ΤΗ Λ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου πατρός ημών Ισαακίου, Ηγουμένου τής Μονής τών Δαλμάτων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ' καί τού Αγίου γ'.

Στιχηρά τού Αγίου

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Εγκρατείας τοίς βέλεσι, τόν εχθρόν ετραυμάτισας, καί τάς τούτου φάλαγγας εξεπόρθησας, διό τής νίκης απέλαβες, βραβεία Μακάριε, παρ' αυτού τού κραταιώς, σέ Χριστού ενισχύσαντος, όν ικέτευε, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς εν πίστει εκτελούντας, την αεισέβαστον μνήμην σου.

Θεωρίας τής κρείττονος, επιβάς Παμμακάριστε, τά γεώδη άπαντα καί επίκηρα, καί περιών εν τώ σώματι, παρείδες καί άϋλον, πολιτείαν επί γής, επεσπάσω αοίδιμε, θείω Πνεύματι, οδηγούμενος Πάτερ μοναζόντων, οδηγός κανών καί τύπος, ώφθης καί πίστει περίδοξος.

Τών χαρίτων τού Πνεύματος, ταίς ενθέοις ελλάμψεσι, φαιδρυνδείς θεόπνευστε, Ισαάκιε, φωστήρ εδείχθης τοίς πέρασιν, οδύνας κακώσεων, καί τό σκότος τών παθών, απελαύνων πρεσβείαις σου, καί ρυόμενος, νοσημάτων παντοίων καί κινδύνων, τούς εν πίστει εκτελούντας, τήν αεισέβαστον μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Ει τύχοι η νηστεία τών Αποστόλων

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκον

Ήχος δ' Ως γενναίονεν Μάρτυσιν

Ως πρεσβείαν ακοίμητον, καί παράκλησιν έμμονον, κεκτημένη πάναγνε πρός τον Κύριον, τούς πειρασμούς κατακοίμισον, τά κύματα πράϋνον, τής αθλίας μου ψυχής, καί εν θλίψει υπάρχουσαν τήν καρδίαν μου, παρακάλεσον Κόρη, δυσωπώ σε, καί χαρίτωσον τόν νούν μου, όπως αξίως δοξάζω σε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόν καί ποιμένα σε, επί ξύλου ως έβλεψεν, η Αμνάς η τέξασα επωδύρετο, καί μητρικώς σοι εφθέγγετο, Υιέ ποθεινότατε, ταύτά σοι ο απειθής, δήμος ανταποδίδωσιν, ο θαυμάτων σου, απολαύσας μεγίστων, αλλά δόξα, τή αρρήτω σου καί θεία, συγκαταβάσει φιλάνθρωπε.

Εις τόν Στίχον Στιχηρά, τής Εορτής.

Απολυτίκιον Τό τού Οσίου

Ήχος πλ. δ’

Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τής εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ, τή οικουμένη λάμπων τοίς θαύμασι, Θεόκτιστε Πατήρ ημών Όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ OPΘΡOΝ

Οι Κανόνες τής Εορτής, καί τού Αγίου ο παρών.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Άσωμεν τώ Kυρίω

Πάθεσι νεκρωθέντα, ζώωσόν με Πάτερ ταίς πρεσβείαις σου, τή ζωή νύν τών ζώντων, παρρησία πολλή παριστάμενος.

Aίγλην άϋλον Πάτερ, ένδον εν καρδία σου δεξάμενος, εφωτίσθης καί πάσαν, τών παθών τήν αχλύν εξηφάνισας.

Θεοτοκίον

Σώσόν με τόν εν ζάλη, αισχίστων παθών κλυδωνιζόμενον, τόν Σωτήρα τεκούσα, τού παντός τήν γαλήνην Πανάμωμε.

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Σάρκα καθυπέταξας, τώ λογισμώ στερρώς Όσιε, τήν δέ ψυχήν, έδειξας δουλείας, τών παθών απελεύθερον.

Πόνοις σου τήν άρουραν, τήν τής ψυχής σοφέ Όσιε, καλλιεργών, στάχυν απαθείας, καί θαυμάτων εξήνθησας.

Θεοτοκίον

Τόπον αγιάσματος, καί νοητήν Αγνή τράπεζαν, άρτον Χριστόν, τήν ζωήν τών όλων, δεξαμενην υμνούμέν σε.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, συ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα Ήχος δ'

Eπεφάνης σήμερον

Επιλάμψει Πνεύματος τού Παναγίου, φωτισθείς απήλασας, τήν τών αιρέσεων αχλύν, θαυματουργέ, Ισαάκιε, όθεν σε πάντες, συμφώνως γεραίρομεν.

Κάθισμα τής Εορτής

Ει τύχοι η νηστεία τών Αποστόλων

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκον

Ήχος δ' Επεφάνης σήμερον

Εν τή σκέπη πάναγνε, ττή σή Παρθένε, προσφυγόντων δέησιν, προσδεξαμένη παρ' ημών, μή διαλίπης πρεσβεύουσα, τώ φιλανθρώπω, σωθήναι τούς δούλους σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Επί ξύλου Δέσποινα, προσηλωμένον, τόν Υιόν σου βλέψασα, Παρθενομήτορ καί Θεόν, σύν οδυρμοίς ανεκραύγαζες, Πώς ταύτα πάσχεις, Υιέ μου καί Κύριε;

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Επομβρίαις τής χάριτος, Πάτερ ποταμους θαυμάτων ανέβλυσας, μολυσμόν αποκαθαίροντες, τών εν πίστει Μάκαρ προστρεχόντων σοι.

