Στιχηρά Προσόμοια Σταυρώσιμα

Ήχος α'

Πανεύφημοι μάρτυρες υμάς.

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Παλάμας αχράντους σου Χριστέ, ξύλου ήπλωσας, καί τούς δακτύλους ημάτωσας, θέλων λυτρώσασθαι, τών θείων χειρών σου, τό έργον φιλάνθρωπε, Αδάμ τόν παραβάσει κρατούμενον, εις τά βασίλεια, τού θανάτου, όν καί ήγειρας, εξουσία τή παντοδυνάμω σου.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Σταυρώ προσηλούμενος Χριστέ, ο Θεός ως άνθρωπος, ανθρώπων φύσιν εθέωσας, καί τόν αρχέκακον, θανατώσας όφιν, ημάς ηλευθέρωσας, αράς τής εκ τού ξύλου ως εύσπλαγχνος, αρά γενόμενος, καί τώ Κόσμω παρεχόμενος, ευλογίαν, καί τό μέγα έλεος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ο πάσης επέκεινα τιμής, χρηματίζων Δέσποτα, ατιμασθήναι ηυδόκησας, τόν επονείδιστον, υποστάς Οικτίρμον, εν τώ ξύλω θάνατον, δι' ού αθανασίαν ετρύγησε, γένος ανθρώπινον, καί ζωήν τήν πρίν απείληφε, σού θανόντος, σαρκί παντοδύναμε.

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις, καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ο δύνης με λύτρωσαι πικράς, τών ποδών μου Πάναγνε, καί τών γονάτων παρέσεως, άρθρων τε θραύσεως, καί αρμών χειρών τε, καί ποδών εκλύσεως, καί βλάβης διαφόρων ρευμάτων δέ, εν πάσι τούτοις με, ακηλίδωτον φυλάττουσα, εν αγάπη, του Θεού καί πλάστου μου.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Υπέκυψα πάθεσι δεινοίς, ο δεινός καί πέπραχα, αισχύνης έργα πανάσωτα, εξ ών καί έτι νύν, φαντασία τούτων, καί αισχρά με είδωλα, κλονούσιν, αλλοιούσι, καί τρέπουσι, πρός ηδυπάθειαν, τών αυτών εν τή αισθήσει μου, τής καρδίας, αλλά σύ με σώσον, Αγνή.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ο βίος μου, Πάναγνε, πολλών, πειρασμών ανάπλεως, εκ τών πολλών κακών γέγονεν, ών επλημμέλησα, αλλά σύ κακείνων, καί τούτων με λύτρωσαι, καί δός μοι νύν καί βίον απρόσκοπον, καί λόγον σώφρονα, ίνα πίστει μακαρίζω σε, καί δοξάζω τό θείόν σου όνομα.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον, όμοιον

Σφαγήν σου τήν άδικον, Χριστέ, η Παρθένος βλέπουσα, οδυρομένη εβόα σοι. Τέκνον γλυκύτατον, πώς αδίκως πάσχεις; Πώς τώ ξύλω κρέμασαι, ο πάσαν γήν κρεμάσας τοίς ύδασι; Μή λίπης μόνην με, ευεργέτα πολυέλεε, τήν Μητέρα καί δούλην σου δέομαι.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Σταυρός κατεπάγη εν Κρανίω, καί ήνθησεν ημίν αθανασίαν, εκ πηγής αενάου, τής πλευράς τού Σωτήρος.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Άρρηκτον τείχος ημίν εστιν, ο τίμιος Σταυρός ο τού Σωτήρος, εν αυτώ γάρ πεποιθότες, σωζόμεθα πάντες.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Ώ τής καλής υμών πραγματείας Άγιοι! ότι αίματα εδώκατε καί ουρανούς εκληρονομήσατε, καί πρός καιρόν πειρασθέντες, αιωνίως αγάλλεσθε, όντως καλόν υμών τό εμπόρευμα! φθαρτά γάρ καταλιπόντες, τά άφθαρτα απελάβετε, καί σύν Αγγέλοις χορεύοντες, υμνείτε απαύστως Τριάδα ομοούσιον.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Ρομφαία δι' ήλθεν ώ Υιέ, (η Παρθένος έλεγεν, επί τού ξύλου ως έβλεψε, Χριστόν κρεμάμενον), τήν εμήν καρδίαν, καί σπαράττει Δέσποτα, ως πάλαι Συμεών μοι προέφησεν, αλλά ανάστηθι, καί συνδόξασον, Αθάνατε, τήν Μητέρα, καί δούλην σου δέομαι.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα Ήχος α'

Σώσον, Κύριε, τόν λαόν σου, καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι, κατά βαρβάρων δωρούμενος, καί τό σόν φυλάττων, διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.

