ΘΕΟΤΟΚΙΑ ΕΙΣ ΕΚΑΣΤΟΝ ΗΧΟΝ

 

ΨΑΛΛΟΜΕΝΑ ΕΝ ΟΛΩ ΤΩ ΕΝΙΑΥΤΩ

 

Μετά τά Απολυτίκια τών μή εορταζομένων Αγίων.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ Α' ΗΧΟΝ

 

Τή Κυριακή εσπέρας, καί τή Δευτέρα πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος α'.

Θαύμα θαυμάτων Κεχαριτωμένη, εν σοί θεωρούσα η κτίσις αγάλλεται, συνέλαβες γάρ ασπόρως, καί έτεκες αφράστως, όν ταξιαρχίαι Αγγέλων, οράν ου δεδύνηνται, αυτόν ικέτευε υπέρ τών ψυχών ημών.

Εις τό τέλος τού Όρθρου. Ήχος α'.

Άχραντε Θεοτόκε, η εν ουρανοίς ευλογημένη, καί επί γής δοξολογουμένη, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

 

Τή Δευτέρα εσπέρας, καί τή Τρίτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος α'.

Συλλαβούσα αφλέκτως, τό πύρ τής θεότητος, καί τεκούσα ασπόρως, πηγήν ζωής τόν Κύριον, Κεχαριτωμένη Θεοτόκε, περίσωζε τούς σέ μεγαλύνοντας.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος α'.

Τόν αμήτορα εν ουρανώ, υπέρ έννοιαν καί ακοήν, επί γής απάτορα έτεκες. Αυτόν Θεοτόκε ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

 

Τή Τρίτη εσπέρας καί τή Τετάρτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος α'.

Οι τήν σήν προστασίαν, κεκτημένοι Άχραντε, καί ταίς ικεσίαις, τών δεινών εκλυτρούμενοι, τώ Σταυρώ τού Υιού σου, εν παντί φρουρούμενοι, κατά χρέος σε πάντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος α'.

Άχραντε Θεοτόκε, η εν ουρανοίς ευλογημένη, καί επί γής δοξολογουμένη, Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

 

Τή Τετάρτη εσπέρας, καί τή Πέμπτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος. Ήχος α'.

Συλλαβούσα αφλέκτως, τό πύρ τής θεότητος, καί τεκούσα ασπόρως, πηγήν ζωής τόν Κύριον, Κεχαριτωμένη Θεοτόκε, περίσωζε τούς σέ μεγαλύνοντας.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος α'.

Τόν αμήτορα εν ουρανώ, υπέρ έννοιαν καί ακοήν, επί γής απάτορα έτεκες. Αυτόν Θεοτόκε ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

 

Τή Πέμπτη εσπέρας, καί τή Παρασκευή πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος α'.

Οι τήν σήν προστασίαν, κεκτημένοι Άχραντε, καί ταίς σαίς ικεσίαις, τών δεινών εκλυτρούμενοι, τώ Σταυρώ τού Υιού σου, εν παντί φρουρούμενοι, κατά χρέος σε πάντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος α'.

Άχραντε Θεοτόκε, η εν ουρανοίς, καί επί γής δοξολογουμένη, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

 

Τή Παρασκευή εσπέρας, καί τώ Σαββάτω πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος α'.

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου, σοι Παρθένε τό Χαίρε, σύν τη φωνή εσαρκούτο, ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, Εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου, Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς, διά τού τόκου σου.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος α'.

Τόν αμήτορα εν ουρανώ, υπέρ έννοιαν καί ακοήν, επί γής απάτορα έτεκες, Αυτόν Θεοτόκε ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ Β' ΗΧΟΝ

 

Τή Κυριακή εσπέρας, καί τή Δευτέρα πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος β'.

Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα πηγή, συμπαθείας αξίωσον ημάς Θεοτόκε, βλέψον εις λαόν τόν αμαρτήσαντα, δείξον ως αεί τήν δυναστείαν σου, εις σέ γάρ ελπίζοντες, τό Χαίρε βοώμέν σοι, ώς ποτε ο Γαβριήλ, ο τών Ασωμάτων Αρχιστράτηγος.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος β'.

