ΤΗ ΙΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Πατρικίου, Επισκόπου Προύσης, καί τών σύν αυτώ, Ακακίου, Μενάνδρου καί Πολυαίνου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ' καί τών Αγίων γ'.

Στιχηρά τών Αγίων

Ήχος β'

Ότε, εκ τού ξύλου

Θεία, τετρακτύς Ιεραρχών, δέδεικται πληθύς ώσπερ στύλων, αμεταθέτων Χριστού, ών τή εδραιότητι, Σοφία οίκτον υψοί, τών δογμάτων τά θύματα, προτίθησι πάσιν, οίνον τόν ευφρόσυνον, κιρνά κρατήρι σεπτώ, νέμει τήν τροφήν καί τήν χάριν, τοίς πιστώς τελούσι τήν μνήμην, τών Ιεραρχών καί αθλοφόρων Χριστού.

Μύσται, καί θεράποντες Χριστού, καί Ιερομάρτυρες θείοι, κόσμον φρουρήσατε, μέγιστε Πατρίκιε, σύν Ακακίω ομού, ιερώτατε Μένανδρε, Πολύαινε μάκαρ, στίφος ισοστάσιον, τών τετραμόρφων νοών, θείαν, ως τελούντες χορείαν, καί Θεού παρόντες τώ θρόνω, συντηρείτε πίστει τούς τιμώντας υμάς.

Όντως, ώ Πατρίκιε ποθών, επί θαλασσών τόν αφράστως, θεμελιώσαντα γήν, καί τόν ποταμοίς αυτήν προετοιμάσαντα, σού τοίς θείοις προσρήμασι, διδάσκεις υδάτων, τών θερμών μυστήριον, τό υπερθαύμαστον, ούπερ, προχοαίς νύν ενθέοις, δίδου καί ημίν σαίς πρεσβείαις, ιαμάτων άνωθεν τά νάματα.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Ει τύχοι η νηστεία τών Αποστόλων

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκον

Ήχος β' Ότε, εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Χαίρε, ηλιόμορφε αστήρ, χαίρε η αιτία απάντων, καλών Πανάμωμε, χαίρε η χωρήσασα, Θεόν αχώρητον, η τόν στάχυν βλαστήσασα, τής αθανασίας, χαίρε θείον όχημα, πύλη η πάμφωτος, χαίρε, η αράς αναιρέτις, τής προγονικής ημών, χαίρε, αγαθών η πρόξενος υπάρχουσα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Βότρυν, τόν παμπέπειρον Αγνή, όν αγεωργήτως εν μήτρα, εκυοφόρησας, ξύλω ως εώρακας, τούτον κρεμάμενον, θρηνωδούσα ηλάλαζες, καί έκραζες, Τέκνον, γλεύκος εναπόσταξον, δι' ού η μέθη αρθή, πάσα, τών παθών ευεργέτα, δι' εμού τής σέ τετοκυϊας, σού τήν ειυυυυσπλαγχνίαν ενδεικνύμενος.

Εις τόν Στίχον Στιχηρά τής Εορτής. Ομοίως καί Απολυτίκιον καί Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Εορτής, καί τών Αγίων.

Ο Κανων τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς.

Πατρίκιον τόν άριστον εν αθλοφόροισιν αείδω.

Ποίημα Θεοφάνους.

Ωδή α'

Ήχος πλ. δ' Αρματηλάτην

Παντοδαπαίς κεκοσμημένην χάρισιν, Ιερωσύνης στολήν, καί ταίς βαφαίς αύθις, μαρτυρίου αίματος, ωραϊσθείσαν Ένδοξοι περιθέμενοι πάντες, τής ευσεβείας εδείχθητε, πρόμαχοι στερροί καί τής πίστως.

Αγωνοθέτης ο Χριστός καθήμενος, εν δεξιά τού Πατρός, τοίς Αθληταίς πάσι, τών αγώνων στάδιον, αναπετάσας ήθροισε, προσφυώς ηρμοσμένον, χορόν Μαρτύρων τετράριθμον, άσμασιν αυτόν μεγαλύνοντα.

Τής Εκκλησίας προεστώς Πατρίκιε, οία ποιμήν αγαθός, υπέρ αυτής μάκαρ, τήν ψυχήν σου τέθεικας, σύν Ακακίω Μέναωδρον, Πολύαινόν τε τόν θείον, σοφούς πλουτήσας συλλήπτορας, άσμα τώ Θεώ αναπέμποντας.

Θεοτοκίον

Ρήσεσι θείων Προφητών επόμενοι, καθωμολόγησαν, τόν τού Θεού Λόγον, σάρκα προσλαβόμενον, οι θεηγόροι Μάρτυρες, εξ αχράντου Παρθένου, ήν Θεοτόκον δοξάζοντες, άσμασιν αεί μακαρίζομεν.

