ΤΗ ΚΓ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών εν Αγίοις Πατέρων ημών Αμφιλοχίου Επισκόπου Ικονίου, καί Γρηγορίου τού Ακραγαντίνων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις το, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχ. ς’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Τού Αγίου Αμφιλοχίου Ήχος δ’

Έδωκας σημείωσιν

Γνώμην αυτεξούσιον, καί λογισμόν αυτοκράτορα, τών παθών κληρωσάμενος, τώ κρείττονι δέδωκας, νουνεχώς παμμάκαρ, τήν ηγεμονίαν, κατά τού χείρονος ζυγώ, δικαιοτάτω Πάτερ χρησάμενος. εντεύθεν επιτήδειος, πρός θεοπτίαν γεγένησαι, καί Θεού κατανόησιν, ιεράρχα θεόπνευσε.

Βρόχους διεσκέδασας, καί τάς ενέδρας διέλυσας, τών αιρέσεων Όσιε, δογμάτων ορθότητι, καί θεολογία, τή ακριβεστάτη, καί τήν διαίρεσιν φυγών, καί την κακίστην Πάτερ συναίρεσιν, εν όροις δέ διέμεινας, τής ευσεβούς ημών Πίστεως καί Τριάδα εκήρυξας, εν Μονάδι θεότητος.

Τέχνη σοφισάμενος, τόν επί γής βασιλεύοντα, τόν εκείνου παρέδραμες, υιόν απροσκυνήτον, συνετώς διδάσκων, ώς απροσκυνήτου παρορωμένου τού Υιού, αγανακτήσει Πατήρ θερμότατα, ο τούτον προαιώνιον, εκτετοκώς υπέρ έννοιαν, απαθή καί ασώματον, ώς αυτός οίδεν Όσιε.

Καί τού αγίου Γρηγορίου

Ήχος πλ. δ’

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Πάτερ Ιερέ Γρηγόριε, από σπαργάνων Θεώ, ανετέθης κολλώμενος, ανενδότοις νεύσεσι, τώ τά πάντα ποιήσαντι, καί δή πρός τούτου, καταλαμπόμενος, παθών διέβης, νύκτα καί ήστραψας, φέγγος ιάσεων, καί θαυμάτων χάριτας, αποσοβών, ποικίλα νοσήματα, καί πλάνης πνεύματα.

Πάτερ θαυμαστέ Γρηγόριε, φωτοφανείαις τόν νούν, καθαρώς αστραπτόμενος, τών παθών εκοίμισας, πολυκύμαντον θάλασσαν, καί απαθείας, περιϊπτάμενος, καθαρωτάταις, πτέρυξιν έφθασας, ένθα τό άφραστον, κάλλος καί αμήχανον, υπέρ ημών, πάντοτε δεόμενος, τών ευφημούντων σε.

Πάτερ Πατέρων Γρηγόριε, ιερωσύνης κανών, σωφροσύνης εικόνισμα, Μοναζόντων στήριγμα, Εκκλησίας εδραίωμα, αγάπης λύχνος, θρόνος αισθήσεως, πηγή θαυμάτων, καί γλώσσα πύρινος, στόμα ηδύλαλον, σκεύος θείου Πνεύματος, καί νοητός, γέγονας Παράδεισος, θεομακάριστε.

Δόξα… Καί νύν…

Τής Εορτής Ήχος δ’

Δεύτε πάντες οι πιστοί, τήν μόνην αμώμητον εγκωμιάσωμεν, τήν εκ τών Προφητών προκηρυχθείσαν, καί εν ναώ προσενεχθείσαν, τήν πρό αιώνων προορισθείσαν Μητέρα, καί επ’ εσχάτων τών χρόνων αναδειχθείσαν Θεοτόκον, Κύριε πρεσβείαις αυτής, τήν ειρήνην σου παράσχου ημίν, καί τό μέγα έλεος.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος α’ Τών ουρανίων ταγμάτων

Απενεχθήσονται φάσκει ο Θεοπάτωρ Δαυϊδ, τώ Bασιλεί παρθένοι, εν Ναώ τού Κυρίου, οπίσω σου Παρθένε μετά φαιδρών, τών λαμπάδων χορεύουσαι, καί εις τά Άγια φέρουσαί σε Αγνή, ως αγίαν κιβωτόν τού Θεού.

Στίχ. Απενεχθήσονται τώ Βασιλεί.

Καθάπερ άνθη ποικίλα περιδρεψάμενοι, εκ νοητών λειμώνων, τών τού Πνεύματος λόγων, επαίνων τούς στεφάνους χαρμονικώς, τή Παρθένω συμπλέξωμεν, καί μεθεόρτιον τούτους δώρον αυτή, επαξίως προσκομίσωμεν.