Μήτηρ αγία, η τού αφράστου Φωτός, αγγελικοίς σε ύμνοις τιμώντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

 

Τή Δευτέρα εσπέρας, καί τή Τρίτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος β'.

Θείας γεγόναμεν κοι νωνοί φύσεως, διά σού Θεοτόκε αειπάρθενε, Θεόν γάρ ημίν σεσαρκωμένον τέτοκας, διό κατά χρέος σε πάντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος β'.

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε βοώντες, Χαίρε αδύτου φωτός νεφέλη, αυτόν βαστάσασα εν κόλποις, τής δόξης τόν Κύριον.

 

Τή Τρίτη εσπέρας, καί τή Τετάρτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος β'.

Υπερδεδοξασμένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, υμνούμέν σε, διά γάρ τού Σταυρού τού Υιού σου, κατεβλήθη ο άδης, καί ο θάνατος τέθνηκε, νεκρωθέντες ανέστημεν, καί ζωής ηξιώθημεν, τόν Παράδεισον ελάβομεν, τήν αρχαίαν απόλαυσιν, Διό ευχαριστούντες δοξολογούμεν, ως κραταιόν Χριστόν τόν Θεόν ημών, καί μόνον πολυέλεον.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος β'.

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε βοώντες, Χαίρε η ράβδος, εξ ής ασπόρως Θεός βλαστήσας, ανείλεν εν ξύλω τόν θάνατον.

 

Τή Τετάρτη εσπέρας, καί τή Πέμπτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος β'.

Θείας γεγόναμεν κοινωνοί φύσεως, διά σού Θεοτόκε αειπάρθενε, Θεόν γάρ ημίν σεσαρκωμένον τέτοκας, διό κατά χρέος σε πάντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος β'.

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε βοώντες, Χαίρε αδύτου φωτός νεφέλη, αυτόν βαστάσασα εν κόλποις, τής δόξης τόν Κύριον.

 

Τή Πέμπτη εσπέρας, καί τή Παρασκευή πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος β'.

Υπερδεδοξασμένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, υμνούμέν σε, διά γάρ τού Σταυρού τού Υιού σου, κατεβλήθη ο άδης, καί ο θάνατος τέθνηκε, νεκρωθέντες ανέστημεν, καί ζωής ηξιώθημεν, τόν Παράδεισον ελάβομεν, τήν αρχαίαν απόλαυσιν, Διό ευχαριστούντες δοξολογούμεν, ως κραταιόν Χριστόν τόν Θεόν ημών, καί μόνον πολυέλεον.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος β'.

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε βοώντες, Χαίρε η ράβδος, εξ ής ασπόρως Θεός βλαστήσας, ανείλεν εν ξύλω τόν θάνατον.

 

Τή Παρασκευή εσπέρας, καί τώ Σαββάτω πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος β'.

Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα, τά σά Θεοτόκε μυστήρια, τή αγνεία εσφραγισμένη, καί παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν. Αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος β'.

Μήτηρ αγία, η τού αφράστου φωτός, αγγελικοίς σε ύμνοις τιμώντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Εάν δέ τύχη Αλληλούϊα, έν οιωδήποτε

Ήχω, λέγονται ταύτα. Ήχος β'.

Απόστολοι, Μάρτυρες καί Προφήται Ιεράρχαι, Όσιοι, καί Δίκαιοι, οι καλώς τόν αγώνα τελέσαντες, καί τήν Πίστιν τηρήσαντες, παρρησίαν έχοντες, πρός τόν Σωτήρα, υπέρ ημών αυτόν ως αγαθόν, Θεόν ικετεύσατε σωθήναι, δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Μνήσθητι Κύριε, ως Αγαθός τών δούλων σου, καί όσα εν βίω ήμαρτον, συγχώρησον, ουδείς γάρ αναμάρτητος, ει μή σύ ο δυνάμενος, καί τοίς μεταστάσι, δούναι τήν ανάπαυσιν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μήτηρ αγία, η τού αφράστου Φωτός, αγγελικοίς σε ύμνοις τιμώντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ Γ' ΗΧΟΝ

 

Τή Κυριακή εσπέρας, καί τή Δευτέρα πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος γ'.

