ΤΗ Α' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Aγίων Αναργύρων, Κοσμά καί Δαμιανού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τών Αγίων τρία, δευτερούντες αυτά.

Ήχος πλ. β'

Όλην αποθέμενοι, Αυτόμελον

Όλην αποθέμενοι, εν ουρανοίς τήν ελπίδα, θησαυρόν ασύλητον, εαυτοίς οι Άγιοι εθησαύρισαν, δωρεάν έλαβον, δωρεάν διδούσι, τοίς νοσούσι τά ιάματα, χρυσόν ή άργυρον, ευαγγελικώς ουκ εκτήσαντο, ανθρώποις τε καί κτήνεσι, τάς ευεργεσίας μετέδωκαν, ίνα διά πάντων, υπήκοοι γενομενοι Χριστώ, εν παρρησία πρεσβεύωσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Ύλην εβδελύξαντο, τήν επί γής φθειρομένην, ουρανοπολίται δέ, εν σαρκί ως Άγγελοι εχρημάτισαν, η ομόφρων σύσκηνος, ξυνωρίς ομότροπος, τών Αγίων καί ομόψυχος. Διό τοίς κάμνουσι, πάσι τάς ιάσεις βραβεύουσιν, ανάργυρον παρέχοντες, τήν ευεργεσίαν τοίς χρήζουσιν, ούς εν ετησίοις, υμνήσωμεν αξίως εορταίς, εν παρρησία πρεσβεύοντας, υπέρ τών ψυχών ημών.

Όλην εισοικίσασα, εν εαυτή τήν Τριάδα, δυάς η αοίδιμος, Κοσμάς καί Δαμιανός οι θεόφρονες, ως κρουνοί βλύζουσιν, εκ πηγής νάματα, ζωηφόρου τών ιάσεων, ών καί τά λείψανα, πάθη δι' αφής θεραπεύουσι, καί μόνα τά ονόματα, νόσους εκ βροτών απελαύνουσι, πάντων τών προσφύγων, σωτήριοι τελούντες τώ Χριστώ εν παρρησία πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα… Ήχος πλ. β' Ανατολίου

Ατελεύτητος υπάρχει τών Αγίων η χάρις, ήν παρά Χριστού εκομίσαντο, όθεν αυτών καί τά λείψανα, εκ θείας δυνάμεως, διηνεκώς ενεργούσι τοίς θαύμασιν, ών καί τά ονόματα μόνα, εκ πίστεως επιβοώμενα, τών ανιάτων αλγηδόνων απαλλάττουσι, δι' ών Κύριε καί ημάς, τών τής ψυχώς καί σώματος παθών ελευθέρωσον, ώς φιλάνθρωπος.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Όλην αποθέμενοι

Γνώμη ολισθήσας τε, καί δουλωθείς τώ τυράννω, απάτη Θεόνυμφε, πρός τήν υπερθαύμαστον ευσπλαγχνίαν σου, καί θερμήν δέησιν, Παναγία Κόρη, καταφεύγω ό πανάθλιος. Διό με λύτρωσαι, τών πειρατηρίων καί θλίψεων, καί σώσόν με Πανάμωμε, τών δαιμονικών επιθέσεων, ίνα σε δοξάζω, καί πόθω προσκυνώ καί ανυμνώ, καί μεγαλύνω σε Δέσποινα, τήν αειμακάριστον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ρομφαία ώς έφησεν, ο Συμεων τήν καρδίαν, τήν σήν διελήλυθε, Παναγία Δέσποινα, ότε έβλεψας, τόν εκ σού λάμψαντα, απορρήτω λόγω, υπ' ανόμων ώς κατάκριτον, Σταυρώ υψούμενον, όξος καί χολήν ποτιζόμενον, πλευράν δέ ορυττόμενον, χείράς τε καί πόδας ηλούμενον, καί οδυρομένη, ωλόλυζες βοώσα μητρικώς. Τί τούτο Τέκνον γλυκύτατον, τό καινόν μυστήριον.

Εις τόν Στίχον

Στιχηρά ιδιόμελα Ήχος β'

Η πηγή τών ιαμάτων, ένα καί μόνον εθεράπευε τού έτους, η σκηνή τών Αναργύρων, άπαν τό πλήθος θεραπεύει τών νοσούντων, ανενδεής γάρ υπάρχει καί αδαπάνητος, ο πλούτος τών Αγίων. Ταίς αυτών ικεσίαις Χριστέ, ελέησον ημάς.

O αυτός Θεοφάνους

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις αυτού.

Πόθω θείω καί έρωτι τών μελλόντων, πρακτικώς πολιτευσάμενοι, τάς σωτηρίους οδούς διηνύσατε. Όθεν τό καθαρόν τής ψυχής, ακηλίδωτον τηρήσαντες, τών ενύλων τελείως απέστησε. Πνεύματι δέ θείω χρυσωθέντες, αχρύσως

τάς ιάσεις τοίς νοσούσι παρέχετε, δυάς ιερά, φωταυγής ξυνωρίς, πεφωτισμένον θείον ζεύγος Ανάργυροι, εν θλίψεσι καί νόσοις επισκεπτόμενοι ημάς, καί τών ψυχών ημών τάς νόσους, αναργύρως ιώμενοι.

