδρομε, αρετών εκφέρουσαν τά βλαστήματα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τόν πόθω σοι δειμάμενον θείον οίκον, τής άνω κληρουχίας τυχείν δυσώπει, τούς πίστει τώ τεμένει σου λειτουργούντας, ναούς τού Πνεύματος, τού θείου ποίησον, Βαπτιστά καί Πρόδρομε μεσιτείαις σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγάλλεται ο Πρόδρομος εν νηδύϊ, φερόμενος μητρώα, καί προσεκύνει, τόν Κύριον φερόμενον σή νηδύϊ, θεοχαρίτωτε, όν καθικέτευε, από πάσης θλίψεως λυτρωθήναί με.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Τήν εκ παρθένου σου γέννησιν, ο Προφήτης προβλέπων, ανεκήρυττε βοών. Τήν ακοήν σου ακήκοα, καί εφοβήθην, ότι από θαιμάν, καί εξ όρους αγίου κατασκίου, επεδήμησας Χριστέ.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σεσυλημένον με πάντοθεν, καί πτωχεύοντα Λόγε, καθορών ο δυσμενής, τή απωλεία μου τέρπεται ο δολιόφρων. Κύριε τής δόξης, πλουτιστά τών απόρων, τής αυτού με, κακουργίας εξελού.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Χείρας καί όμματα Κύριε, κατερρύπωσα πράττων, ά ουκ έξεστι ποιείν, καί εις οργήν συνεκίνησα τούς οικτιρμούς, σου, καταδαπανήσας τήν σήν μακροθυμίαν, επιβλέψας, οίκτειρόν με, αγαθέ.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως θαυμαστός ο Θεός ημών, εν αγίοις υπάρχει, πειθαρχήσασιν αυτώ, καί καθελούσι τα ξόανα τής απωλείας, καί κληρωσαμένοις Παραδείσου τό πλάτος, ού περ πάλαι εξεβλήθη ο Αδάμ.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρείθροις αιμάτων μακάριοι, ανεστείλατε λύθρον, προσαγόμενόν ποτε, δαίμοσι πράσιν ολέθριον, επ' απωλεία καί φθορά, τών αυτοίς προσαγόντων ανθρώπων, διά τούτο, μακαρίζεσθε αεί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μεμυημένος εν Πνεύματι, Προφητών Θεοτόκε, ο περίδοξος χορός, τό υπέρ νούν σου μυστήριον ποικιλοτρόπως, τούτο προχαράττει, ιεροίς εν συμβόλοις, ών τό πέρας καθορώμεν τηλαυγώς.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ελήλυθας, εκ Παρθένου ού πρέσβυς, ουκ Άγγελος, αλλ' αυτός ο Κύριος, σεσαρκωμένος, καί έσωσας, όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τού κλίναντος ουρανούς, καί βροτοίς ομιλήσαντος, τήν κάραν υπέκλινας, τή δεξιά σου, πανόλβιε, ή με περιφρούρησον, εν ταπεινώσει φυλάττων τήν καρδίαν μου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Η έρημος σέ πολίτην, η άβατος έσχηκε, μακάριε Πρόδρομε, όθεν βοώ σοι. Τήν έρημον πάσης θείας πράξεως, γεγενημένην ψυχήν μου περιποίησον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νόμον θείον εκδικών, παρανόμως ανήρησαι, διό ικετεύω σε, παρανομούντά με πάντοτε, καί δελεαζόμενον, ταίς τών δαιμόνων, απάταις επανόρθωσον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Δειμάμενος σεαυτόν, τού Δεσπότου ανάκτορον, πρός θεία σκηνώματα, νύν μεταβέβηκας Πρόδρομε, ών τυχείν ικέτευε, τόν σοί πανάγιον οίκον ανεγείραντα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επίβλεψον επ' εμέ, τόν νοσούντα Πανάμωμε, καί λύσον τά πάθη μου, τά χαλεπά καί δυσίατα, όπως μεγαλύνω σε, τήν μεγαλύνασαν άπαν τό ανθρώπινον.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Τήν αχλύν τής ψυχής μου, Σωτήρ μου διασκεδάσας, τώ φωτί τών εντολών σου καταύγασόν με, ως μόνος τής ειρήνης Βασιλεύς.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Αμαρτίας συνάπτω, αφρόνως ταίς αμαρτίαις, καί ανάνευσις ουκ έστιν εν τώ θανάτω μου, οίμοι! πώς οφθήσομαι Χριστώ.