ΤΗ ΙΑ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Μηνά, Βίκτωρος καί Βικεντίου, καί τής Αγίας Μάρτυρος Στεφανίδος, καί τού Οσίου Πατρός ημών καί Ομολογητού Θεοδώρου τού Στουδίτου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τών Mαρτύρων.

Ήχος πλ. δ’

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Πάθος Μηνά εκμιμούμενος, τού απαθούς σεαυτόν, ώς αρνίον παρέδωκας, πρός σφαγήν εκούσιον, Αθλοφόρε πανεύφημε, θυμόν αρχόντων ούκ εδειλίασας, σαρκός αικίσεις ού κατενάρκησας, Ώ τών αγώνων σου, καρτεράς ενστάσεως! δι’ ών πρός γήν, Μάρτυς καταβέβληκας, τόν υπερήφανον.

Μάστιξι καταξαινόμενος, καί επί ξύλου ως πρίν, ο Δεσπότης τεινόμενος, καί σιδήρω πάντοθεν, τάς πλευράς δαπανώμενος, ουκ εξηρνήσω Χριστού τό όνομα, πρός τούτο έχων ψυχής τά όμματα, ώ συντονώτατα, ατενίζων Άγιε, τά τής σαρκός, έφερες επίπονα, Μηνά μακάριε.

Μάρτυς Μηνά παναοίδιμε, σύ τήν τού κόσμου αχλύν, καί στρατείαν επίκηρον, καί ειδώλων σκότωσιν, ασεβών τε συνέδρια, τή αγαπήσει Χριστού κατέλιπες, στρατολογία συναριθμούμενος, τών εκλετών αυτού, όθεν καί αήττητος, παναληθώς, Μάρτυς ανεδέδειξαι, υπέρ αυτού εναθλών.

Καί τού Οσίου, όμοια

Πάτερ αληθώς φερώνυμε, τάς υπέρ νούν δωρεάς, ουρανόθεν δεξάμενος, ευσεβώς μετέδωκας, τοίς ποθούσι Θεόδωρε, καί πλεονάσας μάκαρ τό τάλαντον, ευλογημένης φωνής ακήκοας, ένδον καλούσης σε, τού νυμφώνος, ένθα νύν, περιπολείς, θρόνω τού Παντάνακτος, εμφανιζόμενος.

Πάτερ Πατέρων Θεόδωρε, σύ Μοναζόντων πληθύν, τώ Χριστώ προσενήνοχας, σωτηρίας αίτιος, γεγονώς χριστομίμητος, διδασκαλίαις αγλαϊζόμενος, καί προστασίαις ψυχών κοσμούμενος, στόμα δεικνύμενος, τού Κυρίου πάνσοφε, προφητικώς, ώ νύν παριστάμενος, ημών μνημόνευε.

Χάρις δαψιλής τού Πνεύματος, ιερομύστα σαφώς, εξεχύθη σοίς χείλεσι, καί πηγήν ανέβλυσε, διδαγμάτων Θεόδωρε, τής ευσεβείας δείξασα πρόμαχον, τής αληθείας σφοδρόν συνήγορον, στύλον εδραίωμα, ορθοδόξου πίστεως, μοναδικού, βίου ακριβέστατον, κανόνα πάνσοφε.

Δόξα... Ήχος πλ. β’ Βυζαντίου

Πάλιν ημίνη ετήσιος μνήμη, τών τού κόσμου φωστήρων ανέτειλε, Μηνά τε καί Βίκτωρος καί Βικεντίου, τών πιστών τάς καρδίας φωτίζουσα, τοίς υπέρ Χριστού διά σταυρού αυτών αγωνίσμασι, διό τόν εν δόξη καί τιμή στεφανώσαντα αυτούς, Χριστόν τόν Θεόν ημών, εν ύμνοις τιμήσωμεν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Μεγάλων χαρισμάτων αγνή, Παρθένε μόνη Μήτηρ Θεού, ηξιώθης, ότι έτεκες σαρκί, τόν ένα τής Τριάδος, Χριστόν τόν ζωοδότην, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Λαόν τόν ανομώτατον, αδίκως καθηλούντά σε, επί ξύλου, η Παρθένος καί αγνή, καί Μήτηρ σου ορώσα, ως Συμεών προέφη, τά σπλάγχνα Σώτερ ετιτρώσκετο.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά προσόμοια τών Μαρτύρων.