Σταυρωθέντος σου Χριστέ, ανηρέθη η τυραννίς, επατήθη η δύναμις τού εχθρού, ούτε γάρ Άγγελος, ουκ άνθρωπος, αλλ' αυτός ο Κύριος έσωσας ημάς. Δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Οι τήν σήν προστασίαν κεκτημένοι, Άχραντε, καί ταίς σαίς ικεσίαις τών δεινών εκλυτρούμενοι, τώ Σταυρώ τού Υιού σου, εν παντί φρουρούμενοι, καταχρέως σε πάντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Μετα τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Τού λίθου σφραγισθέντος

Τού Σταυρού σου τό ξύλον προσκυνούμεν φιλάνθρωπε, ότι εν αυτώ προσηλώθης, η ζωή τών απάντων. Παράδεισον ηνέωξας Σωτήρ, τώ πίστει προσελθόντι σοι Ληστή, καί τρυφής κατηξιώθη, ομολογών σοι, Μνήσθητί μου, Κύριε. Δέξαι ώσπερ εκείνον καί ημάς, κραυγάζοντας. Ημάρτομεν πάντες, τή ευσπλαχγνία σου, μή υπερίδης ημάς.

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τό όπλον τού Σταυρού, εν πολέμοις εδείχθη, ποτέ τώ ευσεβεί, Βασιλεί Κωνσταντίνω, αήττητον τρόπαιον, κατ εχθρών διά πίστεως. Τούτο τρέμουσιν, αι εναντίαι δυνάμεις. Τούτο γέγονε, καί τών πιστών σωτηρία, καί Παύλου τό καύχημα.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθετοκίον

Ώ θαύματος καινού! ώ φρικτού μυστηρίου! (εβόα η Αμνάς, καί πανάμωμος Κόρη, εν ξύλω ως εώρακεν, απλωθέντα τόν Κύριον), ο τά σύμπαντα, εν τή δρακί περιφέρων, πώς κατάκριτος, υπό κριτών παρανόμων, σταυρώ κατακρίνεται;

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν Καθίσματα

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Απλώσας εν Σταυρώ, τάς παλάμας Οικτίρμον, τά έθνη τά μακράν από σού γεγονότα, συνήγαγες δοξάζειν σου, τήν πολλήν αγαθότητα, αλλ' επίβλεψον, επί τήν σήν κληρουχίαν, καί κατάβαλε, τούς καθ ημών πολεμίους, Σταυρώ τώ τιμίω σου.

Μαρτυρικόν

Τάς αλγηδόνας τών Αγίων, άς υπέρ σού έπαθον, δυσωπήθητι, Κύριε, καί πάσας ημών τάς οδύνας, ίασαι, Φιλάνθρωπε, δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθετοκίον

Τόν τάφον σου, Σωτήρ

Η άσπιλος Αμνάς, τόν Αμνόν καί Ποιμένα, κρεμάμενον νεκρόν, επί ξύλου ορώσα, εν δάκρυσιν εκραύγαζε, μητρικώς αλαλάζουσα. Πώς υμνήσω σου, τήν υπέρ λόγον, Υιέ μου, συγκατάβασιν, καί τά εκούσια πάθη, Θεέ υπεράγαθε;

Κανών Σταυρώσιμος, ού η ακροστιχίς.

Σταυρώ σέσωσμαι τού παθόντος Δεσπότου. ο Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος α'