Ωδή γ'

Ο στερεώσας κατ' αρχάς

Τούς πορευθέντας ανδρικώς, τήν τρίβον τού μαρτυρίου, καί τελέσαντας τόν κάλλιστον δρόμον, μακαρίσωμεν πιστοί, ώς νικηφόρους μάρτυρας, και στεφανίτας θείους, καί ιεράρχας θεόφρονας.

Ο θεηγόρος πυρωθείς, τώ ζήλω τής ευσεβείας, κατεμάρανε τήν φλόγα τής πλάνης, ρητορεύων ασφαλώς, θεολογίας δόγματα, καί συνετίζων πάντας, πρός θείαν όντως επίγνωσιν.

Νενεκρωμένον καθορών, τώ κάρω τής ασεβείας, ο Πατρίκιος δεινόν ηγεμόνα, εισεπήδησε βοών, θεογνωσίας ρήματα, καί διασπείρων πάσι, τόν θείον λόγον τής πίστεως.

Θεοτοκίον

Απειρογάμως τού Θεού, τόν Λόγον ώ Θεοτόκε, απεγέννησας εκ σού σαρκωθέντα, όν οι Μάρτυρες Θεού, ανδρείως ωμολόγησαν, ως στρατιώται τούτου, καί στεφανίται γενόμενοι.

Ο Ειρμός

«Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, Άγιος μόνε φιλάνθρωπε».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Σύν Μενάνδρω Ακάκιον τόν σοφόν, καί Πολύαινον πίστει τόν Ιερόν, τιμήσωμεν άσμασι, καί τόν μέγαν Πατρίκιον, Ιερείς γάρ ούτοι, Θεού παντοκράτορος, γεγονότες πίστει, αυτώ ευηρέστησαν, όθεν μαρτυρίου, επί τέλει τού βίου, λαμπρώς ηξιώθησαν, καί Αγγέλοις συνήφθησαν, οίς εκ πόθου βοήσωμεν, Πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Καί τής Εορτής

Ει τύχοι η νηστεία τών Αποστόλων

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκον

Ήχος πλ. δ' Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Χαριστήριον αίνον χρεωστικώς, ως η χήρα εκείνη δύο λεπτά, προσφέρω σοι Δέσποινα, υπέρ πασών τών χαρίτων σου, σύ γάρ ώφθης σκέπη, ομού καί βοήθεια, Πειρασμών καί θλίψεων, αεί με εξαίρουσα, όθεν ως εκ μέσου, φλογιζούσης καμίνου, ρυσθείς τών θλιβόντων με, εκ καρδίας κραυγάζω σοι, Θεοτόκε βοήθει μοι, πρεσβεύουσα τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δοθήναί μοι, σέ γάρ έχω ελπίδα, ο ανάξιος δούλός σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν Αμνόν καί Ποιμένα καί Λυτρωτήν, η Αμνάς θεωρούσα εν τώ Σταυρώ, ωλόλυζε δακρύουσα, καί πικρώς ανεκραύγαζεν, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήνπερ υπομένεις διά σπλάγχνα ελέους, Θεέ υπεράγαθε, ανεξίκακε Κύριε, H πιστώς εκβοησωμεν, Σπλαγχνίσθητι Παρθένε εφ' ημάς, καί πταισμάτων δώρησαι τήν άφεσιν, τοίς προσκυνούσιν εν πίστει, αυτού τά παθήματα.

Ωδή δ'

Σύ μου ισχύς, Κύριε

Ρώμην Χριστού, περιεβάλου Πατρίκιε, Ιερεύς γάρ, τούτου εχρημάτισας, καί τοίς αυτού, ίχνεσι σαφώς, κατακολουθήσας, διά βασάνων προσήνεξαι, τώ μόνω ευεργέτη, εύσεβως ανακράζων, Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Ιερουργός, θείος εδείχθης Ακάκιε, θείας αίγλης, Πάτερ εμφορούμενος, καί τού Χριστού, Μάρτυς αληθής, αναδεδειγμένος, ειδώλων πλάνην κατέπτυσας, διό καί γεγηθότι, συνειδότι κραυγάζεις, Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Στίφει Χριστέ, τών σων Μαρτύρων ο Μένανδρος, συγχορεύων, καί συναγαλλόμενος, μαρμαρυγαίς, λάμπει νύν ταίς σαίς, καί φωτοχυσίαις, ωραίαις αγλαϊζόμενος, κακεί σοι τώ Δεσπότη, γεγηθώς ανακράζει, Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Τής Ιεράς, στάσεως Σώτερ Πολύαινος, ηξιώθη ως ακαταγώνιστος, Μάρτυς φανείς, όθεν καί φωτός, νύν τού ακηράτου, αξίως αναπιμπλάμενος, βoά σοι τώ Δεσπότη, τών απάντων καί κτίστη, Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Όπλον Χριστέ, τήν σέ τεκούσαν Πανάμωμον, κεκτημένοι, πλάνης ετροπώσαντο, τάς μηχανάς, Μάρτυρες οι σοί, καί τάς τών τυράννων, θωπείας σαφώς διέλυσαν, καί νύν στεφανηφόροι, δεδειγμένοι βοώσι, Tή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Νεκρωθέντες τώ κόσμω, Μάρτυρες θεόφρονες πόνοις ασκήσεως, τώ Χριστώ προθύμως, προσηνέγκατε θύματα τέλεια, εαυτούς τυθέντες, ώσπερ αμνοί τοίς τού Δεσπότου, πειθαρχούντες ενθέοις προστάγμασιν.

