ΤΗ ΚΕ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμην επιτελούμεν τής Αγίας Μεγαλομάρτυρος τού Χριστού καί Πανσόφου Αικατερίνης, καί τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Μερκουρίου.

Εν ταύτη τή ημέρα αποδίδοται καί η Εορτή τών Εισοδίων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Μετά τόν Προοιμιακόν, Στιχολογούμεν τήν α’ Στάσιν τού, Μακάριος ανήρ.

Εις το, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς’ καί ψάλλομεν τής Εορτής γ’ καί τής Αγίας γ’.

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος α’

Ω τού παραδόξου θαύματος

Σήμερον πιστοί χορεύσωμεν, εν ψαλμοίς καί ύμνοις, τώ Κυρίω άδοντες, τιμώντες καί τήν αυτού, ηγιασμένην σκηνήν, τήν έμψυχον κιβωτόν, τήν τόν αχώρητον Λόγον χωρήσασαν, προσφέρεται γάρ Θεώ, υπερφυώς τή σαρκί νηπιάζουσα, καί Αρχιερεύς ο μέγας, Ζαχαρίας δέχεται, ευφραινόμενος ταύτην, ώς Θεού κατοικητήριον.

Σήμερον ναός ο έμψυχος, τής αγίας δόξης, Χριστού τού Θεού ημών, η μόνη εν γυναιξίν, ευλογημένη αγνή, προσφέρεται τώ Ναώ τώ νομικώ κατοικείν εις τά Άγια, καί χαίρουσι σύν αυτή, Ιωακείμ καί η Άννα τώ πνεύματι, καί παρθενικαί χορείαι, τώ Κυρίω άδουσι, ψαλμικώς μελωδούσαι, καί τιμώσαι τήν Μητέρα αυτού.

Σύ τών Προφητών τό κήρυγμα, Αποστόλων δόξα, καί Μαρτύρων καύχημα, καί πάντων τών γηγενών η ανακαίνισις, Παρθένε Μήτηρ Θεού, διά γάρ σού τώ Θεώ κατηλλάγημεν, Διό τιμώμεν τήν σήν, εν τώ ναώ τού Κυρίου προέλευσιν, καί σύν τώ Αγγέλω πάντες, ψαλμικώς τό Χαίρέ σοι, τή πανσέμνω βοώμεν, τή πρεσβεία σου σωζόμενοι.

Τής Αγίας Ήχος ο αυτός

Τών ούρανίων ταγμάτων

Σήμερον τέρπεται πόλις η Αλεξάνδρεια, τά σπάργανά σου Μάρτυς, εν τώ θείω ναώ σου, κατέχουσα προφρόνως, διό καί ημείς, ευσεβώς εορτάζομεν, Αικατερίνα τήν μνήμην σου τήν σεπτήν, υπερεύχου τών τιμώντων σε.

Αικατερίνης τήν μνήμην νύν εορτάσωμεν, αυτή γάρ όντως πάσας, τού εχθρού τάς δυνάμεις, εν λόγω τε καί έργω, καθείλε στερρώς, καί Pητόρων τήν ένστασιν, Αλλά δεήσεσι ταύτης ρύσαι ημάς, ο Θεός εκ τών αιρέσεων.

Χαίροις πανένδοξε Μάρτυς Αικατερίνα σεμνή, εν τώ Σινά γάρ όρει, εν ώ είδε τήν βάτον, Μωσής μη φλεγομένην, εν τούτω Χριστός, τό θεάρεστον σκήνός σου, νύν μεταθείς σε φυλάττει έως καιρού, τής δευτέρας παρουσίας αυτού.

Δόξα… Τής Αγίας Ήχος β’

Xαρμονικώς τή πανηγύρει, τής θεοσόφου Μάρτυρος Αικατερίνης, συνδράμωμεν ώ φιλομάρτυρες, καί ταύτην τοίς επαίνοις, ως άνθεσι καταστέψωμεν, Χαίροις βοώντες αυτή, η τών φληνάφων Ρητόρων, τήν θρασυστομίαν ελέγξασα, ως απαιδευσίας ανάπλεων, καί τούτους πρός πίστιν θείαν χειραγωγήσασα, Χαίροις η τό σώμα πολυπλόκοις βασάνοις εκδούσα, δι’ αγάπην τού Ποιητού σου, καί μή καταβληθείσα, ώς άκμων ανάλωτος, Χαίροις η ταίς άνω μοναίς, αντάξια τών πόνων εισοικισθείσα, καί δόξης αιωνίου κατατρυφήσασα, ής εφιέμενοι οι υμνωδοί σου, τής ελπίδος μή εκπέσοιμεν.

Καί νύν... Τής Εορτής

Ήχος πλ. δ’

Μετά τό τεχθήναί σε, Θεόνυμφε Δέσποινα, παρεγένου εν Ναώ Κυρίου, τού ανατραφήναι εις τά Άγια τών Αγίων, ως ηγιασμένη, Τότε καί Γαβριήλ απεστάλη, πρός σέ τήν πανάμωμον, τροφήν κομίζων σοι, Τά ουράνια πάντα εξέστησαν, ορώντα τό Πνεύμα τό Άγιον εν σοί σκηνώσαν, Διό άσπιλε αμόλυντε, η εν ουρανώ καί επί γής δοξαζομένη, Μήτηρ Θεού, σώζε τό γ ένος ημών.

Είσοδος, τό, Φώς ιλαρόν, Τό Προκείμενον τής ημέρας, καί τά Αναγνώσματα.

Προφητείαις Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 43, 9-14)

Τάδε λέγει Κύριος, Πάντα τά έθνη συνήχθησαν άμα καί συναχθήσονται άρχοντες εξ αυτών, Τίς αναγγελεί ταύτα εν αυτοίς; ή τά εξ αρχής, τίς ακουστά ποιήσει ημίν, Αγαγέτωσαν τούς μάρτυρας αυτών, καί δικαιωθήτωσαν, Καί ειπάτωσαν αληθή, Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καί εγώ μάρτυς Κύριος ο Θεός, καί ο παίς, όν εξελεξάμην, ίνα γνώτε καί Πιστεύσητε, καί συνήτε, ότι εγώ ειμι, Εμπροσθέν μου ουκ εγένετο άλλος Θεός, καί μετ εμέ ουκ έσται, Εγώ ειμι ο Θεός, καί ουκ έστι πάρεξ εμού ο σώζων. Εγώ ανήγγειλα καί έσωσα, ωνείδισα, καί ουκ ήν εν ημίν αλλότριος. Υμείς εμοί μάρτυρες, καί εγώ Κύριος ο Θεός, ότι απ' αρχής εγώ ειμι, καί ουκ έστιν ο εκ τών χειρών μου εξαιρούμενος. Ποιήσω, καί τίς αποστρέψει αυτό. Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός, ο λυτρούμενος ημάς, ο Άγιος Ισραήλ.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 3, 1-9)

Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, καί ου μή άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι. Καί ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, καί η αφ' ημών πορεία σύντριμμα, οι δέ εισιν εν ειρήνη. Καί γάρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. Καί ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, καί εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς, καί ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Καί εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, καί ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη, καί κρατήσουσι λαών καί βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τούς αιώνας, οι πεποιθότες επ' αυτόν, συνήσουσιν αλήθειαν, καί οι πιστοί έν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις καί έλεος εν τοίς οσίοις αυτού, καί επισκοπή εν τοίς εκλεκτοίς αυτού.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 5, 15-23 & 6, 1-3)

Δίκαιοι εις τόν αίωνα ζώσι, καί εν Κυρίω ο μισθός αυτών, καί η φροντίς αυτών παρά Υψίστω. Διά τούτο λήψονται τό βασίλειον τής ευπρεπείας, καί τό διάδημα τού κάλλους εκ χειρός Κυρίου, ότι τή δεξιά αυτού σκεπάσει αυτούς, καί τώ βραχίονι υπερασπιεί αυτών. Λήψεται πανοπλίαν, τόν ζήλον αυτού, καί οπλοποιήσει τήν κτίσιν εις άμυναν εχθρών. Ενδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην, καί περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ανυπόκριτον. Λήψεται ασπίδα ακαταμάχητον, οσιότητα, οξυνεί δέ απότομον οργήν εις ρομφαίαν. Συνεκπολεμήσει αυτώ ο κόσμος επί τούς παράφρονας, πορεύσονται εύστοχοι βολίδες αστραπών, καί ως από ευκύκλου τόξου τών νεφών, επί σκοπόν αλούνται, καί εκ πετροβόλου θυμού πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι. Αγανακτήσει κατ' αυτών ύδωρ θαλάσσης, ποταμοί δέ συγκλύσουσιν αποτόμως. Αντιστήσεται αυτοίς πνευμαδυνάμεως, καί ως λαίλαψ εκλικμήσει αυτούς, καί ερημώσει πάσαν τήν γήν ανομία, καί η κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστών. Ακούσατε ούν, Βασιλείς, καί σύνετε, μάθετε, δικασταί περάτων γής, ενωτίσασθε οι κρατούντες πλήθους, καί γεγαυρωμένοι επί όχλοις εθνών, ότι εδόθη παρά Κυρίου η κράτησις υμίν, καί η δυναστεία παρά Υψίστου.

Εις τήν Λιτήν

Δόξα… Τής Αγίας Ήχος β’

Ως αλάβαστρον μύρου, τό αίμά σου προσενήνοχας τώ σώ Νυμφίω Χριστώ Αικατερίνα αθληφόρε αήττητε, αντάμειψιν δέ είληφας στέφος άφθαρτον, παρ’ αυτού αξιάγαστε. Όθεν καί Ρητόρων τήν θρασυστομίαν απήμβλυνας, καί τούτους πρός θεογνωσίαν αφείλκυσας, καί τόν τού μαρτυρίου στέφανον εκομίσαντο, σύν Βασιλίσση τή σοφή, Διό πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν… Τής Εορτής Ήχος δ’

Σήμερον ο θεοχώρητος ναός, η Θεοτόκος, εν Ναώ Κυρίου προσάγεται, καί Ζαχαρίας ταύτην υποδέχεται, Σήμερον τά τών Αγίων Άγια αγάλλονται, καί ο χορός τών Αγγέλων, μυστικώς πανηγυρίζει, μεθ’ ών καί ημείς εορτάζοντες σήμερον, σύν τώ Γαβριήλ εκβοήσωμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, ο έχων τό μέγα έλεος.

Εις τόν Στίχον, τά τής Εορτής, ή τά παρόντα τού Αγίου Μερκουρίου Προσόμοια Στιχηρά.

Ήχος δ’

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Συμμαχία τού Πνεύματος, Αθλοφόρε Μερκούριε, καταγωνισάμενος τόν αντίπαλον, ως στρατιώτης αήττητος, τώ όπλω τής πίστεως, μυριάδας νοητών, Αιθιόπων διέκοψας, καί τελέσας σου, τόν αγώνα νομίμως μετά πάντων, Αθλητών εστεφανώθης, Μεγαλομάρτυς πανόλβιε.

Στίχ. Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει καί ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Ουρανόθεν σοι Άγγελος, τάς πληγάς σου ιώμενος, απεστάλη νεύματι θείου Πνεύματος, υφ’ ού ρωσθείς αξιάγαστε, ταίς σούβλαις κεντούμενος, πυρωθείσαις δολερώς, εκαρτέρεις κρεμάμενος, καί τεινόμενος, καί δεσμούμενος λίθω βαρυτάτω, καί τοίς αίμασί σου Μάρτυς, περιρρεόμενος πάντοθεν.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Βασιλεί στρατευόμενος, επιγείω Μερκούριε, υπ’ αυτού τε δαίμοσι κελευόμενος, θύειν θεόφρον μακάριε, βασάνους υπήνεγκας, καί κατάφλεξιν πυρός, καί τόν βίαιον θάνατον, καί ανέδραμες, πρός Χριστόν στεφηφόρος, καί συνήφθης, ταίς αγέλαις τών Μαρτύρων, υπέρ τού κόσμου δεόμενος.

Δόξα… Τής Αγίας Ήχος β’

Βαβύλα

Βίον άϋλον εξησκημένη, βήμα άθεον καταλαβούσα, έστης τροπαιοφόρος Αικατερίνα σεμνή, ανθηφορούσα τού Θεού τήν λαμπρότητα, καί τό θείον σθένος ενδεδυμένη, δόγμα τυράννου κατεμυκτήρισας, καί ρητόρων έπαυσας, τάς φληνάφους ρήσεις Πολύαθλε.