Ήχος δ’

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Τοίς τριβολοις κεντούμενος, τοίς βουνεύροις τυπτόμενος, τώ πυρί τό σώμά σου δαπανώμενος, ουκ εξηρνήσω τό όνομα, Χριστού τό σωτήριον, ουχ ηττήθης λογισμώ ού ξοάνοις επέθυσας, αλλά γέγονας, εθελόθυτον θύμα καί θυσία, καθαρά τε καί τελεία, Μάρτυς Μηνά τώ Δεσπότη σου.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Ο φθαλμούς εκκεντούμενος, καί εν ξύλω κρεμάμενος, καί λαμπάσι πάντοθεν φλογιζόμενος, καί απηνεία δικάζοντος, τά νεύρα τεμνόμενος, καί τώ ξίφει κεφαλήν, αφαιρούμενος έχαιρες, Βίκτωρ ένδοξε, Αθλητά τού Σωτήρος ο νικήσας, τού εχθρού τάς παρατάξεις, τή συνεργεία τού Πνευματος.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Εστεφάνωσε Κύριος, τών χαρίτων στεφάνω σε, Στεφανίς πολύαθλε, έ κουσίως γάρ, σαυτήν βασάνοις εκδέδωκας, ψυχής γενναιότητι, προσδεθείσα δέ δυσίν, εμερίσθης τοίς φοίνιξι, καί επέτασας, πρός Θεόν ώς στρουθίον τό σαρκίον, εν χερσί καταλιπούσα, τών θηρατών αξιάγαστε.

Δόξα... Ήχος πλ. β’

Όσιε Πάτερ, εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος τών κατορθωμάτων σου, δι’ ών εν τοίς ουρανοίς, εύρες μισθόν τών καμάτων σου, τών δαιμόνων ώλεσας τάς φάλαγγας, τών Αγγέλων έφθασας τά τάγματα, ών τόν βίον αμέμmως εζήλωσας, Παρρησίαν έχων πρός Χριστόν τόν Θεόν, ειρήνην αίτησαι ταίς ψυχαίς ημων.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Τό όμμα τής καρδίας μου, εκτείνω πρός σέ Δέσποινα, μή παρίδης, τόν πικρόν μου στεναγμόν, Εν ώρα όταν κρίνη, ο σός Υιός τόν κόσμον, γενού μοι σκέπη καί βοήθεια.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ορώσά σε σταυρούμενον, Χριστέ η σέ κυήσασα, ανεβόα, Τί το ξένον ο ορώ, μυστήριον Υιέ μου; πώς επί ξύλου θνήσκεις, σαρκί κρεμάμενος, ζωής χορηγέ;

Απολυτίκιον τού Αγίου Μηωά

Ήχος δ’ Ταχύ προκατάλαβε

Στρατείαν κατέλιπες τήν κοσμικήν, αθλητά, ουράνιον είληφας τήν κληρουχίαν, σόφε, καί στέφος αμάραντον, δόξαν αποδιώξας βασιλέως γηϊνου, άθλους δέ διανύσας μαρτυρίου γενναίου. Διό, μεγαλομάρτυς Μηνά, πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Tών Μαρτύρων

Ήχος δ’ Ταχύ προκατάλαβε

Οι Μάρτυρές σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση, Αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί τού Οσίου Ήχος πλ. δ’

Ορθοδοξίας οδηγέ, ευσεβείας διδάσκαλε καί σεμνότητος, τής οικουμένης ο φωστήρ, τών Μοναζόντων θεόπνευστον εγκαλλώπισμα, Θεόδωρε σοφέ, ταίς διδαχαίς σου πάντας εφώτισας, Λύρα τού Πνεύματος, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ήμών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, αναγινώσκονται οι Κανόνες, εις τής Οκτωήχου, καί οι παρόντες δύο τών Αγίων.

Ο Κανών τών Μαρτύρων, ού ή Ακροστιχίς.

Ωδή α’ Ήχος δ’

«Ανoίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθομενος, ταύτης τά θαύματα».

Τιμώντι τήν μνήμην σου, καί τούς γενναίους αγώνάς σου, Μηνά παναοίδιμε, αίγλην εξ ύψους μοι, φωτοδότιδα, πεμφθήναι εκδυσώπει, τό νέφος διώκουσαν τής αγνωσίας μου.

Ιδείν εφιέμενος, αθανασίαν τήν μέλλουσαν, θανείν τιμωρούμενος, Μάρτυς ηγάπησας, τού τόν θάνατον, θανάτω καθελόντος, τό παθος μιμούμενος, Μηνά Μακάριε.

Μή φέρων Αοίδιμε, Θεόν οράν υβριζόμενον, εμάκρυνας όρεσιν, ενδιαιτώμενος, καί πρός άθλησιν, σαυτόν καί πρός αγώνας, γυμνάζων ούς ήνυσας, γνώμης στερρότητι.

Θεοτοκίον

Ως έμψυχος τράπεζα, άρτον χωρείς τής ζωής ημών, ως βάτος βαστάσασα, ού κατεφλέχθης τό πύρ, καί ώς άμπελος, απότιστος βλαστάνεις, τόν βότρυν Πανάμωμε, τόν αγεώργητον.

Ο Κανών τού Οσίου, έχων Ακροστιχίδα

Τόν κλεινόν Θεόδωρον εν άσμασι τοίσδε γεραίρω. Θεοφάνους.

Ωδή α’ Ήχος πλ. δ’

«Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα».

Ταίς φωτοβόλοις αστραπαίς τού Πνεύματος, καταλαμπόμενος, ολολαμπής στύλος, Πάτερ εχρημάτισας, καθοδηγών θεσπέσιε, πρός τήν γήν θεοφρόνως, επαγγελίας τούς σπεύδοντας, μύστα τών αρρήτων Θεόδωρε.

