ΤΗ ΚΗ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ευτυχούς ή Ευτυχίου, Επισκόπου Μελιτηνής.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ' καί τού Aγίου γ'.

Στιχηρά τού Αγίου

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Θεόφρον Ευτύχιε νευραίς, τών πανσόφων λόγων σου, εναποπνίξας τούς άφρονας, τέλος μακάριον, πνιγμονή υδάτων, υπεδέξω δράκοντα, εν τούτοις αποπνίγων τό άσαρκον, διό ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Κόσμος ωραιότατος δειχθείς, άθλητών εν χάριτι, μετεβιβάσθης γηθόμενος, πρός υπερκόσμια, Βασιλεί τών όλων, αληθώς παρίστασθαι, σύν πάσαις ταίς αγίαις Δυνάμεσι, μεθ' ών ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Μάρτυς αξιάγαστε τά σά, λείψανα γηθόμενοι, περιφανώς ασπαζόμεθα, καί αρυομένοι, χάριν ιαμάτων, πόθω σε γεραίρομεν, καί πίστει εκτενώς δυσωπούμέν σε, Χριστόν ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Ει τύχοι η νηστεία τών Αποστόλων

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκον

Ήχος δ' Ως γενναίονεν Μάρτυσιν

Ως πρεσβείαν ακοίμητον, καί παράκλησιν έμμονον, κεκτημένη πάναγνε πρός τον Κύριον, τούς πειρασμούς κατακοίμισον, τά κύματα πράϋνον, τής αθλίας μου ψυχής, καί εν θλίψει υπάρχουσαν τήν καρδίαν μου, παρακάλεσον Κόρη, δυσωπώ σε, καί χαρίτωσον τόν νούν μου, όπως αξίως δοξάζω σε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόν καί ποιμένα σε, επί ξύλου ως έβλεψεν, η Αμνάς η τέξασα επωδύρετο, καί μητρικώς σοι εφθέγγετο, Υιέ ποθεινότατε, ταύτά σοι ο απειθής, δήμος ανταποδίδωσιν, ο θαυμάτων σου, απολαύσας μεγίστων, αλλά δόξα, τή αρρήτω σου καί θεία, συγκαταβάσει φιλάνθρωπε.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής.

Aπολυτίκιον

Καί τρόπων μέτοχος. Καί τής Εορτής. Καί Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Εορτής καί τού Αγίου.

Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Τούς σούς επαινώ, Μάρτυς, ενθέους τρόπους.

Ποίημα Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ανοίξω τό στομα μου

Ταίς θείαις Δυνάμεσι, συναγελάζων Ευτύχιε, καί θρόνω τής χάριτος, νύν παριστάμενος, τους τιμώντάς σου, τήν μνήμην τήν φωσψόρον, ενθέως καταύγασον, τή μεσιτεία σου.

Οσίως εβίωσας, μαθητευθείς ακριβέστατα, παμμάκαρ Ευτύχιε, τοίς Αποστόλοις Χριστού, εις τελείαν τε, ανήχθης ηλικίαν, αθλήσας λαμπρότατα, αξιοθαύμαστε.

Υπήλθες τό στάδιον, τής μαρτυρίας γηθόμενος, καί θάνατον πρόξενον, ζωής επόθησας, καί απέπνιξας, εχθρών τάς μυριάδας, θαλάσση πνιγόμενος, μάκαρ Ευτύχιε.

Θεοτοκίον

Σαρκός ομοιώματι, επιφανείς ο φιλάνθρωπος, εκ σού Παναμώμητε, κόσμον διέσωσεν, απολλύμενον, καί πλάνη υπαχθέντα, όθεν σε γεραίρομεν, καί μακαρίζομεν.

Ωδή γ'

Τούς σούς υμνολόγους

Ευρών τούς τού Λόγου υπηρέτας, απάντων σπορέας τών καλών, εδέξω εν καρδία σου, τόν σπόρον τόν τού Πνεύματος, καί ευσεβώς εβλάστησας, εκατοστεύοντα άσταχυν.

