ΤΗ Δ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών, Ιωαννικίου τού Μεγάλου, καί τών αγίων Ιερομαρτύρων, Νικάνδρου, Επισκόπου Μύρων, καί Ερμαίου Πρεσβυτέρου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Οσίου.

Ήχος δ’

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Εγκρατείας τοίς βέλεσι, τόν εχθρόν ετραυμάτισας καί τάς τούτου φάλαγγας εξεπόρθησας, διό τής νίκης απέλαβες, βραβεία Μακάριε, παρ' αυτού τού κραταιώς, σέ Χριστού ενισχύσαντος, όν ικέτευε, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς εν πίστει εκτελούντας, τήν αεισέβαστον μνήμην σου.

Θεωρίας τής κρείττονος, επιβάς παμμακάριστε, τά γεώδη άπαντα καί επίκηρα, καί περιων εν τώ σώματι, παρείδες, καί άϋλον, πολιτείαν επί γής, επεσπάσω αοίδιμε, θείω Πνεύματι, οδηγούμενος, όθεν Μοναζόντων, οδηγός κανων καί τύπος, γέγονας πίστει περίδοξος.

Τών χαρίτων τού Πνεύματος, ταίς ενθέοις ελλάμψεσι, φαιδρυνθείς θεόφρον Ιωαννίκιε, φωστήρ εδείχθης τοίς πέρασιν, οδύνας κακώσεων, καί τό σκότος τών παθών, απελαύνων πρεσβείαις σου, καί ρυόμενος, νοσημάτων παντοίων καί κινδύνων, τους εν πίστει εκτελούντας, τήν παναοίδιμον μνήμην σου.

Στιχηρά

Τών Ιερομαρτύρων Ήχος β'

Ότε, εκ τού ξύλου σε

Κλήσιν, τήν φερώνυμον πλουτών, εκ τής τού Θεού προμηθείας, ταύτην τοίς πράγμασι, Μάκαρ επεσφράγισας, καί εβεβαίωσας. πολεμίων γάρ σύστημα, καί στίφος τυράννων, εν τή καρτερία σου κατεπολέμησας, όθεν νικητήρια φέρων, πίστει ανεκραύγαζες. Δόξα, τώ αμάχω κράτει σου φιλάνθρωπε.

Μύρα, εύωδεστατα ημίν, τά τών ιαμάτων εκβλύζεις, σήμερον Νίκανδρε, εν τή θεία μνήμη σου, καί απελαύνεις Σοφέ, δυσωδίαν τών θλίψεων, καί πάθη σωμάτων, καί πλουσίας χάριτος, πληροίς τόν σύλλογον, πάντων τών Χριστώ εκβoώντων. Σύ εί τό ακένωτον μύρον, τό ευωδιάζον τούς υμνούντάς σε.

Έχων, παρρησίαν πρός Χριστόν, τόν ενδοξαζόμενον μόνον, εν τοίς Αγίοις αυτού, τούτον καθικέτευε, Όσιε Νίκανδρε, υπέρ πάντων τών πόθω σου, τελούντων τήν μνήμην, καί ανευφημούντων σου, τά κατορθώματα, όπως τών αφράστων εκείνων, θείων αγαθών καί τής δοξης, κοινωνοί γενώμεθα πρεσβείαις σου.

Δόξα... Τού Οσίου Ήχος β’

Ανδρειοφρόνως τελέσας τό ασκητικόν στάδιον, τόν δίαυλον τών αρετών διήλθες προθύμως, τούς τών παθών θήράς τε νεκρώσας, τό κατ' εικόνα αλώβητον διέσωσας. Πνεύματος δέ ταμίας γενόμενος, τά πόρρω ώς ενεστώτα προείδες, καί θαυματουργός ανεδείχθης, θεοφόρε Πατήρ ημών Ιωαννίκιε, καί νύν τώ θρόνω τώ θείω παριστάμενος, πρεσβεύεις απαύστως, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Ότε, εκ τού ξύλου σε

Άλλην, κραταιάν καταφυγήν, καί ισχύος πύργον καί τείχος, ακαταμάχητον, όντως ου κεκτήμεθα, εί μή σέ Πάναγνε, καί πρός σέ καταφεύγομεν, καί σοί εκβοώμεν. Δέσποινα βοήθησον, μή απολώμεθα, δείξον εις ημάς τήν σήν χάριν, καί τής δυναστείας τόν πλούτον, καί τής ευσπλαγχνίας σου τό μέγεθος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Πόνους,υπομείνασα πολλούς, εν τή τού Υιού καί Θεού σου, σταυρώσει Άχραντε, έστενες δακρύουσα, καί ανακράζουσα, Οίμοι τέκνον γλυκύτατον Ιαδίκως πώς θνήσκεις, θέλων εκλυτρώσασθαι, τούς εξ Αδάμ γηγενείς; όθεν, Παναγία Παρθένε, σέ παρακαλούμεν εν πίστει, ίλεων ημίν τούτον απέργασαι.