Τήν ωραιότητα, τής παρθενίας σου, καί τό υπέρλαμπρον, τό τής αγνείας σου, ο Γαβριήλ καταπλαγείς, εβόα σοι Θεοτόκε, Ποίόν σοι εγκώμιον, προσαγάγω επάξιον; τί δέ ονομάσω σε; απορώ, καί εξίσταμαι, διό ως προσετάγην βοώ σοι, Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

 

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος γ'.

Έκαστος όπου σώζεται, εκεί δικαίως καί προστρέχει, καί ποία άλλη τοιαύτη καταφυγή, ως σύ Θεοτόκε, σκέπουσα τάς ψυχάς ημών.

 

Τή Δευτέρα εσπέρας, καί τή Τρίτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος γ'.

Καταφυγή καί δύναμις ημών Θεοκτόκε, η κραταιά βοήθεια τού κόσμου, ταίς πρεσβείαις σου σκέπε τούς δούλους σου, από πάσης ανάγκης, μόνη ευλογημένη.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος γ'.

Έκαστος όπου σώζεται, εκεί δικαίως καί προστρέχει, καί ποία άλλη τοιαύτη καταφυγή, ως σύ Θεοτόκε, σκέπουσα τάς ψυχάς ημών.

 

Τή Τρίτη εσπέρας, καί τή Τετάρτη πρωϊ,

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος γ'.

Ράβδον δυνάμεως κεκτημένοι, τόν Σταυρόν τού Υιού σου Θεοτόκε, εν αυτώ καταβάλλομεν, τών εχθρών τά φρυάγματα, οι πόθω σε απαύστως μεγαλύνοντες.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος γ'.

Καταφυγή καί δύναμις ημών Θεοτόκε, η κραταιά βοήθεια τού κόσμου, ταίς πρεσβείαις σου σκέπε τούς δούλους σου, από πάσης ανάγκης, μόνη Ευλογημένη.

 

Τή Τετάρτη εσπέρας, καί τή Πέμπτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος γ'.

Προφήται προεκήρυξαν, Απόστολοι εδίδαξαν, Μάρτυρες ωμολόγησαν, καί ημείς επιστεύσαμεν, Θεοτόκον σε κυρίως υπάρχουσαν, διό καί μεγαλύνομεν, τόν τόκον σου τόν άφραστον.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος γ'.

Έκαστος όπου σώζεται, εκεί δικαίως καί προστρέχει, καί ποία άλλη τοιαύτη καταφυγή, ως σύ Θεοτόκε, σκέπουσα τάς ψυχάς ημών.

 

Τή Πέμπτη εσπέρας, καί τή Παρασκευή πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος γ'.

Ράβδον δυνάμεως κεκτημένοι, τόν Σταυρόν τού Υιού σου Θεοτόκε, εν αυτώ καταβάλλομεν, τών εχθρών τά φρυάγματα, οι πόθω σε απαύστως μεγαλύνοντες.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος γ'.

Καταφυγή καί δύναμις ημών θεοτόκε, η κραταιά βοήθεια τού κόσμου, ταίς πρεσβείαις σου σκέπε τούς δούλους σου, από πάσης ανάγκης, μόνη Ευλογημένη.

 

Τή Παρασκευή εσπέρας, καί τώ Σαββάτω πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος γ'.

Σέ τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν, τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών, τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως Φιλάνθρωπος.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος γ'.

Προφήται προεκήρυξαν, Απόστολοι εδίδαξαν, Μάρτυρες ωμολόγησαν, καί ημείς επιστεύσαμεν, Θεοτόκον σε κυρίως υπάρχουσαν, διό καί μεγαλύνομεν, τόν τόκον σου τόν άφραστον.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ Δ' ΗΧΟΝ

 

Τή Κυριακή εσπέρας, καί τή Δευτέρα πρωϊ.