Ολοσχερώς ταίς ανενδότοις νεύσεσι, πρός τόν Θεόν εκδημών, πρό τελευτής ώφθης, ζωηφόρον νέκρωσιν, ενδεδυμένος Όσιε, καί ζωήν τήν αγήρω, νύν επαξίως απείληφας, Πάτερ θεοφόρε Θεόδωρε.

Νενικηκώς τά τών παθών σκιρτήματα, τάς τών τυράννων ορμάς, νεανικώς Μάκαρ, πάσας εξεφαύλισας, πεπαρρησιασμένη ψυχή, τού Χριστού τήν εικόνα, τιμάν διδάσκων Θεόδωρε, καί τά τών Αγίων μορφώματα.

Κεκαθαρμένη διανοία πάνσοφε, ταίς θεοπνεύστοις Γραφαίς, προσομιλών πλούτον, αρετών συνήθροισας, καί ευσεβείας δόγματα, θεωρίαν πλουτήσας, καί βίου μάκαρ λαμπρότητα, λάμψας αμφοτέρωθεν Όσιε.

Θεοτοκίον

Λόγον Θεού σωματωθέντα τέτοκας, τόν πρίν ασώματον, θεανδρικώς κόσμω, συναναστρεφόμενον, υπερφυώς πανάμωμε, Θεοτόκε Παρθένε, διό σε πάντες γεραίρομεν, τήν μετά Θεόν προστασίαν ημών.

Τών Μαρτύρων

Ωδή γ’

«Ουκ εν σοφία καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ’ εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ού γάρ εστιν άγιος, πλήν σου Φιλάνθρωπε».

Σεσοβημένος, τοίς πανσόφοις σου λόγοις ο τύραννος, σέ μαστίζει αφειδώς, ωμοίς βουνεύροις οιόμενος, τούτοις κατακάμπτειν σε, Μηνά μακάριε.

Ενατενίζων, νοεροίς οφθαλμοίς πρός τόν Κύριον, τής σαρκός τά δυσαχθή, βασάνων βάρη υπέφερες, γνώμης γενναιότητι, Μηνά θαυμάσιε.

Μή δειλιάσας, τών βασάνων τό λίαν επίπονον, πνέων ζήλου θεϊκού, πρός τούς αγώνας εχώρησας, κράζων, Μή ζητούμενος, ήλθον αυτοκλητος.

Θεοτοκίον

Άδου πυλών με, ο εκ σού σαρκωθείς ανηγάγετο, ξύλου βρώσει πονηρά, θανατωθέντα Πανάμωμε, θάνατον εκούσιον, καταδεξάμενος.

Τού Οσίου

Ο στερεώσας κατ’ αρχάς

Νενευρωμένος τού Χριστού, Παμμάκαρ τή παντευχία, τών πληγών τάς αλγηδόνας υπέστης, μαστιζόμενος δεινώς, καί σκότει καθειργνύμενος, ως κοινωνός δέ πάθους, καί βασιλείας γεγένησαι.

Θεοφορούμενος σαφώς, καί ζήλω πεπυρσευμένος, τάς βεβήλους διδαχάς τών αφρόνων, διαλέλυκας ταίς σαίς, διδασκαλίαις Πάνσοφε, τήν εκ Θεού χάριν, Θεόδωρε κατεπλούτησας.

Εν θεωρίαις πρακτικός, εν πράξεσι θεολόγος, εχρημάτισας Θεόδωρε Πάτερ, ασκητής διδακτικός, Ιερομάρτυς ένδοξος, ορθοδοξίας στύλος, τής Εκκλησίας εδραίωμα.

Θεοτοκίον

Ο συναϊδιος Πατρί, καί Πνεύματι Θεός, Λόγος, αναπλάσαι βουληθείς τόν γενάρχην, καθ’ υπόστασιν αυτόν, εκ σού Αγνή συνέλαβεν, αγιωτέραν πάντων, σέ θεομήτορ ευράμενος.

Ο Ειρμός

«Οστερεώσας κατ’ αρχάς, τους ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, Άγιος μόνε φιλάνθρωπε».

Κοντάκιον τού Οσίου

Ήχος β’ Τά άνω ζητών

Τόν ασκητικόν, ισάγγελόν τε βίον σου, τοίς αθλητικοίς, εφαίδρυνας παλαίσμασι, καί Αγγέλοις σύσκηνος, θεομάκαρ ώφθης Θεόδωρε, σύν αυτοίς Χριστώ τώ Θεώ, πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Κάθισμα τού Μάρτυρος

Ήχος πλ. δ’ Τήν Σοφίαν

Η τό πρίν αγνωσίας σκότει δεινώ, κρατουμένη θεόφρον, Μάρτυς Μηνά, Αίγυπτος ανέτειλε, σέ φωστήρα παγκόσμιον, αθεϊας νύκτα, συντόνως ελαύνοντα, ταίς βολίσι Μάκαρ, τών θείων αγώνων σου, όθεν τήν φωσφόρον, καί σεπτήν σου ημέραν, φαιδρώς εορτάζοντες, εκτενώς σοι κραυγάζομεν, Αθλητών εγκαλλώπισμα, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα… Τού Οσίου