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ναυαγήσας ως πλοίον, απώλεσά μου τόν φόρτον, όν μοι δέδωκας Οικτίρμον, καί νύν πενόμενος κράζω. Μή παρίδης με Χριστέ.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως τήν δόξαν παριδόντες, τήν κάτω καί πατουμένην, ουρανίου αθλοφόροι, κατηξιώθητε δόξης, συνυπάρχοντες Χριστώ.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συμπαθείας τής πρός σάρκα, τόν νούν χωρίσαντες πίστει, τάς βασάνους οικειούσθε ερωτικώς, αθλοφόροι, οικειούμενοι Χριστώ.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δανιήλ σε όρος μέγα, εν πνεύματι εΘεώρει, Θεοτόκε, εξ ού λίθος αποτμηθείς, εκλεπτύνει τών δαιμόνων τά γλυπτά.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο φωτισμός, τών εν σκότει κειμένων, η σωτηρία, τών απεγνωσμένων Χριστέ Σωτήρ μου πρός σέ ορθρίζω, Βασιλεύ τής ειρήνης, φώτισόν με τή επιλάμψει σου, άλλον γάρ εκτός σου Θεόν ουκ επίσταμαι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ταίς προχοαίς, Ιορδάνου τοίς ρείθροις, τής αφθαρσίας, Πρόδρομε βαπτίσας Χριστόν δυσώπει, τάς αναβλύσεις τών παθών μου ξηράναι, καί χειμάρρουντρυφής κληρώσασθαι, καί τήν τών δικαίων τερπνήν αγαλλίασιν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ήδη θρηνώ, καί συστέλλομαι φόβω, καί απορία πάντοτε συνέχομαι, εννοών μου τά πεπραγμένα, καί τήν μέλλουσαν δίκην τήν φρικώδη, εύσπλαγχνε Κύριε, φείσαί μου, τού σού Βαπτιστού παρακλήσεσιν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νομοθετών, τοίς λαοίς σωτηρίαν, εν μεταγνώσει Πρόδρομε, πταισμάτων γενησομένην, μέσον τού νόμου καί τής χάριτος έστης, διά τούτο εκδυσωπούμέν σε, τρόποις μετανοίας ημάς καταφαίδρυνον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Δός μοι καιρόν, μετανοίας ραθύμως, τόν παρελθόντα όλον δαπανήσαντι, Ευεργέτα, έχων εις τούτο δυσωπούντά σε Λόγε, Ιωάννην τόν μέγαν Πρόδρομον, καί τής μετανοίας παγκόσμιον κήρυκα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επιβουλαίς, καί ενέδραις τού πλάνου, εθανατώθην. Δέσποινα Πανάμωμε, ζώωσόν με η τετοκυία, τήν ζωήν τών απάντων, Θεοτόκε τήν ενυπόστατον, ίνα σε υμνώ ευσεβώς τήν Πανάμωμον.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Βυθώ αμαρτημάτων συνέχομαι αεί, καί εν πελάγει τού βίου χειμάζομαι, αλλ' ώσπερ τόν Ιωνάν εκ τού θηρός, καμέ τών παθών ανάγαγε, καί διάσωσον Σωτήρ.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως πάλαι Χαναναία κραυγάζω σοι Σωτήρ, Υιέ Θεού ελεήσας με οίκτειρον, ψυχήν γάρ πάσχουσαν έχω εν δεινοίς, καί μή εαυτής εις αίσθησιν, βουλομένην νύν ελθείν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ταράσσει με αμέτρων κλυδώνιον παθών, ως τή θαλάσση ποτέ επετίμησας, καί έσωσας τούς αγίους μαθητάς, καμέ Ιησού ανάγαγε, καί διάσωσον Χριστέ.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εξέστησαν Αγγέλων ασώματοι χοροί, τήν καρτερίαν υμών τήν εν σώματι, καί ήνεσαν τόν παρέχοντα υμίν, σεπτοί αθληταί καί δύναμιν, καί καμάτων αμοιβήν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ραινόμενοι αιμάτων οικείων ταίς ροαίς, καί οφθαλμούς εκκεντούμενοι Μάρτυρες, πηγνύμενοι υπό κρύους χαλεπού, πρός θάλψιν ζωής μετέβητε, ανυμνούντες τόν Χριστόν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως τράπεζα τόν άρτον χωρείς τόν μυστικόν, εξ ού φαγόντες, ουκέτι λιμώττομεν Πανύμνητε, οι ειδότες σε Χριστού, τού πάντων Θεού γεννήτριαν, καί τροφόν ως αληθώς.