Καί νύν… Τής Εορτής Ήχος πλ. β’

Σήμερον τά στίφη τών πιστών συνελθόντα, πνευματικώς πανηγυρίσωμεν, καί τήν θεόπαιδα Παρθένον καί Θεοτόκον, εν Ναώ Κυρίου προσαγομένην ευσεβώς ανευφημήσωμεν, τήν προεκλεχθείσαν εκ πασών τών γενεών, εις κατοικητήριον τού Παντάνακτος Χριστού, καί Θεού τών όλων, Παρθένοι, λαμπαδηφορούσαι προπορεύεσθε, τής Αειπαρθένου τιμώσαι, τήν σεβάσμιον πρόοδον, Μητέρες, λύπην πάσαν αποθέμεναι, χαρμονικώς συνακολουθήσατε, υμνούσαι τήν Μητέρα τού Θεού γενομένην, καί τής χαράς τού κόσμου τήν πρόξενον, Άπαντες ούν χαρμονικώς, τό Χαίρε σύν τώ Αγγέλω εκβοήσωμεν, τή Κεχαριτωμένη, τή αεί πρεσβευούση, υπέρ τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον τής Εορτής Ήχος δ’

Σήμερον τής ευδοκίας Θεού τό προοίμιον, καί τής τών ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις, εν Ναώ τού Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, καί τόν Χριστόν τοίς πάσι προκαταγγέλλεται, Αυτή καί ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαίρε τής οικονομίας τού Κτίστου η εκπλήρωσις.

Δόξα… Τής Αγίας

Ήχος πλ. α’

Τον συνάναρχον Λόγον

Τήν πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν, Αικατερίναν τήν θείαν καί πολιούχον Σινά, τήν βοήθειαν ημών καί αντίληψιν, ότι εφίμωσε λαμπρώς, τούς κομψούς τών ασεβών, τού Πνεύματος τή μαχαίρα, καί νύν ως Μάρτυς στεφθείσα, αιτείται πάσι τό μέγα έλεος.

Καί νύν… Πάλιν τό τής Εορτής

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α’ Στιχολογίαν, Κάθισμα τής Αγίας.

Ήχος α’ Τόν τάφον σου Σωτήρ

Μολούσα ευθαρσώς, πρός αγώνας τρισμάκαρ, ανδρείως τόν Χριστόν, ωμολόγησας Μάρτυς, καί τύραννον ήλεγξας, δυσσεβή καί παράφρονα, καί κατήσχυνας, ρητορευόντων τά στίφη, καί ανέδραμες, εις ουρανίους σκηνώσεις, διό σε δοξάζομεν.

Δόξα… Καί νύν…

Τής Εορτής, όμοιον

Δικαίων ο καρπός, Ιωακείμ καί τής Άννης, προσφέρεται Θεώ, Ιερώ εν αγίω σαρκί νηπιάζουσα, η τροφός τής ζωής ημών, ήν ευλόγησεν, ο ιερός Ζαχαρίας, Ταύτην άπαντες, ώς τού Κυρίου Μητέρα, πιστώς μακαρίσωμεν.

Μετά τήν β’ Στιχολογίαν, Κάθισμα τής Αγίας.

Ήχος δ’ Κατεπλάγη Ιωσήφ

Η παρθένος καί σεμνή, Αικατερίνα η σοφή, τή δυνάμει τού Χριστού, επιρρωσθείσα αληθώς, αγαλλομένη εισέρχεται εν σταδίω, καί τύραννον ωμόν, καταβαλούσα στερρώς, καί πάσαν τήν πληθύν, τών δυσσεβούντων εχθρών, μετ’ ευφροσύνης έψαλλεν, ακαταπαύστως μεγάλη φωνή, Χριστέ μου δόξα, Σωτήρ καί ρύστα, σύ ούν δέξαι τό πνεύμα μου.

Δόξα… Καί νύν…

Τής Εορτής, όμοιον

Πρό συλλήψεως Αγνή, καθηγιάσθης τώ Θεώ, καί τεχθείσα επί γής, δώρον προσήχθης νύν αυτώ, αποπληρούσα πατρώαν επαγγελίαν, Τώ θείω δέ Ναώ, ως θείος όντως ναός, εκ βρέφους καθαρώς, μετά λαμπάδων φαιδρών, αποδοθείσα ώφθης δοχείον, τού απροσίτου καί θείου Φωτός, Μεγάλη όντως, η πρόοδός σου, μόνη Θεόνυμφε καί Αειπάρθενε.

Μετά τόν Πολυέλεον, Κάθισμα τής Αγίας.

Ήχος πλ. δ’

Τό προσταχθέν μυστικώς

Αλεξανδρέων η λαμπρά καί θεία πόλις, επί τή μνήμη σου σεμνή πανηγυρίζει, καί γεραίρει τούς άθλους σου Αικατερίνα, ούς έτλης γενναιοφρόνως υπέρ Χριστού, καί μέγα βρενθυομένη σοί εκβοά, Ω Παρθένε πολύαθλε, εις ουρανίους σκηνάς, συνούσα νύν τώ Κτίστη σου, χαίρε Μάρτυς πανθαύμαστε.

Δόξα… Καί νύν…

Τής Εορτής, όμοιον

Αγαλλιάσθω ο Δαυϊδ ο Υμνογράφος, καί χορευέτω Ιωακείμ σύν τή Άννη, ότι γόνος άγιος εξ αυτών προήλθε, Μαρία η φωτοφόρος θεία λαμπάς, καί χαίρει εισερχομένη εν τώ Ναώ, ήν καί βλέπων ευλόγησεν, ο Βαραχίου υιός, καί χαίρων ανεκραύγαζε, Χαίρε θαύμα παγκόσμιον.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον, Ήχος δ’

Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Ευαγγέλιον κατά Ματθαίον

Είπεν ο Κύριος τήν παραβολήν ταύτην, Ωμοιώθη η Βασιλεία τών ουρανών δέκα παρθένοις...

Ο Ν’ Ψαλμός

Δόξα... Ταίς τής Αθληφόρου.

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου.

Είτα τό Ιδιόμελον Ήχος β’

Βίον άϋλον εξησκημένη, βήμα άθεον καταλαβούσα, έστης τροπαιοφόρος Αικατερίνα σεμνή, ανθηφορούσα τού Θεού τήν λαμπρότητα, καί τό θείον σθένος ενδεδυμένη, δόγμα τυράννου κατεμυκτήρισας, καί ρητόρων έπαυσας, τάς φληνάφους ρήσεις Πολύαθλε.

Μετά τούτο λέγομεν τούς Κανόνας τής Εορτής, καί τών Αγίων τούς εφεξής δύο.

Κανών τής Αγ. Αικατερίνης, ού η Ακροστιχίς.

Αικατερίναν τήν παναοίδιμον άσμασι μέλπω. Θεοφάνους.

Ωδή α’ Ήχος πλ. δ’

«Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα».

Αικατερίνης τής πανσόφου Μάρτυρος, ταίς ικεσίαις Χριστέ, τό ζοφερόν όμμα, τής ψυχής μου φώτισον, αίγλην διδούς μοι Δέσποτα, τής σής φωτοχυσίας, τών ψυχοφθόρων πταισμάτων μου, πάσαν τήν αχλύν αφανίζουσαν.

