ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΛ. Δ' ΗΧOΝ

Τή Κυριακή εσπέρας, καί τή Δευτέρα πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. δ.

Χαίρε η δι' Αγγέλου, τήν χαράν τού κόσμου δεξαμένη, χαίρε η τεκούσα, τόν ποιητήν σου καί Κύριον, χαίρε η αξιωθείσα, γενέσθαι Μήτηρ Θεού.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. δ'.

Χαίρε η πύλη, τού Βασιλέως τής δόξης, ήν ο Ύψιστος μόνος διώδευσε, καί μόνην εσφραγισμένην εφύλαξεν, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Τή Δευτέρα εσπέρας, καί τή Τρίτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. δ.

Τό ασάλευτον στήριγμα, τό τής πίστεως, καί σεβάσμιον δώρημα, τών ψυχών ημών, τήν Θεοτόκον εν ύμνοις, μεγαλύνωμεν πιστοί, Χαίρε, η τήν πέτραν τής ζωής, εν γαστρί σου χωρήσασα, χαίρε τών περάτων η ελπίς, θλιβομένων αντίληψις, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. δ.

Παρθένε άχραντε, σώσον ημάς ταίς πρεσβείαις σου, κινούσα σπλάγχνα μητρικά, τώ Υιώ σου καί Θεώ ημών.

Τή Τρίτη εσπέρας, καί τή Τετάρτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. δ'.

Τόν αμνόν καί ποιμένα καί Σωτήρα τού κόσμου, εν τώ Σταυρώ θεωρούσα, η τεκούσα έλεγε δακρύουσα, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν υπέρ πάντων υπομένεις, ο Υιός καί Θεός μου.

Εις τό τέλος τού Όρθρου. Ήχος πλ. δ'.

Ο καρπός τής κοιλίας σου Άχραντε, τών Προφητών υπάρχει, καί τού νόμου τό πλήρωμα, διό σε Θεοτόκον, εν επιγνώσει δοξάζοντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Τή Τετάρτη εσπέρας, καί τή Πέμπτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. δ'.

Ηνοητή πύλη τής ζωής, άχραντε τούς προστρέχοντάς σοι πιστώς, λύτρωσαι τών κινδύνων, ίνα δοξάζωμεν τόν πανάγιον τόκον σου, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. δ'.

Παρθένε άχραντε, σώσον ημάς ταίς πρεσβείαις σου, κινούσα σπλάγχνα μητρικά, τώ Υιώ σου καί Θεώ ημών.

Τή Πέμπτη εσπέρας, καί τή Παρασκευή πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. δ.

Τόν αμνόν καί ποιμένα, και Σωτήρα τού κόσμου, εν τώ Σταυρώ θεωρούσα, η Τεκούσα, έλεγε δακρύουσα, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν υπέρ πάντων υπομένεις, ο Υιός καί Θεός μου.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. δ'.

Ο καρπός τής κοιλίας σου Άχραντε, τών Προφητών υπάρχει, καί τού νόμου τό πλήρωμα, διό σε Θεοτόκον, εν επιγνώσει δοξάζοντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Τή Παρασκευή εσπέρας, καί τώ Σαββάτω πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. δ'.

Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου Ελεήμον, δέξαι τήν Τεκούσάν σε Θεοτόκον, πρεσβεύουσαν υπέρ ημών, καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. δ'.

Παρθένε άχραντε, σώσον ημάς ταίς πρεσβείαις σου, κινούσα σπλάγχνα μητρικά, τώ Υιώ σου καί Θεώ ημών.