Εις το, Θεός Κύριος, Ήχος δ'.

Τή ανατραφείση εν τώ ναώ, εις τά Άγια τών Αγίων, τή περιβεβλημένη τήν πίστιν καί τήν σοφίαν, καί τήν άμεμπτον παρθενίαν, ο Αρχιστράτηγος Γαβριήλ, προσέφερεν ουρανόθεν τόν ασπασμόν, καί τό Χαίρε, Χαίρε Ευλογημένη, χαίρε δεδοξασμένη, ο Κύριος μετά σού.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος δ'.

Ότι πάντων υπάρχεις, τών ποιημάτων υπερτέρα, ανυμνείν σε αξίως, μή ευπορούντες Θεοτόκε, δωρεάν αιτούμέν σε, Ελέησον ημάς.

 

Τή Δευτέρα εσπέρας, καί τή Τρίτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος δ'.

Τή Θεοτόκω εκτενώς, νύν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί καί ταπεινοί, καί προσπέσωμεν εν μετανοία, κράζοντες εκ βάθους ψυχής, Δέσποινα βοήθησον, εφ ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα, υπό πλήθους πταισμάτων, μή αποστρέψης σούς δούλους κενούς, σέ γάρ καί μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος δ'.

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε, βοώντες, Σύ εί η βάτος, εν ή αφλέκτως Μωσής, κατείδεν ως φλόγα, τό πύρ τής θεότητος.

 

Τή Τρίτη εσπέρας, καί τή Τετάρτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος δ'.

Παρτένε πανάμωμε, Μήτηρ Χριτού Θεού, ρομφαία δι' ήλθέ σου, τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόν Υιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη, δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων, ημίν δωρήσασθαι.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος δ'.

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε, βοώντες Σύ εί τό όρος, εξ ού αρρήτως ετμήθη λίθος, καί πύλας τού άδου συνέτριψε.

 

Τή Τετάρτη εσπέρας, καί τή Πέμπτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος δ'.

Τόν Λόγον τού Πατρός, Χριστόν τόν Θεόν ημών, εκ σού σαρκωθέντα έγνωμεν, Θεοτόκε Παρθένε, μόνη αγνή, μόνη ευλογημένη, διό απαύστως σέ, ανυμνούντες μεγαλύνομεν.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος δ'.

Ότι πάντων υπάρχεις, τών ποιημάτων υπερτέρα, ανυμνείν σε αξίως, μή ευπορούντες Θεοτόκε, δωρεάν αιτούμέν σε, Ελέησον ημάς.

 

Τή Πέμπτη εσπέρας, καί τή Παρασκευή πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος δ'.

Παρθένε πανάμωμε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, ρομφαία δι' ήλθέ σου, τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόν Υιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη, δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων, ημίν δωρήσασθαι.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος δ'.

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε, βοώντες, Σύ εί τό όρος, εξ ού αρρήτως ετμήθη λίθος, καί πύλας τού άδου συνέτριψε.

 

Τή Παρασκευή εσπέρας, καί τώ Σαββάτω πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος δ'.

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον Μυστήριον, διά σού Θεοτόκε, τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω, ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως, υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος δ'.

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε, βοώντες, Σύ εί η βάτος, εν ή αφλέκτως Μωσής, κατείδεν ως φλόγα, τό πύρ τής θεότητος.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΛ. Α' ΗΧΟΝ

 

Τή Κυριακή εσπέρας, καί τή Δευτέρα πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. α'.

Μετά Αγγέλων τά ουράνια, μετά ανθρώπων τά επίγεια, εν φωνή αγαλλιάσεως, Θεοτόκε βοώμέν σοι, Χαίρε πύλη, τών ουρανών πλατυτέρα, χαίρε μόνη, τών γηγενών σωτηρία, χαίρε σεμνή Κεχαριτωμένη, η τεκούσα Θεόν σεσαρκωμένον.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. α'.

