Στιχηρά προσόμοια Σταυρώσιμα Δεσποτικά

Ήχος β'

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Σώτερ τώ Σταυρώ προσηλωθείς, ήλιος ιδών εσκοτίσθη, από τού φόβου σου, καί τό καταπέτασμα Ναού ερρήγνυτο, η δέ γή κατεσείετο, καί πέτραι ωσαύτως, τρόμω διεσχίζοντο, οράν μή σθένουσαι, κτίστην καί Θεόν επί ξύλου, πάσχοντα αδίκως βουλήσει, καί υπό ανόμων υβριζόμενον.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Όλος καταβέβληται εις γήν, όλος ανετράπη καί κείται, πτώμα εξαίσιον, όφις ο παμπόνηρος, ανυψωθέντος σου, επί ξύλου Φιλάνθρωπε, Αδάμ δέ κατάρας, λύεται καί σώζεται, ο πρίν κατάκριτος, όθεν καί ημείς δυσωπούμεν, σώσον ημάς, οίκτειρον πάντας, καί τής Βασιλείας σου αξίωσον.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ότε σε ο άνομος λαός, Σώτερ τήν ζωήν τών απάντων, ξύλω ανήρτησε, τότε κτίσις άπασα, φόβω ετρόμαξε, τά τού άδου βασίλεια, και κράτος θανάτου, πάντα εξηφάνισται, θεία δυνάμει σου, τότε καί Αδάμ ο προπάτωρ, χαίρων ανεβόα σοι. Δόξα, τή συγκαταβάσει σου, Φιλάνθρωπε.

Έτερα τής Θεοτόκου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Νεύσον ταίς δεήσεσιν Αγνή, τών σών οικετών, καί παράσχου, πηγάς δακρύων ημίν, ίνα αποπλύνωμεν τών εγκλημάτων ημών, τάς κηλίδας Πανάμωμε, καί σβέσωμεν φλόγα, τού διαιωνίζοντος, καί πικροτάτου πυρός, σύ γάρ τών εξ όλης καρδίας, Σέ τήν τού Δεσπότου Μητέρα, επικαλουμένων τάς δεήσεις πληροίς.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Ζάλη εναντίον λογισμών, καί ταίς τρικυμίαις τού βίου, κλυδωνιζόμενος, πνεύμασιν ατάκτοις τε περιφερόμενος, τού δεινού κοσμοκράτορος, βοώ σοι Παρθένε. Σπεύσον εξελέσθαι με, τών κατεχόντων δεινών, όπως ευχαρίστω καρδία, σού τά μεγαλεία κηρύττω, πάσι τοίς πιστοίς θεοχαρίτωτε.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ίδε τήν ασθένειαν εμήν, καί τήν τής αθλίας ψυχής μου, ταλαιπωρίαν Αγνή, καί τήν τής καρδίας μου, κάκωσιν Δέσποινα, καί βουλάς διασκέδασον, εχθρών αοράτων, τών επεμβαινόντων μοι, καί πολεμούντων δεινώς, σύ γάρ τόν Θεόν τετοκυία, τοίς εν τοίς κινδύνοις τελούσι, δύνασαι παρέχειν απολύτρωσιν.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ώ τής αγαθότητος τής σής! ώ τής υπέρ νούν ευσπλαγχνίας! ώ τής πολλής ανοχής, καί μακροθυμίας σου, Λόγε προάναρχε! η Παρθένος εκραύγαζεν, ολοφυρομένη, πώς ο ών αθάνατος, θανείν ηγάπησας; μέγα τό μυστήριον βλέπω, όμως προσκυνώ σου τά Πάθη, άπερ εκουσίως καθυπέμεινας.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Σώσόν με Χριστέ Σωτήρ, τή δυνάμει τού Σταυρού, ο σώσας Πέτρον εν τή θαλάσση, καί ελέησόν με ο Θεός.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Τού Σταυρού σου τό ξύλον, Χριστέ ο Θεός, ξύλον ζωής ανέδειξας ημίν, τοίς πιστεύουσιν εις σε, καί δι' αυτού καταργήσας, τόν τό κράτος έχοντα τού θανάτου, εζωοποίησας ημάς, νεκρωθέντας τή αμαρτία, διό βοώμέν σοι. Ευεργέτα τών απάντων, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Οι τήν επίγειον απόλαυσιν, μή ποθήσαντες Αθλοφόροι, ουρανίων αγαθών ηξιώθησαν, καί Αγγέλων συμπολίται γεγόνασι, Κύριε πρεσβείαις αυτών, ελέησον καί σώσον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Βότρυν τόν παμπέπειρον Αγνή, όν αγεωργήτως εν μήτρα εκυοφόρησας, ξύλω ως εώρακας, τούτον κρεμάμενον, θρηνωδούσα ηλάλαζες, καί έκραζες. Τέκνον, γλεύκος εναπόσταξον, όπως η μέθη αρθή, πάσα τών παθών Ευεργέτα, δι' εμού τής σέ τετοκυϊας, σού τήν ευσπλαγχνίαν ενδεικνύμενος.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος β'

