ΤΗ Ε’ ΤΌΥ ΑΥΤOΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Γαλακτίωνoς καί Επιστήμης.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις το, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν τρία Στιχηρά Προσόμοια τών Αγίων.

Ήχος πλ. δ'

Ωτού παραδόξου θαύματος

Γάλακτι τραφείς ασκήσεως, διά βασάνων πολλών, Γαλακτίων καί θλίψεων, εις Χριστού κατήντησας, ηλικίαν γενόμενoς, δεκτή θυσία, τέλειον σφάγιον, τή αυθαιρέτω ορμή πανόλβιε. Ώ τής εδραίας σου, καί βεβαίας πίστεως! δι' ής Θεού, έτυχες Θεούμενος, νύν τελεώτερον.

Επιστημόνως εζήτησας, τών αγαθών τήν πηγήν, ορεκτών τό ακρότατον, ταίς αυτού λαμπρότησι,καί ψυχήν καί διάνοιαν, καταυγασθείσα Θεομακάριστε, καί καθελούσα στερραίς ενστάσεσι, τόν πολυμήχανον, καί αρχαίον δράκοντα, Μοναζουσών, θείον εγκαλλώπισμα, Μάρτυς πολύαθλε.

Δύο φωστήρες υπέρλαμπροι, Ανατολής νοητής, ανατέλλουσι χάριτι, καί τήν κτίσιν άπασαν, ευσεβώς καταυγάζουσιν, υπερβαλλούσαις άθλων λαμπρότησι, καί ιαμάτων, θείοις πυρσεύμασιν, ών τήν υπέρφωτον, εορτήν γεραίροντες, τόν δι' αυτών, πάντας αγιάζοντα, Χριστόν δοξάσωμεν.

Δόξα… Καί νύν... Θεοτοκίον

Δεύρο ψυχή μου στενάζουσα, καί τών δακρύων κρουνούς, εκ καρδίας πηγάζουσα, τή Παρθένω βόησον, καί Μητρί τού Θεού ημών. Διά τό πλήθος τών οικτιρμών σου Αγνή, τής φοβεράς μιε ρύσαι κολάσεως, καί κατασκήνωσον, ένθα η ανάπαυσις, καί η χαρά, η διαιωνίζουσα, καί η απόλαυσις.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ω τού παραδόξου θαύματος! ώ μυστηρίου φρικτού! ώ φρικτής εγχειρήσεως! η Παρθένος έλεγεν, εν Σταυρώ σε ως έβλεψεν, εν μέσω δύο ληστών κρεμάμενον, όν ανωδίνως φρικτώς εκύησεν. Έκλαιε λέγουσα, Οίμοι Τέκνον φίλτατον! πώς ο δεινός, δήμος καί αχάριστος, Σταυρώ προσή λωσεν.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Καί τά λοιπά τού Εσπερινού, καί Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, λέγονται οι κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων ο παρών.

Ωδή α’ Ήχος πλ. β'

«Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν».

Τούς ανεσπέρους φωστήρας τούς λογικούς, ουρανούς τούς λάμψαντας, υπέρ ήλιον εν γή, τού Χριστού τούς θείους Αθλητάς, εν ωδαίς πνευματικαίς πίστει τιμήσωμεν.

Ελληνικής από ρίζης στειρωτικής, ευθαλής εβλάστησας θεοδώρητος βλαστός, Γαλακτίων κόσμω τούς καρπούς, προβαλλόμενος τής σής ατρέπτου πίστεως.

Επιστημόνως τήν πίστιν τήν πρός Χριστόν, εκζητούσα έδραμες, πρός επίγνωσιν αυτού, καί τυχούσα θείας δωρεάς, Επιστήμη νυμφικώς τούτω νενύμφευσαι.

Θεοτοκίον

Κατεποντίσθην ο τάλας εν τώ βυθώ, τών πολλών μου πράξεων, καί πρός σέ τήν αγαθήν, καταφεύγω Μήτερ τού Θεού, δός μοι χείρα βοηθείας καί διάσωσον.

Ωδή γ’

«Ούκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ό Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα,τής ομολογίας σου».

Εφέσει κρείτονος ζωής, καί τρυφής ανεκφράστου, τών φθαρτών υπερείδες, καί ρευστών πάντα τερπνά, σύν Επιστήμη Χριστώ Γαλακτίων, ευπειθώς επόμενος.

Ρυσθέντες βρόχων σαρκικών, καί παθών πολυπλόκων, εν ασκήσει τώ πόθω, συνεδέθητε Χριστού, θυσία δέ καθαρά, εν αθλήσει, τούτω προσηνέχθητε.