Πυρί τής θεότητος αϋλω, παμμάκαρ σαφώς αναφλεχθείς, ως ύλην τήν δυσσέβειαν, κατέφλεξας Ευτύχιε, καί Ιερώς ενήθλησας, όθεν πιστώς ευφημούμέν σε.

Αγίοις τού Λόγου υπηρέταις, ψυχή καί καρδία κολληθείς, αγίως σου διήνυσας, τόν βίον καί εσκήνωσας, περιφανώς Ευτύχιε, εν ταίς Αγίων λαμπρότησι.

Ιάσεις πηγάζων μετά τέλος, παμμάκαρ Ευτύχιε σοφέ, αποδιώκεις πνεύματα, καί τής σαρκός νοσήματα, αποκαθαίρεις χάριτι, Πνεύματος θείου μακάριε.

Θεοτοκίον

Νοός μου τό σκότος Θεοτόκε, φωτίτώ εν σοί ως αγαθή, εκδυσωπώ διάλυσον, καί μετανοίας τρόποις με, βελτιωθήναι πρέσβευε, όπως εν πίστει δοξάζω σε.

Ο Ειρμός

«Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον».

Καθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Καλώς τόν αγώνά σου, τελέσας Μάρτυς σοφέ, βραβεία τά θαύματα, εκ τού τών όλων Θεού, εδέξω Ευτύχιε, όθεν σε συνελθόντες, κατά χρέος τιμώμεν, πίστει τών σών λειψάνων, τήν σορόν προσκυνούντες, πλουσίως ημίν διδούσαν, χάριν καί έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Ει τύχοι η νηστεία τών Αποστόλων

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε

Εκαίνισας Άχραντε, τώ θείω Τόκω σου, φθαρείσαν τοίς πάθεσι, τών γηγενών τήν θνητήν, ουσίαν καί ήγειρας, πάντας εκ τού θανάτου, πρός ζωήν αφθαρσίας, όθεν σε κατά χρέος, μακαρίζομεν πάντες, Παρθένε δεδοξασμένη, ως προεφήτευσας.

Η Σταυροθεοτοκίον

Παρθένε πανάμωμε, Μήτερ Χριστού τού Θεού, ρομφαία διήλθέ σου, τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόν Υιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων ημίν δωρήσασθαι.

Ωδή δ'

Τήν ανεξιχνίαστον

Ώριμον ως βότρυν σε τής νοητής, ένδοξε αμπέλου υπάρχοντα, υμνολογούμεν, Κατανύξεως ημίν, ως αληθώς Ευτύχιε, οίνον ευσεβώς αναβλύζοντα.

Μέγιστος ως ήλιος ανατολαίς, Μάρτυς τών αγώνων σου άπασαν, τήν οικουμένην, καταυγάζεις αληθώς, τόν σκοτασμόν Ευτύχιε, λύων τών ψυχών ημών χάριτι.

Αγαλλιασώμεθά πνευματικώς, σήμερον τή μνήμη χορεύοντες, τού αθλοφόρου, καί βοήσωμεν αυτώ, Μεγαλομάρτυς αίτησαι, πάσι τών πταισμάτων συγχώρησιν.

Ρώμη δυναμούμενος παντουργική, πάσας τών δαιμόνων τάς φάλαγγας, Μάρτυς Κυρίου, ετροπώσω ανδρικώς, καί κατ' αυτών ηρίστευσας, στέφος αφθαρσίας δεξάμενος.

Θεοτοκίον

Τόμον σε προέγραψε τών Προφητών, άχραντε Παρθένε ο μέγιστος, εν ώ δακτύλω κατεγράφη τού Πατρός, ο Λόγος Θεονύμφευτε, βίβλω τής ζωής καταγράφων πιστούς.

