ΤΗ ΚΔ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Οσίων Πατέρων ημών καί Ιερομαρτύρων, Κλήμεντος Ρώμης, καί Πέτρου Αλεξανδρείας.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις το, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Αγίου Κλήμεντος.

Ήχος β’ Ότε, εκ τού ξύλου σε

Κλήμα τής αμπέλου τής ζωής, Πάτερ πεφυκώς Ιεράρχα, ωραίους ήνεγκας, βότρυας εν πνεύματι, δογμάτων πάνσοφε, αποστάζοντας πάντοτε, σωτήριον οίνον, θείας επιγνώσεως, καί κατευφραίνοντας, πάντων ευσεβών τάς καρδίας, τών ειλικρινώς σε τιμώντων, Κλήμη θεοφόρε παμμακάριστε.

Πέτρου, Κορυφαίου μαθητής, Πάτερ γεγονώς επί πέτραν, τούτου εδόμησας, λίθον ώσπερ τίμιον, σαυτόν πανεύφημε, καί μοχλεύσει τών λόγων σου, κατέστρεψας πάσαν, δόμησιν πολύθεον, ναούς δέ ήγειρας, θείους εις τιμήν τής Τριάδος, μάκαρ υπέρ ής ηγωνίσω, καί τού μαρτυρίου στέφος είληφας.

Ώσπερ, φωτοβόλος εκ δυσμών, ήλιος ανέτειλας Πάτερ, καταλαμπρύνων τήν γήν, αίγλη τών δογμάτων σου, καί τών στιγμάτων φαιδρώς, επιφθάσας δέ μέρεσιν, Εώας τρισμάκαρ, έδυς θανατούμενος, καί εξανέτειλας, Κλήμη πρός Χριστόν ταίς εκείθεν, λάμψεσι πλουσίαις απαύστως, θείαν κατά μέθεξιν λαμπόμενος.

Τού Αγίου Πέτρου

Ήχος α’ Των ουρανίων ταγμάτων

Υπερουσίου Τριάδος τό ομοούσιον, διεκδικών Παμμάκαρ, ως ακτίστου Μονάδος, Άρειον καθείλες, δείξας ημίν, τού Υιού τό αμέριστσν, ως τής αυτής ενυπάρχοντος τώ Πατρί, καί τώ Πνεύματι θεότητος.

Τών διωκόντων επαύθη, η μιαιφόνος ορμή, η τών αιμάτων χύσις, νύν εις φρούδον κατέστη, άμφω σφραγισθέντα, Πέτρε σοφέ, τώ ιερώ μαρτυρίω σου, ως τού παιδός Μωϋσέως έστη ρυέν, τή ψηφίδι τής Σεπφώρας ποτέ.

Ποιμαντικώς διαπρέψας, Ιερομάρτυς Χριστού, μαρτυρικούς αγώνας, επεδείξω γενναίως, έν δι’ αμφοτέρων στέφος λαβών, εκατέροις κοσμούμενος, ιερωσύνη καί πόνοις αθλητικοίς, διό πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Δόξα… Ήχος πλ. β’

Τού Αγίου Κλήμεντος

Τής τών παθών οχλήσεως απασχολήσας τόν νούν, περί τήν γνώσιν τών όντων, ιερώτατε Κλήμη, ασχολείσθαι πεποίηκας, διό σε τό κυρίως καί πρώτως Όν, επί ταύτην είλκυσε, διά Πέτρου τού τών Αποστόλων εξάρχοντος, ός σε τά θεία μεμύηκε, καί αυτού διάδοχον καταλέλοιπεν άξιον, Μεθ’ όν τήν Εκκλησίαν πάνσοφε, καλώς διαγαγών, μαρτυρικώ τέλει πρός αυτόν, εξεδήμησας, οία Θεός, Θεώ τώ όντι ακραιφνώς συγγινόμενος, ού τής Θεώσεως, καί ημάς ακαταπαύστως τυχείν καθικέτευε, Ιερομάρτυς Απόστολε.

Καί νύν… Τής Εορτής

Ήχος πλ. δ’

Μετά τό τεχθήναί σε, Θεόνυμφε Δέσποινα, παρεγένου εν Ναώ Κυρίου, τού ανατραφήναι εις τά Αγια τών Αγίων, ως ηγιασμένη, Τότε καί Γαβριήλ απεστάλη πρός σέ τήν Πανάμωμον, τροφήν κομίζων σοι, Τά ουράνια πάντα εξέστησαν, ορώντα τό Πνεύμα τό Άγιον εν σοί σκηνώσαν, Διό άσπιλε αμόλυντε, η εν ουρανώ καί επί γής δοξαζομένη, Μήτηρ Θεού, σώζε τό γένος ημών.

Εις τόν Στίχον. Στιχηρά τής Εορτής Προσόμοια.

Ήχος α’

Τών ουρανίων ταγμάτων

Δεύτε φιλέορτοι πάντες, ύμνοις τιμήσωμεν, τήν μόνην Θεοτόκον, τήν αγνήν καί Παρθένον, Παρθένοι γηθοσύνως, λαμπάσι φαιδραίς, τήν Παρθένον καί άχραντον, εν τώ Ναώ εισαχθείσαν τού Ποιητού, γηθοσύνως λιτανεύσατε.

Στίχ. Απενεχθήσονται τώ Βασιλεί.

