ΤΗ ΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Παύλου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, τού Ομολογητού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ’

Έδωκας σημείωσιν

Παύλος ο θεσπέσιος, σέ μιμητήν προχειρίζεται, ομωνύμως καλούμενον, καί τρόποις κοσμούμενον, τοίς αυτού Παμμάκαρ, καί θεοσεβεία, καί τή ανδρεία τής ψυχής, καί καρτερία τών περιστάσεων, καί ζήλω πυρακτούμενον, Ορθοδοξίας υπέρμαχε, ώ καί νύν συνδεδόξασαι, ουρανίοις σκηνώμασιν.

Άρειον τόν άθεον, καί δυσσεβή Μακεδόνιον, ταίς στερραίς τών δογμάτων σου, νευραίς απηγχονιδιδασας, τώ ορθώ δέ λόγω, τής σκαλίας, τών Ορθοδόξων τήν πληθύν, Ιερομύστα μάκαρ εστήριξας, διό σου τήν υπέρλαμπρον, ομολογίαν δεξάμενος, βασιλείας ανέδειξε, κοινωνόν ο Φιλάνθρωπος.

Δρόμον εκτελέσαντα, σέ καί τήν πίστιν τηρήσαντα, ιεράρχα μακάριε, Χριστός εστεφάνωσε, τώ λαμπρώ στεφάνω, τής δικαιοσύνης, καί κατελάμπρυνε τήν σήν, ομολογίαν αξιοθαύμαστε, διό τήν επουράνιον, κληρονομίαν δεξάμενος, τόν Σωτήρα δυσώπησον, υπέρ τών ανυμνούντων σε.

Παύλε παμμακάριστε, ομολογίας επώνυμε, τών θερμώς ευφημούντων σε, προστάτης γενόμενος, εκ παντός κινδύνου, πάσης αμαρτίας καί καταιγίδος τών παθών, καί τυραννίδος Πάτερ διάσωσον,ως Μάρτυς γάρ αήττητος, καί Ιεράρχης ευπρόσδεκτος, παρρησίαν σύ κέκτησαι, πρός Χριστόν τόν Θεόν ημών.

Δόξα... Ήχος α’ Γερμανού

Αρχιερατικήν στολήν ενδυσάμενος, Όσιε Πάτερ, τόν ομώνυμον Παύλον εζήλωσας, διωγμούς υπομείνας καί περιστάσεις, καί εν τοίς σοίς οικείοις πόνοις, τά βλάσφημα δόγματα Αρείου κατέβαλες, παθών γάρ υπέρ τής ανάρχου, καί ομοουσίου Τριάδος, τόν δυσσεβή καί πνευματομάχον καθείλες Μακεδόνιον, καί τήν ορθόδοξον πάσι τρανώσας πίστιν, τοίς αϋλοις συναυλίζη Αγγέλοις, μεθ' ών καί νύν ικέτευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον αυτόμελον

Τών ουρανίων ταγμάτων τό αγαλλίαμα, τών επί γής ανθρώπων, κραταιά προστασία, άχραντε Παρθένε, σώσον ημάς, τους εις σέ καταφεύγοντας, ότι εν σοί τάς ελπίδας μετά Θεόν, Θεοτοκε ανεθέμεθα.

Η Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Υπέρ ημών ο Υιός σου παθείν ηνέσχετο, ίνα τώ τούτου πάθει, τήν απάθειαν πάσι, παράσχη Θεοτόκε, όθεν αύτόν, καθικέτευε πάντοτε, παθών παντοίων με ρύσασθαι, καί ψυχής, καί τού σώματος Πανύμνητε.

Εις τόν Στίχον Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος β’ Bυζαντίου

Ασκήσεως τό πέλαγος διαπλέων, τής εγκρατείας αύρα, τό τών παθών κλυδώνιον εξέφυγες Όσιε, όθεν τή ομωνυμία φερωνυμήσας τού θείου Παύλου, διωγμούς υπήνεγκας καί περιστάσεις, κακουχούμενος εν ταίς τών αιρετιζοντων γλωσσαλγίαις, Διό Αρείου κατέβαλες τά δόγματα, καί Νεστορίου τάς αιρέσεις τρεψάμενος, τής Εκκλησίας Χριστού, ώφθης ζηλωτής, Αυτόν ικέτευε, Ιεράρχα μακάριε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Ότε, εκ τού ξύλου σε