Στίχ. Απενεχθήσονται εν ευφροσύνη.

Εξανοιγέσθω η πύλη τού θειοτάτου ναού, καί εισδεχέσθω ένδον, τήν ουράνιον πύλην, καί πανηγυριζέτω φύσις βροτών, καί σκιρτάτωσαν Άγγελοι, συνεορτάζοντες άμα φαιδρώς ημίν, τής Θεομήτορος τήν Είσοδον.

Δόξα… Καί νύν… Ήχος πλ. α’

Επέλαμψεν ημέρα χαρμόσυνος, καί εορτή πανσεβάσμιος, Σήμερον γάρ η πρό τόκου Παρθένος, καί μετά τόκον Παρθένος μείνασα, εν ναώ Αγίω προσάγεται, καί χαίρει Ζαχαρίας ο Πρέσβυς, ο γενέτης τού Προδρόμου, καί βοά γηθοσύνως, Ήγγικεν η προστασία τών θλιβομένων, εν Ναώ αγίω ως Αγία, αφιερωθήναι εις κατοίκησιν τού Παντάνακτος, Ευφραινέσθω Ιωακείμ ο Προπάτωρ, καί η Άννα αγαλλιάσθω, ότι προσήνεγκαν Θεώ, ως τριετίζουσαν δάμαλιν, τήν άμωμον Δέσποιναν, Μητέρες συγχάρητε, Παρθένοι σκιρτήσατε, καί στείραι συγχορεύσατε, ότι ηνέωξεν ημίν τήν ουρανών βασιλείαν, η προορισθείσα παντάνασσα, Χαίρετε λαοί καί αγαλλιάσθε.

Απολυτίκιον τών Αγίων Ήχος δ’

Ο Θεός τών Πατέρων ημών, Ο ποιών αεί μεθ’ ημών, κατά τήν σήν επιείκειαν, μή αποστήσης τό έλεός σου αφ’ ημών, αλλά ταίς αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη κυβέρνησον τήν ζωήν ημών.

Δόξα… Καί νύν…

Τής Εορτής Ήχος δ’

Σήμερον τής ευδοκίας Θεού τό προοίμιον, καί τής τών ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις, εν Ναώ τού Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, καί τόν Χριστόν τοίς πάσι προκαταγγέλλεται, Αυτή καί ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαίρε τής οικονομίας τού Κτίστου η εκπλήρωσις.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α’ Στιχολογίαν, Κάθισμα

Ήχος α’ Τόν τάφον σου Σωτήρ

Δικαίων ο καρπός, Ιωακείμ καί τής Άννης, προσφέρεται Θεώ, ιερώ εν αγίω, σαρκί νηπιάζουσα, η τροφός τής ζωής ημών, ήν ευλόγησεν, ο ιερός Ζαχαρίας, ταύτην άπαντες, ώς τού Κυρίου Μητέρα, πιστώς μακαρίσωμεν.

Μετά τήν β’ Στιχολογίαν, Κάθισμα

Ήχος δ’ Κατεπλάγη Ιωσήφ

Πρό συλλήψεως Αγνή, καθηγιάσθης τώ Θεώ, καί τεχθείσα επί γής, δώρον προσήχθης νύν αυτώ, αποπληρούσα πατρώαν επαγγελίαν, τώ θείω δέ Ναώ, ώς θείος όντως ναός, εκ βρέφους καθαρώς, μετά λαμπάδων φαιδρών, αποδοθείσα ώφθης δοχείον, τού απροσίτου καί θείου Φωτός, Μεγάλη όντως, η πρόοδός σου, μόνη Θεόνυμφε καί αειπάρθενε.

Είτα λέγονται οι Κανόνες, είς τής Εορτής, καί τών Αγίων οι παρόντες δύο.

Ο Κανών τού Αγίου Αμφιλοχίου, ου η Ακροστιχίς.

Τόν τήν πλάνην λοχώντα μέλπω ποιμένα. Ποίημα Θεοφάνους.

Ωδή α’ Ήχος δ’

«Θαλάσσης το ερυθραίον πέλαγος αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο».

Τούς λόγους τών δυσσεβών αιρέσεων, καί τά φρυάγματα, ορθοδοξίας αίγλη λαμπρυνθείς, ευμαρώς διεσκέδασας, εν ή τούς σέ γεραίροντας, Ιεροφάντα περιφρούρησον.

Ο πάντων τήν σωτηρίαν Κύριος, αεί βουλόμενος, τής ιεράς σε ποίμνης οδηγόν, ιεράρχα προβάλλεται, λόγω καί βίω λάμποντα, διαφερόντως θεασάμενος.