Ο Ειρμός Χριστός γεννάται

Πικράς δουλείας ρυσθείς Ισραήλ, τήν άβατον διήλθεν ως ήπειρον, εχθρόν δέ ορών ποντούμενον, ύμνον τώ ευεργέτη άδει Θεώ, τώ τερατουργούντι, βραχίονι υψηλώ, ότι δεδόξάσται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρώ Χριστέ αναρτώμενος, ανύψωσας πεσόντα τόν άνθρωπον, καί πάσαν εχθρού κατέρραξας, Λόγε τήν δυναστείαν, όθεν τό σόν πάθος αναμέλπω, τού παθόντος καί παθών, λυτρωσαμένου με.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τής δόξης Κύριος πέφυκας, ο δόξη στεφανώσας τόν άνθρωπον, ακάνθαις, διό κατέστεψαι, τήν ακανθοφορούσαν φύσιν ημών, όπως απεργάση, καρποφόρον φυτουργέ, ενθέων πράξεων.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγίων δήμος, πανάγιος, νομίμως εναθλήσας τήν σύμπασαν, αιμάτων αγίοις ρεύμασι, κτίσιν καθαγιάσας τάς εναγείς, δαίμοσι θυσίας, φερομένας εν Θεώ Πατρί, ηφάνισαν.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υμών πανάγιοι Μάρτυρες, τά νέφη τών βασάνων ουκ έκρυψαν, τά καρτερικά παλαίσματα, όθεν υπέρ Ηλίου μαρμαρυγάς, ένδοξοι οράσθε, απαστράπτοντες σαφώς, αίγλην σωτήριον.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρομφαία Πάναγνε τέτρωσαι, τό πάθος τού Υιού σου ως έβλεψας, αυτόν τή λόγχη νυττόμενον, καί τήν εν Παραδείσω κωλυτικήν, είργοντα ρομφαίαν, μή διδούσαν τοίς πιστοίς, τήν θείαν είσοδον.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, έχων Ακροστιχίδα, κατ Αλφάβητον.

Ο Ειρμός

Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ, Αθάνατε, ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόν βυθού καινουργήσασα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγιόν σε τέμενος ευρών, ο υπεράγιος Λόγος εσκήνωσεν, Άχραντε, εν μήτρα σου, αγιασμόν καί φωτισμόν καί λύτρωσιν, τών αμαρτημάτων, τοίς σέ τιμώσι δωρούμενος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βότρυν η τεκούσα τής ζωής, αναπηγάζοντα οίνον σωτήριον, μέθη σκοτισθέντα με, αμαρτιών, ως συμπαθής σωφρόνισον, καί πρός μετανοίας, οδούς ευθείας εισάγαγε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γνώμη ολισθαίνοντα αεί, καί λογισμοίς πονηροίς εξελκόμενον, καί δελεαζόμενον φρενοβλαβώς, καί τοίς εχθροίς ευχείρωτον, όλον γεγονότα, μή υπερίδης με, Δέσποινα.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Τώ πρό τών αιώνων

Μή εν τή σοφία, καί τώ πλούτω καυχάσθω θνητός τώ αυτού, αλλά τή πίστει τού Κυρίου, ορθοδόξως κραυγάζων, Χριστώ τώ Θεώ, καί μέλπων αεί. Επί τήν πέτραν τών σών εντολών, στήριξόν με Δέσποτα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώ ρυξάν σου χείρας, Ιησού μου, καί πόδας οι άνομοι, τού τή παλάμη απορρήτως, διαπλάσαντος πρώην, Χριστέ ο Θεός, τόν άνθρωπον, καί διά πάθους, παθών καί φθοράς, πάντας απαλλάξαντος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Στήτω ανεβόα, Ιησούς η σελήνη καί ήλιος, τήν εν Σταυρώ προδιαγράφων, τού παθόντος Δεσπότου, σαρκί τών φωστήρων έκλειψιν, διού τού σκότους αρχαί πονηραί, παρεδειγματίσθησαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έφερον προθύμως, αλγηδόνας οι άγιοι μάρτυρες, τώ τραυματούσθαι τόν Βελίαρ, τραυματίζοντες όφιν στερρώς, όθεν τών ψυχών ημών, τάς αλγηδόνας ιώνται αεί, θείαις επινεύσεσι.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στήλας τών Δαιμόνων, καί ναούς εδαφίσαντες μάρτυρες, υπομονή τε καί ανδρείαν, εαυτούς παραδόξως, ναούς ηγείρατε άγιοι, χωρητικούς τού Πατρός, καί Υιού, καί αγίου Πνεύματος.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώρα τή τού Πάθους, τόν ωραίον εν κάλλει εισβλέψασα, είδος, Παρθένε, ουδέ κάλλος κεκτημένον, εβόας πικρώς, Αγνή, αλαλάζουσα. Οίμοι! πώς πάσχεις Υιέ, εκ παθών, πάντας θέλων ρύσασθαι.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμος

Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος ο ναός ο έμψυχος, τής αφράστου σου δόξης Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δεσπότην τεκούσα τού παντός, καί πάντων ούσα Δέσποινα, τής δεσποτείας νύν με εξάρπασον, τών ακαθάρτων παθών πανάμωμε, εμαυτόν αθλίως γάρ, τούτοις κατεδούλωσα, ραθυμία καί γνώμης στρεβλότητι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έχουσα αεί τό συμπαθές, ως μόνη συμπαθέστατον, καί αγαθόν κυήσασα Κύριον, ασυμπαθή με όντα καί άσπλαγχνον, μοχθηρία φύσεως, μή παρίδης, Άχραντε, αλλ' επίστρεψον σαίς παρακλήσεσι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ζάλης με ατόπων λογισμών, κινδύνων τε καί θλίψεων, καί πειρασμών, Παρθένε, εξάρπασον, καί πρός λιμένας, ενθέους ίθυνον, καί γαλήνης πλήρωσον, τήν εμήν διάνοιαν, ικετεύω σε, μόνη Πανύμνητε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Ράβδος εκ τής ρίζης Ιεσσαί

Ακήκοε πάλαι Αββακούμ, Χριστέ, σού ο θαυμάσιος, τήν ακοήν καί φόβω έκραζεν. Από θαιμάν ο Θεός, καί ο Αγιος ήξεις, όρους εκ δασέος κατασκίου, τού σώσαι σού τούς χριστούς, δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Στίγματα καί μώλωπας Χριστέ, υπήνεγκας σταυρούμενος, τούς τής καρδίας μου ιώμενος, χολής εγεύσω πικράς, ενηδόνου γεύσεως, τήν φθοροποιόν εξαίρων βλάβην, εν ξύλω δέ προσπαγείς, ξύλου τήν κατάραν ηφάνισας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Μακράν απωσθέντα από σού, τά έθνη ανυψούμενος, επί Σταυρού πλησίον είλκυσας, κατήλλαξας δέ ημάς τώ Πατρί, Μακρόθυμε, μέσον εμβαλών, οία Μεσί της σαυτόν, καί μέσον τής γής, πάθος ενεγκών επονείδιστον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αιμάτων θαλάσση μυστική, υμών θεομακάριστοι, σύν τοίς αυτού πάσι στρατεύμασιν, ο νοητός Φαραώ εμπεσών απώλετο, όθεν εν χαρά υμείς σωθέντες, επαγγελίας πρός γήν, ουρανοπολίται γεγόνατε.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχύϊ νευρούμενοι Χριστού, τό πάθος τό μακάριον, πάθη ποικίλα ανεδέξαντο, εν τή τιμία σαρκί, διά τούτο παύουσι πάθη τών ψυχών καί τών σωμάτων, τών ευφημούντων αυτούς, καί μακαριζόντων εκάστοτε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν άδικον βλέπουσα σφαγήν, Χριστέ, η σέ Κυήσασα, οδυρομένη ανεβόα σοι. Δικαιοκρίτα Υιέ, πώς αδίκως κέκρισαι, θέλων δικαιούν τούς παραβάσει, κατακριθέντας τό πρίν, καί πρός τήν φθοράν ολισθήσαντας;

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν Άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ήλιον ολόφωτε, νεφέλη κυήσασα, δικαιοσύνης Ιησούν, τόν φωτοδότην καί Θεόν, ψυχήν μου καταύγασον, τήν εν νυκτί τής αμαρτίας υπάρχουσαν, καί ηδονών αμαυρώσει τυφλώττουσαν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θήράς με δαιμόνων, καί φθοράς εξάρπασον, επιζητούντων με αεί, κακοποιήσαι δολερώς, ετοίμη βοήθεια Χριστιανών, τών θλιβομένων ανάψυξις, Θεοκυήτορ πανάμωμε Δέσποινα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισχύς μου καί ύμνησις, υπάρχει ο Κύριος, όν εξ αιμάτων σου αγνών εκυοφόρησας, Αγνή, αυτόν ούν ικέτευε διά παντός, αγνόν ψυχή τε καί σώματι, συντηρηθήναι, Παρθένε, τόν δούλόν σου.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Θεός ών ειρήνης