Ώσπερ, εν λιμένι προσδραμών, υπό τήν αγίαν σου σκέπην, Παρθενομήτορ αγνή, δέομαι σπλαγχνίσθητι, μή απορρίψης με, αλλά ρύσαι τόν δούλόν σου, τής νύν επελθούσης, θλίψεως ώς έχουσα, τό συμπαθές φυσικόν, Μήτερ τού Θεού τού υψίστου,πάντοτε πρεσβεύουσα σώζε, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Βότρυν, η τεκούσα τής ζωής, τόν αγεωργήτως εν μήτρα σού εκβλαστήσαντα, ξύλω ως εώρακας, τούτον κρεμάμενον, θρηνωδούσα ωλόλυζες, καί έκραζες, Τέκνον, γλεύκος εναπόσταξον, δι' ού η μέθη αρθή, πάσα τών παθών Ευεργέτα, δι' εμού τής σέ τετοκυίας, σού τήν ευσπλαγχνίαν ενδεικνύμενος.

Απολυτίκιον

Ήχος γ' Αυτόμελον

Θείας πίστεως ομολογία, άλλον Παύλόν σε τή Εκκλησία, ζηλωτήν εν ιερεύσιν ανέδειξε, Συνεκβοά σοι καί Άβελ πρός Κύριον, καί Ζαχαρίου τό αίμα τό δίκαιον, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν τού Ψαλτηρίου, αναγινώσκομεν τούς Κανόνας τής Όκτωήχου, είτα τού Αγίου τούτον, ού η Ακροστιχίς.

Τόν μυσταγωγόν Παύλον υμνώ προφρόνως.

Ποίημα Θεοφάνους

Ωδή α' Ήχος δ'

«Aνοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι,φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος,ταύτης τά θαύματα».

Τής πίστεως έρεισμα, τής Εκκλησίας διδάσκαλον, καί στύλον ακράνδαντον ομολογίας σε, καί πολύφωτον, τής χάριτος φωστήρα, καί στόμα πυρίπνοον, Παύλε κηρύττομεν.

Ο Παύλος ο μέγιστος, τής οικουμένης ο ήλιος, Τρισμάκαρ προβάλλεται, σέ Παύλον δεύτερον, ως πύρ φλέγοντα, ευτόνως τάς αιρέσεις, καί πέλεκυν κόπτοντα, τήν αθεότητητα.

Νομίμως ηγώνισαι, προκινδυνεύων θεσπέσιε, τού θείου κηρύγματος, ως Ιεράρχης πιστός, καί κατέπνιξας, νευραίς τών σών δογμάτων, ως θήρα τόν Αρειον, τόν ματαιόφρονα.

Θεοτοκίον

Μαρίαν τήν άχραντον, δεύτε υμνήσωμεν άπαντες, τήν μόνην κοσμήσασαν, τήν ανθρωπότητα, τήν κυήσασαν, Θεόν σεσαρκωμένον, Παρθένον τε μείνασαν, αδιαλώβητον.

Ωδή γ'

«Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον».

Υιοθετηθείς χάριτι θεία, τόν φύσει Υιόν Μονογενή, εις κτίσιν ού κατήγαγες, τόν τώ Πατρί συνάναρχον, Παύλε τοίς Παύλου δόγμασι, τού θεοφόρου επόμενος.

Στόματι καί γλώσση καί καρδία, σοφίαν καί δύναμιν Θεού, καί Λόγον ενυπόστατον, σύ τόν Χριστόν εκήρυξας, Παύλε θεόφρον Όσιε, τόν δυσμενή φαυλίσας Άρειον.

Τής υπερουσίου εξουσίας, τό Πνεύμα τό Άγιον Θεού, δι' ού θεοποιούμεθα, κρίσει δικαία Πάνσοφε, φύσει Θεόν εδίδαξας,καί παντουργόν καί παντοδύναμον.

Θεοτοκίον

Ανάρχου Γεννήτορος ό Λόγος, ο πάσης ανώτερος αρχής, αρχήν νύν σωματούμενος, εκ σού Αγνή εδέξατο, καί υπό χρόνον γέγονεν, ο χρόνων πάντων υπέρτερος.