Ήχος γ’ Θείας πίστεως

Θεία δόγματα καταπλουτήσας, πίστιν έσωσας Ορθοδοξίας, προκινδυνεύσας υπέρ ταύτης Θεόδωρε, εν εξορίαις αθλήσας καί μάστιξιν, εν φυλακαίς καρτερήσας τήν κάκωσιν, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Θεία γέγονας σκηνή τού Λόγου, μόνη Πάναγνε Παρθενομήτορ, τή καθαρότητι Αγγέλους υπερέχουσα, τόν υπέρ πάντας εμέ γούν γενόμενον, ρερυπωμένον σαρκός πλημμελήμασιν, αποκάθαρον πρεσβειών σου ενθέοις νάμασι, παρέχουσα Σεμνή τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η αμίαντος αμνάς τού Λόγου, η ακήρατος Παρθενομήτορ, εν τώ Σταυρώ θεασαμένη κρεμάμενον, τόν εξ αυτής ανωδίνως βλαστήσαντα μητροπρεπώς θρηνωδούσα εκραύγαζεν, Οίμοι τέκνον μου! πώς πάσχεις θέλων ρύσασθαι, παθών τής ατιμίας τόν άνθρωπον.

Τών Μαρτύρων

Ωδή δ’

«Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη, καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας, Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου».

Ραντισμώ σου τών αιμάτων, κατεσβέσθησαν άνθρακες, τής πολυθεϊας, φάλαγξ τών δαιμόνων βεβύθισται, η τού Χριστού Εκκλησία, κατηρδεύθη δέ, Αθλοφόρε παμμάκαρ, Μηνά αξιάγαστε.

Τή εν ξύλω αναρτήσει, εικονίζεις τό πάθημα, τού Σταυρού τόν όφιν, Μάρτυς τόν πικρόν θανατώσαντος, τούς δέ ξεσμούς υπομένεις, προξενούντάς σοι, απολαύσεις, τάς εν ουρανοίς γενναιότατε.

Υπέρ φύσιν αλγηδονων, Αθλητά πείραν έλαβες, ο γάρ θείος έρως, σού κατακρατήσας τής φύσεως, λήθην Μηνά ενεποίει, ερεθίζων σε, επεκτείνεσθαι, πρός αικισμούς αγαλλόμενον.

Θεοτοκίον

Σαρκωθέντα απορρήτως, τόν Θεόν απεκύησας, εκ τών σών αιμάτων, οίκον εαυτώ δομησάμενον, τόν εν δυσί ταίς ουσίαις καί θελήσεσι, γνωριζόμενον, θεοπρεπώς Απειρόγαμε.

Τού Οσίου

Σύ μου ισχύς

Δώρον Θεού, δέδοσαι κόσμω φερώνυμε, ταίς πλουσίαις, χάρισι λαμπόμενος, ώς τήν πηγήν, έχων αληθώς, τών απαυγασμάτων, τών τή δε μάκαρ Θεόδωρε, εντεύθεν Διδασκάλων, Ασκητών καί Μαρτύρων, συγχορεύειν τοίς δήμοις ηξίωσαι.

Ω τής στερράς, καί καρτεράς σου εντάσεως! ή τυράννων, θράσος κατεπάτησας, δι’ ής σαφώς, σύ τήν υπέρ νούν, τής αγαθαρχίας εσχάτην μακαριότητα, κατέλαβες θεόφρον, ασωμάτοις συμψάλλων, Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Ρήμα Θεού, σοί ενοικήσαν φανότατα, τών δογμάτων, πάνσοφε Θεόδωρε, τούς ποταμούς βρύει δαψιλώς, οίς νύν εντρυφώντες, οι φοιτηταί σου θεόπνευστε, βοώμεν ευχαρίστως, εν φωναίς ασιγήτοις, Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Όλον εν σοί, ανακαινίζει τόν άνθρωπον, όλως όλω, Πάναγνε ενούμενος, ο πατρικούς, κόλπους μή λιπών, καί τήν σήν γαστέρα, οικήσαι καταδεξάμενος, ο πλούτω ευσπλαγχνίας, εκουσίως πτωχεύσας, καί πλουτήσας τόν κόσμον θεότητι.

Τών Μαρτύρων

Ωδή ε’

«Ασεβείς ουκ όψονται, τήν δόξαν σου Χριστέ, αλλ’ ημείς σέ Μονογενές, Πατρικής απαύγασμα δόξης θεότητος, εκ νυκτός ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε Φιλάνθρωπε».

Μαρτυρίου ήστραψας, φαιδρώς μαρμαρυγαίς, αμαυρώσας τήν ζοφεράν, αθεϊαν πάνσοφε, καί κατεφώτισας, τών πιστών πληρώματα, Αθλητά Μηνά πανεύφημε.