Ωδή ε'

Εξέστη τά σύμπαντα

Υψώθης πρός Κύριον, χρυσαίς παμμάκαρ πτέρυξι, τού ιερωτάτου μαρτυρίου, καί πρός ενθέους μονάς κατέπαυσας, δήμοις Αθλητών πανευκλεών, νύν συναριθμούμενος, θεομάκαρ Ευτύχιε.

Σταυρώ τόν τανύσαντα, εθελουσίως Όσιε, χείρας μιμησάμενος εμφρόνως, χείρας εδέθης, δέρρει κλειόμενος, καί παραδιδόμενος βυθώ, καί τέλος δεχόμενος, εν αυτώ τό μακάριον.

Εγνώσθησαν ένδοξε, πορείαί σου εν ύδασιν, εν οίς τελειούμενος εμφρόνως, τόν αλαζόνα πανστρατί τύραννον, Μάρτυς εναπέπνιξας σοφέ, όθεν μακαρίζοντες, ευσεβώς σε γεραίρομεν.

Θεοτοκίον

Νεκρούμενος πάθεσι, καί λογισμοίς Πανάμωμε, πρός τούς οικτιρμούς σου καταφεύγω, πρός τήν θερμήν σου προστρέχω Δέσποινα, σκέπην καί βοήθειαν, ζωήν, μόνη η κυήσασα, ζωοποίησον σώσόν με.

Ωδή ς'

Τήν θείαν ταύτην

Θαυμάτων χάριν δεξάμενος, ιάσαι τών ψυχών αρρωστήματα, Μάρτυς Ευτύχιε, καί θεραπεύεις νοσήματα, τών προστρεχόντων πίστει, υπό τήν σκέπην σου.

Ενθέου πίστεως έμπλεως, καί χάριτος γενόμενος Ένδοξε, λόγον σωτήριον, σύν Αποστόλοις εκήρυξας, τής δυσσεβείας λύων, σκότος βαθύτατον.

Οσίως Λόγον τόν άναρχον, κηρύττων ως εν θήκη εμβέβλησαι, δέρρει Ευτύχιε, καί τώ βυθώ παραδέδοσαι, πρός σωτηρίας όρμον, κατεπειγόμενος.

Θεοτοκίον

Υμνολογώ σε Πανύμνητε, δοξάζω τά σεπτά μεγαλείά σου τής αιωνίου με, ρύσαι δεινής κατακρίσεως τόν σόν Υιόν απαύστως καθικετεύουσα.

Ο Ειρμός

«Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα, Θεόν δοξάζοντες».

Κοντάκιον τής Εορτής

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΗ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Ευτυχούς, Επισκόπου Μελιτηνής.

Στίχοι

· Ως ευτυχώς σύ ευτύχησας τρισμάκαρ!

· Θείας τετευχώς, Ευτυχές, κληρουχίας,

· Εικάδι ογδοάτη Ευτυχέα ένθεν άειραν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Ελικωνίδος.

Στίχοι

· Ελικωνίς τμηθείσα τήν κάραν ξίφει

· Ουχ Ελικώνα, αλλ' Εδέμ τρυφήν έχει.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν

Ωδή ζ'

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει

Σταθηράν επιδεικνύμενος τήν ένστασιν, Μάρτυς Ευτύχιε, τούς τών Ελλήωων σοφούς, ανδρείως κατήσχυνας, μέλπων εν Πνεύματι, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Τούς τού Λόγου Μαθητάς καταμυούντάς σε, ευρών Ευτύχιε, τά υπέρ λόγον καί νούν, τό ούς σου υπέκλινας θεοπειθέστατα, καί εκραύγαζες, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ρείθρον ζών εν τή καρδία σου Ευτύχιε, υποδειξάμενος, τού Πνεύματος αληθώς, πλάνης απεξήρανας, θολώδη ρεύματα, καί ιάσεων, αναπηγάζεις νάματα, τοίς πιστώς σοι προσιούσι.