O αυτός Γερμανού

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού.

Μεγάλων αξιωθέντες δωρεών πανεύφημοι, εν ταπεινότητι βίου, εν τή γή επολιτεύσασθε, καί διερχόμενοι πανταχού, δωρεάν τών νοσούντων τά πάθη ιώμενοι, ώφθητε Αγγέλων συνόμιλοι, Κοσμά σύν τώ Δαμιανώ τώ σοφώ αδελφοί τερπνότατοι, καί ημών τά πάθη, ταίς ευχαίς υμών ιάσασθε.

Δόξα… Ήχος πλ. β'

Πάντοτε έχοντες Χριστόν, ενεργούντα εν υμίν, Άγιοι Ανάργυροι, θαυματουργείτε εν κόσμω ασθενούντας θεραπεύοντες, καί γάρ τό ιατρείον υμών, πηγή υπάρχει ανεξάντλητος, αντλουμένη δέ μάλλον υπερεκβλύζει, καί χεομένη περισσεύεται, καθ' εκάστην κενουμένη καί πληθυνομένη, πάσι χορηγούσα καί μή λειπομένη, καί οι αρυόμενοι κορέννυνται ιάματα, καί αύτη διαμένει άδαπάνητος. Τί ούν ημάς καλέσωμεν; θεράτοντας ιατρους ψυχών τε καί σωμάτων, ιατήρας παθών ανιάτων, δωρεάν ιωμένους άπαντας, ειληφότας χαρίσματα, παρά τού Σωτήρος Χριστού, τού παρέχοντος ημίν τό μέγα έλεος.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Θεοτοκε σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής, σέ ικετεύομεν, πρέσβευε Δέσποινα μετά τών Αναργύρων καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Λαόν τόν ανομώτατον, αδίκως καθηλούντά σε, επί ξύλου, η παρθένος καί αγνή, καί Μήτηρ σου Ορώσα, ώς Συμεων προέφη, τά σπλάγχνα Σώτερ ετιτρώσκετο.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ’

Άγιοι Ανάργυροι καί θαυματουργοί, επισκέψασθε τάς ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν τού Ψαλτηρίου, αναγινώσκομεν ένα Κανόνα τής Οκτωήχου, καί τούς δύο παρόντας τών Αγίων.

Kανών πρώτος, ού η Ακροστιχίς.

Ύμνοις γεραίρω τούς σοφούς Αναργύρους.

Ποίημα Iωάννου τού Δαμασκηνού

Ωδήα' Ήχος α'

«Άσωμεν πάντες λαοί, τώ εκ πικράς δουλείας, Φαραω τόν Ισραήλ απαλλάξαντι, καί εν βυθώ θαλάσσης, ποδί αβρόχω οδηγήσαντι, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται».

Υπό τής χάριτος, τής αρχικής Τριάδος, η δυάς η θαυμαστή καί σεβάσμιος, φωτιζομένη πάσιν ιάμμμμιατα, τοίς προσιούσι πιστώς, παρέχει αενάως, αναβλυστάνουσα.

Μυσταγωγούμενοι, τοίς ζωηφόροις λόγοις, ως φωστήρες εν κόσμω εξέλαμψαν, τήν τών παθών ομίχλην, ευκόλως διασκεδάζοντες, τή ζέσει τής πίστεως,οι Παμμακάριστοι.

Νόμω πειθόμενοι, τώ τού Σωτήρος πάσαν, ηδυπάθειαν σαρκός μέν απέθεντο, ταίς αρεταίς ψυχάς δέ, φανότατα καταλαμπρύναντες, εν κόσμω διέπρεψαν, οι αξιάγαστοι.

Θεοτοκίον

Όλον τόν άνθρωπον, εν σή γαστρί σκηνώσας, Θεομήτορ απορρήτως ημφιάσατο, ο εκ Πατρός εκλάμψας, Υιός αχρόνως ο υπέρθεος, αυτόν ανυμνήσωμεν, ότι δεδόξασται.

Κανων δεύτερος

έχων Ακροστιχίδα τήν δε

Δυάς με σώζοις τών σοφών Αναργύρων. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ’

«Τριστάτας κραταιούς, ο τεχθείς εκ Παρθένου, απαθείας εν βυθώ, ψυχής τό τριμερές, καταπόντισον δέομαι, όπως σοι ως εν τυμπάνω, τή νεκρώσει τού σώματος, επινίκιον άσω μελώδημα».

Δυάς φωτοειδής, τών σοφών Αναργύρων, Τριάδι τή σεπτή, σύν πάσιν εκλεκτοίς, παρεστώσα ικέτευε, μνήμην σου τήν φωτοφόρον, τούς τελούντας φωτίζεσθαι, ταίς τού Πνεύματος θείαις λαμπροτησιν.