Σωτηρίαν ειργάσω εν μέσω τής γής, Χριστέ ο Θεός, επί Σταυρού τάς αχράντους σου χείρας εξέτεινας, επισυνάγων πάντα τά έθνη, κράζοντα, Κύριε δόξα σοι.

Τόν ζωοποιόν Σταυρόν, τής σής αγαθότητος, όν εδωρήσω ημίν τοίς αναξίοις Κύριε, σοί προσάγομεν εις πρεσβείαν, σώζε τούς Βασιλείς καί τήν πόλιν σου, ειρηνεύοντας διά τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ευσπλαγχνίας

Καθορώσα νεκρούμενον Χριστόν, θρηνωδούσα εβόα η αμνάς καί Παρθένος. Ω μιαιφονίας τόλμημα! Κρύψον σου τό φέγγος νύν ο ήλιος, ο κτίσας γάρ άπαντα, νεκρούται βουλήματι, καί οράται ως κριτός, ο τών Ασωμάτων μόνος Κύριος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Τήν άχραντον Εικόνα σου, Προσκυνούμεν αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί, ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας, εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι. Χαράς επλήρωσας τά πάντα ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

Ο φωτίσας τά επίγεια διά Σταυρού, καί καλέσας εις μετάνοιαν αμαρτωλούς, μή χωρίσης με τής ποίμνης σου ο ποιμήν ο καλός, αλλά ζήτησόν με, Δέσποτα τόν πλανώμενον, καί τή αγία σου ποίμνη συναρίθμησον, ο μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Υπερδεδοξασμένη υπάρχεις, θεοτόκε Παρθένε, υμνούμέν σε, διά γάρ τού Σταυρού τού Υιού σου, κατεβλήθη ο άδης, καί ο θάνατος τέθνηκε, νεκρωθέντες ανέστημεν, καί ζωής ηξιώθημεν, τόν Παράδεισον ελάβομεν, τήν αρχαίαν απόλαυσιν, διό ευχαριστούντες δοξολογούμεν, ως κραταιόν Χριστόν τόν Θεόν ημών, καί μόνον πολυέλεον.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ως ο ληστής ομολογώ, καί βοώ σοι τώ αγαθώ. Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου, καί σύν αυτώ με συναρίθμησον, ο εκουσίως τά πάθη υπέρ ημών καταδεξάμενος.

Μαρτυρικόν

Σέ τόν περιβάλλοντα τόν ουρανόν εν νεφέλαις, έχοντες οι Άγιοι περιβολήν εν τώ κόσμω, τάς βασάνους τών ανόμων υπέμειναν, καί τήν πλάνην τών ειδώλων κατήργησαν. Αυτών ταίς ικεσίαις, ελευθέρωσον τού αοράτου εχθρού, καί σώσον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Παρεστώσα τώ Σταυρώ σου, η ασπόρως τεκούσά σε, Χριστέ, καί μή φέρουσα οράν αδίκως πάσχοντα, ωλοφύρετο κλαυθμώ, καί ανεβόα σοι. Πώς πάσχεις ο τή φύσει απαθής, γλυκύτατε Υιέ; υμνώ σου τήν άκραν αγαθότητα.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς.