Διανοιγέσθωσαν πύλαι, πιστώς εισδέξασθε, Παρθένοι λαμπαδούχοι, εις ναόν αφιχθείσαν, τήν άχραντον Μητέρα, καί πάντων χαράν, τού Θεού ημών κράζουσαι, Ευλογημένη υπάρχεις εν γυναιξί, Θεοτόκε αειπάρθενε.

Στίχ. Απενεχθήσονται εν ευφροσύνη.

Επαγγελίας αγίας, καί ο καρπός ευκλεής, η Θεοτόκος όντως, ανεδείχθη τώ κόσμω, ως πάντων υπερτέρα, ή ευσεβώς, προσαγομένη εν οίκω Θεού, τήν προσευχήν τών τεκόντων αποπληροί, συντηρουμένη θείω Πνεύματι.

Δόξα… Τού Αγίου Πέτρου

Ήχος δ’ Ανατολίου

Χειρί Θεού χρισθείς εις ιερέα, τού Κoρυφαίου συνώνυμε, καί έργοις συμμέτοχε, τά λογικά πρόβατα, τοίς ευαγγελικοίς εξέθρεψας λειμώσιν, ως σοφός καί αληθινός Ποιμήν, καί Μάρκου διάδοχος, αξίως αναδειχθείς, τώ αθλητικώ αίματι, τόν τής πίστεως δρόμον ετέλεσας, τού λαού προθυόμενος καί Χριστώ συμμορφούμενος, Πρέσβευε υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν…

Τής Εορτής Ήχος πλ. δ’

Ο Δαυϊδ προανεφώνει σοι Άχραντε, προορών τήν αφιέρωσιν τής εισόδου σου εν τώ Ναώ, εν ώ τά πέρατα σήμερον εορτάζοντα, δοξολογούσί σε πανύμνητε, η γάρ πρό τόκου Παρθένος, καί μετά τόκον μείνασα άφθορος, Μήτηρ τού Λόγου τής ζωής, σήμερον εισέρχη εν τώ Ναώ, Ο Ζαχαρίας ευφραίνεται, απολαβών σε Δέσποινα, καί τά Άγια τών Αγίων αγάλλοντι, υποδεξάμενά σε τήν τροφόν τής ζωής ημών, Διό καί ημείς εν ωδαίς εκβοώμέν σοι, Υπέρ ημών δυσώπησον, τόν Υιόν σου καί Θεόν ημών, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Απολυτίκιον τών Αγίων

Ο Θεός τών Πατέρων ημών, ο ποιών αεί μεθ’ ημών, κατά τήν σήν επιείκιαν, μή αποστήσης τό έλεός σου αφ’ ημών, αλλά ταίς αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη κυβέρνησον τήν ζωήν ημών.

Δόξα… Καί νύν…

Τής Εορτής Ήχος δ’

Σήμερον τής ευδοκίας Θεού τό προοίμιον, καί τής τών ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις, εν Ναώ τού Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, καί τόν Χριστόν τοίς πάσι προκαταγγέλλεται, Αυτή καί ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαίρε τής οικονομίας τού Κτίστου η εκπλήρωσις.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α’ Στιχολογίαν, Κάθισμα

Ήχος δ’ Επεφάνης σήμερον

Ευφροσύνης σήμερον, ή οικουμένη, επληρώθη άπασα, εν τή ευσήμω Εορτή, τής Θεοτόκου κραυγάζουσα, Αύτη υπάρχει, σκηνή επουράνιος.

Μετά τήν β’ Στιχολογίαν. Κάθισμα

Ήχος δ’ Κατεπλάγη Ιωσήφ

Η αμίαντος αμνάς, καί ακηλίδωτος παστάς, εν τώ οίκω τού Θεού, η Θεοτόκος Μαριάμ, μετ’ ευφροσύνης εισάγεται παραδόξως, ήν Άγγελοι Θεού, δορυφορούσι λαμπρώς καί πάντες οι Πιστοί, μακαριούσιν αεί, καί ευχαρίστως ψάλλουσι τάυτη, ακαταπαύστως μεγάλη φωνή, Ημών η δόξα, καί σωτηρία, σύ υπάρχεις Πανάχραντε.

Μετά ταύτα ψάλλομεν ένα κανόνα τής Εορτής, καί τών Αγίων τους παρόντας δύο.

Ο Κανών τού Αγίου Κλήμεντος, ού η Ακροστιχίς.

Θείας σε Κλήμα Μάρτυς αμπέλου σέβω. Ιωσήφ.

Ωδή α’ Ήχος δ’

«Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί Λόγον ερεύξομαι τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα».

Θρόνω παριστάμενος, τής Τρισηλίου θεότητος, καί θείαις λαμπόμενος, Πάτερ λαμπρότησι, τήν ζοφώδη μου, καταύγασον καρδίαν, όπως τήν φωσφόρον σου, υμνήσω κοίμησιν.

Εις βάθη τού Πνεύματος, μετά τού πνεύματος Όσιε, οσίως ενέκυψας, καί κατενόησας, ώς εχώρησας, τόν ακαταληψία’ νooύμενον, Κύριον, Μακαριώτατε.

Ιστίω πτερούμενος, τώ τού Σταυρού διεπέρασας, τού βίου τό πέλαγος, Μάρτυς πανάριστε, καί τόν άεύδιον, κατέλαβες λιμένα, της άνω λαμπρότητος, Κλήμη πανεύφημε.