Νομίμως υπεραθλείν ελόμενος, τής Εκκλησίας Χριστού, τή παντευχία Πάτερ τού Σταυρού, σεαυτόν περιέφραξας, καί νικητής τή χάριτι, καί στεφανίτης αναδέδειξαι.

Θεοτοκίον

Τόν Λόγον τόν τώ Πατρί συνάναρχον, καί συναϊδιον, καί τής αυτής ουσίας καί μορφής τώ τεκόντι υπάρχοντα, σεσαρκωμένον τέτοκας, ανερμηνεύτως Απειρόγαμε.

Ο Κανών τού Αγίου Γρηγορίου, φέρων Ακροστιχίδα ταύτην,

Τόν θαυματουργόν Γρηγόριον θαυμάσω. Ιωσήφ.

Ωδή α’ Ήχος πλ. δ’

«Τώ συντρίψαντι πολέμους, εν βραχίονι αυτού, καί διαβιβάσαντι, τόν Ισραήλ εν Ερυθρά θαλάσση, άσωμεν αυτώ, ώς Λυτρωτή ημών, ότι δεδόξασται».

Ταίς τού Πνεύματος ακτίσι, πυρσευόμενος τόν νούν, Ιερέ Γρηγόριε, καί φωταυγής αστήρ γεγενημένος, όλον με καταύγασον πρεσβείαις σου, όπως υμνήσω σε.

Ο προγνώστης τών απάντων, χαριτώσας σου τόν νούν, θεοσδότοις λάμψεσιν, από σπαργάνων σε καθαγιάζει, θείαις αρεταίς εμπρέπειν μέλλοντα, Πάτερ καί θαύμασιν.

Νυσταγμόν από βλεφάρων, ραθυμίας εκβαλών, λύχνος εγρηγόρσεως, καθωράθης θεοφόρε δείξας, πράγματι τήν κλήσίν σου Γρηγόριε, επαληθεύουσαν.

Θεοτοκίον

Θεοτόκον σε Κυρίως, αληθώς ομολογώ, τέτοκας γάρ Κύριον, ανερμηνεύτως εν δυσίν ουσίαις, άχραντε Παρθένε καί θελήσεσι, κατανοούμενον.

Τού Αγ. Αμφιλοχίου

Ωδή γ’

«Ευφραίνεται επί σοί, Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα, Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Η θεία καί φωταυγής, τών σών δογμάτων λαμπηδών έσβεσε, τήν δυσσεβή φάλαγγα, τών αιρετικών Αμφιλόχιε.

Ναμάτων ζωοποιών, ώς ποταμος ών εκ Θεού έμπλεως, Αρχιερεύς γέγονας, οίς οι ευσεβείς αρδευόμεθα.

Πλουσίαις μαρμαρυγαίς, καταλαμπόμενοι τόν νούν ήστραψας, τήν μυστικήν Όσιε, τών σών διδαγμάτων ευπρέπειαν.

Θεοτοκίον

Λυχνίαν σε φωτεινήν, καί ψυχοτρόφον αληθώς τράπεζαν, καί κιβωτόν Πάναγνε, πάντες οι πιστοί καταγγέλλομεν.

Τού Αγίου Γρηγορίου

Εστερεώθη η καρδία μου

Τόν δι’ αυτόν σου προσδεξάμενος Πάτερ κόπον, ο Κτίστης γέροντι στοιχειοί σε, εν ερήμω σέ μυούντα Γρηγόριε, απάσης Γραφής σαφήνειαν.

Όλην εφέλκων εβδομάδα άσιτος Πάτερ, ετρέφου βρώσει επουρανίω, σών δακρύων νιφετοίς ποτιζόμενος, καί θείως ενηδυνόμενος.

Υπό Θεού σοι Ιεράρχα χύμα καρδίας εδόθη, έβλυσας γάρ πλουσίως, διδαγμάτων καθαρώτατα νάματα, καρδίας πιστών αρδεύοντα.

Θεοτοκίον

Ρήσις Κηρύκων θεηγόρων απεπληρώθη, ιδού γάρ έτεκεν η Παρθένος, νέον βρέφος τού Αδάμ παλαιότερον, καί σύνθρονον τού Γεννήτορος.

Ο Ειρμός

«Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου, επλατύνθη επ’ εχθρούς μου τό στόμα μου, ευφράνθην εν σωτηρίω σου».