Ο εκ Παρθένου, ανατείλας τώ κόσμω, Χριστέ ο Θεός, υιούς φωτός δι' αυτής αναδείξας, ελέησον ημάς.

 

Τή Δευτέρα εσπέρας, καί τή Τρίτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. α'.

Τήν ταχείάν σου σκέπην, καί τήν βοήθειαν, καί τό έλεος δείξον, επί τούς δούλους σου, καί τά κύματα αγνή καταπράϋνον, τών ματαίων λογισμών, καί τήν πεσούσάν μου ψυχήν, ανάστησον Θεοτόκε, οίδα γάρ ότι Παρθένε, ισχύεις όσα καί βούλεσαι.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. α'.

Μήτηρ Θεού Παναγία, τό τείχος τών Χριστιανών, ρύσαι λαόν σου συνήθως, κραυγάζοντά σοι εκτενώς, Αντιτάχθητι αισχροίς, καί αλαζόσι λογισμοίς, ίνα βοώμέν σοι, Χαίρε αειπάρθενε.

 

Τή Τρίτη εσπέρας, καί τή Τετάρτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. α'.

Τώ Σταυρώ τού Υιού σου Θεοχατρίτωτε, τών ειδώλων η πλάνη πάσα κατήργηται, καί τών δαιμόνων η ισχύς καταπεπάτηται, διά τούτο οι πιστοί, κατά χρέος σε αεί, υμνούμεν καί ευλογούμεν, καί Θεοτόκον κυρίως, ομολογούντες μεγαλύνομεν.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. α'.

Ο εκ Παρθένου, ανατείλας τώ κόσμω, Χριστέ ο Θεός, υιούς φωτός δι' αυτής αναδείξας, ελέησον ημάς.

 

Τή Τετάρτη εσπέρας, καί τή Πέμπτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. α'.

Τό ξένον τής Παρθένου Μυστήριον, τώ κόσμω ανεδείχθη σωτήριον, εξ αυτής γάρ ετέχθης, άνευ σποράς, καί σαρκί ανεδείχθης, δίχα φθοράς, η πάντων χαρά, Κύριε δόξασοι.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. α'.

Μήτηρ Θεού Παναγία, τό τείχος τών Χριστιανών, ρύσαι λαόν σου συνήθως, κραυγάζοντά σοι εκτενώς, Αντιτάχθητι αισχροίς, καί αλαζόσι λογισμοίς, ίνα βοώμέν σοι, Χαίρε αειπάρθενε.

 

Τή Πέμπτη εσπέρας, καί τή Παρασκευή πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. α.

Τώ Σταυρώ τού Υιού σου Θεοχατρίτωτε, τών ειδώλων η πλάνη, πάσα κατήργηται, καί τών δαιμόνων η ισχύς, καταπεπάτηται, διά τούτο οι πιστοί, κατά χρέος σε αεί, υμνούμεν καί ευλογούμεν, καί Θεοτόκον κυρίως, ομολογούντες μεγαλύνομεν.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. α'.

Ο εκ Παρθένου, ανατείλας τώ κόσμω, Χριστέ ο Θεός, υιούς φωτός δι' αυτής αναδείξας, ελέησον ημάς.

 

Τή Παρασκευή εσπέρας, καί τώ Σαββάτω πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. α'.

Χαίρε πύλη Κυρίου η αδιόδευτος, τρεχόντων εις σέ, χαίρε αχείμαστε λιμήν, καί απειρόγαμε, η τεκούσα εν σαρκί, τόν Ποιητήν σου καί Θεόν, τών πρεσβεύουσα μή ελλείπης, υπέρ τών ανυμνούντων, καί προσκυνούντων τόν τόκον σου.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. α'.

Ο εκ Παρθένου, ανατείλας τώ κόσμω, Χριστέ ο Θεός, υιούς φωτός δι' αυτής αναδείξας, ελέησον ημάς.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΛ. Β' ΗΧΟΝ

 

Τή Κυριακή εσπέρας, καί τή Δευτέρα πρωϊ.

ΕΙς τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. β'.