Θεοτοκίον

Αγίασον Δέσποινα, τήν Ταπεινήν μου διάνοιαν, η τόν υπερούσιον, Λόγον κυήσασα, καί υπάρχουσα, πασών αγιωτέρα, τών άνω Δυνάμεων, Θεοχαρίτωτε.

Ο Κανών τού Αγίου Πέτρου, ού η Ακροστιχίς (άνευ τών Θεοτοκίων).

Εγκωμιάζω τόν τρισόλβιον Πέτρον. Θεοφάνους.

Ωδήα’ Ήχος πλ. δ’

«Άσωμεν τώ Κυρίω πάντες λαοί, τώ εν θαλάσση Ερυθρά, τόν Φαραώ βυθίσαντι, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται».

Εν τοίς φωτεινοτάτοις, τήν διαγωγήν έχων σκηνώμασι, φωτισμόν μοι παράσχου, ταίς πρεσβείαις σου Πέτρε πανόλβιε.

Γνώσει μεμυημένος, καί ιερωσύνn λαμ πρυνόμενος, παμμακάριστε Πέτρε, τώ Χριστώ προσηνέχθης δι’ αίματος.

Κόσμος πεποικιλμένος, καί πολυτελές ώσπερ ανάθημα, τή σεπτή Εκκλησία, πρός Θεού εδωρήθης Μακάριε.

Θεοτοκίον

Άχραντε Θεοτόκε, η σεσαρκωμένον τόν αϊδιον, καί υπέρθεον Λόγον, υπέρ φύσιν τεκούσα υμνούμεν σε.

Τού Αγίου Κλήμεντος

Ωδή γ’

«Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ’ εν σοί τή τού Πατρός ενυποσάτω σοφία Χριστέ, ου γάρ έστιν άγιος, πλήν σου Φιλάνθρωπε».

Σέ πρός τό φέγγος, τής τού Θεού ωδήγησε γνώσεως, ο τού κόσμου διαυγής, καί καθαρώτατος ήλιος, Πέτρος ο θαυμάσιος, Θεομακάριστε.

Σταγόσι θείων, διδαχών αρδευθείς τήν καρδίαν σου, τών τού Πέτρου ποταμός, ναμάτων πλήρης τού Πνεύματος, Mάρτυς εχρημάτισας, Θεομακάριστε.

Εν χείλεσί σου, εξεχύθη η χάρις τού Πνεύματος, όθεν έβλυσας κρουνούς, θεογνωσίας Αοίδιμε, καί πάσαν κατήρδευσας, τήν Εκκλησίαν Χριστού.

Θεοτοκίον

Κυριοτόκε, η Θεόν απορρήτως κυήσασα, τόν Σωτήρα τού παντός, αυτόν δυσώπει σωθήναί με, πάθεσιν εκάστοτε περιαντλοόμενον.

Τού Αγίου Πέτρου

Ουκ έστιν άγιος

Ανήλθες οχούμενος τώ σώ αίματι, ώς εν άρματι Όσιε, πρός τά ουράνια, ένθα πρόδρομος ημών, Χριστός εισελήλυθεν, ο μόνος αναμάρτητος.

Ζωήν τήν επίκηρον καταλέλοιπας, καί ζωήν τήν ακήρατον εύρες Μακάριε, ένθα στεφανηφόρος χορεύων ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ως φοίνιξ εξήνθησας ευφορώτατος, ώς ελαία κατάκαρπος, ώφθης θεόπνευστε, εν αυλαίς τού Κυρίου, ώς σμύρνα καί λίβανος, ως μύρον ευωδέστατον.

Θεοτοκίον

Παρθένος έτεκες απειρόγαμε, καί Παρθένος έμεινας, Μήτηρ απείρανδρε Θεοτόκε Μαρία, Χριστόν τόν Θεόν ημών, ικέτευε τού σωθήναι ηιμάς.

Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν άγιος ως ο Κύριος, καί ουκ έστι δίκαιος, ως ο Θεός ημών, όν υμνεί πάσα κτίσις, ουκ έστι σοι όμοιος, δεδοξασμένε Κύριε».

Κοντάκιον τού Αγίου Πέτρου

Ήχος γ’ Η Παρθένος σήμερον

Ορθοδόξοις δόγμασι, τήν ΕΚκλησίαν φαιδρύνας, υπέρ ταύτης ήθλησας, Θεομακάριστε Πέτρε, Άρειον τόν αποστάτην καταδιώξας, όθεν σου τήν παναγίαν μνήμην τελούντες, Ορθοδόξως εκβοώμεν, Χαίροις ώ Πέτρε, η πέτρα τής πίστεως.

Ο Οίκος

Επί τήν θαυμαστήν Αλεξάνδρειαν σπεύδοντες πορευθώμεν τώ νοϊ, καί κατίδωμεν πράγματα μεγάλα καί ξένα εκείσε τελεσθέντα, πώς εις θυσίαν εαυτόν τίθησιν ως πρόβατον άκακον, οι εράρχης καί μέγας πρόβολος Πέτρος, ο νυνί συγκαλεσάμενος ημάς ενταύθα, καί τήν αγίαν κάραν προθέμενος αυτού, καθάπερ έδεσμα σεπτόν, ή τρυφήσαντες νύν, ορθοδόξως αυτώ βοώμεν, Χαίροις ώ Πέτρε, η πέτρα τής πίστεως.