Κοντάκιον τού Αγίου Αμφιλοχίου

Ήχος β’ Τά άνω ζητών

Η θεία βροντή, η σάλπιγξ η τού Πνεύματος, πιστών φυτουργέ, καί πέλεκυς τών αιρέσεων, Ιεράρχα, Αμφιλόχιε, τής Τριάδος θεράπον μέγιστε, σύν Αγγέλοις πέλων αεί, πρεσβεύων μή παύση υπέρ πάντων ημών.

Κάθισμα τού αυτού Ήχος δ’

Ταχύ προκατάλαβε

Λαμπρύνεις τά πέατα, εν τή σή μνήμη σοφέ, τό σώμα εκβλύζει σου, τών ιαμάτων πηγάς, Αμφιλόχιε ένδοξε, όθεν καί ασθενείας, απαλλάττεις παντοίας, πίστει τούς προσιόντας, τώ σεπτώ σου τεμένει, καί νύν πταισμάτων τήν λύσιν, αίτησαι πάσιν ημίν.

Δόξα... Τού Αγίου Γρηγορίου

Ήχος πλ. δ’

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Εκ σπαργάνων Κυρίω ανατεθείς, ως ο πάλαι πανένδοξος Σαμουήλ, ωσαύτως καλούντός σε, τού Σωτήρος ακήκοας, καί ψυχήν καθάρας, καλών επιδόσεσιν, ιερωσύνης χάριν, αξίως απείληφας, όθεν επί χλόην, επιγνώσεως θείας, ποιμάνας τό ποίμνιον, ιαμάτων απήστραψας, ενεργείας Γρηγόριε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν Αγίαν μνήμην σου.

Καί νύν... Τής Εορτής

Ήχος ο αυτός

Τό Προσταχθέν μυστικώς

Αγαλλιάσθω ο Δαυίδ ο Υμνογράφος, καί χορευέτω Ιωακείμ σύν τή Άννη, ότι γόνος άγιος εξ αυτών προήλθε, Μαρία η φωτοφόρος θεία λαμπάς, καί χαίρει εισερχομένη εν τώ Ναώ, ήν καί βλέπων ευλόγησεν, ο Βαραχίου υιός, καί χαίρων ανεκραύγαζε, Χαίρε θαύμα παγκόσμιον.

Τού Αγ. Αμφιλοχίου

Ωδή δ’

«Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Αμφιλοχίου τού θείου καί θεηγόρου, τήν ιεράν πανήγυριν θεόφρονες δεύτε, πίστει συγκροτήσωμεν, τοίς τούτου διδάγμασι, καί θεολογίαις νευρούμενοι.

Νυμφαγωγός θεοφόρε τής Εκκλησίας, τής εν Χριστώ γενόμενος, τώ κάλλει τών λόγων, ταύτην κατεκόσμησας, καί τή ωραιότητι, τής ορθοδοξίας εφαίδρυνας.

Η θεολόγος σου γλώσσα καί θεηγόρος, τής αρχικής Τριάδος τό μονόσεπτον κράτος, πάσι διετράνωσε, καί μίαν θεότητα, σέβειν εν τρισίν Υποστάσεσι.

Θεοτοκίον

Νέαν σκηνήν σε Παρθένε κατανοούμεν, καί καθαρόν αγίασμα τού πάντων Δεσπότου, τούτον γάρ εγέννησας, σαρκί καθ’ υπόστασιν, συνδεδραμηκότα Πανάμωμε.

Τού Αγίου Γρηγορίου

Ακήκοα Κύριε

Γή ώς καλή ήνθησας, εκατοστεύοντα Πάτερ στάχυν, καί τή δρεπάνη τών σών διδαχών εξέτεμες, αιρετικών δόγματα δυσσεβή, Συνόδου πρόμαχος οφθείς, Όσιε Γρηγόριε.

Ουράνιος ψήφός σε, Αρχιερέα Θεού θεράπον, αποδεικνύει καλώς, οδηγείν τό ποίμνιον, όπερ εκτήσατο αίματι Χριστός, ο προειδώς σου τής ψυχής, μάκαρ τήν λαμπρότητα.

Ναός Θεού γέγονας, κεκαθαρμένος παθών κηλίδος, καί εν ναώ ιερώ παρεστώς, τού Πνεύματος τήν επιφοίτησιν, δέδεξαι σαφώς, είδει σεμνής περιστεράς, Χριστού δοξάσαντος.

Θεοτοκίον

Γένος βροτών σέσωσται, τή υπέρ νούν σου κυοφορία, καί οι εν σκότει φθοράς, Παναγία Δέσποινα, είδον τό φώς τό εκλάμψαν εκ γαστρός, σού τής αιτίας τής ημών, Κόρη αναπλάσεως.

Τού Αγ. Αμφιλοχίου

Ωδή ε’

«Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνείας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε».