Εναθλούντες νομίμως, Μάρτυρες πανεύφημοι εστεφανώθητε, καρτερήσαντες γάρ, τάς πικράς αλγηδόνας καί μάστιγας, τάς τών παρανόμων, εν ουρανοίς κατατρυφήσαι, τής αφθάρτου ζωής ηξιώθητε.

Νοερώς σύν Αγγέλοις, νύν ενδιαιτώμενος μάκαρ Πατρίκιε, τών επιτελουντων, τήν σεβάσμιον μνήμην σου μέμνησο, πρός τόν σόν Δεσπότην, εν προσευχαίς καθικετεύων, εκ κινδύνων ρυσθήναι πανεύφη με.

Θεοτοκίον

Αληθή Θεοτόκον, πάντες επιγνόντες σε Μάρτυρες ένδοξοι, τόν εκ σού τεχθέντα, Θεόν Λόγον ειδότες εκήρυξαν, πρός τήν αμαρτίαν, νεανικώς μέχρι θανάτου, ανθιστάμενοι Κόρη πανύμνητε.

Ωδή ς'

Άβυσσος αμαρτιών

Θίασον αθλητικόν, εκ τεσσάρων συνεστώτα Μαρτύρων ιεραρχών αξίως, ευπρεπώς φαιδρυνόμενον, ο λαός ο ευσεβής, νύν συστησάμενοι τάς χορείας, χαρμονικώς ανευφημήσωμεν,

Λύουσι σωματικών, αλγηδόνας οι στερροί νοσημάτων, ταίς τών θερμών υδάτων, αυτομάτοις εκβλυσεσι, καί παθών τών ψυχικών, θείαις εντεύξεσι, τούς εν πίστει, προσερχομένους απαλλάττουσιν.

Όρθρον μοι τόν νοητόν, τώ εν σκότει τών πταισμάτων κειμένω καί μοχθηρώς εντεύθεν, τήν ζωήν διανύοντι, προσευχαίς μάκαρ ταίς σαίς, νύν εξανάτειλον, ικετεύων, τόν Λυτρωτήν Χριστόν Πατρίκιε.

Θεοτοκίον

Φώτισόν μου τήν ψυχήν, η τεκούσα τό απαύγασμα δόξης, τής τού Πατρός Παρθένε, Θεοτόκε πανύμνητε, τήν σήν γάρ οι αθληταί, χάριν κατέχοντες, τών τυράννων, τάς γλωσσαλγίας απεκρουσαντο.

Ο Ειρμός

«Άβυσσος αμαρτιών, καί πταισμάτων καταιγίς με ταράττει, καί πρός βυθόν βιαίως συνωθεί απογνώσεως, αλλά σύ τήν κραταιάν, χείρά μοι έκτεινον, ως τώ Πέτρω, καί εκ φθοράς με ανακάλεσαι».

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Ως απαρχάς τής φύσεως

Ως ιερόν κειμήλιον, τού Ιησού Πατρίκιε, η Εκκλησία λαβούσα τό σώμά σου, αγαλλομένη κράζει σοι, Διά σού άπας κόσμος, εν ειρήνη βαθεία διαφυλάττεται, εξ αιρέσεως πάσης αλώβητος καί αήττητος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Tή ΙΘ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Πατρικίου, Επισκόπου Προύσης καί τών σύν αυτώ, Ακακίου, Μενάνδρου καί Πολυαίνου,

Στίχοι

· Εφεύρε Πατρίκιος εκτμηθείς κλέος,

· Υπέρ κλέος πάν γηϊνων πατρικίων.

· Εννεακαιδεκάτη τάμε Πατρίκιον ξίφος οξύ

Tή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου πατρός ημών Μέμνονος τού θαυματουργού.

Μνήμη τού αγίου μάρτυρος Ακολούθου.

Η αγία νέα μάρτυς Κυριακή πυρί τελειούται.