Σταυρού παγέντος, δαιμόνων πίπτει πλάνη, Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός

Άτριπτον ασυνήθη, αβρόχως θαλαττίαν ανύσας τρίβον, ο εκλεκτός εβόα Ισραήλ. Τώ Κυρίω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταύρωσιν κατεδέξω, καί ήλοις προσεπάγης ατίμως Λόγε, πάντας τιμήσαι θέλων τούς βροτούς, τούς τά σά εκούσια, πάθη δοξάζοντας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τείνας Σταυρώ παλάμας, ο τείνας πόλον Σώτερ, καθάπερ δέρριν, ενηγκαλίσω έθνη καί λαούς, τούς τά σά εκούσια, πάθη δοξάζοντας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άραντες επί ώμων, Σταυρόν οι αθλοφόροι, τώ σταυρωθέντι, ακολουθήσαι είλοντο Χριστώ, τούτου συμμορφούμενοι, τοίς θείοις πάθεσιν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ύμνησαν τών Αγγέλων, δυνάμεις κατιδούσαι υμών τούς άθλους, εθρήνησε δαιμόνων δέ πληθύς, νικηφόροι Μάρτυρες, θοειδέστατοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρήσις σεπτού Προφήτου, πεπλήρωται, ρομφαία γάρ τήν καρδίαν τήν σήν διήλθεν, ότε εν Σταυρώ λογχευθέντα Δέσποινα, τόν σόν Υιόν έβλεψας.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς.

Τούς προστρέχοντας εις σέ σώζε, Παρθένε.

