ΤΗ Κ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Θαλλελαίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ' καί τού Αγίου γ'.

Στιχηρά τού Αγίου

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Όμβροις τών αιμάτων σου, μεγαλομάρτυς Θαλλέλαιε, άθεϊας τήν κάμινον, ενθέως κατέσβεσας νύν δέ τών θαυμάτων, ρείθροις απελαύνεις, πάθη ποικίλα καί πιστοίς, ρώσιν παρέχεις εν θεία χάριτι, διό τήν θείαν μνήμην σου, περιχαρώς εορτάζομεν, καί τήν κόνιν τού σώματος, ιερώς προσπτυσσόμεθα.

Θαλλόν σε κατάκαρπον, θείας ελαίας γνωρίσαντες, αθλοφόρε Θαλλέλαιε, ελαίω τών πόνων σου, καί τών υπέρ φύσιν θαυματουργημάτων, ιλαρυνόμεθα σαφώς, τόν επί πάντων Θεόν δοξάζοντες, μεγάλως σε δοξάσαντα, υπέρ αυτού ως αθλήσαντα, καί τής πλάνης τό φρύαγμα, παντελώς αφανίσαντα.

Πελάγει ριπτούμενος, καί ταίς σανίσιν ειλούμενος, καί ευτόνως ξεόμενος, μένεις αταπείνωτος, τού Χριστού σε μάκαρ, επενδυναμούντος, ανδρειοτάτω λογισμώ, πονηροτάτω φθόνω μαχόμενον, Θαλλέλαιε μακάριε, τών Ασωμάτων ομότιμε, αθλοφόρων συνόμιλε, πρεσβευτά τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... τής Εορτής

Ει τύχοι η νηστεία τών Αποστόλων

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος δ' Έδωκας σημείωσιν

Tόν ρύπον απόσμηξον, τής ταλαιπώρου καρδίας μου, Θεοτόκε πανύμνητε, καί πάντα τά τραύματα, καί τά έλκη ταύτης, τά εξ αμαρτίας, εναποκάθαρον Aγνή, καί τού νοός μου στήσον τό άστατον, όπως τήν δυναστείαν σου, καί τήν μεγάλην αντίληψιν, μεγαλύνω ο άθλιος, καί αχρείος οικέτης σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σταυρούμενον βλέπουσα, καί τήν πλευράν ορυττόμενον, υπό λόγχης ή Πάναγνος, Χριστόν τόν φιλάνθρωπον, έκλαιε βοώσα, Τί τούτο Υιέ μου, τί σοι αχάριστος λαός, ανταποδίδωσιν ών πεποίηκας, καλών αυτοίς, καί σπεύδεις με, ατεκνωθήναι παμφίλτατε; Kαταπλήττoμαι εύσπλαγχνε, σήν εκούσιον σταύρωσιν.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής.

Απολυτίκιον τής Εορτής

Απολυτίκιοv

Ήχος δ’ Ταχύ προκατάλαβε

Ο Μάρτυς σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτού ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Εορτής, καί τού Αγίου.

Ο Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Τόν Θαλλέλαιον ευφημείν θέμις.

Ποίημα. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Τώ οδηγήσαντι

Ταίς υπερφώτοις ακτίσι, τού παντουργού Πνεύματος, καταλαμπόμενος αεί, τούς τήν φωσφόρον σου πάντοτε, επιτελούντας πανήγυριν φώτισον, τού μεγαλύνειν σε πιστώς, Μάρτυς Θαλλέλαιε.

Οχυρωθείς ευσεβεία, καί κρατυνθείς χάριτι, τού πανοικτίρμονος Θεού, γενναιοφρόνως Θαλλέλαιε, πρός τούς αγώνας εχώρησας, καί έλυσας τά οχυρώματα εχθρού, νίκην αράμενος.

Νέος τό σώμα υπάρχων ταίς δέ φρεσί τέλειος, θεογνωσίαν αληθή καθάπερ ήλιος έλαμψας, ειδωλικής ματαιότητος ζόφωσιν, αποσεισάμενος σαφώς, Μάρτυς Θαλλέλαιε.

Θεοτοκίον

Κυριοτόκε Παρθένε, τών ευσεβών καύχημα, η τών Αγγέλων χαρμονή, Χριστιανών τό διάσωσμα, αμαρτανόντων εξίλασμα, γέφυρα εκ γής μετάγουσα τούς πιστούς, σώζε τούς δούλους σου.