Η αγία μάρτυς Θεοτίμη ξίφει τελειούται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Θεού συγκατάβασιν

Οι ένδοξοι Μάρτυρες, Ιερωσύνης κεκοσμημένοι στολή, τώ σφών αίματι ταύτην, Ιερωτέραν απεργασάμενοι, εν θεοπτία χορεύοντες ψάλλουσιν, Ευλογητός ο Θεος ο τών Πατέρων ημών.

Ρητόρων δεινότητας, φωτί τώ θείω καταυγαζόμενος, εξεφαύλισας μάκαρ, ως εν καμίνω τοίς αυτομάτοις θερμοίς, οίς ουκ εφλέχθης βληθείς, αλλ' εκραύγαζες, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Ου φέρει Πατρίκιε, σοφούς σου λόγους, οίς εθριάμβευσας, Ηγεμών ο αλάστωρ, μιαρωτάτους καί ψευδωνύμους θεούς, ών καταπτύσας εβόας γηθόμενος, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ιδού νύν πεπλήρωται, Δαυίδ τού θείου η θεία πρόρρησις, λιτανεύει γάρ πόθω, τετράς Μαρτύρων τώ σώ προσώπω Αγνή, τώ σαρκωθέντι εκ σού ανακράζουσα, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Στεφανηφόρους Μάρτυρας, Ιεράρχας θεόφρονας, δεύτε γεγηθότες, οι πιστοί τιμήσωμεν, Χριστόν μεγαλύνοντες, τόν παρασχόντα τούτοις ισχύν, τάς τών δυσμενών, μή δεδοικέναι βασάνους, όν Παίδες ευλογούσιν, Ιερείς ανυμνούσι, λαοί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ιερωσύνης χρίσματι, μαρτυρίου τε αίματι, η τών καλλινίκων, τετρακτύς κεκόσμηται, καί λάμπει τοίς θαύμασι, δι' εκατέρων μάλα λαμπρώς, τόν Δημιουργόν, καί Λυτρωτήν εκβοώσα, οι Παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Νενικηκότες ένδοξοι, τών δαιμόνων τάς φάλαγγας, καί τάς τών τυράννων, απειλάς μή πτήξαντες, στεφάνους εδέξασθε, παρά Χριστού πανεύφημοι, καί ως νικηφόροι αθληταί μελωδείτε, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερεις ανυμνείτε, λαός υυπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Αγαλλιάσθω Μένανδρος, ευφημείσθω Ακάκιος, καί σύν Πολυαίνω, ο φαιδρός Πατρίκιος, χορείαν στησάμενοι, τόν σαρκωθέντα Λόγον Πατρός, εκ παρθενικής απειρογάμου νηδύος, υμνείτωσαν απαύστως, ιερείς δεδειγμένοι, αυτόν υπερυψούντες, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τον Δημιουργόν καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός

Εξέστησαν ορώντες τούς αθλητάς, κεφαλάς τεμνομένους οι τύραννοι, καί τάς ψυχάς, πόθω προδιδόντας καρτερικώς, ο δέ Χριστός εδέξατο, τούτους καταπαύσας εν εαυτώ, δι' ών καί τάς ιάσεις, πηγάζει ως εκ κρήνης, αδιαλείπτως τοίς προστρέχουσιν.

Ιδείν εσπουδακότες τών ορεκτών, τήν πηγήν Ιεράρχαι καί Μάρτυρες, εν ουρανοίς, πάσας ευκληρίας τάς εν τή γή, καταλιπόντες ήρθητε, πρός υψηλοτάτην περιωπήν, τής θείας βασιλείας, τρυφάν αξιωθέντες, τής υπέρ νούν μακαριότητος.

Διήλθετε τό ύδωρ τών πειρασμών, καί τό πύρ τών βασάνων διέβητε, καί νύν τρανώς, τήν διαιωνίζουσαν, Αθληταί, αναψυχήν ειλήφατε, τών επουρανίων εν ταίς σκηναίς, εν αις στεφανηφόροι, χορεύοντες απαύστως, εκ τών κινδύνων υμάς ρύσασθε.

Θεοτοκίον

Ως ήλιος η μνήμη τών αθλητών, τους πιστούς περιλάμπει τοίς θαύμασιν, ο γάρ εκ σού, άχραντε Παρθένε τεχθείς Θεός, όν ευσεβώς εκήρυξαν, τούτους κατελάμπρυνεν εμφανώς, δοξάζων τούς εν πίστει, αυτού τήν παρουσίαν, τετιμηκότας ως υπέσχετο.

Ο Ειρμός

«Eξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσιν.

Εξαποστειλάριον τής Εορτής

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά

Προσόμοια τής Εορτής

Καί τά λοιπά, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.