Κάθισμα

Ήχος πλ. δ' Τήν Σοφίαν

Ως τού σκεύους υπάρχων τής εκλογής, καί ομώνυμος Πάτερ καί μιμητής, κινδύνους υπέμεινας, καί διωγμούς υπέρ πίστεως, καί ως αυτός τήν Ρώμην, κατέλαβες Όσιε, πανταχού κηρύσσων, Τριάδος τό ομότιμον, όθεν καί τόν δρόμον, εν Αρμενία τελέσας, αξίως απείληφας, εκ Κυρίου τόν στέφανον, καταισχύνας τόν Άρειον, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Δόγμα ένθεον επικρατύνας, ρήμα άθεον εξοστρακίσας, Παύλε θεόφρον κατήσχυνας Άρειον, τώ γάρ Πατρί τόν Yιόν ομοούσιον, ανακηρύξας πιστούς εβεβαίωσας, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Θείας φύσεως ούκ εχωρίσθη, σάρξ γενόμενος εν τή γαστρί σου, αλλά Θεός ενανθρωπήσας μεμένηκεν, ο μετά τόκον Μητέρα Παρθένον σε, ως πρό τού τόκου φυλάξας πανάμωμον, μόνος Κύριος, Αυτόν εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η αμίαντος Αμνάς τού Λόγου, η ακήρατος Παρθενομήτωρ, εν τώ Σταυρώ θεασαμένη κρεμάμενον, τόν εξ αυτής ανωδίνως βλαστήσαντα, μητροπρεπώς θρηνωδούσα εκραύγαζεν, Οίμοι! Τέκνον μου, πώς πάσχεις θέλων ρύσασθαι, παθών τής ατιμίας τόν άνθρωπον;

Ωδή δ’

«Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Γέρας πολυτίμητον σή κορυφή, τής ομολογίας τόν στέφανον, ως νικηφόρω, ζωηφόρω δεξιά, ο πλαστουργός επέθηκε, Παύλε θεοφάντορ μακάριε.

Ώσπερ προηγώνισαι τών ευσεβών, Πάνσοφε δογμάτων απείληφας, τάς αντιδόσεις, νύν τού ξύλου τής ζωής, τετυχηκώς Μακάριε, Παύλε θεοφάντορ θεσπέσιε.

Γήν τήν επουράνιον χοροβατείν, ήν πόδες πραέων χορεύουσι, κατηξιώθης, ως λαμπρός αγωνιστής, τής αληθείας πάντιμε, Παύλε γεγονως καί υπέρμαχος.

Θεοτοκίον

Ο μοουσιότητι τή τού Πατρός, Σώτερ ως Υιός καθορώμενος, εκ τής Παρθένου, ομοούσιος ημών, σωματωθείς γεγέννησαι, σώσαι βουληθείς τό ανθρώθινον.

Ωδή ε'

«Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, τήν ειρήνην βραβεύουσα».

Νομήν τής αιρέσεως, καί σηπεδόνα έστησας, βαλών δραστικώτατον θεόφρον, φάρμακον Πάτερ ομολογίαν τήν σήν, καί τών σών δογμάτων τό λαμπρόν, νού τε καθαρότητα, καί τόν ζήλον τόν ένθεον.

Πλουσίως εκκέχυται, η τού Αγίου Πνεύματος, χάρις σού τοίς χείλεσι Παμμάκαρ, πρόμαχον όντως ορθοδοξίας στερρόν, ευρούσά σε καί προασπιστήν, όθεν κατεφώτισας, Ορθοδόξων συστήματα.

Αρείου τό άθεον, Μακεδονίου βλάσφημον, Παύλε θεοπνεύστων σου δογμάτων, καί διδαγμάτων εκσφενδονίσας πλοκαίς, Δαυίδ ως αλλόφυλον τό πρίν, τούτους απηγχόνισας, καί στερρώς κατεδίκασας.

Θεοτοκίον

Υπάρχων αιώνιος, νύν υπό χρόνου γέγονε, σάρκα προσλαβόμενος Παρθένε, έμψυχον έννουν, Λόγος ο άναρχος, εκ σού απειρόγαμε Αγνή, πάσι τοίς υμνούσί σε, τήν ειρήνην δωρούμενος.

Ωδή ς'

«Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με καταιγίς, πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ως Θεός, εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Λαλήσας εις ύψος βλασφημίαν, καί τόν Υιόν καί Λόγον, τού Θεού ο Άρειος εις κτίσιν, καταγαγών υπό σού ο δείλαιος, θεοφόρε κατακέκριται.