Υπέρτερον τόν νoύν, τών ενύλων δεικνύντες, τάς αϋλους αστραπάς, τού Πνεύματος σοφοί, υπεδέξασθε Άγιοι, όθεν σκότος νοσημάτων, διαλύετε πάντοτε, επισκέψεσι θείαις Ανάργυροι.

Ανύστακτον ψυχής, κεκτημένοι τό όμμα, πρός εκπλήρωσιν Θεού, τών θείων εντολών, τούς υπνούντας νοσήμασιν, ένδοξοι πρός εύρωστίαν, διϋπνίζετε χάριτι, συμπαθείς θεοφόροι Ανάργυροι.

Θεοτοκίον

Σωτήρα καί Θεόν, εξ αγνών σου αιμάτων, εσωμάτωσας Αγνή, τόν δείξαντα ημίν, ιατρούς τών παθών ημών, Άχραντε σωτηριώδεις, καί θερμούς αντιλήπτορας, τούς σεπτούς Αναργύρους εν Πνεύματι.

Ωδή γ’

«Στερέωσόν με Χριστέ, επί την άσειστον πέτραν τών εντολών σου, καί φώτισόν με φωτί του προσώπου σου, ουκ έστι γάρ Άγιος, πλήν σου Φιλάνθρωπε».

Ιάσεων τάς πηγάς, τών δωρεών τε τών θείων τούς οχετούς, τού αϋλου φωτός τά λαμπρότατα, δοχεία άπαντες, αξίως υμνήσωμεν.

Σωμάτων τε καί ψυχών, ως ιατρεύοντες πάθη τάς αρρωστίας, τών προσιόντων υμίν Πανσεβάσμιοι, προθύμως νύν, ως ευεργέται θεραπεύετε.

Γονίμοις εν αρεταίς, κατακοσμούμενοι πάσαν τήν φθειρομένην, τρυφήν τού βίου σαφώς απεκρούσαντο, τώ θείω κάλλει,ανενδότως ατενίζοντες.

Θεοτοκίον

Εν είδει τώ καθ' ημάς, ο πρίν ανείδεος ώφθη Θεογεννήτορ, συνεισδραμούσης σαρκί τής θεότητος, εν μήτρα σου,τής παναγίας Θεόνυμφε.

Kανών δεύτερος

Ουκ εν σοφία

Μύρον ευώδες, ιαμάτων ο θείος να ός υμών, αναβλύζων ιερώς, ταίς επομβρίαις τού Πνεύματος, πάθη δυσωδέστατα, εκπλύνει πάντοτε.

Επουρανίαις, εν σκηναίς αυλιζόμενοι πάντοτε, τήν σκηνήν υμών αεί, πηγήν ιάσεων Άγιοι, χάριτι δεικνύετε, τού Παντοκράτορος.

Σαρκός τά πάθη, εγκρατείας κημώ χαλινώσαντες, τάς τού Πνεύματος αυγάς, πλουσιωτάτως εδέξασθε, όθεν ταίς ιάσεσι, κόσμον πλουτίζετε.

Θεοτοκίον

Ωραιοτάτην, εν γυναιξί σε Θεός εξελέξατο, καί εκ σού σωματικώς, Αγνή τεχθήναι εύδόκησεν, ο αναπαυόμενος, εν τοίς Αγίοις αυτού.

Ο Ειρμός

«Ούκ εν σοφία. καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ’ εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω Σοφία Χριστέ, ου γάρ εστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν

Ουρανόθεν θαθμάτων τήν δωρεάν, παραδόξως λαβόντες παρά Χριστού, πάντα θεραπεύετε, αενάως τά πάθη, εν υμίν γάρ ώφθη, η χάρις τού Πνεύματος, χορηγούσα θείων, ιάσεων δύναμιν, όθεν καί αφθάρτων, αγαθών ευπορίαν, τή πίστει εκτήσασθε, αναργύρω φρονήματι, θεοφόροι Ανάργυροι, πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Δόξα… Όμοιον

Ιαμάτων δοτήρες θαυματουργοί, καί θαυμάτων λαμπτήρες φωταγωγοί, πάσιν ανεδείχθητε, τή τού Πνεύματος χάριτι, τών γάρ παθών τήν φλογα, τή πίστει δροσίζοντες, τών Πιστών εν ταύτη, τό φρονημα θάλπετε, όθεν ιατρείον, τών ψυχών κεκτημένοι, τόν θείον ναόν υμών, εναυτώ καταφεύγομεν, θεοφοροι Ανάργυροι πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Τήν Βασίλισσαν πάντες δεύτε πιστοί, τήν Μητέρα τού πάντων Δημιουργού, φωναίς μεγαλύνωμεν, καί υμνούντες βοήσωμεν. Η τής χαράς αιτία, Παρθένε πανύμνητε, τούς τιμώντάς σε σώζε, καί σκέπε πρεσβείαις σου, έχεις γάρ ως Μήτηρ, τού Θεού παρρησίαν, οικτείρειν βραβεύειν τε, νοσημάτων τήν ίασιν, διά τούτο βοώμέν σοι. Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τού δοθήναι άφεσιν τοίς δούλοις σου, τοίς ευσεβώς προσκυνούσι, τόν άστορον τοκον σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν Αμνόν καί Ποιμένα εν τώ Σταυρώ, ως εώρα κρεμάμενον η Αγνή, τά σπλάγχνα εκόπτετο, μη τρικώς ολολύζουσα. Οίμοι! φώς τού κόσμου, Θεέ μου καί Κύριε, τίνος χάριν ταύτα, εκών νύν υφίστασαι; θέλων πάντως σώσαι, γηγενείς καί πρός θείαν, ζωήν μετοικίσασθαι, τήν φθαρείσαν εικονα σου, Μεγαλύνω τά πάθη σου, αυτά, διά σπλάγχνα οικτιρμών υπήνεγκας, τάς τών απάντων οδύνας, ταίς σαίς εξιώμενος.