Η φανίσθη άπασα, επίνοια εχθρών, τή στερρά σου υπομονή, ου λιμός ου μάστιγες, ουδέ κατάφλεξις, ου τριβόλων κάκωσις, σού τό πρόθυμον ημαύρωσε.

Θεοτοκίον

Νεουργεί φθαρέντα με, τικτόμ, ένος εκ σού, υπέρ φύσιν ο λυτρωτής, παλαιάς κατάρας με, εκλυτρωσάμενος, Θεομήτορ άχραντε, όν ικέτευε σωθήναι ημάς.

Τού Οσίου

Ινατί με απώσω

Νούν ψυχήν τε καί σώμα, λόγω καθηράμενος, ναός πανέντιμος, τού Θεού τών όλων, εχρημάτισας Πάτερ Θεόδωρε, εόωδίας θύμα, όλον σαυτόν Χριστώ προσφέρων, ιερεύς καί θυσία γενόμενος.

Ελλαμπόμενος μάκαρ, αίγλη τή τού Πνεύματος, πάσιν απήστραψας, θεολόγω γλώσση, τής Τριάδος τό φέγγος τό άχραντον, τής σαρκώσεώς τε, τής υπέρ νούν τού Θεού Λόγου, τό απόρρητον Πάτερ μυστήριον.

Νοερώς τοίς Αγγέλοις, νύν συναυλιζόμενος, Χριστόν δυσώπησον, τών παθών ρυσθήναι, καί κινδύνων τούς σέ μακαρίζοντας, καί τήν σήν τιμώντας, πανευκλεή καί θείαν μνήμην, παμμακάριστε μάκαρ Θεόδωρε.

Θεοτοκίον

Ανεκφράστω Παρθένε, τρόπω ενοικήσας σοι, άνθρωπος γίνεται, ο πρό τών αιώνων, εκ Πατρός αναλάμψας τόν δ’ άνθρωπoν, εκ φθοράς λυτρούται, καί πρός ζωήν καί αφθαρσίαν, επανάγει ως μόνος φιλάνθρωπος.

Τών Μαρτύρων

Ωδή ς’

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών Δυνάμεων».

Ανάλγητος, διαμένεις πυρί δαπανώμενος, καί τριχίνοις, τάς πλευράς προστριβόμενος ράκεσιν, η γάρ θεία χάρις, συμπαρούσα Μηνά σε ενίσχυσε.

Παρίστασο, πρό βημάτων τυράννων κρινόμενος, καί τήν πλάνην, στηλιτεύων Μηνά παναοίδιμε, σεαυτόν δέ στήλην, ευσεβείας πιστοίς παρεχόμενος.

Ιδρώτί σου, τών αφώνων τήν πλάνην εξήρανας, τών ειδώλων, σεαυτόν δέ ναόν ωκοδόμησας, τής σεπτής Τριάδος, Αθλοφόρε Μηνά αξιάγαστε.

Θεοτοκίον

Ιάτρευσον, τά ανίατα πάθη Πανάμωμε, τής ψυχής μου, τή μοτώσει τής σής αγαθότητος, αγαθόν Σωτήρα, τόν Χριστόν τοίς εν κόσμω κυήσασα.

Τού Οσίου

Ιλάσθητί μοι

Σωφρόνως σου τήν ζωήν, Θεόδωρε μάκαρ ήνυσας, δικαιοσύνη σαφώς, ανδρεία φρονήσει τε, τερπνότατον όχημα, αρετών ηρμόσω, σεαυτώ θεόφρον, Όσιε.

Μυρίζουσιν ευπρεπώς, δογμάτων οι θείοι λόγοι σου, καί εκ βυθού τών κακών, αιρέσεων άπαντας, ανάγουσι Πάνσοφε, τής όρθοδοξίας, πρός μετάρσιον ακρότητα.

Ανέτειλέ σοι τό φώς, καί τούτου Πάτερ η σύζυγος, νύν ευφροσύνη σαφώς, ως φοίνιξ γάρ ήνθησας, Παμμάκαρ Θεόδωρε, καί καθάπερ κέδρος, επληθύνθης αξιάγαστε.

Θεοτοκίον

Σωθείημεν διά σού, θεογεννήτορ Πανάμωμε, καί τύχοιμεν αληθώς, τής θείας ελλάμψεως, Θεοτόκε Άχραντε, τού εκ σού αφράστως, σαρκωθέντος Υιού τού Θεού.

Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Κοντάκιον τού Μάρτυρος

Ήχος δ’ Επεφάνης σήμερον

Τής στρατείας ήρπασε, τής επικήρου, καί αφθάρτου έδειξε, σέ Αθλοφόρε κοινωνόν, Μηνά Χριστός ο Θεός ημών, ο τών Μαρτύρων ακήρατος στέφανος.