Εις τόν Στίχον, τά Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Τού Οσίου Ήχος πλ. β'

Τώ τού Χριστού έρωτι τρωθείς τήν διάνοιαν, εις όρος υψηλόν, ανήλθες Ιωαννίκιε, καί έλαβες ποικίλα χαρίσματα, ιατρεύειν τάς νόσους, τών ανυμνούντων σου πόθω, τήν θείαν κοίμησιν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Όλην αποθέμενοι

Νοός καθαρότητι, ο Ησαϊας Παρθένε, πορρωθεν προέφησε, Ποιητήν τής κτίσεως τεξομένην σε, ώ Σεμνή πάναγνε, σύ γάρ ώφθης μόνη, εξ αιώνος παναμώμητος. Διό σου δέομαι, τήν μεμολυσμένην καρδίαν μου, καθάρισον καί λάμψεως, θείας κοινωνόν με ανάδειξον, Κόρη τού Υιού σου, καί στάσεως αυτού τής δεξιάς, όταν καθίση ως γέγραπται, κρίναι κόσμον άπαντα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Κρίσιν Ισραήλ Κριταί, θανατηφόρον κριθήναι, σέ Υιέ κατέκριναν, ώς κριτόν σε στήσαντες επί βήματος, τόν νεκρούς κρίνοντα, καί τούς ζώντας Σώτερ, καί Πιλάτω σε παρέδωκαν, καί κατακρίνουσι, πρό τής δίκης φεύ! οι παρανομοι, καί βλέπουσα τιτρώσκομαι, καί συγκατακρίνομαι Κύριε, όθεν καί προκρίνω, θανείν υπέρ τό ζήν εν στεναγμοίς, η Θεοτόκος εκραύγαζε, μόνη Πολυέλεε.

Απολυτίκιον τού Οσίου Ήχος πλ. δ’

Ταίς τών δακρύων σου ροαίς,τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ, τή οικουμένη λάμπων τοίς θαύμασιν, Ιωαννίκιε, Πατήρ ημών Όσιε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τού Ιερομάρτυρος Ήχος δ’

Καί τρόπων μέτοχος, καί θρόνων διάδοχος, τών Αποστόλων γενόμενος,τήν πράξιν εύρες θεόπνευστε, εις θεωρίας επίβασιν, διά τούτο τόν λόγον τής αληθείας ορθοτομών, καί τή πίστει ενήθλησας μέχρις αίματος, Ιερομάρτυς Νίκανδρε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, λέγομεν ένα Κανόνα τής Οκτωήχου, καί τούς δύο παρόντας τών Αγίων.

Ο Κανών τού Οσίου, ού η Ακροστιχίς.

Τού Προδρόμου σε τόν μιμητήν αινέσω. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

«Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματoς, καί λόγον ερεύξομαι, τή βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πα»νηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα».

Τώ φέγγει τής χάριτος, καταυγαζόμενος Όσιε, τούς πίστει τήν μνήμην σου, πανηγυρίζοντας, φωταγώγησον, καί σκότους αμαρτίας, πρεσβείαις σου λύτρωσαι, Ιωαννίκιε.

Οδόν τήν εισάγουσαν, ανεπιστρόφως διώδευσας, πρός πόλιν ουράνιον, Ιωαννίκιε. τό γάρ Άγιον, ωδήγησέ σε Πνεύμα, επαναπαυσάμενον εν τή καρδία σου.

Υψούσαν ταπείνωσιν, Ιωαννίκιε έσχηκας, διό σου δεόμεθα, οίκτειρον Όσιε, τήν ταπείνωσιν, ημών καί τάς οδύνας, πάσας επικούφισον, τών καρδιών ημών.

Θεοτοκίον

Πεσόντων ανάκλησις, καί ισταμένων βεβαίωσις, υπάρχεις Πανάμωμε, όθεν σου δέομαι, συμπεσόντα μου, τόν νούν τή αμαρτία, ανόρθωσον Δέσποινα, όπως δοξάζω σε.

Ο Κανών τών Ιερομαρτύρων Ποίημα Ιωσήφ.