Ωδή γ'

Ο στερεών βροντήν

Θαυματουργείς εξαίσια Παμμάκαρ, καιρώ τώ τής αθλήσεως, τού γάρ τυράννου ανηλεώς, σέ κολάζειν προθεμένου, αι τούτου χείρες ώφθησαν, ξηραί καί ανενέργητοι.

Αποσκοπών πρός μόνον τόν Δεσπότην, τόν νίκην σοι παρέχοντα, ου παρετράπης τής αληθούς Αθλητά ομολογίας, αλλ' ακλινής διέμεινας, εκπλήττων καί τούς άφρονας.

Λόγω ζωής καί έργων επιδείξει, Αλέξανδρον εζώγρησας, καί τόν, Αστέριον Αθλητά, καί Θεώ τώ ευεργέτη, πανευκλεείς παρέστησας, Θαλλέλαιε μάρτυρας.

Θεοτοκίον

Λάμψον μοι φώς Παρθένε μετανοίας, εν σκότει γάρ κατάκειμαι, τής αμαρτίας φρενοβλαβώς, καί παράσχου μοι τήν λύσιν, τών επταισμένων όπως σε, δοξάζω πανάμωμε.

Ο Ειρμός

«Ο στερεών βροντήν καί κτίζων πνεύμα, στερέωσόν με Κύριε, ίνα υμνώ σε ειλικρινώς, καί ποιώ τό θέλημά σου, ότι ουκ έστιν Άγιος ως σύ ο Θεός ημών».

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Φωτοειδής αναδειχθείς αθλοφόρος, τής αθεϊας σκοτασμόν απεκρούσω, καί πρός ποινάς καί θάνατον εχώρησας, όθεν διανύσας σου τούς γενναίους αγώνας, μέγιστον αντέλαβες, κληρουχίαν καί δόξαν, τήν μηδαμώς γενναίε αθλητά, παρερχομένην, Θαλλελαιε ένδοξε.

Και τής Εορτής

Ει τύχοι η νηστεία τών Αποστόλων

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκον

Ήχος δ' Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τού ευχαρίστως ανυμνείν εκ καρδίας, καί εξαιτείσθαι εκτενώς Θεοτόκε, τά σά ελέη Δέσποινα τούς δούλους σου, κράζοντας καί λέγοντας, Παναγία Παρθένε, πρόφθασον καί λύτρωσαι, εξ εχθρών αοράτων, καί ορατών καί πάσης απειλής, σύ γάρ υπάρχεις ημών η αντίληψις,

Σταυροθεοτοκίον

Τή εν Σταυρώ σου Ιησού ανυψώσει, συνανυψώθη τών βροτών η ουσία, η δέ Παρθένος έκλαιε βοώσα μητρικώς, Τί σοι ανταπέδωκε, τών Εβραίων Υιέ μου, δήμος ο αχάριστος, ο πολλών σου θαυμάτων, επαπολαύσας, άναρχε Θεέ; Δόξα τω θείω Σταυρώ καί τώ πάθει σου.

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Εν θαλάσση απορριφείς, δυνάμει θεία ουκ εβυθίσθης, ασεβείς δέ κατεπόντισας, τώ βυθώ Θαλλέλαιε, τών ιερών αιμάτων σου Μάρτυς σοφέ.

Λαμπροφόρος ταίς θεϊκαίς, Μάρτυς αστράπτων φωτοχυσίαις, επεφάνης τώ δικάζοντι, διελέγχων ένδοξε, τήν ζοφεράν δυσσέβειαν τούτου τρανώς.

Αγιώτατόν σε ναόν, καί οίκον τής τρισηλίου δόξης, γεγονότα Μάκαρ έγνωμεν, ναούς τε καί ξόανα, τών πονηρών δαιμόνων συντρίψαντα,

Θεοτοκίον

Ιεροί Προφήται, τήν σήν λοχείαν πάλαι προανεφώνουν, όρος μέγα καί κατάσκιον, Πύλην τε καλούντές σε, δι' ής Κύριος μόνος Αγνή διώδευσεν.

Ωδή ε'

Ανάτειλόν μοι Κύριε

Οι πόνοι σου μακάριε, ευώδες ως θυμίαμα, τώ Ευεργέτη προσηνέχθησαν, τήν άπονον εντεύθεν, βασιλείαν Άγιε, καί ζωήν κεκλήρωσαι, μετά πάντων εκλεκτών.