Ο Οίκος

Μεγάλης πρόξενος ημίν, υπάρχει θυμηδίας, η μνήμη τών Μαρτύρων, κατά παθών ανδρείαν, καί αριστείαν κατ’ εχθρών επιδεικνυμένη, εν φαιδρά καί προσηνεί ομολογίας χάριτι, Δεύτε ούν εν ταύτη, φιλέορτοι πάντες ευφρανθώμεν, τής προσκαίρου ευφροσύνης τήν κρείτονα καί τελεωτέραν, Μηνά τού Αθλητού τήν μνήμην τελούντες, καί λαμβάνοντες παθών δώρον τήν λύσιν, τούτων δέ δοτήρ, Χριστός ο Θεός υπάρχει, ο τών Μαρτύρων ακήρατος στέφανος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΑ’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Μηνά τού εν τώ Κοτυαείω.

Στίχοι

· Αίγυπτος όντως, ειτέκοι, τίκτει μέγα.

· Τμηθείς αληθές τούτο Μηνάς δεικνύει.

· Μηνάς ενδεκάτη έτλη ξίφος γηθόσυνος κήρ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Βίκτωρος.

Στίχοι

· Ού δειλιών ήν ουδέ Βίκτωρ πρός ξίφος,

· Πάσαν μακράν που καρδίας θείς δειλίαν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Βικεντίου Διακόνου.

Στίχοι

· Βληθείς ο Βικέντιος εν φρουρά φέρει.

· Λυθείς δέ φρουράς σαρκικής άνω τρέχει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Στεφανίδος.

Στίχοι

· Δένδροις Στεφανίς προσδεθείσα φοινίκων,

· Τών Μαρτύρων ήνθησεν ως φοίνιξ μέσον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Πατρός ημών Θεοδώρου, Ηγουμένου τού Στουδίου.

Στίχοι

· Πολλάς αμοιβάς, Θεόδωρε Τρισμάκαρ,

· Βίου μεταστάς, ως βιούς εύ, προσδόκα.

Τού Αγίου καί μακαρίου Μαξίμου τού διά Χριστόν Σαλού, τού εν Μόσχα θαυματουργού Ρώσσου.

Ταίς αυτών Αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Τών Μαρτύρων

Ωδή ζ’

«Ο διασώσας εν πυρί, τούς Αβραμιαίους σου Παίδας, καί τούς Χαλδαίους ανελών, οις αδίκως δικαίους ενήδρευσαν, υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων, ευλογητός εί».

Συναπεβάλου ταίς πληγαίς, συ τούς δερματίνους χιτώνας, τής αμαρτίας, καί στολήν ενεδύσω μηκέτι παλαίωσιν δεχομένην Μακάριε, ήν εξύφανεν η χάρις επιφανείσα.

Τή πυρπολήσει τών πολλών, Μάρτυς καί σεπτών σου αγώνων, η ακανθώδης πονηρά, αθεϊα τεφρούται αιμάτων τε, ταίς ροαίς αποσβέννυται, αγνωσίας επηρμένη πυρά Παμμάκαρ.

Έχων αφθόνους δωρεάς, καί θαυματουργίας πηγάζεις, τοίς τήν σεπτήν σου εορτήν, εκτελούσι Μηνά αξιάγαστε, καί συμπράττεις τοίς ψάλλουσιν, ο Θεός ο τών Πατέρων, ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ευλογημένος ο καρπός, τής ευλογημένης γαστρός σου, όν ευλογούσιν ουρανών, αι Δυνάμεις βροτών τε συστήματα, ο ημάς λυτρωσάμενος, τής κατάρας τής αρχαίας Ευλογημένη.

Τού Οσίου

Θεού συγκατάβασιν

Ιδών ο προγνώστης σου, τής διανοίας τήν καθαρότητα, λογικών σε προβάτων, καθηγεμόνα Πάτερ προβάλλεται, ώ νύν παμμάκαρ, κραυγάζεις Θεόδωρε, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τό θείον εικόνισμα, μορφής τρισμάκαρ τής ανθρωπίνης Χριστού, προσκυνών διετέλεις, τοίς θεομάχοις αντιταττόμενος, μέχρι θανάτου, καί ψάλλων Θεόδωρε, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ο λόγος σου άλατι, διηρτυμένος ώφθη Θεόδωρε, καί ο βίος σου Πάτερ, λελαμπρυσμένος αίγλη τού Πνεύματος, ώ νύν αστράπτων, βοάς αγαλλόμενος, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ιδού νύν πεπλήρωται, Δαυϊδ τού θείου η θεία πρόρρησις, λιτανεύουσιν όντως, τώ σώ προσώπω Θεογεννήτορ Αγνή, οι κεκτημένοι τόν πλούτον τής χάριτος, καί ευλογούσι Θεόν, τόν τών Πατέρων ημών.

Τών Μαρτύρων

Ωδή η’

«Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν, Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωράθης ώς άρτος εν τώ μέσω, πυράς απτομένης εξοπτώμενος, θύμα ως αμώμητον, τέλειον ως σφάγιον, ως ιερείον έμψυχον, ολοκαυτούμενος, καί θείαν ευωδίαν εκπέμπων, ήν Θεός ωσφράνθη, Μηνά Θεού θεράπον.