Κάθισμα τού αγίου Κλήμεντος

Ήχος πλ. δ’

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ως πολύφορον κλήμα επί τής γής, απλωθείς τών βασάνων κατατομή, ωραίους εξήνθησας, αξιάγαστε βότρυας, σωτηρίου γλεύκος, αεί αποστάζοντας, καί καρδίας πάντων, πιστών κατευφραίνοντας, όθεν συνελθόντες, τήν αγίαν σου μνήμην, τελούμεν γηθόμενοι, τόν Χριστόν μεγαλύνοντες, Ιεράρχα πολύαθλε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Τού Αγίου Πέτρου, όμοιον

Εκ τής άνωθεν ψήφου τής τού Χριστού, ηγησάμενος ποίμνης επί νομάς, ευζώους εποίμανας, τών πανσόφων δογμάτων σου, απελάσας Άρειον, ως λύκον ανήμερον, επιβάντα ταύτης, αθέοις διδάγμασιν, όθεν τήν ψυχήν σου δεδωκώς υπέρ ταύτης, ποιμήν ανηγόρευσαι, ως ο Κύριος έφησεν, Ιεράρχα μακάριε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Καί νύν… Τής εορτής

Ήχος δ’ Κατεπλάγη Ιωσήφ

Πρό συλλήψεως Αγνή, καθηγιάσθης τώ Θεώ, καί τεχθείσα επί γής, δώρον προσήχθης νύν αυτώ, αποπληρούσα πατρώαν επαγγελίαν, Τώ θείω δέ Ναώ, ώς θείος όντως ναός, εκ βρέφους καθαρώς, μετά λαμπάδων φαιδρών, αποδοθείσα ώφθης δοχείον, τού απροσίτου καί θείου Φωτός, Μεγάλη όντως η πρόοδός σου, μόνη Θεόνυμφε καί αειπάρθενε.

Τού Αγίου Κλήμεντος

Ωδή δ’

«O καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη καί διεσωσε, τούς κραυγάζοντας, Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου».

Λαμπρυνθείς σου τήν καρδίαν, ταίς ακτίσι τού Πνεύματος, ευσεβέσι λόγοις, πάντων τάς ψυχάς κατελάμπρυνας, τό τής αγνοίας δέ σκότος τό βαθύτατον, απεδίωξας τών ειδωλομανών Ιερώτατε.

Η κατάκαρπος ως κλήμα, εκβλαστάνει σε άμπελος, Ιησούς Παμμάκαρ, φέρων επιγνώσεως βότρυας, εν τοίς ληνοίς μαρτυρίου οίνον βλύζοντας, τάς καρδίας πάντων, πιστών τόν ευφραίνοντα.

Μεμακάρισαι γνησίως, μαθητεύσας τώ κήρυκι, μεμαθητευμένω, Λόγω μακαρίσαντι Πάνσοφε, τούτον αξίως λαβόντα αποκάλυψιν, εκ Πατρός ουρανίου σαφώς, ως θερμότατον.

Θεοτοκίον

Αναπλάττεις συντριβείσαν, καί φθορά υποκύψασαν, τήν βροτείαν φύσιν, Άχραντε Θεόν σωματώσασα, καί υπέρ φύσιν τεκούσα απειρόγαμε, ώ κραυγάζομεν, Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Τού Αγίου Πέτρου

Εξ όρους κατασκίου

Τήν τών αρετών οδεύων τρίβον Πάτερ, έφθασας μονάς τάς άνω θεοφόρε, ιερωσύνης τώ χρίσματι διαπρέπων, καί μαρτυρίου λάμπων αίματι.

Όμβροις καί κρουνοίς τών σών αιμάτων Μάκαρ, έσβεσας ημίν, τήν κάμινον τής πλάνης, καί διωκόντων ηφάνισας τήν ομίχλην, Ιερομάρτυς αξιάγαστε.

Νέος τις Πέτρος εδείχθης ημίν όντως, αποστολικoίς χαρίσμασιν εκλάμπων, ιερουργός τε καί μάρτυς τών παθημάτων, τών τού Δεσπότου σου Πανόλβιε.

Θεοτοκίον

Χαίροις παρ’ ημών αγία Θεοτόκε, Χαίρε η χαράν κυήσασα τώ κόσμω, Χαίρε η μόνη αντίληψις τών ανθρώπων, Χαίρε τό πάντων περιτείχισμα.

Τού Αγ. Κλήμεντος

Ωδή ε’

«Ασεβείς ουκ όψονται τήν δόξαν σου Χριστέ, αλλ’ ημείς σε Μονογενές, Πατρικής απαύγασμα δόξης θεότητος, εκ νυκτός ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε Φιλάνθρωπε».

Μαρτυρίου αίματι φοινίξας ιερώς, τήν στολήν σου τήν ιεράν, λαμπροτέραν Ένδοξε, εναπετέλεσας, μεθ’ ής εις τά Άγια, τών Αγίων προσεχώρησας.

Αναιμάκτους έθυσας θυσίας τώ Χριστώ, τώ τυθέντι υπέρ ημών, καί τυθείς προσήνεξαι, τούτω ως σφάγιον, καθαρόν καί άμωμον, Αθλητά Θεομακάριστε.