Αρχή σωτηρίας, η τού Γαβριήλ πρός τήν Παρθένον γέγονεν, ήκουσε γάρ τό χαίρε, καί ουκ απέφυγε τόν ασπασμόν, ουκ εδίστασεν, ως η Σάρρα εν τή σκηνή, αλλ' ούτως έλεγεν, Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρήμά σου.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. β'.

Αρχαγγελικόν λόγον υπεδέξω, καί θρόνος ανεδείχθης, καί εν αγκάλαις σου εβάστασας, Θεοτόκε, τήν ελπίδα τών ψυχών ημών.

 

Τή Δευτέρα εσπέρας, καί τή Τρίτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. β'.

Ελπίς τού κόσμου αγαθή, Θεοτόκε Παρθένε, τήν σήν καί μόνην κραταιάν, προστασίαν αιτούμεν, Σπλαγχνίσθητι, εις απροστάτευτον λαόν, δυσώπησον τόν ελεήμονα Θεόν, ρυσθήναι τάς ψυχάς ημών, εκ πάσης απειλής, μόνη ευλογημένη.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. β'.

Ουδείς προστρέχων επί σοί, κατησχυμμένος από σού εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλ' αιτείται τήν χάριν, καί λαμβάνει τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τής αιτήσεως.

 

Τή Τρίτη εσπέρας, καί τή Τετάρτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. β'.

Θεοτόκε Παρθένε, ικέτευε τόν Υιόν σου, τόν εκουσίως προσπαγέντα εν Σταυρώ, καί τόν κόσμον εκ πλάνης ελευθερώσαντα, Χριστόν τόν Θεόν ημών, τού ελεήσαι τάς ψυχάς ημών.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. β'.

Τόν πρό αιώνων εκ Πατρός, άνευ Μητρός γεννηθέντα, Υιόν καί Λόγον τού Θεού, επ' εσχάτων τών χρόνων, εκύησας σεσαρκωμένον, εξ αγνών αιμάτων σου, Θεοκυήτορ άνευ ανδρός, όν αίτησαι δωρήσασθαι ημίν, αμαρτιών άφεσιν πρό τού τέλους.

 

Τή Τετάρτη εσπέρας, καί τή Πέμπτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. β'.

Αγία Δέσποινα αγνή, τού Θεού ημών Μήτηρ, η τών απάντων ποιητήν, απορρήτως τεκούσα, ικέτευε σύν Αποστόλοις ιεροίς, εκάστοτε τήν αγαθότητα αυτού, παθών ημάς λυτρώσασθαι, καί άφεσιν ημίν, δούναι αμαρτημάτων.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. β'.

Μεγάλων χαρισμάτων αγνή, Παρθένε Θεομήτορ σύ ηξιώθης, ότι έτεκες σαρκί, τόν ένα τής Τριάδος, Χριστόν τόν ζωοδότην, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

 

Τή Πέμπτη εσπέρας, καί τή Παρασκευή πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. β'.

Θεοτόκε Παρθένε, ικέτευε τόν Υιόν σου, τόν εκουσίως προσπαγέντα εν Σταυρώ, καί τόν κόσμον εκ πλάνης ελευθερώσαντα, Χριστόν τόν Θεόν ημών, τού ελεήσαι τάς ψυχάς ημών.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. β'.

Τόν πρό αιώνων εκ Πατρός, άνευ Μητρός γεννηθέντα, Υιόν καί Λόγον τού Θεού, επ' εσχάτων τών χρόνων, εκύησας σεσαρκωμένον, εξ αγνών αιμάτων σου, Θεοκυήτορ άνευ ανδρός, όν αίτησαι δωρήσασθαι ημίν, αμαρτιών άφεσιν πρό τού τέλους.

 

Τή Παρασκευή εσπέρας, καί τώ Σαββάτω πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. β'.

Προϊστορεί ο Γεδεών, τήν σύλληψιν, καί ερμηνεύει ο Δαυϊδ, τόν τόκον σου Θεοτόκε, κατέβη γάρ ως υετός επί πόκον, ο Λόγος εν τή γαστρί σου, καί εβλάστησας άνευ σποράς, γή αγία, τού κόσμου τήν σωτηρίαν, Χριστόν τόν Θεόν, η Κεχαριτωμένη.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. β'.