Ωδή δ’

«Κατενόησα παντοδύναμε, τήν σήν οικονομίαν, καί μετά φόβου εδόξασά σε Σωτήρ».

Ρήσει θεία σαφώς επόμενοι, ου χρυσού λαμπηδόνας, ουδέ αργυρίου θείοι εκτήσασθε.

Απαστράπτοντες θείοις θαύμασιν, οι Ανάργυροι πάντας, ευεργετούσι χάριν βραβεύοντες.

Ιατροί σοφοί ανεδείχθητε, τών παθών ταίς οδύναις, αλεξικάκους χείρας προσάγοντες.

Θεοτοκίον

Ραπιζέσθωσαν νύν τά πρόσωπα, τών μή σέ Θεοτόκον ομολογούντων, παναγνε Δέσποινα.

Κανών δεύτερος

O καθήμενος εν δόξη

Ζωηφόροις ενεργείαις, ολικαίς επιδόσεσι, τά θανατηφόρα, πάθη τών βροτών θεραπεύετε, φωτοειδέστατοι στύλοι, πύργοι άσειστοι, τής αμπέλου, τής αληθινής θεία κλήματα.

Οι μαζοί τής Εκκλησίας, οι τό γάλα προχέοντες, τό τών ιαμάτων, οι πεφωτισμένοι Ανάργυροι, οι διατρέφοντες πάντας, θείοις βρώμασιν, ευφημείσθωσαν, χαρμονικοίς μελωδήμασιν.

Ιατρείον ανεδείχθη, ο ναός υμών Άγιοι, τών χειμαζομένων, άκλυστος λιμήν καί σωτήριος, εν ώ προστρέχοντες πάντες κομιζόμεθα, τήν γαλήνην, καί τήν τών δεινών απολύτρωσιν.

Θεοτοκίον

Συμπαθείας με Παρθένε, τής εν σοί καταξίωσον, η τεκούσα Λόγον, μόνον αληθώς συμπαθέστατον, τόν συμπαθείς τούς Αγίους αναδείξαντα, ιατήρας, καί θαυματουργούς εν τοίς πέρασιν.

Ωδή ε’

«Εκ νυκτός ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε Χριστέ ο Θεός, τόν δι' ημάς πτωχεύσαντα, καί σταυρόν καί θάνατον, εν τή σαρκί σου υπομείναντα».

Ως κρουνοί θεορρυτοι, πηγάζετε πιστοίς, ευεργεσίας νάματα, τής ψυχής τε καί τού σώματος, θεραπεύοντες νόσους, Ανάργυροι ένδοξοι.

Τήν πηγήν τής χάριτος, Ανάργυροι σεπτοί, αναστομούντες άπασιν, ευρωστίαν διανέμετε, τοίς εν πίστει καί πόθω, υμίν νύν προστρέχουσιν.

Οι λαμπροί καί πάνσοφοι, αστέρες οι τήν γήν, προφανώς ουρανώσαντες, εν μιμήσει τής λαμπρότητος, τών Αγγέλων απαύστως, ημάς καταυγάζουσιν.

Θεοτοκίον

Υπερτέρα πέφηνας, τόν πάντων ποιητήν, τόν τώ Πατρί συνάναρχον, συλλαβούσα Μητροπάρθενε, καί Τεκούσα τώ κόσμω, Σωτήρα καί Κύριον.

Κανων δεύτερος

Εξέστη τά σύμπαντα

Ταίς θείαις λαμπρότησι, σαφώς καταστραπτομενοι, πάντα περιέρχεσθε τόν κόσμον, πάντας ανθρώπους καταφωτίζοντες, σκότος εκδιώκοντες παθών, δαίμονας ελαύνοντες, θεοφόροι Ανάργυροι.

Ως δύω φωτίζετε, φωστήρες τήν υφήλιον, πνευματοκινήτως θεοφόροι, πάσαν τήν κτίσιν περιερχόμενοι, καί τούς επί κλίνης οδυνών προσεπισκεπτόμενoι, καί δεινών εξαιρούμενοι.