Ο Ειρμός

Δεύτε λαοί άσωμεν

Τόν ευσεβώς, σέ Θεοτόκον κυρίως αγνή, ομολογούντα Άχραντε, ψυχή καί στόματι, χαλεπών εκ κινδύνων, καί νόσων καί πταισμάτων, νύν με διάσωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όλην εν σοί, τών χαρισμάτων τήν άβυσσον, αποκειμένην έγνωμεν, διό προσφεύγοντες, Θεοτόκε προθύμως, τή σκέπη σου τή θεία διασωζόμεθα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπέρ ημών, τών σέ υμνούντων δυσώπησον, τόν σαρκωθέντα Πάναγνε, εκ τών αχράντων σου, καί τιμίων αιμάτων, ρυσθήναι εκ πταισμάτων, καί χαλεπών πειρασμών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ οι πιστοί, καύχημα πάντες κεκτήμεθα, καταφυγήν καί στήριγμα, καί αγαλλίαμα, καί ψυχών σωτηρίαν, ελπίδα τε καί τείχος, θεοχαρίτωτε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Εν πέτρα με τής πίστεως στερεώσας, επλάτυνας τό στόμα μου επ' εχθρούς μου, ευφράνθη γάρ τό πνεύμα μου εν τώ ψάλλειν, ουκ έστιν Άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο βότρυς επί ξύλου τής αφθαρσίας, κρεμάμενος, απέσταξε θείον γλεύκος, καρδίας κατευφραίνον τάς τών ανθρώπων, κακίας παύον δέ, τήν μέθην πάντοτε, Ιησούς η λύτρωσις τών ψυχών ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υψώθης επί ξύλου εθελουσίως, καί πάσαν διαβόλου κακοπραγίαν, κατέρραξας, πεσόντας δέ τούς ανθρώπους, εις τήν απώλειαν, γνώμης στρεβλότητι, Ιησού ανύψωσας, πολυέλεε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πυρί τού θείου πόθου προσαναφθέντες, τό πύρ ουκ εδειλίασαν οι γενναίοι, ουκ έπτηξαν τόν θάνατον αθανάτους, αποσκοπούμενοι δωρεάς λήψεσθαι, καί χαράν μή λήγουσαν, καί φώς άδυτον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αιμάτων εξ οικείων οι Αθλοφόροι, υπέρλαμπρον επέχρωσαν πορφυρίδα, καί ταύτην στολισάμενοι δεξιά τε, ως σκήπτρον φέροντες, χειρί τόν τώ Κυρίω πάντοτε θείον Σταυρόν, συμβασιλεύουσιν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γεραίρουσί σε τάξεις τών Ασωμάτων, τόν πάντων γάρ Δεσπότην σωματοφόρον, εκύησας τόν λύσαντα διά ξύλου, δεσμίους άπαντας, Κόρη Θεόνυμφε, καί πιστούς συνδήσαντα τή στοργή αυτού.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε, ο ξύλω νεκρώσας τήν αμαρτίαν, καί τόν φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων Σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πρεσβείαις σου Αγνή Θεόν όν έτεκες, παράσχου ευϊλατον σοίς ικέταις, τοίς προστρέχουσι τή σκέπη σου, καί πιστώς προσκυνούσί σου τήν κύησιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρημάτων τής εμής ψυχής επάκουσον, Παρθένε δεινώς εκταραττομένης, ήν ειρήνευσον Πανύμνητε, αεί ταύτην κινδύνων διασώζουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όλην μου τήν ζωήν διακυβέρνησον, Παρθένε ελπίς μου καί προστασία, πειρασμών καί περιστάσεων, λυτρουμένη δεινών με Θεονύμφευτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σοφίαν τού Θεού τήν ενυπόστατον, αγκάλαις ως φέρουσα Θεομήτορ, εξ αγνοίας καί πωρώσεως, λυτρωθήναι ημάς νύν καθικέτευε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Ελήλυθας εκ Παρθένου, ου πρέσβυς, ουκ Άγγελος, αλλ' αυτός ο Κύριος σεσαρκωμένος, καί έσωσας, όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εκρέμασο επί ξύλου, κρεμάσας εν ύδασι, τήν γήν Παντοδύναμε, λόγχη πλευράν ορυττόμενος, αίμά τε σύν ύδατι, εναποστάξας εις πάντων απολύτρωσιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νυγείσης σου τής πλευράς, ιατρεύθη τό άλγος μου, χειρί ραπισθέντος σου, ελευθερίας επέτυχον, χολής γευσαμένου δέ, τής ενηδόνου ερρύσθην Χριστέ βρώσεως.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τοίς τραύμασι τραυματίσαντες, όφιν τόν δόλιον, ιάσθαι τραύματα, τών καρδιών ημών πάντοτε, χάριν αναβλύζοντες, εκ τών πηγών τού Σωτήρος θείοι Μάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ολόσωμον τώ εχθρώ, τήν πληγήν προσηνέγκατε, πληγαίς αιματούμενοι, επί τροχού τε τεινόμενοι, καί τυμπανιζόμενοι, θεοειδείς Αθλόφοροι πανσεβάσμιοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σεσάρκωται, εξ αγνών σου αιμάτων ο Ύψιστος, όν βλέπουσα Πάναγνε, ξύλω αδίκως υψούμενον, έστενες δακρύουσα, καί τήν αυτού ευσπλαγχνίαν εμεγάλυνες.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εισακήκοα τήν ένδοξον οικονομίαν σου Χριστέ ο Θεός, ότι ετέχθης εκ τής Παρθένου, ίνα εκ πλάνης ρύση τούς κραυγάζοντας, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών τραυμάτων μου Δέσποινα τών τής ψυχής, σαρκός τε νοσημάτων, η Θεόν τεκούσα, λύσιν παράσχου μοι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ριπιζόμενον πάθεσι καί λογισμοίς, βίου τρικυμίαις, ελπίδι Παρθένε, καί πίστει βεβαίωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ περιστάσεως ρύσαί με, Μήτερ Θεού, καί ζάλης καί κινδύνων, ταίς σαίς ικεσίαις μόνη Πανύμνητε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χειμαζόμενον κλύδωνι βιωτικώ, εξάρπασον Παρθένε, πρός τόν σόν λιμένα καθοδηγούσά με.