Ιθυνομένη τού Δεσπότου πάνσοφε, θείοις προστάγμασι, καί τώ αυτού πόθω, φλεγομένη έδραμες, πρός τούς αγώνας σπεύδουσα, καί τυράννων τάς φρένας, Αικατερίνα κατέπληξας, λόγω καί σοφία καί χάριτι.

Κυβερνωμένη τή παλάμη ένδοξε, τή κραταιά τού Χριστού, ειδωλικήν ζάλην, Μάρτυς υπεξέφυγες, αβρόχως υπερπλέουσα, τού Σταυρού τώ ιστίω, καί θείαις αύραις τού Πνεύματος, άσμα τώ Θεώ αναμέλπουσα.

Αγαλλομένη παρθενίας κάλλεσιν, Αικατερίνα σοφή, καί θεϊκήν γνώσιν, ουρανόθεν έχουσα, τής ψευδωνύμου γνώσεως, ευθαρσώς καί ανδρείως, τούς προεστώτας κατήσχυνας, τούτους κατά κράτος νικήσασα.

Θεοτοκίον

Τό Θεοτόκον σε κηρύττειν Άχραντε, πάσης αιρέσεως, αποτροπήν φέρει, σάρκα γάρ γενόμενoν, αναλλοιώτως έτεκες, τόν επέκεινα πάσης, θεοκυήτορ τής κτίσεως, Λόγον τού Θεού τόν αϊδιον.

Ο Κανών τού Αγ. Μερκουρίου, έχων Ακροστιχίδα.

Μερκουρίου με τό σθένος φυλαττέτω. Ιωσήφ.

Ωδή α’ Ήχος πλ. δ’

«H κεκομμένη τήν άτoμον έτεμε, καί είδεν ήλιος γήν, ήν ουκ εθεάσατο, αλάστορα εχθρόν τό ύδωρ Κατεπόντισε, Ικαί άβατον διήλθεν Ισραήλ, ωδή δέ ανεμέλπετο, Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται».

Μετά τής άνω χορείας Μερκούριε, τών αγαθών τή πηγή, χαίρων παριστάμενος, καί θείας ηδονής, αoίδιμε πληρούμενος, τούς πόθω τήν πανήγυριν τήν σήν, τελούντας περιφύλαττε, τώ Κυρίω άδοντας, Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Εθελουσίως υπήλθες το στάδιον, τής μαρτυρίας Σοφέ, σθένει κραταιούμενος, Χριστού τού δι’ ημάς, τά πάθη τά σωτήρια, θελήσει υπομείναντος σαρκί, καί χαίρων ανεκραύγαζες, Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ρήμα τυράννου σαφώς εξεφαύλισας, ομολογία Χριστού, μάκαρ σεμνυνόμενος καί πάσαν αλγεινών, ιδέαν αγαλλόμενος, υπέμεινας Μερκούριε βοών, τώ σέ ενδυναμώσαντι, Τώ Κυρίω άσωμεν, Ενδόξως γάρ δεδοξασται.

Θεοτοκίον

Κόρης Παρθένου ωράθη σαρκούμενoς, ο δι’ ημάς, άνθρωπος Υενόμενoς, καί Μάρτυρα πιστόν, παθών οικείων δείκνυσι, Μερκούριον γενναίον Αθλητήν, αυτώ συντόνως ψάλλοντα, Τώ Κυρίω άσωμεν, Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Τής Αγίας

Ωδή γ’

«Ο στερεώσας καταρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε Φιλάνθρωπε».

Εθελουσίαις σου ροπαίς, εχώρησας πρός τό πάθος, τό εκούσιον Xριστόν μιμουμένη, καί νικήσασα λαμπρώς, τόν σκότους κοσμοκράτορα, στεφανηφόρος ώφθης, Αικατερίνα θεόληπτε.

Ρωμαλεότητι φρενών, διήλεγξας τούς τυράννους, αθεϊας εν βυθώ κυλισθέντας, ρητορεύουσα σαφώς, θεογνωσίας δόγματα, θεία σοφία Μάρτυς, λαμπρυνομένη πανεύφημε.

Ισοθεϊαν τοίς ωσί, τής Εύας ο ψιθυρίσας, υπο Κόρης απαλής νύν πατείται, τώ γάρ όπλω τού Σταυρού, περιφραχθείσα ήσχυνεν, Αικατερίνα Μάρτυς, άμετρα τούτον καυχώμενον.

Θεοτοκίον

Νενεκρωμένον μου τόν νούν, τή τής ζωής ενεργεία, τής εκ σού φανερωθείσης τώ κόσμω, διανάστησον ουλάς, καί τύπους εξαλείφουσα, τής αμαρτίας μόνη, θεγεννήτορ πανάμωμε

Τού Αγίου

Σύ εί τό στερέωμα

Όλος πυρακτούμεωος, τή θεϊκή στοργή Ένδοξε, πύρ καί δεσμά, ξίφη καί βασάνους, ώσπερ όναρ λελόγισαι.

Ύμνοις τόν ποιήσαντα, προσομιλών δειναίς μάστιξι, Μάρτυς σοφέ, καί τήν θεραπείαν τών μωλώπων δεχόμενος.

Ράβδω δυναμούμενος, τή θεϊκή εχθρού φρύαγμα, ώς αθλητής, Μάρτυς γενναιόφρον, ευσθενώς εταπείνωσας.

Θεοτοκίον

Ίνα προτυπώση σου, τήν υπέρ νούν Αγνή κύησιν, βάτος πυρί, ώφθη καιομένη, ουδαμώς φλεγομένη δέ.

Κάθισμα της Αγίας Ήχος πλ. δ’

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τήν σοφίαν τήν όντως εξ Ουρανού, διά στόματος Μάρτυς τού Μιχαήλ, λαβούσα πανεύφημε, καί εν άθλοις αήττητε, τή μέν σοφία τή έξω, τούς Ρήτορας έπτηξας, τή δέ σοφία τή θεία, τήν πλάνην εμείωσας, όθεν καθορών σου, τόν αγώνα ο Κτίστης, παρέστη ενισχύων σε, Δεύρο λέγων ανάβηθι, οι θησαυροί γάρ σε μένουσι, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς έορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Τού Αγίου Ήχος δ’

Ταχύ προκατάλαβε

Ο Μάρτυς Μερκούριος, αγωνισάμενος, τόν δόλιον ήσχυνε, καί στεφανίτης στερρός, Χριστού εχρημάτισεν, όθεν ταίς ουρανίαις, νύν συνήφθη χορείαις, δόξης αδιαδόχου, επαξίως μετέχων, διό τήν ιεράν αυτού, μνήιμην τελούμεν πιστώς.