Ωδή α’ Ήχος ο αυτός

«Χοροί Ισραήλ, ανίκμοις ποσί, πόντον ερυθρόν, καί υγρόν βυθόν διελάσαντες, αναβάτας τριστάτας, δυσμενείς ορώντες, εν αυτώ υποβρυχίους, εν αγαλλιάσει έμελπον, Άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται».

Σεπτών Αθλητών, σεπτήν εορτήν, Ιερομαρτύρων ιεράν μνήμην σήμερον, ιεραίς μελωδίαις, νύν η τού Χριστού ιερωτάτη Εκκλησία, ιεροπρεπώς εκτελούσα, άσμασι κατατέρπεται, τούτους γεραίρουσα.

Σεπτώ κεχρισμένος χρίσματι, τής ιερωσύνης πιστώς, ιεράρχα Νίκανδρε, τιμιώτερον τούτο, ταίς εκ τών αιμάτων σου βαφαίς εναπειργάσω, εν αγαλλιάσει κραυγάζων, Άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

Οδόν μαρτυρίου τρέχοντες, τέρψιν αληθή εν αυτή, σαφώς ενδεικνύμενοι, επλουτήσατε χάριν, θαυματουργιών καί δωρεών επουρανίων, Μάρτυρες συμφώνως βοώντες. Άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Ο απεριγράπτως κόλποις τού Πατρός, κόλποις τής Μητρός, σαρκικώς Χριστός περιγράφεται, μετά γέννησιν ταύτην, αληθή Παρθένον υπέρ νούν διαφυλάξας, ώ μεγαλοφώνως βοώμεν. Άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

Τού Οσίου

Ωδή γ'

«Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον».

Ρεόντων τά μένοντα ηλλάξω, εμφρόνως τόν σόν αναλαβών, σταυρόν Ιωαννίκιε, καί εν αβάτοις όρεσιν, ως Ηλίου ο μέγιστος, υποχωρών διετέλεσας.

Οδόν σοι τήν λίαν ποθουμένην, Πατέρων υπέδειξε δυάς, ήν εύρες χρόνοις πλείοσιν, εγκεκρυμμένην όρεσι, προφητικώ χαρίσματι, λελαμπρυσμένος Μακάριε.

Δονούμενοι πάθεσι ποικίλοις, εν πίστει προστρέχομεν τή σή, σκέπη, Ιωαννίκιε, αγίαις μεσιτείαις σου, πάντας ημάς επίσκεψαι, εκδυσωπών τόν φιλάνθρωπον.

Θεοτοκίον

Ρανίσιν ελέους σου Παρθένε,τούς άνθρακας σβέσον τών εμών, παθών θεοχαρίτωτε, καί εσβεσμένον άναψον, τόν λύχνον τής καρδίας μου, χρυσή λυχνία Πανάμωμε.

Τών Ιερομαρτύρων

Ότι στείρα έτεκεν

Τά τών λόγων δίκτυα, προσεφαπλών τούς εν πλάωη, θαυματουργών εζώγρεις, οψώνιον πολυτελές, τώ εκ Παρθένου Νίκανδρε εκλάμψαντι, τούτους προσαγόμενος.

Κλήμα ευφορώτατον, Τίτου φυτείας εγένου, τού τών Κρητών φωστήρος, βότρυας φέρον λογικούς, γλεύκος ημίν πηγάζοντας σωτήριον, Νίκανδρε Μακάριε.

Σύν τώ Ερμαίω τώ θείω κεχερσωμένας καρδίας, τώ τού Σταυρού αρότρω κατενεώσατε Σοφοί, καί καρποφόρους Νίκανδρε εδείξατε, όθεν μακαρίζεσθε.

Θεοτοκίον

Νούς ουδέ ουράνιος, τήν υπέρ νούν σου λοχείαν, διερμηνεύει Κόρη. Νού γάρ τού πρώτου εν γαστρί, Λόγον Αγνή συνέλαβες, τόν τά πάντα, λόγω συστησάμενον.

Ο Ειρμός

«Ότι στείρα έτεκεν, η εξ Εθνών Εκκλησία, καί η πολλή εν τέκνοις, ησθένησε συναγωγή, τώ θαυμαστώ Θεώ βοήσωμεν. Άγιος εί Κύριε».

Κάθισμα τού Οσίου Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Κόσμου τερπνότητα, προθύμως έλιπες, καί τώ Δεσπότη σου, κατηκολούθησας, έρωτι θείω τήν ψυχήν, τρωθείς, Ιωαννίκιε, όθεν καί τήν κάμινον, τών παθών εναπέσβεσας, δρόσω τή τού Πνεύματος, τού Αγίου πανόλβιε, διό σύν τοίς, Αγγέλοις χορεύεις, νύν τούτων τόν βίον μιμησάμενος.