Συρόμενος Μάρτυς καί τριβόλοις, οξέσι κεντούμενος συνέτριψας, κέντρα τού αλάστορος, ξίφει δέ τεμνόμενος, ως εν εκτάσει πίστεως, όπλοις διέκοψας, ανόμων κεφαλάς Αθλοφόρε, μέλπων, ευλογείτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Λυθείς τής σαρκός πληγή τού ξίφους, στοργή συνεδέθης τελειότερον, Μάρτυς τού Δεσπότου σου, πρόσωπον πρός πρόσωπον, νύν δέ οράς Θεούμενος, Μηνά καί μέλπεις αυτώ, Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Οικεί εν γαστρί σου υπέρ λόγον, ο λόγω δημιουργήσας κτίσιν άπασαν, βρέφος καθοράται δέ, σού αποτικτόμενος, ό πρό αιώνων άχραντε, εκ τού Πατρός γεννηθείς, όν πάσα ευλογεί καί δοξάζει, κτίσις Θεοτόκε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Οσίου

Επταπλασίως κάμινον

Σεσοβημένους έδειξας, θεοφόρε Θεόδωρε, τούς εφευρετάς τών δυσσεβών αιρέσεων, διδάσκων τήν άχραντον, τιμητικώς εικόνα Χριστού, σέβειν προσκυνείν τε, καί τιμάν θεοφρόνως, καί μέλπειν τώ Δεσπότη, ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.

Διά παντός τού βίου σου, θεοφόρε Θεόδωρε, τής ορθοδοξίας, οδηγός γεγένησαι, φωστήρ φαεινότατος, θεοειδής διδάσκαλος, τύπος Μοναστών, καί ακριβής νομογράφος, διδάσκων αναμέλπειν, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Επί τής γής ηγώνισαι, ευσεβείας διδάσκαλος, καί τής αληθείας, αψευδής συνήγορος, Παμμάκαρ γενόμενος, εν ουρανοίς δέ δώρον Θεού, τής δικαιοσύνης ανεδήσω στεφάνους, τόν δρόμον εκτελέσας, καί τήν πίστιν τηρησας, Χριστόν δοξολογήσας, εις πάντας τούς αιώνας.

Γνώσει τόν νούν ελάμπρυνας, σωφροσύνn τήν έφεσιν, καί τό θυμικόν δέ τή ανδρεία έζωσας, ιθύνας Θεόδωρε, δικαιοσύνn πάνσοφε, ιεροπρεπώς τάς ψυχικάς σου δυνάμεις, συμφώνως αναμέλπων, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ευλογημένη Δέσποινα, τής ψυχής μου τά τραύματα, καί τής αμαρτίας, τάς ουλάς εξάλειψον, Θεόν η κυήσασα, τών επί πάντων Κόρη αγνή, εκ παρθενικής απειρογάμου νηδύος, όν Παίδες ευλογούσιν, ιερείς ανυμνούσι, λαός υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Eπταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τυραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν Δημιουργόν, καί λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Τών Μαρτύρων

Ωδή θ’

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν εύλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Γή σου νύν τό σώμα τό στερρόν, Μακάριε, εναθλήσαν κατεκάλυψε, φέρει τό πνεύμα ουρανός δέ, σύν πνεύμασι Μαρτύρων γηθόμενον, καί φαιδροτάτη δόξη λαμπόμενον, όθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Οικείς μετ’ Αγγέλων εν φωτί, ισάγγελον πολιτείαν ασπασάμενος, βλέπεις νοϊ κεκαθαρμένω, Μηνά τήν τού Κυρίου τερπνότητα, πλουσίως ταίς εκείθεν λαμπόμενος, φωτοχυσίαις αξιάγαστε.

Ιδών τόν ποθούμενον Χριστόν, πανεύφημε απολαύεις τής Θεώσεως, έστης τού πόθου επιφθάσας, Μηνά τών εφετών τό ακρότατον, ημών δέ μνημονεύεις τών πόθω σου μνήμην τελούντων τήν πανίερον.

Θεοτοκίον

Σαρκί καθ’ υπόστασιν ημίν εκύησας, Θεόν Λόγον Μητροπάρθενε, όθεν κυρίως Θεοτόκον, καρδία σε καί γλώσση κηρύττοντες, φωνήν σοι τού Γαβριήλ προσφθεγγόμεθα, Χαίρε βοώντες πάντων Δέσποινα.

Τού Οσίου

Εξέστη επί τούτω

Ροαίς σου τών δακρύων ως Ασκητής, καί πηγαίς τών αιμάτων ως Μάρτυς Χριστού, εκλαμπρυνθείς, λάμπεις εκατέρωθεν τηλαυγώς, δικαιοσύνην Όσιε, περιβεβλημένος ως ιερεύς, τών θείων ανακτόρων, χορεύων ενδοτάτω, περί Θεόν Πάτερ Θεόδωρε.