Ρώμης προεδρεύσαντα, ως Πέτρου φοιτητήν, καί τήν ποίμνην τήν ιεράν, ιερώς ποιμάναντα ώ Ιερώτατε, η Σιών η άνω σε, νύν πολίτην προσελάβετο.

Θεοτοκίον

Την αγνήν αγνεύοντι, τιμήσωμεν νοϊ, καλλονήν τήν τού Ιακώβ, ταίς ενθέοις πράξεσι καλλυνόμενοι, ευσεβώς υμνήσωμεν, ώς Μητέρα τού Θεού ημών.

Τού Αγίου Πέτρου

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι Κύριε

Τή πέτρα ερεισθείς τή τής πίστεως, Αθλοφόρε, ακλινής διέμεινας, εν πειρασμών περιστάσεσι.

Ρομφαία τή φλογίνη τού Πνεύματος, Ιεράρχα, Άρειον τόν βλάσφημον, τή θεία ψήφω κατέσφαξας.

Ισχύϊ κρατυνόμενος Ένδοξε, τού Σωτήρος, τού εχθρού τήν δύναμιν, καί τήν ισχυν Κατεπάτησας.

Θεοτοκίον

Κατεύνασον τόν άστατον κλύδωνα, τών παθών μου, η Θεόν κυήσασα, τόν κυβερνήτην καί Κύριον.

Τού Αγίου Κλήμεντος

Ωδή ς’

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης Ιωνάς, εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών Δυνάμεων».

Υποβάθραν, καί θεμέλιον Πέτρου τά λόγια, κεκτημένος, σεαυτόν εδομήσω ως έμψυχον, τής Τριάδος οίκον, καί ναούς τών ειδώλων κατέρραξας.

Συρόμενος, επί γής ώσπερ λίθος κεκύλισαι, καί τής πλάνης, τό οχύρωμα όλον συνέτριψας, Ιεράρχα Κλήμη, Αθλοφόρε Χριστού γενναιότατε.

Απείληφας, τούς τής νίκης στεφάνους γηθόμενος, ως νικήσας, τοίς αγώσιν εχθρού τά παλαίσματα, Ιερομαρτύρων, ιερόν καί σεπτόν ακροθίνιον.

Θεοτοκίον

Μεμύηται, Ησαϊας τό βάθος τού τόκου σου, καί Παρθένον, εν γαστρί σου εκήρυξεν έχουσαν, τόν δι’ ευσπλαγχνίαν, σαρκωθέντα εκ σού Απειρόγαμε.

Τού Αγίου Πέτρου

Χιτώνά μοι παράσχου

Σωφρόνως καί δικαίως τώ Θεώ, σύ πολιτευσάμενος, τέλος μακάριον, παρ’ αυτού εκομίσω Παμμακάριστε.

Ολόκληρον θυσίαν καί δεκτήν, σαυτόν προσενήνοχας, Πέτρε θεσπέσιε, τώ θυσίαν διά σέ γενομένω Θεώ.

Λογίων τών τού Πνεύματος πλησθείς, Πνεύματι κινούμενον, όργανον γέγονας, μελωδών Θεοφάντορ τά απόρρητα.

Θεοτοκίον

Ναόν σε τού Θεού καί κιβωτόν, καί παστάδα έμψυχον, καί πύλην ουράνιον, Θεοτόκε οι πιστοί καταγγέλλομεν.

Ο Ειρμός

«Χιτώνά μοι παράσχου φωτεινόν, ο αναβαλλόμενος, φώς ως ιμάτιον, πολυέλεε Χριστέ ο Θεός ημών».

Κοντάκιον τών Αγίων

Ήχος δ’ Επεφάνης σήμερον

Εκκλησίας άσειστοι, καί θείοι πύργοι, ευσεβείας ένθεοι, στύλοι ως όντες κραταιοί, Κλήμη σύν Πέτρω πανεύφημοι, υμών πρεσβείαις, φρουρείτε τούς άπαντας.

Ο Οίκος

Απεριτρέπτω καί στερρά σεπτή ομολογία οι λάμψαντες εν κόσμω, καί φαίνοντες αρρήτως, σήμερον χαίρουσι καλώς, Κλήμης, τό ωραίον όντως κλήμα τού Χριστού, τό τρέφον κόσμον βότρυσι τοίς τής θεογνωσίας, Πέτρος τε, η εδραία καί άθραυστος πέτρα τών δογμάτων τού Σωτήρος, Αμφότεροι τής θείας χάριτος οι λατρευταί, καί μύσται τής αρρήτου σοφίας, καί τής σεπτής Εκκλησίας οι προστάται οι θερμοί, οι βοηθούντες τοίς κάμνουσι παντοίοις δεινοίς, καί σώζοντες τούς βοώντας, Υμών πρεσβείαις, φρουρείτε τούς άπαντας.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΔ’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Κλήμεντος Επισκόπου Ρώμης.

Στίχοι

· Βληθείς ο Κλήμης εις βυθόν σύν αγκύρα,

· Πρός Χριστόν ήκει, άγκυραν τήν εσχάτην.

Τή αύτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Πέτρου, Επισκόπου Αλεξανδρείας.