Δόξα… Τών Ιερομαρτύρων

Νίκης επώνυμος, Μάρτυς γενόμενος, ανδρών ενίκησας, άθεον ένστασιν, καί τά σεβάσματα αυτών, ώ Nίκανδρε ηφάνισας, έχων συναθλούντά σοι, τόν Ερμαίον τόν ένδοξον, πάσάν τε υπήνεγκας, σύν αυτώ μάκαρ βάσανον, καί νύν τάς αθανάτους κληρούσθε λήξεις, πρεσβεύοντες σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Άπας ό βίος μου, εν ραθυμία πολλή, διήλθε Πάναγνε,καί νύν προσήγγισα, τώ τής εξόδου μου καιρώ καί δέδοικα τούς εχθρούς μου, μή διασπαράξωσι,τήν ψυχήν μου Θεόνυμφε, καί τής απωλείας με, τώ βυθώ παραπέμψωσιν, αλλ’ οίκτειρον τόν δούλόν σου Κόρη, καί ρύσαί με τής τούτων κατακρίσεως.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν επονείδιστον, Οικτίρμον θάνατον, διά σταυρώσεως, εκών υπέμεινας, όν η τεκούσά σε Χριστέ, ορώσα ετιτρώσκετο, σπλάγχνα κοπτομένη γάρ, μητρικώς επωδύρετο, ής ταίς παρακλήσεσι, διά σπλάγχνα ελέους σου, οικτείρησον καί σώσον τόν κόσμον, ο αίρων τήν τούτου αμαρτίαν.

Τού Οσίου

Ωδή δ'

«Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Όρη υψηλότατα καταλαβών, κορυφάς δαιμόνων υψούμενος, εν ταπεινώσει, εταπείνωσας Σοφέ, καί κατ' αυτών ηρίστευσας, κλέος Μοναστών καί εδραίωμα.

Μάχαιραν ως δίστομον τόν τού Χριστού, φόβον οπλισάμενος δράκοντα, τόν αποστάτην, καταβάλλεις νοητώς, καί αισθητώς Μακάριε, νίκαις ιεραίς κλεϊζόμενος.

Όλος θείω Πνεύματι πυρακτωθείς, Πάτερ παγετόν εκαρτέρησας, έτεσι πλείστοις ταίς ερήμοις προσχωρών, καί εκζητών τόν Κύριον, χάριτί σε θεία συνθάλποντα.

Υπό ψυχικών ημάς ασθενειών, Πάτερ δονουμένους καί πίστει σε, νύν επίσκεψαι προσκαλουμένους ταίς σαίς, πρός τόν Θεόν δεήσεσιν, όπως ευσεβώς σε γεραίρωμεν.

Θεοτοκίον

Σέ τό ιλαστήριον πάντων βροτών, πίστει ικετεύω καί δέομαι. Ευλογημένη, ίλεών μοι τόν Κριτήν, τόν σόν Υιόν απέργασαι, όπως κατά χρέος δοξάζω σε.

Τών Ιερομαρτύρων

Ο καθήμενος εν δόξη

Άρμα ώφθητε τού Λόγου, νοητώς τούτον φέροντες, όθεν προσδεθέντες, ίπποις απηνώς τε συρόμενοι, ουκ εξηρνήσασθε τούτον, ουχ ηττήθητε, πρός ουράνιον, νύσσαν σαφως επειγόμενοι.

Ταίς φρουραίς προσομιλούντες, καί δεσμά περικείμενοι, τών δεσμών τής πλάνης, πόλιν καί λαόν διεσώσατε, καί τώ δεσμώ τής αγάπης συνεδήσατε, τού δεθέντος, σαρκί δι' ημάς αγαθότητι.

Σύν Αγγέλοις τόν Δεσπότην, κεκλεισμένοι εδόξαζον, ουρανίω άρτω, οι πανευκλεείς εκτρεφόμενοι, όθεν σαρκός αλγηδόνων ουκ εφρόντισαν, δυνατώτεροι, τών αικισμών χρηματίσαντες.

Θεοτοκίον

Επί θρόνου επηρμένου, φοβερώς ο καθήμενος, μητρικαίς αγκάλαις, βρέφος χρηματίσας καθέζεται, τήν συμπεσούσαν εικόνα ανορθούμενος, καί τήν θέωσιν, τοίς εξ Αδάμ χαριζόμενος.