Ολονύκτοις δεήσεσι, καί ταίς πανημέροις Όσιε στάσεσι, τήν ψυχήν προκαθηράμενος, τής Τριάδος οίκον Πάτερ έδειξας.

Θεοτοκίον

Αλατόμητον όρος σε, πάλαι Αββακούμ προείδε Πανάμωμε, ο Θεός εξ ού επέφανε, καί ημάς φθαρέντας ανεκαίνισεν.

Ωδή ε'

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Ναός τής τρισηλίου θεότητος, χρηματίσας, παθών τά ινδάλματα, τής σής ψυχής εξεμείωσας.

Πνευμάτων ακαθάρτων καθέστη κας, σύ διώκτης Αγίου γάρ Πνεύματος, καθαρόν σκήνωμα γέγονας.

Θεοτοκίον

Τόν Ήλιον τεκούσα τής ζωής, Θεοτόκε, όλον φωταγώγησον, εσκοτισμένον με πάθεσιν.

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Τού κήτους τού νοητού, πανολεθρίαν διέφυγες, εγκράτειαν προσευχήν, αγάπην αθόλωτον, κραταιάν ταπείνωσιν, καί στοργήν βεβαίαν, πρός Χριστόν Πάτερ κτησάμενος.

Θεός σου τά πρός αυτόν, κατεύθυνε διαβήματα, ο δυνατός δυνατόν, σαφώς απειργάσατο, πατούντα επ' όφεων, καί σκορπίων κάρας,, Ισαάκιε μακάριε.

Θεοτοκίον

Μαρία τό καθαρόν, τής παρθενίας κειμήλιον, καθάρισόν μου τόν νούν, παθών αμαυρότητος, καί πλήρωσον χάριτος, καί δικαιοσύνης, τήν καρδίαν μου πανάμωμε.

Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καίεκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Κοντάκιον τής Εορτής

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Λ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ισαακίου, Ηγουμένου τής Μονής τών Δαλμάτων.

Στίχοι

· Ψήφω Θεού πρός θείον ήρθη χωρίον,

· Γής, Ισαάκιος εκλιπών τό χωρίον.

· Θείον Ισαάκιον μόρος είλεν ενί τριακοστή.

Τή αυτή ημέρα ο Άγιος Νατάλιος ξίφει τελειούται.

Ο όσιος Βαρλαάμ εν ειρήνη τελειούται.

Οι άγιοι νεομάρτυρες Ρωμανός καί Μελέτιος, ξίφει τελειούνται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Παίδες Εβραίων

Ήρθης πρός ύψος απαθείας, εμιμήσω γάρ εν σώματι Αγγέλους, αϊδίου τρθφής, μέτοχος ανεδείχθης, αναβοών Μακάριε, ο Θεός ευλογητός εί.

Λάμπων ακτίσι θεωρίας, διεσκέδασας δαιμόνων επιθέσεις, καί τής τούτων πολλούς, κακώσεως ερρύσω, κραυγάζοντας Ισαάκιε, ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ίδε ήν έφησε Παρθένον, εν τώ Πνεύματι ο μέγας Ησαϊας, εν γαστρί τόν Θεόν, συνέλαβε καί τίκτει, ώ μελωδούμ εν, Κύριε, ο Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Τόν άναρχον Βασιλέα

Ανύστακτον τής ψυχής τήν λαμπάδα, ελαίω σου τών αγώνων τηρήσας, εισήλθες εν χαρά εις άφθαρτον νυμφώνα, καί ζής εις τούς αιώνας.

Τό δύσμορφον τών παθών εξεδύσω, χιτώνιον, ενεδύσω δέ Μάκαρ, ωραίαν τήν στολήν, τής θείας απαθείας, Χριστώ συμβασιλεύων.

Θεοτοκίον

Ως έντιμον καί υπέρτατον θρόνον, υπάρχουσαν τού Θεού τήν Μητέρα, υμνήσωμεν λαοί, τήν μόνην μετά τόκον, Παρθένον φυλαχθείσαν.

Ο Ειρμός

«Τόν άναρχον Βασιλέα τής δόξης, όν φρίττουσι στρατιαί τών Αγγέλων, υμνείτε ιερείς, λαός υπερυψούτε, είς πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Έφριξε πάσα ακοή

Έδυς μέν οίά περ αστήρ, από κόσμου, πρός Χριστόν δέ ανέτειλας, τόν νοητόν αληθώς, δικαιοσύνης παμμάκαρ Ήλιον, καί ως ακτίνα τοίς πιστοίς, τάς σάς καταλέλοι πας, φωτοειδείς αρετάς, ελαυνούσας τών ψυχών αμαυρότητα.

Τίμιος έναντι Θεού, σού ο θάνατος Ισαάκιε γέγονε, καί γάρ οσίως εν γή, επολιτεύσω τούτου προστάγματα, καί δικαιώματα σοφέ, τηρήσας αλώβητα' όθεν ανέτειλεν, ώς δικαίω σοι τό φώς τό ανέσπερον

Θεοτοκίον

Έπαυσας μόνη γυναικών, τήν αράν τών πρωτοπλάστων Θεόνυμφε, τόν απερίγραπτον, σαρκί τεκούσα περιγραφόμενον, εκαινοτόμησας θεσμούς, φύσεως αμόλυντε, τά διεστώτα τό πρίν, παραδόξω μεσιτεία σου ήνωσας.

Ο Ειρμός

«Έφριξε πάσα ακοή, την απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο Ύψιστος, εκών κατήλθε μέχρι καί σώματος, Παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον, Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τής Εορτής

Καί τά λοιπά, ως σύνηθες καί Απόλυσις.