Τόν πρό αιώνων εκ Πατρός, άνευ Μητρός γεννηθέντα, Υιόν καί Λόγον τού Θεού, επ' εσχάτων τών χρόνων, εκύησας σεσαρκωμένον, εξ αγνών αιμάτων σου, Θεοκυήτορ άνευ ανδρός, όν αίτησαι δωρήσασθαι ημίν, αμαρτιών άφεσιν πρό τού τέλους.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΒΑΡΥΝ ΗΧΟΝ

 

Τή Κυριακή εσπέρας, καί τή Δευτέρα πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος βαρύς.

Θεοτόκε Παρθένε αμίαντε, τόν Υιόν σου δυσώπει, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, συγχώρησιν πταισμάτων ημίν, πρό τού τέλους δωρήσασθαι, τοίς πιστώς σε δοξάζουσι.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος βαρύς.

Υπερέβης τάς δυνάμεις τών ουρανών, ότι ναός εδείχθης θεϊκός, ευλογημένη Θεοτόκε, ως τεκούσα Χριστόν, τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

 

Τή Δευτέρα εσπέρας, καί τή Τρίτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος βαρύς.

Τό Χαίρέ σοι προσάγομεν Θεοτόκε, τών Αγγέλων γάρ ανωτέρα εδείχθης, Θεόν κυήσασα.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος βαρύς.

Ειρήνευσον πρεσβείαις τής Θεοτόκου, τήν ζωήν ημών τών βοώντων σοι, Ελεήμον Κύριε δόξα σοι.

Τή Τρίτη εσπέρας, καί τή Τετάρτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος βαρύς.

Τόν σταυρωθέντα υπέρ ημών, Χριστόν τόν Θεόν, καί καθελόντα τού θανάτου τό κράτος, απαύστως ικέτευε, Θεοτόκε Παρθένε, ίνα σώση τάς ψυχάς ημών.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος βαρύς.

Λύτρωσαι Θεοτόκε, τών συνεχουσών ημάς αμαρτιών, ότι άλλην ελπίδα, οι πιστοί ουκ έχομεν, ειμή σέ, καί τόν εκ σού τεχθέντα Θεόν.

 

Τή Τετάρτη εσπέρας, καί τή Πέμπτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος βαρύς.

Ο καρπός τής κοιλίας σου Άχραντε, τών Προφητών υπάρχει, καί τού νόμου τό πλήρωμα, διό σε Θεοτόκον, εν επιγνώσει δοξάζοντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος βαρύς.

Ο καρπός τής γαστρός σου Θεονύμφε, τοίς ανθρώποις εδείχθη σωτηρίας πρόξενος, διό σε Θεοτόκον, γνώμη καί γλώσση δοξάζοντες, οι πιστοί μεγαλύνομεν.

 

Τή Πέμπτη εσπέρας, καί τή Παρασκευή πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος βαρύς.

Τόν σταυρωθέντα υπέρ ημών, Χριστόν τόν Θεόν, καί καθελόντα τού θανάτου τό κράτος, απαύστως ικέτευε, Θεοτόκε Παρθένε, ίνα σώση τάς ψυχάς ημών.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος βαρύς.

Λύτρωσαι Θεοτόκε, τών συνεχουσών ημάς αμαρτιών, ότι άλλην ελπίδα, οι πιστοί ουκ έχομεν, ειμή σέ, καί τόν εκ σού τεχθέντα Θεόν.

 

Τή Παρασκευή εσπέρας, καί τώ Σαββάτω πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος βαρύς.

Ως τής ημών αναστάσεως θησαύρισμα, τούς επί σοί πεποιθότας Πανύμνητε, εκ λάκκου καί βυθού πταισμάτων ανάγαγε, σύ γάρ τούς υπευθύνους τή αμαρτία, έσωσας τεκούσα τήν σωτηρίαν, η πρό τόκου Παρθένος, καί εν τόκω Παρθένος, καί μετά τόκον πάλιν ούσα Παρθένος.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος βαρύς.