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Η φωνή η τόν λόγον κηρύξασα, πάντων τάς φωνάς προσδεξάμενος αίτησαι, αμαρτιών συγχώρησιν, δωρηθήναι τοίς πίστει υμνούσί σε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Συντριβήν τής ψυχής μου θεράπευσον, τών αμαρτιών τό φορτίον διάλυσον, καί παρ' ελπίδα σώσόν με, ταίς ευχαίς σου μακάριε Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιησούν όν χειρί σου εβάπτισας, Πρόδρομε ικέτευε χειρός με ρύσασθαι, τής αμαρτίας αίροντα, πρός αυτόν αεί χείρας πανένδοξε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νυσταγμώ αμελείας συνέχομαι, ύπνος αμαρτίας βαρεί τήν καρδίαν μου, τή σή αγρύπνω Πάναγνε, μεσιτεία εξέγειρον σώσον με.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Τά Χερουβείμ μιμούμενοι, Παίδες εν τή καμίνω εχόρευον βοώντες. Ευλογητός εί ο Θεός, ότι εν αληθεία καί κρίσει επήγαγες, ταύτα πάντα διά τάς αμαρτίας ημών, ο υπερύμνητος, καί δεδοξασμένος, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νόμους τούς σούς ηθέτησα, υπήχθην τε ταίς αλόγοις επιθυμίαις, πράττων τά μή ανήκοντα Χριστέ, ότι εματαιώθην εν τή απονοία μου, ώσπερ άλλος ουδείς ανθρώπων επί γής, μή ούν εάσης με, Σώτερ, απολέσθαι, διά φιλανθρωπίαν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εν ανομίαις Κύριε, ιδού εγώ συνελήφθην, ως ο Δαυϊδ κραυγάζω, καί ως η Πόρνη δακρύω, καί ως παραπικραίνων δούλος παρεπίκρανα, σέ τόν μόνον υπάρχοντα Θεόν αγαθόν, μή ούν εάσης με, Σώτερ, απολέσθαι, διά φιλανθρωπίαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μαρτυρικώς ηγώνισται, δήμος τών αθλοφόρων, μαρτυρικώς εστέφθη τή ζωηφόρω δεξιά, ότι εν αληθεία τόν Θεόν ηγάπησε, τόν τά πάντα πεποιηκότα λόγω, καί νύν εν ουρανοίς, χαίρων απολαύει, τής θείας κληρουχίας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οφθαλμούς εκκεντούμενοι, καί αφαιρούμενοι χείρας, καί πόδας ευθυδρόμως, πρός ουράνιον οι ευκλεείς, εστέλλοντο πορείαν, καθυποσκελίζοντες τάς πορείας τού μόνου πολεμήτορος. Αυτών ταίς προσευχαίς, σώσον πάντας Λόγε, τούς σέ δοξολογούντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τά Χερουβείμ δοξάζουσι, τά Σεραφείμ ανυμνούσι, θρόνοι καί Εξουσίαι, καί Κυριότητες αεί, τόν υπέρ νούν σου τόκον, Μαρία Πανύμνητε, ότι μόνη Θεόν κυοφορείς εν σαρκί, όν αίτησαι Αγνή, πάντας ημάς σωθήναι, τούς πόθω σε τιμώντας.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Αντίθεον πρόσταγμα παρανομούντος, τυράννου μετάρσιον, τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε, θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ο ών ευλογημένος, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Προρρίζους αξίνη σου τής μετανοίας, εκτίλας τούς μώλωπας, τής εμπαθούς καρδίας μου, εμφύτευσον Πρόδρομε, θείαν απάθειαν, φόβον τε αγνότατον Θεού, πάσης κακίας αλλοτριούντά με.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ροαίς ως εβάπτισας τού Ιορδάνου, στεγάζοντα ύδασι, τά υπερώα Κύριον, αυτόν καθικέτευε, ύδωρ δωρήσασθαι, θείας κατανύξεως, αεί τοίς οφθαλμοίς μου ένδοξε Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο κόσμου τόν αίροντα τήν αμαρτίαν, Αμνόν Θεού Πρόδρομε, κηρύξας, τούτον αίτησαι, ερίφων τής μοίρας με, δείξαι αλλότριον, καί τοίς δεξιοίς αυτού, καμέ συναριθμήσαι, προβάτοις ένδοξε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στερεύουσα φέρει σε νηδύς Παρθένε, εγγάστριον φέρουσαν, τόν Λόγον σωματούμενον, όν θείοις σκιρτήμασιν, ο μέγας Πρόδρομος, στείρας ο πανάγιος καρπός, επέγνω χαίρων, καί προσεκύνησε.