Τώ θείω πόθω τού Χριστού, αρνησάμενοι κόσμον,συνεδέθητε μάλλον, τώ Πνεύματι Αθληταί, καί διά πόνων πολλών, βασιλείας,θείας ηξιώθητε.

Θεοτοκίον

Ουκ έστιν όστις πρός τήν σήν, καταπέφευγε σκέπην, καί ουκ έτυχε Κόρη, τών πολλών σου οικτιρμών, διό δέομαι τής σής, όπως τύχω, Κόρη αντιλήψεως.

Κάθισμα Ήχος δ’

Ταχυ προκατάλαβε

Ασκήσει λαμπρύνας σου, τό οπτικόν τής ψυχής, ακτίσιν αθλήσεως, φωταγωγείς τούς πιστούς, Γαλακτίων μακάριε, όθεν σου τήν αγίαν, καί φωσφόρον ημέραν, πίστει επιτελούμεν, ευσεβώς σοι βοώντες. Ως έχων παρρησίαν πρός Χριστόν, πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Δόξα… Καί νύν... Θεοτοκίον

Παρθένε πανάμωμε, τόν υπερούσιον, Θεόν η κυήσασα, σύν Ασωμάτοις αυτόν, απαύστως ικέτευε, άφεσιν τών πταισμάτων, καί διόρθωσιν βίου, δούναι ημίν πρό τέλους, τοίς εν πίστει καί πόθω, υμνούσί σε κατά χρέος, μόνη Πανύμνητε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σταυρώ σε υψούμενον, ως εθεάσατο, η άχραντος Μήτηρ σου, Λόγε Θεού μητρικώς, θρηνούσα εφθέγγετο. Τί τό καινόν καί ξένον, τούτο Υιέ μου θαύμα; πώς η ζωή τών όλων, ομιλεί τώ θανάτω; ζωώσαι τούς τεθνεώτας, θέλων ως εύσπλαγχνος.

Ωδή δ’

«Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, έν Κυρίω εορτάζουσα».

Θεού σε πρόνοια, βλαστόν ανέδειξε, στειρευούσης νηδύος τών αρετών, τούς καρπούς πληθύνοντα, καί καρποφόρον δεικνύντα, παραινέσεσι τήν σύζυγον.

Χριστόν επόθησας, κόσμον εμίσησας, κατεφρόνησας πλούτου, δόξης, τρυφής, καί τιμής ηλόγησας, φθαρτών τά άφθαρτα σοφώς, αλλαξάμενος πανόλβιε.

Χριστού τοίς ίχνεσι, κατηκολούθησας, ακλινώς Γαλακτίων σύν τή σεπτή, Επιστήμη ένδοξε, διό καί δόξης παρ' αυτού, καί στεφάνων κατηξίωσαι.

Θεοτοκίον

Ναόν εμόλυνα, κακώς τού σώματος, Παναγία Παρθένε τό καθαρόν, Θεού οικητήριον, κάθαρον ρύπου με παντός, τών παθών μου ταίς πρεσβείαις σου.

Ωδή ε’

«Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον».

Τώ θείω φέγγει καταυγασθείς, καί τής απαθείας καλλοναίς, περιλαμφθείς Γαλακτίων σοφέ, έπεισας αγνεύειν σύν σοί τήν σύζυγον, ζυγόν ανελομένην, τόν ελαφρόν τού Χριστού.

Πυρί πυρούμενοι πειρασμών, πύρ φιληδονίας καί πυράν, πολυθεϊας εσβέσατε, άμφω τά συμφέροντα συμφρονήσαντες, εν πόνοις πολυτρόποις, ψυχής καί σώματος.

Νόμω πειθόμενοι τού Θεού, άραντες επ' ώμων τόν σταυρόν, είλεσθε βίον τόν άμεμπτον, καί διπλοίς στεφάνοις κατεκοσμήθητε, ασκήσει καί νομίμοις, άθλοις εκλάμψαντες.

Θεοτοκίον

Ηλίου όχημα φωτεινόν, κάθαρον τόν ρύπον τής ψυχής, καμού τού δούλου σου δέομαι. τάχυνον τήν χάριν τής ευσπλαγχνίας σου, καί ίασαι νοσούντα, Κόρη Θεόνυμφε.

Ωδή ς’

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ εύδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Τού βίου τό βίαιον, βδελυξάμενοι σαφώς, είλεσθε βίον άμεμπτον, ως βιασταί τής φύσεως καί διπλοίς, εν άθλοις προλάμψαντες, διττοίς τοίς στεφάνοις κατεκοσμήθητε.

Σωμάτων διάστασιν, υποστάντες τών ψυχών, ενώσει διά πίστεως, ασάρκους πρίν καθείλετε δυσμενεϊς, αύθις ορωμένους δέ, κατεβάλετε, σθένει θείου Πνεύματος.