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Ο άνθραξ τώ Ησαϊα, προοφθείς, Ήλιος παρθενικής από γαστρός ανέτειλε, τοίς εν σκότει πεπλανημένοις, καί θεογνωσίας φωτισμόν δωρούμενος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Δι' οίκτον προσομιλήσας τώ Σταυρώ, Δέσποτα εκ τού βυθού με, τών κακών ανέσπασας, καί ετίμησας συνεδρία τή πατρική, ατιμασθείς θελήματι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ακάνθαις στεφανωθείς ο στεφανών, άνθεσι πάσα τήν γήν, τήν τών παθών μου άκανθαν, αποτέμνεις ριζόθεν Λόγε, καί εμφυτεύεις μοι τήν σήν επίγνωσιν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχύϊ τού τήν ασθένειαν ημών Άγιοι, εθελοντί περιθεμένου Μάρτυρες, δυναμούμενοι, τών δαιμόνων, τήν δυναστείαν παντελώς ωλέσατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μεγάλως αγωνισάμενοι εν γή Άγιοι, εν ουρανοίς μεγίστην δόξαν εύρατε, καί μεγίστων ημάς κινδύνων, απολυτρούσθε τούς υμάς γεραίροντας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο νώτοις Χερουβικοίς εν ουρανοίς, θεοπρεπώς ως αληθώς οχούμενος, ταίς αγκάλαις σου εποχείται, καί σταυρωθείς πάντας φθοράς διέσωσε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο τού φωτός χορηγός, καί τών αιώνων ποιητής Κύριος, εν τώ φωτί τών προσταγμάτων, οδήγησον ημάς, εκτός σου γάρ άλλον Θεόν ου γινώσκομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όπλον αήττητον, κατά ποικίλων πειρασμών έχοντες, τών δυσμενών πάσης επηρείας, λυτρούμεθα σαφώς, οι σέ Θεοτόκον αεί επιστάμενοι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμου τό πλήρωμα, η ανωτέρα Χερουβείμ τέτοκας, τόν τού Θεού εκ σού σαρκωθέντα, Υιόν μονογενή, όν υπέρ τών δούλων τών σών εκδυσώπησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν τού παντός ποιητήν, εν ταίς αγκάλαις σου Αγνή φέρουσα, τούτον ημίν ταίς σαίς ικεσίαις, ευϊλατον δίδου, τοίς νύν εκ καρδίας, πρός σέ καταφεύγουσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Από στενώσεως, καί κατωδύνου μου ψυχής δέησιν, τών οικτιρμών μόνη τή τεκούση, τόν αίτιον Λόγον, προσφέρω ο τάλας, οικτείρασα σώσόν με.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Ήχου ρημάτων δεήσεως, εκ κατωδύνου Δέσποτα ψυχής, επακούσας, τών δεινών με λύτρωσαι, μόνος γάρ εί, τής ημών σωτηρίας αίτιος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νώτον παρέχων εις μάστιγας, καί σιαγόνας σου εις ραπισμόν, πρόσωπον δέ Σώτερ, εις εμπτύσματα, έσωσάς με τόν πολλά, αφρόνως σοι πταίσαντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώσπερ αρνίον τού θύεσθαι, ήλθες Χριστέ μου, λύκου νοητού, ιοβόλω δήγματι, τούς θνήξαντας επανάγων πρός ζωήν. Δόξα τή σταυρώσει σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νόμους τη ρούντες οι Μάρτυρες, τούς τού Δεσπότου, άνομον βουλήν, παρανόμων παντελώς εξέκλιναν, καί θανόντες, τής ζωής τής μελλούσης έτυχον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Παραταξάμενοι Άγιοι, πρός εναντίας χαίροντες αρχάς, θείοις όπλοις, ταύτας ετροπώσασθε, καί στεφάνους εκ Θεού, νίκης εκομίσασθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα Θεώση τόν άνθρωπον, εκ σού Παρθένε τίκτεται Θεός, καί σταυρούται, καί θανάτου γεύεται, αποκτείνων τόν εμέ, τό πρίν αποκτείναντα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σωτηρίας λιμένα γινώσκων σε, πλέων πολυφρόντιδος βίου τήν θάλασσαν, επικαλούμαι Δέσποινα, κυβερνήτιν ψυχής μου γενέσθαι σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ενεδύθην στολήν κακουχούμενος, Μήτηρ Αειπάρθενε, τής αφροσύνης μου, αλλ' η Θεόν κυήσασα, τής χαράς τόν χιτώνα αντίδος μοι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιεράς πολιτείας εκπέπτωκα, αθυμών ο δείλαιος, αλλ' επανάγαγε, ευλογημένη Δέσποινα, προσταγαίς τού Υιού σου ρυθμίζουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συμπαθείας με θείας αξίωσον, η τόν συμπαθέστατον Λόγον κυήσασα, τόν τώ ιδίω αίματι, εκ φθοράς τούς ανθρώπους ρυσάμενον.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Αντίθεον πρόσταγμα παρανομούντος, τυράννου μετάρσιον, τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε, θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ο ών ευλογημένος, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Πτωθέντα με ήγειρας τή παραβάσει, Σταυρώ ανυψούμενος, η πάντων εξανάστασις, καί πτώσας τόν πτώσαντα, Λόγε πολέμιον, όλον ανενέργητον, νεκρόν υποδεικνύεις. Δόξα τώ κράτει σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τοίς ήλοις εξήλωσας τήν αμαρτίαν, Χριστέ τού προπάτορος, καλάμω δέ τυπτόμενος, υπέγραψας