Ο άνους καί άθεος καί άφρων, ο αθετήσας Πάτερ, Μακεδόνιος τό θείον Πνεύμα, διά τής σής καρτεράς ενστάσεως, θεοφάντορ καταβέβληται.

Νεκρούται συρόμενος ως όφις, τοίς ζωτικοίς σου λόγοις, προσβαλών αιρέσεων τό στίφος, Άρχιερεύ, τού Θεού πανόλβιε, θεορρήμον Ιερώτατε.

Θεοτοκίον

Υμνούμεν Παρθένε Θεομήτορ, τόν υπέρ φύσιν τόκον, καί τήν σήν αμόλυντον αγνείαν, καί γάρ εν σοί, θαυμαστώς συνέδραμε, παρθενία, τόκος άφθορος.

Κοντάκιον

Ήχος β’ Τά άνω ζητών

Αστράψας εν γή, ως άστρον ουρανόφωτον, τήν καθολικήν φωτίζεις Εκκλησίαν νύν, υπέρ ής καί ήθλησας, τήν ψυχήν σου Παύλε προθέμενος, καί ως Ζαχαρίου καί Άβελ τρανώς, βοά σου τό αίμα πρός Κύριον.

Ο Οίκος

Ο μολογίας στύλος υπάρχεις, καί ομώνυμος Παύλου τού φωστήρος τής γής, ομότροπός τε καί σύναθλος, τά στίγματα τού Ιησού βαστάζων εν τώ σώματι, Παύλε ιερομύστα, καί εν αυτοίς εντρυφών, καί καυχώμενος πάντοτε, ενώπιον βασιλέων κακοδόξων ώφθης ιστάμενος, καί μή πτοούμενος, μάλλον δέ δυναμούμενος, όθεν τρανώτερον βοά σου τό αίμα πρός Κύριον.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ς' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Παύλου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τού Ομολογητού.

Στίχοι

· Τήν εις φάρυγγα Παύλος αυχών αγχόνην,

· Λύει φάρυγξι ρευμάτων τήν αγχόνην.

· Ούνεκα ωμολόγει Παύλος Θεόν, άγχεται έκτη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής μετά φιλανθρωπίας κατενεχθείσης κόνεως, επί Λέοντος τού Μεγάλου.

Στίχοι

· Φλέγειν απειλείς, αλλά πάλιν ού φλέγεις,

· Οργή κεράσας μακροθυμίαν Λόγε.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Λουκά.

Στίχοι

· Αρεστά, Λουκά, τώ Θεώ πράξας Λόγω.

· Τής ευαρέστων εκθανων μοίρας γίνη.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Παύλος, ο διά Χριστόν Σαλός, εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Υποκριθείς ο Παύλος εν γή μωρίαν,

· Χορώ θανων σύνεστι τών θεοφρόνων.

Μνήμη τών Οσίων πατέρων ημών Αβραάμ τού εν Χοτίνη, καί Λουκά τού εν τώ σπηλαίω Ρώσσων.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ’

«Ουκ ελάτρευσαν τή κτισει οι θεόφρονες, παρά τόν κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί».

Μεταβέβηκας θεόφρον πρός ουράνια, Παύλε σκηνώματα, καί προσπελάσας Θεώ, μεθέξει Θεούμενος, ένθεος γέγονας, ψάλλων Όσιε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Νουθετούμενοι σοίς λόγοις διδασκόμεθα, Παύλε πανεύφημε, ως εν ηλίοις τρισίν, αμέριστον άτμητον, σέβειν θεότητα, ή καί ψάλλομεν, Ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ως πανίερος η θεία καί θεάρεστος, ομολογία σου, ως γάρ χρυσός καθαρθείς, Θεώ προσενήνεξαι, θύμα ευπρόσδεκτον, αγαλλόμενος, τή εκμιμήσει Όσιε, τών παθών τών τού Σωτήρος.