Λαμπόμενος φωτί, Τρισηλίου θεότητος, εκάθισας επί θρόνου, τής Αρχιεεωσύνης, θεόφρον, Αμφιλόχιε.

Ολόκληρον σαυτόν, τώ Θεώ καθιέρωσας, καί γέγονας θεοκήρυξ, μεγαλόφωνος Πάτερ, παμμάκαρ Αμφιλόχιε.

Χαρμόσυνος ημίν, εορτή καί πανίερος, εφέστηκεν η τού θείου, καί σοφού Διδασκάλου, τόν κόσμον αγιαζουσα.

Θεοτοκίον

Ω πάντων τών Πιστών, ευπρεπές εγκαλλώπισμα, πανάχραντε Θεομήτορ, τής ψυχής μου τόν ρύπον, απόπλυνον πρεσβείαις σου.

Τού Αγ. Γρηγορίου

Τόν ζόφον τής ψυχής μου

Ρήματί σου καθαίρεις, ειδεχθούς ασθενείας λελεπρωμένον ποτέ, τόν προσελθόντα σοι πίστει, θεόθεν γάρ εδέξω, χάριν θαυμάτων σοφέ, ώς Ελισαίος ο θείος, θεόφρον Γρηγόριε.

Η νέωξας ευχή σου, μογιλάλου στόμα καί ώτα Γρηγόριε, τών ιαμάτων παμμάκαρ, ενέργειαν πλουτήσας, καί εξηρεύξω βυθόν θεολογίας, θαλάσσας αθέων ξηραίνοντα.

Γεώδους προσπαθείας, καθαρεύσας Πάτερ ώς Πέτρος ο πρόκριτος, τών Αποστόλων σκιά σου, ιάσεις επετέλεις συνεχομένους δειναις, ασθενειών καταιγίσιν, ενθέως ιώμενος.

Θεοτοκίον

Ο κόλπους τούς πατρώους, μή κενώσας εν τώ σαρκούσθαι Πανάμωμε, σού εν κόλποις οράται, κρατούμενος ως βρέφος, όν εξιλέωσαι, τοίς ευσεβώς σε τιμώσι, Παρθένε Θεόνυμφε.

Τού Αγ. Αμφιλοχίου

Ωδή ς’

«Θύσω σοι μετά φωνής, αινέσεως Κύριε, ή Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι’ οίκτον εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Νεκρώσας, τό τής σαρκός χαμαίζηλον φρόνημα, τής απαθείας τήν χόριν, εστολίσω Πάτερ Ιερομύστα, καί πανάγνοις, διδαχαίς τήν Τριάδα εκήρυξας.

Τώ φόβω, στοιχειωθείς τώ θείω θεόληπτε, καί τήν ψυχήν μολυσμάτων, καθαράν τηρήσας, θεολογίας ανεδείχθης, ιερώτατον όργανον Όσιε.

Θεοτοκίον

Αγνόν σε, καί καθαρόν γινώσκοντες σκήνωμα, τού Βασιλέως τής δόξης, καί ναόν καί θρόνον τού πανυψίστου, δυσωπούμεν, τάς ψυχάς ημών σώσαι Πανύμνητε.

Τού Αγ. Γρηγορίου

Ως τόν Προφήτην ερρύσω

Ρώννυται κόρη το σώμα, παρειμένη εντεύξει σου Όσιε, εν έτεσι πλείοσι, πιστώς προσελθούσά σοι, καί τόν αίτιον, πάντων μεγαλύνει Χριστόν.

Ιχνηλατών τού Δεοπότου, πολιτείαν τήν άμωμον ένδοξε, αδίκως θλιβόμενος, καί συκοφαντούμενος, αταπείνωτος, έμεινας Γρηγόριε.

Οι τή κακία συζώντες, σέ τόν άκακον άρνα ως άγριοι, θήρες διαρπάζοντες, φρουρά κατεδίκασαν, τόν φρουρούμενον, Πάτερ θεία χαριτι.

Θεοτοκίον

Νούς εννοήσαι τό μέγα, απορεί τού σού τόκου μυστήριoν, Θεόν γάρ εκύησας, άνθρωπον γενόμενον, Αειπάρθενε, τόν απερινόητον.

Ο Ειρμός

«Ως τόν Προφήτην ερρύσω, εκ βυθού κατωτάτου, Χριστέ ο Θεός, καμέ τών πταισμάτων μου, ρύσαι ως φιλάνθρωπος, καί κυβέρνησον τήν ζωήν μου δέομαι».