Νοσούσι τήν ίασιν, παθών καί απολύτρωσιν, επιχορηγούντες αναργύρως, πάντων προστάται μέγιστοι ώφθητε, πάντων βοηθοί μετά Θεόν, πάντων αντιλήπτορες, θεοφόροι Ανάργυροι.

Θεοτοκίον

Σοφίαν εκύησας, Θεού τήν ενυπόστατον, άχραντε Παρθένε Θεοτόκε, τήν τούς Αγίους πανσόφους αναδείξασαν, δι' ών τού κακίας σοφιστού, πέπτωκε τό φρύαγμα, καί δεινά πανουργεύματα.

Ωδή ς'

«Τόν Προφήτην διέσωσας, εκ τού κήτους φιλάνθρωπε, κάμέ τού βυθού τών πταισμάτων, ανάγαγε δέομαι».

Σωτηρίους θεράποντας, ευεργέτας θεόφρονας, Κοσμάν καί Δαμιανόν τούς θείους, προθύμως τιμήσωμεν.

Σωφροσύνην τηρήσαντες, καί φρονήσει κοσμούμενοι, Κοσμάς καί Δαμιανός οι θείοι, Χριστώ συναγάλλονται.

Ο μοφρόνως οικήσαντες, ομοψύχως ασκήσαντες, ομού τάς ιάσεις βραβεύειν, ημίν επιστεύθητε.

Θεοτοκίον

Φώς απρόσιτον τέτοκας, μετά σώματος Πάναγνε, τό πάντα τόν κόσμον φωτίζον, αυγαίς τής θεότητος.

Κανων δεύτερος

Θύσω σοι, μετά φωνής

Ού τέχνη, ανθρωπίνη εν θεία δέ χάριτι, αποκαθαίρετε νόσους, τών ανθρώπων Ένδοξοι, διά τούτο, κατά χρέος, ευφημούντες υμάς μακαρίζομεν.

Φιλία, πρός Χριστόν θεοφόροι συνδούμενι, πάσαν κακίαν δαιμόνων, διαλύετε θεία χάριτι, διά τούτο, τήν υμών εκτελούμεν πανήγυριν.

Ως όντες, τής αμπέλου τής θείας βλαστήματα, οίνον ημίν ιαμάτων, τοίς εν κατηφεία τών νοσημάτων, κεραννύντες, ευφροσύνης πληρούτε Ανάργυροι.

Θεοτοκίον

Ναόν σε, καθαρόν απειργάσατο Δέσποινα, ο καθαρώτατος Λόγος, ο τόν θείον οίκον τών Αναργύρων, μεγαλύνων, εν σημείοις καί τέρασι πάντοτε.

O Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Κοντάκιον Ήχος β’

Οι τήν χάριν λαβόντες τών ιαμάτων, εφαπλούτε τήν ρώσιν τοίς εν ανάγκαις, Ιατροί θαυματουργοί Ένδοξοι, αλλά τή υμών επισκέψει, καί τών πολεμίων τά θράση κατεβάλετε, τόν κόσμον ιώμενοι εν τοίς θαύμασιν.

Ο Οίκος

Πάσης συνέσεως καί σοφίας υπέρκειται ο λόγος τών σοφών. Iατρών, τού γάρ Υψίστου χάριν λαβόντες, αοράτως τήν ρώσιν δωρούνται πάσιν, όθεν καμοί, διηγήσεως χάριν δεδώρηνται, υμνήσαι ώς θεοφόρους, ευαρέστους Θεού καί θεράποντας, ιαμάτων πλήθη παρέχοντας, αλγηδόνων γάρ πάντας λυτρούνται, τόν κόσμον ιώμενοι εν τοίς θαύμασι.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Α' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων καί θαυματουργών Αναργύρων, Κοσμά καΙ Δαμιανού, υιών θεοδότης τής εξ Ασίας.

Στίχοι

· Εί καί παρήκαν γήν Ανάργυροι δύω,

· Πληρούσιν, ώς πρίν, καΙ πάλιν γήν θαυμάτων.

· Πρώτη Ακέστορε φώτε Νοεμβρίου έκπτατον εκ γής.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων γυναικών, Κυριαίνης καί Ιουλιανής.

Στίχοι

· Καί Κυρίαινα πρός τό πύρ αποπνέει,

· Πάσης πνοής τιμώσα Κύριον μέγαν.

· Τώ πρός σέ φίλτρω, Σώτερ, εκκεκαυμένη, Iουλιανή καύσιν εκ πυρός φέρει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Καισαρίου, Δασίου, καΙ ετέρων πέντε.

Στίχοι

· Σύν έξ συνάθλοις, τής αληθείας φίλοις,

· Τέμνουσι Καισάριον οι ψεύδους φίλοι.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Ιερομαρτύρων, Ιωάννου Επισκόπου, καί Ιακώβου Πρεσβυτέρου.

Στίχοι

· Σύν Ιακώβω τώ θύτη Χριστού, ξίφος

· Iωάννης ήνεγκεν ο Χριστού θύτης.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ερμηνιγγέλδου.