Στίχοι

· Άρρηκτος ήν τήν πίστιν ο τμηθείς Πέτρος,

· Ός ειδε Χριστού τήν στολήν ερρηγμένην.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγυος Μάλχος εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Οι ψυχοπομποί συγκατέπτησαν νόες,

· Ψυχήν απάξαι Μάλχε τήν σήν Κυρίω.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Καρίων εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· θείς πάντα πόρρω Καρίων ψυχής κάραν,

· Ήθλησε νώ νήφοντι μέχρι καί τέλους.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Ερμογένης, Επίσκοπος Ακραγαντίνων, εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Απάρας Ερμόγενες ανθρώπων γένους,

· Κατήσχυνας φρύαγμα δαιμόνων γένους.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Φιλούμενος καί Χριστοφόρος ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Φιλούμενον τέμνουσι καί Χριστοφόρον,

· Αυτώ φανέντας πράγματι Χριστού φίλους.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Ευγένιος, εν οπή τείχους βληθείς τής εισόδου πηλώ αναφραγείσης, τελειούται.

Στίχοι

· Μάτην οπή ως κλείθρα τόν πηλόν φέρεις.

· Ευγενίω γάρ πρός Θεόν τρίβος γίνη.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Προκόπιος καί Χριστοφόρος ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Ο Προκόπιος «Ως εγώ Χριστοφόρε,

· Θού καί σύ, φησίν, εις τομήν τόν αυχένα».

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Αλεξάνδρου τού

εν Κορίνθω, καί τού Οσίου Πατρός η μών Γρηγορίου τού εν τή Χρυσή Πέτρα ασκήσαντος, ός ώρμητο εκ τών τής Ανατολής μερών, καί ελθων κατώκησεν εν τή ρηθείση Πέτρα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Θεοδώρου τού εν Αντιοχεία.

Στίχοι

· Δώρον Θεού τέμνουσι Μάκαρ σε ξίφει,

· Δώρον Θεώ φέροντα αίμα τραχήλου.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Αγίου Κλήμεντος

Ωδή ζ’

«Oυκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες χαίροντες έψαλλον, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί».

Πυρακτούμενος τώ ζήλω τώ τής πίστεως, πύρ απετέφρωσας, τής αθεϊας Σοφέ, πιστούς δέ εφώτισας, φόβω κραυγάζοντας, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Εκ τής Ρώμης τάς αλύσεις περικείμενος, ώσπερ ορμίσκους χρυσούς, διά θαλάσσης αθλών, Χερσώνα κατέλαβες, ένθα διήνυσας, τό μαρτυριον, καί τούς στερρούς αγώνάς σου, τού Χριστού Ιερομύστα.

Λύρα ώφθης τό σωτήριον πανόλβιε, μέλος φωνούσα ημίν, καί καταθέλγουσα, καρδίας πρός ένθεον, τών μελωδούντων πιστώς, Μάρτυς έρωτα, Ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ο τοίς πάσι παρεχόμενος βουλήματι, τό είναι Πάναγνε, εκ σού αρχήν χρονικήν, λαμβάνει καί τίκτεται, λύων τά χρόνια, παραπτώματα, τής συμπεσούσης Άχραντε, τών βροτών ρευστής ουσίας.

Τού Αγίου Πέτρου

Παίδες θεοσεβείς

Βίω θεοπρεπεί λελαμπρυσμένος, καί θείω φωτί καταλαμπόμενος, ουρανίων αδύτων, επέβης γηθόμενος, καί βοών Σοφέ τώ ποιήσαντι, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ίνα περιφανώς ευαρεστήσης, Χριστώ τώ Θεώ Θεομακάριστε, ταίς χερσί τών ανόμων, σαυτόν παραδέδωκας, εκουσίως ψάλλων πανόλβιε, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Όλος πεφωτισμένος ηξιώθης, ιδείν τόν Χριστόν σοι προμηνύοντα, τόν αυτού τόν χιτώνα, δεινώς διαρρήξαντα, υφαντόν τόν άνωθεν Όσιε, Ευλογητός εκβοών, ο τών Πατέρων Θεός.

Θεοτοκίον

Μήτραν τήν σήν υπέδυ Θεοτόκε, ο ουρανούς οικών καί περιέχων καί εκτρέφεται γάλα, μαζών σου ο τρέφων νύν, πνοήν πάσαν νεύματι, ψάλλουσαν, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τού Αγίου Κλήμεντος

Ωδή η’

«Λυτρωτά τού παντός παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον».

Υφαντόν εκ τής άνωθεν χάριτος, απεκδύσει πηλίνου τού σώματος, περιεβάλου ένδοξε, αφθαρσίας χιτώνα, καί εις τά άνω κατοικείς, Ιεράρχα βασίλεια.

Συνετάφη σοι Μάρτυς πολύαθλε, τά κλοιά οίς δεσμούμενος έλυσας, τήν πλάνην τού αλάστορος, Ιεράρχα κραυγάζων, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Εμερίσθη υγρά η αμέριστος, καί οδόν εισιούσιν η άβατος, θαυματουργία κρείττονι, δωρουμένη ωράθη, ένθα τό θείον, Ιεράρχα σού σώμα κατάκειται.

Βυθισθείσαν ψυχήν μου τοίς πάθεσιν, ο βυθόν κατοικήσαι ελόμενος, μετά ταφήν καί νέκρωσιν, επανάγαγε Μάρτυς, ταίς ζωηφόροις, καί σεπταίς καί ενθέοις δεήσεσιν.