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Τόν εν τή βάτω Μωσή, τής Παρθένου τό θαύμα, εν Σιναίω τώ όρει, προτυπώσαντά ποτε, υμνείτε, ευλογείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίνα Θεώσης ημάς, εσαρκώθης δι' οίκτον, ου συνήκα δέ όλως, δουλωθείς ταίς ηδοναίς, τή σή αγαθωσύνη, επίστρεψόν με Χριστέ, η πάντων σωτηρία.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σύ ο ποιμήν ο καλός, πλανηθείσαν εις όρη, παραβάσεως Λόγε, τήν αθλίαν μου ψυχήν, επίστρεψον καί σώσον, μή με τελείως εχθρός, ο πλάνος καταπίη.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στώμεν ανδρείως ομού, ανεβόων αλλήλοις, οι τερπνοί αθλοφόροι, αικιζόμενοι δεινώς. Χριστός ιδού προτείνει, τής νίκης τούς στεφάνους, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχυροτάταις νευραίς, τών στερρών υμών πόνων, απεπνίξατε όφιν, τόν βουλόμενον υμάς, δελεάσαι κακούργως, καί παραδείσου τρυφής, ώφθητε, κληρονόμοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα Θεώση ημάς, ο Θεός εσαρκώθη, εξ αγνών σου αιμάτων, καί εγένετο βροτός, Παρθένε Θεοτόκε, όν εκδυσώπει αεί, υπέρ τών σέ τιμώντων.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα ψάλλοντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Δίδου δεξιάν, εμοί χαμαί κειμένω, ο δεξιάν εκτείνας Πρόδρομε, καί λούσας τοίς ύδασι τόν αμόλυντον, καί ρύσαί με τού μολυσμού τού σώματος, όλον αποκαθαίρων, τή μετανοία καί σώσόν με.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Έχουσα ψυχή, καιρόν τού μεταγνώναι, τής αμελείας τόν βαθύτατον, ύπνον αποτίναξον, καί σπουδαίως επαγρύπνησον, βοώσα τώ Δεσπότη σου. Εύσπλαγχνε οίκτειρόν με, τού Βαπτιστού παρακλήσεσιν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Χείμαρροι παθών, καί ύδατα κακίας, έως ψυχής μου επεισήλθοσαν, μακάριε Πρόδρομε, σπεύσον τάχος εξελέσθαι με, ο ποταμού τοίς ρεύμασι, λούσας τής απαθείας, τό γαληνότατον πέλαγος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Οίμοι τώ πολλά, κακά πεποι ηκότι! οίμοι τώ μόνω παροργίσαντι, Θεόν τόν πανάγαθον! Βαπτιστά Χριστού βοήθει μοι, καί βράβευσον πταισμάτων μου λύσιν, καί τών χρεών μου, αποκοπήν μεσιτείαις σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ύψιστον Θεόν, σαρκί αποτεκούσα, από κοπρίας με ανάστησον, παθών τών θλιβόντων με, καί δεινών όλον πτωχεύσαντα, ταίς θείαις καταπλούτισον, Πάναγνε αρεταίς με, όπως υμνώ σε σωζόμενος.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Τών γηγενών τίς ήκουσε τοιούτον; ή τις εώρακέ ποτε, ότι Παρθένος ευρέθη εν γαστρί έχουσα, καί ανωδίνως τό βρέφος αποτεκούσα; τοιούτόν σου τό θαύμα, καί σέ αγνή Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώ πώς φρικτόν υπάρχει σου τό βήμα, εν ώ κριθήναι προσδοκώ, καί ουκ αισθάνομαι όλως τούτου τό έμφοβον, εν αμελεία τόν πάντα διάγων χρόνον! επίστρεψόν με, μόνε δημιουργέ, ο Μανασσήν επιστρέψας πλημμελήσαντα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Στήσον Χριστέ, τά ρεύματα βοώ σοι, τών αμετρήτων μου κακών, όμβρους διδούς μοι δακρύων, εναποπλύνοντας τόν μολυσμόν, όν υπέστην εξ αφροσύνης, καί σώσόν με ο σώσας, τήν εκ ψυχής μετανοήσασαν, Πόρνην τώ ελέει σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η φωταυγής τών θείων αθλοφόρων μνήμη, ως ήλιος ημίν, εξανατείλασα πάσι, τής γής τοίς πέρασι φωταγωγεί, καί τό σκότος αποδιώκει τής ειδωλομανίας, καί τών παθών τών ψυχοφθόρων τόν ζόφον, θείω Πνεύματι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φάλαγξ σεπτή, στρατός τροπαιοφόρος, καί εκλεκτή παρεμβολ ή, δήμος αγίων Μαρτύρων, χορός μακάριος χοροστασίαις συνήφθη τών Ασωμάτων. Αυτών Χριστέ πρεσβείαις, πάντας ημάς τής σής Βασιλείας, μετόχους ποίησον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτιστικαίς αυγαίς, τού εκ γαστρός σου εξανατείλαντος ημίν, καί αθεϊας τήν νύκτα εξαφανίσαντος, Παρθενομήτορ Μαρία, φώτισον πάντας τούς πίστει σε τιμώντας, καί αφεγγούς λύτρωσαι σκότους, εν ώρα κατακρίσεως.