Θεοτοκίον

Πάσι πρόξενος ανθρώποις εναπέφηνας, θείας λυτρώσεως, τόν Λυτρωτήν τού παντός, τεκούσα Πανάμωμε, ώ πάντες ψάλλομεν, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η’

«Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν, Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ρέουσι πηγαί τών σών δογμάτων, καί πάσαν τήν Εκκλησίαν καταρδεύουσι, σώ δέ Πάτερ αίματι, πάντας καθηγίασας, τούς ορθοδόξω πίστει σοι, ακολουθήσαντας, καί Κύριον υμνείτε βοώντας, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Όρμω γαληνώ σύ προσωρμίσθης, τού βίου τάς τρικυμίας απωσάμενος, είχες γάρ ιθύνοντα, πάσαν τήν πορείαν σου, τόν κυβερνήτην Κύριον, Παύλε πανόλβιε, τόν νεύματι τά πάντα ποιούντα, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Τριαδικόν

Φώς τό τριλαμπές τής υπερθέου, Τριάδος εν σοί σκηνώσαν φώς σε δεύτερον, έδειξε φωτίζοντα, δήμον μέν ορθόδοξον, αιρετικήν δέ φάλαγγα, Πάτερ αμβλύνοντα, καί Κύριον υμνείτε βοώντα, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ρήσεις Προφητών ακολουθούντες, Παρθένε σέ Θεοτόκον καταγγέλλομεν, τέτοκας παιδίον γάρ, πάντων αρχαιότερον, Εμμανουήλ καλούμενον, ώ καί κραυγάζομεν, Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ’

«Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι, λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν τής Θεομήτορος, καί βοάτω, Χαίροις παμμακάριστε, θεοτόκε αγνή αειπάρθενε».

Όλον εμαυτόν, προσάγω θεσπέσιε, τή θεία σκέπη σου, ως Ιερομάρτυς δέ,τήν εξουσίαν λύειν τά πταίσματα, παρά Χριστού δεξάμενος, εμών σφαλμάτων σειράς, διαρρήξας, σώσόν με πρεσβείαις σου, καί τώ θείω φωτί καταλάμπρυνον.

Νέος πεφηνώς, τώ ζήλω πυρούμενος Παύλος πανάριστε, τών εν Παραδείσω νύν, αρρήτων λόγων Πάτερ ακήκοας, ως κοινωνός τών τρόπων γάρ, τής αναρρήσεως, συμμετέσχες, στέφανον δεξάμενος, βασιλείας Χριστού ευπρεπέστατον.

Ως τις αριστεύς, εφάνης κατήγορος, πάσης αιρέσεως, τής ορθοδοξίας δέ, Ιερομάρτυς θείος συνήγορος, μαρμαρυγαίς τής χάριτος, ηγλαϊσμένος σαφώς, καί τή αίγλη, Παύλε παναοίδιμε, τής ακτίστου Τριάδος λαμπόμενος.

Θεοτοκίον

Σάρκα τήν εκ σού, ο Λόγος Πανάμωμε περιεβάλετο, σεσωματωμένος δέ, συνανεστράφη κόσμω ως εύσπλαγχνος, μεμενηκώς ουκ έλαττον, ως πρίν ασώματος, καί τον πάλαι, πάντας τυραννήσαντα, θεϊκή δυναστεία Κατέβαλεν.

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Τόν Παύλον εκμιμούμενος, τόν κήρυκα τής πίστεως, τής ανωτάτης σοφίας, τά δόγματα κατασπείρας, πάσας αιρέσεις ήμβλυνας, Ιεραρχών αγλάϊσμα, Παύλε Μακαριώτατε, διό καί στύλος εφάνης, ορθοδοξίας θεόφρον.

Θεοτοκίον

Θεόν σαρκί όν έτεκες, Μαρία Θεονύμφευτε, υπέρ ημών εκδυσώπει, τών σε υμνούντων εκ πόθου, καί σήν εικόνα Τιμώντων, καί τού Υιού σου Πάναγνε, κολάσεως λυτρώσασθαι, καί αναγκών αιωνίων, τούς σοί θερμώς εγκειμένους.

Εις τόν Στίχον, τά Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος βαρύς Ανατολίου

Ενέκυψας εις τά βάθη τού Πνεύματος, ως επί γής ασάρκως βιώσας, κακείθεν αντλήσας τόν πλούτον τής θείας γνώσεως, ορθοδοξίαν ανθρώποις επήγασας, διδασκαλίαις σου, Όσιε Πάτερ.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ουκέτι κωλυόμεθα

Τεκούσα τόν Δεσπότην μου κατά σάρκα, εξουσίας με, καί δουλείας τού αλλοτρίου λύτρωσαι Δέσποινα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τώ ξύλω προσπαγέντα σε εκουσίως, ως εώρακεν η Πανάμωμος, θρηνωδούσα ύμνει τό κράτος σου.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, καί Απόλυσις.