Στίχοι

· Ερμηνίγγελδος εκπλυθείς βαφήν πλάνης,

· Σφαγην υποστάς, βάπτεται λύθρου κοχλω.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Κυπριανός καί Ιουλιανή πυρί τελειούνται.

Μνήμη τού Αγίου νέου Ιερομάρτυρος, Iακώβου, καί τών δύο μαθητών αυτού Iακώβου διακόνου καί Διονυσίου μοναχού, τών δι' αγχόνης τελειωθέντων κατά τό 1520.

O Όσιος πατήρ ημών Δαβίδ, ο εν Ευβοία ασκήσας, εν ειρήνη τελειούται.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

«Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον, εν τή »γαστρί σου ανέπλασεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος».

Όλοι Θεού, θεοφρόνως ώφθητε, όλοι Θεού χωρητικοί, τόν γάρ κόσμον διά Θεόν, πάντα κατελίπετε, ίχνεσιν επόμενοι, τοίς τού Σωτήρος Πανένδοξοι, θεοπρεπώς, τόν τών Πατέρων Θεόν καταγεραίροντες.

Υπερφυώς, Ιατροί πανάριστοι, τών ασθενούντων τάς πληγάς, χειρουργίαις ταίς μυστικαίς, πάσας θεραπεύετε, φάρμακα σωτήρια, εκ θησαυρών αρυόμενοι, τών θεϊκών, ανυμνούντες Θεόν τόν υπερένδοξον.

Στέφει τής σής, βασιλείας Δέσποτα, καί διαδή ματι λαμπρώ, κατεκόσμησας ευπρεπώς, τούς υπερποθήσαντας, κάλλος τό αμήχανον. Χριστέ τής σής ωραιότητος; καί τοίς πιστοίς, ευεργέτας κοινούς τούτους ανέδειξας.

Θεοτοκίον

Ανατολής, τής εξ ύψους Πάναγνε, φανερωθείσης επί γής, ανεδείχθης πανευπρεπής, πύλη καί ολόφωτος, κόσμον καταυγάζουσα, μαρμαρυγαίς καθαρότητος, καί τοίς πιστοίς, λαμπηδόνας αεί θαυμάτων πέμπουσα.

Κανών δεύτερος

Εν τή καμίνω

Αναστομούντες, τήν πηγήν τήν θεόσδοτον Άγιοι, πάσι ποταμούς εκβλύζετε καθαρών, ιαμάτων αποπλύνοντες, παθών μιάσματα, καί δαιμόνων κακίαν ολέθριον.

Νενευρωμένη, τή ρωστική τού Πνεύματος χάριτι, ρώσιν ασθενούσι παντοτε χορηγεί, η δυάς τών Αναργύρων σου, η αξιέπαινος, Λόγε Θεού σοφία καί δύναμις.

Άγιος μόνος, εί ο δοξάζων τούς Αγίους σου, κόσμον δι' αυτών λυτρούσαι γάρ τών δεινών, καί φωτίζεις τούς κραυγάζοντας. Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Ράβδος εκ ρίζης, Ιεσσαί σύ ανεβλάστησας, άνθος, τόν Χριστόν βλαστήσασα Μαριάμ, τόν ως άνθεσι τοίς θαύμασι, καθωραίσαντα, τούς αυτού Αναργύρους θεράποντας.

Ωδή η'

«Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής εύσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Νεκρωθέντες κόσμου τοίς τερπνοίς, καί τής φιλαργυρίας,τήν νόσον αποτεμόντες, ωνομάσθητε σοφοί,τοίς πάσιν Ανάργυροι, τοίς βοώσι. Πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Αιωνίου μέτοχοι ζωής, γεγόνατε προδήλως, ζωής γάρ τής φθειρομένης, κατελίπετε τερπνά, συμφώνως κραυγάζοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ρύσαι πάντας Δέσποτα Χριστέ, δεινών αρρωστημάτων, πρεσβείαις τών Αναργύρων, καί αξίωσον αεί, συμφώνως κραυγάζειν σοι. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Γεγηθότες πάντες οι πιστοί, καί χάριτι ρωσθέντες οι τόκω λελυτρωμένοι, Mητροπάρθενε τώ σώ, απαύστως κραυγάζομεν. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών δεύτερος

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ

Γυμνοί πάσης ώφθητε εχθρού, κακίας Άγιοι, τώ θείω Πνεύματι, ημίν γενόμενοι ένδυμα, σωτηρίας καί αφέσεως, καταστολή καί τών δεινών, απαλλοτρίωσις τοίς βοώσι, πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Υιοί κατά μέθεξιν Θεού, Δαμιανέ καί Κοσμά, πίστει γενόμενοι, πατρώον κλήρον νύν εύρατε, τήν ουράνιον απόλαυσιν, καί τών θαυμάτων τήν φαιδράν, όντως ενέργειαν, καί βοάτε. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ρανίσιν υμών θεουργικαίς, τόν ρύπον πλύνατε, τόν ψυχικόν ημών, καί τά επώδυνα Άγιοι, φυγαδεύσατε νοσήματα, καί τών δαιμόνων τάς ορμάς, αποδιώξατε, ως ιατήρες ημών συμπαθέστατοι.