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιλύος με λύτρωσαι, τής αμαρτίας Κύριε, αναμάρτητε μόνε καί πολυέλεε, ταίς τού Βαπτιστού ικεσίαις, τού σέ παντί κηρύξαντος κόσμω, Αμνόν Θεού αίροντα, τών ανθρώπων αμαρτήματα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως ρόδον ηδύπνοον, ως εύοσμον κυπάρισσον, ως αμάραντον κρίνον, ως μύρον τίμιον, έχων σε Κυρίου Προφήτα, τής τών εμών έργων δυσωδίας, ευχαίς σου ρυσθήσομαι, ο προστρέχων εν τή σκέπη σου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Στειρεύειν ακάρπων με, παμμάκαρ έργων ποίησον, αρετών ευτεκνίαν αεί προσφέροντα, τέκνον με Κυρίου ποιούντα, καί κοινωνόν θείας βασιλείας, καί τής ομηγύρεως, τών Αγίων ομοδίαιτον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ημίν τοίς ποθούσί σε, καί πόθω σε γεραίρουσι, καί τώ θείω ναώ σου περιχορεύουσι, δίδου ουρανόθεν τήν λύσιν τών δυσχερών, Πρόδρομε Κυρίου, καί βίου διόρθωσιν, καί πταισμάτων απολύτρωσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φερόμενον άπαντα, τόν φέροντα τώ νεύματι, εν γαστρί προσεκύνεις τής θεομήτορος, μεθ' Ής εκδυσώπει Προφήτα, τήν ταπεινήν σώζεσθαι ψυχήν μου, πολλοίς περιπίπτουσαν, καθ' ημέραν πλημμελήμασιν.

Απόστιχα τών Αίνων Κατανυκτικά

Πάντας υπερβάλλω τή αμαρτία, τίνι μαθητεύσω τή μετανοία; εάν στενάξω ως ο Τελώνης, νομίζω βαρείν τούς ουρανούς, εάν δακρύσω καθώς η Πόρνη, μιαίνω τοίς δάκρυσι τήν γήν, αλλά δός μοι τήν άφεσιν τών αμαρτιών, ο Θεός καί ελέησόν με.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Τάς ανομίας μου πάριδε Κύριε, ο εκ Παρθένου τεχθείς, καί τήν καρδίαν μου καθάρισον, ναόν αυτήν ποιών τού Αγίου σου Πνεύματος, μή εξουδενώσης, από τού σού προσώμε που, ο αμέτρητον έχων τό μέγα έλεος.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τόν σταυρόν τού Χριστού, λαβόντες οι άγιοι Μάρτυρες, όπλον ακαταγώνιστον, πάσαν τού διαβόλου τήν ισχύν κατήργησαν, καί λαβόντες στέφος ουράνιον, τείχος ημίν γεγόνασιν, υπέρ ημών αεί πρεσβεύοντες.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε Μαρία Θεοτόκε, ο ναός ο ακατάλυτος, μάλλον δέ ο Άγιος, καθώς βοά ο Προφήτης, Άγιος ο ναός σου, θαυμαστός εν δικαιοσύνη.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Τήν φωνήν σοι προσάγομεν, τού Ληστού καί βοώμεν σοι. Μνήσθητι ημών Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τόν Ληστήν υπερβέβηκα, καί τήν πόρνην τοίς πάθεσιν, οικτείρησόν με Σωτήρ, τόν αυτοκατάκριτον.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Καταδύσας τήν άβυσσον, ευσπλαγχνίας εν ύδατι, Πρόδρομε ταίς σαίς ευχαίς, τά πάθη μου μείωσον.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Οι τής πλάνης τά ρήματα, τών αιμάτων τοίς ρεύμασι, ψύξαντες Χριστού Αθληταί, αξίως δοξάζεσθε.

Δόξα...

Ρητορεύων ως γέγραπται, νούς ανθρώπων ου δύναται, θεότητος μίαν αρχήν, υμνείν τρισυπόστατον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν αφλέκτως κυήσασαν, τόν Θεόν τόν προάναρχον, εγκωμίων πάντες ωδαίς, απαύστως υμνήσωμεν.