Τού Οσίου

Ωδή ε’

«Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, τήν ειρήνην βραβεύουσα».

Εβάδισας Όσιε, στενήν καί τεθλιμμένην οδόν, θείαις αναβάσεσι καρδίας, καί θεωρίαις εμπλατυνόμενος, καί θέσει Θεούμενος σαφώς, πόλιν τήν ουράνιον, νύν οικείς αγαλλόμενος.

Τό όμμα καθάραντι τής διανοίας Όσιε, χάρις σοι εδόθη προφητείας, ως ενεστώτα λέγειν τά μέλλοντα, βλέπειν τε τά πόρρω ως εγγύς, ώ Ιωαννίκιε, τή τού Πνεύματος χάριτι.

Ο δύνης με λύτρωσαι, αμαρτιών καί θλίψεων, παύσον τής καρδίας μου τόν πόνον, καί τών πταισμάτων τήν λύσιν βράβευσον, τόν αγαθοδότην καί Θεόν, έχων υπακούοντα, τών σεπτών σου δεήσεων.

Θεοτοκίον

Νοός μου θεράπευσον, τάς εκτροπάς Πανάμωμε, ίασαι τά πάθη τής ψυχής μου, τής ραθυμίας σκότος απέλασον, όπως εν αινέσει σε υμνώ, τήν αειμακάριστον, Θεοτόκε πανύμνητε.

Τόν Ιερομαρτύρων

Τόν φωτισμόν σου Κύριε

Εις φωτισμόν τής πίστεως, ωδήγησας λαούς, λιπόντας σκότος ειδωλομανίας, τέκνα δέ φωτός γεγενη μένους, μεσι τεία σου Νίκανδρε.

Φωτιστικαίς τού Πνεύματος, αυγάζοντες αυγαίς, βασάνων σκότος διήλθον αβλαβώς, λύοντες αχλύν τής αθεϊας, οι φωστήρες οι ένδοξοι.

Παύλου ναμάτων έμπλεως, ό Τίτος γεγονώς, σέ καταρδεύει δεικνύων ποταμόν, ρείθρα θολερά τής αθεϊας, κατακλύζοντα Νίκανδρε.

Θεοτοκίον

Η τόν αμνόν καί Κύριον, κυήσασα σαρκί, Παρθένε μόνη, αμόλυντε σεμνή, θεία κιβωτέ, σεπτή λυχνία, τήν ψυχήν μου καταύγασον.

Τού Οσίου

Ωδή ς'

«Tήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δοξάζοντες».

Μαράνας πάθη τού σώματος, ως δένδρον καθωράθης υψίκομον, καρπούς τά θαύματα, καί τά σεπτά κατορθώματα, ιερωτάτως φέρων’ Ιωαννίκιε.

Ιάσατό σε ο Κύριος, οράσει Ευσταθίου τού Μάρτυρος, ιόν όλέθριον, καταπιόντα πανόλβιε, διά χειρός αδίκου καί κινδυνεύοντα.

Μυρίοις πόνοις ωμίλησας, τό σώμα ασθενώς διακείμενος Ιωαννίκιε, όθεν εν πίστει κραυγάζω σοι, τάς αλγηδόνας παύσον τών νοσημάτων μου.

Θεοτοκίον

Η μόνη πάντων βοήθεια, βοήθησον ημίν κινδυνεύουσι, καί χείρα όρεξον, καί πρός λιμένας εμβίβασον, τής σωτηρίας Κόρη Θεοχαρίτωτε.

Τών Ιερομαρτύρων

Εβόησε, προτυπών

Ηλούμενοι, ταίς περόναις τό σώμα οι Μάρτυρες, παθημάτων μιμηταί, τού Σωτήρος εδείκνυντο, τού προσηλωθέντος, εν Σταυρώ καί φθοράς κόσμον σώσαντος.

Τό πέλαγος, τών βασάνων διήλθετε Μάρτυρες, κυβερνήσει, τού Αγίου πανεύφημοι Πνεύματος, καί πρός θείον όρμον, κατηντήσατε δόξης πληρούμενοι.

Ενίκησας, φερωνύμων ανδρών πάσαν ένστασιν, μιαιφόνων, ιεράρχα αοίδιμε Νίκανδρε, καί στεφάνους δόξης, εκομίσω τώ Θεώ παριστάμενος.

Θεοτοκίον

Ηφάνισας, τής Προμήτορος Κόρη τό όνειδος, ευλογίαις τόν ημάς, στεφανούντα κυήσασα, καί τήν λύπην ταύτης, εις χαράν αγαθή μετενήνοχας.

Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος. Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών Δυνάμεων».

Κοντάκιον τού Οσίου

Ήχος πλ. δ’ Τή υπερμάχω

Αστήρ εφάνης παμφαής επί γής λάμπων, καί τούς εν ζόφω τών παθών περιαυγάζων, ιατρός δέ αρωγοτατος τών νοσούντων, αλλ' ως χάριν ειληφώς, τήν τών ιάσεων, τοις αιτούσί σε παράσχου πάσαν ίασιν, ίνα κράζωμεν. Χαίροις Πάτερ, Ιωαννίκιε.

Ο Οίκος

Η στραψεν εν τώ κόσμω’ ο θεόληπτος βίος τών σών κατορθωμάτων, Παμμάκαρ, καί απήλασε πάσαν αχλύν ψυχικών παθημάτων, καί φώς άϋλον κατηύγασε, τοίς πίστει σοι καί πόθω εκβοώσι ταύτα.

· Χαίροις, τερπνόν Μοναζόντων κλέος, χαίροις, φωστήρ διαυγής τού κόσμου.

· Χαίροις, τών νοσούντων ταχεία παράκλησις, χαίροις, ευρωστούντων ακλόνητον έρεισμα.

· Χαίροις, ότι τήν επίγειον απεβάλου στρατιάν, χαίροις, ότι τά ουράνια αντηλλάξω τών φθαρτών.

· Χαίροις, τών θείων όντως αρετών ο ταμίας, χαίροις τών απορρήτων αυτουργός θαυμασίων.

· Χαίροις, παθών παντοίων καθαίρεσις, χαίροις, ημών προστάτης θερμότατος.

· Χαίροις, παντός ετοιμότατος ρύστης, χαίροις, παντός καταφύγιον κόσμου.

· Χαίροις, Πάτερ Ιωαννίκιε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Δ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ιωαννικίου τού μεγάλου, τού εν τώ Ολύμπω.

Στίχοι

· Τόν Ιωαννίκιον εκ γής λαμβάνει

· Ο τώ λόγω γήν τού Θεού πήξας Λόγος.

· Σήμά σοι έν γε τετάρτη Ιωαννίκιε χεύσαν.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τών Αγίων Ιερομαρτύρων, Νικάνδρου Επισκόπου Μύρων, καί Ερμαίου Πρεσβυτέρου, χειροτονηθέντων παρά τού Αγίου Αποστόλου Τίτου.

Στίχοι

· Χριστόν ποθούντας ζώντας Μάρτυρας δύω, \

· Καί ζώντας ενθάπτουσι πικρώς τώ τάφω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Πορφυρίου.

Στίχοι

· Ο Πορφύριος ευστόλιστος εκ ξίφους,

· Λαμπράν στολισθείς πορφύραν εξ αιμάτων.

Τή αυτή ημέρα, Διήγησις εις τόν θρήνον τού Προφήτου Ιερεμίου περί τής Ιερουσαλήμ, καί εις τήν άλωσιν ταύτης, καί περί τής εκστάσεως Αβιμέλεχ.

Μνήμη τού αγίου καί ευσεβάστου βασιλέως, Ιωάννου τού Βατάτζη, τού καί Ελεήμονος επικληθέντος.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Οσίου

Ωδή ζ'

«Ουκ ελάτρευσαν, τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί».

Τήν καρδίαν, τής Τριάδος οικητήριον, απεργασάμενος, τρείς εδομήσω ναούς, εν οίς θεία χάριτι, Ιωαννίκιε, μύρα βλύζουσιν, εις φωτισμόν καί κάθαρσιν, τών πιστώς σοι προσιόντων.

Η ψυχή σου φωταυγεία θείου Πνεύματος, ελλαμπομένη αεί, ψυχών εώρα πιστώς, τών προσερχομένων σοι, Ιωαννίκιε, τά βουλεύματα, προφητικαίς προγνώσεσιν, ιερώς θαυμαζομένη.

Νοσημάτων, χειμαζόντων με Μακάριε, ψυχής καί σώματος, ταίς ικεσίαις σου, συντόμως απάλλαξον, καί μέλπειν ποίησον. Υπερύμνητε, ό τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Αναλλοίωτον, τεκούσα μόνη Κύριον, Θεοχαρίτωτε, τή δεξιά τή αυτού, Αγνή αλλοιώσαί μου, τόν νούν ικέτευε, πρός τά κρείττονα, δεινώς περιτρεπόμενον, ταίς τού βίου ασχολίαις.