Νομίμως ηρίστευσαν, Γαλακτίων ό κλεινός, καί η θεόφρων σύζυγος, Επιστήμη ανδρείως καί καρτερώς, αυτών ταίς δεήσεσι, τά ελέη σου Λόγε πάσι δώρησαι.

Θεοτοκίον

Αγάθυνον Δέσποινα, τήν ψυχήν μου εν πολλοίς, κεκακωμένην πταίσμασι, καί τόν δοτήρα πάντων τών αγαθών, Θεόν καθικέτευε, βασιλείας τής άνω αξιώσαί με.

Κοντάκιον Ήχος β’

Τά άνω ζητών

Μαρτύρων Χριστού, τοίς δήμοις ηριθμήθητε, αγώσι στερροίς, φαιδρώς αγωνισάμενοι, Γαλακτίων ένδοξε, σύν συζύγω σεπτή καί συνάθλω σου, Επιστήμη, τώ μόνω Θεώ, πρεσβεύοντες άμφω υπέρ πάντων ημών.

Ο Οίκος

Τόν γενναίον εν Μάρτυσι Γαλακτίωνα, εν ασμάτων ωδαίς ευφημήσωμεν, σύν τή πανευκλεεί συζύγω, τή φερωνύμω Επιστήμη ούτοι γάρ καθείλον τού εχθρού τό φρύαγμα, καί ειδώλων τό άθεον ήλεγξαν, τήν δέ πίστιν Χριστού ανεκήρυξαν. Διό περιφανώς λαβόντες παρ' αυτού, τούς στεφάνους τής αφθαρσίας, απαύστως πρεσβεύουσιν υπέρ πάντων ημών.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Ε’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Γαλακτίωνος καί Επιστήμης.

Στίχοι

· Ασυνδυάστους συζύγους κτείνει ξίφος,

· Τήν ψυχικήν σύζευξιν ηγαπηκότας.

· Τμήθη Επιστήμη Γαλακτίων τ' ενί πέμπτη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Αποστόλων εκ τών Εβδομήκοντα Ερμά, Πατρόβα, Λίνου, Γαϊου καί Φιλολόγου.

Στίχοι

· Ερμάς, Πατρόβας καί Γάϊος τρείς άμα,

· Απόστολοι θνήσκουσιν, οις τριάς φίλη.

· Καθείς, Ιησούς γνώσεως θείας λίνον,

· Ζωγρεί σε, Λίνε, καί μεθιστά τού βίου.

· Φιλόλογος φιλών σέ τόν Θεόν Λόγον,

· Πληροί λόγους σούς, καί θανων σύνεστί σοι.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Δομνίνος πυρί τελειούται.

Στίχοι

· Ανασκοπών πύρ τής γεέννης Δομνίνος,

· Τό τή δε πύρ έφριττεν ούμενουν όλως.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Τιμόθεος, Θεόφιλος καί Θεότιμος, πυγμαίς τελειούνται.

Στίχοι

· Τόν Τιμόθεον, καί συναθλητάς δύω

· Κτείνουσι πυγμαί, καί Θεός τιμά Λόγος.

Τή αυτή ημέρα, ό Άγιος Δωρόθεος, θηρίοις εκδοθείς, τελειούται.

Στίχοι

· Ο Δωρόθεος εκδοθείς τοίς θηρίοις,

· Δώρον προσήχθη τώ Θεώ προσδεκτέον.

Τή αυτή ημέρα, οι άγιοι Ευψύχιος καί Καρτέριος,τά αιδοία τμηθέντες, τελειούνται.

Στίχοι

· Αιδοία Καρτέριος εκτετμημένος,

· Σύν Ευψυχίω καρτεροψύχως φέρει.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Σιλβανός, εις μέταλλα βληθείς, τελειούται.

Στίχοι

· Εν τοίς μετάλλοις Σιλβανός βεβλημένος,

· Λείπει μέταλλα καί μεταλλάττει βίον.

Τή αυτή ημέρα, ό Άγιος Πάμφιλος, ξεσθείς καί φυλακισθείς τελειούται.

Στίχοι

· Φρουρά δαμασθείς, καί πρό τής φρουράς ξέσει,

· Διπλούν λάβοι Πάμφιλος εικότως στέφος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Γρηγορίου, Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, τού Ομολογητού.

Τή αυτή ημέρα ο Άγιος Αγαθάγγελος ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Χριστάγγελός τις ψήφος Αγαθαγγέλω

· Η τής τελευτής ψήφος ήν εκ τού ξίφους.

