ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Τής όλης εβδομάδος

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Ήχος β' Γυναίκες ακουτίσθητε

Αρχάγγελοι καί Αγγελοι, Αρχαί Ακαί Κυριότητες, Δυνάμεις καί Εξουσίαι, θρόνοι καί πολυόμματα, τά Χερουβείμ, καί Σεραφείμ, άμα τά Εξαπτέρυγα, υπέρ ημών πρεσβεύσατε, τού λυτρωθήναι κινδύνων, καί τού πυρός τού ασβέστου.

Θεοτοκίον όμοιον

Σύ μου προστάτις Άχραντε, καί ισχυρόν προπύργιον, καί προστασία τού κόσμου, καί σοί προσπίπτω κραυγάζων, τών οδυνών με λύτρωσαι, καί τού πυρός εξάρπασον, τού αιωνίου Παρθένε, τόν επί σοί πεποιθότα.

ΤΗ ΤPIΤΗ

Ήχος γ' Ο ουρανόν τοίς άστροις

Τόν Πρόδρομον Ιωάννην,καί Βαπτιστήν τού Σωτήρος, τόν εν Προφήταις Προφήτην, καί τής ερήμου τό θρέμμα, τής Ελισάβετ τόν γόνον, ανευφημήσωμεν πάντες.

Θεοτοκίον όμοιον

Σέ καί μεσίτριαν έχω, πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν, μή μου ελέγξη τάς πράξεις, ενώπιον τών Αγγέλων, Παρακαλώ σε Παρθένε, βοήθησόν μοι εν τάχει.

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Ήχος β' Γυναίκες ακουτίσθητε

Τό όπλον τό αήττητον, τό στήριγμα τής πίστεως, Σταυρόν τόν θείον υμνούμεν, καί προσκυνούμεν εν πίστει, τό μέγα καταφύγιον, Χριστιανών τό καύχημα, τών Ορθοδόξων φύλακα, τών Αθλοφόρων τό κλέος, αξίως σε ευφημούμεν.

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Παρισταμένη Πάναγνε, εν τώ Σταυρώ καί βλέπουσα, τόν σόν Υιόν επί ξύλου, ταθέντα καί νεκρωθέντα, ως περ μήτηρ ηλάλαζες, δακρύουσα καί λέγουσα, Τί τούτο τό παράδοξον, ότι ο Κτίστης τού κόσμου, Σταυρώ ταθήναι ηνέσχου;

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ

Ήχος γ' Ο ουρανόν τοίς άστροις.

Ηδωδεκάς η αγία, τών Αποστόλων τό κλέος, σύν τώ σεπτώ Νικολάω, καί Ιεράρχη Μυρέων, υπέρ ημών τόν Σωτήρα, εκδυσωπείτε απαύστως.

Θεοτοκίον όμοιον

Ελπίς τών απηλπισμένων, πανύμνητε Θεοτόκε, μετά δακρύων βοώ σοι, εκ βάθους μου τής καρδίας, Εξάρπασόν με Παρθένε, εκ τών τού άδου κευθμώνων.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Αυτόμελον Ήχος β'

Σταυρός, ο φύλαξ πάσης τής οικουμένης, Σταυρός, η ωραιότης τής Εκκλησίας, Σταυρός, Βασιλέων τό κραταίωμα, Σταυρός, Πιστών τό στήριγμα, Σταυρός, Αγγέλων η δόξα, καί τών δαιμόνων τό τραύμα.

Σταυροθεοτοκίον

Εν τώ Σταυρώ παρεστώσα, η σέ ασπόρως τεκούσα, καί θρηνωδούσα εβόα. Οίμοι! γλυκύτατον τέκνον, πώς έδυς εξ οφθαλμών μου, πώς εν νεκροίς ελογίσθης;

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ

Αυτόμελον Ήχος γ'

Ο ουρανόν τοίς άστροις, κατακοσμήσας ως Θεός, καί διά τών σών Αγίων, πάσαν τήν γήν φωταγωγών, Δημιουργέ τών απάντων, τούς ανυμνούντάς σε σώζε.

Νεκρώσιμον όμοιον

Ο καί νεκρών καί ζώντων, εξουσιάως Θεός, ανάπαυσον τούς σούς δούλους, εν ταίς σκηναίς τών εκλεκτών, ει γάρ καί ήμαρτον Σώτερ, αλλ' ουκ απέστησαν εκ σού.

Θεοτοκίον όμοιον

Ογλυκασμός τών Αγγέλων, τών θλιβομένων η χαρά, Χριστιανών η προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, αντιλαβού μου καί ρύσαι, τών αιωνίων βασάνων.