Αγίως σου τόν δρόμον διαδραμών, εν Αγίων αγίoις σκηνώμασι, νύν κατοικείς, στέφος αφθαρσίας απειληφώς, καί βασιλείας ένδυμα, μεγαλοπρεπές τε καί ιερόν, εν οις ηγλαϊσμένος, Θεόδωρε παρέστης, τώ σώ Δεσπότη αγαλλόμενος.

Ιδείν κατηξιώθης τών αγαθών, τήν πηγήν θεοφόρε Θεόδωρε, ως μετελθών, βίον ενθεώτατον αληθώς, καί τής τού κόσμου σχέσεως, διά πολιτείας ειλικρινούς, τόν νούν ελευθερώσας, καί Μάρτυς στεφηφόρος, γεγενημένος ώφθης άριστος.

Ρημάτων σου ο φθόγγος δώρον Θεού, επί πάσας η κούσθη πανεύφημε, οια βροντή, τάς τής οικουμένης εσχατιάς, ως ποταμοί δέ βρύουσι, τών σών διδαγμάτων αι διδαχαί, Θεόδωρε διό σε, ως θείον θεηγόρον, νύν επαξίως μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον

Ωράθης ώ Παρθένε Μήτηρ Θεού, υπέρ φύσιν τεκούσα εν σώματι, τόν αγαθόν, Λόγον εκ καρδίας τής εαυτού, όν ο Πατήρ ηρεύξατο, πάντων πρό αιώνων ως αγαθός, ό νύν καί τών σωμάτων, επέκεινα νοούμεν, εικαί τό σώμα περιβέβληται.

Ο Ειρμός

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξια, ρχίαι μεγαλύνουσιν».

Eξαποστειλάριον τών Μαρτύρων

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Τούς ουρανούς αστέρες, κατακοσμούσιν Οικτίρμον, τήν εκκλησίαν Μηνάς δέ, Bίκτωρ, Βικέντιος κοσμεί, καί Στεφανίς, δι’ ών σώσον, ημάς τούς σέ ανυμνούντας.

Τού Οσίου

Υπέρ τών θείων εικονων, υπέμεινας πάσαν θλίψιν, βασάνους καί εξορίας, διό διπλούν καί τό στέφος, εκ δεξιάς τού Υψίστου, εδέξω Όσιε Πάτερ.

Θεοτοκίον

Εν σοί πανάχραντε Κόρη, εθεωρήθησαν όντως, αι τού Κυρίου πορείαι, καί τούς βροτούς οδηγούσιν, ένθα χορείαι Αγγέλων, καί πάντων Αγίων δήμοι.

Εις τόν Στίχον τά στιχηρά τής Οκτωήχου.

Είτα λέγομεν.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Καί ψάλλομεν τό παρόν ιδιόμελον Ήχος β’.

Δεύτε φίλαθλοι τήν τρισαυγή τών Μαρτύρων Τιμήσωμεν χορείαν, Μηνάν τε καί Bίκτωρα καί Βικέντιον, ότι αίματα έδωκαν, καί ωνήσαντο τήν αιώνιον ζωήν, διό καί καρτερικώς αντέλεγον τώ εφευρετή τών κακών, Ου προκρίνομεν τά φθαρτά τών αφθάρτων, ού στρατευόμεθα βασιλεί θνητώ γηϊνω, αλλά τώ ζώντι βασιλεί στρατευόμεθα, τώ αεί βοώντι τοίς πιστοίς, Ο πιστεύων εις εμέ κάν αποθάνη ζήσεται.

Δόξα... Ήχος α’ Ανατολίου

Τόν αριστέα τού Χριστού, Mηνάν τόν αοίδιμον, συνελθόντες οι πιστοί, εγκωμίοις μαρτυρικοίς, καί ωδαίς πνευματικαίς ευφημήσωμεν, Ούτος γάρ τόν πρός εχθρούς αοράτους πόλεμον υπελθών, καί νομίμως αθλήσας, αξίως τό τής νίκης βραβείον εδέξατο, Καί νύν εν ουρανοίς μετ’ Αγγέλων, χορεύων τήν ακατάλυτον χορείαν, αιτείται τή οικουμένη ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Φωτός ενδιαίτημα Αγνή, μόνη εχρημάτισας, τού εκ Πατρός αναλάμψαντος, όθεν κραυγάζω σοι, Τήν εσκοτισμένην, ψυχήν μου τοίς πάθεσι, φωτί τών αρετών καταφαίδρυνον, καί εν σκηνώμασι, φωτεινοίς σου κατασκήνωσον, εν ημέρα τής κρίσεως Άχραντε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σφαγήν σου τήν άδικον Χριστέ, η Παρθένος βλέπουσα, οδυρομένη εβόα σοι, Τέκνον γλυκύτατον, πώς αδίκως πάσχεις; πώς τώ ξύλω κρέμασαι, ο πάσαν γήν κρεμάσας τοίς ύδασι; Μή λίπης μονην με, ευεργέτα πολυέλεε, τήν μητέρα, καί δούλην σου δέομαι.

Καί τά λοιπά τού Όρθρου, καί απόλυσις.