Μνήμη τού εν αγίοις πατρός ημών Ιωνά, αρχιεπισκόπου Νοβογοροδίας Ρώσσου τού θαυματουργού.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελεήσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ’

«Δροσοβολον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς Οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Δροσοβόλος υμάς χάρις η τού Πνεύματος, πανσόφως προσανέψυχε, πυρπολουμένους πειρασμών πυρί καί αλγεινών, ασκήσεως καί τών αικισμών, ούς εν αθλήσει καρτερώς, αύθις υπέστητε.

Τής αγνείας μέν τώ πόθω καί ασκήσεως, στέργετε τήν διάστασιν, εν ομονοία δέ ψυχής διά πίστεως στερράς, συνδούμενοι πρός αθλητικάς, αύθις ηνώθητε λαβάς, Οσιομάρτυρες.

Γαλακτίων ο πανένδοξος θεσπίσμασι, πειθήσας τού Παντάνακτος, τά θεσπίσματα ως ληρήματα τών δυσσεβών, ηγήσατο, όθεν ουρανών, τήν βασιλείαν εν Χριστώ κλήρον απείληφεν.

Θεοτοκίον

Υπερτέρα εχρημάτισας Πανάμωμε, τών νοερών Δυνάμεων, όν γάρ εκείνοι ου τολμώσιν όλως κατιδείν, αγκάλαις εβάστασας ταίς σαίς, χαριστηρίοις σε φωναίς, όθεν δοξάζομεν.

Ωδή η’

«Eκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς, Χριστέ μόνω τώ βούλεσθαι. Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Τού τής φύσεως πόθου φίλτρον θερμότερον, πρός Χριστόν εσχηκότες, σαρκί καί αίματι, όλω τώ νοί προσανέχειν απείπασθε, σχέσεως υλώδους, εμφρόνως αποστάντες.

Τής πρός σάρκα φιλίας ξένως διέστητε, τής αγνείας τώ φίλτρω θείως ηνώθητε, καί τή τού Χριστού αγάπη συνηρμόσθητε, κλέος συζυγίας, αζύγων μέγα θαύμα.

Βασιλείαν τήν άνω Μάρτυς θεσπέσιε, κατοικήσαι σπουδάζων, ταύτην κατέλαβες, αίμασι τοίς σοίς, Γαλακτίων ωνούμενος, σύν τή Επιστήμη, τή σή καλή συνάθλω.

Θεοτοκίον

Ώσπερ πύρινος θρόνος φέρεις Πανάμωμε, τόν εν κόλποις πατρώοις αναπαυόμενον, όν υπέρ ημών, Θεοτόκε ικέτευε, όπως αιωνίου, ρυσθώμεν καταδίκης.

Ωδή θ’

«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ παναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς σέ μακαρίζομεν».

Χριστού τώ πόθω θερμώς στομούμενοι, σχέσιν ψυχράν τού βίου καί τού φίλτρου τής φύσεως, καί δεσμούς τής σαρκός διερρήξατε, διά τήν εν Τριάδι μίαν θεότητα, Μάρτυρες δυάδος, υλικής υπεργενόμενοι.

Χοροίς Μαρτύρων, Παρθένων τάγμασιν, εν ουρανοίς χορεύων, καί φωτί αγαλλόμενος, σύν τή σή συζύγω Επιστήμη κακών, λύσιν ημίν βραβεύεις, νίκας τώ Άνακτι, κόσμω Γαλακτίων, ειρήνην καί μέγα έλεος.

Στερρώς εν πίστει εις έν ενούμενος, πανευκλεώς ο θείος Γαλακτίων ο πάνσοφος, καί τή σεμνή Επιστήμη συνδούμενος, συνήθλησε γενναίως, τούτων δεήσεσιν, οίκτειρον ημάς Λόγε Θεού, ώς υπεράγαθος.

Θεοτοκίον

Φωναίς υμνούμεν χαριστηρίοις σε, οι διά σού τυχόντες αληθώς τής Θεώσεως, καί βοώμέν σοι. Χαίρε Πανάμωμε, χαίρε ευλογημένη, χαίρε παλάτιον, τού Παμβασιλέως καί Θεού, χαίρε Μητρόθεε.

Εξαποστειλάριον

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Τραφείς τώ γάλακτι Μάρτυς, τής πίστεως Γαλακτίων, σύν τή σεμνή Επιστήμη, ενήθλησας μεχρι τέλους, υμών αγίαις πρεσβείαις, ρυσθείημεν τής γεέννης.

Θεοτοκίον

Χαριστηρίοις ύμνοις, δοξάζοντές σε Παρθένε, σύν τώ Αγγέλω τό χαίρε, βοώμέν σοι Θεοτόκε. Χαίρε ανύμφευτε Μήτηρ, τού Βασιλέως τής δόξης.

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, καί Απόλυσις.