Θεοτοκίον

Ωφρικτού καί αρρήτου θεάματος εν γαστρί κατοικεί ο αχώρητος, καί σάρξ ατρέπτως φαίνεται, καί θεοί με δι’ οίκτον, καί τήν τεκούσαν, μετά τόκον φυλάττει αγνεύουσαν.

Τού Αγίου Πέτρου

Τόν εν όρει, αγίω

Νεμομένην, ανέστειλας τήν λύμην, τής Αρείου, κακίστης βλασφημίας, τής τών Πιστών εκκόψας ομηγύρεως, καί αποδιώξας, τών τής Εκκλησίας, θεόφρον περιβόλων.

Πρωτοστάτης χορού τών Αποστόλων, Πέτρος ώφθη, ο θείος Κορυφαίος, στύλος Μαρτύρων, γέγονας δέ πάνσοφε, Πέτρε θεοφόρε, καί ιερουργός τε, τών θείων μυστηρίων.

Εμυήθης, εκ θείας επιπνοίας, τών μελλόντων, τήν γνώσιν θεορρήμον, καί τήν εκ γής προέγνως σου μετάστασιν, διά μαρτυρίου, πρός τόν εν υψίστοις, Θεόν Πέτρε θεόφρον.

Θεοτοκίον

Μετά τόκον, Παρθένος διαμένεις, ως πρό τόκου, Παρθένε Θεοτόκε, τόν Πλαστουργόν τής κτίσεως γεννήσασα, όθεν σέ υμνούμεν, καί δοξολογούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τόν εν όρει, αγίω δοξασθέντα, καί εν βάτω, τόκον τον τής Αειπαρθένου, τώ Μωϋσή μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Τού Αγίου Κλήμεντος

Ωδή θ’

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν, σε πάντες μεγαλύνομεν».

Ιδού σε χοροί Πατριαρχών συνόμιλον, Κλήμη ένδοξε δεξάμενοι, πόθω αγάλλονται απαύστως, μεθ’ ών συνεπευφραίνονται Μάρτυρες, Απόστολοι Προφήται καί Δίκαιοι, οι απ’ αιώνος αξιάγαστε.

Ωριμόν σε βότρυν τής ζωής προσήγαγε, γεωργία τή τού Πνεύματος, Πέτρος ως κλήμα τής αμπέλου, υπάρχων Ιησού τού Θεού ημών, καί οίνον ευσεβείας απέσταξας, τής αθεϊας μέθην παύοντα.

Σοφίας καί χάριτος πλησθείς ανέβλυσας, διδαγμάτων Πάτερ άβυσσον, καί ιαμάτων θεία ρείθρα, δι’ ών τούς ποταμούς τών παθών ημών, ξηραίνεις επομβρίαις τού Πνεύματος, Κλήμη Μαρτύρων εγκαλλώπισμα.

Η θεοφεγγής καί ιερά καί εύσημος, καί αγία καί περίβλεπτος, καί ευκλεής καί φωτοφόρος εφέστηκεν η μνήμη σου Ένδοξε, καρδίας καί ψυχάς κατευφραίνουσα, τών κατά χρέος ευφημούντων σε.

Θεοτοκίον

Φέρεις εν αγκάλαις τόν Θεόν ως πύρινος, Παναγία θρόνος άχραντος, φύσιν βροτείαν ειληφότα, καί ταύτη συμπλακέντα καθ’ ένωσιν, απόρρητον δι’ οίκτον αμέτρητον, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Τού Αγίου Πέτρου

Τόν προδηλωθέντα

Τόν προορισθέντα αγίως ιερατεύειν, καί ιερωσύνης τέλος ευκλεώς ειληφότα, καί Χριστού μιμησάμενον πάθος, Πέτρον τόν θεσπέσιον υμνήσωμεν.

Ράβδω στηριχθέντα δυνάμεως τού Κυρίου, καί ιερουργήσαντα, καί ιερουργηθέντα, καί Χριστώ προσαχθέντα θυσίαν, Πέτρον τόν θεσπέσιον υμνήσωμεν.

Όλη συγκραθέντα τή αίγλη τή τής Τριάδος, καί τώ φανοτάτω ταύτης ενηδόμενον φέγγει, καί ήμίν σωτηρίαν αιτούντα, Πέτρον τόν θεόληπτον υμνήσωμεν.

Νέμοις μοι αφθόνως ψυχής μου τήν σωτηρίαν, ως γάρ ιεράρχης έχεις εξουσίαν τού λύειν, καί δεσμείν τών πταισμάτων ευθύνας, ταίς σαίς ικεσίαις Ιερώτατε.

Θεοτοκίον

Σύ εί Θεοτόκε τά όπλα ημών καί τείχος, σύ εί η αντίληψις τών εις σέ προστρεχόντων, σέ καί νύν εις πρεσβείαν κινούμεν, ίνα λυτρωθώμεν τών εχθρών ημών.

Ο Ειρμός

«Τόν προδηλωθέντα εν όρει τώ Noμοθέτή, εν πυρί καί βάτω τόκον τόν τής Αειπαρθένου, εις ημών τών πιστών σωτηρίαν, ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνωμεν».

Εξαποστειλάριον τών Αγίων

Γυναίκες ακουτίσθητε

Νύν εύσημος επέφανεν, ημίν ημέρα φέρουσα, τούς ευκλεείς διαδόχους, τών ιερών Αποστόλων, Πέτρον άμα καί Κλήμεντα, τούς κήρυκας τής πίστεως, καί αηττήτους Μάρτυρας, ών τήν ετήσιον μνήμην, πιστώς τελέσωμεν πάντες.