άπασιν ελευθερίαν βροτοίς. Δόξα τοίς παθήμασι τοίς σοίς, δι' ών μυρίων παθών ερρύσθημεν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ετέμνοντο σώματα τών μιαιφόνων, χερσίν οι καλλίνικοι, Χριστού Μεγαλομάρτυρες, καί έμενον Πνεύματι Θεού, αχώριστοι, τέμνοντες τόν δόλιον εχθρόν, ανδρείας ξίφει, καί κατασφάττοντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχύν απροσμάχητον τόν σταυρωθέντα, Χριστόν επαγόμενος, στρατός ο ακατάπληκτος, ολέθριον στράτευμα κατεξωλόθρευσεν, έπαθλον ληψόμενος, ζωήν τήν μακαρίαν τε καί ανώλεθρον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παλάτιον έμψυχον τού Βασιλέως, καί θρόνος πυρίμορφος, Παρθένε αναδέδειξαι, εν ώ καθεζόμενος πάντας εξήγειρε, τού προτέρου πτώματος βροτούς, καί συνεδρία Πατρός ετίμησε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εικόνος χρυσής, εν πεδίω Δεειρά λατρευομένης, οι τρείς σου Παίδες κατεφρόνησαν, αθεωτάτου προστάγματος, μέσον δέ πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον, Ευλογητός εί ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σταυρώ προσπαγείς, ο εκ σού, σωματωθείς Θεογεννήτρια, Αδάμ διέρρηξε τό χειρόγραφον, όν νύν Παρθένε δυσώπησον, πάσης πονηρίας ρυσθήναι, τούς εν πίστει κραυγάζοντας. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ελπίς αγαθή, προστασία φοβερά υπάρχεις Δέσποινα, καί νύν δεόμεθά σου δωρήσασθαι, τής συμπαθείας τό πέλαγος, πάσι τοίς εις σέ πεποιθόσι, καί τώ Υιώ σου κραυγάζουσιν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σκοτία δεινή, τή τού βίου συσχεθείς τόν συλλυπούμενον, καί συναλγούντα ου κατέλαβον, τή σή Παρθένε λαμπρότητι, λύσον τήν αχλύν τών πταισμάτων, καί καταύγασον ψάλλοντα. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραίαν στολήν, σωτηρίων εντολών διά Βαπτίσματος, αμφιεσάμενος απημαύρωσα, δι' αμελείας ο δείλαιος, νύν δέ σοι προστρέχω Παρθένε, τόν χιτώνα αιτούμενος, τής σωφροσύνης διά σού, πάλιν ενδύσασθαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ζωής εκπεσών, ακηράτου μέν τό πρίν ο Αδάμ σέσωσται, δια τού Τόκου σου, νύν δέ Πάναγνε, τόν αρρωστία κρατούμενον, σώσον επιρρώσασα Κόρη, καί αξίωσον ψάλλειν σοι. Ευλογημένη η Θεόν, σαρκί κυήσασα.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Ινδάλματος χρυσού, καταπτύσαντες τρισόλβιοι νεανίαι, τήν απαράλλακτον καί ζώσαν, Θεού εικόνα τεθεαμένοι, μέσον τού πυρός ανέμελπον. Η ουσιωθείσα υμνείτω, τόν Κύριον πάσα Κτίσις, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λαός ο απειθής, αδεώς τε τά παράνομα πάντα πράττων, μέσον ανόμων Οικτίρμον, τόν δικαιούντά σε παρανομούντας, ξύλω ανυψοί σταυρούμενον, όν πάσα κτίσις δοξάζει ως Κύριον, ανυμνολογούσα τήν σήν μακροθυμίαν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Αιματώσας Χριστέ, τούς δακτύλους σου εν ξύλω προσηλωμένος, τό δαίμοσιν αίμα προσαγόμενον τοις πάλαι, επ' απωλεία τών προσαγομένων έπαυσας, όθεν σε δοξάζει, η σύμπασα κτίσις, Θεέ τών όλων, ανυμνολογούσα τήν σήν μακροθυμίαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ναμάτων ζωτικών, όντες έμπλεοι οι Μάρτυρες τούς χειμάρρους, τούς τής απάτης απεξήραναν, θείοις ρείθροις τοίς τών αιμάτων, πίστει ακλινεί κραυγάζοντες. Η ουσιωθείσα υμνείτω τόν Κύριον πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η άπειρος πληθύς, τών αιμάτων υμών άγιοι, ασεβείας τό πύρ κατέσβεσε, καί Ελλήνων τήν πολύθεον έλυσε πλάνην, πάντας δέ πιστούς εφώτισε μελωδούντας. Υμνείτω τόν Κύριον πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η άμωμος αμνάς, Προφητών τε καί Μαρτύρων η ωραιότης, ώσπερ αμνόν σε αναρτώμενον επί ξύλου θεασαμένη, έκλαιε πικρώς καί έλεγεν. Η ουσιωθείσα υμνείτω τόν Κύριον πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς Παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον, μεταβαλόντα, Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εξασθενεί μου νύν ο νούς, εις τά βάθη εμπεσών τής ατιμίας, ως εντεύθεν ποικίλοις περιπαρήναι κακοίς, αλλά σύ με Παρθένε θεράπευσον, τώ τής απαθείας φωτί περιβαλούσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύργον ισχύος ασφαλή, καί κρηπίδα καί φρουράν καί προστασίαν, κεκτημένοι σε πάντες, διασωζόμεθα νύν, υμνούντες τόν τόκον, σου Πάναγνε, καί υπερυψούντες εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αθανασίας διαυγή, επιστάμεθα πηγήν σε Θεοτόκε, ως τεκούσαν τόν Λόγον τού αθανάτου Πατρός, τόν πάντας θανάτου λυτρούμενον, τούς υπερυψούντας αυτόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρείθρον ιάσεων ημίν, αενάως τοίς πιστοίς αγνή πηγάζεις, ού τήν άφθονον χάριν απαρυόμενοι, σού υμνούμεν τόν τόκον Πανάχραντε, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Απορεί πάσα γλώσσα, ευφημείν πρός αξίαν, ιλιγγιά δέ νούς καί υπερκόσμιος, υμνείν σε Θεοτόκε, όμως αγαθή υπάρχουσα, τήν πίστιν δέχου, καί γάρ τόν πόθον οίδας, τόν ένθεον ημών, σύ γάρ Χριστιανών εί προστάτις, σέ μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα τυπώση πάλαι, Ισαάκ σού τό πάθος, δεσμείται Λόγε, λύεται δεθέντος δέ, προβάτου αντιτύπου, εν φυτώ Σαβέκ αφέσεως, καί απελύθη, τής ακουσίως τότε, θυσίας αληθούς, σού δέ εθελουσίως τυθέντος, κακών ερρύσθημεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ωραίος κάλλει, παρά τούς υιούς τών ανθρώπων, Χριστέ υπάρχων, κάλλος ουκ εκέκτησο, ουδέ είδος εν τώ πάσχειν, ξύλω τού Σταυρού κρεμάμενος, καί καλλωπίζων, τήν αμορφίαν πάσαν τού γένους τών βροτών. Δόξα τή ευσπλαγχνία σου μόνε, εύσπλαγχνε Κύριε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σιών τής άνω ώφθητε, οικήτορες θείοι, καί τών Αγγέλων Μάρτυρες ισάγγελοι, ως όντες συμπολίται, καί τήν Εκκλησίαν Άγιοι τών πρωτοτόκων, περιφανώς φαιδρύνετε, λάμποντες φωτί θείω, καί μαρτυρίου στεφάνω, καλλωπιζόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηγαπημένοι φίλοι, τού ημάς παραδόξως πεφιληκότος, ρύσασθε φιλίας με δολίας, τής πρός σάρκα, άγιοι Κυρίου Μάρτυρες, αγιασμόν τε καί φωτισμόν, καί λύσιν πταισμάτων χαλεπών, πάσι τοίς εκτελούσι τήν μνήμην υμών αιτήσασθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωστήρων κάλλος δρόμου, τού συνήθους απέστη, ότε σε είδεν Ήλιε τής δικαιοσύνης, επηρμένον επί τού Σταυρού θελήματι, η δέ Παρθένος, σύν μαθητή παρθένω, ηλάλαζε πικρώς. Οίμοι! αναβοώσα, τί τούτο τό ξένον θέαμα;