Τό φώς σου τό άδυτον, λάμψον Χριστέ, ταίς καρδίαις τών πίστει υμνούντων σε, ειρήνην παρεχόμενος, ημίν τήν υπέρ νούν, όπως εξ αγνωσίας, νυκτός πρός τήν ημέραν, εντολών σου τρέχοντες, δοξολογώμέν σε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο ήλιος Σώτερ, γυμνούται φωτός, επί ξύλου γυμνόν σε θεωμενος, κρεμάμενον τόν ύδασι κρεμάσαντα τήν γήν, πέτραι δέ επί πέτραν, ως ήσθοντο αρθέντα, διερράγησαν φόβω, καί τά θεμέλια σεσάλευται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υψώθης εν ξύλω, καί ήλοις παγείς, ηματώθης δακτύλους, μακρόθυμε, καί λόγχης διατρήσεσιν ενύγης τήν πλευράν, ιώμενος τό τραύμα Αδάμ, όπερ υπέστη, τή πλευρά υπακούσας, καί παρακούσας τού ποιήσαντος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Παράδεισος ώφθη, μαρτύρων πληθύς, τής ζωής μέσον έχων τό ξύλον Χριστόν, δι' όν τόν επονείδιστον γενναίω λογισμώ, θάνατον υποστάντες, τόν βρώσει τούς Γενάρχας θανάτωσαντα όφιν, θεία δυνάμει εθανάτωσαν.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αιμάτων σταγόσι, Χριστού αθληταί, αθεϊας βυθόν εξηράνατε, καί θείαις αναβλύσεσι θαυμάτων ιερών, παθών τάς αναβλύσεις, ψυχών τε καί σωμάτων αποπαύετε, όθεν αξιοχρέως μακαρίζεσθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φαμβείται εν ξύλω, ορώσα Χριστόν, υψωθέντα βουλήσει η άμεμπτος, καί κλαίουσα εκραύγαζεν. Υιέ μου καί Θεέ, ωδίνας εν τώ τίκτειν λαθούσα, νύν οδύνας υπομένω αδίκως, υπό ανόμων σταυρουμένου σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο φωτίσας τή ελλάμψει, τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύνας τώ Σταυρώ σου, τού κόσμου τά πέρατα, τάς καρδίας φώτισον φωτί, τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καρποφόρον αρετών, τήν ψυχήν μου ανάδειξον, τούς ακάρπους λογισμούς μου, Παρθένε, διώκουσα, καί τάς συμπνιγούσας με, προρρίζους τέμνουσα ακάνθας, τής αμαρτίας, πανάχραντε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λόγον θείον δι' Αγγέλου, εν μήτρα εχώρησας, υπέρ λόγον Θεοτόκε, αυτόν ούν δυσώπησον, εξ αλόγων πράξεων, καί ηδονών θανατηφόρων, ελευθερώσαι τούς δούλους σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαράνασα τώ βλαστώ σου, τήν ξύλω βλαστήσασαν αμαρτίαν, τής καί σαρκός μου φρονήματα μάρανον, παθών ορμήματα, καί τρικυμίας εναντίας, όπως υμνώ σε, Πανύμνητε.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Σπλάγχνων Ιωνάν

Όλος εκ παθών, αμέτρων συνέχομαι, καί κήτει κακών συγκαταπέπτωκα, αλλ' ανάγαγε, εκ φθοράς ο Θεός με, ως πρίν Ιωνάν, καί εν πίστει τήν απάθειάν μοι δώρησαι, όπως εν φωνή αινέσεως, αληθείας τε πνεύματι θύσω σοι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε Μωϋσής, τάς χείρας επέτασεν, εις ύψος τό σόν πάθος εικόνιζε, τού τανύσαντος επί ξύλου παλάμας, καί τού πονηρού, διολέσαντος τό κράτος τό ολέθριον, όθεν Λυτρωτήν ειδότες σε, καί Σωτήρα υμνούμεν, φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νέκρωσιν αρθείς, εν ξύλω υπέμεινας, καί τόν νεκρωτήν ημών ενέκρωσας, καί εζώωσας, τών χειρών σου, Χριστέ τό πλαστούργημα, τήν πλευράν δέ ορυττόμενος εξέβλυσας, δύο ποταμούς αφέσεως, τοίς θελήσεσι δύο υμνούσί σε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τίμιος υμών, ο θάνατος Άγιοι, ενώπιον νύν Κυρίου γέγονε, τού τιμήσαντος, τοίς τιμίοις αυτού πάντας πάθεσι, καί τόν άτιμον Βελίαρ καταισχύναντος, πάσαις προσβολαίς κολάσεων, κατεάξαι ημάς μηχανώμενον.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όλη τή ψυχή, πρός όλα χωρήσαντες, τά είδη σοφοί, τά τών κολάσεων, όλην εύρατε, συμμαχούσαν υμίν τήν βοήθειαν, τού δι' όλου τό ανθρώπινον φορέσαντος, όθεν μεληδόν τεμνόμενοι, καί πυρί ομιλούντες ηγάλλεσθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σταύρωσιν τήν σήν, η Πάναγνος βλέπουσα, εβόα, Υιέ, τί τό ορώμενον, ξένον θέαμα; ο τά πάθη νοσούντων ιώμενος, πώς τό πάθος υπομένεις τό καινότατον, τί σοι οι εχθροί απέδωκαν, ευεργέτα, ανθ' ών ευηργέτηνται;