Θεοτοκίον

Ο εν κόλποις τού Πατρός απερινόητος, Υιός καθήμενος, εν κόλποις σου τής αγνής, ως βρέφος καθέζεται, επ' ανακλήσει ημών, ώ κραυγάζομεν, Ο τών πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Παίδας ευαγείς

Πολλά κατά σού κενολογούντες, οι πλάνοι θεομακάριστε ησχύνθησαν, μώμους σοι προσάπτοντες, άμωμον φυλάξαντι, τήν σήν ψυχήν καί μέλποντι, Μάρτυς Ευτύχιε, Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο νούς σου φωτί λελαμπρυσμένος, Ευτύχιε ένδοξε τού Πνεύματος, πλάνης αμαυρώσεως, έμεινεν αμέτοχος, ταίς πρός Θεόν υψούμενος, απαύστοις νεύσεσι, Τόν Κύριον υμνείτε κραυγάζων, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Υμνούμεν παμμάκαρ αθλοφόρε, τους πόνους, τόν ζήλόν σου τόν ύνθεον, καί τά αριστεύματα, μέγιστε Ευτύχιε, δι' ών εχθρού κατέβαλες τά πανουργεύματα, καί στέφος αφθαρσίας εδέξω, εκ τού αθλοθέτου, καί πάντων Βασιλέως.

Θεοτοκίον

Συνήψας τά πάλαι διεστώτα, Παρθένε θεοχαρίτωτε τώ τόκω σου, όθεν ως αιτίαν σε πάντων μακαρίζομεν, τών αγαθών κραυγάζοντες, ψυχής ευθύτητι, Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν, Τόν Κύριoν υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Άπας γηγενής

Ίδε φωταυγής, επέστη πανήγυρις, τού αθλοφόρου Χριστού, πάντες ούν συνδράμωμεν, ευσεβοφρόνως τούτου τά θαύματα, καί Ιερά παλαίσματα ανευφημήσαι πιστώς, δι' ών ώφθη, Άγγελος επίγειος, αληθώς καί ουρανιος άνθρωπος.

Ώσπερ προσφοράν, παμμάκαρ παρέδωκας, τήν σήν ψυχήν τώ Θεώ, μέσον τών υδάτων μέν, τό θείον τέλος υποδεχομενος, πρός τόν τρυφής χειμάρρουν δέ κατασκηνούμενος, καί μεθέξει, κάλλιστα θεούμενος, καί φωτός αϊδίου πληρούμενος.

Στήριγμα πιστών, υπάρχεις καί καύχημα αξιοθαύμαστε, τών ασπαζομένων σου, θεόφρον Μάρτυς τά θεία λείψανα, καί εκτελούντων πάντοτε τήν θείαν μνήμην σου, αθλοφόρων, μέγα ακροθίνιον, τών Αγγέλων απάντων συνόμιλε.

Ήθροισται λαός, υμνήσαί σου σήμερον τά αριστεύματα, καί τά κατορθώματα, καί τούς αγώνας καί τά παλαίσματα, όν ταίς ευχαίς σου μέγιστε Μάρτυς Ευτύχιε, από πάσης, λύτρωσαι στενώσεως, καί αθέων βαρβάρων αλώσεως.

Θεοτοκίον

Φώτισον Αγνή, ψυχής μου τά όμματα, παύσον τόν κλύδωνα, τόν επιγινόμενον, τής τών δαιμόνων παρενοχλήσεως, καί εις οδόν κατεύθυνον τών θελημάτων Χριστού, τού νοός μου, πάναγνε τήν στένωσιν, όπως πίστει αεί μακαρίζω σε.

Ο Ειρμός

«Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Νόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν τής Θεομήτορος, καί βοάτω, Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε αγνή αειπάρθενε».

Εξαποστειλάριον, τής Εορτής

Καί η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.