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία, ήκοντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί Ομοφρόνως, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεομακάριστε Κόρη, τήν ελπίδα μου πάσαν, προθύμως ανατίθημι εν σοί, σώσόν με Μήτηρ τής όντως ζωής, καί τρυφής αϊδίου, πλησθήναι καθικέτευσον Αγνή, τόν εν πίστει καί πόθω, σέ ύμνοις μεγαλύνοντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επιφανείσα Παρθένε, τής ψυχής μου τόν ζόφον, φωτός σου ταίς αϋλοις αστραπαίς, αύγασον, πύλη τού θείου φωτός, καί τρυφής αιωνίου, πλησθήναι καταξίωσον Αγνή, τόν εν πίστει καί πόθω, σέ ύμνοις μεγαλύνοντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νενοσηκότας ορώσα, καί ψυχήν καί τό σώμα, καί βεβλημένους πάθεσι δεινοίς, τή ευσπλαγχνία σου Δέσποινα, θεραπεύσασα λύσον, τών νύν παρενοχλούντων λυπηρών, ίνα πάντες σε ύμνοις, απαύστως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν τή γαστρί σου σκηνώσας, εκ γαστρός πρό αιώνων, Πατήρ όνπερ εγέννησεν, Υιός τέλειος γέγονεν άνθρωπος, καί πηγήν χαρισμάτων, σέ Θεομήτορ, έδειξεν ημίν, τοίς πιστώς προσκυνούσι, τήν άφραστόν σου γέννησιν.