Ως κρίνα ως άνθη νοητά, ως ρόδα Πνεύματι, ωραϊζόμενοι, ημίν εδείχθητε Άγιοι, ευωδίαν αποπέμποντες, καί τό δυσώδες τών παθών αποδιώκοντες, τών βοώντων, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Νεκρούται ο θάνατος εν σοί, ζωήν γάρ έτεκες, τήν ενυπόστατον, Χριστόν τόν Κύριον Άχραντε, τόν προστάτας τής ζωής ημών, τούς Αναργύρους Ιατρούς, βοώντας δείξαντα. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

O Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ωδή θ'

«Σέ τήν φαεινήν λαμπάδα, καί Μητέρα τού Θεού, τήν αρίζηλον δόξαν, καί ανωτέραν πάντων τών ποιημάτων, εν ύμνοις μεγαλύνομεν».

Ύμνοις τήν σοφήν δυάδα, τού φωτός τού νοητού, απαστράπτουσαν αίγλην, καί φωτισμού τοίς πάσι μεταδιδούσαν, απαύστως μακαρίσωμεν.

Ρώμην ψυχικής υγείας, εμποιούντες τοίς πιστοίς, καί σωμάτων ιάσθαι, πεπιστευμένοι, πάθη οία σωτήρες, αξίως ανυμνείσθε αεί.

Οι θεοφεγγείς φωστήρες, νοητώς τόν ουρανόν, τής σεπτής Εκκλησίας, φωτοδοσίας χύσει νύν δαδουχούντες, απαύστως καταυγαζουσιν.

Υπό τής σεπτής Τριάδος, η θεόκλητος δυάς, σθενουμένη προχέει, τών ιαμάτων πάσι τάς χορηγίας, τοίς πόθω μακαρίζουσι.

Θεοτοκίον

Σέ τήν τού φωτός νεφέλην, καί αγίαν κιβωτόν, τήν ολόφωτον πύλην, τού νοητού Ηλίου ως Θεοτόκον, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Κανων Δεύτερος

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Ιδού δή τί καλόν ή τί τερπνόν φησιν, αλλ' ή μόνον τό οικίζεσθαι, νύν αδελφούς εν ομονοία, εις τόπους φωταυγείς, εις σκηνώματα ουράνια, εις δόξαν αμάραντον ούς επαξίως μακαρίσωμεν.

Ως μέγιστος ούτος ο ναός τοίς θαύμασι, καθ' εκάστην σεμνυνόμενος, ένθα αεί επιδημούντες, Κοσμά Δαμιανέ αξιάγαστοι, τήν ρώσιν τοίς δεομένοις παρέχετε. όθεν αξίως μακαρίζεσθε.

Σήμερον συγχαίρουσιν ημίν μακάριοι, εν τή μνήμη ομών Άγγελοι, θείοι Απόστολοι Προφήται, καί Όσιοι καί Δίκαιοι άπαντες, μεθ' ών περιχαρώς αυλιζόμενοι, υπέρ τού κόσμου ικετεύσατε.

Η θεία Δυάς καί φωταυγής Ανάργυροι, θεοφόροι πανσεβάσμιοι, άφεσιν τών αμαρτημάτων, διόρθωσίν τε βίου αιτήσασθε, καί πάντων τών δεινών απολύτρωσιν, τοίς ευφημούσιν υμάς πάντοτε.

Θεοτοκίον

Φωτός οικητήριον Αγνή γεγένησαι, τού τά πάντα καταυγάσαντος, καί φωτοφόρους τούς Αγίους, δεικνύντος νύν τό σκότος εξαίροντας, παθών τών ψυχοφθόρων εν Πνεύματι, Άχραντε μόνη πολυϋμνητε.

Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν εύλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Εν Πνεύματι τώ Ιερώ

Τήν χάριν τών ιάσεων, εκ Θεού ειληφότες, Ανάργυροι μακάριοι, θεραπεύετε νόσους, καί ιάσθε άπαντας, τούς πιστώς προστρέχοντας, τώ θείω υμών τεμένει, διά τούτο συμφώνως, μακαρίζομεν αξίως, τήν σεπτήν υμών μνήμην.

Θεοτοκίον

Εκύησας Πανάχραντε, τού Θεού Θεόν Λόγον, τώ κόσμω την σωτήριον, εκτελούντα πανσόφως, οικονομίαν αρίστην, διά τούτό σε πάντες, υμνολογούμεν αξίως, ως πρεσβεύουσαν τούτω, λυτρωθήναι ημάς νόσων, καί παντοίων κινδύνων.

Εις τους Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά ιδιόμελα.