Τών Ιερομαρτύρων

Αβραμιαίοι ποτέ

Τήν ιεράν σου στολήν, προσεπιχρώσας μάκαρ, βαφαίς αιμάτων απετέλεσας, λαμπροτέραν Νίκανδρε, ανακραυγάζων. Χριστέ ευλογητός εί.

Προσομιλούντες πυρί, ανενδοιάστω πόθω, τώ πρός τόν Κτίστην ουκ εφλέχθητε, βοώντες Μακάριοι. Ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Την τής καμίνου φλόγα, υμίν ετοιμασθείσαν, εις τιμωρίαν μετετρέψατε, εις δρόσον εν Πνεύματι, τώ παντουργώ βοώντες. Χριστέ ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Σωματωθέντα Λόγον, ανερμηνεύτως τίκτεις, αγνή Παρθένε τους κραυγάζοντας, θανάτου λυτρούμενον, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Τού Οσίου

Ωδή η’

«Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ιστάμενος άνω πρός τό όρος, ως επί λυχνίας λύχνος, Όσιε, πάντων τά νοήματα, πίστει κατεφώτιζες, υποδεικνύων άριστα Ιωαννίκιε, τήν τρίβον τής ζωής καί ανάγων, τούτους θείω λόγω, πρός ύψος απαθείας.

Νοί απαθεία καθαρθέντι, ωμίλησας Κυρίω παντοκράτορι, υφ' ού τά απόρρητα, Όσιε μυούμενος, προφητικώς προέλεγες, εις σωτηρίαν ψυχών, ως μέγιστος παμμάκαρ προφήτης, όθεν σε συμφώνως, πιστοί ανευφημούμεν.

Επήλθόν μοι μάστιγες βαρείαι, καί νόσοι αλλεπαλλήλως με χειμάζουσι, τούτων με απάλλαξον, Πάτερ ικετεύω σε, ως εκ Θεού δεξάμενος, Ιωαννίκιε, τήν χάριν ιατρεύειν τά πάθη, καί τάς αλγηδόνας, πιστών επικουφίζειν.

Τριαδικόν

Σύν πάσαις ταίς άνω στρατηγίαις, Πατέρα Υιόν καί Πνεύμα Άγιον, Τριάδα αμέριστον, άκτιστον θεότητα, υμνολογούντες, Άγιος, Άγιος, Άγιος, βοήσωμεν εν αγαλλιάσει, μία εξουσία, αρχή καί βασιλεία.

Θεοτοκίον

Ωράθης Αγγέλων υπερτέρα, Θεόν απορρήτως σωματώσασα, τούτον ούν ικέτευε, Δέσποινα πανάμωμε, τών σαρκικών ανώτερον, παθών γενέσθαι με, νοός εν υψηλή ταπεινώσει, ανυμνολογούντα, τήν σήν μεγίστην χάριν.

Τών Ιερομαρτύρων

Λυτρωτά τού παντός

Ιεράρχης σεπτός εχρημάτισας, ουδαμώς αλλοτρίω εν αίματι, τώ δέ οικείω Νίκανδρε, εισελθών εις τόν άνω ναόν, καί μέλπων. Ευλογείτε, υμνείτε τόν Κύριον.

Εν καθέδρα αινέσας τόν Κύριον, πρεσβυτέρων Ερμαίος ό ένδοξος, καλλωπισθείς εν αίματι, μαρτυρίου κραυγάζει. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Ιερώς προτελούντες τά άγια, ιερεία σεπτά ανεδείχθητε, καί εις οσμήν προσήχθητε, ευωδίας Κυρίω Αναβοώντες. Ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Τών κακών μου τό πέλαγος ξήρανον, ευσπλαγχνίας κυήσασα πέλαγος, τόν Λυτρωτήν καί Κύριον, ώ βοώμεν Παρθένε. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Ο Ειρμός

«Λυτρωτά τού παντός παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρό»σισας, καί εδίδαξας μέλπειν. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον».

Τού Οσίου

Ωδή θ’

«Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος. πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Νόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε αγνή αειπάρθενε».

Ίσχυσας Θεού, τόν νούν σου κρατύναντος, κατακρατήσαι παθών, Άγγελος εν σώματι, εντεύθεν Πάτερ σύ εχρημάτισας, καί σύν Αγγέλοις πάντοτε, τούς ουρανούς κατοικείς, τώ τής δόξης, θρόνω παριστάμενος, καί φωτός ανεσπέρου πληρούμενος.

