ΕΙΣ ΤΟΝ Β' ΗΧΟΝ

Τή Κυριακή εσπέρας, καί τή Δευτέρα πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος β'.

Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα πηγή, συμπαθείας αξίωσον ημάς Θεοτόκε, βλέψον εις λαόν τόν αμαρτήσαντα, δείξον ως αεί τήν δυναστείαν σου, εις σέ γάρ ελπίζοντες, τό Χαίρε βοώμέν σοι, ώς ποτε ο Γαβριήλ, ο τών Ασωμάτων Αρχιστράτηγος.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος β'.

Μήτηρ αγία, η τού αφράστου Φωτός, αγγελικοίς σε ύμνοις τιμώντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Τή Δευτέρα εσπέρας, καί τή Τρίτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος β'.

Θείας γεγόναμεν κοι νωνοί φύσεως, διά σού Θεοτόκε αειπάρθενε, Θεόν γάρ ημίν σεσαρκωμένον τέτοκας, διό κατά χρέος σε πάντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος β'.

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε βοώντες, Χαίρε αδύτου φωτός νεφέλη, αυτόν βαστάσασα εν κόλποις, τής δόξης τόν Κύριον.

Τή Τρίτη εσπέρας, καί τή Τετάρτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος β'.

Υπερδεδοξασμένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, υμνούμέν σε, διά γάρ τού Σταυρού τού Υιού σου, κατεβλήθη ο άδης, καί ο θάνατος τέθνηκε, νεκρωθέντες ανέστημεν, καί ζωής ηξιώθημεν, τόν Παράδεισον ελάβομεν, τήν αρχαίαν απόλαυσιν, Διό ευχαριστούντες δοξολογούμεν, ως κραταιόν Χριστόν τόν Θεόν ημών, καί μόνον πολυέλεον.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος β'.

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε βοώντες, Χαίρε η ράβδος, εξ ής ασπόρως Θεός βλαστήσας, ανείλεν εν ξύλω τόν θάνατον.

Τή Τετάρτη εσπέρας, καί τή Πέμπτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος β'.

Θείας γεγόναμεν κοινωνοί φύσεως, διά σού Θεοτόκε αειπάρθενε, Θεόν γάρ ημίν σεσαρκωμένον τέτοκας, διό κατά χρέος σε πάντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος β'.

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε βοώντες, Χαίρε αδύτου φωτός νεφέλη, αυτόν βαστάσασα εν κόλποις, τής δόξης τόν Κύριον.

Τή Πέμπτη εσπέρας, καί τή Παρασκευή πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος β'.

Υπερδεδοξασμένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, υμνούμέν σε, διά γάρ τού Σταυρού τού Υιού σου, κατεβλήθη ο άδης, καί ο θάνατος τέθνηκε, νεκρωθέντες ανέστημεν, καί ζωής ηξιώθημεν, τόν Παράδεισον ελάβομεν, τήν αρχαίαν απόλαυσιν, Διό ευχαριστούντες δοξολογούμεν, ως κραταιόν Χριστόν τόν Θεόν ημών, καί μόνον πολυέλεον.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος β'.

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε βοώντες, Χαίρε η ράβδος, εξ ής ασπόρως Θεός βλαστήσας, ανείλεν εν ξύλω τόν θάνατον.

Τή Παρασκευή εσπέρας, καί τώ Σαββάτω πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος β'.

Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα, τά σά Θεοτόκε μυστήρια, τή αγνεία εσφραγισμένη, καί παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν. Αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος β'.

Μήτηρ αγία, η τού αφράστου φωτός, αγγελικοίς σε ύμνοις τιμώντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Εάν δέ τύχη Αλληλούϊα, έν οιωδήποτε

Ήχω, λέγονται ταύτα. Ήχος β'.

Απόστολοι, Μάρτυρες καί Προφήται Ιεράρχαι, Όσιοι, καί Δίκαιοι, οι καλώς τόν αγώνα τελέσαντες, καί τήν Πίστιν τηρήσαντες, παρρησίαν έχοντες, πρός τόν Σωτήρα, υπέρ ημών αυτόν ως αγαθόν, Θεόν ικετεύσατε σωθήναι, δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Μνήσθητι Κύριε, ως Αγαθός τών δούλων σου, καί όσα εν βίω ήμαρτον, συγχώρησον, ουδείς γάρ αναμάρτητος, ει μή σύ ο δυνάμενος, καί τοίς μεταστάσι, δούναι τήν ανάπαυσιν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μήτηρ αγία, η τού αφράστου Φωτός, αγγελικοίς σε ύμνοις τιμώντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.