Τής Εορτής

Ήν πάλαι προκατήγγειλε, τών Προφητών ο σύλλογος, στάμνον καί ράβδον καί πλάκα καί αλατόμητον όρος, Μαρίαν τήν θεόπαιδα, πιστώς ανευφηιμήσωμεν, σήμερον γάρ εισάγεται, είς τά Άγια τών Αγίων, ανατραφήναι Κυρίω.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τών Αγίων.

Ήχος πλ. α’ Χαίροις ασκητικών

Χαίροις τό φωταυγές καί τερπνόν, τού θείου Πνεύματος Σοφέ καταγώγιον, τό κλήμα τό ταίς αρδείαις, ταίς μυστικαίς γεγονός, ευθαλές παμμάκαρ καί πολύφορον, εξ ού εναπέσταξε, διδαγμάτων σωτήριον, γλεύκος ποτίζον, καί ευφραίνον εκάστοτε, τών τιμώντων σε, τάς καρδίας πανόλβιε, Μάρτυς ακαταγώνιστε, ουράνιε άνθρωπε, τής Εκκλησίας ο στύλος, τών ευσεβών τό κραταίωμα, Χριστόν καταπέμψαι, ταίς ψυχαίς ημών δυσώπει, τό μέγα έλεος.

Χαίροις η τών δογμάτων πηγή, ο τών αρρήτων ερμηνεύς γραφικώτατος, η γνώσις τών αποκρύφων, τής Εκκλησίας στερρός, στύλος τε καί βίος απερίτρεπτος, κανών ακριβέστατος, μυστογράφς σοφώτατος, εύστομος γλώσσα, πάσαν αίρεσιν τέμνουσα, ώσπερ μάχαιρα, οξυτάτη καί δίστομος, όργανον τό ηδύφθογγον, ο νούς ο ουράνιος, Κλήμη Μαρτύρων τό κλέος, τών ιεράθλων εδραίωμα, Χριστόν καταπέμψαι, ταίς ψυχαίς ημών δυσώπει, τό μέγα έλεος.

Έχων τόν ευσεβή λογισμόν, διαφερόντως, τών παθών αυτοκράτορα, υπέστης απεριτρέπτως, τήν διά ξίφους πικράν, τελευτήν Παμμάκαρ καί τόν θάνατον, δι’ ού τής ενθέου, μακαριότητος έτυχες καί τής γλυκείας, τού Σωτήρος μεθέξεως, καί τερπνότητος, απολαύειν ηξίωσαι, Πέτρε μακαριώτατε, η πέτρα τής πίστεως, κλέος τών θείων Μαρτύρων, ιεραρχών εγκαλλώπισμα, Χριστόν καταπέμψαι, ταίς ψυχαίς ημών δυσώπει, τό μέγα έλεος.

Λάμπων ιερωσύνης στολή, καί μαρτυρίου τώ στεφάνω κοσμούμενος, παρέστης Χριστώ τώ πάντων, Αρχιερεί καί Θεώ, καί αναδειχθέντι πρωτομάρτυρι, διπλούν κομισάμενος, παρ’ αυτού καί τό έπαθλον, όν ωμολόγεις, τώ Πατρί ομοούσιον, καί συνάναρχον, τώ τεκόντι καί σύνθρονον, Άρειον τόν δυσώνυμον, εκκόψας πανόλβιε, καί απορρήξας εισάπαν, τής τών πιστών ομηγύρεως, καί νύν εκδυσώπει, Πάτερ κόσμω δωρηθήναι, τό μέγα έλεος.

Δόξα… Καί νύν… Ήχος δ’

Σήμερον ο θεοχώρητος ναός, η Θεοτόκος, εν ναώ Κυρίου προσάγεται, καί Ζαχαρίας ταύτην υποδέχεται, Σήμερον τά τών Αγίων Άγια αγάλλονται, καί ο χορός τών Αγγέλων, μυστικώς πανηγυρίζει, μεθ’ ών καί ημείς εορτάζοντες σήμερον, σύν τώ Γαβριηλ εκβοήσωμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, ο έχων τό μέγα έλεος.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος β’ Οίκος τού Εφραθά

Φώς σε τό τριλαμπές, ανάψαν Θεοτοκε, εν τώ Ναώ τής δόξης, ουράνιον τροφήν σοι, εκπέμπει μεγαλύνον σε.

Στίχ. Απενεχθήσονταιτώ Βασιλεί.

Ρίζης μέν έκ Δαυϊδ, εβλάστησας Παρθένε, Γαβριήλ δέ τό Χαίρε, κομίζων σοι εβόα, Θεόν δή τέξη πάναγνε.

Στίχ. Απενεχθήσονται εν ευφροσυνη.

Εύγε τής ιεράς, καί θείας ξυνωρίδος, Ιωακείμ καί Άννης, αφ’ ών Αγνή τεχθείσα, προσήχθης νύν τώ κτίστη σου.

Δόξα… Καί νύν... Όμοιον

Πύλαι τών ουρανών, εισδέξασθε Παρθένον, Μαρίαν απειράνδρως, Αγνήν τήν Θεοτόκον, εξ ής βροτών η λύτρωσις.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, καί Απόλυσις.