Καί νύν… Τής Εορτής

Ήχος ο αυτός

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Η αμίαντος αμνάς, καί ακηλίδωτος παστάς, εν τώ οίκω τού Θεού, η Θεοτόκος Μαριάμ, μετ’ ευφροσύνης εισάγεται παραδόξως, ήν Άγγελοι Θεού, δορυφορούσι φαιδρώς, καί πάντες οι Πιστοί, μακαριούσιν αεί, καί ευχαρίστως ψάλλουσι ταύτη, ακαταπαύστως μεγάλη φωνή, Ημών η δόξα, καί σωτηρία, σύ υπάρχεις Πανάχραντε.

Τής Αγίας

Ωδή δ’

«Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω, Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε».

Αθλητικήν, Aικατερίνα τήν ένστασιν, επεδείξω, Μάρτυς παναοίδιμε, τώ δυσμμενεί λίαν καρτερώς, αντικαταστάσα, καί τούτον καταπατήσασα, ποσίν ωραϊσμένοις, τού Σταυρού τή δυνάμει, Αθληφόρε Μαρτύρων τό καύχημα.

Νύμφη Χριστού, Αικατερίνα πανόλβιε, καθωράθης, θείας ωραιότητος, φωτοειδέσι μαρμαρυγαίς, αγλαϊζομένη, καί κάλλει περιαστράπτουσα, διό καί γηθομένη, μελωδείς τώ Δεσπότη, Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Τυραννικήν, αλαζονείαν εφαύλισας, καί τώ θείω, λόγω τής σοφίας σου, ώς εκ βυθού, τής απατηλής, δεισιδαιμονίας, τούς πλανωμένους εξήρπασας, διδάσκουσα κραυγάζειν, τώ Χριστώ μελωδούντας, Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Η ευκλεής, καί φωτοφόρος πανήγυρις, τής ενδόξου μνήμης σου Πανεύφημε, τής καρτερώς, θράσος τού εχθρού, καταπατησάσης, ως ή λιος ανατέταλκεν, εν ή μεγαλοφώνως, τώ Δεσπότη βοώμεν, Τή δυνάμει σου δόξα φιλανθρωπε.

Θεοτοκίoν

Νύν τήν ισχύν, τών αθετούντων κατάβαλε, τής εικόνος, Κόρη τήν προσκύνησιν, σού τής σεπτής, καί τού υπέρ νούν, εκ σού σαρκωθέντος, καί κόσμον όλον φωτίσαντος, καί πάντων τών Αγίων, τούς δέ πίστει τιμώντας, καταφαίδρυνον μόνη Πανύμνητε.

Τού Αγίου

Εισακήκοα Κύριε

Οικειώθης τώ Κτίστη σου, θείου μαρτυρίου θεόφρον πάθεσι, καί λαμπρούς στεφάνους ένδοξε, παρ’ αυτού εδέξω ως αήττητος.

Υφαντόν εκ τής άνωθεν, χάριτος ιμάτιον νύν ενδέδυσαι, τής φθοράς καί τής νεκρώσεως, τούς χιτώνας Μάρτυς εκδυσάμενος.

Μέχρις αίματος Ένδοξε, πρός τήν αμαρτίαν αγωνισάμενος, νικηφόρος αναδέδειξαι, καί τής άνω δόξης κατηξίωσαι.

Θεοτοκίον

Επί σέ ο σωτήριος, Λόγος Καταβέβηκεν Αειπάρθενε, ώσπερ όμβρος καί εξήρανε, τής πολυθεϊας τά ομβρήματα.

Τής Αγίας

Ωδή ε’

«Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ’ επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι».

Πόθω πυρπολουμένη, Μάρτυς παναοίδιμε τώ τού Δεσπότου σου, καί ζητούσα τούτου, τό αμήχανον κάλλος θεάσασθαι, αυθαιρέτω γνώμη, τοίς αικισμοίς σαυτήν παρέσχες, παρθενίας εκλάμπουσα χάρισιν.

Άθλοις ιερωτάτοις, Κόρη καλλιπάρθενε καταλαμπρύνασα, σεαυτήν προφρόνως, ανελήλυθας πρός τήν ουράνιον, τού Χριστού παστάδα, καί νύν φαιδρώς τώ σώ Νυμφίω, γηθομένη συνήφθης πανόλβιε.

Νεάνις φαιδροτάτη, ώφθης αγαπήσασα μόνον εράσιμον, καί οπίσω τούτου, συντονώτατον δρόμον διήνυσας, εις οσμήν τού μύρου, σού νοητώς τού κενωθέντος, εκβοώσα δραμούμαι Νυμφίε μου.

Θεοτοκίον

Αληθή Θεοτόκον, πάντες επιγνόντες σε, πάναγνε Δέσποινα, τόν εκ σού τεχθέντα, Θεόν Λόγον ειδότες κηρύττομεν, εν δυσίν ούσίαις, θελητικαίς αυτεξουσίαις, γνωριζόμενον Κόρη Θεόνυμφε.

Τού Αγίου

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Τεινόμενος καί λόγχη Μερκούριε, ανενδότως, τεμνόμενος έφερες, θείαις ελπίσι νευρούμενος.

Ο πέτρα νοητή στερεώσας σου, τήν καρδίαν, λίθω βαρυνόμενος, ου παρετράπης Μερκούριε.

Συμμέτοχος παθών τού Δεσπότου σου, χρηματίσας, δόξης εκοινώνησας, τούτου καί θείας λαμπρότητος.

Θεοτοκίον

θανάτωσον Παρθένε τήν ζώσάν μου, αμαρτίαν, ζωήν η κυήσασα, τήν θανατώσασαν θάνατον.

Τής Αγίας

Ωδή ς’

«Άβυσσος αμαρτιών, καί πταισμάτων καταιγίς με ταράττει, καί πρός βυθόν βιαίως συνωθεί απογνώσεως, αλλ’ αυτός τήν κραταιάν χείρά μοι έκτεινον, ως τώ Πέτρω, καί εκ βυθού φθοράς ανάγαγε».

Όλην σε περικαλή, παρθενίας απαστράπτουσαν αίγλη, μαρτυρικοίς τε Κόρη, φοινιχθείσαν εν αίμασι, καθορών ο αγαθός, Λόγος καί άχραντος, εν θαλάμοις, επουρανίοις κατεσκήνωσεν.