Κοντάκιον τού Αγίου Γρηγορίου

Ήχος γ’ Η Παρθένος σήμερον

Ώσπερ μέγας ήλιος, ανατολαίς τών θαυμάτων, καταυγάζεις άπασαν, τήν τού Θεού Εκκλησίαν, έσωσας ταίς σαίς πρεσβείαις πολλούς ανθρώπους, ήλασας τούς κακοδόξους εκ τής σής ποίμνης, διά τούτό σε Τιμώμεν, θεόφρον Πάτερ, σοφέ Γρηγόριε.

Συναξάριον

Τή ΚΓ’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Αμφιλοχίου, Επισκόπου Ικονίου.

Στίχοι

· Σταλείς Αμφιλόχιε νεκρών αμφίοις,

· Λόχους σκεδάζεις καί νεκρός νοουμένους.

· Εικάδι εν τριτάτη θάνατος λάβεν Αμφιλόχιον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου, Επισκόπου τής, Ακραγαντίνων Εκκλησίας.

Στίχοι

· Εξ Ακραγάντων πρός Θεόν χωρείς Λόγον,

· Τόν άκρα γής κρίνοντα, παμμάκαρ Πάτερ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου πατρός ημών Σισινίου τού Μάρτυρος.

Στίχοι

· Πολλάς υποστάς εν βίω πρώτον βίας,

· Μετήλθε Σισίνιος εκ βίας βίου.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Επίσκοπος Ισχυρίων εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Ζών Ισχυρίων, ισχύς ήν Εκκλησίας,

· Ήν περ νοητώς καί θανών ενισχύει.

Τή αυτή ημέρα ο Άγιος Έλενος, Επίσκοπος Ταρσού, εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Ταρσού πρόεδρος Έλενος θυηπόλος,

· Ταρσοίς άνεισι ψυχικοίς έως πόλου.

· Διήγησις οπτασίας Ιωάννου τινός, πάνυ ωφέλιμος.

Ταίς τών αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Αγ. Aμφιλοχίου

Ωδή ζ’

«Εν τή καμίνω Αβραμιαίοι παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον ή τή φλογί, πυρπολούμενoι εκραύγαζον, Ευλογημένος εί εν τώ ναώ, τής δόξης σου Κύριε».

Μυστικωτάταις, θεηγορίαις ταίς σαίς προσέχοντες, πόθω τήν Αρείου Πάτερ κατατομήν, τής θεότητος εκφεύγομεν, Τριάδα άκτιστον, ομοούσιον πίστει δοξάζοντες.

Εληλεγμένον, ταίς διδαχαίς σου Μακεδόνιον, Πάτερ καθορώντες Πνεύμα τό αγαθόν, τώ Πατρί τε καί Γεννήματι, συμπροσκυνούμενον, καί συνυπάρχον πίστει δοξάζομεν.

Λόγω τρανώσας, τήν υπέρ λόγον Λόγου σάρκωσιν, σέβειν εν δυσίν ουσίαις Θεόν, θεοφρόνως εξεπαίδευσας, καί τήν διαίρεσιν, καί τήν σύγχυσιν φεύγειν θεόληπτε.

Θεοτοκίον

Πάντες προθύμως, τήν Θεοτόκον ευφημήσωμεν, δεύτε οι σωθέντες πίστει τού εξ αυτής, γεννηθέντος ανακράζοντες, Ευλογημένη συ εν γυναιξίν υπάρχεις Πανάχραντε.

Τού Αγίου Γρηγορίου

Ό δι’ Αγγέλου Παίδας

Θαυματουργεί ο Kτίστης, κρινομένου σου μάκαρ, τό πορνικόν γάρ γύναιον, φορά ληφθέν δαιμόνων, πάσιν εδήλόυ, καθαρόν σε Γρηγόριε.

Ακτινοβόλοι θείοι, μαθηταί τού Σωτήρος, σοί επιστάντες Όσιε, πεπεδημένον ξύλω, λύουσί σε, περιχαρώς ασπαζόμενοι.

Υπομονή σου Πάτερ, ο Δεσπότης προσέχων, θαυματουργίαις μείζοσι, σέ ιερώς λαμπρύνει, τών νοσημάτων, τήν αχλύν απελαύνοντα.

Θεοτοκίον

Μητροπρεπώς τόν πάντων, απεκύησας Κτίστην, καί εν χερσίν εβάστασας, χερουβικός ως θρόνος, τόν συνοχέα, τού παντός Απειρόγαμε.

Τού Αγίου Αμφιλοχίου

Ωδή η’

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ωραιώθησαν ασματικώς αι σιαγόνες σου, θεολογούντος τρανώς, Τριάδα άναρχον άκτιστον, ομοούσιον ασύγχυτον, εν υποστάσεσι τρισί, Πάτερ θεόσοφε, ή βοώμεν, Πάντα τά έργα, υμνείτε τόν Κύριον.