Απόστιχα τών Αίνων Σταυρώσιμα

Σταυρωθήτω έκραζον, οι τών σών χαρισμάτων αεί εντρυφώντες, καί κακούργον αντ' ευεργέτου, ητούντο λαβείν οι τών δικαίων φονευταί, εσιώπας δέ Χριστέ φέρων αυτών τήν προπέτειαν, παθείν θέλων, καί σώσαι ημάς, ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Εκουσίως πτωχεύσας, τήν πτωχείαν τού Αδάμ, Χριστέ ο Θεός, ήλθες επί γής, εκ Παρθένου σαρκωθείς, καί Σταυρόν κατεδέξω, ίνα ημάς ελευθερώσης, εκ τής δουλείας τού εχθρού, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Υπέρ Χριστού παθόντες μέχρι θανάτου, ώ Αθλοφόροι Μάρτυρες, ψυχάς μέν έχετε εις ουρανούς εν χειρί Θεού, καί κατά κόσμον όλον, δορυφορείται υμών τά λείψανα. Ιερείς καί βασιλείς προσκυνούσι, καί λαοί πάντες επαγαλλόμενοι, συνηθως βοώμεν. Ύπνος τίμιος εναντίον Κυρίου, ο θάνατος τών Οσίων αυτού.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Ότε εν Σταυρώ σε η Αμνάς, άρνα τόν οικείον εώρα, κατακεντούμενον, ήλοις, ωλοφύρετο εκπληττομένη σφοδρώς, καί δακρύουσα έλεγε. Πώς θνήσκεις, Υιέ μου, θέλων τό χειρόγραφον τού πρωτοπλάστου Αδάμ, ρήξαι, καί θανάτου λυτρώσαι, άπαν τό ανθρώπινον, δόξα, τή οικονομία σου Φιλάνθρωπε.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Τήν φωνήν σοι προσάγομεν, τού Ληστού καί βοώμέν σοι. Μνήσθητι ημών Σωτήρ, εν τή Βασιλεία

σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Σταυρωθείς Αναμάρτητε, εν Κρανίω συνέθλασας, κάραν τού δολίου εχθρού, καί κόσμον διέσωσας.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Εξερρίζωσας Δέσποτα, τής κακίας τήν άκανθαν, στέφος εκών ακανθών, φορέσας Μακρόθυμε.

Μαρτυρικόν

Συντριβόμενοι Μάρτυρες, τού εχθρού συνετρίψατε, πάσαν τήν πλάνην σαφώς, καί στέφος εδέξασθε.

Δόξα...

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ραντισμώ θείου αίματος, οι πιστοί φωτιζόμενοι, μίαν εν Προσώποις τρισί, θεότητα σέβομεν.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ως αρνίον κρεμάμενον, επί ξύλου Πανάμωμε, βλέπουσα Χριστόν, εν κλαυθμώ, αυτόν εμεγάλυνες.