Ισχυσας διά Σταυρού, τών Τυράννων καταλύσαι τό κράτος, καί κοσμικής σοφίας, διελέγξαι τό μάταιον, θεοπνεύστου διδαχής, βρύουσα δόγματα, μεγαλόφρον Αικατερίνα πανοίδιμε.

Δόλω πρώην τόν Αδάμ, Παραδείσου τής τρυφής εκβαλόντα, τών αικισμών τους πόνους, καρτερώς υπομείνασα, καταβέβηκας εις γήν, Μάρτυς πανένδοξε, καί στεφάνοις, τής Βασιλείας εστεφάνωσαι.

Θεοτοκίον

Ιλεών μοι τόν Κριτήν, τόν Υιόν σου Θεοτόκε Παρθένε, ταίς σαίς λιταίς γενέσθαι, εν ημέρα τής κρίσεως, λυτρωτήν τε τών δεινών, Μήτερ απέργασαι, σοί γάρ μόνη, τά τής ελπίδος ανατίθημι.

Τού Αγίου

Τήν δέησιν, εκχεώ πρός Κύριον

Ενεύρου σε, ο αϊδιος Λόγος, δι’ αυτόν πάσαν ιδέαν βασάνων, Μάρτυς σοφέ, υπομένοντα βλέπων, καί δι’ Αγγέλου θαρρείν σοι προσέττατε, Μερκούριε καί μηδαμώς, τών Τυράννων πτοείσθαι τήν ένστασιν.

Νενέκρωται, ο πολύμορφος όφις, καί ποσί καταπατείται ωραίοις, τού Αθλητού, καί γενναίου οπλίτου, εθελουσίοις ορμαίς γάρ εχώρησε, πρός βάσανα πρός αικισμούς, καί πρός θάνατον δόξης ανάπλεων.

Ολόκληρον, τώ Δεσπότη προσήξας, τής καρδίας τήν προαίρεσιν Μάκαρ, καί δι’ αυτόν, υπομείνας στρεβλώσεις, ως νικητής παρ’ αυτού εστεφάνωσαι, καί τουτω νύν εν ουρανοίς, μετά πάντων Μαρτύρων παρίστασαι.

Θεοτοκίον

Συνέλαβες, τή φωνή τού Αγγέλου, τόν βουλής μεγάλης Άγγελον Κόρη, καί εκ τών σών, παναγίων αιμάτων, σεσαρκωμένον πανάμωμε τέτοκας, τόν δείξαντα πάσι ζωής, τάς εισόδους δι’ άφατον έλεoς.

Kοντάκιoν τής Αγίας

Ήχος β’ Τά άνω ζητών

Χορείαν σεπτήν, ενθέως φιλομάρτυρες, εγείρατε νύν, γεραίροντες την πάνσοφον, Αικατερίναν, αύτη γάρ, εν σταδίω τον Χριστόν εκήρυξε, καί τόν όφιν επάτησε, Ρητόρων τήν γνώσιν καταπτύσασα.

Ο Οίκος

Τήν εκ Θεού σοφίαν λαβούσα παιδόθεν η Μάρτυς, καί τήν έξω καλώς σοφίαν πάσαν μεμάθηκε, γνούσα δέ εκ ταύτης τήν τών στοιχείων κίνησίν τε καί ποίησιν κατά λόγον, καί τόν αυτά εξ αρχής διά λόγου ποιήσαντα, αυτώ τήν ευχαριστίαν εν νυκτί καί ημέρα προσέφερε, τά δέ είδωλα καθείλε, καί τούς ταύτα αφρόνως λατρεύοντας, Ρητόρων τήν γνώσιν καταπτύσασα.

Συναξάριον

Τή ΚΕ’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τής αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης.

Στίχοι

· Αικατερίνα, καί σοφή καί παρθένος.

· Εκ δέ ξίφους, καί Μάρτυς, ώ καλά τρία!

· Εικάδι πέμπτη άορ κατέπεφνεν ρήτορα Κούρην,

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι εκατόν πεντήκοντα Ρήτορες, οι διά τής Αγίας Αικατερίνης Πιστεύσαντες τώ Χριστώ, πυρί τελειούνται.

Στίχοι

· Αι πρίν πλάνης Ρήτορσιν ανδράσι στάσεις,

· Εις πύρ θανούσι, τών στεφάνων ευρέσεις.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Βασίλισσα, η γαμετή Μαξεντίου, ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Τμηθείσα θνητού σύζυγος Βασιλέως,

· Άφθαρτον εύρε νυμφώνα Βασιλέως.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Πορφύριος, ο Στρατηλάτης, σύν τοίς διακοσίοις στρατιώταις, ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Σύν τώ στρατώ σου Πορφύριε πρός ξίφος

· Πρόθυμος ήκεις, οίά περ Στρατηλάτης.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής αθλήσεως τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Μερκουρίου.

Στίχοι

· Ει καί πατάσση Μερκούριε τώ ξίφει,

· Καί νεκρόν εχθρόν σό πατάσσεις Κυρίου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Πέτρου τού Ησυχαστού.

Στίχοι

· Ησύχως βίου το πέλαγος ανύσας,

· Πρός ησύχιον Πέτρε λιμένα φθάνεις.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι εξακόσιοι εβδομήκοντα Μάρτυρες ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Τέμνουσιν ανδρών εικάδας τριπλώς δέκα,

· Μεθ’ ών καί άλλους άν δρας επτάκις δέκα.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Της Αγίας

Ωδή ζ’

«Θεού συγκατάβασιν, τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνί ποτε, διά τούτο οι Παίδες, εν τή καμίνω αγαλλομένω ποδί, ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Μαρτύρων τό καύχημα, τής ευσεβείας μύστης γεγένησαι, τώ λαμπρώ σου Νυμφίω, Μαρτύρων δήμον πρασαγαγούσα Χριστώ, μεθ’ ού κραυγάζεις πανεύφημε ψάλλουσα, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ήμών.

Ο λόγος σου Πάνσοφε, πρός σωτηρίαν πολλούς εξήρπασεν, εξ ειδωλομανίας, καί φωτοφόρους έδειξε Μάρτυρας, μεγαλοφώνως σύν σοί ανακράζοντας, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Νεάνις οπίσω σου, ακολουθούσά σοι προσενήνεκται, διά ξίφους τμηθείσα, σόν μιμουμένη πάθος τό άχραντον, καί σοί τώ Κτίστή βοώσα καί λέγουσα, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Αγίων ο Άγιος, εν σοί αγίως κατασκηνώσας αγνή, Θεοτόκε Παρθένε, σεσαρκωμένος εκ σού γεγέννηται, διά τό σώσαι τούς πίστει κραυγάζοντας, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τού Αγίου

Παίδες Εβραίων εν καμίνω

Φέγγει τής άνω φρυκτωρίας, αύγαζόμενος γενναίε Στρατιώτα, τούς υμνούντάς σε νύν, φωτίζεις μελωδούντας, Ευλογητός εί Κύριε, ό Θεός εις τούς αιώνας.

Ύμνεις τόν πάντων ευεργέτην, πυρακτούμενος τώ ζήλω τούτου Μάκαρ, καί πυρί αισθητώ, φλεγόμενος καί μέλπων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Λίθοις προσάγοντες τό σέβας, οι τήν αίσθησιν λιθώδη κεκτημένοι, λίθω Μάρτυς τόν σον, βαρύνουσιν αυχένα, κραυγάζοντες Μερκούριε, ο Θεός ευλογητός εί.

Αίματι αίμα συγκεράσας, σού τό τίμιον Δεσπότου φιλανθρώπου, κοινωνός τών αυτού, εδείχθης παθημάτων, αναβοών Μερκούριε, Ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Τάξεις Αγγέλων καταπλήττει, μυστηρίου σου τό βάθος Θεοτόκε, ο Θεός γάρ εκ σού, σαρκούμενος ωράθη, ώ μελωδούμεν Πάναγνε, ο Θεός ευλογητός εί.

Τής Αγίας

Ωδή η’

«Eπταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν Δημιουργόν, καί Λυτρωτήν ανεβόα, Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Σαίς διδαχαίς Βασίλισσα, πειθαρχούσα προσέδραμε, τή θεοσεβεία, καί στερρώς υπέμεινε, τών πόνων τήν αίαθησιν, καί βασιλείας τών ουρανών, τής αδιαδόχου, προφανώς ηξιώθη, βοώσα, Τόν Δεσπότην, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Μετά μαρτύρων γένοιτο, τών πιστών τά αιτήματα, η γάρ Αθληφόρος, τώ Χριστώ παρίσταται, αιτούσα τά κρείττονα, καί σωτηρίας πρόξενα, τοίς τήν παναγίαν, καί σεπτήν αυτής μνήμην, προθύμως εκτελούσι, καί Πιστώς μελωδούσι, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Αναπετάσας δέχεται, ο Νυμφίος σε Πάνσοφε, πύλας Παραδείσου, καί παστάδα πάνσεμνον, οικείν παρεσκεύασε, καί βασιλείας μέτοχον, ως συγκοινωνόν, τών παθημάτων δεικνύει, ώ νύν παρισταμένη, Βασιλέων θυγάτηρ, λαμπρώς, πεποικιλμένη, ημών μή επιλάθη.

Σεσοφισμένοις ρήμασιν, επειράτο ο τύραννος, πιθανολογίαις, ο δεινός χρησάμενος, εκλύειν τήν ένστασιν, τήν σήν ελπίσας, Ένδοξε, αλλά νυμφευθήναι, τώ Χριστώ βουλομένη, εβόας, Τόν Δεσπότην, ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ιερωτέρα πέφηνας, Θεοτόκε πανάμωμε, τής υπερκοσμίου, τών Αγγέλων τάξεως, τόν τούτων γάρ τέτοκας, Δημιουργόν καί Κύριον, εκ παρθενικής, απειρογάμου νηδύος, εν δύο ταίς ουσίαις, ασυγχύτως ατρέπτως, μιά δέ υποστάσει, Θεόν σεσαρκωμένον.

Τού Αγίου

Ο αυτός

Τών Αθλητών προσθήκην σε, ο χορός υπεδέξατο, καθωραϊσμένον, καίφαιδρόν γενόμενον, σεπταίς ωραιότησι, τών υπερτίμων άθλων σου, καί τής ευσεβούς σου, καί σεπτής μαρτυρίας, καί νύν βοάς απαύστως, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Eυσεβοφρόνως Ένδοξε, τόν αγώνα διήνυσας, καί γενναιοφρόνως, τόν εχθρόν κατήσχυνας, καί νίκην ουράνιον, ως νικητής αράμενος, ταίς Αγγελικαίς, νύν συναγάλλη χορείαις, μεθ’ ών βοάς απαύστως, ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τελειωθείς πανόλβιε, διά ξίφους Μερκούριε, καί επιτυχών, τού προκειμένου τέλους σοι, τήν γήν μέν τοίς αίμασι, τοίς εκχυθείσιν ήρδευσας, τό δέ νικηφόρον, καί μακάριον σώμα, λευκότερον χιόνος, εναπέδειξας ψάλλων, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ως τής ημών υπάρχουσαν, αναπλάσεως Άχραντε, άπαντες αιτίαν, οι πιστοί υμνούμέν σε, Θεόν γάρ παναίτιον, υπέρ αιτίαν τέτοκας, τόν τήν συντριβείσαν, τή κακία εικόνα, οικεία ευσπλαγχνία, αναπλάσαντα μόνη, υπερευλογημένη, καί κεχαριτωμένη.

Τής Αγίας

Ωδή θ’

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής Κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι».

Μετέστης πρός θαλάμους φωτοειδείς, νυμφικοίς κοσμουμένη στολίσμασι, παρθενικήν, έχουσα λαμπάδα τή δεξιά, τή δέ ετέρα φέρουσα, τήν αποτμηθείσάν σου κεφαλήν, καί νύν παρισταμένη, Χριστώ τώ σώ Νυμφίω, τούς σέ υμνούντας περιφρούρησον.

Εδέχθη σου θεόφρον ηπροσευχή, τούς γάρ πίστει τήν σήν ονομάζοντας, κλήσιν σεμνή, σώζει ο Δεσπότης εκ πειρασμών, καί ευρωστίαν δίδωσι, νόσων απαλλάττων παντοδαπών, ψυχών τε καί σωμάτων, διό σε γεγηθότες, Αικατερίνα μακαρίζομεν.

Λιμένι καθωρμίσθης νύν γαληνώ, ευσταλώς τε καί κούφως τήν θάλασσαν, τήν κοσμικήν, Μάρτυς διελθούσα Τρικυμιών, μή πειρασθείσα πάνσοφε, πλούτον πολυποίκιλον τώ Χριστώ, προσφέρουσα Παρθένε, τόν δήμον τών Μαρτύρων, Αικατερίνα παμμακάριστε.

Παστάδων ουρανίων ένδον τανύν, σύν παρθένων χορεία χορεύουσα, μαρτυρικαίς, περιλαμπομένη μαρμαρυγαίς, Αικατερίνα πάνσοφε, λύσον τών πταισμάτων μου τάς σειράς, προθύμως δυσωπούσα, τόν πάντων Ευεργέτην, δι’ όν τό αίμά σου εξέχεας.