Πλούτόν σοι καί δόξαν ακραιφνή, η ενυπόστατος, Σοφία δέδωκε, θεολογήσαντι Πάνσοφε, ευσεβώς καί τών αιρέσεων, καταβαλόντι τήν οφρύν, καί πόθω ψάλλοντι, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Kυρίου τόν Κύριον.

Ο πάσι παρέχων τήν ζωήν, ως ιεράρχην πιστόν καί θεορρήμονα, εν Εκκλησία σε Όσιε, πρωτοτόκων εισωκίσατο, ιερουργούντα μυστικώς, καί πίστει μέλποντα, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Ιδού νύν εκλέλοιπε σαφώς, εκ τής Ιούδα φυλής, άρχων ηγούμενος, σύ γάρ Πανάμωμε τέτοκας, ώ τό πρίν ήν αποκείμενον, τήν προσδοκίαν τών εθνών Χριστόν, ώ ψάλλομεν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Τού Αγίου Γρηγορίου

Ο στεγάζων εν ύδασι

Απολύεται μάστιγος, δαιμονικής φοβεράς, προσευχή σου Μάκαρ, η τή κακία παρανόμων ανδρών, συκοφαντήσασά σε τόν δίκαιον κόρη, καί συνόδου μέσον σε δοξάζει, ο αγωνoθέτης, Χριστός εις τούς αιώνας.

Σκοτεινής αμαυρώσεως, οι πονηρά κατά σού, βουλευθέντες Πάτερ, αποπληρούνται καί εκλάμπει η σή, φωταυγής βίωσις, εναντίον Γρηγόριε Πατέρων, ών τή παρουσία, άνθρακας κατέχων, χερσίν εθαυματούργεις.

Ως αστήρ φαεινότατος, αναφανείς αληθώς, εν τώ ύψει Πάτερ τής Εκκλησίας, καταυγάζεις ημάς, αρεταίς πάντοτε, καί θαυμάτων ακτίσι, τούς υμνούντάς σου τήν φωτοφόρον, μνήμην ιεράρχα, Γρηγόριε θεόφρον.

Θεοτοκίον

Ο παράδοξος τόκος σου, τάς διανoίας ημών, καταπλήττει μόνη ευλογημένη, ο Θεός γάρ εκ σού, σάρκα προσέλαβεν, όπερ ήν, διαμείνας Θεοτόκε, άτρεπτος τή φύσει, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Ο στεγάζων εν ύδασι, τά υπερώ α Χριστέ, ο τιθείς θαλάσση όριον ψάμμον, καί συνέχων τό πάν, σέ υμνεί ήλιος, σέ δοξάζει σελήνη, σοί προσφέρει ύμνον, πάσα η κτίσις τώ Δημιουργώ, καί Κτίστη εις τούς αιώνας».

Τού Αγίου Αμφιλοχίου

Ωδή θ’

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Μίαν τρισυπόστατον φύσιν, πανευσεβώς θεολογήσας, τήν παμβασιλίδα Τριάδα, τήν θεαρχίαν τήν ακατάληπτον, νύν υπ’ αυτής τετίμησαι, ιεροφάντορ Αμφιλόχιε.

Έχων πρός Θεόν παρρησίαν, ως ιεράρχης θεοφόρε, τών τήν ιεράν καί φωσφόρον, τελούντων μνήμην, σού παμμακάριστε, διά παντός μνημονευε, τώ σώ Δεσπότη παριστάμενος.

Νέμοις μοι τήν άφθονον χάριν, τώ τούς επαίνους σοι θεόφρον, πλέξαντι προθύμω καρδία, τήν τών πταισμάτων λύσιν αιτούμενος, ως ιερεύς πιστότατος, Όσιε Πάτερ Αμφιλόχιε.

Θεοτοκίον

Αδάμ μέν απόγονος ώφθης, τού δέ Θεού Μήτηρ εδείχθης, σύ γάρ απ’ αιώνος εφάνης, Αγιωτέρα πάσης τής κτίσεως, ευλογημένη Πάναγνε, διό σε πάντες μεγαλύνομεν.

Τού Αγίου Γρηγορίου

Ευλογητός Κύριος ο Θεός

Ίδε λαμπρά πανήγυρις, ίδε μνήμη Ιερά, ίδε χάρις πάσι, συνελθούσι Πιστοίς, αφθόνως ιάσεις πηγάζουσα, προσέλθωμεν, βρύει γάρ ημίν, η Γρηγορίου θήκη, φωτισμόν αέναον, καί αθανασίαν.