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς, τών ασθενούντων καί επανόρθωσις.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νενέκρωται εχθρός, τώ ζωηφόρω σου, καρπώ, θεοχαρίτωτε, καί πεπάτηται ο άδης προφανώς, καί οι εν δεσμοίς ηλευθερώθημεν, διό βοώ. Τά πάθη λύσον, τά τής καρδίας μου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξενούμενον Θεού, διά φαυλότητα, καί πόρρω καθιστάμενον, Παναμώμητε, οικείωσον αυτώ, ξένη μεσιτεία σου, Θεόνυμφε, όπως υμνώ, τά μεγαλεία τής δυναστείας σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο άχρονος Υιός, εν χρόνω γέγονεν, εκ σού αποτικτόμενος, όν ικέτευε τά χρόνια, Αγνή, πάθη θεραπεύσαι τής καρδίας μου, καί πρός ζωήν, τήν αιωνίαν καθοδηγήσαί με.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Οι Παίδες ευσεβεία

Υπήλθον ως νυμφώνα, τής καμίνου τήν φλόγα τήν άστεκτον, οι δι' ευσέβειαν ποτέ, Παίδες άγιοι δειχθέντες Θεού, καί συμφώνως ανυμνούντες, ύμνον έμελπον, ο τών Πατέρων Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Δεσπότης ών εκ δούλου, κατεδέξω Ιησού μου ράπισμα ελευθερώ σαί με ζητών, δουλωθέντα τώ αλάστορι, τώ Σταυρώ δέ προσπαγείς, σώζεις με μέλποντα, ο τών Πατέρων Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εσείσθη πάσα κτίσις, σταυρουμένου σου, εύσπλαγχνε Κύριε, λόγχη τρωθέντος σου εχθρός, ολοσώματον εδέξατο πληγήν, ο δέ πληγείς Αδάμ υγίωται, αναβοών, ο Θεός, ευλογητός εί.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρώ τετειχισμένος, Αθλοφόρων ο στρατός ο ένθεος, τάς παρατάξεις τού εχθρού εξηφάνισεν εν χάριτι, καί τής νίκης εκβοών, στεφάνους είληφεν, ο τών Πατέρων Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πυρός δυνατωτέραν, κεκτημένοι Αθληταί προαίρεσιν, ου κατεφλέχθητε πυρί ομιλούντες, αλλ' εφλέξατε δυσσεβείας πονηράν ύλην, κραυγάζοντες, ο τών Πατέρων Θεός, ευλογητός εί.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο Τόκος σου Παρθένε, τούς αιώνας παραδόξως έτεκε, καί υψωθείς εν

τώ Σταυρώ, τούς πεσόντας συνανύψωσε, καί βοώντας ουρανού πολίτας έδειξεν, ο τών Πατέρων Θεός, ευλογητός εί.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Σέ νοητήν Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, κόσμον ανεκαίνισεν εν τή ο γαστρί σου ολόκληρον, αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη φωτός, πύλας μοι διάνοιξον, τής μετανοίας φωταυγείς, τάς εισόδους τών ηδονών, είργουσα πρεσβείαις σου, καί αποδιώκουσα τάς πονηράς ενθυμήσεις μου, όπως υμνώ καί δοξάζω, τήν σήν άμαχον δύναμιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρύπον ψυχής, εξ απροσεξίας μου, τόν προστριβέντα μοι δεινώς, ταίς ρανίσι σών οικτιρμών, Πάναγνε, απόπλυνον, καί τής διανοίας μου τό οπτικόν αποκάθαρον, ίνα φωναίς ασιγήτοις, υμνώ τά μεγαλεία σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τήν Πηγήν, τής ζωής κυήσασα, θανατωθέντα με δεινώς, ταίς δαιμόνων επαγωγαίς, Άχραντε Πανάμωμε, ζώωσον πρεσβείαις σου, τώ σώ Υιώ αναμέλποντα. Ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Θαύματος υπερφυούς

Τέρατος υπερφυούς έδειξε τύπον, η πυρένδροσος κάμινος, πάλαι, τό γάρ πύρ ουκ έφλεξε νέους Παίδας, Χριστού δηλούν, τήν ασπόρως εκ Παρθένου θείαν Γέννησιν, διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τέταται επί σταυρού εθελουσίως, ο εν πνεύματι ουρανόν τείνας, ήλοις προσηλούται δέ, εξηλώσαι επιποθών, διαθέσεις εμπαθείς τού πρωτοπλάστου Αδάμ, διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε σε ζωής τήν πέτραν επί πέτραν, λιθοκάρδιος ύψωσε δήμος, όρη εκλονίσθησαν, γή εσείσθη, Λόγε Θεού, καί ψυχαί σεσαλευμέναι, εστηρίχθησαν πρός θείαν ζωήν, μέλπουσαι πάντοτε. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ύφαναν καταστολήν σωτηριώδη, εαυτοίς σοφώς οι Αθλοφόροι, εν γυμνώσει σώματος εναθλούντες καρτερικώς, καί νιφάδας αικισμών υποδεχόμενοι, διό ανυμνούντες αναμέλπουσιν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όνυξιν ανηλεώς οι Αθλοφόροι, σπαραττόμενοι, και ανενδότως μεληδόν κοπτόμενοι, καί αικίαις παντοδαπαίς ομιλούντες, τοίς ξοάνοις ουκ επέθυσαν, ανδρείας πιστοίς στήλαι δέ ώφθησαν, Ευλογείτε Χριστόν τά έργα κραυγάζοντες, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα σέ παραπικραίνων άφρων δήμος, ως υπέλαβεν εκ γής εξάρη, άτεκνος γεγένημαι καί δονούμαι, καί μητρικώς τήν καρδίαν οδυνώμαι, η Απείρανδρος εβόα ποτέ, σταυρώ Ορώσά σε υψωθέντα, μεθ' ής η κτίσις δοξάζει σε, πάντων λυτρωτά, Ιησού εις τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εν καμίνω παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τυραννεί με πρόσληψις παθών, δαιμόνων επήρειαι, αλλ' έχων καταφυγήν σε διασώζομαι, τώ σώ Υιώ μέλπων, Άχραντε. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπερτέρα ούσα ουρανών, υπέρτερον τόν νούν μου τής ύλης, καί τών εν βίο παραπτώσεων, Αγνή, ανάδειξον μέλποντα. Ευλογείτω η κτίσις πάσα, τόν Κύριον υμνείτω, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτοδότην τέξασα Θεόν, ολόφωτε Παρθένε, τά όμματα τής καρδίας μου, καταύγασον φωτί Θεού επι γνώσεως, όπως ψάλλω. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Μυστήριον ξένον

Απόρρητον τό τής Παρθένου μυστήριον, ουρανός γάρ αύτη, καί θρόνος χερουβικός, καί φωσφόρος παστάς ανεδείχθη, Χριστού τού Θεού τού παντοκράτορος, αυτήν ευσεβώς, ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ως είδέ σε πάλαι, εν ξύλω κρεμάμενον, τόν τήν γήν κρεμάσαντα, Σώτερ επί υδάτων απείρων, Ληστής ο ευγνώμων, πιστώς ανεβόα σοι τό, Μνήσθητι, μεθ' ού ευσεβώς, σού τά παθήματα δοξάζομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρούμενος έσεισας γής τά θεμέλια, λόγχη εκκεντούμενος, βλύζεις αθανασίας σταγόνας, αίμά τε ύδωρ, δι' ών τό άνθρώπινον εκάθηρας, παθών Ιησού, όν επαξίως μεγαλύνομεν