Ναμάτων θείων έμπλεως, υπάρχων τών τού Πνεύματος, ψυχάς φλεχθείσας, φλογμώ τής ασεβείας, καί πρός ύδωρ Ένδοξε, τό τής αναπαύσεως, καθωδήγησας σαφώς.

Ελαία ως κατάκαρπος, εν οίκω τού Θεού ημών, Μάρτυς Θαλλέλαιε πεφύτευσαι, ελαίω ευσεβείας, πάντων ιλαρύνουσα, τάς καρδίας πάνσοφε, καί τά πρόσωπα αεί.

Θεοτοκίον

Υιούς φωτός απέδειξας, τούς σκοτισθέντας πάθεσι, Πατρός απαύγασμα κυήσασα, Χριστόν τόν φωτοδότην, Παναγία Δέσποινα, διά τούτο πόθω σε, μακαρίζομεν αεί.

Ωδή ς'

Ζάλη με λογισμών

Φάλαγγας δαιμόνων ετροπώσω, συνεργούς Θαλλέλαιε, αγίους έχων Αγγέλους, εν καιρώ τών αγώνων σου σοφέ, δι' ών στεφανηφόρος, αναδειχθείς δόξης έτυχες.

Η φύσις τών αλόγων επιγνούσα, τού Λόγου σε Μάρτυρα, ορμήν τήν άλογον φεύγει, και τιμά σε εν λόγω ευσεβεί, εν μέσω τού σταδίου, αγωνιζόμενον ένδοξε.

Μέγιστα επί σοί θαύματα βλέπων, όχλος ο παράνομος, τελούμενα παραδόξως, καταβάλλεται νεύσει θεϊκή, Θαλλέλαιε καί φέγγος, θεογνωσίας είσδέχεται

Θεοτοκίον

Έλυσας τών δεσμών με τής αμαρτίας, τεκούσα τόν Κύριον, τόν λύσαντα τά τού Άδου Θεοτόκε, βασίλεια Αγνή, καί πάντας συνδεσμούντα πρός τήν οικείαν επίγνωσιν.

Ο Ειρμός

«Ζάλη με λογισμών καταλαβούσα, εις βυθόν καθέλκει με, αμέτρων αμαρτημάτων, αλλά σύ Κυβερνήτα αγαθέ, προφθάσας διάσωσον, ως τόν Προφήτην, καί σώσόν με».

Κοντάκιον Ήχος γ'

Η Παρθένος σήμερον

Τών Μαρτύρων σύναθλος, αναδειχθεις καί οπλίτης, στρατιώτης άριστος, τού Βασιλέως τής δόξης, γέγονας διά βασάνων καί τιμωρίας, έπαρσιν ειδωλολατρών καταπατήσας, διά τούτο τήν σεπτήν σου, υμνούμεν μνήμην σοφέ Θαλλέλαιε.

Συναξάριον

Τή Κ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Θαλλελαίου.

Στίχοι

· Ακέστορι τμηθέντι τώ Θαλλελαίω.

· Θεός βοτάνην πρός λύσιν πέμπει πάθους.

· Εικοστή Θαλλέλαιος τήν κεφαλήν απεκάρθη.

Μνήμη τού αγίου μάρτυρος Ασηλά, όστις εν ποταμώ ριφείς, τελειούται.

Οι τρείς όσιοι καί θεοφόροι πατέρες ημών Νικήτας, Ιωάννης καί, Ιωσήφ, οι κτίτορες τής εν Χίω Ιεράς καί βασιλικής Νέας Μονής, εν ειρήνη τελειουνται.

Τή αυτή ημέρα, η ανακομιδή καί μετακομιδή τού λειψάνου τού εν αγίοις πατρός ημών Νικολάου Μύρων τής Λυκίας τού θαυματουργού.

Ο όσιος πατήρ ημών Θαλάσσιος εν ειρήνη τελειούται.

Ο όσιος Μάρκος ο ερημίτης εν ειρήνη τελειούται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Ευλογητός εί ο Θεός

Ίστατο μέσον τής φλογός, τών πειρασμών ως οι Παίδες, τήν θείαν δρόσον εξ ύψους Ένδοξε, δεχόμενος σαφώς, καί τόν επί πάντων Θεόν δοξολογών.