Ήχος α' Aνατολίου

Τήν χάριν τών ιαμάτων, εκ Θεού ειληφότες, αναργύρως τά πάθη, τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών, θεραπεύετε, παγκόσμιοι Ανάργυροι. όθεν δι' υμών Χριστός τοίς πιστοίς, τήν δεδομένην ευρωστίαν χαριζόμενος, φωστήρας απλανείς υμάς αναδείκνυσι τή οικουμένη, αυτώ πρεσβεύσατε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο αυτός

Εκ τής άνωθεν προμηθείας, τήν τών ιαμάτων άβυσσον εξαντλήσαντες, πάσιν αναβλύζετε τοίς πιστοίς, τάς ιάσεις Ανάργυροι, υπερφυώς γάρ τών νοσούντων τά πάθη, εν χειρουργίαις μυστικαίς, εκ θησαυρών τού Πνεύματος, φάρμακα προτιθέντες σωτήρια, τοίς κάμνουσι θεραπεύετε, όθεν ναός σεπτός γεγονότες, τής ζωαρχικής Τριάδος, εν υμίν σαφώς την κατοικίαν ποιησαμένης, αυτή πρεσβεύσατε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ήχος β’ Γερμανού

Αγάλλεται ο χορός τών Αγίων εις αιώνας, βασιλείαν γάρ ουρανών εκληρονόμησαν. Γή τά λείψανα αυτών δεξαμένη, ευωδίαν διέπνευσε. Δούλοι Χριστού γεγόνασι, κατασκηνώσαντες εις ζωήν αιώνιον.

O αυτός

Ιατροί τών ασθενούντων, θησαυροί τών ιαμάτων, σωτήρες τών πιστών, Ανάργυροι πανευκλεείς, τούς εν ανάγκαις κράζοντας, καί οδυνωμένους ιάσασθε, σύν τή θεοδότη, ικετεύοντες, Θεόν τόν αγαθόν, λυτρώσασθαι ημάς, τών παγίδων τού εχθρού.

Δόξα… Ήχος δ’ Θεοφάνους

Πηγήν ιαμάτων έχοντες, Άγιοι Ανάργυροι, τάς ιάσεις παρέχετε πάσι τοίς δεομένοις, ώς μεγίστων δωρεών αξιωθέντες, παρά τής αενάου πηγής τού Σωτήρος Χριστού. Φησί γάρ πρός υμάς ο Κύριος, ως ομοζήλους τών Αποστόλων, Iδού δέδωκα υμίν τήν εξουσίαν, κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ως τε αυτά εκβάλλειν καί θεραπεύειν πάσαν νόσον, καί πάσαν μαλακίαν. Διό τοίς προστάγμασιν αυτού, καλώς πολιτευσάμενοι, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν παρέχετε, ιατρεύοντες τά πάθη, τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Έδωκας σημείωσιν

Χαίρε καταφύγιον, Xριστιανών καί κραταίωμα, χαίρε κλίμαξ ουράνιε, χαίρε τό κειμήλιον, το τής παρθενίας, χαίρε Θεοτόκε, η κιβωτός η λογική, τής θείας δόξης χαίρε τό καύχημα, τού κοσμου καί στερέωμα, τών πεπτωκότων ανάκλησις, η σκηνή η ολόφωτος. η αγία καί πάγκαλος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σταυρούμενον βλέπουσα, καί τήν πλευράν ορυττόμενον, υπό λόγχης η Πάναγνος, Χριστόν τόν φιλάνθρωπον, έκλαιε βοώσα, Τί τούτο Υιέ μου; τί σοι αχάριστος λαός, ανταποδίδωσιν ών πεποίηκας, καλών αυτοίς καί σπεύδεις με, ατεκνωθήναι παμφίλτατε; καταπλήττομαι εύσπλαγχνε, σήν εκούσιον σταύρωσιν.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος πλ. δ’

Τίς μή θαυμάσει; τίς μή δοξάσει; τίς μή υμνήσει πιστώς, τών σοφών καί ενδόξων Αναργύρων τά θαύματα; ότι καί μετά τήν αγίαν αυτών μετάστασιν, πάσι χορηγούσι τοίς προστρέχουσι πλουσίως τά ιάματα, καί τά τίμια καί άγια λείψανα αυτών, βρύουσι τήν χάριν τών ιάσεων. Ώ Δυάς αγία! ώ τίμιαι κάραι! ώ σοφία καί δόξα, τής εκ Θεού δοθείσης ημίν χάριτος! Διό ύμνοις άσωμεν τώ ευεργέτη Θεώ, τώ αναδείξαντι τούτους, εις ιατρείαν τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Δέσποιvα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.

Η Σταυροθεοτοκίον

Οι Μάρτυρές σου, Κυριε

Ου φέρω τέκνον βλέπειν σε, τόν τήν εγρήγορσιν πάσι διδούντα, ξύλω υπνώσαντα, όπως τοίς πάλαι, εκ παραβάσεως καρπού, ύπνω ολεθρίω αφυπνώσασι, θείαν καί σωτήριον εγρήγορσιν παράσχης, η Παρθένος, έλεγε θρηνωδούσα, ήν μεγαλύνομεν.

Εις τήν Λειτουργίαν

Τά Τυπικά, καί από τών Κανόνων τών Αγίων η γ' καί ς' Ωδή.

Κοινωνικόν

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούϊα.