ΤΗ Γ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Aγίων Mαρτύρων, Ακεψιμά, Ιωσήφ, καί Αειθαλά, καί τών εγκαινίων τού ναού τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, τού εν Λύδδη, ήτοι τής καταθέσεως τού τιμίου σώματος αυτού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Προσόμοια Στιχηρά τών Μαρτυρων.

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών αληθώς

Χαίροις η τής Τριάδος τριάς, τών αρετών τά καθαρά καταγώγια, κρατήρες τόν θείον οίνον, τής ευσεβείας ημών, τάς ψυχάς ευφραίνοντα οι προχέοντες, μαζοί οι τό γάλα, τών ιαμάτων πηγάζοντες, άστρα τό φέγγος, αληθείας πυρσεύοντα, καί τά πέρατα, φωταυγίαις λαμπρύνοντα, Μάρτυρες μεγαλώνυμοι, οι νύκτα μειώσαντες, τής αγνωσίας καί πάντων, τάς διανοίας φωτίσαντες, Χριστόν δυσωπείτε, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Χαίροις, Ακεψιμά Ιερέ, Αειθαλά καί Ιωσήφ αξιάγαστοι, τώ θείω πυρί τήν πλάνην, πυρσολατρών δυσσεβών, επιγνώσει θεία κατασβέσαντες, δι' ών οι θρησκεύοντες, παρανόμως τόν ήλιον, καί τούς αστέρας, παντελώς ημαυρώθησαν, καί κατήργηται, η τών μάγων επίνοια, Μάρτυρες αεισέβαστοι, Τριάδος υπέρμαχοι, φώς τοίς εν σκότει αγνοίας, τού αληθούς Αρχιποίμενος, Χριστού τού τυθέντος, καί παρέχοντος τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Πάσαν επιφοράν τών δεινών, ανδρειοτάτω λογισμώ υπηνέγκατε, αλόγοις τε ώσπερ φόρτος, επιτεθέντες σοφοί, πρός βασάνων πλείω πείραν ήγεσθε, διό συγκοπτόμενοι, καί ροπάλοις τυπτόμενοι, καί ταίς αικίαις, χαλεπώς δαπανώμενοι, ουκ εκάμφθητε, ου Θεόν εξηρνήσασθε, όθεν προσαπηνέγκατε, τής νίκης τόν στέφανον, καί ταίς Μαρτύρων αγέλαις, περιφανώς ηριθμήθητε, μεθ' ών εξαιτείσθε, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Καί τού Αγίου Γεωργίου, όμοια

Χαίρων αυτοκινήτοις ορμαίς, πρός τούς αγώνας ανδρικώς προσεχώρησας, καί πάσαν εκπλήξας φρένα, τή καρτερία τή σή, τών τυράννων θράση κατεπάτησας, λαμπράν πρός Αγγέλων, διαγωγήν μεταβέβηκας, περιχορεύων, σύν αυτοίς καί γηθόμενος, σώζων πάντοτε, τούς Πιστώς σε γεραίροντας, Μάρτυς επιστασίαις σου, παμμάκαρ Γεώργιε, καί συμπαθεία πενήτων, τοίς οδυρμοίς επικλώμενος, Χριστόν ικετεύεις, τόν παρέχοντα τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Ίθι τοίς ευφημούσιν ημίν, καί θλιβομένοις αρωγός γενησόμενος, τόν πονον επικουφίζων, τών χαλεπών πειρασμών, καί τό βάρος τούτων αφαιρούμενος, φρουρών καί φυλάττων, καί διασώζων Γεώργιε, διαβιβάζων, πρός Θεόν διά πίστεως, καί προστάγμασιν, εμβιβάζων τού Κτίσαντος, όπως δι' αγαθότητος, τής τούτου βιώσαντες, τύχωμεν πάντες τών θείων, εν ουρανοίς αντιδόσεων, Χριστόν ανυμνούντες, τόν παρέχοντα τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Μέγα καί θαυμαστόν αληθώς, τής σής αρρήτου μαρτυρίας κηρύττεται, τό κλέος Ένδοξε Μάρτυς, ως γάρ λαμπρός αριστεύς, διατρέχεις πάσαν αξιάγαστε, τήν κτίσιν Γεώργιε, πλείσταις όντως κοσμούμενος, θαυματουργίαις, καί τάς νόσους ιώμενος, καί τούς πάσχοντας, θεραπεύων πρεσβείαις σου, όθεν ως αντιλήπτορα, θερμόν σε γινώσκομεν, καί ευεργέτην παμμάκαρ, τούς αιχμαλώτους ρυόμενον, Χριστόν ούν δυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Δόξα… τού Αγίου Γεωργίου

Ήχος πλ. β'

Αξίως τού ονόματος, επολιτεύσω στρατιώτα Γεώργιε, τόν Σταυρόν γάρ τού Χριστού, επ' ώμων αράμενος, τήν εκ διαβολικής πλάνης, χερσωθείσαν γήν εκαλλιέργησας, καί τήν ακανθώδη θρησκείαν τών ειδώλων εκριζώσας, τής ορθοδόξου πίστεως κλήμα κατεφύτευσας, όθεν βλυστάνεις ιάματα, τοίς εν πάση τή οικουμένη πιστοίς καί Τριάδος γεωργός, δίκαιος ανεδείχθης, Πρέσβευε δεόμεθα, υπέρ ειρήνης τού κόσμου, καί σωτηρίας τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής. Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Ορώσά σε σταυρούμενον, Χριστέ η σέ κυήσασα, ανεβόα. Τί τό ξένον ό ορώ, μυστήριον Υιέ μου; πώς επί ξύλου θνήσκεις, σαρκί κρεμάμενος ζωής χορηγέ;

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια, τού Αγίου Γεωργίου.

Ήχος δ’

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Αθλοφόρε Γεώργιε, τών Αγγέλων συνόμιλε, τών Μαρτύρων σύσκηνε, καταφύγιον, τών θλιβομένων εκάστοτε, λιμήν αναψυξεως, θαλαττευοντι καμοί, εν τώ βίω γενήθητι, καί κυβέρνησον, δυσωπώ τήν ζωήν μου, όπως πίστει, αδιστάκτω μακαρίζω, τούς υπέρ φύσιν αγώνάς σου.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Εν θαλάσση με πλέοντα, εν οδώ με βαδίζοντα, εν νυκτί καθεύδοντα περιφρούρησον, επαγρυπνούντα διάσωσον, παμμάκαρ Γεώργιε, καί οδήγησον ποιείν, τού Κυρίου τό θέλημα, όπως εύροιμι, εν ημέρα τής δίκης τών εν βίω, πεπραγμένων μοι τήν λύσιν, ο καταφεύγων τή σκέπη σου.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Τώ τής πίστεως θώρακι, καί ασπίδι τής χάριτος, καί Σταυρού τώ δόρατι συμφραξάμενος, τοίς εναντίοις ανάλωτος, εγένου Γεώργιε, καί ως θείος αριστεύς, τών δαιμόνων τάς φάλαγγας, τροπωσάμενος, σύν Αγγέλοις χορεύεις, τούς πιστούς δέ, περιέπων αγιάζεις, καί διασώζεις καλούμενος.

Δόξα... Τών Μαρτύρων

Ήχος πλ. β’ Εφραίμ Καρίας

Προοίμιον τυπικώς, τής τρισσοφεγγούς υμών ομονοίας, καί εν Χριστώ μαρτυρίας τής ακηράτου Τριάδος, καί υπερουσίου Mονάδος Αθληταί, οι εν Περσίδι άφλεκτοι συντηρηθέντες, τρείς Παίδες γεγονασιν, ως γάρ εκείνοι φλογός κατετόλμησαν, εις Θεόν μή υβρίσαντες, ούτω καί υμείς θανείν ου παρητήσασθε, μή υπενδόντες τή τού Χριστού αγαπήσει. Αλλ’ ως εκείνους ο φανείς τέταρτος, εν τή φλογί εδρόσιζεν, ούτω καί υμάς Χριστός, ο εις τής Τριάδος, προσεδέξατο εν τόπω αναψύξεως. Ακεψιμά σύν τώ Ιωσήφ, καί Αειθαλά θεόληπτοι, πρεσβεύσατε υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Θεόν εκ σού σαρκωθέντα έγνωμεν, Θεοτόκε Παρθένε, αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Η Πάναγνος ως είδέ σε, επί Σταρού κρεμάμενον, θρηνωδούσα, ανεβόα μητρικώς, Υιέ μου καί Θεέ μου, γλυκύτατόν μου τέκνον, πώς φέρεις πάθος επονείδιστον.

Απολυτίκιον τών Μαρτύρων

Ήχος δ’ Ταχύ προκατάλαβε

Οι Μάρτυρές σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί τού Αγίου Γεωργίου Ήχος δ’

Ως τών αιχμαλώτων ελευθερωτής, καί τών πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, τροπαιοφόρε μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν τού Ψαλτηρίου, αναγινώσκονται οι Κανόνες, εις τής Οκτωήχου, καί οι δύο παρόντες τών Αγίων.

Ο Κανών τών Μαρτύρων, ού η Ακροστιχίς.

Άνθη τά τερπνά Mαρτύρων επαινέσω. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος α'

«Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ αθάνατε ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόν βυθού καινουργήσασα».

Αίγλη τρισηλίου αστραπής, φωτιστικώς αυγαζόμενοι Μάρτυρες, ταύτην τήν πανίερον μνήμην υμών, τούς ευσεβώς γεραίροντας, σκότους αμαρτίας, καί παθημάτων λυτρώσασθε.

Νόμοις τού Δεσπότου καί Θεού, συμπεφραγμένοι τόν νούν ιερώτατοι, νόμους τούς κελεύοντας παρανομείν, ανδρείως εξεκλίνατε, όθεν εναθλούντες, νομίμως δόξης ετύχετε.

Θύματα προσήχθητε Χριστώ, τή εκουσίω σφαγή καθαρώτατα, Μάρτυρες πανόλβιοι, ιερουργοί, καί θύται χρηματίσαντες, τού εθελουσίω, σφαγή τόν κόσμον ζωώσαντος.

Θεοτοκίον

Η τόν απερίληπτον Θεόν, περιγραφόμενον σώματι τέξασα, σάρκα χρηματίσαντα, υπερβολή Παρθένε αγαθότητος, τούτον εκδυσώπει, κινδύνων σώσαι τούς δούλους σου.

Ο Κανων τού Αγίου Γεωργίου, ού η Ακροστιχίς.

Τόν σεπτόν εν Μάρτυσιν υμνώ προφρόνως.

Ωδή α' Ήχος δ'

«Τώ οδηγήσαντι πάλαι, τόν Ισραήλ φεύγοντα, εκ τής δουλείας Φαραώ, καί εν ερήμω εκθρέψαντι, μελώδημα επινίκιον, άσωμεν τώ λυτρωτή ημών Θεώ, ότι δεδόξασται».

Τό δυσχερές τού νοός μου, καί αδρανές Άγιε, τώ διαπύρω τής σεπτής, σού προσευχής μεταποίησον, ευρυσθενή εργαζόμενος, όπως σου τήν παναγίαν, εορτήν εγκωμιάσαιμι.

Ο εν αμφοίν υψιβάμων, καί τών πολλών ύπερθεν, έργω καί λόγω πεφηνώς, σού ουκ ισχύει Γεώργιε, ανεθφημείν τά τεράστια, πέλεις γάρ παγκρατιάρχης ακραιφνής, καί αιχμητής κραταιός.

Νόμοις επαίνων ουδόλως, η σή σεπτή άθλησις, υποπεσείται Αθλητά, ιλιγγιώ γάρ καί δέδοικα, καί απορώ καί εξίσταμαι, ψαύσαί σου κάν γούν ποσώς, Αθλοφόρε τοίς προτερήμασι.

Θεοτοκίον

Σωτήρα πάντων τεκούσα, τήν τής ζωής έκπτωσιν, επηνωρθώσω Αγαθή, τήν γάρ ζωήν απεκυησας, πάσιν ημίν πρυτανεύουσαν, άφεσιν αμαρτιών ταίς πρεσβείαις σου.

Τών Μαρτυρων

Ωδή γ'

«Ο μόνος είδως τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος, ο τής δόξης Κύριος, ο ανείκαστος εν αγαθότητι».

Τά πάθη ασκήσεως πυρί, τεφρώσας Ιερώτατε, Ακεψιμά πρός πείρας αθλήσεως, κριός καθάπερ επισημότατος, υπ' ανόμων τέθυσαι, ταίς ροαίς τού αίματος, αγιάσας πιστών τά πληρώματα.

Αδίκως στρεβλούμενος Σοφέ, καί ράβδοις συντριβόμενος, καί απηνώς βασάνοις ξεόμενος, ουκ εξηρνήσω τό θείον όνομα, ου πυρί επέθυσας, Ιωσήφ πανάριστε, πυρακτούμενος ζήλω τής πίστεως.

Τόν νώτον καί τά στέρνα αφειδώς, τυπτόμενος υπέφερες, Αειθαλά ετέρου ως πάσχοντος, νοϊ γάρ Μάρτυς, τελείως ένδοξε, πρός Θεόν ητένιζες, σώζειν τόν δυνάμενον, τούς αυτώ ολοψύχως πιστεύοντας.

Θεοτοκίον

Εκ σού ανατέταλκεν ημίν, ο Ήλιος ο άδυτος, φωτιστικαίς πανάμωμε λάμψεσι, φωτίζων κόσμον σκότει κρατούμενον, καί προσαπολλύμενον, πλάνη τού αλάστορος, Παναγία Παρθένε Θεόνυμφε.

Τού Αγίου Γεωργίου

Ο στερεών βροντήν

Επιπαφλάζον πύρ τό τής απάτης, ού φέρων βλέπειν Άγιε, ώς ο πυρίπνους καί ζηλωτής, ανομούντας διελέγχων, Ουκ έστιν άλλος έλεγες, Θεός ως ο Κύριος.

Πύρ τό τού Λόγου όπερ ήλθε Μάκαρ, βαλείν εις κόσμον άπαντα, σού καθαψάμενος τής ψυχής, στέγειν όλως ουκ εία, αλλά θερμώς ανέκραζες. Χριστός μοι στερέωμα.

Τά τών βασάνων είδη σου δεικνύων, ώσπερ φοβείν ο τύραννος, τήν ακαταπληκτόν σου ψυχήν, υπετόπασε θεόφρων, σύ δέ στερρώς ανέκραζες, Χριστός μοι στερέωμα.

Θεοτοκίον

Όρος σε μέγα βλέπων ο Προφήτης, υπερκειμένην έχον, τήν κορυφήν απάντων τών βουνών, τών αγγελικών ταγμάτων, υπέρ αιτίαν έλεγε, Παρθένος γεννήσεται.

Ο Ειρμός

«Ο στερεών βροντήν καί κτίζων πνεύμα, στερέωσόν με Κύριε, ίνα υμνώ σε ειλικρινώς, καί ποιώ τό θελημά σου, ότι ουκ έστιν Άγιος, ώς σύ ο Θεός ημών».

Κοντάκιον τών Μαρτύρων

Ήχος β' Τά άνω ζητών

Τά θεία σοφέ, σεπτώς εμυσταγώγησας, θυσία δεκτή εγένου Παμμακάριστε, τού Χριστού γάρ έπιες, τό ποτήριον ενδόξως Άγιε, Ακεψιμά σύν τοίς συνάθλοις σου, πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Ο Οίκος

Τήν χερσωθείσάν μου καρδίαν πολλοίς πταίσμασιν, Ιησού παντοδύναμε, όμβροις τής σής αγαθότητος, δείξον καρποφόρον αρεταίς, καί παράσχου φωτισμόν γνώσεως τή διανοια μου, ίνα υμνήσω γηθόμενος, τόν, Ιεράρχην καί Αθλοφόρον, Ακεψιμάν τόν μέγαν σύν Αειθαλά τώ γενναίω, καί Ιωσήφ τώ πανολβίω, εν σοί γάρ θαρρούντες, ποικίλων βασάνων ανδρείως κατετόλμησαν, διό καί παρέχουσι νοσούσι τήν ίασιν, ως χάριν δεξάμενοι, πρεσβεύοντες απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ’

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ιωσήφ ο γενναίος αγωνιστής, Ακεψιμάς ο τής πλάνης ολοθρευτής, Αειθαλάς ο Ένδοξος, αθλητής καί αήττητος, οι φαιδροί αστέρες, τής πίστεως άσμασιν, επαξίως όντως υμνείσθωσαν σήμερον, ούτοι γάρ τήν δόξαν, τών Περσών αμαυρούντες, ηλίω ουκ έθυσαν, ου τό πύρ εσεβάσθησαν. Οίς εν πίστει βοήσωμεν, Πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Δόξα… Τού Αγίου Γεωργίου

Τού Σταυρού τώ σημείω καθοπλισθείς, εν αυτώ τών τυράννων πάσαν ισχύν, ανδρείως κατέβαλες, ως τής πίστεως πρόμαχος, τήν αθεϊαν πάσαν, ειδώλων διήλεγξας, καί τούς πιστούς θεόφρον, τή πίστει εστήριξας, όθεν επαξίως, τούς τής νίκης στεφάνους, αθλήσας απέλαβες εκ χειρός τού Κυρίου σου, Αθλοφόρε Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαριστήριον αίνον χρεωστικώς, ως η χήρα εκείνη δύο λεπτά, προσφέρω σοι Δέσποινα, υπέρ πασών τών χαρίτων σου, σύ γάρ ώφθης σκέπη, ομού καί βοήθεια, πειρασμών καί θλίψεων, αεί με εξαίρουσα, όθεν ως εκ μέσου φλογιζούσης καμίνου, ρυσθείς τών θλιβόντων με, εκ καρδίας κραυγάζω σοι, Θεοτόκε βοήθει μοι, πρεσβεύουσα τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δοθήναί μοι, σέ γάρ έχω ελπίδα, ο ανάξιος δούλός σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν Αμνόν καί Ποιμένα καί Λυτρωτήν, η Αμνάς θεωρούσα εν τώ Σταυρώ, ωλόλυζε δακρύουσα, καί πικρώς ανεκραύγαζεν, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν περ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Θεέ υπεράγαθε ανεξίκακε Κύριε. Η πιστώς εκβοήσωμεν. Σπλαγχνίσθητι Παρθένε εφ' ημάς, καί πταισμάτων δώρησαι τήν άφεσιν, τοίς προσκυνούσιν εν πίστει, αυτού τά παθήματα.

Τών Μαρτύρων Ωδή δ’

«Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν Άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν».

Ρήμασι Σοφέ Ακεψιμά, θείας γνώσεως, τούς αγνωσίας σκοτασμώ, κεκρατημένους δυσμενείς, στερρώς κατεπάλαισας, τάς υπ' αυτών μή πτήξας στρέβλας Μακάριε, προσαγομένας τώ θείω σου σώματι.

Πυρί σε πυρός οι λατρευταί κατηνάγκαζον, σέβας προσάξαι δολερώς, αλλά τόν νούν τή τού Θεού, αγάπη πυρούμενος, πυρσολατρείν απείπας όλως δεχόμενος, αναψυχήν Ιωσήφ δυναμούσάν σε.

Ναμάτων τών θείων πεπλησμένος τού Πνεύματος, Αειθαλά τά θολερά, τής απιστίας καί πικρά εξέφυγες ύδατα, καί ταίς ροαίς τών εκχυθέντων αιμάτων σου, τους αοράτους εχθρούς κατεπόντισας.

Θεοτοκίον

Αγίων Mαρτύρων ιερόν εγκαλλώπισμα, ώφθης Παρθένε αληθώς, καί τών πιστών καταφυγή, τείχός τε καί στήριγμα, καί παντελής απολύτρωσις, μεγαλοφώνως διό σε δοξάζομεν.

Τού Αγίου Γεωργίου

Εισακήκοα ο Θεός

Νέμοις πάσι τοίς υμνηταίς, τήν ευκλεή τε καί σεβασμίαν, αρωγήν σου καί αντίληψιν, παμμάκαρ Γεώργιε, ώς παρρησίαν έχων πρός Κύριον.

Έχων άμαχον τήν ισχύν, δεδωρημένην σοι εξ Αγίου, τών Αγίων ακροθίνιον, τήν βαρβάρων έφοδον, σαίς προσευχαίς ταχέως κατάλυσον.

Νύξ με πάντοθεν πειρασμών, επιπολάζει καί ανενδότως, συνωθεί με πρός τήν χάρυβδιν, τών παθών Γεώργιε, αλλά προφθάσας διάσωσον.

Θεοτοκίον

Μόνη έσχες εν τή γαστρί, τόν συνοχέα παντός τού κόσμου, μόνη τούτον απεκύησας, Θεοτόκε Πάναγνε, τόν ακαταληψία νοούμενον.

Τών Μαρτύρων

Ωδή ε'

«Ο φωτίσας τή ελλάμψει, τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύνας τώ Σταυρώ σου, τού κόσμου τά πέρατα, τάς καρδίας φώτισον, φωτί τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε».

Μακάριοι απεφάνθητε, Λόγον μακάριον, κηρύξαντες εν σταδίω, ανδρείως αοίδιμοι, τόν υμάς συνάψαντα, τών μακαρίων ταίς χορείαις, πανευκλεώς αριστεύσαντας.

Απόρθητοι ανεδείχθητε, πύργοι τής πίστεως, ελεπόλεις τού εχθρού, παντελώς αφανίσαντες, Ιωσήφ θεσπέσιε, Ακεψιμά ιερομύστα, Αειθαλά ιερώτατε.

Ρηγνύμενα ταίς πληγαίς, τών Μαρτύρων τά σώματα, διέρρηξαν αθεϊας, ανίσχυρον δύναμιν, καί εδήλουν άριστα, τήν αρραγή ψυχής αγάπην, πρός τόν Δεσπότην, καί Κύριον.

Θεοτοκίον

Τηρήσας σε ως πρό τόκου, παρθένον ακήρατον, Πανάμωμε ο οικήσας, ασπόρως εν μήτρα σου, διπλούς προελήλυθε, Θεός καί άνθρωπος Θεώσας, τό προσληφθέν αγαθότητι.

Τού Αγίου Γεωργίου

Ανάτειλον μοι Κύριε

Ατίθασον παράταξιν, δαιμόνων τροπωσάμενος, καί Σταυρού τώ όπλω χρησάμενος, ώς θείω ακοντίω, τούτω εξεκέντησας, καί εις γήν κατέρραξας, φαλαγγάρχας ζοφερούς.

Ρώμη τού Παντοκράτορος, ρωννύμενος Γεώργιε, καί τή προνοία ποδηγούμενος, τή πάντα κυβερνώση, τό σκάφος διέσωσας, τής ψυχής ακύμαντον, πρός λιμένα τής ζωής.

Τί με θωπείαις έλεγες, τώ κακεργάτη Άγιε, τής τού Χριστού μου αγαπήσεως, ελπίζεις μεταστήσαι; λίθον έψειν έοικας, γράφειν τε εις θάλασσαν, καί τοξεύειν ουρανόν.

Θεοτοκίον

Υψαύχενας κατάβαλε, αιρετικούς Πανάμωμε, τούς αφειδώς κατεπεμβαίνοντας, λαώ τώ ορθοδόξω, έχεις γάρ τό δύνασθαι, τή θελήσει σύνδρομον, οία μήτηρ τού Θεού.

Τών Mαρτύρων

Ωδή ς'

«Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, Σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων καί επανόρθωσις».

Υψούμενα σφοδρώς βασάνων, κύματα, υμών ου κατεκάλυψε, τήν ανδρείαν καί τό εύτονον Σοφοί, θεία κυβερνήσει γάρ εφθάσατε, τόν γαληνόν τής σωτηρίας όρμον γηθόμενοι.

Ρανίσιν ιερών αιμάτων Άγιοι, φοινίξαντες Μακάριοι, περιβόλαιον τό θείον εαυτών, τούτο τε οσίως ενδυσάμενοι, τώ Βασιλεί τώ αθανάτω συμβασιλεύετε.

Ωραίοι καλλοναίς άθλων γεγόνατε, νυμφώνος ένδον Άγιοι, εχωρήσατε Θεούμενοι φαιδρώς, θέσει καί υιοί αποδεικνύμενοι, πανευκλεώς Πατρός τών φώτων αξιοθαύμαστοι.

Θεοτοκίον

Νενέκρωται εχθρός τώ ζωηφόρω σου, Παρθένε τόκω άχραντε, καί εζώωται Αδάμ παρακοή, πάλαι νεκρωθείς καρπού γευσάμενος, όθεν υμνεί καί μακαρίζει σε Παναμώμητε.

Τού Αγίου Γεωργίου

Ζάλη με λογισμών

Σώμά σου παραδούς ταίς τιμωρίαις, τήν ψυχήν ετήρησας, απήμαντον θεομάκαρ, τήν άνωθεν γάρ έσχες αρωγήν, φρουράν προμηθεστάτην, εν τοίς πολέμοις Γεώργιε.

Ίλεων τόν Δεσπότην, ταίς ευχαίς σου, απεργάζου πάντοτε, τήν μνήμην σου τοίς εκ πόθου εκτελούσι, καί ζάλης ορατών, εχθρών καί αοράτων, απήμονας διαφύλαττε.

Νόες σου κατεπλάγησαν ορώντες, τήν ανδρείαν άνωθεν, πώς αγχεμάχοις όπλοις κατεπάλαισας, άσαρκον εχθρόν, τόν πάλαι τούς γενάρχας, εν Παραδείσω πτερνίσαντα.

Θεοτοκίον

Ύφανας ιστουργία τή αρρήτω’ αλουργίδα Πάναγνε, Πατρός καί Πνεύματος θείου, ευδοκία τώ πάντων Βασιλεί, ατρέπτως καί αφύρτως, σάρκα τήν σήν αμφιάσασα.

Ο Ειρμός

«Ζάλη με λογισμών καταλαβούσα, εις βυθόν καθέλκει με, αμέτρων αμαρτημάτων, αλλά σύ κυβερνήτα αγαθέ, κυβέρνησον προφθάσας, ως τόν Προφήτην καί σώσόν με».

Κοντάκιον τού Αγίου Γεωργίου

Ήχος πλ. δ’ Τή υπερμάχω

Τή υπερμάχω καί ταχεία αντιλήψει σου, προσπεφευγότες οι πιστοί καθικετεύομεν, λυτρωθήναι παρά τού Χριστού Αθλοφόρε, τών σκανδάλων τού εχθρού τούς ανυμνούντάς σε, καί παντοίων εκ κινδύνων καί κακώσεων, ίνα κράζωμεν, Χαίροις Μάρτυς Γεώργιε.

Ο Οίκος

Μέγας εν προστασίαις επί γής ανεδείχθης, τού Κυρίου θεράπον καί φίλε, τόν πιστόν γάρ λαόν περισκέπων, σώζεις αεί Ένδοξε, διό πίστει καί πόθω βοώμέν σοι πολύαθλε.

· Χαίρε, δι' ού φρυκτωρείται ο κόσμος, χαίρε, δι’ ού ο στρατός καταλάμπει.

· Χαίρε, τών πιστών αιχμαλώτων η λύτρωσις, χαίρε, δεσμωτών η οξεία αντίληψις.

· Χαίρε, ύψος τών εκ πίστεως προστρεχόντων σοι θερμώς, χαίρε, πλούτος τών ποθούντων σε, καί εν θλίψει χαρμονή.

· Χαίρε, ότι υπάρχεις βασιλέων τό τείχος, χαίρε, ότι παρέχεις εν πολέμοις τό νίκος.

· Χαίρε, αστήρ φωτίζων τούς πλεοντας, χαίρε, λυτήρ παντοίας κακώσεως.

· Χαίρε, εις όν πάς πιστός καταφεύγει, χαίρε, δι' ού ευφημείται ο πλάστης.

· Χαίροις, Μάρτυς Γεώργιε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Γ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ακεψιμά, Ιωσήφ, καί Αειθαλά.

Στίχοι

· Ακεψιμάν κτείνουσιν εκ ραβδισμάτων.

· Ακεψιμά δέ τούς φίλους εκ λευσμάτων.

· Τύψαν Ακεψιμάν τριτάτη, λεύσαν δέ συνάθλους.

Τή αυτή ημέρα εορτάζομεν τά εγκαίνια τού ναού τού αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου εν Λύδδη, ήτοι τήν κατάθεσιν τού αγίου σώματος αυτού.

Στίχοι

· Ναού τά εγκαίνια, Μάρτυς καί θέσιν,

· Τών λειψάνων σου νύν γεραίρει ή κτίσις.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ακεψιμά.

Στίχοι

· Τήξας εαυτόν εγκρατεία καί πόνοις,

· Ακεψιμάς μετήλθε, ένθα μή πόνοι.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί ομολογητού Θεοδώρου, Επισκόπου Αγκύρας, καί τών Αγίων Μαρτύρων, Δασίου, Σεβήρου, Aνδρωνά, Θεοδότου καί Θεοδότης, ξίφει τελειωθέντων.

Στίχοι

· Σύμμαρτυς έστω καί γυνή τοίς ανδράσι,

· Τετμημένοις τέσσαρσι συντετμημένη.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Πατήρ ημών Ηλίας εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Τών αρετών εις άρμα προβάς Ηλίας,

· Πόλω προσήλθεν, ώς περ άλλος Ηλίας.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι εννέα Μάρτυρες ξίφει τελειουνται.

Στίχοι

· Ψυχαίς ατρέπτοις χερσί τμηθέντες πλάνων,

· Πλάνην περιτρέπουσιν άνδρες εννέα.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι κη’ Μάρτυρες πυρί τελειούνται.

Στίχοι

· Φλέγουσιν άνδρας πέντε δίς καί δίς δύο,

· Οίς συμφλέγουσι πέντε δίς καί δίς δύο.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Αχεμενίδου τού Ομολογητού.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ό Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

«Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι Πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον, εν τή γαστρί σου ανέπλασεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος».

Εκ Περσικής, χώρας αναλάψαντες, ώς περ αστέρες φωταυγείς, Ιωσήφ καί Αειθαλάς, άθλων ταίς λαμπρότησι, κόσμον κατεφώτισαν, εν ευσεβεία κραυγάζοντες, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Πόνοις πολλοίς, ζωήν εκληρώσασθε, άπονον Μάρτυρες Χριστού, πάντα πόνον καί πειρασμόν, όθεν ταίς ευχαίς υμών, παντοτε κουφίζετε, τών εκβοώντων πανένδοξοι, Ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Ακεψιμάν, νύν τόν ιερώτατον, καί, Ιωσήφ τόν θαυμαστόν, καί τόν μέγαν Αειθαλάν, τούς Ιερομάρτυρας, λόγοις μακαρίσωμεν, ιερωτάτοις κραυγάζοντες, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Θεοτοκίον

Ιεραρχών, θείον εγκαλλώπισμα, καί Αθλοφόρων ευκλεών, παναμώμητε αληθώς, στέφανος γεγένησαι, πάντων τε κραταίωμα, τών μελωδούντων εκάστοτε, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Τού Αγίου Γεωργίου

Ο διασώσας εν πυρί

Μόνα ποθών τά νοητά, μόνοις τε γαννύμενος Μάκαρ, τοίς εν ελπίσιν αγαθοίς, τά παρόντα ως όναρ λελόγισαι, εκβοών, υπερύμνητε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Νούν ηγεμόνα τών παθών, Ένδοξε εποίεις ως νόμος, Θεού ο κάλλιστός εστιν, ισχυρός επί πάσης τής κτίσεως, εκνικάν τόν βελτίονα, τών χειρόνων τάς κινήσεις χάριτι θεία.

Ω τού θερμού σου, πρός Θεόν έρωτος Παμμάκαρ! πώς όλβον, ως χούν λελόγισαι βοών. Τού Δεσπότου τών όλων αντάξιον, τής αγάπης ου κέκρικα, κόσμον όλον εξισούσθαι, κάν χρυσός πέλη.

Θεοτοκίον

Παρθένε Μήτηρ τού Θεού, θραύσον τών βαρβάρων τά θράση, καί τάς βουλάς τών ασεβών, τώ πιστώ Βασιλεί καθυπόταξον, καί τό κέρας αυχήμασι, τής ανδρείας μεγάλυνον τών Ορθοδόξων.

Τών Μαρτυρων

Ωδή η'

«Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας».

Νομισθέντες έναντι εχθρών, Σοφοί εβδελυγμένοι, μετήγεσθε από τόπων, επί τόπους πρός πολλών, πείραν μαστιγώσεων, εκβοώντες. Πάντα τά έργα Κυρίου, τόν κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Εν γυμνώσει σώματος υμείς, πληγαίς προσομιλούντες, επλήξατε τόν ασώματον, πανευφημοι εχθρόν, λόγχη καρτερότητος, μελωδούντες, Πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Συντριβέντες λίθοις ώς ποτε, ο πρώτος τών Μαρτυρων, τήν πέτραν ουκ εξηρνήσασθε, τήν όντως αρραγή, Χριστόν μεγαλώνυμοι, μελωδούντες. Πάντα τά έργα Κυρίου, τόν κυριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τριαδικον

Ως Μονάδα φύσει μέν απλήν, Τριάδα δέ προσώποις, δοξάσωμεν τόν Πατέρα, τόν προάναρχον Υιόν, καί Πνεύμα τό Άγιον, μελωδούντες. Πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ιακώβ σε κλίμακα ποτέ, εώρακε Παρθένε, δι' ής μέν ο Θεός Λόγος, κατήλθεν επί γής, ημάς δέ ανήγαγε πρός τό ύψος, τούτον απαύστως υμνούμεν Θεοτόκε, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Αγίου Γεωργίου

Γή καί πάντα τά εν αυτή

Ράβδω λόγων σου ιερών, ανέτρεψας δαιμόνων τήν πληθύν, καί ηλευθέρωσας πιστών, τάς αγέλας τής τούτων λύμης, Χριστώ μελωδούντων. Ευλογείτε τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Όμμα τείναντ’ εις ουρανόν, ανέτειλέ σοι πρώϊμον τό φώς, ώς περ υπέσχετο Θεός, έτι γάρ σου προσευχομένου, παρέστη βοών σοι, Επιτάρροθος ήκω σοι, πτόησιν πάσαν απορρίψας, ανδρίζου εις αιώνας.

Φοβεράν σου τήν προσβολήν, ανέδειξε Χριστός τοίς πονηροίς, καί αλαζόσι λοχαγοίς, τάς γάρ τούτων μηχανουργίας, ιστόν ως αράχνης, εξηφάνισας κράζων Γεώργιε, Υπερευλογώ σε, Χριστέ εις τους αιώνας.

Θεοτοκίον

Ρύμην άστατον καί φθοράν, ο τόκος σου κατέλυσεν αγνή, τήν τού θανάτου καί ζωήν, τοίς ανθρώποις πάσι παρέσχε, τοίς τούτον υμνούσιν, ως Θεόν τών απάντων καί Κύριον, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Γή καί πάντα τά εν αυτή, θάλασσα, καί πάσαι αι πηγαί, οι ουρανοί τών ουρανών, φώς καί σκότος, ψύχος καί καύσων, υιοί τών ανθρώπων, ιερείς ευλογείτε τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Τών Μαρτύρων

Ωδή θ'

«Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος, έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθ' ημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σε Θεοτόκε, ακαταπαυστως μεγαλύνωμεν».

Ώσπερ άνοδοι καί κλίμακες, πρός ουρανόν ανάγουσαι, υμάς ώφθησαν, μάκαρ Ιωσήφ, Αειθαλά τε πανένδοξοι, αι τών λίθων νιφάδες πανεύφημοι, δι' ών θανατωθέντες, αθανασίας ηξιώθητε.

Στώμεν ευσεβώς γεραίροντες, Ακεψιμάν τόν θείον ιερομάρτυρα, τόν ιερουργόν τε, Ιωσήφ τόν πανάριστον, καί Χριστού μυστηρίων διάκονον, Αειθαλάν τόν μέγαν, τούς ευκλεείς Θεού θεράποντας.

Ήδη πρός Θεόν σκηνώσαντες, καί φωτισμού αρρήτου καταξιούμενοι, καί αγγελικαίς χοροστασίαις ενούμενοι, καί συνόντες Μαρτύρων στρατεύμασι, σύν τούτοις Αθλοφόροι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύσατε.

Θεοτοκίον

Φράσαι τό φρικτόν μυστήριον, τού τοκετού σου γλώσσα όλως ου δύναται, τόν γάρ ουρανού, καί πάσης κτίσεως Κύριον, εσωμάτωσας σάρκα πτωχεύσαντα, αγνή Παρθενομήτορ, όθεν συμφώνως σε δοξάζομεν.

Τού Αγίου Γεωργίου

Ο τόκος σου άφθορος

Όρει μαρτυρίου προσεπέβης, καί στέφος εδέξω Αθλοφόρε, εκ χειρός τού Κυρίου, τούτο γάρ εστι τό γέρας τών Μαρτύρων, όθεν σε πάντες, επαξίως μεγαλύνομεν.

Νέμεις λύσιν τών αμπλακημάτων, καί νόσους διώκεις Αθλοφόρε, τάς τού σώματος πόρρω, καί άρτιον όλον με αποδεικνύεις, διό σου πόθω, τήν εμφέρειαν Προσπτύσσομαι.

Ως πόλον πολεύων Αθλοφόρε, καί θρόνω τού πάντων Βασιλέως, παριστάμενος αίγλην, τήν σκεδάζουσαν νέφος αμαρτημάτων, πέμψον τώ πόθω, τήν ωδήν σοι εξυφάναντι.

Θεοτοκίον

Σύμμορφος Υιός εξ αγεννήτου, Πατρός γεννηθείς πρό τών αιώνων, επ' εσχάτων δέ αύθις, διά Πνεύματος Αγίου, ενδημήσας τή Παρθένω, σάρκα πτωχεύσας, τό ανθρώπινον εθέωσας.

Ο Ειρμός

«Ο τόκος σου άφθορος εδείχθη, Θεός εκ λαγονων σου προήλθε, σαρκοφόρος ως ώφθη επί γής, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη, σέ Θεοτόκε, διό πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Ακεψιμάς ο ένδοξος, Ιωσήφ ο γενναίος, Αειθαλάς ό πάνσοφος, τού Χριστού τή ισχύϊ, ενήθλησαν καί τήν πλάνην, τών Περσών καθελόντες, υπέρ ημών πρεσβεύουσι, τή Αγία Τριάδι, ούς ευσεβώς, ως ιερομάρτυρας ευφημούντες, φαιδρώς πανηγυρίζομεν, τήν λαμπράν τούτων μνήμην.

Τού Αγίου Γεωργίου

Εν πνεύματι τώ Ιερώ

Τοίς ρείθροις τών αιμάτων σου, τής απάτης τήν φλόγα, απέσβεσας Μακάριε, καί τυράννων τά θράση, εις τέλος εξηφάνισας, καί Χριστόν εδόξασας, Γεώργιε Αθλοφόρε, όθεν στέφος εδέξω, αφθαρσίας καί ζωής, εκ δεξιάς τού Υψίστου.

Θεοτοκίον

Ουκ έστιν όλως εν εμοί, σωτηρία Παρθένε, ότι κακώς εισπέπτωκα, βάθος αμαρτημάτων, καί προσδοκώ τήν απειλήν, τής φρικτής κολάσεως, καί τών ερίφων τής μοίρας, οίκτειρόν με πρό δίκης, ως υπάρχουσα θερμή, αντίληψις Θεοτόκε.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ’ καί ψάλλομεν τρία Στιχηρά Προσόμοια τού Αγίου Γεωργίου, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος δ' Ως γενναίον

Τού Χριστού τό γεώργιον, τόν γενναίον εν Μάρτυσι, τόν σοφόν Γεώργιον ευφημήσωμεν, τής αληθείας τόν κήρυκα, κλήμα τό αείζωον, τής αμπέλου τής ζωής, τόν καρπόν εξανθήσαντα, καί πηγάσαντα, ευσεβείας τό γλεύκος καί τούς πίστει, εκτελούντας ετησίως, τούτου τήν μνήμην ευφραίνοντα.

Ως αστέρα πολύφωτον, ώσπερ ήλιον λάμποντα, εν τώ στερεώματι σέ γινώσκομεν, ως μαργαρίτην πολύτιμον, ως λίθον αυγάζοντα, ως ημέρας σε υιόν, ως γενναίον εν Μάρτυσιν, ως υπέρμαχον, τών πιστών εν κινδύνοις ευφημούμεν, εκτελούντές σου τήν μνήμην, τροπαιοφόρε Γεώργιε.

Εν θαλάσση με πλέοντα, εν οδώ με βαδίζοντα, εν νυκτί καθεύδοντα περιφρούρησον, επαγρυπνούντα διάσωσον, παμμάκαρ Γεώργιε, καί αξίωσον ποιείν, τού Κυρίου τό θέλημα, όπως εύροιμι, εν ημέρα τής δίκης τών εν βίω, πεπραγμένων μοι τήν λύσιν, ο προσδραμών εν τή σκέπη σου.

Δοξα... Ήχος δ’

Τόν νοερόν αδάμαντα τής καρτερίας αδελφοί, πνευματικώς ευφημήσωμεν, Γεώργιον τόν αοίδιμον Μάρτυρα, όν υπέρ Χριστού πυρούμενον, εχάλκευσαν κίνδυνοι, καί εστόμωσαν βάσανοι, καί ποικίλαι κολάσεις ανήλωσαν, σώμα τό φύσει φθειρόμενον, ενίκα γάρ ο πόθος τήν φύσιν, διά θανάτου πείθων τόν εραστήν, διαβήναι πρός τόν ποθούμενον, Χριστόν τόν Θεόν, καί Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Εδωκας σημείωσιν

Ζόφος φοβερώτατος, ο τού θανάτου Θεόνυμφε, τήν ψυχήν κατατρύχει μου, τό δέ λογοθέσιον, εξιστάν καί τρέμειν, αεί τών δαιμόνων, παρασκευάζει Αγαθή, εξ ών με ρύσαι τή δυναστεία σου, Παρθένε απειρόγαμε, καί πρός λιμένα σωτήριον, καί πρός φώς τό ανέσπερον, τών Αγίων κατάταξον.

Δοξολογία Μεγάλη, καί Απόλυσις