Νέος ως άλλος Δανιήλ, μέσον λεόντων εβλήθης, τής τούτων βλάβης ουδόλως χάριτι, τή θεία μετασχών, μάρτυς αθλοφόρε Θαλλέλαιε.

Θαυματουργίαις τούς πιστούς, νόσων παντοίων λυτρούσαι, τάς τών δαιμόνων ελαύνων φάλαγγας, καί λύων πειρασμών, ταίς σαίς ικεσίαις Μαρτύρων καλλονή.

Θεοτοκίον

Εις τήν βοήθειαν ημών, θεοχαρίτωτε Κόρη, σέ δυσωπούμεν θερμώς, ανάστηθι καί λύτρωσαι ημάς, πειρασμών αιωνίων καί πάσης απειλής.

Ωδή η'

Εν φλογί πυρός

Μίαν φύσιν μίαν θέλησιν, καί βουλήν καί ισχύν Ένδοξε, Τριάδος θείας καταγγέλλων ευσεβώς, πολύθεον εμφρόνως, καθείλες βλασφημίαν, καί πόνους υπομείνας πολλούς, μεγάλως εδοξάσθης.

Ιερείον ώσπερ άμωμον, τώ τυθέντι αμνώ άγιον, σύ προσηνέχθης τή τού ξίφους εκτομή, καί έκτεινας τόν όφιν, τόν πρίν εν Παραδείσω, παρακοής θανάτω Αδάμ, καί Εύαν ανελόντα.

Συγχορεύουσι τή μνήμη σου, τοίς πιστοίς αθληται Όσιοι, Αγγέλων δήμοι, Αποστόλων Προφητών, μεθών τάς ουρανίους, κληρούμενος σκηνώσεις, μή παύση υπέρ πάντων ημών, πρεσβεύων αθλοφόρε.

Θεοτοκίον

Ιλασμόν τών επταισμένων μοι, Παναγία αγνή αίτησαι, καί δός μοι χείρα εν πελάγει τών δεινών, δεινώς χειμαζομένω, ίνα σε μακαρίζω, καί πιστώς κηρύττω τήν σήν, βεβαίαν προστασίαν.

Ο Ειρμός

«Εν φλογί πυρός παρίστανταί σοι, Χερουβίμ Σεραφίμ Κύριε, καί πάσα κτίσις ύμνον άδει σοιτερπνόν, Υμνείτε ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν τόν μόνον δημιουργόν, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Παρθενομάρτυς πολύαθλος

Ως καθαιρέτην τής πλάνης σε, ως θείον ναόν τού θείου Πνεύματος, σήμερον ανευφημούμεν Σοφέ, τούς μακαρίους σου πόνους, τά τίμια στίγματα, καί τήν κόνιν, τών λειψάνων ασπαζόμενοι.

Σαρκός ημών τά νοσήματα, ψυχής τε τά δυσίατα τραύματα, ίασαι τών ιαμάτων χάριν πλουτήσας, Μάρτυς τού Χριστού, καί τής αιωνίου ρυσθήναι κολάσεως, τούς τιμώντάς σε, δυσώπει τόν φιλάνθρωπον.

Η γή χυθέν σου τό αίμα, εδέξατο τό τίμιον Θαλλέλαιε, καί γέγονε πηγή ιάσεων, εν ή προστρέχοντες πιστοί, τών δεινών λυτρούνται, Χριστόν μεγαλύνοντες, καί συμφώνως σε τιμώντες μακαρίζουσι.

Θεοτοκίον

Φωτός δοχείον γεγένησαι Παρθένε, καί θρόνος τού Παντάνακτος άχραντε, έν ώ καθίσας τού παλαιού, πτώματος ήγειρεν ημάς, καί τή συνεδρία τή θεία ετίμησε, τούς εν πίστει καί πόθω σε μεγαλύνοντας.

Ο Ειρμός

«Παρθενομάρτυς πολύαθλος, Παρθένον Μητέρα πολυϋμνητον, σήμερον εν τώ αυτής νυμφώνι, επιδημούσαν ξεναγεί, νυμφοστόλοι πάντες χορεύσωμεν πάτρια, ευσεβώς τήν Βασιλίδα μεγαλύνοντες».

Εξαποστειλάριον τής Εορτής

Καί τά λοιπά, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.