Θεοτοκίον

Ωράθης ώ Παρθένε Μήτηρ Θεού, υπέρ φύσιν τεκούσα εν σώματι, τόν αγαθόν, Λόγον εκ καρδίας τής εαυτού, όν ο πατήρ ηρεύξατο, πάντων πρό αιώνων ως αγαθός, όν νύν καί τών σωμάτων, επέκεινα νοούμεν, εί καί τό σώμα περιβέβληται.

Τού Αγίου

Έφριξε πάσα ακοή

Ιχώρες νύν μαρτυρικοί, ευωδίαν αναπέμπουσι χάριτος, καί τά δυσώδη ημών, αρρήτω λόγω, πάθη διώκουσιν, αναπηγάζει τά οστά, ιάσεων νάματα, καί καταρδεύει ψυχάς, τών υμνούντων τά αυτών προτερήματα.

Ως μέγαν πύργον τής Χριστού, Εκκλησίας ιερώς σε γεραίρομεν, ώς στύλον άσειστον, ως τείχος Μάρτυς, όντως απόρθητον, ως στρατιώτην δυνατόν, Θεού τού Παντανακτος, ώς καθαιρέτην εχθρών, ως φωστήρα νοητόν καί παγκόσμιον.

Σύνδρομον Άγγελον φωτός, πρός τήν άθλησιν θεόφρον κεκλήρωσο, όθεν στρεβλούμενος, καί ταίς λαμπάσιν υποκαιόμενος, καί συγκοπτόμενος δεινώς, καί ξίφει τεμνόμενος, ουκ εδειλίασας, Αθλοφόρε τού Χριστού γενναιότατε.

Ημέρα πλήρης φωτισμού, ευφροσύνης καί χαράς ημίν έλαμψεν, η θεία μνήμη σου, τοίς σέ τιμώσι, Μάρτυς Μερκούριε, εν ή μνημόνευε ημών, τών μνημονευόντων σου, καί χαλεπών πειρασμών, καί κινδύνων καί παθών ημάς λύτρωσαι.

Θεοτοκίον

Φώτισον πύλη τού φωτός, τήν τυφλώττουσαν ψυχήν μου τοίς πάθεσι, καί πονηροίς λογισμοίς, αμαυρωθείσαν καί κινδυνεύουσαν, καί εξελού με πειρασμών, κινδύνων καί θλίψεων, ίνα δοξάζω σε, τήν ελπίδα τών πιστών καί κραταίωμα.

Εξαποστειλάριoν τής Αγίας

Εν πνεύματι τώ Ιερώ

Ενεύρωσας τό φρόνημα, γυναικών ώ παρθένε, Αικατερίνα πάντιμε, αθλοφόρων η δόξα, καί Φιλοσόφων άνοιαν, εν Θεώ διήλεyξας, ως λήρον ούσαν καί μύθον, τήν Πανάμωμον όντως, καί Μητέρα τού Θεού, συλλήπτορα κεκτημένη.

Τού Αγίου, όμοιον

Τάς παρατάξεις τών εχθρών, καί δαιμόνων τά θράση, εις τέλος κατηδάφισας, καί στέφος εδέξω, Μερκούριε μακάριε, εκ χειρός τού Κτίστου σου, ως Μάρτυς τής αληθείας, διασώζεις δέ πάντας, εκ Παντοίων θλιβερών, σκανδάλων τού αλλοτρίου.

Τής εορτής, όμοιον

Τού Ιερού σε σήμερον, Θεοτόκε Παρθένε, δέχεται τά ενδότερα, χερσίν Αρχιερέως, εν οίς τριών από χρόνων, έως δύο καί δέκα, διέμεινας τρεφομένη, χερσί θείου Αγγέλου, ώς αγία κιβωτός, τού πάντα τεκτηναμένου.

Εις τούς Αίνους, ψάλλομεν τρία Προσόμοια Στιχηρά τής Αγίας, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος δ’ Εδωκας σημείωσιν

Μνήμην τήν πανίερον, Αικατερίνα πανεύφημε, τής σεπτής σου αθλήσεως, τελούντες δοξάζομεν, εν φωναίς απαύστοις, τόν δεδωρημένον, υπομονήν σοι καρτεράν, καί νικηφόρον σε αναδείξαντα, καί λόγον χορηγήσαντα, καταπτοούντα τούς ρήτορας, Ιησούν τόν φιλάνθρωπον, καί Σωτήρα καί Κύριον. (Δίς)

Μάρτυς εθελούσιος, Αικατερίνα πανένδοξε, καθωράθης τόν τύραννον, ευτόνως ελέγξασα, καί δεινήν μανίαν, τής πολυθεϊας, θεογνωσίας φωτισμώ, καταβαλούσα, καί θεία χάριτι, εντεύθεν καί ώς Μάρτυρα, καί ως Παρθένον πανάμωμον, ο Χριστός εστεφάνωσεν, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Χάριν τήν τού Πνεύματος, Αικατερίνα πανένδοξε, εν ανοίξει τού στόματος, εδέξω καθάρασα, σεαυτήν προθύμως, διά πολιτείας, καί λογισμώ καρτερικώ, τήν τών τυράννων οφρύν, Κατέσπασας, καί καλλει τώ τού σώματος, τήν ψυχικήν ωραιότητα, θεοφρόνως αντέθηκας, Αθλητών εγκαλλώπισμα.

Δόξα... Ήχος β’

Βίον άϋλον εξησκημένη, βήμα άθεον Καταλαβούσα, έστης τροπαιοφόρος Αικατερίνα σεμνή, ανθηφορούσα τού Θεού τήν λαμπρότητα, καί τό θείον σθένος ενδεδυμένη, δόγμα τυράννου κατεμυκτήρισας, καί ρητόρων έπαυσας, τάς φληνάφους ρήσεις πολύαθλε.

Καί νύν… Τής Εορτής

Ήχος ο αυτός

Σήμερον τώ ναώ προσάγεται, η πανάμωμος Παρθένος, εις κατοικητήριον τού παντάνακτος Θεού, καί πάσης τής ζωής ημών τροφού, Σήμερον τό καθαρώτατον αγίασμα, ως τριετίζουσα δάμαλις, εις τα Άγια τών Αγίων εισάγεται, Ταύτη εκβοήσωμεν ως ο Άγγελος, Χαίρε μόνη εν γυναιξίν ευλογημένη.

Δοξολογία Μεγάλη, καί Απολυσις

Εις τήν Λειτουργίαν

Τά Τυπικά καί εκ τού Κανόνος τής Εορτής η γ’ Ωδή, καί τής Αγίας η ς’.