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηγάλλοντο εν ταις βασάνοις οι Άγιοι, εαυτούς προτρέποντες, ώσπερ επί τρυφήν οι γενναίοι, Στώμεν εκβοώντες, ιδού ως ανέωγε τό στάδιον, Χριστός τούς στεφάνους νύν προτείνει, οίς ηγάπησε.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φαιδρύνεται πάσα, πιστών η ομήγυρις, τούς άθλους γεραίρουσα πάντων τών αηττήτων Μαρτύρων, τούς μυρίους πόνους, δι' ών τής απόνου ηξιώθησαν, τρυφής καί ζωής, καί αϊδίου απολαύσεως.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φιλάνθρωπον Λόγον, αρρήτως κυήσασα, όν ορώσα πάσχοντα, Κόρη, υπέρ άνθρωπον βουλήσει. Τί τούτο; εβόας, Θεός απαθής, πάθος υφίσταται, παθών όπως ρύσηται, τούς πίστει προσκυνούντας αυτόν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθ' ημών τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαίροις η χαράν κυήσασα. Χαίρε τήν λύπην μόνη εξαφανίσασα. Χαίρε η τά νέφη τών ψυχών, εκδιώκουσα, καί φωτί νοητώ καταυγάζουσα, τούς πίστει σε καί πόθω, Θεοκυήτορ μεγαλύνοντας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ψύξον τών παθών μου, Πάναγνε, τάς διεκχύσεις πάσας, καί αποξήρανον τών αμαρτιών μου, τόν βυθόν τόν αμέτρητον, η σωτήριον όμβρον γεννήσασα, καί ποταμόν ειρήνης, καί ευσπλαγχνίας μέγα πέλαγος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώφθης ιατρείον άμισθον, τραυματισθείσι πάσι καί τήν απόγνωσιν, Άχραντε, νοσούσι, καί λιμήν θαλαττεύουσιν, εν πελάγει τού βίου σωτήριος, εν ώ πάς καταφεύγων, πίστει σωζόμενος δοξάζει σε.

Απόστιχα τών Αίνων, Σταυρώσιμα

Ήχος α'

Σέ τόν εν ξύλω προσπαγέντα, καί ζωήν ημίν παρεσχηκότα, ως Σωτήρα καί Δεσπότην, υμνούμεν απαύστως.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών, Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Διά τού Σταυρού σου Χριστέ, μία ποίμνη γέγονεν, Αγγέλων καί ανθρώπων, καί μία Εκκλησία, ουρανός καί η γή αγάλλεται, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Υμάς πανεύφημοι μάρτυρες, ου θλίψις, ου στενοχωρια, ου λιμός, ου διωγμός, ουδέ μάστιγες, ου θυμός θηρών, ου ξίφος, ουδέ πύρ απειλούν, χωρίσαι Θεού δεδύνηνται, πόθω δέ μάλλον τώ πρός αυτόν, ως εν αλλοτρίοις αγωνισάμενοι σώμασι, τήν φύσιν ελάθετε, θανάτου καταφρονήσαντες, όθεν καί επαξίως τών πόνων υμών, μισθόν εκομίσασθε, ουρανών Βασιλείας κληρονόμοι γεγόνατε, απαύστως πρεσβεύσατε υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τώ σώ Σταυρώ παρεστώσα, Λόγε Θεού η αμνάς, καί άμωμός σου Μήτηρ, θρηνωδούσα εβόα. Πώς θνήσκεις, ώ Υιέ μου, επί σταυρού; οίμοι φώς μου γλυκύτατον!. πού σου τό κάλλος νύν έδυ τό τής μορφής, τό ωραίον παρά πάντας βροτούς;

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά βρώσεως εξήγαγε, τού Παραδείσου ο εχθρός τόν Αδάμ, διά Σταυρού δέ τόν Ληστήν, αντεισήγαγε Χριστός εν αυτώ, Μνήσθητί μου κράζοντα, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Επονείδιστον υπέμει νας, πάθος, Χριστέ, καί τά ονείδη ημών, πάντα αφείλω αγαθέ, καί τής άνω Βασιλείας ημάς, κοι νωνούς ανέδειξας, προσκυνούντας τήν σήν συγκατάβασιν.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τού Αδάμ Χριστέ τήν γύμνωσιν, σύ περιστέλλων εγυμνώθης σαρκί, καί ανυψώθης εν σταυρώ, ανυψών ημάς εκ βάθους κακών, όθεν σου δοξάζομεν, τήν αγίαν, Λόγε, συγκατάβασιν.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τοίς αγίοις υμών τραύμασι, πληθύν δαιμόνων τραυματίσαντες, πάντων ανθρώπων τάς πληγάς, καί τά τραύματα πανεύφημοι μάρτυρες, εν χάριτι, καθ' εκάστην αεί θεραπεύετε.

Δόξα...

Τόν Πατέρα προσκυνήσωμεν, καί τόν Υιόν δοξολογήσωμεν, καί τό πανάγιον πιστοί, πάντες Πνεύμα ανυμνήσωμεν, κράζοντες καί λέγοντες. Τριάς αγία, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Παρεστώσα Παναμώμητε, εν τώ Σταυρώ καί καθορώσα Χριστόν, προσηλωμένον σαρκικώς, αλαλάζουσα εκραύγαζες. Πού σου έδυ, εύσπλαγχνε, νύν τό κάλλος όντως τό ανέκφραστον.