Ώσπερ ουρανόν, τά όρη καί σπήλαια ώκησας Όσιε, όθεν σοι ειρήνευσαν, άγριοι θήρες καθυποτάξαντι, πάθη ψυχής δυσκάθεκτα, Ιωαννίκιε, καί δικαίω, ήδη χρηματίσαντι, διά τούτο πιστοί σε γεραίρομεν.

Σού τό ιερόν, καί άγιον λείψανον εν τάφω κείμενον, θάπτει τά νοσήματα, καί φλέγει στίφη δαιμόνων πάντοτε, σοφέ Ιωαννίκιε, τή θεία χάριτι, αναβλύζον, πάσι τά ιάματα, τοίς πιστώς σε αεί μακαρίζουσιν.

Ήδη τώ Χριστώ εγγίζων τρανότερον καί καθαρώτερον, μέμνησο τών πίστει σου, μνημονευόντων Ιωαννίκιε, αμαρτιών συγχώρησιν, ημίν αιτούμενος, νοσημάτων, πάντων απολύτρωσιν, καί Θεού βασιλείας οικείωσιν.

Θεοτοκίον

Φώτισον Αγνή, ψυχής μου τά όμματα φώς η κυήσασα, καί μή καταλάβη με, τής αμαρτίας σκότος βαθύτατον, μηδέ βυθός καλύψη με τής απογνώσεως, αλλ' αυτή με, σώσον καί κυβέρνησον, πρός λιμένα τού θείου θελήματος.

Τών Ιερομαρτύρων

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Ικρίω σοφέ καρτερικώς τεινόμενος, καί λαμπάσι φλογιζόμενος, δρόμον ουράνιον εδέξω, χειρί αγγελική Μάρτυς Νίκανδρε, τούς φλέγοντας νεκρούς δέ απέδειξας, ταίς ζωηφόροις σου εντεύξεσιν.

Ωράθητε θέαμα φρικτόν γυμνούμενοι, καί αλόγοις συνδεσμούμενοι, καί επί πλείστον Αθλοφόροι, συρόμενοι καί σώοι δεικνύμενοι, πυρί προσομιλούντες καί άφλεκτοι, Πνεύματι θείω συντηρούμενοι.

Σήμερον τών Μύρων ιερά μητρόπολις, εορτάζει πόλιν άπασαν, πρός εύωχ ίαν συγκαλούσα, εν τή μνήμη υμών ταύτη Πανεύφημοι, εν ή τήν ιεράν υμών άθλησιν, μεγαλοφρόνως ετελέσατε.

Ηνοίγη υμίν ο ουρανός καί Άγγελοι, τή ανόδω επεκρότησαν, τάξεις Aγίων καί Δικαίων, ηυφράνθησαν, εσκίρτησαν Μάρτυρες, μεθ' ών κατασκηνώσαντες μνήσθητε, τών μεμνημένων ημών Άγιοι.

Θεοτοκίον

Φωτί με καταύγασον τώ σώ Πανάμωμε, η τεκούσα φώς απρόσιτον, λύσον τά νέφη τής ψυχής μου, καί σκότους με εξάρπασον δέομαι, καί θείας σωτηρίας αξίωσον, ίνα υμνώ σε τήν πανύμνητον.

Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν είσω κίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω, τήν ευλογίαν εξήνθησας. Όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Εμφρόνως καθυπέταξας, σοφέ Ιωαννίκιε, τώ αυτοκράτορι Πάτερ, νοϊ σαρκός τάς ορέξεις, εντεύθεν τό ακρότατον, τών εφετών κατέλαβες, καί θείας δόξης έτυχες, υπέρ ημών ούν πρεσβεύων, μή διαλίπης παμμάκαρ.

Τών Ιερομαρτύρων

Φυτεία τού παμμάκαρος, εδείχθης Τίτου Nίκανδρε, υφ' ού τής πόλεως Μύρων, εχρίσθης Όσιε Πάτερ, Αρχιερεύς θεόληπτος, εν ή καί τό μαρτύριον, σύν τώ Ερμαίω πάνσοφε, υπέρ Χριστού διανύσας, εν ουρανοίς βασιλεύεις.

Θεοτοκίον

Καί σχετικώς ασπάζομαι, καί πόθω τήν προσκύνησιν, προσνέμω πίστει καί φόβω, τή παναχράντω καί θεία, εικόνι σου πανάμωμε, αφ' ής ψυχών εκβλύζουσι, καί τών σωμάτων Δέσποινα, ιάματα τοίς υμνούσι, σέ Θεοτόκον κυρίως.

Η λοιπή, Ακολουθία τού Όρθρου ως σύνηθες, καί Απόλυσις.