Ως ποταμός πεπλήρωσαι, τών ναμάτων τού Χριστού, ως ελαία έλαιον πηγάζεις ζωής, ως φοίνιξ υψώθης Γρηγόριε, ως άμπελος βότρυας ημίν, τών αρετών σου φέρεις, εξ ών ποτιζόμεθα, οίνον αφθαρσίας.

Συνευφραινέσθω σήμερον, εν τή μνήμη σου ημίν, lερέων δήμος, καί Οσίων πληθύς, καί πάντων Αγγέλων τά τάγματα, μεθ’ ών παρεστώς τώ Ποιητή, πεπυρσευμένος Πάτερ, μνήσθητι τών πόθω σε ανυμνoλογούντων.

Ηγιασμένον γέγονας, Πάτερ σκήνωμα Χριστού, Εκκλησίας στύλος, καί λιμήν τών πιστών, καί μάχαιρα πλάνην εκτέμνουσα, πηγή ιαμάτων καί βυθός, ενθέων νοημάτων, καί πυρσός ακοίμητος, καί ποιμήν ποιμένων.

Θεοτοκίον

Φώς η τεκούσα άχρονον, τό εκλάμψαν εκ Πατρός, φώτισόν μου Κόρη, τήν ψυχήν καί τόν νούν, μακράν απ’ εμού εκδιώκουσα, τό σκότος Παρθένε τών παθών, ίνα σε μακαρίζω, τήν αειμακάριστον τών πιστών ελπίδα.

Ο Ειρμός

«Eυλογητός Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ο εγείρας κέρας σωτηρίας ημίν, εν οίκω Δαυίδ τού παιδός αυτού, εν οίς επεσκέψατο ημάς, ανατολή εξ ύψους, καί κατεύθυνεν ημάς, εις οδόν ειρήνης».

Εξαποστειλάριον τών Ιεραρχών

Εν πνεύματι τώ Ιερώ

Ως Ιεράρχαι όσιοι, θεοφόροι Ποιμένες, οφθέντες αληθέστατοι, τού αμνού καί Ποιμένος, Αμφιλόχιε όσιε, καί Γρηγόριε μάκαρ, πρεσβεύσατε υπέρ πάντων, τών υμών εκτελούντων, μνήμην ρυσθήναι κινδύνων, ψυχών ομού καί σωμάτων.

Της Εορτής, όμοιον

Τού ιερού σε σήμερον, Θεοτόκε Παρθένε, δέχεται τά ενδότερα, χερσίν Αρχιερέως, εν οίς τριών από χρόνων, έως δύο καί δέκα, διέμεινας τρεφομένη, χειρί θείου Αγγέλου, ως αγία κιβωτός, τού πάντα τεκτηναμένου.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά Προσόμοια, τής Εορτής.

Ήχος β’

Οίκος τού Εφραθά

Ήρθη τό τού φραγμού, μεσότοιχον τή θεία, τής όντως Θεοτόκου, Εισόδω καί οι κάτω, τοίς άνω νύν συνήφθημεν.

Στίχ. Απενεχθήσονται τώ Βασιλεί.

Ήδον παρθενικαί, χορείαι θείον ύμνον, προπέμπουσαι εν οίκω, Θεού λαμπαδηφόρον τήν μόνην Παναμώμητον.

Στίχ. Απενεχθήσονται εν ευφροσύνη.

Ένδον τού ιερού, Αγίαν τών Αγίων, τήν Θεοτόκον ούσαν, ώ Ζαχαρία δέχου, Αγίων εις τά Άγια.

Δόξα… Καί νύν… Ήχος πλ. β’

Σήμερον τά στίφη τών Πιστών συνελθόντα, πνευματικώς πανηγυρίσωμεν, καί τήν θεόπαιδα Παρθένον καί Θεοτόκον, εν Ναώ Κυρίου προσαγομένην, ευσεβώς ανευφημήσωμεν, τήν προεκλεχθείσαν εκ πασών τών γενεών, εις κατοικητήριον τού παντάνακτος Χριστού, καί Θεού τών όλων, Παρθένοι, λαμπαδηφορούσαι προπορεύεσθε, τής Αειπαρθένου Τιμώσαι, τήν σεβάσμιον πρόοδον, Μητέρες, λύπην πάσαν αποθέμεναι, χαρμονικώς συνακολουθήσατε, υμνούσαι τήν Μητέρα τού Θεού γενομένην, καί τής χαράς τού κόσμου τήν πρόξενον, Άπαντες ούν χαρμονικώς, τό Χαίρε σύν τώ Αγγέλω εκβοήσωμεν τή Κεχαριτωμένη, τή αεί πρεσβευούση, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί η λοιπή τού Όρθρου Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.