Χαίρε, η τόν αχώρητον εν ουρανοίς, χωρήσασα εν μήτρα σου, χαίρε Παρθένε, τών Προφητών τό κήρυγμα, εξ ής έλαμψεν ο Εμμανουήλ, χαίρε Μήτηρ Χριστού τού Θεού.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΛ. Δ' ΗΧOΝ

 

Τή Κυριακή εσπέρας, καί τή Δευτέρα πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. δ.

Χαίρε η δι' Αγγέλου, τήν χαράν τού κόσμου δεξαμένη, χαίρε η τεκούσα, τόν ποιητήν σου καί Κύριον, χαίρε η αξιωθείσα, γενέσθαι Μήτηρ Θεού.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. δ'.

Χαίρε η πύλη, τού Βασιλέως τής δόξης, ήν ο Ύψιστος μόνος διώδευσε, καί μόνην εσφραγισμένην εφύλαξεν, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

 

Τή Δευτέρα εσπέρας, καί τή Τρίτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. δ.

Τό ασάλευτον στήριγμα, τό τής πίστεως, καί σεβάσμιον δώρημα, τών ψυχών ημών, τήν Θεοτόκον εν ύμνοις, μεγαλύνωμεν πιστοί, Χαίρε, η τήν πέτραν τής ζωής, εν γαστρί σου χωρήσασα, χαίρε τών περάτων η ελπίς, θλιβομένων αντίληψις, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. δ.

Παρθένε άχραντε, σώσον ημάς ταίς πρεσβείαις σου, κινούσα σπλάγχνα μητρικά, τώ Υιώ σου καί Θεώ ημών.

 

Τή Τρίτη εσπέρας, καί τή Τετάρτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. δ'.

Τόν αμνόν καί ποιμένα καί Σωτήρα τού κόσμου, εν τώ Σταυρώ θεωρούσα, η τεκούσα έλεγε δακρύουσα, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν υπέρ πάντων υπομένεις, ο Υιός καί Θεός μου.

Εις τό τέλος τού Όρθρου. Ήχος πλ. δ'.

Ο καρπός τής κοιλίας σου Άχραντε, τών Προφητών υπάρχει, καί τού νόμου τό πλήρωμα, διό σε Θεοτόκον, εν επιγνώσει δοξάζοντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

 

Τή Τετάρτη εσπέρας, καί τή Πέμπτη πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. δ'.

Ηνοητή πύλη τής ζωής, άχραντε τούς προστρέχοντάς σοι πιστώς, λύτρωσαι τών κινδύνων, ίνα δοξάζωμεν τόν πανάγιον τόκον σου, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. δ'.

Παρθένε άχραντε, σώσον ημάς ταίς πρεσβείαις σου, κινούσα σπλάγχνα μητρικά, τώ Υιώ σου καί Θεώ ημών.

 

Τή Πέμπτη εσπέρας, καί τή Παρασκευή πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. δ.

Τόν αμνόν καί ποιμένα, και Σωτήρα τού κόσμου, εν τώ Σταυρώ θεωρούσα, η Τεκούσα, έλεγε δακρύουσα, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν υπέρ πάντων υπομένεις, ο Υιός καί Θεός μου.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. δ'.

Ο καρπός τής κοιλίας σου Άχραντε, τών Προφητών υπάρχει, καί τού νόμου τό πλήρωμα, διό σε Θεοτόκον, εν επιγνώσει δοξάζοντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

 

Τή Παρασκευή εσπέρας, καί τώ Σαββάτω πρωϊ.

Εις τό, Θεός Κύριος, Ήχος πλ. δ'.

Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου Ελεήμον, δέξαι τήν Τεκούσάν σε Θεοτόκον, πρεσβεύουσαν υπέρ ημών, καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

Εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. δ'.

Παρθένε άχραντε, σώσον ημάς ταίς πρεσβείαις σου, κινούσα σπλάγχνα μητρικά, τώ Υιώ σου καί Θεώ ημών.